”เป็นบุตรสาวนอกของหมอเหยาเซียนหรือแต่หมอเหยามีภรรยาเพียงคนเดียวในชีวิตของเขา และให้กำเนิดบุตรชายทั้งสามคน และบุตรสาวหนึ่งคน ผู้ชายเมื่อแต่งงานก็มีภรรยาเพียงคนเดียว ! เนื่องจากไม่มีใครอยู่ที่บ้านจึงต้องมีเลี้ยงอนุไว้ข้างนอก พระชายาหยุนอาจจะเป็นบุตรที่เกิดโดยผู้หญิงนอกคฤหาสน์”
”น่าจะเป็นอย่างอื่นพระชายาหยุนมาส่งศพหมอเหยาด้วย”
ตระกูลเหยาได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่พระชายาหยุนอยู่ด้วย และไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับพวกเขาที่จะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ พูดตามตรง พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมพระชายาหยุนถึงต้องการมาส่งงศพของเหยาเซียนอย่างเคร่งขรึม แต่ตระกูลเหยาไม่เชื่อเรื่องบุตรสาวนอกสมรสอย่างแน่นอน ในตระกูลเหยา ผู้ชายไม่มีอนุ และมีเหยาเซียนเป็นตัวอย่างของทั้งครอบครัว เขามีชีวิตที่สดใสและเที่ยงธรรม และไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีผู้หญิงและบุตรอยู่ข้างนอก
เหยาจิงจุนมองไปที่พระชายาหยุนและรอให้นางอธิบายในที่สุดฝีเท้าของพระชายาหยุนก็หยุดลงเมื่อมีคนพูดอีกครั้งว่า “เหยาเซียนเลี้ยงผู้หญิงไว้ข้างนอก” ด้วยสายตาที่เฉียบคม อารมณ์ของพระชายาหยุนก็พุ่งออกมาในทันที สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คนที่พูดนินทาและทุกคนก็ตัวสั่น
พระชายาหยุนถามพวกเขาด้วยความงงงวย”พวกเจ้ามาที่นี่เพื่อส่งศพหรือมาสร้างความวุ่นวาย พวกเจ้าเอาแต่พูด หากพวกเจ้าชื่นชมหมอเหยา ดังนั้นทำไมพวกเจ้าถึงใส่ร้ายเขาด้วยคำพูดที่เลวร้ายเช่นนี้ ข้ารู้สึกซาบซึ้งในพระคุณอันยิ่งใหญ่ของหมอเหยา ข้าเคารพเขาในฐานะพ่อบุญธรรม มาร่วมงานศพด้วยความกตัญญู ใครกันที่กล้าใส่ร้ายพ่อบุญธรรมของพระสนมของฮ่องเต้ เจ้าคิดว่าข้าง่ายสำหรับการกลั่นแกล้ง หรือราชวงศ์เหมาะสำหรับการกลั่นแกล้งหรือไม่ นึกถึงตระกูลเหยา พูดตามตรง เจ้าสามารถทนกับภาษาที่หยาบคายของเจ้าได้หรือไม่ ? ”
พระชายาหยุนโกรธและทุกคนรู้สึกถึงความโกรธและออร่าที่มาจากรอบ ๆ ตัวนาง คนที่ไม่พอใจก็หลับตาของพวกเขาทันทีและเดินกลับไป เพราะกลัวว่าจะถูกระบุโดยพระสนม
น่าเสียดายที่การปิดบังมันไร้ประโยชน์พระชายาหยุนอยู่ที่ตำหนักศศิเหมันต์วมานานกว่า 20 ปีแล้ว นางไม่เคยทะเลาะกับโลกภายนอก แต่ไม่มีการทะเลาะไม่ได้หมายความว่าขี้ขลาด ไม่เป็นไรถ้าซ่อนนางให้ห่างไกล หากพวกเขายั่วยุนาง ผลที่ตามมาคงไม่ง่ายสำหรับคนทั่วไป
เช่นเดียวกับตอนนี้เหยาเซียนได้จากไปแล้วและพระชายาหยุนก็อยู่ในความเศร้าโศกอย่างมาก แต่บางคนก็พูดเรื่องแย่ ๆ เกี่ยวกับเหยาเซียนในตอนนี้ นางจะทนได้อย่างไร ?
แต่หลังจากได้ยินเสียงถอนหายใจของพระชายาหยุน”ข้าไม่ค่อยออกมาข้างนอก ข้าไม่คิดว่าจิตใจของผู้คนข้างนอกจะเลวร้ายขนาดนี้ ใส่ร้ายหมอเหยาและจัดการกับข้า องครักษ์เงา” นางพูดอย่างเย็นชา องครักษ์เงาหลายคนปรากฏตัวขึ้นข้าง ๆ นางทันที นำโดยบานซู องครักษ์เงาของเฟิงหยูเฮงที่เฟิงหยูเฮงให้ดูแลนาง “พวกเจ้าเห็นทุกคนที่พูดใส่ร้ายข้าหรือไม่”
บานซูพยักหน้า”ข้าเห็นพวกเขาอย่างชัดเจน และจำได้ทุกคนขอรับ”
”ดี”พระชายาหยุนหันศีรษะ และจ้องไปที่กลุ่มคน “ตัดลิ้นออกมา โยนลิ้นของพวกเขาออกไปนอกเมืองให้หมากิน”
ด้วยคำสั่งนี้องครักษ์เงาก็ลงมือทันที ทุกคนที่พูดคำหยาบไม่สามารถวิ่งหนีได้ทุกคนถูกจับ องครักษ์เงาตัดลิ้นและปล่อยให้เลือดไหล ให้พวกเขาทรมานในทุกวิถีทาง
ไม่มีใครสงสารพวกเขาและพลเมืองยังคงสงสัยว่าคนเหล่านี้มาจากไหน ? ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครรู้จักพวกเขา ผู้ที่มาร่วมไว้อาลัยเหยาเซียนในวันนี้ล้วนเป็นคนที่ได้รับความเมตตาจากตระกูลเหยาหรือเฟิงหยูเฮง และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพูดจาเช่นนั้น ผู้คนจึงเข้าใจว่าไม่ใช่ว่าพระชายาหยุนเป็นคนชั่วร้ายเกินไป แต่คนพวกนี้มีจิตใจต่ำช้า มีพฤติกรรมที่น่ารังเกียจ ทุกคนต่างประณามพวกเขาเช่นกัน พระชายาหยุนเพียงแค่ตัดลิ้นของพวกเขาและไม่ได้ฆ่าพวกเขา มันก็ถือว่าดีแล้ว
ขบวนแห่ศพยังคงดำเนินต่อไปผู้คนจำได้ว่าตอนที่พระชายาหยุนเพิ่งเข้าพระราชวังเมื่อหลายปีก่อน นางถูกพวกพระสนมในพระราชวังทุบตีด้วยแส้ และได้ยินมาว่าเนื้อบนหลังของนางเน่าเกือบทั้งหมด เหยาเซียนเป็นผู้ที่รักษาผิวหนังให้นาง ทำให้ผิวของนางเรียบเนียนเหมือนเดิม ดังนั้นสำหรับพระชายาหยุน เหยาเซียนจึงเป็นผู้มีพระคุณของนาง !
พระชายาหยุนโกรธมากและจัดการกับบุคคลที่พูดคำชั่วร้ายต่อหน้าสาธารณชนไม่มีใครตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้แต่องค์ชายที่มาส่งศพก็เริ่มที่จะจัดการกับผลพวงของนาง เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พระชายาหยุนได้ผูกขาดความโปรดปรานของฮ่องเต้มานานกว่า 20 ปี และองค์ชายส่วนใหญ่ไม่ได้วิพากษ์วิจารณ์นางเลยแม้แต่น้อยและยังรักนางด้วย แม้ว่าเหตุผลส่วนใหญ่คือพวกเขามีความเป็นพี่น้องกันอย่างลึกซึ้งกับซวนเทียนหมิง แต่อีกส่วนหนึ่งก็คือแม้ว่าพระชายาหยุนจะเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ แต่นางก็ไม่ได้กลั่นแกล้งพระสนมคนอื่น ๆ นี่เป็นเรื่องในพระราชวัง ผู้หญิงจะหมดความโปรดปรานไม่ช้าก็เร็ว โดยเฉพาะผู้หญิงที่ให้กำเนิดบุตรที่ดูไม่สมประกอบและดูแก่ชรา ไม่ช้าก็เร็วคนใหม่จะเข้ามาแทนที่ในสายตาของฮ่องเต้ และพระสนมที่ได้รับความโปรดปรานจะต้องเผชิญกับการต่อสู้ ผู้หญิงเหล่านั้นที่ได้รับความโปรดปรานมักจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อขจัดคนอื่น ๆ
แต่พระชายาหยุนแตกต่างออกไปนางใช้ชีวิตอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครสนใจ และไม่มีใครสนใจนาง ไม่ทำให้เรื่องเลวร้ายลง และไม่รังแกพระสนมคนอื่น ๆ เพราะความเอาแต่ใจ ทำให้องค์ชายรู้สึกโล่งใจมาก ท้ายที่สุดแล้วการพึ่งพาความโปรดปรานอันยิ่งใหญ่ของพระชายาหยุน แม้ว่านางจะไม่ได้พบฮ่องเต้ แต่คำเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ฮ่องเต้เตะผู้หญิงทั้งหมดในพระราชวังออกไป
ขบวนศพของเหยาเซียนดึงดูดผู้คนครึ่งหนึ่งจากเมืองหลวงในที่สุดงานศพก็เสร็จสิ้นก่อนเที่ยง เมื่อกลบหลุมฝังศพ ทุกคนในตระกูลเหยารู้สึกว่าหัวใจของพวกเขากำลังจะขาด บิดาที่จากไปและปู่ที่จากไปแล้ว เหยาจิงจุนคิดว่าปู่ของเขาจะโทษพวกเขาหรือไม่ที่ดูแลบิดาของพวกเขาไม่ดี เมื่อทั้งเหยาซู่และเฟิงหยูเฮงกลับเมืองหลวงในวันที่จะถึงนี้
เมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุนดูเหมือนจะรกร้างไร้ที่สิ้นสุดเพราะการตายของเหยาเซียนในเวลานั้นเมืองหลวงของซงซุยเริ่มระส่ำระสายเพราะเสียเมืองติดต่อกันสามเมือง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งฮ่องเต้องค์ใหม่หลังจากได้เห็นสายฟ้าสวรรค์จากตวนมู่อันกัว เขาคิดว่าแม้ว่าการต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุนจะไม่สามารถทำได้ง่าย แต่ก็จะไม่ใช่ความพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง ราชวงศ์ต้าชุนมีสายฟ้าสวรรค์ แต่คู่ต่อสู้อยู่ที่แจ้ง และพวกเขาอยู่ในความมืด นี่เป็นข้อได้เปรียบที่ดี เหตุผลที่เขาตัดสินใจต่อต้านราชวงศ์ต้าชุนเป็นเพราะสายฟ้าสวรรค์ในมือของตวนมู่อันกัว
แต่! โดยไม่คาดคิด ตวนมู่อันกัวพ่ายแพ้อย่างน่าเศร้า และเมืองทั้งสามของซงซุยของเขาก็น่าเศร้ามาก เจ้าหน้าที่ราชสำนักบางคนกล่าวว่า “ฝ่าบาท ราชวงศ์ต้าชุนโจมตีเมืองที่พึ่งก่อตั้งของซงซุยของเรา และทิ้งระเบิดที่ตงเฉิงของซงซุย ฝ่าบาทดูเหมือนว่าจะมีรายงานการเป็นปฏิปักษ์ที่ไม่ปกตินี้โดยราชวงศ์ต้าชุน แต่เท่าที่ข้ารู้มา งเมืองนี้ถูกวางยาพิษโดยตวนมู่อันกัว และทั้งเมืองก็ตายเพราะพิษของมัน สายฟ้าสวรรค์ที่พังเมืองตงเฉิงก็มาจากตวนมู่อันกัว กล่าวได้ว่าคนของเราเสียชีวิตเพราะตวนมู่อันกัว ในเมืองของเราก็ถูกตวนมู่อันกัวทุบตีและสูญเสียไปเช่นกัน ฝ่าบาท ! ทำไมบรรพบุรุษซงซุยผู้สง่างามของข้าถึงได้รับอันตรายจากตวนมู่อันกัว บนโลกนี้ ทำไมฝ่าบาทถึงเชื่อคำพูดของตวนมู่อันกัวและทำลายราชวงศ์ต้าชุนพะยะค่ะ ? ”
ทันทีที่พูดเช่นนี้เจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถช่วยได้ และพวกเขาทั้งหมดกล่าวหาตวนมู่อันกัว แน่นอนว่าการกล่าวหาตวนมู่อันกัวนั้นเป็นการปกปิดความจริงแล้ว หลี่เจี้ยนเองก็ไม่พอใจ ฮ่องเต้องค์ใหม่ผู้นี้ซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่สูงด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสมได้นำหายนะมาสู่ซงซุยก่อนที่เขาจะนั่งบนบัลลังก์มังกร ทุกคนเชื่อว่าหลี่เจี้ยนไม่สมควรนั่งบนบัลลังก์มังกรตัวนั้นจริง ๆ
แต่จะทำอะไรได้ถ้าไม่มีความสุข? ผู้คนอยู่ในราชวงศ์ซงซุย พวกเขาเป็นเพียงบ่าวรับใช้ ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย ไม่สำคัญว่าใครจะเป็นผู้รับผิดชอบ พวกเขาทั้งหมดก็เชื่อฟัง แต่ตอนนี้ถ้าราชวงศ์ต้าชุนยังคงเดินหน้าต่อสู้เช่นนี้ ซงซุยก็จะจบลง เมื่อซงซุยสิ้นสุดลง บ้านของพวกเขาก็จะสิ้นสุดลง และแม้กระทั่งชีวิตของพวกเขาก็จะตกตายไปด้วยเช่นกัน สิ่งนี้มีความสัมพันธ์ที่แน่นอนกับพวกเขา
ตอนนี้เหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้น ผู้คนก็ยอมแพ้เช่นกัน บางคนกล่าวหาหลี่เจี้ยนอย่างตรงไปตรงมา “ฮ่องเต้เชื่อคำใส่ร้ายของมู่อันกัวเกินไป ฝ่าบาทเคยคิดถึงจุดจบของซงซุยหรือไม่พะยะค่ะ ตอนนี้ขอให้ฝ่าบาทให้คำอธิบายแก่พลเมืองซงซุย”
หลี่เจี้ยนโกรธมากแต่ไม่มีการโต้แย้งใดๆ ตวนมู่อันกัวทำให้เขาอับอายมากเกินไป ข้าได้ยินมาว่าชายชรายังไม่ตาย ถ้าเจอเขา ข้าจะฉีกร่างกายของเขาเป็นชิ้น ๆ แน่นอน !
อย่างไรก็ตามในตอนนี้ข้อกล่าวหาทั้งหมดนั้นดูรุนแรงมากหลี่เจี้ยนรู้ดีว่ามีเพียงการค้นพบวิธีการรักษาเท่านั้นที่เขาจะฟื้นฟูใบหน้าของเขาในราชสำนักได้ เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และในที่สุดก็ฝากความหวังไว้ที่ชุนหยวนผู้เฒ่า เขาต้องการให้แม่ทัพชุนหยูอันนำกองทหารของเขาไปยังเมืองกานเฉิงทันที และอย่าลืมปิดกั้นกองทัพต้าชุนนอกเมืองกานเฉิงเพื่อปกป้องซงซุยจากการสูญเสียดินแดนอีกต่อไป
แต่ชุนหยูอันส่ายหัวและพูดกับเขาว่า “ตั้งแต่ที่เขาสูญเสียบุตรสาวอันเป็นที่รักไป เขาก็ไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน และเขาก็ไอเป็นเลือดเมื่อคืนนี้ ไม่ต้องพูดถึงการนำทัพ แม้ว่าจะเข้าร่วมราชสำนักในวันนี้เขาก็ไม่ไหว เขาไม่เหลือจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ไร้พลังจริง ๆ โปรดส่งแม่ทัพอีกคนไป ! ”
”เจ้า”หลี่เจี้ยนโกรธที่ชุนหยูอันไม่ได้ไปทำสงครามจริง ๆ แล้วถ้าเขาไม่ไปทำสงคราม เขาจะทำอะไรกับตำแหน่งแม่ทัพ ? เขาต้องการที่จะยึดอำนาจทางทหารทั้งหมดในมือของชุนหยูอันในทันที แต่เขาเป็นฮ่องเต้ที่ยังไม่ได้นั่งบนบัลลังก์ ทหารเหล่านั้นไม่ได้มีความรักใด ๆ สำหรับเขา และทุกคนก็ภักดีต่อชุนหยูอัน ถ้าชุนหยูอันริเริ่มที่จะส่งมอบอำนาจทางทหารนี้ เขาก็ยังสามารถควบคุมทหาร และม้าเหล่านั้นได้ และถ้าเขาเปิดปาก เขาก็กลัวว่าจะไม่มีใครฟังเขา
เมื่อเช้าที่ผ่านมาหลี่เจี้ยนหายใจไม่ออกในราชสำนักเจ้าหน้าที่ราชสำนักไม่เพียง แต่วิพากษ์วิจารณ์เขาอย่างเปิดเผย แต่ชุนหยูอันก็ปฏิเสธที่จะนำกองกำลังของเขาไปยังสนามรบ หลี่เจี้ยนรู้สึกว่าฮ่องเต้เช่นเขาน่าจะไร้ประโยชน์จริง ๆ และนอกจากจะมาจากด้านนอกแล้ว ความอัปยศอดสูของชุนหยูอันก็เป็นปัจจัยสำคัญเช่นกัน
ความโกรธของเขาไม่สามารถได้ยินได้จากที่ใดและเขาไม่กล้าโกรธเจ้าหน้าที่ในราชสำนักอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ระบายความโกรธของเขากับคนรอบข้างหลังจากเลิกราชสำนัก และคนรอบ ๆ นี้คนแรกที่ต้องแบกรับความรุนแรงคือฮองเฮา ชุนหยูชิง
ฮองเฮาจากตระกูลชุนและเป็นบุตรสาวของชุนหยูอันหลี่เจี้ยนแต่งงานกับนางเพื่อรับการสนับสนุนจากตระกุลชุน และตระกูลชุนมีส่วนช่วยอย่างมากในการที่เขาครองบัลลังก์
อย่างไรก็ตามทั้งสองฝ่ายจากที่มีความสัมพันธ์ที่ดีก็ค่อย ๆ ห่างเหินกันไปเพราะการแทรกแซงของตวนมู่อันกัว และการตัดสินใจที่เขาจะหันหน้าเข้าต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุน ทำให้ตอนนี้พวกเขาแตกแยกจนตระกูลชุนไม่เชื่อฟังเขาอีกต่อไปและพวกเขาก็ยังอยู่ที่นั่น ราชสำนักก่อกบฏโดยเปิดเผย
หลี้เจี้ยนไม่มีหน้าในราชสำนักอีกต่อไปเขารีบไปที่ตำหนักกลางของฮองเฮา และชี้ไปที่จมูกของหยูชิง และสาปแช่ง “อย่าคิดว่าข้าไม่กล้าเอาเจ้าลงจากตำแหน่งฮองเฮา อย่าคิดว่าด้วยอำนาจของตระกูลชุนจะทำอะไรข้าได้ ในสายตาของข้า ชุนหยูชิง เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถพาเจ้าไปอยู่ในตำหนักเย็นได้ด้วยประโยคเดียว และเจ้าจะไม่มีวันเห็นดวงอาทิตย์ต่อจากนี้ ! ”
”น่าจะเป็นอย่างอื่นพระชายาหยุนมาส่งศพหมอเหยาด้วย”
ตระกูลเหยาได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่พระชายาหยุนอยู่ด้วย และไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับพวกเขาที่จะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ พูดตามตรง พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมพระชายาหยุนถึงต้องการมาส่งงศพของเหยาเซียนอย่างเคร่งขรึม แต่ตระกูลเหยาไม่เชื่อเรื่องบุตรสาวนอกสมรสอย่างแน่นอน ในตระกูลเหยา ผู้ชายไม่มีอนุ และมีเหยาเซียนเป็นตัวอย่างของทั้งครอบครัว เขามีชีวิตที่สดใสและเที่ยงธรรม และไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีผู้หญิงและบุตรอยู่ข้างนอก
เหยาจิงจุนมองไปที่พระชายาหยุนและรอให้นางอธิบายในที่สุดฝีเท้าของพระชายาหยุนก็หยุดลงเมื่อมีคนพูดอีกครั้งว่า “เหยาเซียนเลี้ยงผู้หญิงไว้ข้างนอก” ด้วยสายตาที่เฉียบคม อารมณ์ของพระชายาหยุนก็พุ่งออกมาในทันที สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คนที่พูดนินทาและทุกคนก็ตัวสั่น
พระชายาหยุนถามพวกเขาด้วยความงงงวย”พวกเจ้ามาที่นี่เพื่อส่งศพหรือมาสร้างความวุ่นวาย พวกเจ้าเอาแต่พูด หากพวกเจ้าชื่นชมหมอเหยา ดังนั้นทำไมพวกเจ้าถึงใส่ร้ายเขาด้วยคำพูดที่เลวร้ายเช่นนี้ ข้ารู้สึกซาบซึ้งในพระคุณอันยิ่งใหญ่ของหมอเหยา ข้าเคารพเขาในฐานะพ่อบุญธรรม มาร่วมงานศพด้วยความกตัญญู ใครกันที่กล้าใส่ร้ายพ่อบุญธรรมของพระสนมของฮ่องเต้ เจ้าคิดว่าข้าง่ายสำหรับการกลั่นแกล้ง หรือราชวงศ์เหมาะสำหรับการกลั่นแกล้งหรือไม่ นึกถึงตระกูลเหยา พูดตามตรง เจ้าสามารถทนกับภาษาที่หยาบคายของเจ้าได้หรือไม่ ? ”
พระชายาหยุนโกรธและทุกคนรู้สึกถึงความโกรธและออร่าที่มาจากรอบ ๆ ตัวนาง คนที่ไม่พอใจก็หลับตาของพวกเขาทันทีและเดินกลับไป เพราะกลัวว่าจะถูกระบุโดยพระสนม
น่าเสียดายที่การปิดบังมันไร้ประโยชน์พระชายาหยุนอยู่ที่ตำหนักศศิเหมันต์วมานานกว่า 20 ปีแล้ว นางไม่เคยทะเลาะกับโลกภายนอก แต่ไม่มีการทะเลาะไม่ได้หมายความว่าขี้ขลาด ไม่เป็นไรถ้าซ่อนนางให้ห่างไกล หากพวกเขายั่วยุนาง ผลที่ตามมาคงไม่ง่ายสำหรับคนทั่วไป
เช่นเดียวกับตอนนี้เหยาเซียนได้จากไปแล้วและพระชายาหยุนก็อยู่ในความเศร้าโศกอย่างมาก แต่บางคนก็พูดเรื่องแย่ ๆ เกี่ยวกับเหยาเซียนในตอนนี้ นางจะทนได้อย่างไร ?
แต่หลังจากได้ยินเสียงถอนหายใจของพระชายาหยุน”ข้าไม่ค่อยออกมาข้างนอก ข้าไม่คิดว่าจิตใจของผู้คนข้างนอกจะเลวร้ายขนาดนี้ ใส่ร้ายหมอเหยาและจัดการกับข้า องครักษ์เงา” นางพูดอย่างเย็นชา องครักษ์เงาหลายคนปรากฏตัวขึ้นข้าง ๆ นางทันที นำโดยบานซู องครักษ์เงาของเฟิงหยูเฮงที่เฟิงหยูเฮงให้ดูแลนาง “พวกเจ้าเห็นทุกคนที่พูดใส่ร้ายข้าหรือไม่”
บานซูพยักหน้า”ข้าเห็นพวกเขาอย่างชัดเจน และจำได้ทุกคนขอรับ”
”ดี”พระชายาหยุนหันศีรษะ และจ้องไปที่กลุ่มคน “ตัดลิ้นออกมา โยนลิ้นของพวกเขาออกไปนอกเมืองให้หมากิน”
ด้วยคำสั่งนี้องครักษ์เงาก็ลงมือทันที ทุกคนที่พูดคำหยาบไม่สามารถวิ่งหนีได้ทุกคนถูกจับ องครักษ์เงาตัดลิ้นและปล่อยให้เลือดไหล ให้พวกเขาทรมานในทุกวิถีทาง
ไม่มีใครสงสารพวกเขาและพลเมืองยังคงสงสัยว่าคนเหล่านี้มาจากไหน ? ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครรู้จักพวกเขา ผู้ที่มาร่วมไว้อาลัยเหยาเซียนในวันนี้ล้วนเป็นคนที่ได้รับความเมตตาจากตระกูลเหยาหรือเฟิงหยูเฮง และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพูดจาเช่นนั้น ผู้คนจึงเข้าใจว่าไม่ใช่ว่าพระชายาหยุนเป็นคนชั่วร้ายเกินไป แต่คนพวกนี้มีจิตใจต่ำช้า มีพฤติกรรมที่น่ารังเกียจ ทุกคนต่างประณามพวกเขาเช่นกัน พระชายาหยุนเพียงแค่ตัดลิ้นของพวกเขาและไม่ได้ฆ่าพวกเขา มันก็ถือว่าดีแล้ว
ขบวนแห่ศพยังคงดำเนินต่อไปผู้คนจำได้ว่าตอนที่พระชายาหยุนเพิ่งเข้าพระราชวังเมื่อหลายปีก่อน นางถูกพวกพระสนมในพระราชวังทุบตีด้วยแส้ และได้ยินมาว่าเนื้อบนหลังของนางเน่าเกือบทั้งหมด เหยาเซียนเป็นผู้ที่รักษาผิวหนังให้นาง ทำให้ผิวของนางเรียบเนียนเหมือนเดิม ดังนั้นสำหรับพระชายาหยุน เหยาเซียนจึงเป็นผู้มีพระคุณของนาง !
พระชายาหยุนโกรธมากและจัดการกับบุคคลที่พูดคำชั่วร้ายต่อหน้าสาธารณชนไม่มีใครตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้แต่องค์ชายที่มาส่งศพก็เริ่มที่จะจัดการกับผลพวงของนาง เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พระชายาหยุนได้ผูกขาดความโปรดปรานของฮ่องเต้มานานกว่า 20 ปี และองค์ชายส่วนใหญ่ไม่ได้วิพากษ์วิจารณ์นางเลยแม้แต่น้อยและยังรักนางด้วย แม้ว่าเหตุผลส่วนใหญ่คือพวกเขามีความเป็นพี่น้องกันอย่างลึกซึ้งกับซวนเทียนหมิง แต่อีกส่วนหนึ่งก็คือแม้ว่าพระชายาหยุนจะเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ แต่นางก็ไม่ได้กลั่นแกล้งพระสนมคนอื่น ๆ นี่เป็นเรื่องในพระราชวัง ผู้หญิงจะหมดความโปรดปรานไม่ช้าก็เร็ว โดยเฉพาะผู้หญิงที่ให้กำเนิดบุตรที่ดูไม่สมประกอบและดูแก่ชรา ไม่ช้าก็เร็วคนใหม่จะเข้ามาแทนที่ในสายตาของฮ่องเต้ และพระสนมที่ได้รับความโปรดปรานจะต้องเผชิญกับการต่อสู้ ผู้หญิงเหล่านั้นที่ได้รับความโปรดปรานมักจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อขจัดคนอื่น ๆ
แต่พระชายาหยุนแตกต่างออกไปนางใช้ชีวิตอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครสนใจ และไม่มีใครสนใจนาง ไม่ทำให้เรื่องเลวร้ายลง และไม่รังแกพระสนมคนอื่น ๆ เพราะความเอาแต่ใจ ทำให้องค์ชายรู้สึกโล่งใจมาก ท้ายที่สุดแล้วการพึ่งพาความโปรดปรานอันยิ่งใหญ่ของพระชายาหยุน แม้ว่านางจะไม่ได้พบฮ่องเต้ แต่คำเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ฮ่องเต้เตะผู้หญิงทั้งหมดในพระราชวังออกไป
ขบวนศพของเหยาเซียนดึงดูดผู้คนครึ่งหนึ่งจากเมืองหลวงในที่สุดงานศพก็เสร็จสิ้นก่อนเที่ยง เมื่อกลบหลุมฝังศพ ทุกคนในตระกูลเหยารู้สึกว่าหัวใจของพวกเขากำลังจะขาด บิดาที่จากไปและปู่ที่จากไปแล้ว เหยาจิงจุนคิดว่าปู่ของเขาจะโทษพวกเขาหรือไม่ที่ดูแลบิดาของพวกเขาไม่ดี เมื่อทั้งเหยาซู่และเฟิงหยูเฮงกลับเมืองหลวงในวันที่จะถึงนี้
เมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุนดูเหมือนจะรกร้างไร้ที่สิ้นสุดเพราะการตายของเหยาเซียนในเวลานั้นเมืองหลวงของซงซุยเริ่มระส่ำระสายเพราะเสียเมืองติดต่อกันสามเมือง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งฮ่องเต้องค์ใหม่หลังจากได้เห็นสายฟ้าสวรรค์จากตวนมู่อันกัว เขาคิดว่าแม้ว่าการต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุนจะไม่สามารถทำได้ง่าย แต่ก็จะไม่ใช่ความพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง ราชวงศ์ต้าชุนมีสายฟ้าสวรรค์ แต่คู่ต่อสู้อยู่ที่แจ้ง และพวกเขาอยู่ในความมืด นี่เป็นข้อได้เปรียบที่ดี เหตุผลที่เขาตัดสินใจต่อต้านราชวงศ์ต้าชุนเป็นเพราะสายฟ้าสวรรค์ในมือของตวนมู่อันกัว
แต่! โดยไม่คาดคิด ตวนมู่อันกัวพ่ายแพ้อย่างน่าเศร้า และเมืองทั้งสามของซงซุยของเขาก็น่าเศร้ามาก เจ้าหน้าที่ราชสำนักบางคนกล่าวว่า “ฝ่าบาท ราชวงศ์ต้าชุนโจมตีเมืองที่พึ่งก่อตั้งของซงซุยของเรา และทิ้งระเบิดที่ตงเฉิงของซงซุย ฝ่าบาทดูเหมือนว่าจะมีรายงานการเป็นปฏิปักษ์ที่ไม่ปกตินี้โดยราชวงศ์ต้าชุน แต่เท่าที่ข้ารู้มา งเมืองนี้ถูกวางยาพิษโดยตวนมู่อันกัว และทั้งเมืองก็ตายเพราะพิษของมัน สายฟ้าสวรรค์ที่พังเมืองตงเฉิงก็มาจากตวนมู่อันกัว กล่าวได้ว่าคนของเราเสียชีวิตเพราะตวนมู่อันกัว ในเมืองของเราก็ถูกตวนมู่อันกัวทุบตีและสูญเสียไปเช่นกัน ฝ่าบาท ! ทำไมบรรพบุรุษซงซุยผู้สง่างามของข้าถึงได้รับอันตรายจากตวนมู่อันกัว บนโลกนี้ ทำไมฝ่าบาทถึงเชื่อคำพูดของตวนมู่อันกัวและทำลายราชวงศ์ต้าชุนพะยะค่ะ ? ”
ทันทีที่พูดเช่นนี้เจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถช่วยได้ และพวกเขาทั้งหมดกล่าวหาตวนมู่อันกัว แน่นอนว่าการกล่าวหาตวนมู่อันกัวนั้นเป็นการปกปิดความจริงแล้ว หลี่เจี้ยนเองก็ไม่พอใจ ฮ่องเต้องค์ใหม่ผู้นี้ซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่สูงด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสมได้นำหายนะมาสู่ซงซุยก่อนที่เขาจะนั่งบนบัลลังก์มังกร ทุกคนเชื่อว่าหลี่เจี้ยนไม่สมควรนั่งบนบัลลังก์มังกรตัวนั้นจริง ๆ
แต่จะทำอะไรได้ถ้าไม่มีความสุข? ผู้คนอยู่ในราชวงศ์ซงซุย พวกเขาเป็นเพียงบ่าวรับใช้ ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย ไม่สำคัญว่าใครจะเป็นผู้รับผิดชอบ พวกเขาทั้งหมดก็เชื่อฟัง แต่ตอนนี้ถ้าราชวงศ์ต้าชุนยังคงเดินหน้าต่อสู้เช่นนี้ ซงซุยก็จะจบลง เมื่อซงซุยสิ้นสุดลง บ้านของพวกเขาก็จะสิ้นสุดลง และแม้กระทั่งชีวิตของพวกเขาก็จะตกตายไปด้วยเช่นกัน สิ่งนี้มีความสัมพันธ์ที่แน่นอนกับพวกเขา
ตอนนี้เหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้น ผู้คนก็ยอมแพ้เช่นกัน บางคนกล่าวหาหลี่เจี้ยนอย่างตรงไปตรงมา “ฮ่องเต้เชื่อคำใส่ร้ายของมู่อันกัวเกินไป ฝ่าบาทเคยคิดถึงจุดจบของซงซุยหรือไม่พะยะค่ะ ตอนนี้ขอให้ฝ่าบาทให้คำอธิบายแก่พลเมืองซงซุย”
หลี่เจี้ยนโกรธมากแต่ไม่มีการโต้แย้งใดๆ ตวนมู่อันกัวทำให้เขาอับอายมากเกินไป ข้าได้ยินมาว่าชายชรายังไม่ตาย ถ้าเจอเขา ข้าจะฉีกร่างกายของเขาเป็นชิ้น ๆ แน่นอน !
อย่างไรก็ตามในตอนนี้ข้อกล่าวหาทั้งหมดนั้นดูรุนแรงมากหลี่เจี้ยนรู้ดีว่ามีเพียงการค้นพบวิธีการรักษาเท่านั้นที่เขาจะฟื้นฟูใบหน้าของเขาในราชสำนักได้ เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และในที่สุดก็ฝากความหวังไว้ที่ชุนหยวนผู้เฒ่า เขาต้องการให้แม่ทัพชุนหยูอันนำกองทหารของเขาไปยังเมืองกานเฉิงทันที และอย่าลืมปิดกั้นกองทัพต้าชุนนอกเมืองกานเฉิงเพื่อปกป้องซงซุยจากการสูญเสียดินแดนอีกต่อไป
แต่ชุนหยูอันส่ายหัวและพูดกับเขาว่า “ตั้งแต่ที่เขาสูญเสียบุตรสาวอันเป็นที่รักไป เขาก็ไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน และเขาก็ไอเป็นเลือดเมื่อคืนนี้ ไม่ต้องพูดถึงการนำทัพ แม้ว่าจะเข้าร่วมราชสำนักในวันนี้เขาก็ไม่ไหว เขาไม่เหลือจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ไร้พลังจริง ๆ โปรดส่งแม่ทัพอีกคนไป ! ”
”เจ้า”หลี่เจี้ยนโกรธที่ชุนหยูอันไม่ได้ไปทำสงครามจริง ๆ แล้วถ้าเขาไม่ไปทำสงคราม เขาจะทำอะไรกับตำแหน่งแม่ทัพ ? เขาต้องการที่จะยึดอำนาจทางทหารทั้งหมดในมือของชุนหยูอันในทันที แต่เขาเป็นฮ่องเต้ที่ยังไม่ได้นั่งบนบัลลังก์ ทหารเหล่านั้นไม่ได้มีความรักใด ๆ สำหรับเขา และทุกคนก็ภักดีต่อชุนหยูอัน ถ้าชุนหยูอันริเริ่มที่จะส่งมอบอำนาจทางทหารนี้ เขาก็ยังสามารถควบคุมทหาร และม้าเหล่านั้นได้ และถ้าเขาเปิดปาก เขาก็กลัวว่าจะไม่มีใครฟังเขา
เมื่อเช้าที่ผ่านมาหลี่เจี้ยนหายใจไม่ออกในราชสำนักเจ้าหน้าที่ราชสำนักไม่เพียง แต่วิพากษ์วิจารณ์เขาอย่างเปิดเผย แต่ชุนหยูอันก็ปฏิเสธที่จะนำกองกำลังของเขาไปยังสนามรบ หลี่เจี้ยนรู้สึกว่าฮ่องเต้เช่นเขาน่าจะไร้ประโยชน์จริง ๆ และนอกจากจะมาจากด้านนอกแล้ว ความอัปยศอดสูของชุนหยูอันก็เป็นปัจจัยสำคัญเช่นกัน
ความโกรธของเขาไม่สามารถได้ยินได้จากที่ใดและเขาไม่กล้าโกรธเจ้าหน้าที่ในราชสำนักอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ระบายความโกรธของเขากับคนรอบข้างหลังจากเลิกราชสำนัก และคนรอบ ๆ นี้คนแรกที่ต้องแบกรับความรุนแรงคือฮองเฮา ชุนหยูชิง
ฮองเฮาจากตระกูลชุนและเป็นบุตรสาวของชุนหยูอันหลี่เจี้ยนแต่งงานกับนางเพื่อรับการสนับสนุนจากตระกุลชุน และตระกูลชุนมีส่วนช่วยอย่างมากในการที่เขาครองบัลลังก์
อย่างไรก็ตามทั้งสองฝ่ายจากที่มีความสัมพันธ์ที่ดีก็ค่อย ๆ ห่างเหินกันไปเพราะการแทรกแซงของตวนมู่อันกัว และการตัดสินใจที่เขาจะหันหน้าเข้าต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุน ทำให้ตอนนี้พวกเขาแตกแยกจนตระกูลชุนไม่เชื่อฟังเขาอีกต่อไปและพวกเขาก็ยังอยู่ที่นั่น ราชสำนักก่อกบฏโดยเปิดเผย
หลี้เจี้ยนไม่มีหน้าในราชสำนักอีกต่อไปเขารีบไปที่ตำหนักกลางของฮองเฮา และชี้ไปที่จมูกของหยูชิง และสาปแช่ง “อย่าคิดว่าข้าไม่กล้าเอาเจ้าลงจากตำแหน่งฮองเฮา อย่าคิดว่าด้วยอำนาจของตระกูลชุนจะทำอะไรข้าได้ ในสายตาของข้า ชุนหยูชิง เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถพาเจ้าไปอยู่ในตำหนักเย็นได้ด้วยประโยคเดียว และเจ้าจะไม่มีวันเห็นดวงอาทิตย์ต่อจากนี้ ! ”
