แน่นอนว่าเฟิงหยูเฮงเป็นเจ้าของความคิดนี้เขาเช่นกัน
เพราะมีคนรวยมากมายในภาคเอกชนแต่สถานที่แห่งนี้ในเมืองหลวงไม่ใช่ที่ซึ่งเขาจะซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่และบ้านดี ๆ ได้เพราะมีเงิน มันไม่ได้ให้ความสำคัญกับจำนวนเงิน แต่ให้ความสำคัญกับลำดับขั้นขุนนางเท่านั้น ไม่ว่าเจ้าจะมีเงินมากแค่ไหน เจ้าก็เทียบไม่ได้กับขุนนางตำแหน่งเล็ก ๆ ต้องการอยู่ในทำเลที่ดี ต้องการซื้อที่ดินขนาดใหญ่หรือไม่ ? ขออภัย ไม่ได้ !
ดินแดนในใจกลางเมืองหลวงถูกราชวงศ์ผูกขาดมานานและคฤหาสน์ของขุนนางจำนวนมากล้วนได้รับมอบจากราชวงศ์ ! ช่วงนี้ไม่มีที่ไหนดี ๆ แม้ว่าซงซุยจะเข้าร่วมกับราชวงศ์ต้าชุน แต่เมืองนี้ก็เน้นความร่ำรวย ทางตะวันออกและตะวันตกเป็นคนรวย ทางใต้และทางเหนือคือคนจน แต่เนื่องจากที่นี่มีขนาดเล็ก ผู้ที่ทำธุรกิจในเมืองหลวงจึงต้องการซื้อคฤหาสน์เพื่ออาศัยอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจทางภาคเหนือ ภาคใต้ และภาคตะวันออก ตราบใดที่เจ้าสามารถซื้อที่ดินเปล่าหรือซื้อบ้านเปล่าได้ เจ้าจะทำอะไรได้บ้างในทิศตะวันออกเฉียงใต้ตะวันตกเฉียงเหนือ ? แค่ใช้ชีวิต !
แต่สุดท้ายแล้วทุกคนก็ต้องการที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นและสามารถอยู่ได้ในที่ที่แทบไม่ได้ซื้อ เมื่อมีคฤหาสน์ดี ๆ แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่ลังเลที่จะแลกเปลี่ยนกับทองคำและเงินจำนวนมหาศาล
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเฟิงหยูเฮงได้พบหมอและได้ติดต่อกับผู้คนมากมายภายในสองหรือสามวันนางสามารถเข้าใจความคิดของคนรวยได้ ดังนั้นนางจึงให้ซวนเทียนหมิงคิดเช่นนี้ บ้านเปล่าทั้งหมดถูกประมูลไป เงินส่วนหนึ่งถูกนำไปใช้ในการสร้างสำนักศึกษาทางการแพทย์ของร้านห้องโถงสมุนไพรและร้านห้องโถงสมุนไพร อีกส่วนหนึ่งนำไปช่วยเหลือคนยากจน
ในขณะเดียวกันซวนเทียนหมิงยังบอกกับพลเมืองทุกคนในเมืองหลวงว่านโยบายดังกล่าวไม่เพียงส่งผลกระทบต่อซงซุยเท่านั้นแต่ยังกระจายไปยังมณฑลอื่น ๆ โดยมีเมืองหลวงซงซุยเป็นศูนย์กลาง เนื่องจากการล่มสลายของซงซุยทำให้ต้องมีการแก้ไขปัญหาของราชสำนักมากเกินไป และขุนนางจำนวนมากต้องเผชิญกับการสอบสวน สันนิษฐานว่าในอนาคตจะมีบ้านว่างจำนวนมาก และวัตถุมีค่าและเงินในคฤหาสน์ของขุนนางจะเป็นส่วนหนึ่งของท้องพระคลัง เพื่อวัตถุประสงค์ในการก่อสร้างส่วนอื่น ๆ จะใช้ในการสร้างร้านห้องโถงสมุนไพรและช่วยเหลือคนจน สำหรับสำนักศึกษาทางการแพทย์จะตั้งอยู่ที่ชุยเฉิงและเมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุนเท่านั้น ใครที่จะไปในทิศทางนี้สามารถไปทดสอบที่ทั้งสองแห่งนี้ได้
การขยายกิจการของราชสำนักของราชวงศ์ต้าชุนนั้นรวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากพลเมืองซงซุยให้ความร่วมมือมาก เนื่องจากนโยบายที่ดีของราชวงศ์ต้าชุน และผลประโยชน์ที่แท้จริงที่ร้านห้องโถงสมุนไพรซึ่งได้แสดงให้ผู้คนเห็น
ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงอยู่ที่นี่เป็นเวลานานกว่าหนึ่งเดือนนับตั้งแต่วันที่พวกเขายึดเมืองหลวงซงซุย ในที่สุดเฟิงหยูเฮงก็อายุได้ 17 ปี การทำงานก็ค่อย ๆ เป็นไปอย่างราบรื่น หมิงกล่าวว่า “ได้ล้างแค้นให้พี่เจ็ดแล้ว และกิจการของซงซุยได้รับการดูแล สามี ข้าอยากกลับไปหาท่านปู่ ท่านปู่ยังรอข้าอยู่” เมื่อนางพูดแบบนี้ นางก็ดูเหงาเหมือนเด็ก พวกเขาไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไป ความคิดของพวกเขาล่องลอยไปและไม่รู้ว่ากำลังจะไปไหน
ซวนเทียนหมิงกอดชายาสาวของเขาไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างทุกข์ทรมานมันเป็นเวลา 5 ปีแล้วตั้งแต่นางอายุ 12 ปี จนกระทั่งนางอายุ 17 ปีในพริบตา มันเป็นเวลา 5 ปี แต่เขาล้มเหลวที่จะทำให้นางมีชีวิตที่สงบสุขสามีคนนี้รู้สึกละอายใจ
”ตกลง”ซวนเทียนหมิงพูด “กลับกันเถิด พรุ่งนี้ข้าจะกลับไปกับเจ้า หลี่เจี้ยนจะถูกตัดหัว และเราจะกลับเมืองหลวงในวันรุ่งขึ้น ข้าบอกว่าข้าจะฆ่าพลเมืองซงซุย นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้าจะทำเพื่อราชวงศ์ต้าชุนประการหนึ่ง ต่อจากนี้เราจะใช้ชีวิตในอีกแบบหนึ่ง”
วันรุ่งขึ้นหลี่เจี้ยนถูกประหารท่ามกลางสายตาของทุกคนในซงซุยสายตาของพลเมืองเต็มด้วยความเกลียดชัง ในอีกวันหนึ่งซวนเทียนหมิงทิ้งเฉียนหลี่ เฮกานและทหารของราชวงศ์ต้าชุนไว้ที่นี่ ในขณะที่เขาพาชายาของเขา เป่ยจื่อ วังซวน และหวงซวนกลับไปที่เมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุน ข้างรถม้าของพวกเขายังมีรถม้าที่มีกรงขังตวนมู่อันกัวอยู่
เฟิงหยูเฮงนั่งอยู่ในรถม้าโดยยกม่านหน้าต่างขึ้นฤดูใบไม้ร่วงไม่ได้ทำให้นางรู้สึกมีความสุข เที่ยวนี้ซงซุยหลงทางมากเกินไป
ด้วยความเคลื่อนไหวของจิตใจนางจึงเรียกโถเซรามิกออกมาจากมิติ ขี้เถ้าของจาวเหลียนอยู่ที่นั่น นางเก็บไว้ในมิติของตัวเองตลอด เพื่อการพกพาและความปลอดภัย ในเวลานี้นางมองไปที่ตวนมู่อันกัวผ่านหน้าต่างรถ และความขุ่นเคืองของนางก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง และโถที่นางลูบดูเหมือนจะมีชีวิต ทำให้นางรู้สึกถึงความเกลียดชังอย่างมากจากเจ้าของขี้เถ้าที่อยู่ข้างใน
”ไม่ต้องกังวลข้าจะล้างแค้นให้เจ้าเอง” นางพูดเบา ๆ กับขี้เถ้าของจาวเหลียน “เจ้าเป็นนักปรุงยาหรือไม่ ข้าเป็นบรรพบุรุษของการแพทย์ ถ้าเจ้ารู้ว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่มันจะดี ดูสิ ดูว่าข้าทำอะไรให้ตวนมู่อันกัว เขาเป็นนักปรุงยาที่ประสบความสำเร็จที่สุดในโลกได้อย่างไร และดูว่าเขาจะอยู่หรือตายในมือข้าได้อย่างไร ข้าจะแก้แค้นให้เจ้าสำหรับความเจ็บปวดทั้งหมดที่เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานในอดีต ข้าจะทำให้เขาต้องทรมาณยิ่งกว่าเจ้าหลายเท่า และพี่เจ็ด…” ความคิดของนางแทรกซึมเข้ามาในมิติอีกครั้ง และเมื่อนางเห็นซวนเทียนฮั่วซึ่งหลับอยู่ในห้องผ่าตัด ตาของนางปิด อารมณ์ของนางก็เริ่มแปรปรวน
ซวนเทียนหมิงโอบไหล่นางไว้ข้างๆ และพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อย่าคิดเรื่องนี้อีกต่อไป เพียงทำทีละขั้นตอน แม้ว่าตวนมู่อันกัวจะพิการ แต่ก็ยากที่จะแก้ไขความเกลียดชังของเรา ดังนั้นปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่และปล่อยเขาไป เขาแบกรับความทุกข์ทรมานทั้งหมดในโลกนี้ พี่เจ็ดยังไม่ฟื้น ท่านพี่จะต้องไม่ตาย”
”ใช่”เฟิงหยูเฮงยังย้อนความคิดของนาง “ชีวิตของเขา ข้าจะทำให้สุดความสามารถ”
ม่านรถถูกลดระดับลงโถขี้เถ้าถูกใส่กลับเข้าไปในมิติ วังซวน หวงซวนเฝ้าดูโถปรากฏขึ้นและหายตัวไปอย่างแปลกประหลาดโดยไม่กระพริบตา หลังจาก 5 ปี มีหลายสิ่งหลายอย่างถูกใช้มานาน พวกนางเป็นบ่าวรับใช้ที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเฟิงหยูเฮงและเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของนางในขณะเดียวกัน พวกนางก็เป็นองครักษ์เงาทั้งหมดของนาง เป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อนาง อีกด้านหนึ่งของรถขังตวนมู่อันกัวกรีดร้องและเขาก็ตะโกน “เฟิงหยูเฮง นังแพศยาตัวน้อย เจ้าเอาอะไรมาให้ข้ากิน ? เจ้าให้ข้ากินอะไร ? ” อวัยวะบางส่วนหดตัวลงทุกวัน ? ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา เขาอยู่ในมือของเฟิงหยูเฮง มันหดหายไปจนไม่ถึงขนาดนิ้วก้อย มันแย่มาก เฟิงหยูเฮงกำลังทำอะไรกันแน่ ?
เฟิงหยูเฮงตอบ“เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ ? คิดถึงสิ่งที่เจ้าเคยทำลงไป สิ่งที่เจ้าเคยทำ เราก็ทำกับเจ้าเช่นนั้น”
คำพูดนี้ทำให้ตวนมู่อันกัวจมดิ่งลงสู่ความสิ้นหวังราวกับตกนรก…
หัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดมานานกว่าหนึ่งเดือนคือซวนเทียนฮั่วองค์ชายเจ็ดถูกระเบิดตายที่นอกประตูตงเฉิงของซงซุย หัวข้อนี้มีมากกว่าการกลับมาขององค์ชายแปด และกลายเป็นบทสนทนาแรกหลังจากที่ผู้คนลืมตาดูโลกทุกวัน
ถ้าจะบอกว่าความรักของเมืองหลวงซงซุยที่มีต่อซวนเทียนฮั่วนั้นบ้าคลั่งแล้วในเมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุน ความรักของผู้คนที่มีต่อซวนเทียนฮั่วนั้นมากกว่าผู้หญิงซงซุยถึงสิบเท่า และไม่ว่าผู้ชายและเด็กหญิง และผู้ใหญ่ทุกคนต่างก็ชื่นชอบซวนเทียนฮั่วโดยไม่มีข้อยกเว้น
พวกเขาคิดมาตลอดว่าซวนเทียนฮั่วเป็นเทพเซียนอย่างแท้จริงและซวนเทียนฮั่วจะไม่มีวันตายหรือได้รับบาดเจ็บ ตราบใดที่ซวนเทียนฮั่วอยู่ที่นั่น หมายความว่าสวรรค์อยู่ที่นั่น ดวงอาทิตย์อยู่ที่นั่น และอากาศก็อยู่ที่นั่น ซวนเทียนฮั่วเป็นตัวแทนของทุกอย่าง
นอกจากทุกสิ่งที่สวยงามเงียบสงบและเต็มไปด้วยฝุ่น…คำพูดจำนวนมากเกินไปไม่สามารถแสดงสถานะของซวนเทียนฮั่วในจิตใจของผู้คนได้ แต่วันหนึ่งเทพเซียนในใจของพวกเขาเสียชีวิตลงอย่างไม่คาดคิด ความรู้สึกก็คือความเชื่อของพวกเขาก็พังทลายลงอย่างกะทันหัน ดังนั้นเมื่อข่าวมา ไม่มีใครเชื่อ พวกเขาผู้คนคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหก เพราะแม้ว่าฟ้าจะถล่มลงมาซวนเทียนฮั่วก็จะไม่ตาย
อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานในที่สุดผู้คนก็ทนไม่ได้อีกต่อไป ข่าวการเสียชีวิตของซวนเทียนฮั่วมาจากทุกทิศทาง และแม้ว่าขุนนางของราชวงศ์ต้าชุนจะไม่สามารถปฏิเสธได้อีกต่อไป แต่พวกเขาก็ตระหนักว่าเทพเซียนมีอยู่จริง ดีจะตาย ทันใดนั้นเทพเซียนที่คอยสนับสนุนพวกเขาก็ทิ้งพวกเขาไป และความรู้สึกของการถูกทอดทิ้งนั้นอึดอัดยิ่งกว่าความตาย
ความเศร้าโศกครั้งใหญ่แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงและรุนแรงกว่าการตายของเหยาเซียนก่อนหน้านี้ผู้คนต่างรีบวิ่งไปที่ประตูตำหนักจุนเพื่อสอบถามสถานการณ์ แต่คนในตำหนักจุนไม่สามารถออกจากประตูหลังจากประตูปิดสนิท และไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้
ต่อมามีบางคนบอกว่าเขาเห็นลูกน้องของตำหนักจุนออกไปซื้อของและแอบเช็ดน้ำตาขณะเดินอยู่บนถนน
เป็นผลให้มีการยืนยันข่าวที่ว่าองค์ชายเจ็ดได้เสียชีวิตแล้วเป็นความจริงพวกเขาต่างจมอยู่กับความเศร้าโศกตลอดทั้งวัน รวมถึงขุนนางทุกคนในเมืองหลวง แม้แต่คฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหนาน คฤหาสน์ของเสนาบดีและตำหนักเหวินซวน พวกเขาไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองจากอารมณ์นี้ได้ ท้ายที่สุดซวนเทียนฮั่วเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ !
แต่ผู้คนในเมืองหลวงกำลังทุกข์ทรมานพวกเขาแตกต่างจากคนของซงซุย พวกเขาต้องการล้างแค้นให้ซวนเทียนฮั่วด้วย แต่พวกเขาอยู่ไกลเกินไปและไม่มีที่ไหนให้ล้างแค้น ยิ่งไปกว่านั้นซงซุยก็หายไป ซงซุยกลายเป็นราชวงศ์ต้าชุน และฮ่องเต้ถูกตัดหัวแล้ว เขาจะล้างแค้นเอากับใครได้อีก
ราชสำนักติดประกาศแจ้งข่าวดีว่าซงซุยพ่ายแพ้แต่ข่าวดีคืออะไร ? ผู้คนในเมืองหลวงกำลังเช็ดน้ำตา และเมื่อพวกเขาเอ่ยถึงองค์ชายเจ็ด พวกเขาต่างก็อยากจะนั่งลงบนพื้นและร้องไห้
ผู้คนในเมืองหลวงทั้งหมดสวมชุดไว้ทุกข์สีขาวและผู้หญิงยังสวมดอกไม้สีขาวบนหัวเพื่อปลอบประโลมเทพเซียนที่เสียชีวิตก่อนวัยอันควร ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่ว่าองค์ชายแปดจะไม่กลับมาเช่นไร พวกเขาก็ไม่สามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนได้อีกต่อไป ผู้คนที่ถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายขององค์ชายแปดก็ถูกรวมเข้าด้วยกันอย่างราบรื่นอีกครั้งโดยกล่าวว่า “เสียใจ” ซึ่งกันและกัน ลืมเรื่ององค์ชายแปดไม่ใช่องค์ชายแปดตัวจริง
แม้ว่าผู้คนจะเป็นเช่นนี้นับประสาคนที่มีอะไรเกี่ยวข้องกับซวนเทียนฮั่ว องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองไม่เชื่อว่าน้องเจ็ดของพวกเขาตายแล้ว องค์ชายสี่รวมถึงองค์ชายห้าที่เดินทางกลับเมืองหลวงได้วิ่งไปหาซวนเทียนเฟิง และขอให้เขาบอกความจริงเกี่ยวกับซงซุย เกิดอะไรขึ้นกับน้องเจ็ด ?
ซวนเทียนเฟิงยังต้องการบอกพวกเขาด้วยว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเท็จแต่ความจริงก็คือข่าวที่ซวนเทียนหมิง เฟิงหยูเฮงส่งกลับมาหาเขานั้น แท้จริงแล้วน้องเจ็ดตายเพราะทุ่นระเบิดนอกเมืองตงเฉิง และสายฟ้าสวรรค์ที่ถูกสร้างโดยตวนมู่อันกัว
เขาไม่สามารถแจ้งข่าวดีใดๆ กับพี่น้องของเขาได้ ซวนเทียนเฟิงคิดว่านี่อาจเป็นช่วงเวลาที่ไร้พลังและสิ้นหวังที่สุดในชีวิตของเขาใช่หรือไม่ ? ฉากของทั้งสามคนนั่งอยู่รอบ ๆ และราชวงศ์ซงซุยราวกับว่าเป็นวันวาน แต่ในพริบตาซงซุยก็หายไป และน้องเจ็ดของเขาก็หายไป …
เพราะมีคนรวยมากมายในภาคเอกชนแต่สถานที่แห่งนี้ในเมืองหลวงไม่ใช่ที่ซึ่งเขาจะซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่และบ้านดี ๆ ได้เพราะมีเงิน มันไม่ได้ให้ความสำคัญกับจำนวนเงิน แต่ให้ความสำคัญกับลำดับขั้นขุนนางเท่านั้น ไม่ว่าเจ้าจะมีเงินมากแค่ไหน เจ้าก็เทียบไม่ได้กับขุนนางตำแหน่งเล็ก ๆ ต้องการอยู่ในทำเลที่ดี ต้องการซื้อที่ดินขนาดใหญ่หรือไม่ ? ขออภัย ไม่ได้ !
ดินแดนในใจกลางเมืองหลวงถูกราชวงศ์ผูกขาดมานานและคฤหาสน์ของขุนนางจำนวนมากล้วนได้รับมอบจากราชวงศ์ ! ช่วงนี้ไม่มีที่ไหนดี ๆ แม้ว่าซงซุยจะเข้าร่วมกับราชวงศ์ต้าชุน แต่เมืองนี้ก็เน้นความร่ำรวย ทางตะวันออกและตะวันตกเป็นคนรวย ทางใต้และทางเหนือคือคนจน แต่เนื่องจากที่นี่มีขนาดเล็ก ผู้ที่ทำธุรกิจในเมืองหลวงจึงต้องการซื้อคฤหาสน์เพื่ออาศัยอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจทางภาคเหนือ ภาคใต้ และภาคตะวันออก ตราบใดที่เจ้าสามารถซื้อที่ดินเปล่าหรือซื้อบ้านเปล่าได้ เจ้าจะทำอะไรได้บ้างในทิศตะวันออกเฉียงใต้ตะวันตกเฉียงเหนือ ? แค่ใช้ชีวิต !
แต่สุดท้ายแล้วทุกคนก็ต้องการที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นและสามารถอยู่ได้ในที่ที่แทบไม่ได้ซื้อ เมื่อมีคฤหาสน์ดี ๆ แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่ลังเลที่จะแลกเปลี่ยนกับทองคำและเงินจำนวนมหาศาล
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเฟิงหยูเฮงได้พบหมอและได้ติดต่อกับผู้คนมากมายภายในสองหรือสามวันนางสามารถเข้าใจความคิดของคนรวยได้ ดังนั้นนางจึงให้ซวนเทียนหมิงคิดเช่นนี้ บ้านเปล่าทั้งหมดถูกประมูลไป เงินส่วนหนึ่งถูกนำไปใช้ในการสร้างสำนักศึกษาทางการแพทย์ของร้านห้องโถงสมุนไพรและร้านห้องโถงสมุนไพร อีกส่วนหนึ่งนำไปช่วยเหลือคนยากจน
ในขณะเดียวกันซวนเทียนหมิงยังบอกกับพลเมืองทุกคนในเมืองหลวงว่านโยบายดังกล่าวไม่เพียงส่งผลกระทบต่อซงซุยเท่านั้นแต่ยังกระจายไปยังมณฑลอื่น ๆ โดยมีเมืองหลวงซงซุยเป็นศูนย์กลาง เนื่องจากการล่มสลายของซงซุยทำให้ต้องมีการแก้ไขปัญหาของราชสำนักมากเกินไป และขุนนางจำนวนมากต้องเผชิญกับการสอบสวน สันนิษฐานว่าในอนาคตจะมีบ้านว่างจำนวนมาก และวัตถุมีค่าและเงินในคฤหาสน์ของขุนนางจะเป็นส่วนหนึ่งของท้องพระคลัง เพื่อวัตถุประสงค์ในการก่อสร้างส่วนอื่น ๆ จะใช้ในการสร้างร้านห้องโถงสมุนไพรและช่วยเหลือคนจน สำหรับสำนักศึกษาทางการแพทย์จะตั้งอยู่ที่ชุยเฉิงและเมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุนเท่านั้น ใครที่จะไปในทิศทางนี้สามารถไปทดสอบที่ทั้งสองแห่งนี้ได้
การขยายกิจการของราชสำนักของราชวงศ์ต้าชุนนั้นรวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากพลเมืองซงซุยให้ความร่วมมือมาก เนื่องจากนโยบายที่ดีของราชวงศ์ต้าชุน และผลประโยชน์ที่แท้จริงที่ร้านห้องโถงสมุนไพรซึ่งได้แสดงให้ผู้คนเห็น
ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงอยู่ที่นี่เป็นเวลานานกว่าหนึ่งเดือนนับตั้งแต่วันที่พวกเขายึดเมืองหลวงซงซุย ในที่สุดเฟิงหยูเฮงก็อายุได้ 17 ปี การทำงานก็ค่อย ๆ เป็นไปอย่างราบรื่น หมิงกล่าวว่า “ได้ล้างแค้นให้พี่เจ็ดแล้ว และกิจการของซงซุยได้รับการดูแล สามี ข้าอยากกลับไปหาท่านปู่ ท่านปู่ยังรอข้าอยู่” เมื่อนางพูดแบบนี้ นางก็ดูเหงาเหมือนเด็ก พวกเขาไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไป ความคิดของพวกเขาล่องลอยไปและไม่รู้ว่ากำลังจะไปไหน
ซวนเทียนหมิงกอดชายาสาวของเขาไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างทุกข์ทรมานมันเป็นเวลา 5 ปีแล้วตั้งแต่นางอายุ 12 ปี จนกระทั่งนางอายุ 17 ปีในพริบตา มันเป็นเวลา 5 ปี แต่เขาล้มเหลวที่จะทำให้นางมีชีวิตที่สงบสุขสามีคนนี้รู้สึกละอายใจ
”ตกลง”ซวนเทียนหมิงพูด “กลับกันเถิด พรุ่งนี้ข้าจะกลับไปกับเจ้า หลี่เจี้ยนจะถูกตัดหัว และเราจะกลับเมืองหลวงในวันรุ่งขึ้น ข้าบอกว่าข้าจะฆ่าพลเมืองซงซุย นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้าจะทำเพื่อราชวงศ์ต้าชุนประการหนึ่ง ต่อจากนี้เราจะใช้ชีวิตในอีกแบบหนึ่ง”
วันรุ่งขึ้นหลี่เจี้ยนถูกประหารท่ามกลางสายตาของทุกคนในซงซุยสายตาของพลเมืองเต็มด้วยความเกลียดชัง ในอีกวันหนึ่งซวนเทียนหมิงทิ้งเฉียนหลี่ เฮกานและทหารของราชวงศ์ต้าชุนไว้ที่นี่ ในขณะที่เขาพาชายาของเขา เป่ยจื่อ วังซวน และหวงซวนกลับไปที่เมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุน ข้างรถม้าของพวกเขายังมีรถม้าที่มีกรงขังตวนมู่อันกัวอยู่
เฟิงหยูเฮงนั่งอยู่ในรถม้าโดยยกม่านหน้าต่างขึ้นฤดูใบไม้ร่วงไม่ได้ทำให้นางรู้สึกมีความสุข เที่ยวนี้ซงซุยหลงทางมากเกินไป
ด้วยความเคลื่อนไหวของจิตใจนางจึงเรียกโถเซรามิกออกมาจากมิติ ขี้เถ้าของจาวเหลียนอยู่ที่นั่น นางเก็บไว้ในมิติของตัวเองตลอด เพื่อการพกพาและความปลอดภัย ในเวลานี้นางมองไปที่ตวนมู่อันกัวผ่านหน้าต่างรถ และความขุ่นเคืองของนางก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง และโถที่นางลูบดูเหมือนจะมีชีวิต ทำให้นางรู้สึกถึงความเกลียดชังอย่างมากจากเจ้าของขี้เถ้าที่อยู่ข้างใน
”ไม่ต้องกังวลข้าจะล้างแค้นให้เจ้าเอง” นางพูดเบา ๆ กับขี้เถ้าของจาวเหลียน “เจ้าเป็นนักปรุงยาหรือไม่ ข้าเป็นบรรพบุรุษของการแพทย์ ถ้าเจ้ารู้ว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่มันจะดี ดูสิ ดูว่าข้าทำอะไรให้ตวนมู่อันกัว เขาเป็นนักปรุงยาที่ประสบความสำเร็จที่สุดในโลกได้อย่างไร และดูว่าเขาจะอยู่หรือตายในมือข้าได้อย่างไร ข้าจะแก้แค้นให้เจ้าสำหรับความเจ็บปวดทั้งหมดที่เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานในอดีต ข้าจะทำให้เขาต้องทรมาณยิ่งกว่าเจ้าหลายเท่า และพี่เจ็ด…” ความคิดของนางแทรกซึมเข้ามาในมิติอีกครั้ง และเมื่อนางเห็นซวนเทียนฮั่วซึ่งหลับอยู่ในห้องผ่าตัด ตาของนางปิด อารมณ์ของนางก็เริ่มแปรปรวน
ซวนเทียนหมิงโอบไหล่นางไว้ข้างๆ และพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อย่าคิดเรื่องนี้อีกต่อไป เพียงทำทีละขั้นตอน แม้ว่าตวนมู่อันกัวจะพิการ แต่ก็ยากที่จะแก้ไขความเกลียดชังของเรา ดังนั้นปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่และปล่อยเขาไป เขาแบกรับความทุกข์ทรมานทั้งหมดในโลกนี้ พี่เจ็ดยังไม่ฟื้น ท่านพี่จะต้องไม่ตาย”
”ใช่”เฟิงหยูเฮงยังย้อนความคิดของนาง “ชีวิตของเขา ข้าจะทำให้สุดความสามารถ”
ม่านรถถูกลดระดับลงโถขี้เถ้าถูกใส่กลับเข้าไปในมิติ วังซวน หวงซวนเฝ้าดูโถปรากฏขึ้นและหายตัวไปอย่างแปลกประหลาดโดยไม่กระพริบตา หลังจาก 5 ปี มีหลายสิ่งหลายอย่างถูกใช้มานาน พวกนางเป็นบ่าวรับใช้ที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเฟิงหยูเฮงและเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของนางในขณะเดียวกัน พวกนางก็เป็นองครักษ์เงาทั้งหมดของนาง เป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อนาง อีกด้านหนึ่งของรถขังตวนมู่อันกัวกรีดร้องและเขาก็ตะโกน “เฟิงหยูเฮง นังแพศยาตัวน้อย เจ้าเอาอะไรมาให้ข้ากิน ? เจ้าให้ข้ากินอะไร ? ” อวัยวะบางส่วนหดตัวลงทุกวัน ? ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา เขาอยู่ในมือของเฟิงหยูเฮง มันหดหายไปจนไม่ถึงขนาดนิ้วก้อย มันแย่มาก เฟิงหยูเฮงกำลังทำอะไรกันแน่ ?
เฟิงหยูเฮงตอบ“เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ ? คิดถึงสิ่งที่เจ้าเคยทำลงไป สิ่งที่เจ้าเคยทำ เราก็ทำกับเจ้าเช่นนั้น”
คำพูดนี้ทำให้ตวนมู่อันกัวจมดิ่งลงสู่ความสิ้นหวังราวกับตกนรก…
หัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดมานานกว่าหนึ่งเดือนคือซวนเทียนฮั่วองค์ชายเจ็ดถูกระเบิดตายที่นอกประตูตงเฉิงของซงซุย หัวข้อนี้มีมากกว่าการกลับมาขององค์ชายแปด และกลายเป็นบทสนทนาแรกหลังจากที่ผู้คนลืมตาดูโลกทุกวัน
ถ้าจะบอกว่าความรักของเมืองหลวงซงซุยที่มีต่อซวนเทียนฮั่วนั้นบ้าคลั่งแล้วในเมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุน ความรักของผู้คนที่มีต่อซวนเทียนฮั่วนั้นมากกว่าผู้หญิงซงซุยถึงสิบเท่า และไม่ว่าผู้ชายและเด็กหญิง และผู้ใหญ่ทุกคนต่างก็ชื่นชอบซวนเทียนฮั่วโดยไม่มีข้อยกเว้น
พวกเขาคิดมาตลอดว่าซวนเทียนฮั่วเป็นเทพเซียนอย่างแท้จริงและซวนเทียนฮั่วจะไม่มีวันตายหรือได้รับบาดเจ็บ ตราบใดที่ซวนเทียนฮั่วอยู่ที่นั่น หมายความว่าสวรรค์อยู่ที่นั่น ดวงอาทิตย์อยู่ที่นั่น และอากาศก็อยู่ที่นั่น ซวนเทียนฮั่วเป็นตัวแทนของทุกอย่าง
นอกจากทุกสิ่งที่สวยงามเงียบสงบและเต็มไปด้วยฝุ่น…คำพูดจำนวนมากเกินไปไม่สามารถแสดงสถานะของซวนเทียนฮั่วในจิตใจของผู้คนได้ แต่วันหนึ่งเทพเซียนในใจของพวกเขาเสียชีวิตลงอย่างไม่คาดคิด ความรู้สึกก็คือความเชื่อของพวกเขาก็พังทลายลงอย่างกะทันหัน ดังนั้นเมื่อข่าวมา ไม่มีใครเชื่อ พวกเขาผู้คนคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหก เพราะแม้ว่าฟ้าจะถล่มลงมาซวนเทียนฮั่วก็จะไม่ตาย
อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานในที่สุดผู้คนก็ทนไม่ได้อีกต่อไป ข่าวการเสียชีวิตของซวนเทียนฮั่วมาจากทุกทิศทาง และแม้ว่าขุนนางของราชวงศ์ต้าชุนจะไม่สามารถปฏิเสธได้อีกต่อไป แต่พวกเขาก็ตระหนักว่าเทพเซียนมีอยู่จริง ดีจะตาย ทันใดนั้นเทพเซียนที่คอยสนับสนุนพวกเขาก็ทิ้งพวกเขาไป และความรู้สึกของการถูกทอดทิ้งนั้นอึดอัดยิ่งกว่าความตาย
ความเศร้าโศกครั้งใหญ่แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงและรุนแรงกว่าการตายของเหยาเซียนก่อนหน้านี้ผู้คนต่างรีบวิ่งไปที่ประตูตำหนักจุนเพื่อสอบถามสถานการณ์ แต่คนในตำหนักจุนไม่สามารถออกจากประตูหลังจากประตูปิดสนิท และไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้
ต่อมามีบางคนบอกว่าเขาเห็นลูกน้องของตำหนักจุนออกไปซื้อของและแอบเช็ดน้ำตาขณะเดินอยู่บนถนน
เป็นผลให้มีการยืนยันข่าวที่ว่าองค์ชายเจ็ดได้เสียชีวิตแล้วเป็นความจริงพวกเขาต่างจมอยู่กับความเศร้าโศกตลอดทั้งวัน รวมถึงขุนนางทุกคนในเมืองหลวง แม้แต่คฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหนาน คฤหาสน์ของเสนาบดีและตำหนักเหวินซวน พวกเขาไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองจากอารมณ์นี้ได้ ท้ายที่สุดซวนเทียนฮั่วเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ !
แต่ผู้คนในเมืองหลวงกำลังทุกข์ทรมานพวกเขาแตกต่างจากคนของซงซุย พวกเขาต้องการล้างแค้นให้ซวนเทียนฮั่วด้วย แต่พวกเขาอยู่ไกลเกินไปและไม่มีที่ไหนให้ล้างแค้น ยิ่งไปกว่านั้นซงซุยก็หายไป ซงซุยกลายเป็นราชวงศ์ต้าชุน และฮ่องเต้ถูกตัดหัวแล้ว เขาจะล้างแค้นเอากับใครได้อีก
ราชสำนักติดประกาศแจ้งข่าวดีว่าซงซุยพ่ายแพ้แต่ข่าวดีคืออะไร ? ผู้คนในเมืองหลวงกำลังเช็ดน้ำตา และเมื่อพวกเขาเอ่ยถึงองค์ชายเจ็ด พวกเขาต่างก็อยากจะนั่งลงบนพื้นและร้องไห้
ผู้คนในเมืองหลวงทั้งหมดสวมชุดไว้ทุกข์สีขาวและผู้หญิงยังสวมดอกไม้สีขาวบนหัวเพื่อปลอบประโลมเทพเซียนที่เสียชีวิตก่อนวัยอันควร ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่ว่าองค์ชายแปดจะไม่กลับมาเช่นไร พวกเขาก็ไม่สามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนได้อีกต่อไป ผู้คนที่ถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายขององค์ชายแปดก็ถูกรวมเข้าด้วยกันอย่างราบรื่นอีกครั้งโดยกล่าวว่า “เสียใจ” ซึ่งกันและกัน ลืมเรื่ององค์ชายแปดไม่ใช่องค์ชายแปดตัวจริง
แม้ว่าผู้คนจะเป็นเช่นนี้นับประสาคนที่มีอะไรเกี่ยวข้องกับซวนเทียนฮั่ว องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองไม่เชื่อว่าน้องเจ็ดของพวกเขาตายแล้ว องค์ชายสี่รวมถึงองค์ชายห้าที่เดินทางกลับเมืองหลวงได้วิ่งไปหาซวนเทียนเฟิง และขอให้เขาบอกความจริงเกี่ยวกับซงซุย เกิดอะไรขึ้นกับน้องเจ็ด ?
ซวนเทียนเฟิงยังต้องการบอกพวกเขาด้วยว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเท็จแต่ความจริงก็คือข่าวที่ซวนเทียนหมิง เฟิงหยูเฮงส่งกลับมาหาเขานั้น แท้จริงแล้วน้องเจ็ดตายเพราะทุ่นระเบิดนอกเมืองตงเฉิง และสายฟ้าสวรรค์ที่ถูกสร้างโดยตวนมู่อันกัว
เขาไม่สามารถแจ้งข่าวดีใดๆ กับพี่น้องของเขาได้ ซวนเทียนเฟิงคิดว่านี่อาจเป็นช่วงเวลาที่ไร้พลังและสิ้นหวังที่สุดในชีวิตของเขาใช่หรือไม่ ? ฉากของทั้งสามคนนั่งอยู่รอบ ๆ และราชวงศ์ซงซุยราวกับว่าเป็นวันวาน แต่ในพริบตาซงซุยก็หายไป และน้องเจ็ดของเขาก็หายไป …
