สงครามของกลุ่มแก้แค้นของผู้หญิงซงซุยได้เพิ่มรอยยิ้มให้กับการต่อสู้ทำให้เฟิงหยูเฮงต้องถอนหายใจในพลังของซวนเทียนฮั่ว และในขณะเดียวกันก็รู้สึกพอใจกับซวนเทียนฮั่ว อย่างน้อยหลายคนก็ยังคิดถึงเรื่องนี้ เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาในวันหนึ่ง เขาจะไม่รู้สึกอ้างว้างเกินไป !
อย่างไรก็ตามชุนหยูอันกล่าวว่าจะร่วมมือกับการล้อมของราชวงศ์ต้าชุน? ซวนเทียนหมิงหัวเราะ “แม่ทัพชุนจะร่วมมือกับราชวงศ์ต้าชุนเพื่อต่อสู้กับบ้านเกิดของตัวเองโดยไม่มีเหตุผลได้อย่างไร ? เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการแลกเปลี่ยนชีวิตฮ่องเต้กับชีวิตของตระกูลชุน เป็นการคำนวณที่ดี”
“ใช่”เฟิงหยูเฮงตะโกนอย่างเย็นชา “ในตอนแรกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยหลี่เจี้ยนขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุด และยังช่วยหลี่เจี้ยนฆ่าบิดาและพี่ชายของเขา ตอนนี้ตระกูลหลี่ล่มสลายแล้ว และเขาต้องการทรยศตระกูลหลี่เพื่อรักษาชีวิตของเขา มีจุดประสงค์อะไรต้องมีอะไรมากกว่านั้น… ” นางมองไปที่ซวนเทียนหมิงและพูดว่า “เราและตระกูลชุนมีความแค้นต่อกัน”
ซวนเทียนหมิงเข้าใจทันทีว่านางหมายถึงอะไรเมื่อนางคิดถึงเรื่องนี้ บุชงพาชุนหยูหลิงไปที่เมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุนเพื่อโยนทิ้ง แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวงในเวลานั้น แต่หลังจากทั้งสองพบกัน เฟิงหยูเฮงก็เล่าเรื่องในอดีตให้เขาฟัง แม้ว่าชุนหยูหลิงยังไม่ตาย แต่นางก็ไม่อยากรู้จักตระกูลชุนอีกต่อไป สำหรับตระกูลชุน บุตรสาวคนนั้นได้ตายไปแล้ว ความเกลียดชังที่เฟิงหยูเฮงกล่าวว่าเป็นความเกลียดชังของการฆ่าผู้หญิง แม้ว่าตระกูลชุนจะเปลี่ยนไปรับใช้ราชวงศ์ต้าชุนเพื่อรักษาตระกูลชุน เขาก็จะต้องแตกหักกันเพราะชุนหยูหลิง
”คนแบบนี้ไม่สามารถอยู่ได้”ซวนเทียนหมิงพูดอย่างใจเย็น “ไม่สำคัญว่าหลี่เจี้ยนจะตายหรือไม่ เราต้องการตัวตวนมู่อันกัว” หลังจากนั้นเขาก็ยกจดหมายขึ้นในมือซึ่งตรงกับที่ฟางจินเซส่งมา คนหนึ่งกล่าวว่า “พระสนมฟางจินเซผู้นี้เป็นคนฉลาด ช่วยชีวิตครอบครัวของพวกเขาและแลกกับตวนมู่อันกัว มันคุ้มค่ากว่ามาก ! ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าด้วยความเกลียดชังในดวงตาของนาง “ตวนมู่อันกัว ข้าจะไม่ปล่อยให้เขาตายง่าย ๆ ”
ในพระราชวังของฮ่องเต้ซงซุยภัยคุกคามจากราชวงศ์ต้าชุนใกล้เข้ามาทุกวัน แต่หลี่เจี้ยนถูกฮองเฮาขังไว้ในห้องโถงเฉียนเหอ และเขาไม่สามารถออกจากประตูห้องโถงใหญ่ได้ด้วยซ้ำ หลี่เจี้ยนสร้างปัญหามากมายทุกวันโดยเรียกองครักษ์เงาของเขาทุกวัน แต่น่าเสียดายที่องครักษ์เงาเหล่านั้นหายตัวไป ไม่มีใครมาเลย
โจวต้าหัวหน้าขันทีที่คอยอยู่เคียงข้างเขากล่าวกับเขาว่า “ฝ่าบาท อย่าตะโกนเรียกอีกเลยพะยะค่ะ องครักษ์เงาของเราถูกคนของฮองเฮาฆ่าหมดแล้ว และไม่มีใครเหลืออยู่เลย”
”อะไรนะ”หลี่เจี้ยนไม่เชื่อ “องครักษ์เงาของข้าแข็งแกร่งในด้านศิลปะการต่อสู้ นางจะฆ่าพวกเขาได้อย่างไร ? ”
โจวต้ากระทืบเท้าและถอนหายใจ”โอ้ ฝ่าบาท ! ทำไมเราถึงคิดว่าพวกเขาทุกคนเป็นองครักษ์เงาที่แข็งแกร่งที่สุด ? แต่องครักษ์เงารอบตัวของฮองเฮาล้วนมาจากตระกุลชุนซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหาร และเขาต้องเชี่ยวชาญในการฝึกฝนองครักษ์เงามากกว่าพวกเรา นอกจากนี้ตั้งแต่ฝ่าบาทขึ้นครองบัลลังก์ ตระกูลชุนก็อยู่ในพระราชวัง การจัดวางกองกำลังเป็นเพียงการปิดตาข้างเดียว ซึ่งนำไปสู่อำนาจที่เพิ่มขึ้นของตระกูลชุน และแม้แต่ผู้นำของกองทัพฮ่องเต้ในพระราชวังก็กลายเป็นสมาชิกของชุนหยูอันแล้วตอนนี้พระราชวังนี้ก็ไม่ใช่แซ่หลี่อีกต่อไป ฝ่าบาทรู้หรือไม่ ไม่ว่าเพื่อเอาชีวิตรอดและหนีออกจากพระราชวัง พระสนมในตำหนักในจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากเจิ้งฉี แม้แต่พระสนมฟาง…”
”เกิดอะไรขึ้นกับพระสนมฟาง? ” หลี่เจี้ยนลังเลที่สุดที่จะปล่อยฟางจินเซไป หลังจากนั้นฟางจินเซได้รับความโปรดปรานในช่วงเวลาสั้น ๆ และความโปรดปรานของหลี่เจี้ยนก็ยังไม่ผ่านไป ดังนั้นเมื่อโจวต้าพูดถึงฟางจินเซ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น “พวกนางหันไปหาเจี้งฉีเพื่อขอความช่วยเหลือได้อย่างไร ? ข้าจำได้คนที่ชื่อเจิ้งฉีดูเหมือนจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของชุนหยูชิง”
”ขอรับ”โจวต้าพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “หากฝ่าบาทต้องการถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่ ลองคิดดู จะทรงทราบว่าผู้ชายจะขอสิ่งใดตอบแทนจากผู้หญิง คำขอเช่นนี้ฮองเฮาจะบอกความจริงกับฝ่าบาท ตอนนี้เกือบแปดในสิบส่วนของผู้หญิงในตำหนักในถูกเจิ้งฉีย่ำยี นอกจากนั้นเจิ้งฉีก็ยังคงเป็นคนที่มีงานอดิเรกพิเศษ และมีผู้หญิงหลายคนถูกเขาฆ่าตาย
”อะไรกัน”หลี่เจี้ยนตกใจ แต่เขาไม่สนใจการตายของสาวาม เขาคิดถึงฟางจินเซในใจ “แล้วเกิดอะไรขึ้นกับพระสนมฟาง บอกข้ามา”
โจวต้ากล่าว”จะมีอะไรพะยะค่ะ ? พระสนมฟางก็ออกตามหาเจิ้งฉีเช่นกัน และว่ากันว่าเจิ้งฉีหลงเสน่ห์พระสนมฟางมานานแล้ว เขาจะปล่อยนางให้รอดมือไปได้อย่างไรเมื่อมีโอกาสนี้ เจิ้งฉีอยู่กับพระสนมฟางเป็นเวลา 2 คืนติดต่อกัน เขาไม่หยุด พระสนมฟางถูกทรมาน นางกรีดร้องและนางพยายามดิ้นรนขัดขืน ในวันรุ่งขึ้น นางถีบเขาตกเตียง…”
”หยุดพูด! ” หลี่เจี้ยนโกรธมาก “เจิ้งฉี ข้าจะฆ่าเจ้า ข้าจะฆ่าเจ้า ! ”
“เจ้าจะฆ่าใคร? ” ด้านนอกห้องโถงเฉียนเหอ เสียงของฮองเฮาดังขึ้น
หลี่เจี้ยนเงยหน้าขึ้นมองแต่เมื่อเห็นชุนหยูชิงเดินอยู่ในห้องโถงของคนกลุ่มหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าชุนหยูชิงกำลังทำสิ่งใด และนางเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายที่แสดงถึงสถานะของนางในฐานะฮองเฮา หลังจากถอดเสื้อผ้าของผู้หญิงธรรมดาแล้ว แม้แต่ผมที่ปกติเกล้าขึ้นสูงก็ถูกปล่อยสยายลง มันดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงาน เหมือนกับที่นางอยู่ในคฤหาสน์ของแม่ทัพ
หลี่เจี้ยนรู้สึกมึนงงเล็กน้อยและดูเหมือนว่าจะกลับไปสู่ช่วงเวลาที่เขาไปที่คฤหาสน์ของแม่ทัพเพื่อขอแต่งงาน และต้องการแต่งงานกับผู้หญิงจากคฤหาสน์ของแม่ทัพเป็นภรรยาของเขา แท้จริงแล้วสิ่งที่เขาเป็นหลังจากนั้นไม่ใช่ชุนหยูชิง แต่เป็นชุนหยูหลิง เขาชอบชุนหยูหลิงตั้งแต่ยังเด็ก แม้ว่าชุนหยูหลิงจะไม่ได้หน้าตาดี และเลวร้ายไปกว่าชุนหยูชิง แต่ชุนหยูหลิงก็มีความกล้าหาญมากตั้งแต่นางยังเด็ก นางเรียนรู้วิธีการขี่ม้าและเรียนการต่อสู้ร่วมกับบิดาของนาง ไม่ว่าเมื่อใดก็ตามที่นางเห็นผู้ชาย นางก็กล้าหาญมาก นอกจากนี้นางยังไม่มีความคิดชั่ววูบของบิดามารดา ผู้หญิงทั่วไป นางเป็นคนตรงไปตรงมาและมีน้ำใจมาก หลี่เจี้ยนชอบชุนหยูหลิงที่เป็นแบบนั้น ไม่ใช่ชุนหยูชิงที่ดิ้นรนอยู่ในบ้านด้านหลัง น่าเสียดายที่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับชุนหยูหลิงหลังจากที่นางได้รับบาดเจ็บ นิสัยของนางก็เปลี่ยนไป นางพูดพึมพำตลอดทั้งวันและพูดอะไรแปลก ๆ เขาเป็นองค์ชาย และไม่ว่าในกรณีใดเขาก็ไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่ป่วยและให้นางเป็นฮองเฮาได้ แต่เขามีความทะเยอทะยานมากขึ้น หากเขาต้องการขอความช่วยเหลือจากตระกูลชุน เขาต้องแต่งงาน
ดังนั้นเมื่อแม่ทัพชุนเสนอที่จะแต่งงานกับบุตรสาวคนที่สามของเขา,ชุนหยูชิงเขาจึงตกลงโดยไม่ต้องคิดมาก หลังจากนั้นตระกูลชุนก็สนับสนุนเขาอย่างสุดหัวใจและช่วยสนับสนุนเขาจากองค์ชายไปจนถึงตำแหน่งฮ่องเต้ ในเวลานั้นหลี่เจี้ยนก็คิดเหมือนกันว่าได้แต่งงานกับชุนหยูชิงเป็นเรื่องดี แม้ว่านางจะเป็นคนเงียบขรึมและไม่เหมือนชุนหยูหลิง แต่อย่างน้อยนเขาก็ดูดีเมื่อเขาขึ้นเป็นฮ่องเต้ เขาก็ยังต้องการฮองเฮาที่สวยงามเพื่อสนับสนุนฉากนี้ เมื่อเทียบกันแล้วชุนหยูหลิงธรรมดาเกินไป
แต่ตอนนี้เมื่อหลี่เจี้ยนมองไปที่ชุนหยูชิงอีกครั้งเขาดูเหมือนใบหน้าแมงป่องอาบยาพิษ เขาเริ่มเสียใจที่แต่งงานกับผู้หญิงที่มีพิษเช่นนี้ เขายังไม่ตาย ! ซงซุยยังไม่ล่มสลาย ! ฮองเฮาของเขายอมรับอย่างเปิดเผยว่าผู้ที่นางชื่นชอบมากที่สุดคือซวนเทียนฮั่ว องค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุน และยังสนับสนุนให้ลูกพี่ลูกน้องของนางทำร้ายพระสนมในตำหนักในของเขา ผู้หญิงคนนี้ทำไมมีพิษสงที่ร้ายแรง !
“ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทำไมพวกนางยังปล่อยผมเหมือนตอนยังไม่ได้แต่งงาน? ” หลี่เจี้ยนชี้ไปที่หยูชิงแล้วพูดว่า “อะไร ข้ายังไม่ตาย เจ้ารอไม่ไหวที่จะแต่งงานอีกครั้ง เจ้ามันผู้หญิงหน้าด้าน ? ”
ชุนหยูชิงตะโกนอย่างเย็นชา”หลี่เจี้ยน ฮ่องเต้ของอาณาจักรตอนนี้เหมือนหมาที่ใกล้ตาย เจ้ามีอะไรดี นอกจากตะโกนเสียงดังและดื่ม ? ”
”เจ้าพูดอะไร? ” หลี่เจี้ยนตะโกน “ชุนหยูชิง อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าแผนของชุนหยูอันคืออะไร ? อยากจะหันหน้าไปหาราชวงศ์ต้าชุน เจ้าฝันไปเถิด ! เจ้าเอาชนะข้า จับกุมข้าไว้เพื่อมอบให้ศัตรู ราชวงศ์ต้าชุนไม่ชอบเจ้า หากเจ้าสามารถใช้ความพยายามครั้งสุดท้ายเพื่อซงซุยได้ เจ้าอาจยังคงได้รับความเคารพต่อหน้าองค์ชายเก้า ตอนนี้เมื่อมีคนเห็นเจ้าที่คฤหาสน์ของตระกูลชุน พวกเขาก็แค่เฝ้าดูตัวตลกไป บอกพ่อของเจ้าว่าความคิดปรารถนาของเขาไม่ค่อยดีนัก ถ้าเจ้าไม่เชื่อลองดูสิว่าข้าคิดถูกหรือไม่”
คำพูดของหลี่เจี้ยนทำให้ชุนหยูชิงใจเต้นแรงและนางก็คิดไม่ถึง แต่ตอนนี้ไม่มีวิธีที่ดีกว่า ? บางทีนางอาจได้รับความเคารพ แต่สิ่งที่ดีคืออะไร ? ชีวิตที่ตายไป ใครสนใจเรื่องเหล่านั้น เป็นการดีกว่าที่จะมัดหลี่เจี้ยนและใช้เขาเพื่อช่วยชีวิตของตระกูลชุน
นางมองหลี่เจี้ยนด้วยสีหน้าเย็นชา“เจ้าไม่ต้องกวนประสาทข้า แม้ว่าเจ้าจะบอกว่ามังกรกำลังเรียก ตระกูลชุนก็จะไม่เปลี่ยนใจหลี่เจี้ยน ความตายของเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว และเจ้ายังคงคิดถึงพบกับราชวงศ์ต้าชุน วิธีปฏิบัติต่อเจ้า เจ้าจะต้องชดใช้สำหรับการตายขององค์ชายเจ็ด ! ”
หลี่เจี้ยนสั่นสะท้านการตายของซวนเทียนฮั่วทำให้เกิดความเกลียดชังต่อราชวงศ์ต้าชุนไม่รู้จบ และเขารู้ว่าซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงต่างก็มุ่งมั่น เขาต้องการที่จะพรากชีวิตพวกเขาเมื่อตกอยู่ในเงื้อมมือของฝ่ายตรงข้าม การตายคงเป็นเรื่องดี เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยให้เขาตายง่าย ๆ แต่จะใช้ทุกวิถีทางเพื่อทรมานเขาและล้างแค้นให้ซวนเทียนฮั่ว
เขากังวลพูดเสียงดังว่า”คนที่ฆ่าองค์ชายเจ็ดคือตวนมู่อันกัว เพื่อรักษาความปลอดภัยให้กับประเทศ ! ทำไมพวกเขาไม่ไปตามล่าตวนมู่อันกัวเพื่อแก้แค้น ทำไมพวกเขาถึงตามหาข้า ? เจ้าไปหาราชวงศ์ต้าชุน และบอกให้พวกเขาตามหาตวนมู่อันกัว ! ”
”ไม่มีใครหนีไปได้! ” ชุนหยูชิงกล่าวอย่างเย็นชา “หลี่เจี้ยน ทั้งเจ้าและตวนมู่อันกัวไม่สามารถหนีไปไหนได้ น่าเสียดายที่ข้าต้องใช้ชีวิตของเจ้าเพื่อแลกกับชีวิตของทั้งครอบครัว มิฉะนั้นข้าจะสั่งประหารเจ้าเองเพื่อบรรเทาความเกลียดชังของข้า” ชุนหยูชิงตะโกน “มัดหลี่เจี้ยนและพาเขาไปที่ประตูพระราชวัง รอให้กองทัพต้าชุนเข้าพระราชวังได้ทุกเมื่อ”
ในที่สุดวันที่ราชวงศ์ต้าชุนโจมตีเมืองหลวงฟางจินเซตื่นแต่เช้าและถีบร่างของเจิ้งฉีตกจากเตียง นี่เป็นการฆ่าคนครั้งแรกของนาง และเมื่อเจิ้งฉีกำลังขับเคลื่อนเหนือร่างของนางอย่างมีความสุขที่สุด นางก็ใช้ปิ่นปักผมแทงเข้าไปที่หัวใจของเจิ้งฉี
เจิ้งฉีถูกฆ่าตายทันทีเพราะก่อนที่เขาจะมาถึง หยูซินเพิ่งบอกกับฟางจินเซว่ากองทัพของราชวงศ์ต้าชุนได้ตอบกลับแล้ว คำพูดนั้นถูกส่งมาโดยองครักษ์เงาของราชวงศ์ต้าชุน อีกฝ่ายบอกหยูซินว่าเฟิงหยูเฮงจะเข้ามาที่พระราชวังแต่เช้าในวันที่ราชวงศ์ต้าชุนล้อมซงซุย รอให้หยูซินและฟางจินเซส่งมอบตวนมู่อันกัวให้นางด้วยตนเอง และครอบครัวของพวกนาง ราชวงศ์ต้าชุนได้ส่งทหารปกป้องและป้องกันความผิดพลาด
ฟางจินเซได้รับคำตอบดังกล่าวและในที่สุดจิตใจที่วิตกกังวลก็ผ่อนคลาย วาระสุดท้ายเจิ้งฉีได้มาถึงแล้ว หยูซินรอให้นางล้างมือที่เปื้อนเลือดและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาด จากนั้นทั้งสองก็รีบไปที่ห้องลับของตวนมู่อันกัว แต่ก่อนที่นางจะพูด นางเห็นตวนมู่อันกัวย่นจมูกอย่างแรง จากนั้นจ้องไปที่ฟางจินเซและถามว่า “ข้าได้กลิ่นคาวเลือด เจ้าไปฆ่าใครมา ? ”
อย่างไรก็ตามชุนหยูอันกล่าวว่าจะร่วมมือกับการล้อมของราชวงศ์ต้าชุน? ซวนเทียนหมิงหัวเราะ “แม่ทัพชุนจะร่วมมือกับราชวงศ์ต้าชุนเพื่อต่อสู้กับบ้านเกิดของตัวเองโดยไม่มีเหตุผลได้อย่างไร ? เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการแลกเปลี่ยนชีวิตฮ่องเต้กับชีวิตของตระกูลชุน เป็นการคำนวณที่ดี”
“ใช่”เฟิงหยูเฮงตะโกนอย่างเย็นชา “ในตอนแรกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยหลี่เจี้ยนขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุด และยังช่วยหลี่เจี้ยนฆ่าบิดาและพี่ชายของเขา ตอนนี้ตระกูลหลี่ล่มสลายแล้ว และเขาต้องการทรยศตระกูลหลี่เพื่อรักษาชีวิตของเขา มีจุดประสงค์อะไรต้องมีอะไรมากกว่านั้น… ” นางมองไปที่ซวนเทียนหมิงและพูดว่า “เราและตระกูลชุนมีความแค้นต่อกัน”
ซวนเทียนหมิงเข้าใจทันทีว่านางหมายถึงอะไรเมื่อนางคิดถึงเรื่องนี้ บุชงพาชุนหยูหลิงไปที่เมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุนเพื่อโยนทิ้ง แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวงในเวลานั้น แต่หลังจากทั้งสองพบกัน เฟิงหยูเฮงก็เล่าเรื่องในอดีตให้เขาฟัง แม้ว่าชุนหยูหลิงยังไม่ตาย แต่นางก็ไม่อยากรู้จักตระกูลชุนอีกต่อไป สำหรับตระกูลชุน บุตรสาวคนนั้นได้ตายไปแล้ว ความเกลียดชังที่เฟิงหยูเฮงกล่าวว่าเป็นความเกลียดชังของการฆ่าผู้หญิง แม้ว่าตระกูลชุนจะเปลี่ยนไปรับใช้ราชวงศ์ต้าชุนเพื่อรักษาตระกูลชุน เขาก็จะต้องแตกหักกันเพราะชุนหยูหลิง
”คนแบบนี้ไม่สามารถอยู่ได้”ซวนเทียนหมิงพูดอย่างใจเย็น “ไม่สำคัญว่าหลี่เจี้ยนจะตายหรือไม่ เราต้องการตัวตวนมู่อันกัว” หลังจากนั้นเขาก็ยกจดหมายขึ้นในมือซึ่งตรงกับที่ฟางจินเซส่งมา คนหนึ่งกล่าวว่า “พระสนมฟางจินเซผู้นี้เป็นคนฉลาด ช่วยชีวิตครอบครัวของพวกเขาและแลกกับตวนมู่อันกัว มันคุ้มค่ากว่ามาก ! ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าด้วยความเกลียดชังในดวงตาของนาง “ตวนมู่อันกัว ข้าจะไม่ปล่อยให้เขาตายง่าย ๆ ”
ในพระราชวังของฮ่องเต้ซงซุยภัยคุกคามจากราชวงศ์ต้าชุนใกล้เข้ามาทุกวัน แต่หลี่เจี้ยนถูกฮองเฮาขังไว้ในห้องโถงเฉียนเหอ และเขาไม่สามารถออกจากประตูห้องโถงใหญ่ได้ด้วยซ้ำ หลี่เจี้ยนสร้างปัญหามากมายทุกวันโดยเรียกองครักษ์เงาของเขาทุกวัน แต่น่าเสียดายที่องครักษ์เงาเหล่านั้นหายตัวไป ไม่มีใครมาเลย
โจวต้าหัวหน้าขันทีที่คอยอยู่เคียงข้างเขากล่าวกับเขาว่า “ฝ่าบาท อย่าตะโกนเรียกอีกเลยพะยะค่ะ องครักษ์เงาของเราถูกคนของฮองเฮาฆ่าหมดแล้ว และไม่มีใครเหลืออยู่เลย”
”อะไรนะ”หลี่เจี้ยนไม่เชื่อ “องครักษ์เงาของข้าแข็งแกร่งในด้านศิลปะการต่อสู้ นางจะฆ่าพวกเขาได้อย่างไร ? ”
โจวต้ากระทืบเท้าและถอนหายใจ”โอ้ ฝ่าบาท ! ทำไมเราถึงคิดว่าพวกเขาทุกคนเป็นองครักษ์เงาที่แข็งแกร่งที่สุด ? แต่องครักษ์เงารอบตัวของฮองเฮาล้วนมาจากตระกุลชุนซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหาร และเขาต้องเชี่ยวชาญในการฝึกฝนองครักษ์เงามากกว่าพวกเรา นอกจากนี้ตั้งแต่ฝ่าบาทขึ้นครองบัลลังก์ ตระกูลชุนก็อยู่ในพระราชวัง การจัดวางกองกำลังเป็นเพียงการปิดตาข้างเดียว ซึ่งนำไปสู่อำนาจที่เพิ่มขึ้นของตระกูลชุน และแม้แต่ผู้นำของกองทัพฮ่องเต้ในพระราชวังก็กลายเป็นสมาชิกของชุนหยูอันแล้วตอนนี้พระราชวังนี้ก็ไม่ใช่แซ่หลี่อีกต่อไป ฝ่าบาทรู้หรือไม่ ไม่ว่าเพื่อเอาชีวิตรอดและหนีออกจากพระราชวัง พระสนมในตำหนักในจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากเจิ้งฉี แม้แต่พระสนมฟาง…”
”เกิดอะไรขึ้นกับพระสนมฟาง? ” หลี่เจี้ยนลังเลที่สุดที่จะปล่อยฟางจินเซไป หลังจากนั้นฟางจินเซได้รับความโปรดปรานในช่วงเวลาสั้น ๆ และความโปรดปรานของหลี่เจี้ยนก็ยังไม่ผ่านไป ดังนั้นเมื่อโจวต้าพูดถึงฟางจินเซ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น “พวกนางหันไปหาเจี้งฉีเพื่อขอความช่วยเหลือได้อย่างไร ? ข้าจำได้คนที่ชื่อเจิ้งฉีดูเหมือนจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของชุนหยูชิง”
”ขอรับ”โจวต้าพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “หากฝ่าบาทต้องการถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่ ลองคิดดู จะทรงทราบว่าผู้ชายจะขอสิ่งใดตอบแทนจากผู้หญิง คำขอเช่นนี้ฮองเฮาจะบอกความจริงกับฝ่าบาท ตอนนี้เกือบแปดในสิบส่วนของผู้หญิงในตำหนักในถูกเจิ้งฉีย่ำยี นอกจากนั้นเจิ้งฉีก็ยังคงเป็นคนที่มีงานอดิเรกพิเศษ และมีผู้หญิงหลายคนถูกเขาฆ่าตาย
”อะไรกัน”หลี่เจี้ยนตกใจ แต่เขาไม่สนใจการตายของสาวาม เขาคิดถึงฟางจินเซในใจ “แล้วเกิดอะไรขึ้นกับพระสนมฟาง บอกข้ามา”
โจวต้ากล่าว”จะมีอะไรพะยะค่ะ ? พระสนมฟางก็ออกตามหาเจิ้งฉีเช่นกัน และว่ากันว่าเจิ้งฉีหลงเสน่ห์พระสนมฟางมานานแล้ว เขาจะปล่อยนางให้รอดมือไปได้อย่างไรเมื่อมีโอกาสนี้ เจิ้งฉีอยู่กับพระสนมฟางเป็นเวลา 2 คืนติดต่อกัน เขาไม่หยุด พระสนมฟางถูกทรมาน นางกรีดร้องและนางพยายามดิ้นรนขัดขืน ในวันรุ่งขึ้น นางถีบเขาตกเตียง…”
”หยุดพูด! ” หลี่เจี้ยนโกรธมาก “เจิ้งฉี ข้าจะฆ่าเจ้า ข้าจะฆ่าเจ้า ! ”
“เจ้าจะฆ่าใคร? ” ด้านนอกห้องโถงเฉียนเหอ เสียงของฮองเฮาดังขึ้น
หลี่เจี้ยนเงยหน้าขึ้นมองแต่เมื่อเห็นชุนหยูชิงเดินอยู่ในห้องโถงของคนกลุ่มหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าชุนหยูชิงกำลังทำสิ่งใด และนางเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายที่แสดงถึงสถานะของนางในฐานะฮองเฮา หลังจากถอดเสื้อผ้าของผู้หญิงธรรมดาแล้ว แม้แต่ผมที่ปกติเกล้าขึ้นสูงก็ถูกปล่อยสยายลง มันดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงาน เหมือนกับที่นางอยู่ในคฤหาสน์ของแม่ทัพ
หลี่เจี้ยนรู้สึกมึนงงเล็กน้อยและดูเหมือนว่าจะกลับไปสู่ช่วงเวลาที่เขาไปที่คฤหาสน์ของแม่ทัพเพื่อขอแต่งงาน และต้องการแต่งงานกับผู้หญิงจากคฤหาสน์ของแม่ทัพเป็นภรรยาของเขา แท้จริงแล้วสิ่งที่เขาเป็นหลังจากนั้นไม่ใช่ชุนหยูชิง แต่เป็นชุนหยูหลิง เขาชอบชุนหยูหลิงตั้งแต่ยังเด็ก แม้ว่าชุนหยูหลิงจะไม่ได้หน้าตาดี และเลวร้ายไปกว่าชุนหยูชิง แต่ชุนหยูหลิงก็มีความกล้าหาญมากตั้งแต่นางยังเด็ก นางเรียนรู้วิธีการขี่ม้าและเรียนการต่อสู้ร่วมกับบิดาของนาง ไม่ว่าเมื่อใดก็ตามที่นางเห็นผู้ชาย นางก็กล้าหาญมาก นอกจากนี้นางยังไม่มีความคิดชั่ววูบของบิดามารดา ผู้หญิงทั่วไป นางเป็นคนตรงไปตรงมาและมีน้ำใจมาก หลี่เจี้ยนชอบชุนหยูหลิงที่เป็นแบบนั้น ไม่ใช่ชุนหยูชิงที่ดิ้นรนอยู่ในบ้านด้านหลัง น่าเสียดายที่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับชุนหยูหลิงหลังจากที่นางได้รับบาดเจ็บ นิสัยของนางก็เปลี่ยนไป นางพูดพึมพำตลอดทั้งวันและพูดอะไรแปลก ๆ เขาเป็นองค์ชาย และไม่ว่าในกรณีใดเขาก็ไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่ป่วยและให้นางเป็นฮองเฮาได้ แต่เขามีความทะเยอทะยานมากขึ้น หากเขาต้องการขอความช่วยเหลือจากตระกูลชุน เขาต้องแต่งงาน
ดังนั้นเมื่อแม่ทัพชุนเสนอที่จะแต่งงานกับบุตรสาวคนที่สามของเขา,ชุนหยูชิงเขาจึงตกลงโดยไม่ต้องคิดมาก หลังจากนั้นตระกูลชุนก็สนับสนุนเขาอย่างสุดหัวใจและช่วยสนับสนุนเขาจากองค์ชายไปจนถึงตำแหน่งฮ่องเต้ ในเวลานั้นหลี่เจี้ยนก็คิดเหมือนกันว่าได้แต่งงานกับชุนหยูชิงเป็นเรื่องดี แม้ว่านางจะเป็นคนเงียบขรึมและไม่เหมือนชุนหยูหลิง แต่อย่างน้อยนเขาก็ดูดีเมื่อเขาขึ้นเป็นฮ่องเต้ เขาก็ยังต้องการฮองเฮาที่สวยงามเพื่อสนับสนุนฉากนี้ เมื่อเทียบกันแล้วชุนหยูหลิงธรรมดาเกินไป
แต่ตอนนี้เมื่อหลี่เจี้ยนมองไปที่ชุนหยูชิงอีกครั้งเขาดูเหมือนใบหน้าแมงป่องอาบยาพิษ เขาเริ่มเสียใจที่แต่งงานกับผู้หญิงที่มีพิษเช่นนี้ เขายังไม่ตาย ! ซงซุยยังไม่ล่มสลาย ! ฮองเฮาของเขายอมรับอย่างเปิดเผยว่าผู้ที่นางชื่นชอบมากที่สุดคือซวนเทียนฮั่ว องค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุน และยังสนับสนุนให้ลูกพี่ลูกน้องของนางทำร้ายพระสนมในตำหนักในของเขา ผู้หญิงคนนี้ทำไมมีพิษสงที่ร้ายแรง !
“ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทำไมพวกนางยังปล่อยผมเหมือนตอนยังไม่ได้แต่งงาน? ” หลี่เจี้ยนชี้ไปที่หยูชิงแล้วพูดว่า “อะไร ข้ายังไม่ตาย เจ้ารอไม่ไหวที่จะแต่งงานอีกครั้ง เจ้ามันผู้หญิงหน้าด้าน ? ”
ชุนหยูชิงตะโกนอย่างเย็นชา”หลี่เจี้ยน ฮ่องเต้ของอาณาจักรตอนนี้เหมือนหมาที่ใกล้ตาย เจ้ามีอะไรดี นอกจากตะโกนเสียงดังและดื่ม ? ”
”เจ้าพูดอะไร? ” หลี่เจี้ยนตะโกน “ชุนหยูชิง อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าแผนของชุนหยูอันคืออะไร ? อยากจะหันหน้าไปหาราชวงศ์ต้าชุน เจ้าฝันไปเถิด ! เจ้าเอาชนะข้า จับกุมข้าไว้เพื่อมอบให้ศัตรู ราชวงศ์ต้าชุนไม่ชอบเจ้า หากเจ้าสามารถใช้ความพยายามครั้งสุดท้ายเพื่อซงซุยได้ เจ้าอาจยังคงได้รับความเคารพต่อหน้าองค์ชายเก้า ตอนนี้เมื่อมีคนเห็นเจ้าที่คฤหาสน์ของตระกูลชุน พวกเขาก็แค่เฝ้าดูตัวตลกไป บอกพ่อของเจ้าว่าความคิดปรารถนาของเขาไม่ค่อยดีนัก ถ้าเจ้าไม่เชื่อลองดูสิว่าข้าคิดถูกหรือไม่”
คำพูดของหลี่เจี้ยนทำให้ชุนหยูชิงใจเต้นแรงและนางก็คิดไม่ถึง แต่ตอนนี้ไม่มีวิธีที่ดีกว่า ? บางทีนางอาจได้รับความเคารพ แต่สิ่งที่ดีคืออะไร ? ชีวิตที่ตายไป ใครสนใจเรื่องเหล่านั้น เป็นการดีกว่าที่จะมัดหลี่เจี้ยนและใช้เขาเพื่อช่วยชีวิตของตระกูลชุน
นางมองหลี่เจี้ยนด้วยสีหน้าเย็นชา“เจ้าไม่ต้องกวนประสาทข้า แม้ว่าเจ้าจะบอกว่ามังกรกำลังเรียก ตระกูลชุนก็จะไม่เปลี่ยนใจหลี่เจี้ยน ความตายของเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว และเจ้ายังคงคิดถึงพบกับราชวงศ์ต้าชุน วิธีปฏิบัติต่อเจ้า เจ้าจะต้องชดใช้สำหรับการตายขององค์ชายเจ็ด ! ”
หลี่เจี้ยนสั่นสะท้านการตายของซวนเทียนฮั่วทำให้เกิดความเกลียดชังต่อราชวงศ์ต้าชุนไม่รู้จบ และเขารู้ว่าซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงต่างก็มุ่งมั่น เขาต้องการที่จะพรากชีวิตพวกเขาเมื่อตกอยู่ในเงื้อมมือของฝ่ายตรงข้าม การตายคงเป็นเรื่องดี เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยให้เขาตายง่าย ๆ แต่จะใช้ทุกวิถีทางเพื่อทรมานเขาและล้างแค้นให้ซวนเทียนฮั่ว
เขากังวลพูดเสียงดังว่า”คนที่ฆ่าองค์ชายเจ็ดคือตวนมู่อันกัว เพื่อรักษาความปลอดภัยให้กับประเทศ ! ทำไมพวกเขาไม่ไปตามล่าตวนมู่อันกัวเพื่อแก้แค้น ทำไมพวกเขาถึงตามหาข้า ? เจ้าไปหาราชวงศ์ต้าชุน และบอกให้พวกเขาตามหาตวนมู่อันกัว ! ”
”ไม่มีใครหนีไปได้! ” ชุนหยูชิงกล่าวอย่างเย็นชา “หลี่เจี้ยน ทั้งเจ้าและตวนมู่อันกัวไม่สามารถหนีไปไหนได้ น่าเสียดายที่ข้าต้องใช้ชีวิตของเจ้าเพื่อแลกกับชีวิตของทั้งครอบครัว มิฉะนั้นข้าจะสั่งประหารเจ้าเองเพื่อบรรเทาความเกลียดชังของข้า” ชุนหยูชิงตะโกน “มัดหลี่เจี้ยนและพาเขาไปที่ประตูพระราชวัง รอให้กองทัพต้าชุนเข้าพระราชวังได้ทุกเมื่อ”
ในที่สุดวันที่ราชวงศ์ต้าชุนโจมตีเมืองหลวงฟางจินเซตื่นแต่เช้าและถีบร่างของเจิ้งฉีตกจากเตียง นี่เป็นการฆ่าคนครั้งแรกของนาง และเมื่อเจิ้งฉีกำลังขับเคลื่อนเหนือร่างของนางอย่างมีความสุขที่สุด นางก็ใช้ปิ่นปักผมแทงเข้าไปที่หัวใจของเจิ้งฉี
เจิ้งฉีถูกฆ่าตายทันทีเพราะก่อนที่เขาจะมาถึง หยูซินเพิ่งบอกกับฟางจินเซว่ากองทัพของราชวงศ์ต้าชุนได้ตอบกลับแล้ว คำพูดนั้นถูกส่งมาโดยองครักษ์เงาของราชวงศ์ต้าชุน อีกฝ่ายบอกหยูซินว่าเฟิงหยูเฮงจะเข้ามาที่พระราชวังแต่เช้าในวันที่ราชวงศ์ต้าชุนล้อมซงซุย รอให้หยูซินและฟางจินเซส่งมอบตวนมู่อันกัวให้นางด้วยตนเอง และครอบครัวของพวกนาง ราชวงศ์ต้าชุนได้ส่งทหารปกป้องและป้องกันความผิดพลาด
ฟางจินเซได้รับคำตอบดังกล่าวและในที่สุดจิตใจที่วิตกกังวลก็ผ่อนคลาย วาระสุดท้ายเจิ้งฉีได้มาถึงแล้ว หยูซินรอให้นางล้างมือที่เปื้อนเลือดและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาด จากนั้นทั้งสองก็รีบไปที่ห้องลับของตวนมู่อันกัว แต่ก่อนที่นางจะพูด นางเห็นตวนมู่อันกัวย่นจมูกอย่างแรง จากนั้นจ้องไปที่ฟางจินเซและถามว่า “ข้าได้กลิ่นคาวเลือด เจ้าไปฆ่าใครมา ? ”
