หยูซินทนไม่ได้กับการเสียสละของฟางจินเซแต่นางไม่มีทางอื่น ท้ายที่สุดสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตและการตายของพ่อแม่บุญธรรมของฟางจินเซ และนางก็ไม่สามารถหยุดมันได้ เพียงแค่คิดถึงนิสัยของเจิ้งฉี หยูซินก็ต้องเหงื่อออก
หลังจากนั้นพวกนางขอให้เจิ้งฉีมาที่พระราชวังก่อนค่ำเจิ้งฉีมาตอนที่ยังสว่างอยู่ หยูซินไม่พอใจเล็กน้อยที่เห็นเขามาเร็ว และดุเขา “เจ้ามาเร็วกว่าเวลาที่ตกลงกันไว้ ! ตอนนี้ท้องฟ้ายังไม่มืดเลย”
เจิ้งฉีเหลือบมองนางและยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วเขาบีบใบหน้าของนาง แล้วพูดด้วยความไม่พอใจ “ข้าไม่มีความคิดอะไรเลย เจ้าเป็นสาวใช้จริง ๆ หรือ และเจ้าก็อยู่ห่างไกลจากเจ้านายของเจ้า เจ้านายของเจ้าเป็นสาวงามที่น่าตะลึงในโลกจริง ๆ ! ไม่ว่าจะเป็นใบหน้านั้น หน้าอกนั่น ก้นอีก ข้าแค่มองก็น้ำลายไหลแล้ว ! ”
หยูซินกล่าวด้วยความโกรธ”ไอ้บ้า ! ”
”ไอ้บ้าหรือ! ” เจิ้งฉีก็โกรธ “ตอนนี้เรียกข้าว่าไอ้บ้าหรือ ? แล้วใครขอให้ข้ามาที่นี่วันนี้ กีบน้อยผู้ต่ำต้อย อย่าคิดว่าข้าไม่รู้แผนของเจ้าคืออะไร ตอนนี้มีคนมากมายในพระราชวังที่ติดสินบนข้า ข้ายินดีที่จะไปตำหนักหลี่ การเยี่ยมครั้งเดียวคือการอวยพรของเจ้านายของเจ้า อย่าหน้าด้านและพูดสิ่งที่ข้าไม่ชอบ ข้าโกรธ ข้าจะกลับแล้ว”
”เจ้า…”หยูซินโกรธจนพูดไม่ออก เพราะเจิ้งฉีไม่ได้พูดอะไรผิด มันเป็นพวกนางที่เชิญเขามาด้วยความคิดริเริ่มของพวกนางเอง หากพวกนางต้องการพูดคุยกับอันธพาล เขาก็เป็นอันธพาล ผู้คนไม่ได้ริเริ่ม ผู้คนที่เข้าออกในพระราชวังแห่งนี้ถูกขัง และไม่สามารถออกไปได้ พวกเขากำลังจะโจมตีราชวงศ์ต้าชุน แม้ว่าจะมีคนได้ยินว่าราชวงศ์ต้าชุนจะไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ แต่พวกเขาก็เป็นคนในพระราชวังที่รู้ องค์ชายเก้าของราชวงศ์ต้าชุนจะนับพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์หรือไม่ ? หากไม่นับแล้วก็หนีไม่พ้นที่จะต้องตาย ในขณะนี้หากพวกเขาต้องการช่วยชีวิตผู้คนในราชวัง พวกนางสามารถพึ่งพาการติดสินบนเจิ้งฉีเท่านั้น เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกนาง นางได้ยินมาว่าเมื่อวานนี้ในตำหนักในมีสาวงาม 2 คนที่ติดสินบนกับเจิ้งฉีเพื่อแลกกับโอกาสที่จะอยู่รอด สาวงามทั้งสองได้รับการคัดเลือกเข้าวังพร้อมกับกับฟางจินเซ ก่อนที่พวกนางจะได้รับใช้ฮ่องเต้ ร่างกายที่บริสุทธิ์ของพวกนางก็ถูกย่ำยีโดยเจิ้งฉี นางไม่เต็มใจและได้แต่พูดว่า “แต่เจ้ามาเร็วเกินไป เจ้าไม่กลัวที่จะถูกนินทาหรือ”
เจิ้งฉีหัวเราะเสียงดัง”นินทา ? พวกเขาจะกล้าโบยข้าหรือตบปากข้างั้นหรือ ? ฮึ่ม! ฮ่องเต้เป็นนักโทษของพี่สาวข้า ข้ายังจะต้องกลัวใครในพระราชวังนี้ ข้าจะบอกความจริงกับเจ้า เมื่อราชวงศ์ต้าชุนเข้ามาถึง ยากที่จะบอกว่าข้าจะรอดชีวิตหรือไม่ ! ข้าแค่อยากใช้ประโยชน์จากปัจจุบัน ใช้ชีวิตให้มีความสุขและเจ้ายังได้รับประโยชน์ในทางปฏิบัติที่ดีที่สุดของทั้งสองโลก ไม่สนุกหรือ ? ”
หยูซินพูดไม่ออกและหยุดพูดก้มหัวลง และพาเขาเข้าไปในห้องของฟางจินเซจากนั้นก็เฝ้าเงียบ ๆ อยู่ข้างนอก
ตลอดทั้งคืนเจิ้งฉีเหมือนสัตว์ร้าย และฟางจินเซถูกทรมานทุกวิถีทาง นางกำลังฟังอยู่นอกห้อง น้ำตาไหลไม่หยุด เล็บของนางจิกเข้าไปในเนื้อ คนในพระราชวังทั้งหมดได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องและรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ใครจะพูดอะไรได้ ใครกล้าพูดอะไร พระราชวังของฮ่องเต้แห่งนี้ไม่ได้อยู่ในโลกของตระกูลหลี่อีกต่อไป และตอนนี้ในซงซุย ตระกูลชุนเป็นผู้มีอำนาจใหญ่ที่สุด แน่นอนว่าพลังนี้จะไม่อยู่ในช่วงแรก ๆ อย่างน้อยสามวันก่อนที่ราชวงศ์ต้าชุนจะเข้ามาแทนที่อย่างสมบูรณ์
เจิ้งฉีออกมาจากห้องของฟางจินเซในตอนเช้าตรู่ของเช้าวันรุ่งขึ้นโดยที่ยังคงดูไม่ค่อยพอใจเขาดูดีและไม่รู้สึกผิดหวังกับน้ำตาของนาง เขากล่าวอย่างร่าเริงว่า “รสชาติของเจ้านายมันดีจริง ๆ ดีกว่าพวกนางโลมที่คาดเดาไม่ได้ แต่คำขอของเจ้าแปลกจริง ๆ เจ้าไม่อยากหนีออกจากพระราชวัง แต่เจ้าแค่อยากให้ข้าช่วยส่งจดหมายไปนอกพระราชวัง ในพระราชวังข้ายังทำเช่นนี้ได้อีก 2 วัน ข้าจะจัดให้มีคนส่งจดหมายของเจ้า เจ้าสามารถเข้าไปอาบน้ำให้นางได้แล้ว คืนนี้ข้าจะมาใหม่”
เจิ้งฉีออกไปและหยูซินก็เข้าไปในห้อง สิ่งที่นางเห็นก็คือเตียงที่เต็มไปด้วยเลือด และฟางจินเซที่แทบจะหมดแรง
เจิ้งฉีเป็นคนที่วิปริตเขาไม่พูดอะไรเกี่ยวกับการเล่นกับผู้หญิง เขายังชอบใช้กรรไกรข่วนผิวหนังของผู้หญิงจนเลือดออก ผู้หญิงกรีดร้อง เขาชอบการกระตุ้น ฟางจินเซถูกเขาเหวี่ยงจนร่างของนางช้ำเป็นจุดสีม่วง และแทบมองไม่เห็นใบหน้าของนาง หยูซินร้องไห้และช่วยประคองนางลุกขึ้น ขึ้นประโยคแรกที่ฟางจินเซถามคือ “เขาเอาจดหมายไปหรือไม่ ? ”
หยูซินพยักหน้า”เอาไปแล้ว และบอกว่าจะส่งออกจากพะราชวัง แต่… ” นางเช็ดน้ำตาและพูดด้วยความโกรธ “แล้วเจิ้งฉีก็บอกว่าคืนนี้เขาจะมาอีก ! ”
ฟางจินเซยิ้มอย่างขมขื่น”มาเถิด ! เหลือเวลาอีกแค่ 2 วัน และข้าจะไม่ถูกเขาทรมานจนตาย ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ความเกลียดชังนี้ได้รับการชดใช้ในไม่ช้าก็เร็ว เจ้าช่วยข้าแต่งตัวและอาบน้ำ ข้าต้องเอาข้าวไปส่งให้ตวนมู่อันกัว เราไม่สามารถปล่อยให้เขาเห็นข้อบกพร่องได้ มิฉะนั้นเรื่องที่ข้าลงทุนจะไร้ผล” ฟางจินเซพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้จดหมายของนางส่งออกนอกพระราชวังได้สำเร็จ และจากนั้นโดยคนของนางที่อยู่ข้างนอกจัดให้ส่งไปนอกเมือง ในทางกลับกัน ชุนหยูชิง ฮองเฮาแห่งซงซุยก็ใช้สมองอย่างหนักเพื่อหาวิธีสอบถามข่าวจากราชวงศ์ต้าชุน โดยมีจุดประสงค์เพียงอย่างเดียวนั่นคือเพื่อตรวจสอบว่าองค์ชายเจ็ดยังมีชีวิตอยู่หรือเสียชีวิตไปแล้ว
จากข่าวทั้งหมดที่นางได้รับซวนเทียนฮั่วจะเสียชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัยภายใต้สายฟ้าสวรรค์เช่นนี้ ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตรอด สาเหตุที่กองทัพของราชวงศ์ต้าชุนแข็งแกร่งและโจมตีอย่างรวดเร็วก็เพราะทั้งกองทัพมีทหาร ด้วยความเชื่อคือการล้างแค้นให้กับองค์ชายเจ็ด
แต่ชุนหยูชิงไม่อยากจะเชื่อว่าซวนเทียนฮั่วเสียชีวิตนางไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้ นางกำลังคิดว่าเนื่องจากไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตรอดในทุ่นระเบิดเหตุใดเฟิงหยูเฮงจึงยังมีชีวิต ทั้งสองถูกระเบิดด้วยกันอย่างชัดเจน มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่คนหนึ่งตายและอีกคนยังมีชีวิตอยู่ จากที่สายลับของนางรายงาน ไม่เพียงแต่พระชายาหยูจะยังมีชีวิตอยู่ แต่นางก็ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรเลย ไม่มีรอยแผลเป็นบนผิวหนังที่มองเห็นได้ทั้งหมด และนางก็ดูไม่เหมือนคนที่ถูกระเบิดในทุ่นระเบิด สถานการณ์ของเฟิงหยูเฮงทำให้หยูชิงมีความหวังที่ไม่มีที่สิ้นสุดเนื่องจากเฟิงหยูเฮงสามารถรอดชีวิตอยู่ได้ ซวนเทียนฮั่วก็ต้องรอดชีวิตด้วยเช่นกัน นางรู้สึกว่าราชวงศ์ต้าชุนต้องปกปิดอะไรบางอย่าง ซวนเทียนฮั่วยังไม่เสียชีวิต และตราบใดที่นางตรวจสอบอย่างละเอียด นางจะพบเบาะแสที่ซวนเทียนฮั่วยังมีชีวิตอยู่
อย่างไรก็ตามชุนหยูชิงนั่งอยู่ในห้องโถงคิดถึงเรื่องเหล่านี้และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลก แม้ว่าซวนเทียนฮั่วจะยังมีชีวิตอยู่ นางจะทำอะไรได้ ? นางเป็นฮองเฮาของซงซุยแล้ว นางจะทำอะไรกับองค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุนได้ ? ในไม่ช้าซงซุยจะล่มสลายไป ราชวงศ์ต้าชุนสามารถปล่อยคนไปได้ แต่เขาจะไม่มีวันยอมทิ้งราชวงศ์ ตระกูลชุนต้องการมอบตัวหลี่เจี้ยนให้เพื่อความหวังในการมีชีวิตอยู่ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าราชวงศ์ต้าชุนเต็มใจที่จะยอมรับเงื่อนไขนี้หรือไม่ ท้ายที่สุดแม้ว่าตระกูลชุนจะไม่ได้ริเริ่มที่จะส่งมอบหลี่เจี้ยน แต่หลี่เจี้ยนก็จะไม่รอด !
องค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุนเสียชีวิตแล้วในตงเฉิงและข่าวนี้ก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็วในเมืองหลวงของซงซุย
ถ้าจะบอกว่าซวนเทียนฮั่วมีชื่อเสียงมากในซงซุยก็ต้องเป็นเมืองหลวงร้านหนังสือทุกแห่งในเมืองหลวงของซงซุยขายภาพบุคคล และแม้แต่ห้องส่วนตัวของโรงน้ำชาหลายแห่งก็แขวนภาพของเขาไว้บนผนังเพื่อแสดงถึงความประณีต ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งในเมืองหลวงที่มีต่อซวนเทียนฮั่วนั้นยากที่จะเข้าใจ และนางไม่เคยเห็นมันชัดเจน แต่มันเป็นภาพจากการบอกเล่าปากต่อปากว่าพวกนางมีความรักที่อธิบายไม่ได้สำหรับเขา และการกระทำของเขา
ความรู้สึกนี้ถูกอธิบายโดยเฟิงหยูเฮงในภายหลังว่าเป็น”ชายในดวงใจ” ซึ่งทำให้นางนึกถึงว่าการตามหาชายในดวงใจของเด็กผู้หญิงในยุคต่อมานั้นเหมือนกับความรักลับ ๆ ของซวนเทียนฮั่วในปัจจุบัน การเสียชีวิตของซวนเทียนฮั่วทำให้เกิดความรู้สึกรุนแรงในเมืองหลวงของซงซุยผู้คนไม่อยากจะเชื่อความจริงนี้ แม้ว่าพวกเขาจะเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่ก็มีการกล่าวกันว่าสาเหตุที่ราชวงศ์ต้าชุนโจวตีอย่างรวดเร็วนี้ก็เป็นเพราะเพื่อแก้แค้นให้องค์ชายเจ็ด แต่คำพูดเหล่านี้แพร่กระจายในหมู่ผู้ชายที่ชอบออกไปข้างนอก และผู้หญิงไม่กี่คนที่ออกไปข้างนอกจะไม่รู้ แต่เมื่อวันแห่งการปิดล้อมของราชวงศ์ต้าชุนใกล้เข้ามา พวกผู้หญิงก็ไม่ได้ยินเรื่องนี้มากนัก
เด็กผู้หญิงหญิงสาว แม้แต่หญิงวัยกลางคน และหญิงชราต่างก็ตกใจกับข่าวเช่นเดียวกับฮองเฮา พวกนางไม่เชื่อว่าซวนเทียนฮั่วเสียชีวิตไปแล้ว พวกนางปลอบใจตัวเองและหาเหตุผลต่าง ๆ ปลอบตัวเองว่าองค์ชายเจ็ดยังไม่เสียชีวิต แต่การชักชวนแบบนี้กลับอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ในที่สุดข่าวองค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุนถูกฆ่าที่ตงเฉิงโดยทุ่นระเบิดก็แพร่หลายออกมา และผู้หญิงเหล่านี้ต่างก็ล้มลง
เฟิงหยูเฮงซึ่งอยู่ห่างไกลจากเมืองหลวงได้ยินพวกสายลับพูดในทางกลับกัน”เมืองหลวงของซงซุยก่อตั้งกลุ่มผู้หญิงที่ต้องการแก้แค้น ซึ่งรวบรวมผู้หญิงประมาณ 20,000 ถึง 30,000 คน ทุกคนมีอายุทั้งหมดที่ข้ามองเห็น และมีเด็กอายุห้าหกขวบ หญิงสาวอายุ 15-16 ปี พวกนางตะโกนคำขวัญเพื่อล้างแค้นให้องค์ชายเจ็ด และพวกนางรีบวิ่งไปที่ประตูหน้าพระราชวังของซงซุยก่อนที่ข้าจะออกจากเมือง กำแพงของพระราชวังของฮ่องเต้ถูกทำลายลงแล้วขอรับ”
เฟิงหยูเฮงเดาะลิ้นของนางและดึงแขนเสื้อของซวนเทียนหมิง และสรุปว่า “เจ้าได้ยินหรือไม่ เจ้าไม่สามารถยั่วยุผู้หญิงได้ ! ”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้า”เจ้าพูดถูก” แล้วเขาก็ถามสายลับอีกครั้งว่า “แล้วยังไงต่อ ? ”
สายลับพูดต่อ”จากนั้นทหารหลายคนของกองทัพจักรวรรดิก็รีบออกไปจากพรราชวังเพื่อพยายามปราบปราม แต่ข้าไม่คาดคิดว่ากลุ่มแก้แค้นของผู้หญิงจะมีพลังมหาศาล กองทัพของจักรวรรดิหลายพันนายตามไปด้วย และพวกเขาทั้งหมดจมหายไปในกลุ่มผู้หญิงสองสามหมื่นคน ไม่ว่ากองทัพของจักรวรรดิจะมีอะไร ไม่ว่าจะมีอาวุธหรือไม่มีอาวุธในมือ พวกเขาก็ไม่สามารถแสดงฝีมือต่อหน้ากลุ่มแก้แค้นของผู้หญิงได้แม้แต่น้อย พวกผู้หญิงล้อมรอบพวกเขา และบีบพวกเขาด้วยร่างของพวกนาง ชายชราและเด็กเอนไปข้าง ๆ และผู้หญิงที่เหลือก็อยู่ด้วยกัน พวกนางบีบกองทัพหลายพันคนจนตาย ”
เฟิงหยูเฮงเช็ดเหงื่อ”พูดต่อ”
”ต่อมาแม่ทัพชุนของซงซุยเดินมาข้างหน้าและนี่คืออารมณ์ของกลุ่มแก้แค้นของผู้หญิงหยุดอยู่กับที่ และเหตุผลที่ชุนหยูอันสามารถรักษาเสถียรภาพของพวกเขาได้นั้น ไม่ใช่เพราะชุนหยูอันได้รับความเคารพอย่างสูง แต่เป็นเพราะเขาบอกว่าเขาจะร่วมมือกับราชวงศ์ต้าชุนของเราที่โจมตีเมืองหลวง และเขาจะส่งมอบฮ่องเต้หลี่เจี้ยนให้กับองค์ชายเก้า ให้องค์ชายเก้าฉีกร่างของหลี่เจี้ยนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเพื่อล้างแค้นให้กับองค์ชายเจ็ดของเราขอรับ”
หลังจากนั้นพวกนางขอให้เจิ้งฉีมาที่พระราชวังก่อนค่ำเจิ้งฉีมาตอนที่ยังสว่างอยู่ หยูซินไม่พอใจเล็กน้อยที่เห็นเขามาเร็ว และดุเขา “เจ้ามาเร็วกว่าเวลาที่ตกลงกันไว้ ! ตอนนี้ท้องฟ้ายังไม่มืดเลย”
เจิ้งฉีเหลือบมองนางและยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วเขาบีบใบหน้าของนาง แล้วพูดด้วยความไม่พอใจ “ข้าไม่มีความคิดอะไรเลย เจ้าเป็นสาวใช้จริง ๆ หรือ และเจ้าก็อยู่ห่างไกลจากเจ้านายของเจ้า เจ้านายของเจ้าเป็นสาวงามที่น่าตะลึงในโลกจริง ๆ ! ไม่ว่าจะเป็นใบหน้านั้น หน้าอกนั่น ก้นอีก ข้าแค่มองก็น้ำลายไหลแล้ว ! ”
หยูซินกล่าวด้วยความโกรธ”ไอ้บ้า ! ”
”ไอ้บ้าหรือ! ” เจิ้งฉีก็โกรธ “ตอนนี้เรียกข้าว่าไอ้บ้าหรือ ? แล้วใครขอให้ข้ามาที่นี่วันนี้ กีบน้อยผู้ต่ำต้อย อย่าคิดว่าข้าไม่รู้แผนของเจ้าคืออะไร ตอนนี้มีคนมากมายในพระราชวังที่ติดสินบนข้า ข้ายินดีที่จะไปตำหนักหลี่ การเยี่ยมครั้งเดียวคือการอวยพรของเจ้านายของเจ้า อย่าหน้าด้านและพูดสิ่งที่ข้าไม่ชอบ ข้าโกรธ ข้าจะกลับแล้ว”
”เจ้า…”หยูซินโกรธจนพูดไม่ออก เพราะเจิ้งฉีไม่ได้พูดอะไรผิด มันเป็นพวกนางที่เชิญเขามาด้วยความคิดริเริ่มของพวกนางเอง หากพวกนางต้องการพูดคุยกับอันธพาล เขาก็เป็นอันธพาล ผู้คนไม่ได้ริเริ่ม ผู้คนที่เข้าออกในพระราชวังแห่งนี้ถูกขัง และไม่สามารถออกไปได้ พวกเขากำลังจะโจมตีราชวงศ์ต้าชุน แม้ว่าจะมีคนได้ยินว่าราชวงศ์ต้าชุนจะไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ แต่พวกเขาก็เป็นคนในพระราชวังที่รู้ องค์ชายเก้าของราชวงศ์ต้าชุนจะนับพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์หรือไม่ ? หากไม่นับแล้วก็หนีไม่พ้นที่จะต้องตาย ในขณะนี้หากพวกเขาต้องการช่วยชีวิตผู้คนในราชวัง พวกนางสามารถพึ่งพาการติดสินบนเจิ้งฉีเท่านั้น เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกนาง นางได้ยินมาว่าเมื่อวานนี้ในตำหนักในมีสาวงาม 2 คนที่ติดสินบนกับเจิ้งฉีเพื่อแลกกับโอกาสที่จะอยู่รอด สาวงามทั้งสองได้รับการคัดเลือกเข้าวังพร้อมกับกับฟางจินเซ ก่อนที่พวกนางจะได้รับใช้ฮ่องเต้ ร่างกายที่บริสุทธิ์ของพวกนางก็ถูกย่ำยีโดยเจิ้งฉี นางไม่เต็มใจและได้แต่พูดว่า “แต่เจ้ามาเร็วเกินไป เจ้าไม่กลัวที่จะถูกนินทาหรือ”
เจิ้งฉีหัวเราะเสียงดัง”นินทา ? พวกเขาจะกล้าโบยข้าหรือตบปากข้างั้นหรือ ? ฮึ่ม! ฮ่องเต้เป็นนักโทษของพี่สาวข้า ข้ายังจะต้องกลัวใครในพระราชวังนี้ ข้าจะบอกความจริงกับเจ้า เมื่อราชวงศ์ต้าชุนเข้ามาถึง ยากที่จะบอกว่าข้าจะรอดชีวิตหรือไม่ ! ข้าแค่อยากใช้ประโยชน์จากปัจจุบัน ใช้ชีวิตให้มีความสุขและเจ้ายังได้รับประโยชน์ในทางปฏิบัติที่ดีที่สุดของทั้งสองโลก ไม่สนุกหรือ ? ”
หยูซินพูดไม่ออกและหยุดพูดก้มหัวลง และพาเขาเข้าไปในห้องของฟางจินเซจากนั้นก็เฝ้าเงียบ ๆ อยู่ข้างนอก
ตลอดทั้งคืนเจิ้งฉีเหมือนสัตว์ร้าย และฟางจินเซถูกทรมานทุกวิถีทาง นางกำลังฟังอยู่นอกห้อง น้ำตาไหลไม่หยุด เล็บของนางจิกเข้าไปในเนื้อ คนในพระราชวังทั้งหมดได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องและรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ใครจะพูดอะไรได้ ใครกล้าพูดอะไร พระราชวังของฮ่องเต้แห่งนี้ไม่ได้อยู่ในโลกของตระกูลหลี่อีกต่อไป และตอนนี้ในซงซุย ตระกูลชุนเป็นผู้มีอำนาจใหญ่ที่สุด แน่นอนว่าพลังนี้จะไม่อยู่ในช่วงแรก ๆ อย่างน้อยสามวันก่อนที่ราชวงศ์ต้าชุนจะเข้ามาแทนที่อย่างสมบูรณ์
เจิ้งฉีออกมาจากห้องของฟางจินเซในตอนเช้าตรู่ของเช้าวันรุ่งขึ้นโดยที่ยังคงดูไม่ค่อยพอใจเขาดูดีและไม่รู้สึกผิดหวังกับน้ำตาของนาง เขากล่าวอย่างร่าเริงว่า “รสชาติของเจ้านายมันดีจริง ๆ ดีกว่าพวกนางโลมที่คาดเดาไม่ได้ แต่คำขอของเจ้าแปลกจริง ๆ เจ้าไม่อยากหนีออกจากพระราชวัง แต่เจ้าแค่อยากให้ข้าช่วยส่งจดหมายไปนอกพระราชวัง ในพระราชวังข้ายังทำเช่นนี้ได้อีก 2 วัน ข้าจะจัดให้มีคนส่งจดหมายของเจ้า เจ้าสามารถเข้าไปอาบน้ำให้นางได้แล้ว คืนนี้ข้าจะมาใหม่”
เจิ้งฉีออกไปและหยูซินก็เข้าไปในห้อง สิ่งที่นางเห็นก็คือเตียงที่เต็มไปด้วยเลือด และฟางจินเซที่แทบจะหมดแรง
เจิ้งฉีเป็นคนที่วิปริตเขาไม่พูดอะไรเกี่ยวกับการเล่นกับผู้หญิง เขายังชอบใช้กรรไกรข่วนผิวหนังของผู้หญิงจนเลือดออก ผู้หญิงกรีดร้อง เขาชอบการกระตุ้น ฟางจินเซถูกเขาเหวี่ยงจนร่างของนางช้ำเป็นจุดสีม่วง และแทบมองไม่เห็นใบหน้าของนาง หยูซินร้องไห้และช่วยประคองนางลุกขึ้น ขึ้นประโยคแรกที่ฟางจินเซถามคือ “เขาเอาจดหมายไปหรือไม่ ? ”
หยูซินพยักหน้า”เอาไปแล้ว และบอกว่าจะส่งออกจากพะราชวัง แต่… ” นางเช็ดน้ำตาและพูดด้วยความโกรธ “แล้วเจิ้งฉีก็บอกว่าคืนนี้เขาจะมาอีก ! ”
ฟางจินเซยิ้มอย่างขมขื่น”มาเถิด ! เหลือเวลาอีกแค่ 2 วัน และข้าจะไม่ถูกเขาทรมานจนตาย ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ความเกลียดชังนี้ได้รับการชดใช้ในไม่ช้าก็เร็ว เจ้าช่วยข้าแต่งตัวและอาบน้ำ ข้าต้องเอาข้าวไปส่งให้ตวนมู่อันกัว เราไม่สามารถปล่อยให้เขาเห็นข้อบกพร่องได้ มิฉะนั้นเรื่องที่ข้าลงทุนจะไร้ผล” ฟางจินเซพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้จดหมายของนางส่งออกนอกพระราชวังได้สำเร็จ และจากนั้นโดยคนของนางที่อยู่ข้างนอกจัดให้ส่งไปนอกเมือง ในทางกลับกัน ชุนหยูชิง ฮองเฮาแห่งซงซุยก็ใช้สมองอย่างหนักเพื่อหาวิธีสอบถามข่าวจากราชวงศ์ต้าชุน โดยมีจุดประสงค์เพียงอย่างเดียวนั่นคือเพื่อตรวจสอบว่าองค์ชายเจ็ดยังมีชีวิตอยู่หรือเสียชีวิตไปแล้ว
จากข่าวทั้งหมดที่นางได้รับซวนเทียนฮั่วจะเสียชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัยภายใต้สายฟ้าสวรรค์เช่นนี้ ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตรอด สาเหตุที่กองทัพของราชวงศ์ต้าชุนแข็งแกร่งและโจมตีอย่างรวดเร็วก็เพราะทั้งกองทัพมีทหาร ด้วยความเชื่อคือการล้างแค้นให้กับองค์ชายเจ็ด
แต่ชุนหยูชิงไม่อยากจะเชื่อว่าซวนเทียนฮั่วเสียชีวิตนางไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้ นางกำลังคิดว่าเนื่องจากไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตรอดในทุ่นระเบิดเหตุใดเฟิงหยูเฮงจึงยังมีชีวิต ทั้งสองถูกระเบิดด้วยกันอย่างชัดเจน มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่คนหนึ่งตายและอีกคนยังมีชีวิตอยู่ จากที่สายลับของนางรายงาน ไม่เพียงแต่พระชายาหยูจะยังมีชีวิตอยู่ แต่นางก็ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรเลย ไม่มีรอยแผลเป็นบนผิวหนังที่มองเห็นได้ทั้งหมด และนางก็ดูไม่เหมือนคนที่ถูกระเบิดในทุ่นระเบิด สถานการณ์ของเฟิงหยูเฮงทำให้หยูชิงมีความหวังที่ไม่มีที่สิ้นสุดเนื่องจากเฟิงหยูเฮงสามารถรอดชีวิตอยู่ได้ ซวนเทียนฮั่วก็ต้องรอดชีวิตด้วยเช่นกัน นางรู้สึกว่าราชวงศ์ต้าชุนต้องปกปิดอะไรบางอย่าง ซวนเทียนฮั่วยังไม่เสียชีวิต และตราบใดที่นางตรวจสอบอย่างละเอียด นางจะพบเบาะแสที่ซวนเทียนฮั่วยังมีชีวิตอยู่
อย่างไรก็ตามชุนหยูชิงนั่งอยู่ในห้องโถงคิดถึงเรื่องเหล่านี้และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลก แม้ว่าซวนเทียนฮั่วจะยังมีชีวิตอยู่ นางจะทำอะไรได้ ? นางเป็นฮองเฮาของซงซุยแล้ว นางจะทำอะไรกับองค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุนได้ ? ในไม่ช้าซงซุยจะล่มสลายไป ราชวงศ์ต้าชุนสามารถปล่อยคนไปได้ แต่เขาจะไม่มีวันยอมทิ้งราชวงศ์ ตระกูลชุนต้องการมอบตัวหลี่เจี้ยนให้เพื่อความหวังในการมีชีวิตอยู่ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าราชวงศ์ต้าชุนเต็มใจที่จะยอมรับเงื่อนไขนี้หรือไม่ ท้ายที่สุดแม้ว่าตระกูลชุนจะไม่ได้ริเริ่มที่จะส่งมอบหลี่เจี้ยน แต่หลี่เจี้ยนก็จะไม่รอด !
องค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุนเสียชีวิตแล้วในตงเฉิงและข่าวนี้ก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็วในเมืองหลวงของซงซุย
ถ้าจะบอกว่าซวนเทียนฮั่วมีชื่อเสียงมากในซงซุยก็ต้องเป็นเมืองหลวงร้านหนังสือทุกแห่งในเมืองหลวงของซงซุยขายภาพบุคคล และแม้แต่ห้องส่วนตัวของโรงน้ำชาหลายแห่งก็แขวนภาพของเขาไว้บนผนังเพื่อแสดงถึงความประณีต ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งในเมืองหลวงที่มีต่อซวนเทียนฮั่วนั้นยากที่จะเข้าใจ และนางไม่เคยเห็นมันชัดเจน แต่มันเป็นภาพจากการบอกเล่าปากต่อปากว่าพวกนางมีความรักที่อธิบายไม่ได้สำหรับเขา และการกระทำของเขา
ความรู้สึกนี้ถูกอธิบายโดยเฟิงหยูเฮงในภายหลังว่าเป็น”ชายในดวงใจ” ซึ่งทำให้นางนึกถึงว่าการตามหาชายในดวงใจของเด็กผู้หญิงในยุคต่อมานั้นเหมือนกับความรักลับ ๆ ของซวนเทียนฮั่วในปัจจุบัน การเสียชีวิตของซวนเทียนฮั่วทำให้เกิดความรู้สึกรุนแรงในเมืองหลวงของซงซุยผู้คนไม่อยากจะเชื่อความจริงนี้ แม้ว่าพวกเขาจะเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่ก็มีการกล่าวกันว่าสาเหตุที่ราชวงศ์ต้าชุนโจวตีอย่างรวดเร็วนี้ก็เป็นเพราะเพื่อแก้แค้นให้องค์ชายเจ็ด แต่คำพูดเหล่านี้แพร่กระจายในหมู่ผู้ชายที่ชอบออกไปข้างนอก และผู้หญิงไม่กี่คนที่ออกไปข้างนอกจะไม่รู้ แต่เมื่อวันแห่งการปิดล้อมของราชวงศ์ต้าชุนใกล้เข้ามา พวกผู้หญิงก็ไม่ได้ยินเรื่องนี้มากนัก
เด็กผู้หญิงหญิงสาว แม้แต่หญิงวัยกลางคน และหญิงชราต่างก็ตกใจกับข่าวเช่นเดียวกับฮองเฮา พวกนางไม่เชื่อว่าซวนเทียนฮั่วเสียชีวิตไปแล้ว พวกนางปลอบใจตัวเองและหาเหตุผลต่าง ๆ ปลอบตัวเองว่าองค์ชายเจ็ดยังไม่เสียชีวิต แต่การชักชวนแบบนี้กลับอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ในที่สุดข่าวองค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุนถูกฆ่าที่ตงเฉิงโดยทุ่นระเบิดก็แพร่หลายออกมา และผู้หญิงเหล่านี้ต่างก็ล้มลง
เฟิงหยูเฮงซึ่งอยู่ห่างไกลจากเมืองหลวงได้ยินพวกสายลับพูดในทางกลับกัน”เมืองหลวงของซงซุยก่อตั้งกลุ่มผู้หญิงที่ต้องการแก้แค้น ซึ่งรวบรวมผู้หญิงประมาณ 20,000 ถึง 30,000 คน ทุกคนมีอายุทั้งหมดที่ข้ามองเห็น และมีเด็กอายุห้าหกขวบ หญิงสาวอายุ 15-16 ปี พวกนางตะโกนคำขวัญเพื่อล้างแค้นให้องค์ชายเจ็ด และพวกนางรีบวิ่งไปที่ประตูหน้าพระราชวังของซงซุยก่อนที่ข้าจะออกจากเมือง กำแพงของพระราชวังของฮ่องเต้ถูกทำลายลงแล้วขอรับ”
เฟิงหยูเฮงเดาะลิ้นของนางและดึงแขนเสื้อของซวนเทียนหมิง และสรุปว่า “เจ้าได้ยินหรือไม่ เจ้าไม่สามารถยั่วยุผู้หญิงได้ ! ”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้า”เจ้าพูดถูก” แล้วเขาก็ถามสายลับอีกครั้งว่า “แล้วยังไงต่อ ? ”
สายลับพูดต่อ”จากนั้นทหารหลายคนของกองทัพจักรวรรดิก็รีบออกไปจากพรราชวังเพื่อพยายามปราบปราม แต่ข้าไม่คาดคิดว่ากลุ่มแก้แค้นของผู้หญิงจะมีพลังมหาศาล กองทัพของจักรวรรดิหลายพันนายตามไปด้วย และพวกเขาทั้งหมดจมหายไปในกลุ่มผู้หญิงสองสามหมื่นคน ไม่ว่ากองทัพของจักรวรรดิจะมีอะไร ไม่ว่าจะมีอาวุธหรือไม่มีอาวุธในมือ พวกเขาก็ไม่สามารถแสดงฝีมือต่อหน้ากลุ่มแก้แค้นของผู้หญิงได้แม้แต่น้อย พวกผู้หญิงล้อมรอบพวกเขา และบีบพวกเขาด้วยร่างของพวกนาง ชายชราและเด็กเอนไปข้าง ๆ และผู้หญิงที่เหลือก็อยู่ด้วยกัน พวกนางบีบกองทัพหลายพันคนจนตาย ”
เฟิงหยูเฮงเช็ดเหงื่อ”พูดต่อ”
”ต่อมาแม่ทัพชุนของซงซุยเดินมาข้างหน้าและนี่คืออารมณ์ของกลุ่มแก้แค้นของผู้หญิงหยุดอยู่กับที่ และเหตุผลที่ชุนหยูอันสามารถรักษาเสถียรภาพของพวกเขาได้นั้น ไม่ใช่เพราะชุนหยูอันได้รับความเคารพอย่างสูง แต่เป็นเพราะเขาบอกว่าเขาจะร่วมมือกับราชวงศ์ต้าชุนของเราที่โจมตีเมืองหลวง และเขาจะส่งมอบฮ่องเต้หลี่เจี้ยนให้กับองค์ชายเก้า ให้องค์ชายเก้าฉีกร่างของหลี่เจี้ยนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเพื่อล้างแค้นให้กับองค์ชายเจ็ดของเราขอรับ”
