ตอนที่ 574 รับคน
เมื่อได้ยินคำพูดของหลัวซงผิง ฉินมู่หลานก็อดถามไม่ได้ “อาจารย์คะ มีแค่หนูกับปิงหรุ่ยเหรอคะ? แล้วนักศึกษาพวกนั้นที่มาที่นี่ก็เป็นนักศึกษาแพทย์ด้วยใช่ไหม?”
หลัวซงผิงเห็นว่าฉินมู่หลานเอ่ยถามเรื่องสำคัญ จึงพยักหน้าแล้วบอกกล่าว “ใช่ นักศึกษาพวกนั้นก็เป็นนักศึกษาแพทย์เหมือนกัน เพราะฉะนั้นครั้งนี้พวกเราจึงถูกเลือกให้เป็นฝ่ายต้อนรับนักศึกษาพวกนั้น เธอกับเซี่ยปิงหรุ่ยมีผลการเรียนดีที่สุดในชั้นปี ก็เลยตัดสินใจให้พวกเธอสองคนรับหน้าที่นี้ หวังว่าพวกเธอจะให้ความสำคัญกับการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้นะ”
หลังจากพูดจนจบ หลัวซงผิงและฉินมู่หลานรวมถึงเซี่ยปิงหรุ่ยก็คุยเกี่ยวกับขั้นตอนในการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้
“นักศึกษาพวกนั้นจะมาถึงในช่วงบ่ายของวันมะรืนนี้ ถึงตอนนั้นพวกเธอสองคนช่วยไปรับคน แล้วพาพวกเขาไปที่ที่พักของมหาวิทยาลัย จากนั้น…” หลัวซงผิงอธิบายขั้นตอนทั้งหมดอย่างละเอียด หลังจากนั้นก็กลัวว่าพวกฉินมู่หลานจะจำไม่ได้เพราะไม่ได้จดเอาไว้ จึงถ่ายเอกสารให้พวกเธอโดยเฉพาะ
“เอาล่ะ พวกเธอกลับไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะไปแจ้งให้ทราบ”
“ได้ค่ะอาจารย์ ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอตัวก่อนค่ะ”
หลังจากทั้งสองกลับไป เซี่ยปิงหรุ่ยก็อดพูดไม่ได้ “ไม่รู้เหมือนกันนะว่านักศึกษาพวกนั้นมาจากไหนกันบ้าง เมื่อกี้ก็ลืมถามอาจารย์ไปเลย”
ฉินมู่หลานไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย
“เดี่ยวถึงเวลาก็รู้เองแหละ แต่ใช้เวลานานตั้งครึ่งเดือน ฉันวาพวกเราน่าจะต้องเตรียมตัวให้พร้อม เพราะอาจจะไม่มีเวลาทำงานของตัวเองกันมากนัก”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เซี่ยปิงหรุ่ยก็ตอบสนอง ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ครั้งล่าสุดฉันวางแผนจะพัฒนายาตัวใหม่ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ว่างผลิตช่วงนี้แล้ว”
“ใช่แล้ว มาทำเรื่องนี้ให้เสร็จกันก่อนเถอะ ฉันว่ามหาวิทยาลัยน่าจะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้”
“อื้ม”
ตอนนี้พวกเธอทั้งสองได้รับมอบหมายหน้าที่แล้ว จึงต้องตั้งใจทำงานอย่างหนักเพื่อให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
จนกระทั่งถึงวันไปรับคน หลัวซงผิงและล่ามของเขาก็มาพบฉินมู่หลานและเซี่ยปิงหรุ่ยในตอนเช้า “เดี๋ยวพวกเราจะออกเดินทางไปรับคนแล้ว ต่อจากนี้ไป พวกเราสองคนจะอยู่กับพวกเธอ ฉันเป็นตัวแทนอาจารย์มหาวิทยาลัยของพวกเรา ส่วนนี่คืออาจารย์หลิน ทำหน้าที่เป็นล่าม”
ตอนแรกเขากังวลว่าฉินมู่หลานและเซี่ยปิงหรุ่ยจะยุ่งเกินไป เมื่อทราบว่าจะมีคนมากับตัวเองด้วยก็รู้สึกโล่งใจ อย่างน้อยเขาก็สามารถช่วยแบ่งเบาได้ในบางครั้ง
หลังจากที่ฉินมู่หลานและเซี่ยปิงหรุ่ยได้ยินสิ่งที่หลัวซงผิงบอกกล่าว ก็รีบทักทายพวกเขา
อาจารย์หลินก็ยิ้มแล้วพยักหน้าให้พวกเขา
เซี่ยปิงหรุ่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะกล่าวว่า “ดีจังเลยค่ะ ฉันก้กลัวว่าจะสื่อสารกับพวกเขาไม่รู้เรื่อง ตอนนี้มีอาจารย์หลินอยู่ด้วยแล้ว ไม่ต้องกังวลปัญหานี้แล้วค่ะ”
ฉินมู่หลานไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนี้มากนัก เธอหันไปถามว่าคนพวกนั้นมาจากที่ไหนกันบ้าง “อาจารย์หลัวคะ ก่อนหน้านี้หนูก็ลืมถาม นักศึกษาที่มาเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้มาจากที่ไหนกันบ้างเหรอคะ?”
“มีอเมริกา อังกฤษ แล้วก็ญี่ปุ่น แล้วก็ยังมีฮ่องกงด้วย นักศึกษามากันทั้งหมดแปดคน เป็นนักศึกษาแพทย์กันหมด ได้ยินว่าทุกคนเป็นแพทย์แผนตะวันตก แต่นักศึกษาจากญี่ปุ่น ดูเหมือนว่าจะสายแพทย์แผนจีนเหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ค่อยแน่ใจนะ”
ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็พยักหน้าเพื่อแสดงว่ารับทราบแล้ว
แต่ความสนใจของเซี่ยปิงหรุ่ยก็สะดุดเข้าที่สิ่งแปลกใหม่ “อาจารย์หลินคะ อาจารย์พูดภาษาญี่ปุ่นได้ด้วยเหรอคะ?”
อาจารย์หลินยิ้มแล้วพยักหน้าก่อนจะกล่าว “ใช่ ได้นิดหน่อย ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายก็มีอาจารย์ล่ามของพวกเขามาเหมือนกัน เพราะฉะนั้นพวกเราไม่ต้องกังวลเรื่องการสื่อสารหรอก”
หลังจากหลายคนมาถึงที่สถานีรถไฟแล้ว อีกฝ่ายก็ยังไม่มา หลังจากรอไปประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดฉินมู่หลานก็ได้เห็นกลุ่มชาวต่างชาติ
“มาแล้ว”
