บทที่ 1025 โลกมายา…ดินแดนเก่า!
เด็กหนุ่มดีใจมาก เด็กสาวข้างกายก็เช่นกัน โลกมายา…ดินแดนเก่ามีคลื่นกระเพื่อมออกมาจากกลุ่มสุสานโบราณ พวกเขารู้สึกได้อย่างชัดเจน
“ขอดูสถานการณ์โดยละเอียดหน่อย!”
เด็กหนุ่มข่มความตื้นเต้นในใจ ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วมาอยู่หน้ากระจกสัมฤทธิ์โบราณบานใหญ่
กระจกสัมฤทธิ์โบราณนี้แขวนบนผนัง สูงเท่ามนุษย์คนหนึ่ง มันกำลังฉายภาพในโลกมายา…ดินแดนเก่า
“หนนี้ไม่เหมือนกันจริง ๆ ไม่เหลือกลิ่นอายความตาย ที่ส่งมานั้นเป็นพลังชีวิตเหลือล้น บางทีอาจสำเร็จแล้วจริง ๆ!”
เด็กสาวรีบลุกขึ้น เข้ามาพินิจพิเคราะห์อยู่เบื้องหน้ากระจกสัมฤทธิ์โบราณ
เนิ่นนานที่ผ่านมา พวกเขาสังเกตการณ์โลกมายา…ดินแดนเก่าผ่านกระจกสัมฤทธิ์โบราณบานนี้แหละ
เด็กหนุ่มจดจ้องสุสานโบราณอยู่อย่างนั้น ใบหน้าปิดความยินดีไว้ไม่อยู่
“กลิ่นอายความตายเหือดหาย พลังชีวิตพวยพุ่ง ใกล้สำเร็จแล้วจริง ๆ!”
เขาเอ่ยเสียงระคนดีใจ “รอให้ทุกอย่างเน่าเปื่อยอย่างสมบูรณ์ ชีวิตจะเปิดฉากขึ้นเมื่อนั้น!”
“ดินแดนเก่าทรงพลังปานนั้นจริงหรือ แทบไม่อยากเชื่อเลย!”
เด็กสาวตาโต “ดินแดนเก่าล่มสลาย ดินแดนใหม่ถือกำเนิดขึ้นบนนั้น ดินแดนเก่ากลายเป็นเพียงบันทึกในตำราเก่าแก่ ไม่มีอยู่อีกแล้ว!”
นางคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะสำเร็จ!
ต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้นางยังกังขาในวิธีการนี้มาก รู้สึกว่าไม่น่าเป็นไปได้
ถึงอย่างไรดินแดนใหม่ก็เหนือกว่าดินแดนเก่าในทุก ๆ ด้าน แม้แต่ดินแดนใหม่ยังไม่อาจชุบชีวิตท่านบรรพจารย์ ดินแดนเก่าไฉนเลยจะทำได้?
ที่สำคัญกว่านั้นคือ ดินแดนเก่าไม่ได้มีอยู่จริง เป็นสิ่งที่เหล่าปรมาจารย์แห่งดินแดนใหม่สร้างขึ้นตามบันทึกในตำราเก่าแก่
ยิ่งเป็นผลให้นางรู้สึกว่าสำเร็จได้ยาก
“นั่นสิ ข้าเองก็คิดไม่ถึงจริง ๆ!”
เด็กหนุ่มสะท้อนใจเหลือแสน “ดินแดนเก่าซึ่งถูกสร้างเลียนแบบกลับมีพลังยิ่งใหญ่อัศจรรย์ถึงเพียงนั้น เหนือความคาดหมายยิ่งนัก! มิน่า ทุกนิกาย ทุกตระกูล ทุกแคว้นต่างพากันส่งคนรุ่นเยาว์เข้าไปในดินแดนเก่า ให้พวกเขาเคี่ยวกรำตนเองในนั้นเพื่อเพิ่มพูนพลัง”
ดินแดนเก่าเสมือนจริงมีอีกนามว่าดินแดนย้อนยุค ในอดีตไม่มีสิ่งมีชีวิตตนใดในดินแดนใหม่ล่วงรู้ถึงการมีอยู่ของดินแดนเก่าซึ่งถูกสร้างขึ้น
หลังมหาสงครามอุบัติในดินแดนใหม่ ปรมาจารย์ดินแดนใหม่ถึงกล่าวถึงดินแดนเก่าเสมือนจริง เอ่ยว่าพวกเขาสร้างดินแดนเก่าในอดีตขึ้นมา สามารถส่งสิ่งมีชีวิตที่ตายระหว่างศึกเข้าไปชุบเลี้ยงในดินแดนเก่า บางทีอาจพลิกหยินกลับหยาง ฟื้นคืนจากความตาย
ทว่าในดินแดนเก่ามีสิ่งใดอยู่นั้น เหล่าปรมาจารย์ดินแดนใหม่ไม่ได้กล่าวถึง
สิ่งมีชีวิตดินแดนใหม่รู้เรื่องดินแดนเก่าน้อยมาก พวกเขาแทบไม่มีความทรงจำเรื่องนี้อยู่เลย ตำราเก่าแก่ที่บันทึกเกี่ยวกับดินแดนเก่าก็หาได้มีการถ่ายทอด อยู่ในมือของบรรดาปรมาจารย์ดินแดนใหม่
“เป็นเช่นนั้นจริงหรือ เหตุใดข้าถึงรู้สึกว่าไม่ใช่พลังยิ่งใหญ่ในดินแดนเก่า!”
เด็กสาวส่ายหัว “เจ้าลืมแล้วหรือ เหล่าปรมาจารย์กล่าวไว้ว่า วิธีฝึกตนของดินแดนเก่านั้นไม่ควรใช้ เพราะมันมีข้อเสียใหญ่หลวง ช่วงต้นยังไม่เท่าไหร่ แต่เมื่อบำเพ็ญถึงท้ายที่สุดย่อมต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงน่าสยดสยองอย่างไม่อาจนิยาม และตกอยู่ในความเจ็บปวดจนกว่าจะตาย!”
นี่ก็เป็นเหตุผลที่เหล่าปรมาจารย์ดินแดนใหม่ควบคุมบันทึกดินแดนเก่าไม่ให้แพร่หลายออกไป
จากที่เหล่าปรมาจารย์ดินแดนใหม่กล่าว วิถีฝึกตนของดินแดนเก่ามีปัญหามากและยังไม่สุกงอมได้ที่ หากแต่ผิดเพี้ยนออกห่างจนทันทีที่บำเพ็ญจนอยู่ในระดับสูง จะเกิดความเปลี่ยนแปลงน่าสะพรึงกลัวอันควบคุมไม่อยู่ ค่อย ๆ ตายไปด้วยความทุกข์ทนเหลือแสน
ด้วยเหตุนี้ปรมาจารย์ดินแดนใหม่ทั้งหลายถึงไม่ให้สิ่งมีชีวิตดินแดนใหม่จับต้องหรือบันทึกเกี่ยวกับดินแดนเก่า ด้วยกลัวว่าสิ่งมีชีวิตดินแดนใหม่จะเกิดความอยากรู้ ศึกษาวิธีฝึกตนของดินแดนเก่าจนนอกลู่นอกทาง และเกิดปัญหาใหญ่
“ข้าว่านี่ไม่ใช่ดินแดนเก่าธรรมดา มันต้องถูกเหล่าปรมาจารย์แก้ไขปรับปรุงแล้วแน่!”
ดวงตาเด็กสาววาวโรจน์ “บางทีเหล่าปรมาจารย์แก้ไขดินแดนเก่าแต่ทำผิด จนดินแดนเก่าอุบัติพลังยิ่งใหญ่สูงส่งอย่างหาไม่ได้ ท่านบรรพจารย์ถึงคืนชีพกลับมา”
“มีโอกาสเป็นตามที่เจ้าว่าจริง!”
ดวงตาเด็กหนุ่มลุกวาวเช่นกัน “หากเป็นเพียงดินแดนเก่าปกติ เหตุใดแต่ละนิกาย แต่ละตระกูล แต่ละแคว้นต้องส่งคนรุ่นเยาว์ผู้มีฝีมือโดดเด่นเข้าไปเคี่ยวกรำตนในดินแดนเก่าด้วย เป็นไปได้ที่ไหน! พวกเขาไม่กลัวว่าคนรุ่นเยาว์ผู้มีฝีมือเหล่านี้จะออกนอกลู่นอกทางหรือ”
เขากล่าวต่อ “ข้าว่าที่เจ้าคาดเดานั้นถูกต้องแล้ว บรรดาปรมาจารย์ปรับแก้ดินแดนเก่า ประสานวิถีใหม่ลงไปในดินแดนเก่า ยกแก่นของดินแดนเก่าขึ้นมาจนไม่มีอันตรายอีก”
มีเพียงคำอธิบายเช่นนี้จึงจะสมเหตุสมผล
หาไม่แล้ว พวกเขาเชื่อไม่ลงว่าดินแดนเก่าซึ่งแฝงไว้ด้วยปัญหาใหญ่หลวงจะมีพลังยิ่งใหญ่เช่นนี้
เมื่อคราวเหล่าปรมาจารย์สร้างดินแดนเก่าคงลบเลือนข้อด้อยของดินแดนเก่า ประสานวิถีใหม่ของดินแดนใหม่เข้าไป
ขณะเดียวกัน เท่านี้ก็อธิบายได้แล้วว่าเหตุใดแต่ละนิกาย แต่ละตระกูล แต่ละแคว้นต้องส่งคนรุ่นเยาว์ผู้มีฝีมือเข้าไปในดินแดนเก่า
“น่าเสียดาย พวกเรามีฐานะต่ำเกินไป เรื่องที่รู้นั้นมีจำกัด ความจริงเป็นเช่นไรพวกเราไม่ทราบ มีเพียงการคาดเดาของเราเท่านั้น”
เด็กสาวส่ายหน้า
นางกับเด็กหนุ่มมีหน้าที่เฝ้ายามสุสานโบราณเท่านั้น ฐานะต่ำต้อย
“ไม่ว่าอย่างไร ท่านบรรพจารย์กำลังจะฟื้นคืนชีพก็เป็นเรื่องจริง!”
เด็กหนุ่มเอ่ยท่าทางปีติ “หลังจากนี้ พวกเราต้องจับตาดูสถานการณ์ด้านสุสานโบราณให้ดี ทันทีที่พวกท่านบรรพจารย์คืนชีพสมบูรณ์ พวกเราต้องรายงานทันที!”
“ได้”
เด็กสาวพยักหน้า ยินดีปรีดามากเช่นกัน
บอกตามตรง นางกับเด็กหนุ่มเฝ้ายามที่นี่มานานเกินไปแล้ว นานจนนางเบื่อหน่ายแล้ว
มาตอนนี้พวกท่านบรรพจารย์ใกล้คืนชีพเต็มที บ่งบอกว่าหน้าที่เฝ้ายามของพวกเขาใกล้จบลงแล้ว พวกเขาจะมีอิสระอีกครั้ง ไปที่อื่นได้ตามอำเภอใจ ไม่ต้องเอาแต่เฝ้าอยู่ที่นี่อีก!
“เอ๊ะ เกิดอันใดขึ้น เหตุใดถึงมี ‘สิ่งมีชีวิตมายา’ มาที่สุสานโบราณ!”
เวลานั้นเอง สีหน้าเด็กหนุ่มเปลี่ยนไป ภาพในกระจกสัมฤทธิ์โบราณเผยให้เห็นสิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่งเดินทางมายังสุสานโบราณ
พวกเขาเรียกขานสิ่งมีชีวิตในดินแดนเก่าว่า… ‘สิ่งมีชีวิตมายา’
“น่าตายนัก ช่วงเวลาสำคัญแท้ ๆ จะเกิดเรื่องไม่ได้เด็ดขาด!”
เด็กสาวขบฟัน
หากเกิดเรื่องกับสุสานโบราณจนส่งผลกระทบต่อการคืนชีพของท่านบรรพจารย์ นางกับเด็กหนุ่มได้แย่แน่ อย่าว่าแค่ได้อิสรภาพคืนเลย นางกับเด็กหนุ่มไม่มีชีวิตรอดออกไปด้วยซ้ำ!
“หยุดพวกเขาไว้!”
เด็กหนุ่มเอ่ย “กระจกสัมฤทธิ์โบราณสำแดงพลังได้บ้าง พวกเราจะปล่อยให้พวกเขาเข้าใกล้สุสานโบราณไม่ได้!”
…
ใช่แล้ว สิ่งมีชีวิตกลุ่มนี้ก็คือพวกหลี่จิ่วเต้า
สุสานโบราณอันโอ่อ่าตั้งอยู่ที่นี่
หลี่จิ่วเต้าก้าวลงจากรถลาก เมื่อได้เห็นสุสานโบราณกว้างใหญ่ตระการตาก็อดฮึกเหิมขึ้นมาไม่ได้
สุสานโบราณนี้ยอดเยี่ยมจริง ๆ!
เขาพอใจมาก!
ครืนน!
เวลานั้นเอง ผืนฟ้าพลันมืดมัวเหลือแสน อสนีบาตเดือดพล่านอยู่บนนภา เสียงฟ้าร้องคำรามดังไม่หยุดหย่อน ภาพการณ์น่าหวาดหวั่นอย่างยิ่งยวด!
‘สุสานโบราณนี้เฮี้ยนขนาดนี้เชียวหรือ’
หลี่จิ่วเต้าตะลึงในใจ
ตอนพวกเขามาถึงอากาศยังดีอยู่ ท้องฟ้าแจ่มใส ทว่าถึงคราวพวกเขากำลังจะเข้าไปในสุสานโบราณ ท้องฟ้าพลันเปลี่ยนแปลงพลิกผัน เขารู้สึกว่าเกิดจากความเฮี้ยนของสุสานโบราณ
‘ใช้ได้นี่!’
นี่กลับยิ่งกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเขา นึกอยากเข้าไปสืบเสาะให้รู้ความในสุสานโบราณแห่งนี้
‘พลังเบื้องหลังสุสานโบราณแผลงฤทธิ์หรือ’
ต้นหลิวแค่นยิ้มในใจ รู้สึกได้ว่ามีพลังน่าครั่นคร้ามรวมตัวกันบนนภา มันจึงแน่ใจได้ทันทีว่าเป็นพลังเบื้องหลังสุสานโบราณที่กำลังกำแหง หยุดยั้งไม่ให้พวกเขาเข้าไป!
เวลานั้นเอง อสนีบาตสยดสยองฟาดผ่า น่ากลัวถึงขีดสุด เป้าหมายนั้นชัดเจนว่าเป็นพวกเขา!
นี่ยิ่งไม่ต้องสงสัยอันใดอีก ต้องเป็นพลังเบื้องหลังสุสานโบราณที่สำแดงฤทธิ์เดชอยู่แน่!
มันไม่ได้ลังเล ลงมือทันที กระโจนตัวขึ้นปะทะกับสายฟ้าที่ฟาดผ่าลงมา!
ตู้ม!
เสียงระเบิดดังกัมปนาท ต้นหลิวส่องแสงทั่วร่าง เจิดจรัสแยงตาถึงขีดสุด เพียงยกมือก็สามารถลบล้างสายฟ้าได้ทั้งหมด อีกทั้งทลายทะเลอสนีบาตบนฟ้าจนแหลกเหลว เผยให้เห็นแสงสว่างอีกครา
“บัดซบ!”
ด้านดินแดนใหม่ เด็กหนุ่มสบถ คิดไม่ถึงว่าต้นหลิวจะแข็งแกร่งเพียงนี้!
“ข้าไปด้วยตนเองแล้วกัน!”
เขาใช้กระจกสัมฤทธิ์โบราณฉายร่างของตน ตั้งใจลงมือสังหารพวกต้นหลิวด้วยตัวเอง
ชั่วพริบตานั้น ภาพร่างของเขาพลันปรากฏในสุสานโบราณ คลื่นพลังน่าพรั่นพรึงไหลเวียนอยู่ทั่วร่าง
กระจกสัมฤทธิ์โบราณไม่ธรรมดาอย่างยิ่งยวด เปี่ยมด้วยพลังมหัศจรรย์ ฉายภาพร่างของเขาไปได้อย่างสมบูรณ์แบบ ร่างภาพฉายนี้เป็นเฉกเช่นร่างจริงของเขา มีพลังทัดเทียมกัน
“ข้าไปด้วย!”
เด็กสาวเอ่ย ฉายภาพของตนด้วยเช่นกัน นางกลัวว่าเด็กหนุ่มคนเดียวเอาไม่อยู่
ร่างภาพฉายของนางปรากฏขึ้นข้างกายร่างภาพฉายของเด็กหนุ่ม
ร่างภาพฉายนี้เป็นเฉกเช่นร่างจริงของนาง มีพลังทัดเทียมกัน
ต้นหลิวมองจ้องเด็กหนุ่มและเด็กสาว หรี่ตาลงและคิดในใจ
“ฆ่า!”
“พวกเจ้าต้องตายกันหมด!”
ร่างภาพฉายของเด็กหนุ่มเด็กสาวหน้าตาเย็นชา ไม่ได้เอื้อนเอ่ยให้มากความ บุกตรงไปหาต้นหลิวทันที
“พวกเจ้าเป็นใคร! เหตุใดมาถึงก็ลงมือเอาชีวิตพี่หลิว”
ต้าเต๋อตะโกน เขาไม่รู้เรื่องราวเหล่านี้
“สิ่งมีชีวิตมายาชั้นต่ำ พวกเจ้าไม่ใช่ของจริงแต่แรก เป็นผลผลิตที่ถูกสร้างขึ้น ฆ่าพวกเจ้าจำต้องใช้เหตุผลด้วยหรือ น่าขัน!”
ครานี้เป็นเด็กสาวที่ปริปาก สีหน้าเต็มไปด้วยความดูแคลน
หลังได้ฟังวาจานี้ ต้นหลิวก็หมดข้อกังขา นี่ต้องเป็นคู่หนุ่มสาวที่สุนัขดำและนักพรตอู๋เหลียงได้เจอแน่
“มายากับผีน่ะสิ!”
ต้าเต๋อก่นด่า ไม่เชื่อเลยสักนิด เขาน่ะหรือภาพมายา ไปไกล ๆ เลย เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!
“อามิ…ข้าต้าเต๋อฝอ ข้าต้าเต๋อฝอไร้เกศา บาปกรรมแท้ ๆ ข้าถูกพวกเจ้ายั่วโมโหจนผิดศีลพ่นวาจาหยาบคาย”
ต้าเต๋อเอ่ย “ทว่าพวกเจ้าสมควรถูกด่า! หนนี้ข้าต้าเต๋อฝอก็ทนไม่ไหวแล้ว!”
เขาด่ากราดไม่หยุด วาจาหยาบคายระคายหูสารพันถูกเขาพ่นออกไปทั้งหมด
ซ้ำยังนำมู๋อวี๋ออกมาเคาะไปด่าไป
เด็กหนุ่มเด็กสาวโมโหจนอกแทบระเบิด!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")