The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1242 ดาวหงส์เพลิงไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้เป็นเวลา 100 ปี

　　เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนเฟิงคุยกันในห้องโถงเฉียนคุนครึ่งวันนางรู้สึกว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะพูด นางยังพูดไม่จบ แต่หลังจากนั้นนางก็ยังต้องไป !
ซวนเทียนเฟิงถอนหายใจเบาๆ และมองไปที่แหวนซึ่งเฟิงหยูเฮงมอบให้ในมือ เขาบอกนางว่า “ข้าจำได้เสมอว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำให้ความเข้าใจของข้าแตกต่างไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง และบอกให้ข้ารู้ว่ายังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยู่นอกขอบเขตของความรู้ความเข้าใจ อาเฮงไปเถิด ! เพื่อใช้ชีวิตอย่างที่เจ้าต้องการ สิ่งที่ข้าสามารถทำเพื่อเจ้าและหมิงเอ๋อได้ก็คือการปกป้องอาณาจักร ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใดในอนาคต ข้าจะจดจำภูเขาและแม่น้ำที่ยิ่งใหญ่นี้ตลอดไป จำไว้ว่าราชวงศ์ต้าชุนจะเป็นบ้านของเจ้าตลอดไป ไม่ว่าจะเป็นคฤหาสน์ขององค์หญิงแห่งมณฑลหรือตำหนักหยูก็จะอยู่ที่นี่ และรอเจ้าของของพวกมันกลับมาอีกครั้ง”
เฟิงหยูเฮงยิ้มแต่เมื่อนางออกมาจากห้องโถง นางก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาร่วง
องค์ชายแห่งราชวงศ์ต้าชุนเหล่านี้แต่ละคนให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันมาก องค์ชายใหญ่, ซวนเทียนฉีเก่งในการทำเงินและทำธุรกิจ อุตสาหกรรมที่อยู่ในมือของเขามีมากมาย กล่าวกันว่ามีธุรกิจของซวนเทียนฉีในทะเลทั้งสี่ ทั้งธุรกิจขนาดใหญ่และธุรกิจขนาดเล็ก ในระยะสั้นองค์ชายใหญ่จะไม่ยอมทิ้งธุรกิจที่ทำกำไรใด ๆ หากความมั่งคั่งของเฟิงหยูเฮงสามารถซื้อได้ไม่กี่เมือง ความมั่งคั่งของซวนเทียนฉีก็สามารถซื้อได้หลายเมืองเช่นกัน เขารวยมาก !
องค์ชายรอง,ซวนเทียนหลิง ค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวราวกับว่าเขาไม่เชี่ยวชาญอะไรเลย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สูญเสีย เขาเข้าใจทักษะการสู้รบสามารถนำทหารได้ รู้จักศิลปะการต่อสู้สามารถต่อสู้ได้ เขาเป็นคนตรงไปตรงมา แต่ไม่ได้โง่ และภักดี เขากตัญญู เขาให้กำเนิดหลานชายของฮ่องเต้ก่อนกำหนดตามที่ฮ่องเต้ต้องการ ก็คือซวนเฟยหยู ทำให้เขามีความสุขที่สุดในครอบครัว
องค์ชายสาม,ซวนเทียนเย่ เขามีความเป็นศัตรูและแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับบุตรคนอื่น ๆ ในตระกูลซวน เขาเป็นคนที่นางเกลียดมากที่สุดเมื่อมาที่ราชวงศ์ต้าชุนเป็นครั้งแรก แม้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะผ่านไปนานหลายปี แต่เมื่อนางคิดถึงคน ๆ นี้อีกครั้ง ความเกลียดชังก็ยังคงอยู่ในใจนางอีกนาน
องค์ชายสี่,ซวนเทียนยี่ ความประทับใจครั้งแรกของนางที่มีต่อผู้ชายคนนี้เป็นเพราะสัญญาการแต่งงานระหว่างซวนเทียนยี่และบุหนี่ชาง เขาถูกซวนเทียนเย่ร่ายมนตร์และยืนอยู่ในกลุ่มผิด ใครจะรู้ว่าเขาถูกล่อลวงให้ฝึกจากความผิดพลาด ไม่เพียง แต่เขาสูญเสียความคิดที่จะต่อสู้เพื่อตำแหน่ง เขายังวางดาบลงและหยิบเข็มกับด้ายแทน สร้างความประหลาดใจอย่างมาก　　องค์ชายห้า,ซวนเทียนหยาน การเปลี่ยนแปลงของคนผู้นี้ทำให้นางประหลาดใจมากพอ ๆ กับองค์ชายสี่ เมื่อมารดาของเขาเสียชีวิตไป เขาโชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่เขาใช้ชีวิตอย่างไร้เหตุผลมาก ตอนแรกเขาถูกวางตัวให้แต่งงานกับเฟินเฉินยู เขาไม่ได้อยากแต่งงานกับเฟิงเฟินได แต่ตอนนี้ทั้งสองมีความสุข เป็นเรื่องน่ายินดีจริง ๆ ที่องค์ชายห้ากลับมาราชสำนักเพื่อช่วยเหลือองค์ชายหกดูแลอาณาจักร
แล้วองค์ชายหกล่ะ? องค์ชายหกเป็นการดำรงอยู่ที่พิเศษมาก สำหรับนาง ในโลกนี้นางรักซวนเทียนหมิงมากที่สุด อยู่ใกล้ซวนเทียนฮั่วมากที่สุด และชื่นชมซวนเทียนเฟิงมากที่สุด เมื่อพูดถึงองค์ชายหกดูเหมือนจะมีหัวข้อและสิ่งที่น่าสนใจให้พูดถึงไม่รู้จบ องค์ชายหกได้อ่านหนังสือจากทั่วโลก และยังเดินทางไปภาคเหนือและภาคใต้ เขามีความรู้หลากหลาย และมีความคิดเห็นที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองในหลาย ๆ เรื่อง นางคุยกับเขาราวกับว่านางกำลังเดินทางไปรอบโลกอย่างมีความสุขมาก แน่นอนซวนเทียนเฟิงรู้ความคิดของนางดี แต่นางไม่สามารถตอบสนองใด ๆ ได้ ความชื่นชม และความรักแตกต่างกัน
องค์ชายเจ็ด,ซวนเทียนฮั่ว ยกเว้นซวนเทียนหมิง คนที่นางสนิทที่สุดในหลาย ๆ กรณี แม้แต่ตัวนางเองก็ไม่สามารถพูดได้ว่านางควรจะมีความรู้สึกแบบไหนกับซวนเทียนฮั่ว คน ๆ นี้เป็นเหมือนเป็นอมตะและมีแรงดึงดูดที่อธิบายไม่ได้ แม้แต่นางเองก็อดไม่ได้ที่จะถูกดึงดูดด้วย นางสามารถแสดงท่าทางยั่วยวน ซุกซน และทำอะไรก็ได้ที่นางต้องการต่อหน้าเขา นางชอบมองตาของเขา แต่นางก็จงใจที่จะหลีกเลี่ยงความรักที่ไม่ปิดบังในสายตาของเขาด้วย อย่างไรก็ตามในชีวิตนี้นางเลือกผู้ชายที่มีดอกบัวสีม่วงระหว่างคิ้ว นางมีคนในใจอยู่แล้ว และนางอยู่ในช่วงเริ่มต้นของราชวงศ์ต้าชุนนี้ หนึ่งชีวิต 1,000 ปี ดังนั้นสำหรับซวนเทียนฮั่ว สิ่งที่นางมีอยู่ในใจคือการพึ่งพาที่นางไม่สามารถปล่อยวางได้ และความรู้สึกผิดที่นางไม่สามารถชดใช้ได้ในชีวิตนี้
องค์ชายแปดล่ะ? ศัตรูตัวฉกรรจ์ของนาง นางไม่มีวันให้อภัยคน ๆ นี้ในชีวิตของนาง แน่นอนว่าฟ้ามีตา และภัยพิบัติทั้งหมดที่ซวนเทียนโมนำมาสู่ราชวงศ์ต้าชุนล้มเหลว ในการหลบหนีชะตากรรมของเขา ตอนจบของเขา เขาสูญเสียใบหน้าโดยกระบวนการของซงซุย มันเป็นการแก้แค้นที่ดีที่สุดสำหรับความพยามที่ไร้ประโยชน์ที่สุดในโลก
สามีของนางองค์ชายเก้า, ซวนเทียนหมิง เป็นคนแรกที่นางพบในการเดินทางมาโลกนี้ของนาง นางจะผูกติดกับคน ๆ นี้ตลอดชีวิต นางรู้สึกเป็นเกียรติ เขาเป็นคนดี เขาได้รับบาดเจ็บ และเขาพิการ…
เฟิงหยูเฮงแสบจมูกของนางและคำพูดสุดท้ายขององค์ชายหกยังคงก้องอยู่ในใจของนาง นางกล่าวว่า “ข้ารู้สึกดีใจที่ได้พบเสด็จพี่ในชีวิตนี้ ข้าขอพบเสด็จพี่อีกในชาติหน้า ความรักไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้” ชาติหน้า ?ในชาติหน้านางอยากกลับไปสู่ยุคที่คุ้นเคย ถ้าทุกคนถูกลิขิตให้เจอกันอีกครั้งก็จะอยู่ในยุคนั้น
สายไปแล้วและนางไม่ได้ออกไปนอกพระราชวังโดยตรง แต่ไปที่ห้องโถงจาวเหอเพื่อเยี่ยมฮ่องเต้ หลายสิ่งหลายอย่างได้รับการปรับเปลี่ยนจากที่ว่างไปเรื่อย ๆ ระหว่างทางวังซวน และหวงซวนถือกระเป๋าใบใหญ่ และนางรู้สึกประหลาดใจมานานแล้วกับพฤติกรรมของคุณหนูที่จะนำสิ่งของออกจากอากาศ
วันนี้ในช่วงเย็นของห้องโถงจาวเหอเงียบผิดปกติเมื่อเฟิงหยูเฮงและบ่าวรับใช้ทั้งสองมาถึง พวกนางเห็นจางหยวนยืนอยู่นอกห้องโถง เขาพูดอะไรกับขันทีตัวน้อย เมื่อเห็นนางมาที่นี่ จาวหยวนรีบก้าวไปข้างหน้าคำนับและบอกนางว่า “ฝ่าบาทกำลังคุยกับใต้เท้าเจียนเจิง พระชายาได้โปรดรอสักครู่พะยะค่ะ”
เฟิงหยูเฮงคิดสักพักโบกมือและกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวกลับก่อน ข้าไม่เข้าไปข้าแค่เอาของมาให้เสด็จพ่อเท่านั้น เจ้ารับนี้ไว้ ข้างในมียาและอาหารเสริม เสด็จพ่อต้องทานยาให้ตรงเวลา รวมทั้งขนมและของว่างที่เสด็จพ่อโปรดปราน นอกจากนี้ยังมีชา 2 กระป๋องและของว่างสำหรับเจ้า เจ้าแบ่งให้คนอื่นกินได้ ! ”
จางหยวนรับกระเป๋าทันทีจากนั้นก็ยิ้มและกล่าวว่า “พระชายาจำได้ว่านำอาหารมาให้ลูกลิงตัวน้อยเท่านั้น ทำไมพระชายาไม่เอาอะไรมาให้ล่ะ ของว่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พระชายาเอามา พวกขันทีเด็กก็ชอบกินเหมือนกันพะยะค่ะ ! ”
เฟิงหยูเฮงมองเขา”เจ้าอยากให้ข้าพาเจ้าไปโดยเฉพาะหรือไม่ ? เสด็จพ่อกินอาหารแบบไหน ? ” นางพูด และทันใดนั้นก็นึกถึงกุญแจสำคัญ “โอ้ ถ้าข้าพาเสด็จพ่อ เสด็จแม่ไป ก็ต้องพาเจ้าไปด้วยหรือไม่”
จางหยวนได้ยินข่าวใหญ่! ดังนั้นเขาจึงถามเฟิงหยูเฮงต่อไป และในที่สุดก็ถามถึงแผนการของสามีและภรรยา หัวใจของขันทีน้อยเต้นรัวแทบจะกระโดดด้วยความตื่นเต้น
เขาต้องการรีบเข้าไปบอกข่าวดีแก่ฮ่องเต้แต่ในห้องโถงจาวเหอฮ่องเต้ยังคงคุยกับใต้เทาเจียนเจิง และเขาก็ได้ยินเสียงข้างในอย่างแผ่วเบา “หงส์เพลิงยังอยู่ในเมืองหลวง แต่มีความคลุมเครือที่จะกลับไปยังตะวันตก แต่ความรุ่งเรืองของหงส์เพลิงยังคงอยู่ในเมืองหลวง แต่มันจะไม่สลายไปเป็นเวลาหลายทศวรรษพะยะค่ะ”
ฮ่องเต้กระพริบตาและถาม”องค์ชายหกไม่เห็นสัญญาณของหงส์เพลิงหรือ ? ”
ใต้เท้าเจียนเจิงกำลังเช็ดเหงื่อของเขา”ฝ่าบาทไม่ใช่มนุษย์ มังกรและหงส์เพลิง ทุกคนจะมีชะตากรรมเป็นของตัวเอง” ตัวอย่างเช่นเขาเป็นฮ่องเต้ เขาลืมไปหรือไม่ ?
ฮ่องเต้ถอนหายใจอีกครั้งแล้วกล่าวว่า”น่าเสียดาย อาเฮงช่างเป็นเด็กที่ยอดเยี่ยม พวกเราไม่ได้โชคดีในราชวงศ์ต้าชุน ! ”
เจียนเจิงกล่าวอีกครั้ง”ข้าไม่สามารถพูดได้ว่าจนถึงตอนนี้ราชวงศ์ต้าชุนยังโชคดีมาก จะเจริญรุ่งเรืองในอนาคต หงส์เพลิงจะครองทางตะวันตก ราชวงศ์ต้าชุนจะได้รับความช่วยเหลือจากตะวันตก และดาวประจำชาติจะสว่างไสวไปอีกอย่างน้อยหนึ่งร้อยปี”
”จริงหรือ? ”
”พะยะค่ะ”
ฮ่องเต้พยักหน้า”เจ้ากลับไปได้ ! ”
เจียนเจิงถูกไล่ออกครั้งแล้วครั้งเล่าหลังจากคิดว่าฮ่องเต้สามารถถามคำถามได้อีกสองสามข้อแต่เขาไม่คาดคิดว่าฮ่องเต้ซึ่งดูเหมือนจะหมดความสนใจในเรื่องนี้ไปแล้วเมื่อสองสามปีก่อน จะถามถึงเรื่องนี้อีกครั้ง และเขาก็ไม่สะดวก ในระยะสั้นถ้าราชวงศ์ต้าชุนดีทุกอย่างก็ดี
ขณะที่เจียนเจิงจากไปจางหยวนเดินเข้าไปในห้องโถงอย่างร่าเริง ถือสิ่งของมากมายในมือของเขา และวางไว้ตรงหน้าฮ่องเต้ “ฝ่าบาท พระชายาหยูเอาของมาฝากพะยะค่ะ”　　ฮ่องเต้มองเขาด้วยท่าทางว่างเปล่าและต้องการจะพูดในสิ่งที่เขามีความสุข อ๊ะ ไม่มีของอร่อยหรือ ? อย่างไรก็ตามดวงตาของเขาอยู่ที่กองสิ่งต่าง ๆ ดึงดูดอยู่ แล้วมือทั้งสองของเขายังคงคุ้ยอยู่ในนั้น หยิบขนม ของว่าง และอื่น ๆ
จางหยวนกล่าว”แบ่งให้ข้าด้วยพะยะค่ะ ! ฝ่าบาทกินหมดแล้ว อย่าลืมยาและอาหารเสริมเหล่านี้ ฝ่าบาทต้องกินให้ตรงเวลาทุกวัน อันที่จริงฝ่าบาทต้องพอใจ ! ยานี้พระชายาหยูเป็นคนมอบให้ ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องเคี่ยวหรือต้มมัน และฝ่าบาทสามารถกินพร้อมน้ำได้ง่ายมาก ! เวลาคนอื่นกินยาบำรุงต้องตุ๋นเป็นเวลาหลายชั่วยาม บางคนตื่นขึ้นมาต้มยากลางดึกขอรับ”
”ไร้สาระ”ฮ่องเต้จ้องมอง “ข้าเป็นฮ่องเต้ ข้าจึงไม่สามารถทำอะไรพิเศษได้ ข้าถามเจ้าว่าอาเฮงทำไมไม่อยู่รอพบข้า”
จางหยวนกล่าว”พระชายามีธุระต้องทำพะยะค่ะ ! , กระหม่อมต้องไปที่ตำหนักศศิเหมันต์เพื่อส่งยาให้กับพระชายาหยุน วันนี้ก็ค่อนข้างยุ่งเช่นกัน โอ้ ใช่แล้ว” จางหยวนเข้ามาใกล้แล้วกระซิบบอกฮ่องเต้ “กระหม่อมมีข่าวดี ฝ่าบาทอยากฟังหรือไม่พะยะค่ะ”
ฮ่องเต้ถาม”ข่าวดีอะไร ? เราจะมีข่าวดีอะไรในปีนี้ ? เป็นไปได้หรือไม่… องค์ชายเจ็ดฟื้นแล้ว ? ”
”ไม่ใช่พะยะค่ะ”จางหยวนส่ายหัว “แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องขององค์ชายเจ็ด แต่ฝ่าบาทจะต้องตื่นเต้นมากแน่ ๆ หลังจากได้ยินข่าวนี้ ฝ่าบาทรู้ว่าองค์ชายเก้าและพระชายาหยูวางแผนที่จะออกจากเมืองหลวงไปใช้ชีวิตที่สงบสุขใช่หรือไม่พะยะค่ะ ฝ่าบาทอิจฉาหรือไม่พะยะค่ะ ตอนนี้ข้าอยากบอกฝ่าบาทว่าอย่าอิจฉาเลยพะยะค่ะ เพราะพระชายาหยูได้คุยกับองค์ชายเก้าแล้ว หลังจากที่เมืองหลวงจัดการกับองค์ชายแปดตัวปลอมซึ่งถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน พวกเขาจะพาฝ่าบาทกับพระชายาหยุนไปด้วยพะยะค่ะ ! ” จางหยวนพูดพร้อมหัวเราะอย่างมีความสุข “แน่นอน ฝ่าบาทไปแล้ว กระหม่อมก็ต้องไปเช่นกัน นี่เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากใช่หรือไม่พะยะค่ะ ? ”
ครั้งนี้ฮ่องเต้ชรารู้สึกตื่นเต้นมาก”พวกเขาจะพาข้ากับเปี้ยนเปี้ยนไปด้วยหรือ ? ”
”มีกระหม่อมด้วยพะยะค่ะ”จางหยวนเตือนเขา
”ใช่คงเป็นไปไม่ได้ที่จะออกไปโดยไม่มีบ่าวรับใช้ไปด้วย” ตอนนี้ฮ่องเต้กำลังหมกมุ่นอยู่กับไพ่สมสิบ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพระชายาหยุนชอบเล่น ไม่เพียงแต่เขาจะสนุกเท่านั้น เขายังได้อยู่กับพระชายาหยุนอีกด้วย สิ่งนี้ทำให้เขามีความสุขมาก “อาเฮงยังคงเป็นเด็กดีมากที่สุด นางดีกว่าเด็กผู้ชายพวกนั้นมาก นี่ลูกสะใภ้ของข้า ! แล้วจะออกเดินทางไปเมื่อไหร่ ? ”
”รอจนกว่าจะจัดการเรื่องในเมืองหลวงเสร็จขอรับ”จากหยวนกล่าว “ฝ่าบาท จริง ๆ แล้วมีเหตุการณ์สำคัญหลายอย่างในเมืองหลวง เช่น การแต่งงานขององค์ชายหกพะยะค่ะ”　　ฮ่องเต้พยักหน้า”ใช่ การแต่งงานของเฟิงเอ๋อกับบุตรสาวของแม่ทัพปิงหนาน มันทำให้ข้าพอใจมากจริง ๆ ดูเหมือนว่าบัลลังก์ของข้าควรจะถูกส่งมอบให้กับเฟิงเอ๋อเร็วกว่านี้”