น่าเสียดายที่ซวนเทียนเก้อไม่สามารถรองานแต่งงานของเหรินซีเฟิงและเฟิงเทียนหยูได้นางออกจากเมืองหลวงในวันที่สิบหลังจากงานเลี้ยงในพระราชวัง
นางมาในฐานะของฮองเฮาของกูซูด้วยเช่นกันและเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่นานเกินไปก่อนออกเดินทาง นางใช้ของใช้ส่วนตัวที่ทิ้งไว้ในพระราชวังเหวินซวนก่อนแต่งงานเพื่อมอบของขวัญแต่งงานให้กับเฟิงเทียนหยู, เหรินซีเฟิง และเป่ยฟู่หรงล่วงหน้า และเตรียมไว้ให้เฟิงเซียงหรูด้วย พวกนางร้องไห้กันอยู่ครู่หนึ่ง พวกนางก็ร่วมกันส่งซวนเทียนเก้อกลับกูซูที่อยู่ไกลออกไป
ซวนเทียนเก้อกลับไปแล้วซึ่งทำให้ฮ่องเต้รู้สึกไม่สบายใจเป็นพิเศษ เขาหวงหลานสาวคนนี้มาตั้งแต่เด็กและไม่เคยคิดจะให้นางแต่งงานมาก่อน แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่คาดคิดว่านางจะเลือกทางนี้ เขารู้สึกเป็นทุกข์มากยิ่งขึ้น สำหรับน้องชายของเขา เขามีบุตรสาวเพียงคนเดียว หลังจากแต่งงานออกไปพระราชวังก็เงียบเหงา ทั้งคู่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ได้อย่างไร ?
โชคดีที่องค์ชายใหญ่มีความสนิทสนมเนื่องจากเฟิงหยูเฮงรักษาโรคที่ซ่อนอยู่ของเขา ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขามีบุตร 5 คนในพระราชวังซึ่งอาจกล่าวได้ว่ามีความเจริญรุ่งเรือง เขาตระหนักว่าบิดาของเขาเสียใจกับน้องสาวของเขามาก เขาจึงขอให้พระชายาเอกและพระชายารองของเขาพาเด็ก ๆ ไปที่พระราชวังเหวินซวนเพื่อคลายเหงาทั้งสอง อ๋องเหวินซวนและพระชายาเหวินซวนไม่สนใจความเศร้าของฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง และวันเวลาก็มีชีวิตชีวาเหมืนเดิม
ในไม่ช้าเฟิงเทียนหยูก็แต่งงาน
แม้ว่าคฤหาสน์ของเสนาบดีบุตรสาวจะแต่งงานและรับลูกเขยเข้ามาในคฤหาสน์ด้วยความสมัครใจ การแต่งงานก็ยังคงจัดขึ้นในคฤหาสน์ของเสนาบดีซึ่งเท่ากับการแต่งงานที่คฤหาสน์ของเจ้าบ่าว
บ่าวรับใช้คฤหาสน์ของเสนาบดีมีความสุขมากเพราะคุณหนูไม่ต้องออกจากบ้านและท่านใต้เท้าและท่านฮูหยินก็ไม่ต้องกังวล เทียบเท่ากับท่านฮูหยินมีบุตรชายเพิ่มอีกคน นี่เป็นสิ่งที่ดีมากจริง ๆ บุตรสาวของใครจะได้รับพรเช่นนี้ ? ไม่ว่าบุตรสาวของใครจะแต่งงาน ดีแค่ไหนนั่นก็คือการทำหน้าที่ลูกสะใภ้ ผู้ชายจะต้องมีอนุอีกสองสามคน นางจะต้องต่อสู้ในบ้านทั้งวัน และนางจะต้องกังวลเกี่ยวกับบุตรของนางในอนาคต แต่คุณหนูของพวกเขาไม่สนใจเรื่องนี้เลย มันเยี่ยมมาก
เฟิงเทียนหยูยังคิดว่ามันดีจริงๆ และพูดกับเฟิงหยูเฮงอย่างเงียบ ๆ “สิ่งที่สำคัญที่สุดคือข้าไม่ออกจากคฤหาสน์ เป็นสิ่งที่ข้าชอบจริง ๆ ”
เฟิงหยูเฮงหัวเราะนางพูดว่า “เจ้าก็แค่ปากแข็ง ถ้าไม่มีใครในใจไม่ว่าเขาจะมาจีบเจ้า ยังไงเจ้าก็ไม่แต่งงาน”
เทียนหยูเม้มริมฝีปากและหัวเราะเฟิงหยูเฮงให้ของกำนัลสำหรับให้หน้านาง และแม้แต่เสนาบดีและภรรยาของเขาก็มาแสดงความขอบคุณ และในขณะเดียวกันก็แอบประหลาดใจที่พระชายาหยูร่ำรวยมาก แต่ไม่ว่าจะร่ำรวยแค่ไหนก็สู้องค์ชายใหญ่ไม่ได้ ! ข่าวที่เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิงวางแผนที่จะออกจากเมืองหลวงรู้ไปถึงหูขององค์ชายใหญ่ เขารู้สึกเสียใจกับน้องเก้าคนนี้มาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้คลานออกมาจากท้องมารดาคนเดียวกัน แต่เขาก็เป็นบุตรชายคนโตของฮ่องเต้ และซวนเทียนหมิงเป็นคนสุดท้อง เขายังจำได้ว่าเขาโตมากตอนที่น้องเก้าคนนี้เกิดมา เจ้าหนูตัวเล็กน่ารักมาก และมีดอกบัวสีม่วงขึ้นตรงระหว่างคิ้วของเขาซึ่งทำให้เขาประหลาดใจ เขารักซวนเทียนหมิงตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจนกระทั่งเขาเติบโตขึ้น
เขาได้ยินมาว่าทั้งคู่ต้องการออกจากเมืองหลวงองค์ชายใหญ่รู้สึกเสมอว่าเขาไม่ได้ช่วยน้องเก้าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา นอกจากนี้เขายังได้รับความช่วยเหลือจากชายาของน้องชายและมีบุตรขึ้นมาได้ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าพวกเขาถือกำเนิดขึ้นมาได้เพราะเฟิงหยูเฮงทั้งหมด ตอนนี้ทั้งคู่ต้องการออกไป เขาคิดว่าเขาต้องแสดงให้เห็นว่าเขาทำอะไร
ดังนั้นองค์ชายใหญ่จึงไปที่ตำหนักหยูเพื่อส่ง”ของกำนัล” เล็กน้อย แต่ของกำนัลนี้ทำให้ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงมองไปที่พวกมัน ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “เสด็จพี่… ”
”ของกำนัลนี้ก็เพียงพอที่จะซื้อซงซุย”องค์ชายใหญ่ลูบมือของเขาด้วยความอายเล็กน้อย และกล่าวว่า “อย่ารังเกียจ พี่ใหญ่ไม่มีความสามารถอื่น ๆ ข้าทำได้แค่หาเงิน ข้าคิดว่าพวกเจ้าอยู่ข้างนอก พวกเจ้าไม่มีเงินติดตัวและไม่สะดวกที่จะนำติดตัวไปกับคนอื่น ควรเป็นตั๋วแลกเงินจะดีกว่า เจ้าสามารถนำติดตัวไปได้ทุกที่ ไม่ต้องกังวลตั๋วแลกเงินใบนี้ เป็นร้านแลกเงินของข้าเอง เป็นสกุลเงินของโลก ไม่ว่าเจ้าจะไปที่ไหนตราบใดที่เป็นดินแดนของทวีปนี้ก็จะมีร้านแลกเงินของข้า” เฟิงหยูเฮงดูการเคลื่อนไหวขององค์ชายใหญ่เขานั้นใจกว้างเกินไป เมื่อมองไปที่โลก นางกลัวว่าจะมีเงินไม่มากในพระราชวังของราชวงศ์ต้าชุน อย่างไรก็ตามองค์ชายใหญ่ยังคงรู้สึกว่ามันอาจจะน้อยไปเล็กน้อย และถามพวกเขาต่อไป “พอหรือไม่ ถ้ายังไม่พอ ข้ายังมีอยู่ อันที่จริงไม่จำเป็นต้องมีปัญหาในการรับตั๋วแลกเงิน ข้าไปกับน้องชายของข้า ธนาคารทุกแห่งไม่จำเป็นต้องใช้ตั๋วแลกเงิน”
”ไม่ไม่” เฟิงหยูเฮงโบกมือซ้ำ ๆ “เราไม่ต้องการเงินมากขนาดนั้น เรามีเพียงพอแล้วเจ้าค่ะ”
องค์ชายใหญ่หัวเราะเบาๆ สองครั้ง จากนั้นมองไปที่ซวนเทียนหมิง และพูดว่า “เจ้ายังต้องการเงิน เจ้าจะรู้เมื่อเจ้าไปถึงสถานที่ที่หมิงเอ๋อพาเจ้าไป เจ้าต้องการเงินจริง ๆ ”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้าและยัดตั๋วแลกเงินใส่มือของเฟิงหยูเฮงอย่างตรงไปตรงมา”รับไปเถิด พี่ใหญ่ให้ก็รับไว้เถิด ในอนาคตเราต้องการเงิน เจ้าจะรู้ว่าเมื่อถึงเวลา” ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “ขอบคุณพี่ใหญ่ หลังจากที่เราจากไป เราหวังว่าเสด็จพี่จะช่วยพี่หกปกป้องโลกของตระกูลซวนของเรา”
ซวนเทียนฉีพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม”เจ้าวางใจได้ แต่คลังจะไม่ทำอย่างอื่น เติมได้ไม่เป็นไร” ทั้งสองไม่สุภาพอีกต่อไป และองค์ชายใหญ่ก็อยู่สักพักแล้วก็จากไป
หลังจากนั้นซวนเทียนหมิงก็พูดกับเฟิงหยูเฮงว่า”อันที่จริง ท้องพระคลังของราชวงศ์ต้าชุนไม่มีเงินมาตลอด ก่อนหน้านี้ราชวงศ์ต้าชุนต้องผ่านการสู้รบหลายครั้งและกวาดสมบัติในท้องพระคลังจนเรียบ แม้หลังจากที่เสด็จพ่อขึ้นครองบัลลังก์ เขาก็บุกหลายครั้ง นอกจากนี้ยังมีภัยพิบัติฤดูหนาว แห้งแล้งและน้ำท่วม หลาย ๆ แห่งต้องลดหรือยกเว้นภาษีเนื่องจากภัยพิบัติ เสด็จพ่อใจอ่อนและหวังเสมอว่าพลเมืองจะมีชีวิตที่ดีขึ้น แม้จะอยู่ในสถานที่ที่ดี ภาษีก็ต่ำมาก ดังนั้นเริ่มจากพี่ใหญ่ที่เก่งในธุรกิจโดยทั่วไปทุกปีเขาจะใส่เงินจำนวนหนึ่งในท้องพระคลังเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายของราชสำนักในช่วง 2 ทศวรรษที่ผ่านมา ราชวงศ์ต้าชุนใช้เงินทั้งหมดที่ได้มาจากเสด็จพี่”
เฟิงหยูเฮงต้องชื่นชมองค์ชายใหญ่ในการหาเงินเป็นเรื่องหนึ่งแต่เขาก็เต็มใจที่จะนำมันออกมา เพื่อแตกกิ่งก้านของราชวงศ์นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อพูดถึงเรื่องนี้บุตร ๆ ของตระกูลซวนยกเว้นองค์ชายแปดก็เป็นผู้ชายที่ดีจริง ๆ สำหรับองค์ชายแปด ตามคำพูดของซวนเทียนหมิงและซวนเทียนฮั่ว ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนดีตั้งแต่เด็ก และยังแอบเอาอาหารอร่อย ๆ ของตัวเองให้ซวนเทียนหมิงเพราะเขาเป็นพี่ชายของเขา ซวนเทียนหมิงเป็นน้องชายของเขา ถ้าคิดว่ามีอะไรที่ดีควรให้น้องชายก่อน แต่ต่อมาพระชายาหยวนก็ไม่เต็มใจ และบุตรชายที่ดีก็กลับเป็นเหมือนเดิม หลังจากการสั่งสอนของนาง
นางเลิกคิดถึงเรื่องเหล่านั้นและถามซวนเทียนหมิง”เจ้ากำลังรอองค์ชายแปดตัวปลอมมาอยู่หรือไม่ ? “ ซวนเทียนหมิงพยักหน้า”ให้เขามาหาข้าด้วยตัวเอง ! รอให้ทุกอย่างถูกจัดการก่อน มีสถานที่ดี ๆ รอเราอยู่ เจ้าจะรู้เมื่อเราไปถึง”
เฟิงหยูเฮงหัวเราะเบาๆ “มันเป็นสถานที่ดีจริงหรือไม่ พี่ใหญ่บอกว่าตอนนี้มีค่าใช้จ่ายเยอะมาก มันจะเป็นสถานที่ที่ดีได้อย่างไร ? ”
เขาสวมกอดชายาตัวน้อยของเขาและหัวเราะ”ค่าธรรมเนียมยังขึ้นอยู่กับว่านั้นคุ้มค่าหรือไม่ หากเจ้าสามารถเห็นผลลัพธ์หลังจากที่ใช้จ่ายเงิน อาเฮง เจ้าต้องชอบสถานที่นั้นแน่นอน”
นางหัวเราะแม้ว่านางจะไม่รู้ว่าสถานที่ที่ซวนเทียนหมิงพูดถึงอยู่ที่ไหน แต่นางก็ไม่ได้ถาม เพราะนางรู้สึกได้มันเป็นความภาคภูมิใจของสามี และเป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่สามีอยากจะมอบให้นาง และ… นางจำปีนั้นได้ตอนที่นาง ซวนเทียนหมิงและซวนเทียนฮั่วนั่งดื่มกันอยู่ในตำหนักจุนเมื่อพูดถึงสถานที่ที่ยอดเยี่ยมทางทิศตะวันตก นางยังคงสงสัยว่านั่นคือที่ไหน ? สุดท้ายนางก็คิดต่อไป ตอนนี้นางคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มีความคิดที่อยากจะลองอยู่เสมอ…
ตะวันตกมีกูโม่และอีก3 อาณาจักรที่สร้างความโกลาหล แต่มีเพียงกูโม่เท่านั้นที่นิ่งเฉย ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาราชวงศ์ราชวงศ์ต้าชุนดุเหมือนจะไม่เคยเอ่ยถึงสิ่งต่าง ๆ เช่นการปกป้องกูโม่ นางเคยสงสัยมาก่อน แต่หลังจากนั้นนางก็ต่อต้านไม่ถามอะไรมาก แต่ตอนนี้นางรู้สึกเสมอว่ากูโม่เป็นสถานที่ลึกลับ เป็นไปได้หรือไม่ว่าสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าตะวันตกอยู่ที่นั่น ?
หลังจากงานแต่งงานของเฟิงเทียนหยูการแต่งงานของเป่ยฟู่หรงและเป่ยจื่อก็ได้จัดขึ้นที่เมืองหลวง และเฟิงหยูเฮงได้เตรียมบ้านหลังใหม่ให้เป่ยจื่อแล้ว และช่างฝีมือเป่ยก็รีบกลับจากมณฑลจี่อัน จะเห็นได้ว่าช่างฝีมือใบพอใจกับการแต่งงานครั้งนี้มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยินว่าเป่ยจื่อจะอยู่ที่เมืองหลวง ไม่ได้ติดตามองค์ชายเก้าแล้ว เขาก็มีความสุขมาก ด้วยมีพระราชวังของฮ่องเต้ที่สนับสนุนงานแต่งงานก็ดำเนินไปอย่างสวยงามและรุ่งโรจน์ เครื่องประดับทั้งชุดที่เป่ยฟู่หรงสวมใส่นั้นถูกเตรียมโดยช่างฝีมือเป่ยเป็นพิเศษ สำหรับบุตรสาวของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เฟิงหยูเฮงกล่าวว่า”นี่คือสินเดิมที่ดีที่สุดในเมือง”
แน่นอนว่านอกจากนี้ยังมีของกำนัลที่ให้เกียรติที่มอบให้โดยส่วนตัวโดยพระชายาหยูเสนาบดี และว่าที่ฮองเฮาของราชวงศ์ต้าชุน นอกจากนี้ยังมีกล่องสินสอดทองหมั้นที่ปลายถนนอีก 3 กิโลเมตร
สามวันหลังจากเป่ยฟู่หรงแต่งงานเฟิงหยูเฮงออกจากเมืองหลวงเพียงลำพังพร้อมกับวังซวนและหวงซวน ออกเดินทางจากเมืองหลวงไปยังเสี่ยวโจวเพื่อไปหาเฟิงจื่อหรู
หลายปีที่ผ่านมานางเดินทางเพื่อทำสิ่งต่าง ๆ มากมายและดูแลผู้คนมากมาย แต่นางคนเดียวที่นางคิดถึงก็คือน้องชาย ระหว่างทางนางพูดกับวังซวนและหวงซวนว่า “ข้าเป็นพี่สาวที่ไร้ความสามารถ หลายปีมานี้ข้ามีเวลาอยู่กับจื่อหรูน้อยเกินไป”
วังซวนปลอบนาง”คุณหนูมีเรื่องให้ทำมากมาย คุณหนูไม่ค่อยได้พบนายน้อยก็เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเช่นกัน เพื่อเป็นการปกป้องนายน้อยเจ้าค่ะ”
”แต่ข้าก็ยังไม่สามารถปกป้องเขาได้เด็กคนนี้ทรมานมากทุกครั้งที่เห็นนิ้วก้อยขาดของเขา มันเจ็บในใจ”
นางหยุดพูดนางเอนตัวไปในรถม้าและหลับตาลงเล็กน้อย เหตุการณ์ในอดีตในช่วงหลายปีที่ผ่านมาฉายซ้ำในหัวของนาง เหมือนภาพยนตร์จากชีวิตก่อนหน้านี้บางครั้งดุเดือด บางครั้งก็หัวเราะและมหัศจรรย์
เมื่อไปถึงเสี่ยวโจวก็อยู่ในช่วงต้นฤดูร้อนของราชวงศ์ต้าชุน นักเรียนทุกคนจากสำนักศึกษาหยุนหลู่จะออกไปเที่ยวที่ชานเมือง นางอาศัยอยู่ในเมืองสองวันสองคืนก่อนที่เฟิงจื่อหรูจะกลับมาอย่างมีความสุข เหมียวซื่ออยู่ที่นี่เพื่อดูแลเฟิงจื่อหรูมาโดยตลอดเหมียวซื่อพูดกับเฟิงหยูเฮงอย่างเงียบ ๆ “จื่อหรูระมัดระวังตัวมาก วันหนึ่งเมื่อเขาได้ยินมาซงซุยล่มสลาย และตวนมู่อันกัวถูกจับตัวไปแล้ว ดูเหมือนเขาจะโล่งใจมาก เขาดูมีความสุข และเขาก็สงบมากขึ้นเมื่อเผชิญหน้ากับข้า”
นางมาในฐานะของฮองเฮาของกูซูด้วยเช่นกันและเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่นานเกินไปก่อนออกเดินทาง นางใช้ของใช้ส่วนตัวที่ทิ้งไว้ในพระราชวังเหวินซวนก่อนแต่งงานเพื่อมอบของขวัญแต่งงานให้กับเฟิงเทียนหยู, เหรินซีเฟิง และเป่ยฟู่หรงล่วงหน้า และเตรียมไว้ให้เฟิงเซียงหรูด้วย พวกนางร้องไห้กันอยู่ครู่หนึ่ง พวกนางก็ร่วมกันส่งซวนเทียนเก้อกลับกูซูที่อยู่ไกลออกไป
ซวนเทียนเก้อกลับไปแล้วซึ่งทำให้ฮ่องเต้รู้สึกไม่สบายใจเป็นพิเศษ เขาหวงหลานสาวคนนี้มาตั้งแต่เด็กและไม่เคยคิดจะให้นางแต่งงานมาก่อน แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่คาดคิดว่านางจะเลือกทางนี้ เขารู้สึกเป็นทุกข์มากยิ่งขึ้น สำหรับน้องชายของเขา เขามีบุตรสาวเพียงคนเดียว หลังจากแต่งงานออกไปพระราชวังก็เงียบเหงา ทั้งคู่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ได้อย่างไร ?
โชคดีที่องค์ชายใหญ่มีความสนิทสนมเนื่องจากเฟิงหยูเฮงรักษาโรคที่ซ่อนอยู่ของเขา ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขามีบุตร 5 คนในพระราชวังซึ่งอาจกล่าวได้ว่ามีความเจริญรุ่งเรือง เขาตระหนักว่าบิดาของเขาเสียใจกับน้องสาวของเขามาก เขาจึงขอให้พระชายาเอกและพระชายารองของเขาพาเด็ก ๆ ไปที่พระราชวังเหวินซวนเพื่อคลายเหงาทั้งสอง อ๋องเหวินซวนและพระชายาเหวินซวนไม่สนใจความเศร้าของฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง และวันเวลาก็มีชีวิตชีวาเหมืนเดิม
ในไม่ช้าเฟิงเทียนหยูก็แต่งงาน
แม้ว่าคฤหาสน์ของเสนาบดีบุตรสาวจะแต่งงานและรับลูกเขยเข้ามาในคฤหาสน์ด้วยความสมัครใจ การแต่งงานก็ยังคงจัดขึ้นในคฤหาสน์ของเสนาบดีซึ่งเท่ากับการแต่งงานที่คฤหาสน์ของเจ้าบ่าว
บ่าวรับใช้คฤหาสน์ของเสนาบดีมีความสุขมากเพราะคุณหนูไม่ต้องออกจากบ้านและท่านใต้เท้าและท่านฮูหยินก็ไม่ต้องกังวล เทียบเท่ากับท่านฮูหยินมีบุตรชายเพิ่มอีกคน นี่เป็นสิ่งที่ดีมากจริง ๆ บุตรสาวของใครจะได้รับพรเช่นนี้ ? ไม่ว่าบุตรสาวของใครจะแต่งงาน ดีแค่ไหนนั่นก็คือการทำหน้าที่ลูกสะใภ้ ผู้ชายจะต้องมีอนุอีกสองสามคน นางจะต้องต่อสู้ในบ้านทั้งวัน และนางจะต้องกังวลเกี่ยวกับบุตรของนางในอนาคต แต่คุณหนูของพวกเขาไม่สนใจเรื่องนี้เลย มันเยี่ยมมาก
เฟิงเทียนหยูยังคิดว่ามันดีจริงๆ และพูดกับเฟิงหยูเฮงอย่างเงียบ ๆ “สิ่งที่สำคัญที่สุดคือข้าไม่ออกจากคฤหาสน์ เป็นสิ่งที่ข้าชอบจริง ๆ ”
เฟิงหยูเฮงหัวเราะนางพูดว่า “เจ้าก็แค่ปากแข็ง ถ้าไม่มีใครในใจไม่ว่าเขาจะมาจีบเจ้า ยังไงเจ้าก็ไม่แต่งงาน”
เทียนหยูเม้มริมฝีปากและหัวเราะเฟิงหยูเฮงให้ของกำนัลสำหรับให้หน้านาง และแม้แต่เสนาบดีและภรรยาของเขาก็มาแสดงความขอบคุณ และในขณะเดียวกันก็แอบประหลาดใจที่พระชายาหยูร่ำรวยมาก แต่ไม่ว่าจะร่ำรวยแค่ไหนก็สู้องค์ชายใหญ่ไม่ได้ ! ข่าวที่เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิงวางแผนที่จะออกจากเมืองหลวงรู้ไปถึงหูขององค์ชายใหญ่ เขารู้สึกเสียใจกับน้องเก้าคนนี้มาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้คลานออกมาจากท้องมารดาคนเดียวกัน แต่เขาก็เป็นบุตรชายคนโตของฮ่องเต้ และซวนเทียนหมิงเป็นคนสุดท้อง เขายังจำได้ว่าเขาโตมากตอนที่น้องเก้าคนนี้เกิดมา เจ้าหนูตัวเล็กน่ารักมาก และมีดอกบัวสีม่วงขึ้นตรงระหว่างคิ้วของเขาซึ่งทำให้เขาประหลาดใจ เขารักซวนเทียนหมิงตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจนกระทั่งเขาเติบโตขึ้น
เขาได้ยินมาว่าทั้งคู่ต้องการออกจากเมืองหลวงองค์ชายใหญ่รู้สึกเสมอว่าเขาไม่ได้ช่วยน้องเก้าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา นอกจากนี้เขายังได้รับความช่วยเหลือจากชายาของน้องชายและมีบุตรขึ้นมาได้ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าพวกเขาถือกำเนิดขึ้นมาได้เพราะเฟิงหยูเฮงทั้งหมด ตอนนี้ทั้งคู่ต้องการออกไป เขาคิดว่าเขาต้องแสดงให้เห็นว่าเขาทำอะไร
ดังนั้นองค์ชายใหญ่จึงไปที่ตำหนักหยูเพื่อส่ง”ของกำนัล” เล็กน้อย แต่ของกำนัลนี้ทำให้ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงมองไปที่พวกมัน ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “เสด็จพี่… ”
”ของกำนัลนี้ก็เพียงพอที่จะซื้อซงซุย”องค์ชายใหญ่ลูบมือของเขาด้วยความอายเล็กน้อย และกล่าวว่า “อย่ารังเกียจ พี่ใหญ่ไม่มีความสามารถอื่น ๆ ข้าทำได้แค่หาเงิน ข้าคิดว่าพวกเจ้าอยู่ข้างนอก พวกเจ้าไม่มีเงินติดตัวและไม่สะดวกที่จะนำติดตัวไปกับคนอื่น ควรเป็นตั๋วแลกเงินจะดีกว่า เจ้าสามารถนำติดตัวไปได้ทุกที่ ไม่ต้องกังวลตั๋วแลกเงินใบนี้ เป็นร้านแลกเงินของข้าเอง เป็นสกุลเงินของโลก ไม่ว่าเจ้าจะไปที่ไหนตราบใดที่เป็นดินแดนของทวีปนี้ก็จะมีร้านแลกเงินของข้า” เฟิงหยูเฮงดูการเคลื่อนไหวขององค์ชายใหญ่เขานั้นใจกว้างเกินไป เมื่อมองไปที่โลก นางกลัวว่าจะมีเงินไม่มากในพระราชวังของราชวงศ์ต้าชุน อย่างไรก็ตามองค์ชายใหญ่ยังคงรู้สึกว่ามันอาจจะน้อยไปเล็กน้อย และถามพวกเขาต่อไป “พอหรือไม่ ถ้ายังไม่พอ ข้ายังมีอยู่ อันที่จริงไม่จำเป็นต้องมีปัญหาในการรับตั๋วแลกเงิน ข้าไปกับน้องชายของข้า ธนาคารทุกแห่งไม่จำเป็นต้องใช้ตั๋วแลกเงิน”
”ไม่ไม่” เฟิงหยูเฮงโบกมือซ้ำ ๆ “เราไม่ต้องการเงินมากขนาดนั้น เรามีเพียงพอแล้วเจ้าค่ะ”
องค์ชายใหญ่หัวเราะเบาๆ สองครั้ง จากนั้นมองไปที่ซวนเทียนหมิง และพูดว่า “เจ้ายังต้องการเงิน เจ้าจะรู้เมื่อเจ้าไปถึงสถานที่ที่หมิงเอ๋อพาเจ้าไป เจ้าต้องการเงินจริง ๆ ”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้าและยัดตั๋วแลกเงินใส่มือของเฟิงหยูเฮงอย่างตรงไปตรงมา”รับไปเถิด พี่ใหญ่ให้ก็รับไว้เถิด ในอนาคตเราต้องการเงิน เจ้าจะรู้ว่าเมื่อถึงเวลา” ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “ขอบคุณพี่ใหญ่ หลังจากที่เราจากไป เราหวังว่าเสด็จพี่จะช่วยพี่หกปกป้องโลกของตระกูลซวนของเรา”
ซวนเทียนฉีพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม”เจ้าวางใจได้ แต่คลังจะไม่ทำอย่างอื่น เติมได้ไม่เป็นไร” ทั้งสองไม่สุภาพอีกต่อไป และองค์ชายใหญ่ก็อยู่สักพักแล้วก็จากไป
หลังจากนั้นซวนเทียนหมิงก็พูดกับเฟิงหยูเฮงว่า”อันที่จริง ท้องพระคลังของราชวงศ์ต้าชุนไม่มีเงินมาตลอด ก่อนหน้านี้ราชวงศ์ต้าชุนต้องผ่านการสู้รบหลายครั้งและกวาดสมบัติในท้องพระคลังจนเรียบ แม้หลังจากที่เสด็จพ่อขึ้นครองบัลลังก์ เขาก็บุกหลายครั้ง นอกจากนี้ยังมีภัยพิบัติฤดูหนาว แห้งแล้งและน้ำท่วม หลาย ๆ แห่งต้องลดหรือยกเว้นภาษีเนื่องจากภัยพิบัติ เสด็จพ่อใจอ่อนและหวังเสมอว่าพลเมืองจะมีชีวิตที่ดีขึ้น แม้จะอยู่ในสถานที่ที่ดี ภาษีก็ต่ำมาก ดังนั้นเริ่มจากพี่ใหญ่ที่เก่งในธุรกิจโดยทั่วไปทุกปีเขาจะใส่เงินจำนวนหนึ่งในท้องพระคลังเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายของราชสำนักในช่วง 2 ทศวรรษที่ผ่านมา ราชวงศ์ต้าชุนใช้เงินทั้งหมดที่ได้มาจากเสด็จพี่”
เฟิงหยูเฮงต้องชื่นชมองค์ชายใหญ่ในการหาเงินเป็นเรื่องหนึ่งแต่เขาก็เต็มใจที่จะนำมันออกมา เพื่อแตกกิ่งก้านของราชวงศ์นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อพูดถึงเรื่องนี้บุตร ๆ ของตระกูลซวนยกเว้นองค์ชายแปดก็เป็นผู้ชายที่ดีจริง ๆ สำหรับองค์ชายแปด ตามคำพูดของซวนเทียนหมิงและซวนเทียนฮั่ว ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนดีตั้งแต่เด็ก และยังแอบเอาอาหารอร่อย ๆ ของตัวเองให้ซวนเทียนหมิงเพราะเขาเป็นพี่ชายของเขา ซวนเทียนหมิงเป็นน้องชายของเขา ถ้าคิดว่ามีอะไรที่ดีควรให้น้องชายก่อน แต่ต่อมาพระชายาหยวนก็ไม่เต็มใจ และบุตรชายที่ดีก็กลับเป็นเหมือนเดิม หลังจากการสั่งสอนของนาง
นางเลิกคิดถึงเรื่องเหล่านั้นและถามซวนเทียนหมิง”เจ้ากำลังรอองค์ชายแปดตัวปลอมมาอยู่หรือไม่ ? “ ซวนเทียนหมิงพยักหน้า”ให้เขามาหาข้าด้วยตัวเอง ! รอให้ทุกอย่างถูกจัดการก่อน มีสถานที่ดี ๆ รอเราอยู่ เจ้าจะรู้เมื่อเราไปถึง”
เฟิงหยูเฮงหัวเราะเบาๆ “มันเป็นสถานที่ดีจริงหรือไม่ พี่ใหญ่บอกว่าตอนนี้มีค่าใช้จ่ายเยอะมาก มันจะเป็นสถานที่ที่ดีได้อย่างไร ? ”
เขาสวมกอดชายาตัวน้อยของเขาและหัวเราะ”ค่าธรรมเนียมยังขึ้นอยู่กับว่านั้นคุ้มค่าหรือไม่ หากเจ้าสามารถเห็นผลลัพธ์หลังจากที่ใช้จ่ายเงิน อาเฮง เจ้าต้องชอบสถานที่นั้นแน่นอน”
นางหัวเราะแม้ว่านางจะไม่รู้ว่าสถานที่ที่ซวนเทียนหมิงพูดถึงอยู่ที่ไหน แต่นางก็ไม่ได้ถาม เพราะนางรู้สึกได้มันเป็นความภาคภูมิใจของสามี และเป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่สามีอยากจะมอบให้นาง และ… นางจำปีนั้นได้ตอนที่นาง ซวนเทียนหมิงและซวนเทียนฮั่วนั่งดื่มกันอยู่ในตำหนักจุนเมื่อพูดถึงสถานที่ที่ยอดเยี่ยมทางทิศตะวันตก นางยังคงสงสัยว่านั่นคือที่ไหน ? สุดท้ายนางก็คิดต่อไป ตอนนี้นางคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มีความคิดที่อยากจะลองอยู่เสมอ…
ตะวันตกมีกูโม่และอีก3 อาณาจักรที่สร้างความโกลาหล แต่มีเพียงกูโม่เท่านั้นที่นิ่งเฉย ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาราชวงศ์ราชวงศ์ต้าชุนดุเหมือนจะไม่เคยเอ่ยถึงสิ่งต่าง ๆ เช่นการปกป้องกูโม่ นางเคยสงสัยมาก่อน แต่หลังจากนั้นนางก็ต่อต้านไม่ถามอะไรมาก แต่ตอนนี้นางรู้สึกเสมอว่ากูโม่เป็นสถานที่ลึกลับ เป็นไปได้หรือไม่ว่าสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าตะวันตกอยู่ที่นั่น ?
หลังจากงานแต่งงานของเฟิงเทียนหยูการแต่งงานของเป่ยฟู่หรงและเป่ยจื่อก็ได้จัดขึ้นที่เมืองหลวง และเฟิงหยูเฮงได้เตรียมบ้านหลังใหม่ให้เป่ยจื่อแล้ว และช่างฝีมือเป่ยก็รีบกลับจากมณฑลจี่อัน จะเห็นได้ว่าช่างฝีมือใบพอใจกับการแต่งงานครั้งนี้มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยินว่าเป่ยจื่อจะอยู่ที่เมืองหลวง ไม่ได้ติดตามองค์ชายเก้าแล้ว เขาก็มีความสุขมาก ด้วยมีพระราชวังของฮ่องเต้ที่สนับสนุนงานแต่งงานก็ดำเนินไปอย่างสวยงามและรุ่งโรจน์ เครื่องประดับทั้งชุดที่เป่ยฟู่หรงสวมใส่นั้นถูกเตรียมโดยช่างฝีมือเป่ยเป็นพิเศษ สำหรับบุตรสาวของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เฟิงหยูเฮงกล่าวว่า”นี่คือสินเดิมที่ดีที่สุดในเมือง”
แน่นอนว่านอกจากนี้ยังมีของกำนัลที่ให้เกียรติที่มอบให้โดยส่วนตัวโดยพระชายาหยูเสนาบดี และว่าที่ฮองเฮาของราชวงศ์ต้าชุน นอกจากนี้ยังมีกล่องสินสอดทองหมั้นที่ปลายถนนอีก 3 กิโลเมตร
สามวันหลังจากเป่ยฟู่หรงแต่งงานเฟิงหยูเฮงออกจากเมืองหลวงเพียงลำพังพร้อมกับวังซวนและหวงซวน ออกเดินทางจากเมืองหลวงไปยังเสี่ยวโจวเพื่อไปหาเฟิงจื่อหรู
หลายปีที่ผ่านมานางเดินทางเพื่อทำสิ่งต่าง ๆ มากมายและดูแลผู้คนมากมาย แต่นางคนเดียวที่นางคิดถึงก็คือน้องชาย ระหว่างทางนางพูดกับวังซวนและหวงซวนว่า “ข้าเป็นพี่สาวที่ไร้ความสามารถ หลายปีมานี้ข้ามีเวลาอยู่กับจื่อหรูน้อยเกินไป”
วังซวนปลอบนาง”คุณหนูมีเรื่องให้ทำมากมาย คุณหนูไม่ค่อยได้พบนายน้อยก็เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเช่นกัน เพื่อเป็นการปกป้องนายน้อยเจ้าค่ะ”
”แต่ข้าก็ยังไม่สามารถปกป้องเขาได้เด็กคนนี้ทรมานมากทุกครั้งที่เห็นนิ้วก้อยขาดของเขา มันเจ็บในใจ”
นางหยุดพูดนางเอนตัวไปในรถม้าและหลับตาลงเล็กน้อย เหตุการณ์ในอดีตในช่วงหลายปีที่ผ่านมาฉายซ้ำในหัวของนาง เหมือนภาพยนตร์จากชีวิตก่อนหน้านี้บางครั้งดุเดือด บางครั้งก็หัวเราะและมหัศจรรย์
เมื่อไปถึงเสี่ยวโจวก็อยู่ในช่วงต้นฤดูร้อนของราชวงศ์ต้าชุน นักเรียนทุกคนจากสำนักศึกษาหยุนหลู่จะออกไปเที่ยวที่ชานเมือง นางอาศัยอยู่ในเมืองสองวันสองคืนก่อนที่เฟิงจื่อหรูจะกลับมาอย่างมีความสุข เหมียวซื่ออยู่ที่นี่เพื่อดูแลเฟิงจื่อหรูมาโดยตลอดเหมียวซื่อพูดกับเฟิงหยูเฮงอย่างเงียบ ๆ “จื่อหรูระมัดระวังตัวมาก วันหนึ่งเมื่อเขาได้ยินมาซงซุยล่มสลาย และตวนมู่อันกัวถูกจับตัวไปแล้ว ดูเหมือนเขาจะโล่งใจมาก เขาดูมีความสุข และเขาก็สงบมากขึ้นเมื่อเผชิญหน้ากับข้า”
