ซวนเทียนหมิงพาฮ่องเต้องค์เก่าและพระชายาหยุนออกเดินทางและตามด้วยองครักษ์เงา 20 คน นอกจากนี้ยังมีรถม้าอยู่ด้านข้าง และข้างในนั้นคือตวนมู่อันกัวซึ่งไม่รู้ว่าจะเป็นชายหรือหญิง
เมื่อเห็นรถม้าราชสำนักเคลื่อนออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนที่มาดูเขาต่างก็ถอนหายใจเบา ๆ
เมื่อรถม้าออกเดินทางไปซวนเทียนยี่ไล่ตามหลังเฟิงเซียงหรู เขาดึงแขนเสื้อของนางด้วยมือของเขาเป็นครั้งคราว และตะโกนว่า “เฮ้”
นางทำอะไรไม่ถูก”มีอะไรรึ ? ”
ซวนเทียนยี่โต้กลับทันที”ข้าไม่รู้ว่าใครในพวกเราเด็ดเดี่ยวกว่ากัน อย่างไรก็ตามมันจะเสียเปล่า เจ้าไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกับเขาได้ และข้าก็ไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกับเจ้าได้ งั้นเราก็มาเป็นเพื่อนร่วมทางกัน” เฟิงเซียงหรูหัวเราะอย่างโกรธเคืองและอธิบายว่า”ข้ามีองค์ชายเจ็ดอยู่ในใจ แต่ข้าไม่จำเป็นต้องครอบครองพระองค์ หากเป็นเพียงภาพจริง ๆ ตอนที่ข้าอยู่ในมณฑลจี่อัน ข้าจะไม่ปฏิเสธการแต่งงาน ตอนนี้พระองค์มีบางอย่างผิดปกติ ข้าไม่สามารถปล่อยวางมันได้ แต่ถ้าพระองค์ดีขึ้น สักวัน ซวนเทียนยี่ ข้าจะสามารถแต่งงานกับเจ้าได้”
”หืม? ” ซวนเทียนยี่ผงะ ความดีใจอย่างมากก็ปะทุขึ้นในทันที แต่เขาก็ยังพยายามยืดตัวแสร้งทำเป็นเฉยเมย และถามนางว่า “ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าทำไมเจ้ามองตามข้าก่อนหน้านี้ ? ก่อนหน้านี้เจ้ามัวแต่ไปทำอะไรอยู่ ? ”
เฟิงเซียงหรูเหลือบมองเขาและเดินต่อไปก้าวไปข้างหน้า “เพราะเจ้าเป็นคนติดดินมากกว่าคน ๆ นั้น แล้วซวนเทียนยี่ เจ้าเป็นพวกชอบใช้แรง เจ้าไม่เคยชอบสวมใส่อะไรที่ยุ่งยาก อย่าหัวเราะเยาะกันเลย”
ซวนเทียนยี่ถูกปิดกั้นเขากระทืบเท้า เขารู้สึกเสียใจเป็นครั้งแรก ! ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถล้างคราบนี้ออกได้ อาจารย์ของเขาดูเหมือนจะไม่พอใจจริง ๆ และเขาสามารถรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อก่อน
ด้านหลังเขาฮ่องเต้เทียนเฟิงเดินมาตบไหล่เขา “เสด็จพี่ ยังต้องรออีกนาน ! ”
ซวนเทียนยี่กุมหน้าผากมันจะเกิดขึ้นอีกหรือไม่ ?
เมื่อซวนเทียนหมิงไปถึงในวันขึ้นปีใหม่ หมู่บ้านซีปิงปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวจากระยะไกลดูเหมือนโลกในเทพนิยาย
เฟิงหยูเฮงได้ข่าวล่วงหน้าและรู้ว่าพวกเขาจะมาถึงในวันนี้นางจึงนำอุ้งเท้าหมี 2 ชิ้นออกมาแล้วตุ๋น เฟิงจื่อหรูรออยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้าน เขาปรบมือด้วยความยินดีเมื่อเห็นรถม้าราชสำนักจากระยะไกล
คนกลุ่มหนึ่งอยู่ในหมู่บ้านซีปิงเป็นเวลา1 ปี คนในหมู่บ้านต่างประหม่าและตื่นเต้นเมื่อเห็นชายร่างใหญ่เช่นนี้เป็นครั้งแรก นึกถึงครั้งสุดท้ายที่พวกเขาเห็นคนจากเมืองหลวง คือคนที่คฤหาสน์ของตระกูลเฟิงที่มารับมารดาบุตรสาวและบุตรชายของตระกูลเหยา โดยไม่คาดคิดว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เคยทุกข์ยากมากที่จะมีชีวิตรอดกลับมา ตอนนี้คือพระชายาหยู และยังมีอดีตฮ่องเต้และพระชายาหยุนมาที่หมู่บ้านในช่วงปีใหม่ ! ผู้คนคิดว่าหลุมฝังศพของบรรพบุรุษถูกรมควันจริง ๆ และหมู่บ้านซีปิงเป็นดินแดนที่มีค่าของฮวงจุ้ย
ชีวิตในหมู่บ้านเป็นเรียบง่ายและสงบซวนเทียนหมิงมักจะพาเฟิงจื่อหรูและกลุ่มองครักษ์เงาขึ้นไปบนภูเขาเพื่อล่าสัตว์ และเสี่ยวไป๋จะตามหลัง สัตว์ร้ายในภูเขาไม่เคยเห็นการต่อสู้เช่นนี้มาก่อน ใครได้ยินว่าพวกเขานำเสือมาล่าสัตว์ พวกมันวิ่งหนีด้วยความกลัว ! น่าเสียดายที่พวกมันยังรวดเร็วไม่เท่ากลุ่มองครักษ์เงา
ทุกครั้งที่พวกเขาเข้าไปในภูเขาพวกเขาจะได้เหยื่อกลับมามากมาย ตั้งแต่หมีไปจนถึงไก่ฟ้าตัวเล็ก หลังจากลงจากภูเขาแล้วพวกมันจะถูกแจกจ่ายให้กับชาวบ้านในหมู่บ้านทุกครอบครัวจะมีเนื้อกิน พวกเขาอยู่ในหมู่บ้านซีปิงจนถึงวันที่15 ของเดือนหนึ่ง หลังจากวันที่ 15 เฟิงหยูเฮงอำลาชาวบ้านและติดตามซวนเทียนหมิงไปภาคเหนือ
ซวนเทียนหมิงบอกนางว่า”หลี่เฉิงออกเดินทางทันทีที่เจ้าออกเมืองหลวง ข้าส่งคนไปคุ้มกันนาง มีข่าวว่านางไปถึงที่ฝังศพของอดีตฮ่องเต้เมื่อหนึ่งปีก่อน คนของเราเตรียมบ้านไว้ให้นาง หลุมฝังศพได้รับเลือกจากนาง บิดาของนางมาหาสองสามครั้งโดยบอกให้นางกลับบ้าน แต่นางไม่ยอมกลับไป”
เฟิงหยูเฮงถอนหายใจและส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้”ข้าอยากพูดถึงเรื่องครอบงำจิตใจ ใครจะห้ามหลี่เฉิงได้บ้าง ? นางแสร้งเป็นบ้ามาครึ่งชีวิต น่าเสียดายที่นางยังไม่สามารถบรรลุความต้องการของนางได้”
จากหมู่บ้านซีปิงถึงเฉียนโจวใช้เวลาเดินทาง 3 เดือนเต็ม ในตอนนั้นดอกไม้ในราชวงศ์ต้าชุนกำลังเบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็ยังคงเป็นทุ่งน้ำแข็งขนาดใหญ่เป็นเวลาหลายอาทิตย์
ซวนเทียนหมิงให้อดีตฮ่องเต้และพระชายาหยุนแวะพักอยู่ที่เจียงโจวเมื่อหลู่ซางรู้ว่าอดีตฮ่องเต้กำลังจะมา เขาก็ตื่นเต้นจนน้ำตาไหล และสวดมนต์ว่า “เจ้าหน้าที่คนเก่าอยากจะตายจริง ๆ พะยะค่ะ”
อดีตฮ่องเต้รู้สึกสะเทือนใจอย่างมากเมื่อจำได้ว่าเขาออกจากสนามรบต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกับหลู่ซางในตอนนั้นราวกับว่าเวลานั้นพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน แต่ในพริบตาพวกเขาทุกคนก็แก่ชราแล้ว และลูก ๆ หลาน ๆ ของพวกเขาก็อายุมากแล้ว เขาก็สละบัลลังก์ให้องค์ชายหก… วันเวลาเหล่านี้ผ่านไปเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?
หลังจากการรักษาของเฟิงหยูเฮงพระชายาหยุนก็หายเป็นปกติ แม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเหมือนเด็กผู้หญิงในวัย 40 ปี แต่ดูเหมือนว่านางจะใกล้เคียงกับอายุที่แท้จริงของนางมาก ถ้านางแต่งตัวดีขึ้นนางจะดูเด็ก ท้ายที่สุดแล้วระยะห่างจากฮ่องเต้ก็มากขึ้นเป็นอีกครั้งนางภูมิใจมาก
หลู่ซางพอใจพระชายาหยุนไม่ต้องการฟังความทรงจำของเขาในอดีตที่ผ่านมา นางไม่เคยสัมผัสกับสิ่งเหล่านั้นในอดีต ตอนนี้นางสนใจเรื่องเดียว “รีบจัดเรือนรับรอง ข้ายังคงกังวลที่จะเล่นไพ่นกกระจอก ! ”
แต่เดิมหลู่ซางไม่เข้าใจว่าการเล่นไพ่นกกระจอกคืออะไรแต่เมื่อเขาเห็นพระชายาหยุน อดีตฮ่องเต้ จางหยวน และองครักษ์เงาหญิงอยู่ที่โต๊ะสี่เหลี่ยมด้วยกัน จากนั้นก็หยิบไพ่นกกระจอกออกมา ความสนใจของเขาก็ติดหนึบ ดังนั้นจาวหยวนจึงสอนเขาในขณะที่เล่นไพ่ หลังจากสอนไป 2 รอบ หลู่ซางก็สามารถไปเล่นแทนองครักษ์เงาหญิง และเล่นด้วยตนเองได้
”ไปเตรียมอาหารเรียบร้อยแล้วก็ยกมาที่โต๊ะนี้” หลู่ซางสั่งบ่าวรับใช้ของเขา จากนั้นก็หันกลับไปพูดกับอดีตฮ่องเต้ “กินกันที่โต๊ะนี้ ข้าเห็นว่าพระองค์ไม่ค่อยหิว ข้าคิดว่าพระองค์สนใจการเล่นไพ่มากกว่า” จางหยวนกลอกตาเมื่อได้ยินแต่บอกว่าคนที่สามารถเล่นกับอดีตฮ่องเต้นั้นไม่น่าไว้ใจ ! พวกเขาเล่นมาตลอดทาง พวกเขาจะเห็นได้อย่างไรว่าพวกเขาไม่หิวมาก ?
อย่างไรก็ตามอดีตฮ่องเต้เห็นด้วยกับประเด็นนี้เป็นอย่างมากโดยไม่เงยศีรษะขึ้น เขาพยักหน้าและกล่าวว่า “ข้าไม่หิว ข้ากินเกือบทุกวัน ข้ากินเกือบตลอดชีวิต เจ้าเล่นไพ่นกกระจอกกี่วัน ? สำหรับข้า มันสำคัญมาก”
แม้แต่พระชายาหยุนก็พยักหน้าและพูดว่า” ใช่ แค่กินบะหมี่หรืออะไรสักอย่างก็พอแล้ว มีใครต้องการหรือไม่ ? ”
จางหยวนมองท่าทางนี้และเขาก็ไม่ได้กินอาหารที่ดีเขาเหลือบมองไพ่ในมือและจั่วไพ่ขึ้นมา พร้อมทิ้งไพ่ที่เขาไม่ต้องการ พลางเอ่ยว่า “ใต้เท้าหลู่ พวกเขาไม่หิวแต่ข้าหิวแล้ว สั่งให้บ่าวรับใช้เอาของว่างมาให้ข้าก่อนได้หรือไม่”
อดีตฮ่องเต้ตะลึง”เจ้ากินพายช็อคโกแลตหลายชิ้นตอนที่เจ้าอยู่บนรถม้า และเจ้ากินส่วนของข้าจนหมด เจ้ายังหิวอยู่อีกหรือ ? ”
”กระหม่อมยังเด็กมันจะหิวบ่อยพะยะค่ะ ฝ่าบาทพากระหม่อมมาโดยไม่สนใจว่ากระหม่อมจะอิ่มหรือไม่ ? ”
”ใครบอกให้เจ้าตามมา”อดีตฮ่องเต้จ้องหน้าเขา “เจ้าซื่อสัตย์กับข้าในพระราชวัง เจ้าต้องทำตามแล้ว เจ้าจะพบว่าตัวเองมีปัญหา”
”ถ้าอย่างนั้นฝ่าบาทไปแล้วกระหม่อมจะทำอะไรอยู่ในพระราชวังพะยะค่ะ กระหม่อมจะรับใช้ใคร ? ”
”เจ้าก็รับใช้บุตรชายของข้า! ”
”กระหม่อมมีหลานชายรอกระหม่อมอยู่ฝ่าบาทต้องการกระหม่อมหรือไม่ ทำไมฝ่าบาทถึงทำแบบนี้พะยะค่ะ ? กระหม่อมรับใช้ฝ่าบาทมาเกือบยี่สิบปีแล้ว ฝ่าบาทจะทิ้งข้าไปเมื่อฝ่าบาทบอกไม่ต้องการกระหม่อมหรือพะยะค่ะ ? ”
”ใครทิ้งเจ้า? ”
”ถ้าฝ่าบาทไม่ทิ้งกระหม่อมฝ่าบาทต้องให้กระหม่อมกินอิ่มพะยะค่ะ”
พวกเขามองไปที่อดีตฮ่องเต้และขันทีน้อยมีการต่อสู้อีกครั้ง และหลู่ซางก็ตะลึง นี่เป็นขันทีจริง ๆ หรือ? อาจเป็นบุตรนอกสมรสของอดีตฮ่องเต้ข้างนอกหรือไม่ ? ช่างน่ากลัวเหลือเกิน !
ในเวลานี้ซวนเทียนหมิงและชายาของเขาได้เข้ามาในดินแดนน้ำแข็งทหารที่อยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายปีเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นองค์ชายเก้าและพระชายากลับมา พวกเขาตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหล ทั้งสองเดินไปตลอดทางเพื่อร่วมกับทหารและสวัสดิการของเฟิงหยูเฮงก็แจกจ่ายไปตลอดทาง ชา ไวน์ ช็อคโกแลต น้ำแร่ โค้กมอบให้ทหารประจำการที่นี่
ในที่สุดรถม้าราชสำนักก็มาถึงหน้าหลุมฝังศพของอดีตองค์ชายและหลี่เฉิงก็รออยู่ที่นั่น
เฟิงหยูเฮงมองไปที่คนที่นางไม่พบมานานหลี่เฉิงผอมกว่าตอนที่นางอยู่ในเมืองหลวง นางอดไม่ได้ที่จะชักชวนอีกฝ่าย “เขาไม่สามารถคืนชีพจากความตาย เจ้าจะต้องเสียใจ ชีวิตของเจ้าไม่ได้มีเพียงจาวเหลียน เจ้ายังมีครอบครัวและบิดาของเจ้า ถ้าเจ้าอยู่ที่นี่แบบนี้ตลอด เจ้าจะทำให้บิดาของเจ้าเป็นห่วง”
หลี่เฉิงไม่พูดแต่มองโถขี้เถ้าในมือของเฟิงหยูเฮงเงียบๆ เอามากอดไว้แล้วร้องไห้เงียบๆ
จาวเหลียนถูกฝังอยู่ในหลุมฝังศพข้างบิดามารดาของเขาซวนเทียนหมิงแกะสลักชื่อของเขา จากนั้นเขาก็ประกอบสุสานและปิดผนึกหินเป็นการส่วนตัว
เฟิงหยูเฮงยืนอยู่หน้าหลุมฝังศพและรู้สึกเศร้าใจน้ำตาไหล นางบอกกับจาวเหลียน “ข้าล้างแค้นให้กับความคับแค้นใจของเขา ดูสิ” นางชี้ไปที่ตวนมู่อันกัวซึ่งถูกนำตัวไปด้านหน้า ตวนมู่อันกัวสวมชุดผู้หญิงที่มีริมฝีปากสีแดงและแขนขาอ่อนปวกเปียก นอนบนพื้น นางกล่าวว่า “เจ้าพอใจหรือไม่ ลืมความเกลียดชังเก่า ๆ ลืมทุกสิ่งในโลกนี้ ชาติหน้าจะได้เกิดในครอบครัวธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง เจ้าจะอยู่อย่างมีความสุข เฟิงจาวเหลียน ข้าขอบคุณเจ้ามากที่เข้ามาในชีวิตของข้า สิ่งที่น่าอัศจรรย์ที่เจ้านำมา ข้าจะไม่ลืมในชีวิตนี้ จาวเหลียน ข้าจะเซ่นไหว้วิญญาณของเจ้าด้วยชีวิตของตวนมู่อันกัว หลังจากดื่มเลือดของเขาแล้ว ข้าหวังว่าเจ้าจะ… พักผ่อนอย่างสงบ นำตัวเขามา ! ”
ซวนเทียนหมิงหยิบมีดขึ้นมาและหัวของตวนมู่อันกัวกลิ้งไปที่พื้น และเลือดเปื้อนหลุมฝังศพของจาวเหลียน แต่เขาก็ทำให้มันแห้งอย่างรวดเร็ว รูปลักษณ์ดั้งเดิมของหลุมฝังศพถูกเปิดเผยอีกครั้ง
เฟิงหยูเฮงจับมือซวนเทียนหมิงและพูดเบา ๆ ว่า “ทุกอย่างจบลงแล้ว”
ใช่! ทุกอย่างจบลงแล้ว จาวเหลียนถูกฝัง และในที่สุดก็ได้กลับมาบ้านเกิด และอยู่กับบิดาและมารดาของเขา เฉียนโจวถูกโค่นล้ม ได้เมืองจากกูซูมาเพิ่ม ซงซุยก็ล่มสลาย และแม้แต่ราชวงศ์ต้าชุนก็มีฮ่องเต้ที่คอยปกป้องต่อไปถึงเวลาใช้ชีวิตของตัวเอง
จากตะวันตกเฉียงเหนือไปยังเฉียนโจวเมื่อออกจากรถรถม้าก็เดินทางไปทางตะวันตกอีกครั้ง คราวนี้ถึงทางตะวันตก
ทิวทัศน์สวยงามมากขึ้นเรื่อยๆ กิ่งก้านและดอกตูมก็เขียวชอุ่มขึ้นในระหว่างการเดินทาง 4 เดือนตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิถึงฤดูร้อน จนถึงฤดูใบไม้ร่วงในที่สุดบนภูเขาชายแดน รถม้าราชสำนักก็หยุดอยู่ที่ประตูเมืองที่น่าประทับใจมาก
เฟิงหยูเฮงยืนอยู่นอกรถม้าเห็นสองคำที่เขียนไว้ที่ประตูเมือง นั่นคือกูโม่
เมื่อเห็นรถม้าราชสำนักเคลื่อนออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนที่มาดูเขาต่างก็ถอนหายใจเบา ๆ
เมื่อรถม้าออกเดินทางไปซวนเทียนยี่ไล่ตามหลังเฟิงเซียงหรู เขาดึงแขนเสื้อของนางด้วยมือของเขาเป็นครั้งคราว และตะโกนว่า “เฮ้”
นางทำอะไรไม่ถูก”มีอะไรรึ ? ”
ซวนเทียนยี่โต้กลับทันที”ข้าไม่รู้ว่าใครในพวกเราเด็ดเดี่ยวกว่ากัน อย่างไรก็ตามมันจะเสียเปล่า เจ้าไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกับเขาได้ และข้าก็ไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกับเจ้าได้ งั้นเราก็มาเป็นเพื่อนร่วมทางกัน” เฟิงเซียงหรูหัวเราะอย่างโกรธเคืองและอธิบายว่า”ข้ามีองค์ชายเจ็ดอยู่ในใจ แต่ข้าไม่จำเป็นต้องครอบครองพระองค์ หากเป็นเพียงภาพจริง ๆ ตอนที่ข้าอยู่ในมณฑลจี่อัน ข้าจะไม่ปฏิเสธการแต่งงาน ตอนนี้พระองค์มีบางอย่างผิดปกติ ข้าไม่สามารถปล่อยวางมันได้ แต่ถ้าพระองค์ดีขึ้น สักวัน ซวนเทียนยี่ ข้าจะสามารถแต่งงานกับเจ้าได้”
”หืม? ” ซวนเทียนยี่ผงะ ความดีใจอย่างมากก็ปะทุขึ้นในทันที แต่เขาก็ยังพยายามยืดตัวแสร้งทำเป็นเฉยเมย และถามนางว่า “ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าทำไมเจ้ามองตามข้าก่อนหน้านี้ ? ก่อนหน้านี้เจ้ามัวแต่ไปทำอะไรอยู่ ? ”
เฟิงเซียงหรูเหลือบมองเขาและเดินต่อไปก้าวไปข้างหน้า “เพราะเจ้าเป็นคนติดดินมากกว่าคน ๆ นั้น แล้วซวนเทียนยี่ เจ้าเป็นพวกชอบใช้แรง เจ้าไม่เคยชอบสวมใส่อะไรที่ยุ่งยาก อย่าหัวเราะเยาะกันเลย”
ซวนเทียนยี่ถูกปิดกั้นเขากระทืบเท้า เขารู้สึกเสียใจเป็นครั้งแรก ! ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถล้างคราบนี้ออกได้ อาจารย์ของเขาดูเหมือนจะไม่พอใจจริง ๆ และเขาสามารถรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อก่อน
ด้านหลังเขาฮ่องเต้เทียนเฟิงเดินมาตบไหล่เขา “เสด็จพี่ ยังต้องรออีกนาน ! ”
ซวนเทียนยี่กุมหน้าผากมันจะเกิดขึ้นอีกหรือไม่ ?
เมื่อซวนเทียนหมิงไปถึงในวันขึ้นปีใหม่ หมู่บ้านซีปิงปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวจากระยะไกลดูเหมือนโลกในเทพนิยาย
เฟิงหยูเฮงได้ข่าวล่วงหน้าและรู้ว่าพวกเขาจะมาถึงในวันนี้นางจึงนำอุ้งเท้าหมี 2 ชิ้นออกมาแล้วตุ๋น เฟิงจื่อหรูรออยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้าน เขาปรบมือด้วยความยินดีเมื่อเห็นรถม้าราชสำนักจากระยะไกล
คนกลุ่มหนึ่งอยู่ในหมู่บ้านซีปิงเป็นเวลา1 ปี คนในหมู่บ้านต่างประหม่าและตื่นเต้นเมื่อเห็นชายร่างใหญ่เช่นนี้เป็นครั้งแรก นึกถึงครั้งสุดท้ายที่พวกเขาเห็นคนจากเมืองหลวง คือคนที่คฤหาสน์ของตระกูลเฟิงที่มารับมารดาบุตรสาวและบุตรชายของตระกูลเหยา โดยไม่คาดคิดว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เคยทุกข์ยากมากที่จะมีชีวิตรอดกลับมา ตอนนี้คือพระชายาหยู และยังมีอดีตฮ่องเต้และพระชายาหยุนมาที่หมู่บ้านในช่วงปีใหม่ ! ผู้คนคิดว่าหลุมฝังศพของบรรพบุรุษถูกรมควันจริง ๆ และหมู่บ้านซีปิงเป็นดินแดนที่มีค่าของฮวงจุ้ย
ชีวิตในหมู่บ้านเป็นเรียบง่ายและสงบซวนเทียนหมิงมักจะพาเฟิงจื่อหรูและกลุ่มองครักษ์เงาขึ้นไปบนภูเขาเพื่อล่าสัตว์ และเสี่ยวไป๋จะตามหลัง สัตว์ร้ายในภูเขาไม่เคยเห็นการต่อสู้เช่นนี้มาก่อน ใครได้ยินว่าพวกเขานำเสือมาล่าสัตว์ พวกมันวิ่งหนีด้วยความกลัว ! น่าเสียดายที่พวกมันยังรวดเร็วไม่เท่ากลุ่มองครักษ์เงา
ทุกครั้งที่พวกเขาเข้าไปในภูเขาพวกเขาจะได้เหยื่อกลับมามากมาย ตั้งแต่หมีไปจนถึงไก่ฟ้าตัวเล็ก หลังจากลงจากภูเขาแล้วพวกมันจะถูกแจกจ่ายให้กับชาวบ้านในหมู่บ้านทุกครอบครัวจะมีเนื้อกิน พวกเขาอยู่ในหมู่บ้านซีปิงจนถึงวันที่15 ของเดือนหนึ่ง หลังจากวันที่ 15 เฟิงหยูเฮงอำลาชาวบ้านและติดตามซวนเทียนหมิงไปภาคเหนือ
ซวนเทียนหมิงบอกนางว่า”หลี่เฉิงออกเดินทางทันทีที่เจ้าออกเมืองหลวง ข้าส่งคนไปคุ้มกันนาง มีข่าวว่านางไปถึงที่ฝังศพของอดีตฮ่องเต้เมื่อหนึ่งปีก่อน คนของเราเตรียมบ้านไว้ให้นาง หลุมฝังศพได้รับเลือกจากนาง บิดาของนางมาหาสองสามครั้งโดยบอกให้นางกลับบ้าน แต่นางไม่ยอมกลับไป”
เฟิงหยูเฮงถอนหายใจและส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้”ข้าอยากพูดถึงเรื่องครอบงำจิตใจ ใครจะห้ามหลี่เฉิงได้บ้าง ? นางแสร้งเป็นบ้ามาครึ่งชีวิต น่าเสียดายที่นางยังไม่สามารถบรรลุความต้องการของนางได้”
จากหมู่บ้านซีปิงถึงเฉียนโจวใช้เวลาเดินทาง 3 เดือนเต็ม ในตอนนั้นดอกไม้ในราชวงศ์ต้าชุนกำลังเบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็ยังคงเป็นทุ่งน้ำแข็งขนาดใหญ่เป็นเวลาหลายอาทิตย์
ซวนเทียนหมิงให้อดีตฮ่องเต้และพระชายาหยุนแวะพักอยู่ที่เจียงโจวเมื่อหลู่ซางรู้ว่าอดีตฮ่องเต้กำลังจะมา เขาก็ตื่นเต้นจนน้ำตาไหล และสวดมนต์ว่า “เจ้าหน้าที่คนเก่าอยากจะตายจริง ๆ พะยะค่ะ”
อดีตฮ่องเต้รู้สึกสะเทือนใจอย่างมากเมื่อจำได้ว่าเขาออกจากสนามรบต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกับหลู่ซางในตอนนั้นราวกับว่าเวลานั้นพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน แต่ในพริบตาพวกเขาทุกคนก็แก่ชราแล้ว และลูก ๆ หลาน ๆ ของพวกเขาก็อายุมากแล้ว เขาก็สละบัลลังก์ให้องค์ชายหก… วันเวลาเหล่านี้ผ่านไปเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?
หลังจากการรักษาของเฟิงหยูเฮงพระชายาหยุนก็หายเป็นปกติ แม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเหมือนเด็กผู้หญิงในวัย 40 ปี แต่ดูเหมือนว่านางจะใกล้เคียงกับอายุที่แท้จริงของนางมาก ถ้านางแต่งตัวดีขึ้นนางจะดูเด็ก ท้ายที่สุดแล้วระยะห่างจากฮ่องเต้ก็มากขึ้นเป็นอีกครั้งนางภูมิใจมาก
หลู่ซางพอใจพระชายาหยุนไม่ต้องการฟังความทรงจำของเขาในอดีตที่ผ่านมา นางไม่เคยสัมผัสกับสิ่งเหล่านั้นในอดีต ตอนนี้นางสนใจเรื่องเดียว “รีบจัดเรือนรับรอง ข้ายังคงกังวลที่จะเล่นไพ่นกกระจอก ! ”
แต่เดิมหลู่ซางไม่เข้าใจว่าการเล่นไพ่นกกระจอกคืออะไรแต่เมื่อเขาเห็นพระชายาหยุน อดีตฮ่องเต้ จางหยวน และองครักษ์เงาหญิงอยู่ที่โต๊ะสี่เหลี่ยมด้วยกัน จากนั้นก็หยิบไพ่นกกระจอกออกมา ความสนใจของเขาก็ติดหนึบ ดังนั้นจาวหยวนจึงสอนเขาในขณะที่เล่นไพ่ หลังจากสอนไป 2 รอบ หลู่ซางก็สามารถไปเล่นแทนองครักษ์เงาหญิง และเล่นด้วยตนเองได้
”ไปเตรียมอาหารเรียบร้อยแล้วก็ยกมาที่โต๊ะนี้” หลู่ซางสั่งบ่าวรับใช้ของเขา จากนั้นก็หันกลับไปพูดกับอดีตฮ่องเต้ “กินกันที่โต๊ะนี้ ข้าเห็นว่าพระองค์ไม่ค่อยหิว ข้าคิดว่าพระองค์สนใจการเล่นไพ่มากกว่า” จางหยวนกลอกตาเมื่อได้ยินแต่บอกว่าคนที่สามารถเล่นกับอดีตฮ่องเต้นั้นไม่น่าไว้ใจ ! พวกเขาเล่นมาตลอดทาง พวกเขาจะเห็นได้อย่างไรว่าพวกเขาไม่หิวมาก ?
อย่างไรก็ตามอดีตฮ่องเต้เห็นด้วยกับประเด็นนี้เป็นอย่างมากโดยไม่เงยศีรษะขึ้น เขาพยักหน้าและกล่าวว่า “ข้าไม่หิว ข้ากินเกือบทุกวัน ข้ากินเกือบตลอดชีวิต เจ้าเล่นไพ่นกกระจอกกี่วัน ? สำหรับข้า มันสำคัญมาก”
แม้แต่พระชายาหยุนก็พยักหน้าและพูดว่า” ใช่ แค่กินบะหมี่หรืออะไรสักอย่างก็พอแล้ว มีใครต้องการหรือไม่ ? ”
จางหยวนมองท่าทางนี้และเขาก็ไม่ได้กินอาหารที่ดีเขาเหลือบมองไพ่ในมือและจั่วไพ่ขึ้นมา พร้อมทิ้งไพ่ที่เขาไม่ต้องการ พลางเอ่ยว่า “ใต้เท้าหลู่ พวกเขาไม่หิวแต่ข้าหิวแล้ว สั่งให้บ่าวรับใช้เอาของว่างมาให้ข้าก่อนได้หรือไม่”
อดีตฮ่องเต้ตะลึง”เจ้ากินพายช็อคโกแลตหลายชิ้นตอนที่เจ้าอยู่บนรถม้า และเจ้ากินส่วนของข้าจนหมด เจ้ายังหิวอยู่อีกหรือ ? ”
”กระหม่อมยังเด็กมันจะหิวบ่อยพะยะค่ะ ฝ่าบาทพากระหม่อมมาโดยไม่สนใจว่ากระหม่อมจะอิ่มหรือไม่ ? ”
”ใครบอกให้เจ้าตามมา”อดีตฮ่องเต้จ้องหน้าเขา “เจ้าซื่อสัตย์กับข้าในพระราชวัง เจ้าต้องทำตามแล้ว เจ้าจะพบว่าตัวเองมีปัญหา”
”ถ้าอย่างนั้นฝ่าบาทไปแล้วกระหม่อมจะทำอะไรอยู่ในพระราชวังพะยะค่ะ กระหม่อมจะรับใช้ใคร ? ”
”เจ้าก็รับใช้บุตรชายของข้า! ”
”กระหม่อมมีหลานชายรอกระหม่อมอยู่ฝ่าบาทต้องการกระหม่อมหรือไม่ ทำไมฝ่าบาทถึงทำแบบนี้พะยะค่ะ ? กระหม่อมรับใช้ฝ่าบาทมาเกือบยี่สิบปีแล้ว ฝ่าบาทจะทิ้งข้าไปเมื่อฝ่าบาทบอกไม่ต้องการกระหม่อมหรือพะยะค่ะ ? ”
”ใครทิ้งเจ้า? ”
”ถ้าฝ่าบาทไม่ทิ้งกระหม่อมฝ่าบาทต้องให้กระหม่อมกินอิ่มพะยะค่ะ”
พวกเขามองไปที่อดีตฮ่องเต้และขันทีน้อยมีการต่อสู้อีกครั้ง และหลู่ซางก็ตะลึง นี่เป็นขันทีจริง ๆ หรือ? อาจเป็นบุตรนอกสมรสของอดีตฮ่องเต้ข้างนอกหรือไม่ ? ช่างน่ากลัวเหลือเกิน !
ในเวลานี้ซวนเทียนหมิงและชายาของเขาได้เข้ามาในดินแดนน้ำแข็งทหารที่อยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายปีเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นองค์ชายเก้าและพระชายากลับมา พวกเขาตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหล ทั้งสองเดินไปตลอดทางเพื่อร่วมกับทหารและสวัสดิการของเฟิงหยูเฮงก็แจกจ่ายไปตลอดทาง ชา ไวน์ ช็อคโกแลต น้ำแร่ โค้กมอบให้ทหารประจำการที่นี่
ในที่สุดรถม้าราชสำนักก็มาถึงหน้าหลุมฝังศพของอดีตองค์ชายและหลี่เฉิงก็รออยู่ที่นั่น
เฟิงหยูเฮงมองไปที่คนที่นางไม่พบมานานหลี่เฉิงผอมกว่าตอนที่นางอยู่ในเมืองหลวง นางอดไม่ได้ที่จะชักชวนอีกฝ่าย “เขาไม่สามารถคืนชีพจากความตาย เจ้าจะต้องเสียใจ ชีวิตของเจ้าไม่ได้มีเพียงจาวเหลียน เจ้ายังมีครอบครัวและบิดาของเจ้า ถ้าเจ้าอยู่ที่นี่แบบนี้ตลอด เจ้าจะทำให้บิดาของเจ้าเป็นห่วง”
หลี่เฉิงไม่พูดแต่มองโถขี้เถ้าในมือของเฟิงหยูเฮงเงียบๆ เอามากอดไว้แล้วร้องไห้เงียบๆ
จาวเหลียนถูกฝังอยู่ในหลุมฝังศพข้างบิดามารดาของเขาซวนเทียนหมิงแกะสลักชื่อของเขา จากนั้นเขาก็ประกอบสุสานและปิดผนึกหินเป็นการส่วนตัว
เฟิงหยูเฮงยืนอยู่หน้าหลุมฝังศพและรู้สึกเศร้าใจน้ำตาไหล นางบอกกับจาวเหลียน “ข้าล้างแค้นให้กับความคับแค้นใจของเขา ดูสิ” นางชี้ไปที่ตวนมู่อันกัวซึ่งถูกนำตัวไปด้านหน้า ตวนมู่อันกัวสวมชุดผู้หญิงที่มีริมฝีปากสีแดงและแขนขาอ่อนปวกเปียก นอนบนพื้น นางกล่าวว่า “เจ้าพอใจหรือไม่ ลืมความเกลียดชังเก่า ๆ ลืมทุกสิ่งในโลกนี้ ชาติหน้าจะได้เกิดในครอบครัวธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง เจ้าจะอยู่อย่างมีความสุข เฟิงจาวเหลียน ข้าขอบคุณเจ้ามากที่เข้ามาในชีวิตของข้า สิ่งที่น่าอัศจรรย์ที่เจ้านำมา ข้าจะไม่ลืมในชีวิตนี้ จาวเหลียน ข้าจะเซ่นไหว้วิญญาณของเจ้าด้วยชีวิตของตวนมู่อันกัว หลังจากดื่มเลือดของเขาแล้ว ข้าหวังว่าเจ้าจะ… พักผ่อนอย่างสงบ นำตัวเขามา ! ”
ซวนเทียนหมิงหยิบมีดขึ้นมาและหัวของตวนมู่อันกัวกลิ้งไปที่พื้น และเลือดเปื้อนหลุมฝังศพของจาวเหลียน แต่เขาก็ทำให้มันแห้งอย่างรวดเร็ว รูปลักษณ์ดั้งเดิมของหลุมฝังศพถูกเปิดเผยอีกครั้ง
เฟิงหยูเฮงจับมือซวนเทียนหมิงและพูดเบา ๆ ว่า “ทุกอย่างจบลงแล้ว”
ใช่! ทุกอย่างจบลงแล้ว จาวเหลียนถูกฝัง และในที่สุดก็ได้กลับมาบ้านเกิด และอยู่กับบิดาและมารดาของเขา เฉียนโจวถูกโค่นล้ม ได้เมืองจากกูซูมาเพิ่ม ซงซุยก็ล่มสลาย และแม้แต่ราชวงศ์ต้าชุนก็มีฮ่องเต้ที่คอยปกป้องต่อไปถึงเวลาใช้ชีวิตของตัวเอง
จากตะวันตกเฉียงเหนือไปยังเฉียนโจวเมื่อออกจากรถรถม้าก็เดินทางไปทางตะวันตกอีกครั้ง คราวนี้ถึงทางตะวันตก
ทิวทัศน์สวยงามมากขึ้นเรื่อยๆ กิ่งก้านและดอกตูมก็เขียวชอุ่มขึ้นในระหว่างการเดินทาง 4 เดือนตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิถึงฤดูร้อน จนถึงฤดูใบไม้ร่วงในที่สุดบนภูเขาชายแดน รถม้าราชสำนักก็หยุดอยู่ที่ประตูเมืองที่น่าประทับใจมาก
เฟิงหยูเฮงยืนอยู่นอกรถม้าเห็นสองคำที่เขียนไว้ที่ประตูเมือง นั่นคือกูโม่
