บทที่ 1491 การลดน้ำหนักขั้นที่สอง
หลังจากกลับมาถึงบ้าน คนรับใช้ก็มาแจ้งว่า “คุณหนู คุณหนูฟางมาแล้ว”
เพ่ยหยามาแล้ว
กู้เสี่ยวหวานครุ่นคิด นางหายตัวไปเป็นเวลาหลายวันแล้วตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งล่าสุด และนางไม่รู้ว่าสองแม่ลูกตระกูลฟางเป็นอย่างไรบ้างที่บ้านของตระกูลหลู
เมื่อไปถึงห้องโถงด้านหน้าก็เห็นฟางเพ่ยหยานั่งอยู่ตรงนั้น นางกำลังจิบชาอยู่
“เพ่ยหยา” กู้เสี่ยวหวานเรียกอย่างกระตือรือร้น
ทันทีที่นางได้ยินการเคลื่อนไหว ฟางเพ่ยหยารีบลุกขึ้น หันไปหาต้นตอของเสียงและไม่สามารถหยุดรอยยิ้มบนใบหน้าของนาง “ท่านพี่ ท่านพี่”
นางรีบเดินไปหากู้เสี่ยวหวานทันที
ในเวลานี้ กู้เสี่ยวหวานพบว่าฟางเพ่ยหยาผอมลงกว่าคราวที่แล้วเล็กน้อย
เมื่อก่อนนางหัวเราะ ดวงตาของนางจะหรี่ลง ในขณะนี้เมื่อเห็นนางยิ้ม แม้ว่าใบหน้าจะยังมีเนื้ออยู่มาก แต่โชคดีที่นางผอมลงกว่าเดิมมาก
“เพ่ยหยา เจ้าผอมลง” กู้เสี่ยวหวานรู้สึกได้ตั้งแต่แรกเห็น
เมื่อฟางเพ่ยหยาได้ยินสิ่งนี้ ก็พยักหน้าอย่างตื่นเต้น “ท่านพี่ ข้าผอมลง ผอมลงจริง ๆ เจ้าค่ะ”
น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ท่าทางมีความสุขของนางราวกับเด็กน้อยได้ขนม นางจับมือกู้เสี่ยวหวานและกระโดดไปมา
เมื่อกู้เสี่ยวหวานเห็นว่านางมีความสุขเพราะผอมลง ดังนั้นนางจึงอดไม่ได้ที่จะมีความสุขไปพร้อมกับนาง “ถ้าเจ้าพยายามต่อไป น้ำหนักเจ้าจะลดลงอย่างต่อเนื่องแน่นอน”
เมื่อก่อนฟางเพ่ยหยามีน้ำหนักมากเกินไป ถ้านางลดน้ำหนักได้ก็คงจะดีกว่าเดิมมาก
“ใช่แล้ว ท่านพี่ ข้าจะเชื่อฟังท่านพี่เจ้าค่ะ” ฟางเพ่ยหยาตื่นเต้นจนระงับอารมณ์ไม่ไหว น้ำหนักของนางเพิ่มมาต่อเนื่องหลายสิบปี และไม่สามารถลดได้ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ตาม และก็มีแต่จะอ้วนขึ้น แต่ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องอดทนและพยายามต่อไป
“การลดน้ำหนักไม่สามารถสำเร็จได้ในชั่วข้ามคืน เจ้าต้องอดทนและใช้เวลา” กู้เสี่ยวหวานเตือน
มันไม่ดีที่จะลดน้ำหนักอย่างรวดเร็วเกินไป และไม่มียาลดน้ำหนักในยุคนี้
หากต้องการลดน้ำหนัก ก็สามารถกินน้อยลงหรือไม่กินก็ได้ แต่การทำเช่นนั้นจะส่งผลเสียต่อร่างกายมากเกินไป และมันจะทำลายการทำงานของร่างกาย การทำเช่นนั้นไม่คุ้มค่า
“ท่านพี่ ข้ารู้ ตอนนี้ข้าทำตามใบสั่งที่ท่านให้ไว้ ข้ากินข้าวน้อยลงกว่าเดิม ลดของมัน กินข้าวเสร็จแล้วห้ามนั่งหรือนอนตามใบสั่งออกกำลังกายที่ท่านให้มา ข้าออกกำลังกายทุกวัน ดูข้าสิ ข้าเพิ่งรู้สึกว่าช่วงหลังมานี้ ร่างกายเหมือนได้เกิดใหม่เลย เข้าเคยเดินเร็วแล้วหอบเหนื่อย ตอนนี้ไม่รู้สึกวิงเวียนหรือหายใจไม่ออกแล้วและมีแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ” ฟางเพ่ยหยากล่าวอย่างตื่นเต้น
นั่นเป็นเรื่องธรรมชาติ เมื่อมีเนื้อในร่างกายมากก็จะรู้สึกเหนื่อยอย่างแน่นอน หากออกกำลังต่อไป ร่างกายจะปรับตัวและจะไม่เหนื่อยอีกต่อไป
ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยน้ำหนักที่ลดลงจะรู้สึกได้ว่าร่างกายเบาขึ้นมาก
ฟางเพ่ยหยาชนะในนัดครั้งแรก และกู้เสี่ยวหวานก็มีความสุขกับนางเช่นกัน “เอาล่ะ ตอนนี้ข้าจะให้ใบสั่งสำหรับขั้นตอนที่สองแก่เจ้า ใบสั่งครั้งที่แล้วเป็นไปเพื่อสร้างความคุ้นเคยให้เจ้า ตอนนี้ดูเหมือนว่าเจ้าปรับตัวได้ดีมาก ดังนั้นข้าจะเพิ่มความเข้มงวดของการออกกำลังกาย และยังต้องปรับอาหารประจำวันด้วย”
“จะปรับอย่างไรหรือเจ้าคะ” ฟางเพ่ยหยาถามอย่างสงสัย
เมื่อก่อนรู้สึกแย่ที่กินน้อย แต่ตอนนี้ข้าไม่รู้สึกแบบนั้นอีกต่อไป
ตอนแรกรู้สึกอึดอัดจริง ๆ แต่ถ้าอดทนก็จะผ่านไปได้
ฟางเพ่ยหยาไม่ได้พบว่ามันยากเมื่อได้ยินว่านางจำเป็นต้องแก้ไข ตราบใดที่นางสามารถลดน้ำหนักได้ จะให้นางทำอะไรก็ยอม
“ในอนาคต เราจะต้องแน่ใจว่าได้รับสารอาหารเพียงพอสำหรับแต่ละวัน แต่จำไว้ว่ากินข้าวเช้าให้มากขึ้น กินมื้อเที่ยงให้อิ่ม และกินมื้อเย็นเพียงเล็กน้อย การกินมื้อเย็นมากเกินไปอาจทำให้น้ำหนักขึ้นได้ง่าย ต้องควบคุมปริมาณอาหารเย็น”
ฟางเพ่ยหยาพยักหน้า “ข้าฟังท่านพี่”
เมื่อเห็นว่ากู้เสี่ยวหวานเขียนใบสั่งเสร็จแล้ว “เจ้ายังคงต้องใช้ใบสั่งก่อนหน้านี้ต่อไป เมื่อก่อนวิ่งเหยาะ ๆ เพียงครึ่งชั่วยามเท่านั้น คราวนี้ก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น วันต่อไปถึงจะปวดขาแต่มันก็เป็นเรื่องปกติ ไม่ว่าจะเจ็บแค่ไหนก็ต้องวิ่ง วิ่งให้เป็นนิสัย หลังจากนั้นอีกสองสามวันก็จะไม่เป็นไร”
ฟางเพ่ยหยาพยักหน้า “ท่านพี่ ข้าจะฟังสิ่งที่ท่านพูด”
ด้วยความช่วยเหลือของกู้เสี่ยวหวาน การลดน้ำหนักของฟางเพ่ยหยาจึงบรรลุผลในเบื้องต้น ตอนนี้นางจึงฟังกู้เสี่ยวหวานทุกอย่าง
เมื่อเห็นนางเชื่อฟัง กู้เสี่ยวหวานก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “ข้าแค่เอ่ยปากพูด สิ่งที่ต้องดำเนินการคือความแข็งแกร่งของเจ้า เจ้าสามารถทำได้หรือไม่”
“แน่นอน” ฟางเพ่ยหยาไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดว่า “แน่นอน ข้าทำได้ ข้าทำได้อย่างแน่นอน” ในตอนท้ายฟางเพ่ยหยาก็พูดอย่างหนักแน่นราวกับว่าให้กำลังใจตัวเองว่า “ท่านพี่ ข้าจะทำอย่างแน่นอน” เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของฟางเพ่ยหยา กู้เสี่ยวหวานก็รู้สึกประทับใจ ด้วยความเชื่อที่แน่วแน่นี้ นางเชื่อว่าฟางเพ่ยหยาจะต้องทำได้อย่างแน่นอน “อืม ข้าเชื่อว่าเจ้าจะต้องทำได้อย่างแน่นอน”
ฟางเพ่ยหยาถือใบสั่งที่ได้รับจากกู้เสี่ยวหวาน นางรู้สึกตื่นเต้นมาก พับมันและใส่ไว้ในเสื้อของนางอย่างระมัดระวัง
ทั้งสองคุยกันเรื่องการลดน้ำหนักอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปเป็นเรื่องของฮูหยินฟาง
เมื่อพูดถึงฮูหยินฟาง ใบหน้าของฟางเพ่ยหยาก็เต็มไปด้วยความสุข “ช่วงนี้ท่านแม่ของข้ามีสุขภาพที่ดีขึ้น ผิวพรรณของนางดีขึ้นและก็มีแรงมากกว่าเมื่อก่อน เมื่อท่านแม่ของข้าเห็นว่าข้าลดน้ำหนักในช่วงนี้ก็คิดว่าข้าเสียใจจนกินข้าวไม่ได้ แต่ต่อมาเห็นว่าผิวพรรณและรูปร่างดีขึ้นกว่าแต่ก่อน จึงเชื่อว่าข้าลดน้ำหนักด้วยวิธีที่เหมาะสม”
ขณะที่ฟางเพ่ยหยาพูด ดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความสุข เห็นได้ว่าเมื่อสุขภาพของฮูหยินฟางดีขึ้น ฟางเพ่ยหยาก็มีกำลังใจในการลดน้ำหนัก นอกจากนี้ฮูหยินฟางยังมีความสุขที่ได้เห็นลูกสาวผอมลงเรื่อย ๆ ร่างกายของนางจึงค่อย ๆ ดีขึ้นตาม
