บทที่ 16 ความเกลียดชังเรื่องอะไร
หลานเยาเยายิ้มมุมปาก แววตาเป็นประกาย……
นางแอบย่องเข้ามาจากด้านนอกอย่างเงียบๆ เมื่อมาถึงหน้าต่าง ก็พบความเคลื่อนไหวบางอย่าง และได้ยินเสียงพูดด้วยความโกรธแค้นอยู่ภายใน:
“คุณหนู หากว่านังนั่นถูกงูพิษฉกตายล่ะ นายท่านจะเอาผิดหรือไม่?” สาวใช้ที่นั่งอยู่ข้างๆหลานชิวหยุนพูดด้วยความกังวล
ไม่กี่วันที่ผ่านมา เพื่อที่จะข่มขู่หลานเยาเยา นายท่านฆ่าคนไปถึงสี่คน แม้แต่คุณหนูเอง ก็ถูกขังอยู่สองสามวัน ตอนนี้คุณหนูให้พ่อบ้านปล่อยงูพิษไปฉกหลานเยาเยา หากนายท่านเอาผิดขึ้นมา พวกข้ารับใช้เหล่านี้มีหวังต้องตายกันหมด
“วางใจเถอะ! ท่านพ่อรักข้าที่สุด ถึงเวลาก็คงได้แต่ปิดตาข้างเดียว ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่หากท่านพ่อเอาผิดขึ้นมาจริงๆ ข้าจะรับผิดทั้งหมดเอง ไม่ให้พวกเจ้าต้องเดือดร้อนแน่”
หลานชิวหยุนพูดพลาง ก็บรรจงปักผ้าเช็ดหน้าเป็นรูปเป็ดแมนดารินพลางอย่างตั้งใจ แต่ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความอำมหิต
ต่อให้ท่านพ่อเอาผิดนาง นางก็จะบอกว่าพวกสาวใช้ยุยงให้นางทำ เช่นนี้ก็พอแล้ว เพราะยังไงท่านพ่อก็จะเชื่อแค่เพียงคำพูดของนาง ยังไงซะ นางก็คือแก้วตาดวงใจของเขา
อีกทั้ง!
นางเองก็เป็นคนของรัชทายาท การที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นพระชายาขององค์รัชทายาท ก็คงใช้เวลาอีกไม่นาน
ท่านพ่อจะยอมเห็นแก่เรื่องเล็กน้อยจนเสียการใหญ่ได้อย่างไร?
เมื่อได้ยินคุณหนูของตนเองพูดเช่นนี้ พวกสาวใช้ก็วางใจ หลังจากนั้นจึงกล่าวชื่นชมทักษะการปักอันประณีตของหลานชิวหยุน ที่สามารถปักเป็ดแมนดารินออกมาได้ประหนึ่งมีชีวิต
ทำให้หลานเยาเยาที่ยืนฟังอยู่นอกหน้าต่าง รู้สึกสะอิดสะเอียน
ไม่เลวนี่!
หลานชิวหยุนส่งของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้ให้แก่นาง นางก็ยินดีรับไว้ หวังว่าหากถึงทีที่นางส่งของขวัญกลับคืนบ้าง หลานชิวหยุนคงจะไม่ถือสา
ดังนั้น!
นางจึงนำยาน้ำ ไปสาดไว้โดยรอบตัวบ้าน อีกทั้งยังโปรยยาที่ระเหยได้ง่ายบางตัวเข้าไปในห้อง แล้วเดินออกไปข้างนอกด้วยท่าทีที่มีความสุข
เมื่อมองดูเงามืดภายใต้ต้นไม้ใหญ่นอกจวนแม่ทัพ ก็มองเห็นเงาของคนสองสามคนกำลังทำลับๆล่อๆ เมื่อเห็นก็ยิ้มออกมาอย่างเบิกบานทันที แล้วจึงเดินมุ่งหน้าไปหาคนเหล่านั้น
“ถิงเมี่ยน เป็นอย่างไรบ้าง? ได้มาเท่าไหร่แล้ว?”
คนที่ขายงูพิษให้แก่พ่อบ้านในวันนี้มีนามว่าถิงเมี่ยน ทำทั้งงานในด้านมืดและด้านสว่าง รับทำงานประเภทลับๆโดยเฉพาะ และทำงานเพื่อเงินเท่านั้น
สมแล้วที่เป็นจอมวายร้ายแห่งจักรวรรดิ อิทธิพลไม่ธรรมดาจริงๆ!
ถึงตอนนี้ หลานเยาเยานำตั๋วเงินมูลค่าหนึ่งพันออกมาสามใบ ทำทีท่าเหมือนว่าร้อน แล้วจึงนำมาพัดไปมา
เมื่อเห็นว่าหลานเยาเยามาแล้ว
ทั้งสองสามคนที่กำลังรออยู่อย่างใจจดใจจ่อ ก็ดูจะกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที ยิ่งเห็นตั๋วเงินที่อยู่ในมือของนางแล้ว ก็ยิ่งตาทำให้ตาลุกวาวขึ้นมาทันที
“คุณหนูหกไม่ต้องกังวล สิ่งที่ท่านต้องการมีครบทั้งหมด บรรจุอยู่เต็มกระสอบทั้งสามใบ ท่านต้องการจะตรวจดูก่อนไหม?”
ตอนที่หลานเยาเยาแนะนำตัวแก่ถิงเมี่ยนในตอนแรก เขายังไม่เชื่อว่าเป็นหลานเยาเยาตัวจริง อีกทั้งหลานเยาเยาที่อยู่ในจวนแม่ทัพขี้ขลาดตาขาว ชื่อเสียงก็ไม่ดี แล้วจะมีเงินมากมายอย่างนี้ได้อย่างไร?
เขาเห็นแก่ตั๋วเงินจึงได้รับทำงานนี้
เมื่อพวกเขาได้ของมาแล้ว ก็มายืนรออยู่ที่นี่ แต่กลับไม่เห็นหลานเยาเยาออกมา จึงเข้าใจว่าคงจะถูกหลอกแล้วอย่างนั้นหรือ?
ตอนนี้เห็นนางมาแล้ว ก็ค่อยโล่งใจหน่อย
ให้นางตรวจสอบสินค้า ก็คงทำแค่เพียงเดินผ่านๆ เพราะหญิงสาวล้วนแต่กลัวของมีพิษเหล่านี้ อีกทั้งพวกเขาไม่มีทางนำของปลอมมาให้ จะตรวจไม่ตรวจก็มีค่าเท่ากัน
แต่ใครจะไปคิด!
แต่เขากลับเห็นดวงตาของหลานเยาเยาดูเรียบเฉย ไม่เพียงแต่จะไม่มีความกลัวเลยสักนิด แต่กลับทำเหมือนกับว่าเจอของที่รักซะอย่างนั้น อีกทั้งยังอดใจไม่ไหวที่จะแก้มัดเชือกที่ผูกกระสอบอยู่ แล้วเอามือล้วงเข้าไปข้างใน
“คุณหนูหก ระวังมันมีพิษ!” ถิงเมี่ยนรีบพูดเตือน
หลานเยาเยาไม่สนใจเขา จับเอางูพิษที่มีลายเป็นวงแหวนสีดำสลับขาวออกมาหนึ่งตัว มองดูมันแลบลิ้น แล้วยิ้มหัวเราะด้วยความตื่นเต้น
“งูสามเหลี่ยม พิษร้ายแรงมาก ออกหากินเวลากลางคืน เป็นหนึ่งในสี่ของงูที่มีพิษร้ายแรงที่สุด ดี เหอะๆ ดีมาก”
พูดเสร็จก็นำงูสามเหลี่ยมใส่กลับเข้าไป แล้วก็ล้วงมือเข้าไปควานหาในกระสอบอีกครั้ง พร้อมกับพึมพำ:
“จุ๊ๆ งูจงอาง งูเขียวหางไหม้ แล้วยังมีงูกะปะกับงูแมวเซาอีก แมงป่องมีพิษก็มีหลายชนิด อู้หู คางคกนี่ก็ไม่เลว มีพิษร้ายแรงเช่นกัน……”
เมื่อเห็นหลายเยาเยาหยิบของที่พิษร้ายแรงเหล่านั้นด้วยมือเปล่า ซ้ำยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้เกิดบรรยากาศแปลกๆอยู่ชั่วครู่ พวกเขาแต่ละคนก็รู้สึกกลัวจนเสียวสันหลัง ตกใจจนหน้าซีด
ถึงขนาดที่ถิงเมี่ยน ผู้ถูกขนานนามว่าเป็นสิ่งมีพิษร้ายแรงอย่างที่ห้า ยังตกใจจนตาแทบถลนออกมา แม้แต่ริมฝีปากก็สั่นโดยไม่รู้ตัว!
แน่นอน เมื่อหลานเยาเยาทำการตรวจสอบสินค้าเสร็จ ก็เงยหน้าขึ้นมองถิงเมี่ยน แต่กลับพบว่าถิงเมี่ยนกับพวกของเขามองนางด้วยท่าทางอย่างกับเห็นผี
“พวกเจ้าเป็นอะไรไป? มีเรื่องอะไรที่ไม่พอใจหรือไม่น่าเชื่ออย่างนั้นหรือ?”
“แคก แคก ไม่มีไม่มี”
ถิงเมี่ยน รีบโบกมือ ตกใจจนสำลักน้ำลาย แล้วยังถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว
ถึงแม้ว่าสัตว์มีพิษเหล่านี้จะถูกซื้อมาจากตลาดมืด แต่ว่าเวลาจับสัตว์มีพิษเหล่านี้ พวกเขาก็ต้องระวังมากเป็นพิเศษ เพราะกลัวว่าอาจจะถูกกัดเข้าโดยไม่ตั้งใจ
แต่หลานเยาเยากลับไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเลยสักนิด อีกทั้งตอนนำสัตว์มีพิษเหล่านั้นขึ้นมาก็ไม่ได้ทำรุนแรง แต่กลับทำให้สัตว์มีพิษที่ปกติมีนิสัยดุร้าย กลายเป็นสัตว์ที่ดูเชื่อง จนไม่เหลือความดุร้ายเลยสักนิด
ข่าวลือคงจะเชื่อถือไม่ได้แล้วกระมัง?
“อืม ไม่มีก็ดีแล้ว พวกเจ้าจงนำสัตว์มีพิษเหล่านี้ เทเข้าไปในสวนด้านหลังจวน”
หลานเยาเยาลูบคางอย่างครุ่นคิด เดิมทีตั้งใจว่าจะให้พวกเขาเทเข้าไปในห้องของหลานชิวหยุนโดยตรง แต่พอมาคิดอีกที ปล่อยเข้าไปในสวนด้านหลังน่าจะดีกว่า
เพื่อเลี่ยงไม่ให้มีปัญหาตามมา!
“เทเข้าไปทั้งหมดเลยหรือ?” ถิงเมี่ยน ถามอย่างไม่แน่ใจ
สัตว์มีพิษทั้งสามกระสอบถูกปล่อยเข้าไป คืนนี้จวนแม่ทัพคงจะเกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โตแน่ๆ?
“อืม ปล่อยเข้าไปให้หมด คืนนี้ต้องสนุกแน่ๆ พวกเจ้าอยากจะอยู่รอดูไหมล่ะ? คงจะน่าสนใจไม่น้อย!” พูดจบ หลานเยาเยาก็หันไปส่งสายตาปิ๊งๆให้ถิงเมี่ยนรูปหล่อหนึ่งที
“ไม่ล่ะ ไม่ล่ะ”
เรื่องแบบนี้ ต่อให้น่าสนุกแค่ไหนก็คงอยู่ดูไม่ได้ อาจทำให้ถึงแก่ชีวิต เขายังใช้ชีวิตไม่คุ้ม อีกทั้งยังมีเงินอีกมากมายรอให้เขาไปใช้อยู่
แล้วพบกันใหม่!
หลานเยาเยาเองก็ไม่ได้บังคับ
หลังจากพวกเขานำสัตว์มีพิษทั้งหมดปล่อยเข้าไปในสวนหลังบ้านเสร็จ พอให้เงินพวกเขาไปหนึ่งพันแล้ว ก็ยังเอาเพิ่มให้พวกเขาอีกห้าร้อย
ถิงเมี่ยนไม่ได้รับเงินห้าร้อยนั้นไว้ แต่ก็ไม่ได้ละสายตาไปจากตั๋วเงินใบนั้น แล้วจึงถามด้วยความสงสัย
“คุณหนูหก นี่คือ?”
“ค่าปิดปาก เป็นค่าธรรมเนียมเพิ่มเติม”
“ค่าธรรมเนียม?” ค่าปิดปากถิงเมี่ยนพอจะฟังเข้าใจ แต่ค่าธรรมเนียม ทำให้เขางง
“ฟ้าเกิดปรากฏการณ์ ดินเกิดหนอนพิษ ลูกสี่ตระกูลหลาน เกิดใหม่จากปีศาจจิ้งจอก กินผัวกินลูก เป็นสัตว์อย่างถาวร” เป็นข่าวลือที่ต้องการให้พูดออกจากปาก
คนสมัยก่อนเชื่อเรื่องโชคลางมาก นิ่งซือกับหลานชิวหยุนบังคับให้เหยนจู่กับเสี่ยวจู๋ต้องตาย ตอนนี้ก็ถึงตาที่นางควรจะต้องตายบ้างแล้วไม่ใช่หรือ?
ปล่อยให้พวกเขาได้ลิ้มรสของความสิ้นหวังและโศกเศร้าที่เหยนจู่กับเสี่ยวจู๋ได้รับก่อนตาย
ฆ่าคนก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต
รอดูละกัน! พวกสารเลว
“นี่……”
ถิงเมี่ยนได้ยินก็ตกใจ เขามองดูหลานเยาเยาด้วยความประหลาดใจ หากเมื่อใดที่ถ้อยคำเหล่านี้รั่วไหลออกไป คงจะเป็นการทำลายชีวิตชองคุณหนูสี่ หลานชิวหยุนแห่งจวนแม่ทัพอย่างแน่นอน
เป็นเพราะความแค้นเรื่องใดกัน ที่ทำให้หลานเยาเยาอาฆาตพยาบาทได้ถึงเพียงนี้
ขณะที่ถิงเมี่ยนกำลังคิดว่าควรจะรับตั๋วเงินไว้ดีไหม ก็มีตั๋วเงินมูลค่าหนึ่งพันบาทปรากฏขึ้นตรงหน้าอีกหนึ่งใบ
“แคก แคก”
![เขาสั่งให้ข้าเป็นราชินี [ส่วนที่ 2]](https://i1.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/43196.jpg?resize=151,215 "เขาสั่งให้ข้าเป็นราชินี [ส่วนที่ 2]")
