Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 743 เหอต้าจวิ้นหน้าไม่อาย

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

ตอนที่ 743 เหอต้าจวิ้นหน้าไม่อาย

บริษัทดำเนินการอย่างรวดเร็ว ผ่านไปไม่นาน หลี่ซ่งหวาก็ผนวกบริษัทผลิตแอนิเมชันเข้าสู่ระบบของสตาร์ไลท์ หลังจากซื้อกิจการสำเร็จ ก็เริ่มผลิตสแลมดังก์ฉบับแอนิเมชันเป็นในทันที บนบลูสตาร์ซึ่งมีเทคโนโลยีล้ำสมัย จึงผลิตผลงานได้รวดเร็วกว่าบนโลกอย่างเห็นได้ชัด แทบทุกครั้งที่หลินเยวียนส่งมอบโครงเรื่องบางส่วนไปให้ ทางนั้นจะสามารถผลิตเนื้อหาของแอนิเมชันบางส่วนเสร็จสิ้น อีกทั้งประสิทธิภาพที่ได้ก็ยังทำให้หลินเยวียนพอใจมากอีกด้วย นี่คือข้อดีของแขนงเทคโนโลยีที่ก้าวหน้า แน่นอนว่านี่ก็เป็นความดีความชอบของพนักงานซึ่งทำงานล่วงเวลา ราวกับได้รับการกระตุ้นจากโบนัสที่ประธานกรรมการสัญญาไว้ ทุกคนพบพรสวรรค์ในการนอนดึกและลุยงานตลอดทั้งคืน

สตาร์ไลท์ทำงานว่องไว!

ปู้ลั่วกลับทำงานว่องไวยิ่งกว่า!

ดูเหมือนว่าจะมีความตั้งใจในการช่วงชิงโอกาส ขณะที่โลกภายนอกยังคงพูดคุยกันว่าอิ่งจือจะสร้างการ์ตูน หัวใจบาสเกตบอลซึ่งเปิดตัวโดยปู้ลั่วการ์ตูนก็กำลังจะออกฉายอย่างเป็นทางการบนเว็บไซต์แอนิเมชันซึ่งปู้ลั่วถือหุ้น ในที่สุดผลงานซึ่งเหอต้าจวิ้นขัดเกลามาตลอดหลายปีก็ได้รับการเผยแพร่สู่สายตาสาธารณชน!

‘จะแข่งกับฉัน?’

‘นายน่ะยังไม่ถึงขั้น!’

‘ใครบอกว่าตัวเตี้ยแล้วเล่นบาสเกตบอลไม่ได้’

‘คนตัวสูงอย่างพวกนายจะขวางฉันได้รึ!’

เด็กหนุ่มรูปร่างเล็กหลบหลีกคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็วประหนึ่งลำแสง ผ่านคู่แข่งและเลย์อัปได้สำเร็จ และนี่เป็นเพียงไคลแม็กซ์แรกในตอนเปิดเรื่องของแอนิเมชัน ตัวละครสร้างความตกตะลึงให้กับผู้คน และหลังจากนั้นก็อวดฝีมืออย่างไม่ลดละ!

สะใจมาก!

ผู้ชมตกใจจนสติแตก!

แอนิเมชันเรื่องนี้บอกเล่าเรื่องราวของนักบาสเกตบอลเปี่ยมพรสวรรค์ซึ่งเข้าร่วมทีมบาสเกตบอลโรงเรียน แม้ว่าเขาจะเป็นนักเรียนมัธยมต้นซึ่งยังไม่พัฒนาส่วนสูง แต่เขากลับเข้าร่วมทีมมัธยมปลาย และใช้ทักษะอันน่าทึ่งของเขา นำทีมซึ่งมีอันดับต่ำเตี้ยเรี่ยดินเอาชนะโรงเรียนอื่นๆ เดิมทีพ่อของเด็กหนุ่มคนนี้เคยเป็นนักบาสเกตบอลมืออาชีพระดับแนวหน้า ทว่า เส้นทางอาชีพของเขาจำต้องสิ้นสุดลงเนื่องจากข้อกล่าวหาอันเป็นเท็จของคู่แข่ง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงอยู่บ้านและปลูกฝังลูกชายที่มีพรสวรรค์เท่านั้น…

ดูจบในรวดเดียว เรื่องราวน่าตื่นเต้นเป็นที่สุด!

เมื่อความลึกลับถูกเปิดเผย การ์ตูนเรื่องหัวใจบาสเกตบอลก็ปรากฏบนปู้ลั่วเช่นกัน การพูดคุยกระจายไปทุกแห่งหนในชั่วลัดนิ้วมือ และแฟนคลับของเหอต้าจวิ้นก็ตื่นเต้นยิ่งกว่าใคร!

‘สนุกมากเลย!’

‘ใครบอกว่าตัวเตี้ยแล้วเล่นบาสเกตบอลไม่ได้ ประโยคนี้โดนใจผมมาก ทั้งที่ตัวเอกเป็นนักเรียนม.ต้น ส่วนสูงไม่ถึง 170 ด้วยซ้ำ แต่กลับเอาชนะนักเรียนม.ปลายได้ สนุกยิ่งกว่าเพลิงบาสเกตบอลในตอนนั้นซะอีก!’

‘เหอต้าจวิ้นสุดยอดจริงๆ เพลงประกอบก็สุดยอด!’

‘ทั้งโครงเรื่อง สายเส้น เพลงประกอบ ยอดเยี่ยมไปซะทุกอย่าง!’

‘พ่อของตัวเอกน่าจะเก่งมาก ไม่งั้นไม่มีทางเลี้ยงลูกให้ออกมาอัจฉริยะขนาดนี้หรอก อยากเห็นตอนพ่อออกโรงเองเลย สมศักดิ์ศรีผลงานที่เหอต้าจวิ้นขัดเกลามานานหลายปี คาดหวังมากจริงๆ !’

‘ต้าจวิ้นชนะแล้ว!’

‘อิ่งจือจบเห่แล้วทีนี้!’

‘ต่อให้เขาเป็นบุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนแล้วยังไง ถ้าแข่งเรื่องการ์ตูนบาสเกตบอล ไม่มีใครสู้เหอต้าจวิ้นได้หรอก เจอแอนิเมชันเรื่องนี้เข้าไปก็จอดทุกคน ไม่ได้ดูแอนิเมชันกีฬาที่มันสะใจแบบนี้มานานแล้ว สมแล้วที่ต้าจวิ้นเป็นอันดับหนึ่งในวงการแอนิเมชันกีฬา!’

บนปู้ลั่ว!

ผู้คนต่างส่งเสียงชื่นชม!

เหอต้าจวิ้นออกแบบทั้งจังหวะและความสะใจไว้อย่างลงตัว กระตุ้นอารมณ์ของผู้ชมมากมาย ถึงแม้จะมีข้อบกพร่องด้านการถ่ายทอดรูปแบบตัวละครที่ไม่ลึกซึ้งมากพอ และตัวเอกก็ทรงพลังผิดมนุษย์มนา แต่ทุกคนต่างสนุกสุดเหวี่ยงกับเรื่องราว เพราะฉะนั้นจุดบกพร่องเพียงเล็กน้องจึงไม่อาจบดบังจุดแข็ง โดยรวมแล้วนับว่าเป็นแอนิเมชันที่ยอดเยี่ยมมาก!

อีกด้านหนึ่ง

แฟนคลับส่วนหนึ่งของอิ่งจือก็กดเข้าไปยังแอนิเมชันเรื่องนี้ ปรากฏว่าดูไปเรื่อยๆ แฟนคลับของอิ่งจือกลับรู้สึกถึงความผิดปกติขึ้นมาทันใด

ไม่ใช่เพราะความตื่นเต้นเร้าใจแอนิเมชันเรื่องนี้

แต่เพราะทุกคนสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยบางอย่างจากผลงานเรื่องนี้!

‘แม่เจ้าโว้ย!’

‘ภูมิหลังของตัวเอกคือเซตติงของเจ้าชายลูกสักหลาดหรอกเหรอ!’

‘ให้ตายเถอะ เป็นแบบที่พวกคุณพูดจริงด้วย ฉันก็ว่าทำไมถึงรู้สึกเดจาวูแรงมาก!’

‘เปิดเรื่องมาหลงหม่าก็เข้าร่วมทีมมัธยมปลาย หลงหม่ามีพ่อที่ปลดเกษียณแล้วแต่มีพลังอำนาจมาก หลงหม่าไม่สูง หลงหม่าชอบพูดว่านายน่ะยังอีกไกล ตัวเอกนี้ชอบพูดว่านายน่ะยังไม่ถึงขั้น มาคิดๆ ดูแล้วนี่มันไม่ใช่บทพูดเดียวกันหรอกหรือ?’

‘เหอต้าจวิ้นหน้าไม่อายเอาซะเลย!’

‘แบบนี้ก็ลอกเจ้าชายลูกสักหลาดมาน่ะสิ เขาแค่เปลี่ยนประเภทกีฬาจากเทนนิสเป็นบาสเกตบอลเท่านั้นเอง!’

‘ประเด็นอยู่ที่ลอกการบ้านคนอื่นมาแต่ก็ลอกได้ไม่ดี!’

‘ยังไม่ต้องพูดถึงเซตติงที่คล้ายคลึงกัน ตัวละครนี้เทียบเจ้าชายลูกสักหลาดไม่ติดเลยสักนิด หลังจากตอนที่สามเป็นต้นไปมีแต่การอวดพลังของตัวเอกคนเดียว พลังก็เกินจริงไปอีก!’

‘…’

แฟนคลับของอิ่งจือโมโห ตัวละครนี้ยิ่งดูยิ่งเหมือนเวอร์ชันจำลองของหลงหม่าจากเจ้าชายลูกสักหลาด นึงไม่ถึงว่าเหอต้าจวิ้นจะหน้าไม่อายได้ถึงขั้นนี้!

ทันใดนั้น

แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นก็ไม่พอใจขึ้นมา อะไรกัน เห็นฝั่งเราโด่งดังขึ้นมา เลยลุกขึ้นสู้แบบหมาจนตรอกงั้นหรือ?

‘ทำไมถึอิจฉาได้ขนาดนั้นนะ?’

‘คนที่บอกว่าต้าจวิ้นลอกเจ้าชายลูกสักหลาด ก็กล้าเกินไปหรือเปล่า ข้อร้องล่ะไปทำความเข้าใจก่อน ว่าเทนนิสกับบาสเกตบอลเป็นกีฬาคนละประเภทกัน!’

‘ตัวเอกในการ์ตูนกีฬาก็เป็นเซตติงเด็กหนุ่มเปี่ยมพรสวรรค์กันทั้งนั้นไม่ใช่หรือไง?’

‘มีแค่พวกคุณที่ใช้ได้ว่างั้น? ตัวละครจากเพลิงบาสเกตบอลของต้าจวิ้นในระยะแรกก็มีพรสวรรค์เหมือนกัน งั้นผมพูดบ้างได้ไหมว่าอิ่งจือลอกต้าจวิ้นมา’

‘ตัวเอกในแอนิเมชันกีฬาก็สไตล์นี้กันหมด พวกคุณเคยดูแอนิเมชันกีฬากันบ้างหรือเปล่า?’

‘…’

ทั้งสองฝั่งทะเลาะกันอีกแล้ว!

และขณะที่ทั้งสองฝั่งทะเลาะกันอยู่นั้น หัวข้อสนทนาเกี่ยวกับหัวใจบาสเกตบอลกลับทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ กระแสยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเช่นเดียวกัน!

ในขณะนั้นเอง

จู่ๆ เหอต้าจวิ้นก็โพสต์ข้อความ

‘เมื่อมีชื่อเสียงย่อมเป็นกลายเป็นประเด็นถกเถียง ก่อนอื่นผมต้องบอกว่า หัวใจบาสเกตบอลเป็นโปรเจกต์ที่ผมเริ่มต้นเมื่อสิบปีก่อน เมื่อสิบปีก่อนผมยังไม่รู้เลยว่าอิ่งจือเป็นใคร ดังนั้นจึงไม่มีคำถามเกี่ยวกับการอ้างอิงและการลอกเลียน ยิ่งไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึงเรื่องที่บาสเกตบอลและเทนนิสเป็นกีฬาที่แตกต่างกันมาก สุดท้ายแล้วมักจะมีคนจมอยู่กับชื่อเสียงจอมปลอม สมญานามบุคคลอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูนกีฬา นำแฟนคลับมาสู้โดยไม่เลิกรา แลดูน่าเกลียดเกินไปสักหน่อย ปกติแล้วผมไม่แยแสกับชื่อเสียงจอมปลอมเหล่านี้ แต่เมื่อมีบางคนใช้สิ่งนี้ทำให้ผลงานของผมเสื่อมเสีย ผมก็ไม่ไม่อาจอดทนอดกลั้นกลับเรื่องนี้ได้อีกต่อไป ผมอยากบอกกับแฟนคลับของคนบางคนว่า โปรดอย่าเอาชนะคู่ต่อสู้ด้วยการทำให้คู่แข่งของคุณเสื่อมเสียเลย นักเขียนการ์ตูนคืออาชีพที่ยกผลงานมาคุยกัน การมุ่งความสนใจไปยังผลงานย่อมเป็นหนทางที่ทรงพลังที่สุด!

ในเวลานี้หัวใจบาสเกตบอลโด่งดังแล้ว

ทันทีที่เหอต้าจวิ้นโพสต์ออกไป ก็ได้รับการสนับสนุนจากแฟนคลับอย่างล้นหลาม

‘พูดได้ดี!’

‘คนที่ไม่แยแสเรื่องพวกนี้อย่างต้าจวิ้น ไม่เคยคิดจะแย่งชิงอันดับหนึ่งอะไรนี่กับพวกคุณหรอก ทำไมจะต้องมาใส่ร้ายกันด้วย!’

‘ยังไม่ยอม? หยิบผลงานออกมาคุยกันเลย!’

‘เจ้านายของพวกคุณก็เขียนการ์ตูนบาสเกตบอลไม่ใช่หรือไง?’

‘เหอะๆ เอาการ์ตูนบาสเกตบอลของเขามาดูเลยดีกว่า’

‘หยิบผลงานออกมาไม่ได้ ได้แต่ตะโกนปาวๆ รังแต่จะถูกคนดูถูก!’

‘เขาเป็นอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนไม่ใช่หรือ’

‘เป็นถึงอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูน ต้องเขียนการ์ตูนธีมบาสเกตบอลที่ดีกว่าเหอต้าจวิ้นออกมาได้สิ ไม่งั้นอันดับหนึ่งก็คงไม่ได้เก่งกว่าคนอื่นหรอกใช่ไหม’

‘…’

ในการ์ตูนบาสเกตบอล แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นไม่เคยเกรงกลัวอิ่งจือ ตอนนี้พวกเขายิ่งฮึกเหิมมากขึ้นหลังจากได้เห็นคุณภาพของหัวใจบาสเกตบอลที่ออกอากาศ!

บัดซบ!

แฟนคลับของอิ่งจือเดือดดาลขึ้นมาแล้ว!

คำพูดของเหอต้าจวิ้นมีเจตนาเปลี่ยนแนวคิดอย่างชัดเจน!

และในเวลานี้เอง โพสต์ของอิ่งจือก็มีการอัปเดตเช่นกัน ‘เวลาหนึ่งทุ่มตรงในวันนี้ สแลมดังก์จะออกอากาศอย่างเป็นทางการ และฉบับการ์ตูนจะเปิดตัวในปู้ลั่วเช่นเดียวกัน’

ในชั่วพริบตา!

การทะเลาะเบาะแว้งระหว่างทั้งสองฝ่ายเงียบลง

ดูเหมือนว่าหลังจากนี้ไม่ว่าจะเป็นการถกเถียงประเด็นใดก็ไร้ความหมาย รอให้สแลมดังก์ออกอากาศ เรื่องน่าขันเหลานี้คงจะถึงเวลาปิดฉากลงสักที

ใครแข็งแกร่งใครอ่อนแอ มองปราดเดียวก็รู้

เมื่อมาถึงจุดนี้ ทั้งสองฝั่งได้พักรบกันชั่วคราว

อย่างไรก็ตาม ทุกคนต่างรู้ดีว่า

ขณะนี้มีกระแสน้ำอันเชี่ยวกรากนับไม่ถ้วนซึ่งซ่อนอยู่ภายใต้ความเงียบสงบ

และเมื่อนาฬิกาบอกเวลาหนึ่งทุ่มตรงดังขึ้น ในที่สุดสแลมดังก์ก็ออกฉาย

แรกเริ่มเดิมดี ไม่มีใครตระหนักได้ว่า พายุบาสเกตบอลลูกใหญ่ซึ่งไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติศาสตร์ ได้เปิดฉากขึ้น อย่างเป็นทางการ…

เมื่อเข้าสู่หน้านิยายที่ถูกล็อกด้วยเหรียญระบบจะใช้เหรียญปลดล็อกตอนต่อไปโดยอัตโนมัติ

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท