ตอนที่ 745 อาจารย์อันไซ ผมอยากเล่นบาสครับ
ฉินโจว
‘เทพอิ่งคือคนฉินโจวเรา!’
‘รู้สึกว่าห้าตอนยังดูไม่หนำใจเลย!’
‘อิ่งจือรีปมาอัปเดตเร็ว!’
……
ฉีโจว
‘นี่คือฝีมือของอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนสินะ!’
‘เขาเข้าใจบลูเกมส์จริงๆ !’
‘เป็นแอนิเมชันที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เคยดูมาเลย!’
……
ฉู่โจว
‘ฉากของเรื่องอยู่ในฉู่โจว!’
‘เทพอิ่งดีต่อพวกเราชาวฉู่มาก นี่สินะวิสัยทัศน์ของศิลปิน!’
‘ถ้าเทพอิ่งเป็นคนฉู่ก็คงดี ผมไม่อยากยอมรับด้วยซ้ำว่าคนอย่างเหอต้าจวินก็เป็นคนฉู่เหมือนกัน!’
……
เยี่ยนโจว
‘โอ้วววว!’
‘นี่แหละแอนิเมชันที่ผู้ชายควรได้ดู!’
‘ตัวละครที่ดังที่สุดในการ์ตูนเรื่องนี้ต้องเป็นอาคางิแน่ๆ !’
หานโจว
‘Surprise mother f**ker! ยอดเยี่ยมมาก!’
‘ฉันชอบสแลมดังก์ ซากุรางิ perfectมาก!’
‘เมื่อก่อนยังไม่เชื่อมั่นในสมญานามบุคคลอันดับหนึ่งในวงการเพลง ตอนนี้ฉันยอมแล้ว เขาคือnumber1ตัวจริง!’
……
อิทธิพลของพายุซึ่งขยายตัวสู่ทั้งห้าทวีปนั้นยิ่งใหญ่มาก!
ทันใดนั้น!
บนอินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยบทสนทนาเกี่ยวกับสแลมดังก์!
ทุกทวีปต่างกล่าวชื่นชม!
ขณะที่ชื่นชมความยอดเยี่ยมของแอนิเมชัน ทุกคนก็ไม่ลืมที่จะเหยียบซ้ำเหอต้าจวิ้นและแฟนคลับของเขา
ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้เหอต้าจวิ้นและแฟนคลับของเขาก็ลำพองใจกันเหลือเกิน!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งแฟนคลับของอิ่งจือ ที่ผ่านมาพวกเขาข่มกลั้นความโกรธไว้นาน จำเป็นต้องระบายมันออกมา!
……
พื้นที่แสดงความคิดเห็นบนปู้ลั่วของเหอต้าจวิ้น
‘รถทัวร์ขนาดใหญ่จากฉินโจวปิดล้อมเหอต้าจวิ้นในที่เกิดเหตุ!’
‘รถทัวร์จากฉีโจวมาแล้ว ต้าจวิ้นไปไหน หน้าบวมแล้วหรือยัง?’
‘รถทัวร์จากฉู่โจวเหอต้าจวิ้นมาลงแล้ว ขอถามสักหน่อย ว่าแม้แต่เทียนเหมินกับเยี่ยเซินเฉินยังต้องคุกเข่าต่อหน้าเทพอิ่ง แล้วคุณเป็นใครมาจากไหน ไยจึงกล้าประชันบนสังเวียนเดียวกับอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูน?’
‘ยะฮู้ว! ทัวร์เยี่ยนโจวมาเยือนแล้ว!’
‘คณะทัวร์เยี่ยนโจวผ่านมาพร้อมทั้งถ่มน้ำลายใส่เหอต้าจวิ้นอย่างรุนแรง ถึงอย่างไรเหอต้าจวิ้นก็เป็นที่นับหน้าถือตามาโดยตลอด’
‘นี่คือที่คุณบอกว่าวัดกันที่ผลงาน?’
‘ได้ยินว่าไม่มีใครเข้าใจการ์ตูนบาสเกตบอลได้ดีกว่าผมอีกแล้ว’
‘อิ่งจือ: เทนนิสอะไร ถ้าผมขี้เกียจ ผมก็วาดบาสเกตบอล เฮ้อ ก็วาดเล่นๆ อะ!’
……
คณะทัวร์จากแต่ละทวีปมารวมตัวกันแน่นขนัด!
ข้อความเสียดสีและสัพยอกหยอกเอินนับไม่ถ้วน!
เหอต้าจวิ้นปิดพื้นที่แสดงความคิดเห็นในทันที
ทว่าทันทีที่ปิดคอมเมนต์ ชาวเน็ตต่างก็สนุกสนานขึ้นมา ชาวเน็ตจอมกวนประสาทบางคนซึ่งมีฝีมือถึงขั้นตัดต่อวิดีโอของเหอต้าจวิ้นมาทำเป็นมีม ‘ไม่มีใครเข้าใจการ์ตูนบาสเกตบอลได้ดีกว่าผมอีกแล้ว!”
เหอต้าจวิ้นกำลังเผชิญหน้ากับความตายทางสังคมที่แท้จริง!
แน่นอนว่าแฟนคลับของเหอต้าจวิ้นก็อยู่ในระยะการโจมตีของชาวเน็ตเช่นเดียวกัน
‘แฟนคลับของต้าจวิ้นทำไมไม่กระโดดโลดเต้นแล้วล่ะ’
‘ก่อนหน้านี้ตะโกนเสียงดังไม่ใช่หรือไง?’
‘คนนั้นที่บอกว่า [อู้วว น่ากลัวจังเลย] น่ะ น่ากลัวว่าจะไม่ยอมรับหลังจากลบคอมเมนต์ไปแล้ว ผมอุตส่าห์แคปหน้าจอไว้ให้เลยนะ อยากถามว่าตอนนี้คุณกลัวไหม หลังจากนี้ยังจะแซะคนอื่นเขาอีกไหม’
‘ฮ่าๆๆๆ แคปจอมาตบหน้าไปอีก ปังมาก!’
‘เอาเถอะ ฉันเองก็แคปไว้ แฟนคลับต้าจวิ้นคนนั้นที่บอกว่า [อิ่งคือควรแข่งการ์ตูนบาสเกตบอลกับเหอต้าจวิ้น] ไม่ทราบว่าแฟนคลับต้าจวิ้นคนนั้นยังสบายดีอยู่ไหม’
‘เฮ้อ พวกคุณก็แรงเกินไป แต่ฉันชอบ’
……
แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นทั้งหงุดหงิดทั้งเดือดดาล!
แต่พวกเขากลับไม่สามารถตอบโต้ได้ เพราะพวกเขาเองก็ได้ดูสแลมดังก์แล้วเช่นกัน!
ใครที่พอจะมีสติปัญญาสักหน่อยจะไม่มีทางบอกว่าหัวใจบาสเกตบอลของเหอต้าจวิ้นเทียบได้กับสแลมดังก์หรอก!
และที่น่ากลัวยิ่งไปกว่านั้นคือ…
แม้แต่แฟนคลับของเหอต้าจวิ้น ก็ถูกดึงดูดอย่างมากหลังจากดูสแลมดังก์!
เมื่อมองกลับไป
ทันใดนั้นแฟนคลับของเหอต้าจวิ้นก็รู้สึกว่าเรื่องราวของหัวใจบาสเกตบอลน่าเบื่อขึ้นมาทันทีที่หวนนึกถึง
เช่นเดียวกับการออกไปเที่ยว
เมื่อแรกเริ่มย่อมสนุกสนานตื่นเต้น แต่หลังจากสามนาทีของความตื่นเต้นนี้ จะเริ่มเลือกว่าสถานที่นี้ไม่ดีโน้นไม่ดี
ไม่ว่าอย่างไร
คนที่จ่ายเงินจะพูดด้วยความมั่นใจ
ท้ายที่สุด
มีแฟนคลับตัวยงของเหอต้าจวิ้นบางคนทนไม่ไหวต้องโต้กลับ
‘เพิ่งจะออกมาได้ห้าตอน อย่าเพิ่งฟันธงได้ไหมล่ะ!’
สิ่งที่ควรเอ่ยถึงคือ การตอบโต้ของแฟนคลับของเหอต้าจวิ้นในครั้งนี้มีน้อยเหลือเกิน คล้ายกับว่าจะมีเพียงหนึ่งในห้าของเมื่อก่อน
แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นอีกสี่ในห้านั้นแตกกระสานซ่านเซ็นไปเสียแล้ว
รีบหนีไปพร้อมกับรถไฟในกลางดึก
สรุปแล้ว
เว็บบอร์ดซึ่งแฟนคลับของเหอต้าจวิ้นและแฟนคลับของอิ่งจือ การ์ดเปลี่ยนชื่อซึ่งโดยทั่วไปแล้วไม่มีใครใช้กลับกลายเป็นไอเท็มขายดีขึ้นมา!
……
แฟนคลับซึ่งรักเหอต้าจวิ้นเหลืออยู่ไม่มากแล้ว
แฟนคลับปากแข็งเหล่านี้ยังคงยึดมั่นในข้อโต้แย้งว่าแอนิเมชันออกอากาศมาได้เพียงห้าตอน หลังจากนี้ยังบอกไม่ได้ว่าใครหัวใครก้อย
นี่คือเศษผ้าคลุมความอับอายชิ้นสุดท้ายของพวกเขา!
พวกเขาก็รู้ว่า อันที่จริงผลแพ้ชนะออกมาแล้ว หัวใจบาสเกตบอลถูกทุบหัวแบะไปนานแล้ว
แต่สิ่งที่แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นคาดไม่ถึงคือ
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาพูดประโยคนี้ จู่ๆ ก็มีคนสังเกตเห็นว่าการ์ตูนสแลมดังก์ได้เผยแพร่ในเหลียนเหมิงด้วยเช่นกัน และเผยแพร่ทีเดียวถึงสามสิบกว่าตอนรวด!
‘โอ้โฮ!’
‘การ์ตูนอัปเดตเยอะมาก!’
‘รีบมาอ่านกันเร็ว!’
‘รอแอนิเมชันไม่ไหวแล้ว!’
‘ดาบของข้ากระหายเลือดเหลือเกิน!’
‘เทพอิ่งก็ฟิตเกินไป!’
‘หลังจากนี้อย่าทำให้ผมผิดหวังนะ!’
‘แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นบอกว่าให้แข่งกันที่ตอนต่อๆ ไปใช่ไหมล่ะ เหอะๆๆ ครั้งนี้พวกคุณรอเก็บเศษหน้าเลย!’
‘มาอ่านตอนต่อไปของสแลมดังก์กันดีกว่า!’
……
ชาวเน็ตไม่คาดคิดว่าฝั่งการ์ตูนจะเผยแพร่เนื้อหามากมายเช่นนี้ ในเวลานี้พวกเขาไม่สนใจที่จะเย้ยหยันหรือทับถมแฟนคลับของเหอต้าจวิ้นด้วยซ้ำไป!
ท่ามกลางความเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่
หลังจากปะทะฝีปากกับแฟนคลับของเหอต้าจวิ้นสองสามประโยค พวกเขาก็กระวีกระวาดไปเปิดเหลียนเหมิงและเริ่มอ่านเนื้อหาตอนต่อไป!
ต้องเข้าใจว่า!
แอนิเมชันสแลมดังก์ทั้งห้าตอนกระตุ้นความสนใจของทุกคนตั้งแต่แรกเริ่ม ส่วนการ์ตูนซึ่งเพิ่งอัปเดตเหล่านี้ ที่จริงแล้วเป็นผลของการอดตาหลับขับตานอนและเสริมด้วยยาชูกำลังของหลินเยวียน
ตอนที่ 7…
ตอนที่ 8…
ทั้งบรรดาชาวเน็ต ผู้ชม รวมไปถึงผู้อ่านล้วนจมอยู่ท่ามกลางเรื่องราวของสแลมดังก์!
แม้แต่แฟนคลับของเหอต้าจวิ้น ก็อดไม่ได้จนต้องแอบอ่านการ์ตูนเช่นกัน
ด้านหนึ่งพวกเขาต้องกัดฟันต่อสู้กับความอับอาย เพราะตั้งตารอเรื่องราวต่อจากนี้
อีกด้านหนึ่งกลับมีความหวังสุดท้ายอันริบหรี่ ในใจคิดว่าถ้าหากการ์ตูนเรื่องนี้ดีเพียงตอนเปิดเรื่อง ทว่าตอนต่อไปพังพินาศขึ้นมาล่ะ?
ภายใต้ความคิดที่แตกต่างกัน ทุกคนอ่านการ์ตูนต่อไป
……
ในการ์ตูน
ซากุรางิ รุคาวา และคนอื่นๆ ทะเลาะกับนักเลงวัยรุ่นนอกโรงเรียนอย่างรุนแรง!
มิสึอิ ฮิซาชิ ออกโรง!
กล่าวตามตรง ความประทับใจแรกที่ทุกคนมีต่อมิสึอินั้นแย่มาก
ทุกคนรู้สึกว่านี่คือนักเลงวัยรุ่น เป็นวายร้ายที่น่ารังเกียจ เพราะฉะนั้นจึงตั้งตารอเวลาที่ซากุรางิและคนอื่นๆ จะตบบ้องหูคนคนนี้สักหน่อย!
อย่างไรก็ตาม
เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ ความรู้สึกของทุกคนพลันเปลี่ยนไป
ความผูกพันระหว่างมิสึอิและบาสเกตบอลนั้นปรากฏในรูปแบบของความทรงจำ ทุกคนถึงได้เข้าใจว่านี่คือเด็กคนหนึ่งซึ่งกำลังหลงทาง
อันที่จริงในใจของเขายังคงมีไฟซ่อนอยู่!
ยิ่งอ่าน ทุกคนยิ่งรู้สึกสงสารตัวละครนี้
บางคนตาแดงก่ำโดยไม่รู้ตัว
[2] ในใจคล้ายกับว่ามีความรู้สึกบางอย่าเกิดขึ้น
……
ยังคงอยู่ในการ์ตูน
เมื่อมิสึอิซึ่งเต็มไปด้วยบาดแผลเห็นโค้ชอันไซยืนอยู่ต่อหน้าตน เมื่อประจันหน้ากับหนึ่งในผู้อาวุโสที่เคารพที่สุด มิสึอิได้แต่ตะลึงงัน
ดวงตาค่อยมีน้ำตาเอ่อท้น
กำลังใจเปี่ยมล้นที่ได้รับจากอีกฝ่ายครั้นอยู่มัธยมต้น
ความทะเยอทะยานของเขาเมื่อแรกเข้าร่วมโชโฮคุ
เนื่องจากอาการบาดเจ็บจึงละทิ้งบาสเกตบอล ตกอยู่ในวังวนของความทุกข์และดูถูกตนเอง
ภาพในอดีตปรากฏต่อหน้ามิสึอิอย่างต่อเนื่องภาพแล้วภาพเล่า…
เป็นเวลาสองปีแล้ว
อาคางิซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยดูถูกยังคงปกปักรักษาสนามแห่งนี้ ทั้ งยังกลายเป็นผู้นำและยืนหยัดในฐานะเสาหลักของทีมบาสเกตบอลเพียงลำพัง!
แล้วมิสึอิล่ะ?
พรึบ!
มิสึอิทนไม่ไหวอีกต่อไป!
เขาทรุดกายลงคุกเข่า สองมือวางบนพื้น น้ำตาหลั่งริน
ประหนึ่งเสียงครวญรางร่ำร้องของสัตว์ป่า ประหนึ่งเด็กที่ได้เห็นสัมผัสกับแสงรำไรในวันที่มืดมนที่สุด
“อาจารย์อันไซ ผม…อยากเล่นบาสครับ!”
มิสึอิเอ่ยคำพูดนี้ออกมาพร้อมกับความเสียใจ น้ำตาของเขาเอ่อท้นออกมาราวกับว่าวที่สายป่านขาดสะบั้น จนมองอะไรไม่เห็น!
ชั่ววินาทีนั้น!
หน้าจอ!
ผู้คนมากมายก็หลั่งน้ำตาเช่นกัน!
……
ท่ามกลางหยดน้ำตา
ทุกคนมองดูมิสึอิคุกเข่าแทบเท่าอาจารย์อันไซ พลันรู้สึกสะเทือนใจอย่างรุนแรง!
เปาะๆๆ !
น้ำตาไหลประหนึ่งหยาดฝน!
ไม่มีผู้อ่านคนใดที่ทนต่อฉากเรียกน้ำตาครั้งใหญนี้ซึ่งถูกลิขิตมาให้สลักลึกลงในความทรงจำของผู้คนได้
‘หินเข้าตา!’
‘ทนไม่ไหวแล้ว ผมไม่ได้ร้องไห้มาอย่างน้อยห้าปี วันนี้ดูฉากนี้แล้วร้องไห้หมดสภาพเลย!’
‘ทำไมถึงซึ้งขนาดนี้!’
‘อาจารย์อันไซ ผมอยากเล่นบาสครับ!!’
‘ดูเรื่องของมิสึอิแล้วอุตส่าห์กลั้นน้ำตาไว้ ปรากฏว่าประโยคสุดท้ายทำเอาผมทนไม่ไหว ผมเห็นความรักและความไม่ยอมจำนนบนใบหน้าของเขา อิ่งจือวาดจิดวิญญาณของตัวละครนี้ออกมาได้!’
‘ร้องไห้จนตาบวมไปหมด!’
‘ไม่เสียชาติเกิด ได้อ่านสแลมดังก์แล้ว!’
‘สงสารมิสึอิมาก!’
‘ทั้งที่เพิ่งเกลียดเขาไปแท้ๆ ตอนนี้กลับชอบมาก รู้สึกว่าเขามีสเน่ห์มากกว่ารุคาวา โค้ชให้มิสึอิเล่นบาสเร็ว!’
‘เทพอิ่งก็ทำให้คนเสียน้ำตาเก่งเกินไป!’
‘ฉันคิดว่าราคาโจรสลัดเป็นเรื่องที่ซึ้งที่สุดภายใต้นามปากกาของอิ่งจือแล้ว จนกระทั่งได้เจอมิสึอินี่แหละ!’
‘บ้าชะมัด ใช้กระดาษทิชชูไปสามม้วนก็ยังไม่พอ!’
‘ทำไมถึงร้องไห้ได้ขนาดนี้ เครื่องสำอางเลอะหมดเลย เศร้ามาก มิสึอิลำบากมากจริงๆ !’
‘…’
จมดิ่ง จมดิ่งกันหมด!
ในเวลานี้ผู้คนมากมายร่ำไห้จนน้ำตาไหลเป็นสายน้ำ!
ชาวเน็ตไม่ได้พยายามตอกหน้าแฟนคลับของเหอต้าจวิ้นอีก!
ทุกคนต่างกำลังลุ่มหลงอยู่ในการกลับตัวกลับใจและประโยคซึ่งเปี่ยมไปด้วยความเศร้าเสียใจว่า ‘อาจารย์อันไซ ผมอยากเล่นบาสครับ’ ของมิสึอิ และตกหลุมรักตัวละครนี้อย่างลึกซึ้งนับตั้งแต่วินาทีนั้น!
ในขณะเดียวกัน
แฟนคลับปากแข็งของเหอต้าจวิ้นต่างก็เงียบลงทันที บางคนถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้ง ตระหนักได้ว่านี่คือฉากที่ชั่วชีวิตของเหอต้าจวิ้นไม่มีทางทำได้ ต่อให้เป็นตัวละครจากปลายปากกาของเหอต้าจวิ้น ก็ไม่มีวันมีเสน่ห์ได้มากกว่ามิสึอิ!
ควรยอมรับได้แล้วไหม?
พวกเราตกหลุมรักสแลมดังก์ นี่คือแอนิเมชันและการ์ตูนที่มีจิตวิญญาณอย่างแท้จริง ถึงแม้ปัจจุบันนี้จะออกมาเพียงสามสิบกว่าตอนก็ตาม…
ลมพายุแห่งบาสเกตบอลสนามนี้ก่อตัวมาจนถึงจุดสูงสุด!
“อาจารย์อันไซ ผมอยากเล่นบาสครับ!”
ประโยคนี้ถล่มทั่วทั้งโลกออนไลน์!
