ตอนที่ 1554 ปัญหา
จนเมื่อไป๋จิ่นถงมอมเหล่าพวกเขาจนเมาโดยอ้างว่าทำไปเพื่อขอบคุณ ไป๋จิ่นถงจึงเริ่มกล่าวต่อ
“ความจริงต่อให้พวกท่านไม่กล่าวข้าก็พอจะเดาได้อยู่ดี น่าจะเป็นเพราะข่าวลือก่อนหน้านี้ที่ว่าผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนเป็นพระภัสดาของจักรพรรดินีต้าโจวทำให้ฝ่าบาททรงเริ่มหวาดระแวงในตัวผู้สำเร็จราชการ ฝ่าบาทกำลังจะ…”
ไป๋จิ่นถงทำท่าปาดคอของตัวเอง จากนั้นกล่าวด้วยความมั่นใจ
“ข้าเดาถูกใช่หรือไม่!”
คุณชายเจ้าสำราญพากันส่ายศีรษะ พวกเขาเอื้อมมือไปโอบไหล่ไป๋จิ่นถง จากนั้นกล่าวด้วยเสียงเมามาย
“ไม่รู้ว่าจักรพรรดิองค์น้อยของต้าเยี่ยนถูกผู้สำเร็จราชการวางยาเสน่ห์อันใดใส่จึงเชื่อใจผู้สำเร็จราชการถึงเพียงนี้ เขาเชื่อใจผู้สำเร็จราชการมากกว่าบิดาของตัวเองอีกกระมัง! ทว่า มิเป็นอันใด เหล่าเชื้อพระวงศ์อยากโค่นล้มระบอบการปกครองของจีโฮ่วมานานแล้ว ครั้งนี้เชื้อพระวงศ์อย่างพวกข้าจะปล่อยโอกาสที่ดีเช่นนี้ไปอย่างนั้นหรือ อีกอย่างผู้สำเร็จราชการไม่เห็นแก่ความเป็นสายเลือดเดียวกันกับเหล่าเชื้อพระวงศ์เลยสักครั้ง เมื่อวานมีข่าวว่าผู้สำเร็จราชการสั่งโบยเชื้อพระวงศ์ที่เมืองลี่อี้จนเสียชีวิตไปสองคนเพื่อชาวบ้านต่ำต้อยเพียงคนเดียว! เขาไม่เหลือทางรอดให้คนเหล่านั้นเลย เจ้าคิดว่าเชื้อพระวงศ์เหล่านั้นจะไม่ผิดหวังในตัวผู้สำเร็จราชการหรือ เขาโหดร้ายก่อน จะว่าเชื้อพระวงศ์เหล่านั้นไม่สนความสัมพันธ์ทางสายเลือดไม่ได้!”
“ที่สำคัญข้าได้ยินว่าผู้สำเร็จราชการเป็นคนยุให้จักรพรรดิต้าเยี่ยนเสนอเรื่องการเดิมพันกับต้าโจวในครั้งนี้ขึ้นมา หากเรื่องนี้สำเร็จ ต้าเยี่ยนไม่เพียงไม่ต้องเดิมพันกับต้าโจวอีกต่อไป ต้าเยี่ยนยังสามารถนำระบอบการปกครองเก่าของต้าเยี่ยนมาใช้ได้ด้วย ถึงเวลานั้นต้าโจวต้องวุ่นวายครั้งใหญ่แน่ อย่างมากก็แค่ทำสงครามกับต้าโจวเพื่อตัดสินแพ้ชนะ ทว่า ชีวิตของเชื้อพระวงศ์อย่างพวกข้าต้องดีขึ้นแน่นอน เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง พวกเรามีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน เจ้ามักให้เงินข้าตอนที่ข้ากำลังขัดสน ถึงเวลานั้นข้าจะคุ้มครองเจ้าเอง!”
ไป๋จิ่นถงได้ยินเช่นนี้ใจจึงกระตุกวูบทันที นางเอ่ยถาม
“นี่มัน…จะลอบสังหารผู้สำเร็จราชการลับหลังจักรพรรดิต้าเยี่ยนอย่างนั้นหรือ”
เมื่อได้ยินคำถามของไป๋จิ่นถงคุณชายเจ้าสำราญที่กำลังเมามายรีบยกนิ้วขึ้นชิดปาก จากนั้นหัวเราะออกมา
“บอกไม่ได้!”
เขากล่าวจบจึงสลบไปทันที
ไป๋จิ่นถงยิ่งมั่นใจว่าเชื้อพระวงศ์กำลังวางแผนสังหารผู้สำเร็จราชการ…พี่เขยของนาง
หากแค่สังหารผู้สำเร็จราชการ ยกเลิกการเดิมพัน ต้าโจวจะวุ่นวายได้อย่างใดกัน
พวกเขาต้องการให้กองทัพต้าเยี่ยนที่อยู่ในต้าโจวก่อความวุ่นวายอย่างนั้นหรือ นั่นเท่ากับเสียกำลังทหารของต้าเยี่ยนไปโดยเปล่าประโยชน์ ที่สำคัญทหารที่อยู่ในต้าโจวคือทหารของเซี่ยสวิน เท่ากับว่าทหารเหล่านั้นคือทหารของผู้สำเร็จราชการ!
จะโยนความผิดเรื่องการตายของผู้สำเร็จราชการให้ต้าโจวอย่างนั้นหรือ
ไป๋จิ่นถงเริ่มเมา นางรู้สึกว่าสมองของตัวเองหนักอึ้งจนคิดสิ่งใดไม่ออก นางเอนกายพิงหมอนอิงทางด้านหลังพลางนวดขมับของตัวเองเบาๆ
ทันใดนั้นไป๋จิ่นถงชะงักมือที่กำลังนวดขมับของตัวเองนิ่ง เบิกตาโพลง…
ต้าโจวเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่!
ตอนนี้พี่หญิงใหญ่อยู่ในแผ่นดินของต้าเยี่ยน เชื้อพระวงศ์เหล่านั้นคิดสังหารพี่หญิงใหญ่อย่างนั้นหรือ!
ในสายตาของคนต้าเยี่ยนพี่หญิงใหญ่คือเทพแห่งสงคราม หลายครั้งที่ไป๋จิ่นถงพบปะกับเชื้อพระวงศ์เหล่านั้นไป๋จิ่นถงมอกออกว่านอกจากพี่หญิงใหญ่ของนางแล้ว คนเหล่านี้ไม่เคยเห็นผู้ใดอยู่ในสายตาเลย
ไป๋จิ่นถงลุกขึ้นนั่งหลังตรง นางสร่างเมาขึ้นมาทันที
มนุษย์ชอบเอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ คนเหล่านั้นต้องคิดว่าหากพี่หญิงใหญ่เสียชีวิตลงในแคว้นต้าเยี่ยน ต้าโจวจะไร้ผู้นำ ทายาทของจักรพรรดินีต้าโจวคือสายเลือดของผู้สำเร็จราชการแห่งต้าเยี่ยน ราชวงศ์ต้าโจวจะให้เด็กคนนั้นขึ้นครองราชย์หรือไม่ ต่อให้เด็กคนนั้นได้ขึ้นครองราชย์ ตระกูลไป๋ของพวกนางก็ต้องแย่งชิงอำนาจกันเพื่อตำแหน่งผู้สำเร็จราชการของแคว้นต้าโจวอยู่ดี
ถึงเวลานั้นต้าโจวก็แค่นำทัพมาโจมตีต้าเยี่ยนเพื่อแก้แค้นให้จักรพรรดินีของต้าโจว ต่อมาต้าเยี่ยนจะยอมยกดินแดนบางส่วนให้เพื่อสงบศึก พวกเขาอาจปลดจักรพรรดิต้าเยี่ยนลงจากบัลลังก์ด้วยเรื่องการเสียชีวิตของผู้สำเร็จราชการได้ ถึงเวลานั้นพวกเขาจะนำระบอบการปกครองเก่าของต้าเยี่ยนมาใช้อีกครั้ง ตระกูลสูงศักดิ์จะกลับมารุ่งเรืองอำนาจอีกครั้ง
ไป๋จิ่นถงอยู่กับเชื้อพระวงศ์เหล่านี้มานาน นางมองออกนานแล้วว่าเชื้อพระวงศ์เหล่านี้ไม่เห็นความสำคัญของชาวบ้านและไม่พอใจในระบอบการปกครองของจีโฮ่วมาโดยตลอด
ไป๋จิ่นถงคิดทบทวนอยู่หลายรอบแล้วก็รู้สึกว่าเรื่องต้องเป็นเช่นนี้แน่นอน นางรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที
นางไม่รู้ว่าพี่หญิงใหญ่พาทหารเข้ามาในต้าเยี่ยนกี่คน นางกลัวว่าพี่หญิงใหญ่จะถูกโจมตีตอนที่ไม่ทันตั้งตัว
นี่ก็ผ่านมาสิบสี่วันแล้วหลังจากที่เชื้อพระวงศ์เหล่านั้นไปคุกเข่าขอร้องให้จักรพรรดิต้าเยี่ยนสังหารผู้สำเร็จราชการ ไป๋จิ่นถงหวาดกลัวขึ้นมาทันที นางเปิดลิ้นชักเล็กในตัวรถม้าออก ในนั้นมีเพียงของว่างและอุปกรณ์ชงชา ไม่มีหมึกและพู่กันแม้แต่ชิ้นเดียว
ไป๋จิ่นถงขมวดคิ้วแน่น นางรู้สึกเมาขึ้นอีกครั้ง สมอของนางหนักอึ้ง นางคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นตัดสินใจใช้มีดกรีดเสื้อผ้าด้านในของตัวเองออกมาสองชิ้น นางวางเศษผ้าลงบนโต๊ะเล็ก จากนั้นกรีดเลือดของตัวเองออกมาเขียนจดหมายเลือดขึ้นสองฉบับ ฉบับแรกส่งไปให้พี่หญิงใหญ่ ฉบับที่สองส่งกลับไปยังเมืองหลวงของต้าโจว
เมื่อไป๋จิ่นถงเขียนเสร็จรถม้าจึงหยุดนิ่ง เสียงรายงานดังขึ้นจากนอกรถม้า
“นายท่าน ถึงจวนแล้วขอรับ”
ไป๋จิ่นถงใส่จดหมายฉบับหนึ่งไว้ในถุงเงินของตัวเอง อีกฉบับใช้ผ้าเช็ดหน้าห่อเอาไว้ จากนั้นตะโกนขึ้นเสียงดัง
“ขึ้นมาประคองข้า…”
บ่าวรับใช้รับคำและขึ้นไปบนรถม้า เมื่อประคองร่างของไป๋จิ่นถงขึ้นมาก็เห็นไป๋จิ่นถงลืมตาขึ้น นางกำมือเขาแน่นพลางยัดบางอย่างใส่มือของเขา
“นำของสองสิ่งนี้ไปให้ร้านค้าเสื้อผ้าของตระกูลชุยที่นอกเมืองฝั่งตะวันออก บอกเถ้าแก่ที่นั่นว่านำถุงเงินไปให้พี่หญิงใหญ่ ส่วนของที่อยู่ในผ้าเช็ดหน้าให้ส่งไปยังเมืองหลวง! ห้ามเขาเปิดอ่าน ให้รีบส่งไปโดยเร็วที่สุด!”
ไป๋จิ่นถงบีบมือบ่าวรับใช้ชายแน่น
ไม่นานตานจือก็เดินออกมาจากจวนโดยมีสาวใช้คอยประคอง
เมื่อเห็นไป๋จิ่นถงถูกบ่าวรับใช้ชายสองคนประคองลงมาจากรถม้าตานจือจึงรีบเดินเข้าไปทันที
“ท่านพี่!”
ตานจือรีบเข้าไปประคองไป๋จิ่นถง ทว่า นางมีแรงไม่มากพอจึงเกือบเซล้มไปพร้อมไป๋จิ่นถง โชคดีที่สาวใช้และบ่าวรับใช้รีบเข้าไปช่วยประคองไว้
“เหตุใดท่านพี่ถึงดื่มจนเมามายเพียงนี้เจ้าคะ…”
ขอบตาของตานจือแดงก่ำ
ไป๋จิ่นถงถูกบ่าวรับใช้ประคองจนทรงตัวได้ นางกล่าวขึ้น
“ข้า…ไม่ได้เมา”
กล่าวจบไป๋จิ่นถงจึงหันไปทางบ่าวรับใช้ชาย
“เจ้า…ไปบอกผู้ดูแลร้านเสื้อของตระกูลชุยว่าครั้งนี้เขาสร้างปัญหาใหญ่ให้ข้าแล้ว! เสื้อผ้าที่เชื้อพระวงศ์ต้องการ…ต้องมอบให้เขาต่อให้ผู้อื่นจะสั่งไว้แล้วก็ตาม ผู้ใดจะใหญ่ไปกว่าเชื้อพระวงศ์อีก ไปบอกเขาว่าหากเขากล้าสร้างปัญหาให้ข้าอีกข้าจะตัดขาเขาทิ้งเสีย!”
ไป๋จิ่นถงกล่าวราวกับกำลังเมามายอย่างหนัก
“ขอรับๆ”
บ่าวรับใช้ชายโน้มกายรับคำ
“นายท่านไม่ต้องห่วงขอรับ หากมีครั้งหน้าข้าจะไล่ผู้ดูแลผู้นั้นออกเองขอรับ”
