บทที่ 1486 เล่นงานเทพไม้เขียว 2

ตอนที่ 1,486 เล่นงานเทพไม้เขียว 2

นี่คือครั้งแรกที่นักเวทสาวทั้งสองคนผนึกกำลังกันเล่นงานศัตรู

พลังเวทของหลี่อี้เทียนนอกจากจะช่วยลดทอนความสามารถในการต่อสู้ของเทพไม้เขียวได้แล้ว ยังทำให้เทพไม้เขียวสติฟุ้งซ่านอีกด้วย…

ส่วนพลังเวทของฮันลั่วเซวี่ยก็ช่วยเพิ่มพูนพลังในการต่อสู้ของฉู่เหินได้อีกหลายเท่า…

ขณะนี้ เทพไม้เขียวได้รับบาดเจ็บสาหัส

พลังโดยรวมจึงตกเป็นรองฉู่เหิน

แต่เทพไม้เขียวได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่มีร่างกายอึดถึกทนมากที่สุดในดินแดนทวยเทพ ร่างกายจึงแข็งแกร่งมากกว่าเทพเจ้าระดับสูงทั่วไป หากต้องการจะสังหารเทพไม้เขียว ก็ต้องโจมตีไปที่จุดตายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

แต่ในการลอบโจมตี พวกเขาต้องรีบลงมือให้รวดเร็ว

ยิ่งเวลาผ่านไปนานมากเท่าไหร่ พรรคพวกของเทพไม้เขียวก็จะยิ่งรู้ตัวมากเท่านั้น หากเทพสงครามคนอื่น ๆ รับทราบถึงเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นเทพอัคคี เทพนภา หรือเทพเหมืองแร่ ต่างก็ต้องรีบรุดมาช่วยเหลือเทพไม้เขียวอย่างแน่นอน…

และเมื่อถึงตอนนั้น กลุ่มกองกำลังของคฤหาสน์ใต้เท้าเจี๋ยนก็จะต้องพ่ายแพ้ไป…

เทพไม้เขียวเองก็รับทราบในข้อนี้เช่นกัน

ดังนั้นเขาจึงเลิกล้มความคิดที่จะต่อสู้ และหันกลับมาพยายามถ่วงเวลาแทน

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในเทพสงครามผู้สูงส่ง เทพไม้เขียวได้ระเบิดเสียงคำรามออกมาอีกครั้งด้วยความโกรธแค้นว่า “พวกเจ้าเป็นเพียงเทพเจ้าหน้าใหม่ชั้นต่ำ ถึงกับกล้าลอบโจมตีเทพสงคราม ข้าขอสาบานเลยว่าข้าจะต้องบดขยี้พวกเจ้าให้กลายเป็นผุยผงให้ได้…”

ฉู่เหินไม่ตอบรับคำใด นอกจากกระแทกหมัดออกไปรัว ๆ

แขนกลเทพเจ้าดาวเหนือของเขาผ่านการวิวัฒนาการมาแล้วหลายครั้ง พลังกำปั้นที่ต่อยออกไปนี้เกิดเป็นคลื่นพลังพุ่งทะยานในอากาศและเมื่อได้รับการเพิ่มพลังจากเวทมนตร์ของฮันลั่วเซวี่ย พลังทำลายล้างจากฤทธิ์กำปั้นทมิฬก็เพิ่มมากขึ้น…

“สองขาไร้หลักยึด”

หลี่อี้เทียนพลันพูดออกมา

คำสาปมีผลโดยทันที

เทพไม้เขียวที่ยืนหยัดอย่างมั่นคง อยู่ดี ๆ สองขาก็ลื่นล้มพุ่งเข้ามาหากำปั้นของฉู่เหิน

พลั่ก!

ศีรษะของเทพไม้เขียวระเบิดกระจาย

“อ๊ากกกก…”

แต่ลมหายใจต่อมา ศีรษะก็งอกกลับขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เทพไม้เขียวคำรามด้วยความโกรธแค้น เขาส่งเสียงร้องโหยหวนฟังดูน่าขนลุก

“แขนซ้ายไร้เรี่ยวแรง…”

หลี่อี้เทียนร่ายคำสาปต่อเนื่อง

ทันใดนั้น เทพไม้เขียวพบว่าตนเองไม่สามารถใช้งานแขนซ้ายได้อีกแล้ว

ฉู่เหินอาศัยจังหวะนี้บุกเข้าไปประชิดตัวและซัดกำปั้นใส่ชายโครงของเทพไม้เขียว ส่งผลให้ร่างกายท่อนบนของเทพไม้เขียวระเบิดกระจายกลายเป็นม่านหมอกเลือด

“พลังหมัดฟื้นฟู”

ฮันลั่วเซวี่ยพูดออกมาเช่นกัน

พลัน ฉู่เหินรู้สึกว่ามวลพลังที่ถูกใช้ออกไปนั้นได้รับการเติมเต็มกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เขาจึงสามารถรัวพายุกำปั้นออกไปได้อย่างบ้าคลั่งและรุนแรง

เทพไม้เขียวได้แต่สาปแช่งพรสวรรค์ในการใช้พลังเวทของหลี่อี้เทียนกับฮันลั่วเซวี่ย ในสถานการณ์นี้ เขาทำได้เพียงเป็นฝ่ายตั้งรับและร่างกายก็ถูกระเบิดครั้งแล้วครั้งเล่า

แต่ถึงกระนั้น ด้วยความที่มีพลังชีวิตและร่างกายแข็งแกร่งผิดไปจากเทพเจ้าระดับสูงคนอื่น ๆ เทพไม้เขียวจึงสามารถฟื้นฟูร่างกายกลับมาใหม่ได้เสมอ

เพียงพริบตาเดียว เทพไม้เขียวก็สามารถถ่วงเวลาได้ถึงหนึ่งก้านธูป

“ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่”

หลี่อี้เทียนขมวดคิ้วสีหน้าเคร่งเครียด

“แต่นี่เป็นแผนการของเจ้าไม่ใช่หรือ? อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่ได้คาดการณ์เอาไว้?”

ฮันลั่วเซวี่ยถามด้วยเสียงเย็นชา “หากเจ้าคาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้า เจ้าก็ต้องมีวิธีแก้ปัญหาสิ”

แผนการลอบสังหารเทพไม้เขียวในครั้งนี้ หลี่อี้เทียนเป็นผู้รับผิดชอบในการวางแผนทั้งหมด

แม้ว่าสี่องครักษ์ซึ่งเป็นเทพเจ้าระดับสูงของเผ่าเทพไม้เขียวจะถูกฆ่าตายทั้งหมด แต่เป้าหมายที่แท้จริงของพวกเขาคือการสังหารเทพไม้เขียวต่างหาก ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่พวกเขายังทำไม่สำเร็จ

หลี่อี้เทียนหรี่ตาลงเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นก็… คงต้องลงมือแล้ว”

ทันใดนั้น

มู่เจินซินที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ด้านข้างก็พุ่งตัวออกมาข้างหน้าราวกับเป็นนักวิ่งที่ได้ยินเสียงสัญญาณยิงปืนเริ่มการแข่งขัน พลังศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายระเบิดออกมาอย่างบ้าคลั่ง คลื่นพลังทำลายล้างแผ่กระจายไปรอบบริเวณ…

นางวิ่งเข้าร่วมวงต่อสู้ด้วยความมุ่งมั่น

หลี่อี้เทียนโบกมือพลางร่ายคำสาป “ปิดผนึกในความมืด”

ทันใดนั้น ม่านลำแสงก็ปรากฏขึ้นกลายเป็นกรงขังเทพไม้เขียวอีกครั้ง และในเวลาเดียวกันนี้ คลื่นพลังในกรงขังก็หลอมรวมกันโจมตีใส่เทพไม้เขียว…

“กำปั้นมหาวินาศ”

ฉู่เหินระเบิดเสียงคำรามขานชื่อท่าไม้ตายของตนเองออกมา

ทันใดนั้น แขนกลขนาดใหญ่ทั้งสองข้างของเขาก็มีเปลวไฟลุกโชนสว่างไสว เปลวไฟเหล่านั้นลามเลียไปถึงด้านหลังและแยกออกกลายเป็นแขนไฟอีกแปดข้าง ซึ่งแขนไฟเหล่านั้นก็กำลังรัวกำปั้นปล่อยคลื่นพลังทำลายล้างใส่เทพไม้เขียวเป็นหนึ่งเดียว

ไม่ว่าจะเป็นคำสาปจากหลี่อี้เทียนหรือการโจมตีด้วยท่าไม้ตายของฉู่เหิน สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่ทำให้พลังปราณธาตุไม้ของเทพไม้เขียวไม่สามารถฟื้นฟูได้ทันเวลา…

เมื่อสัมผัสได้ถึงความตายที่คืบคลานใกล้เข้ามา เทพไม้เขียวก็ระเบิดพลังศักดิ์สิทธิ์ แสดงให้เห็นถึงอสูรประจำตำแหน่งเทพเจ้าของตนเอง ภาพมายาของมนุษย์ต้นไม้สีเขียวมรกตปรากฏขึ้นในกรงขังแห่งความมืดมิดนั้น…

“เจ้าพวกมดปลวกผู้ต่ำต้อย… พวกเจ้าทำให้ข้าโมโหแล้วสิ!”

ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเทพไม้เขียวเป็นเช่นเดียวกับใบหน้าของภาพมายาที่ปรากฏขึ้นด้านหลัง

แต่นั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่มู่เจินซินผู้มีเปลวไฟลุกโชนทั่วร่างกายพุ่งเข้าไปกอดรัดเทพไม้เขียวเอาไว้ราวกับต้องการจะถูกเผาไหม้ไปด้วยกัน

“ไสหัวไปซะ อย่ามายุ่งกับข้า”

เทพไม้เขียวคำรามด้วยความตื่นตระหนกและได้แต่ถามด้วยความไม่อยากเชื่อ “เหตุไฉนเจ้าถึงทรยศข้า เพราะเหตุใดกัน…”

แต่มู่เจินซินกลับกอดรัดเทพไม้เขียวแนบแน่นมากกว่าเดิม “ข้าเป็นสาวกของใต้เท้าเจี๋ยน เจ้าคิดตั้งตัวเป็นศัตรูกับเขา เจ้าก็ต้องถูกลงทัณฑ์… ฮ่า ๆๆ ตายซะเถอะ เจ้าโง่”

มู่เจินซินระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง รอยยิ้มสะใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า ราวกับว่านางไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดเลยแม้แต่นิด เมื่อพลังปราณธาตุไม้ถูกเปลวไฟเผาไหม้ มันก็ไม่ต่างจากโยนก้านไม้ขีดติดไฟลงไปในบ่อน้ำมัน ได้ยินเสียงระเบิดดังตูมตาม แล้วร่างของเทพไม้เขียวก็มีเปลวไฟลุกไหม้…

ทั้งสองร่างกอดรัดกันแน่น ตัวคนกลายเป็นลูกไฟสีเขียว

“วิธีนี้ฆ่าได้แต่เทพเจ้าทั่วไปเท่านั้น”

ฮันลั่วเซวี่ยที่ยืนอยู่ด้านข้างส่งเสียงพูดขึ้นมาอีกครั้ง “แต่เทพไม้เขียวเป็นถึงเทพสงคราม ย่อมไม่สามารถฆ่าตายได้แน่ ๆ”

ดวงตาของหลี่อี้เทียนเป็นประกายวาวโรจน์ เสียงของนางยามร่ายคำสาปเริ่มแหบแห้ง คลื่นพลังเวทขยายตัวปกคลุมแผ่นดินแผ่นฟ้า รวมตัวกันเกิดเป็นค่ายอาคมขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว

ไม้คทาในมือถูกโบกสะบัดอย่างเร่งร้อน

คลื่นพลังจำนวนมากระเบิดออกมาจากปลายไม้คทารุนแรง แล้วเปลวไฟสีเขียวที่ลุกไหม้บนร่างกายของเทพไม้เขียวก็ยิ่งทวีความร้อนระอุมากกว่าเดิมหลายเท่า ได้ยินเสียงกิ่งไม้ระเบิดแตกหักดังต่อเนื่อง นี่คือเปลวไฟมฤตยูที่แท้จริง

ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นในแสงสว่างวูบวาบและเปลวไฟโชติช่วง

สุดท้าย คลื่นพลังอัคคีจากกำปั้นมหาวินาศก็ทะลวงเข้าใส่ร่างกายที่ลุกเป็นไฟของเทพไม้เขียวอย่างหนักหน่วง…

เศษไม้ปลิวกระจาย เปลวไฟสีเขียวยังคงเผาไหม้อย่างต่อเนื่อง

ร่างของเทพไม้เขียวสลายหายไปแล้ว

“เพียงเท่านี้ก็เรียบร้อย”

ในที่สุด สีหน้าเคร่งเครียดของหลี่อี้เทียนก็ผ่อนคลายลง นางถอนหายใจออกมาช้า ๆ หันหน้ากลับมามองฮันลั่วเซวี่ย ก่อนยักคิ้วใส่อย่างยั่วโมโหพร้อมกับกล่าวว่า “เป็นไงเล่า แผนการที่ข้าวางเอาไว้ไร้ที่ติใช่หรือไม่…”

เสียงพูดยังไม่ทันขาดหาย

“พรวด!”

ใบหน้าที่แดงก่ำของฮันลั่วเซวี่ยพลันมีโลหิตไหลทะลักออกตาออกจมูกออกหูออกปาก ร่างระหงกระตุกเฮือก ก่อนที่จะร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า

หลี่อี้เทียนรีบพุ่งปราดเข้าไปช้อนรับร่างนางไว้ด้วยความตกตะลึง

เมื่อร่างของบุตรสาวอดีตเจ้าของโรงเตี๊ยมมาอยู่ในอ้อมแขนของหลี่อี้เทียน นางจึงได้มีโอกาสพิจารณาโฉมหน้าของฮันลั่วเซวี่ยในระยะใกล้ และนั่นก็ทำให้หลี่อี้เทียนได้ตระหนักชัดเจนว่าอีกฝ่ายเองก็มีโฉมหน้าที่งดงามไม่แพ้ตนเองเช่นกัน

แต่เนื่องจากต่างฝ่ายต่างก็เป็นนักเวทด้วยกันทั้งคู่ พวกนางจึงเกิดความรู้สึกเป็นคู่แข่งกันมาตั้งแต่แรก ดังนั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาจึงคอยประชดประชันกันอยู่เสมอ แต่เมื่อเห็นฮันลั่วเซวี่ยบาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนี้ หลี่อี้เทียนก็อดรู้สึกร้อนใจขึ้นมาไม่ได้…

แย่ละสิ

เพื่อที่จะสังหารเทพไม้เขียวให้สำเร็จ ฮันลั่วเซวี่ยจึงทุ่มเทพลังทั้งหมดออกมาจนร่างกายรับไม่ไหว

หลี่อี้เทียนซึ่งเป็นนักเวทเช่นกันย่อมรู้ดีว่าอาการเช่นนี้หมายถึงความหนักหนาสาหัสเพียงใด

นี่ไม่ใช่เพียงการได้รับบาดเจ็บทั่วไปเท่านั้น

แต่เป็นไปได้ว่าวิญญาณอาจแตกสลายและฮันลั่วเซวี่ยก็จะต้องเสียชีวิตอย่างแท้จริง

หลินเป่ยเฉินมีค่ามากถึงขนาดนี้เชียวหรือ?

หลี่อี้เทียนอดตั้งคำถามขึ้นมาในใจไม่ได้

ขณะนี้ ค่ายอาคมรอบบริเวณเริ่มสลายตัวลงไปอย่างช้า ๆ

การรักษาค่ายอาคมให้ใช้งานต่อไปเป็นสิ่งที่เผาผลาญพลังอย่างสูง

ในเวลาเดียวกันนี้ เกิดเสียงสั่นระฆังเตือนภัยดังออกมาจากคฤหาสน์ใต้เท้าเจี๋ยนที่อยู่ห่างออกไป

ฉู่เหินลดกำปั้นลงและหันหน้ามองไปยังทิศทางของคฤหาสน์ใต้เท้าเจี๋ยน

สงครามที่แท้จริงได้เริ่มขึ้นแล้ว

“พวกเรารีบกลับกันเถอะ”

ชายวัยกลางคนเคลื่อนกายเข้ามารับร่างฮันลั่วเซวี่ยผู้สลบไสลไม่ได้สติ ก่อนจะหันมาถามหลี่อี้เทียนว่า “นางเป็นอย่างไรบ้าง?”

หลี่อี้เทียนกำลังจะตอบคำถาม

“พวกเจ้ากระทำความผิดมหันต์ถึงเพียงนี้ ยังคิดหลบหนีไปที่ใดอีก”

เสียงคำรามดังขึ้นในอากาศ พลังเทพเจ้าแผ่ปกคลุมรอบบริเวณไม่ต่างจากคลื่นทะเลซัดใส่ชายฝั่ง ทำให้พวกฉู่เหินรู้สึกหนักอึ้งหายใจไม่สะดวกขึ้นมาทันที

เสียงที่เย็นชานั้นดังกังวานต่อไปว่า “เจี๋ยนเซียวเหยามีความผิดโทษฐานก่อกบฏ แต่งตั้งตนเองเป็นหนึ่งในห้าใต้เท้าใหญ่โดยมิชอบ เพราะฉะนั้น สาวกของเขาจึงถือเป็นกบฏเช่นกัน และความผิดของการเป็นกบฏ… ก็คือต้องยอมรับความตายสถานเดียว!”