บทที่ 1491 การบูชายัญครั้งสุดท้าย

ตอนที่ 1,491 การบูชายัญครั้งสุดท้าย

“นางเฒ่าสารพัดพิษ เจ้าคิดทำอะไรกันแน่?”

“สมองของเจ้าเลอะเลือนไปแล้วหรืออย่างไร? เหตุไฉนจึงได้นำตัวผู้คนมาบูชายัญเช่นนี้?”

“แม่เฒ่าซวี ท่านยังมีสติดีอยู่หรือไม่? รีบยุติการบูชายัญเดี๋ยวนี้…” บรรดาผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามคนต่างก็จ้องมองไปยังใต้เท้าซวีด้วยความตกตะลึงและไม่อยากเชื่อ

ใต้เท้าซวีเพียงโบกมือ ไม่แก้ตัวใด ๆ

ทันใดนั้น พวกของไป๋เสี่ยวเซียวก็ถูกพลังศักดิ์สิทธิ์ผลักเข้ามาประจำตำแหน่งใต้กิ่งก้านสาขาของแท่นบูชาเก้าชั้น

“ท่านปู่? ท่านอา? พวกท่าน…”

บัดนี้ ไป๋เสี่ยวเซียวพบว่าในกลุ่มคนที่ถูกนำตัวมารอรับการบูชายัญนั้น มีท่านปู่และท่านอาของตนเองจากเผ่าจันทราขาวรวมอยู่ด้วย

และยังมีชาวเผ่าคนอื่น ๆ ปรากฏตัวอยู่ด้วยเช่นกัน

ทุกคนสวมใส่เสื้อคลุมสีดำ ใบหน้าเคร่งเครียดมุ่งมั่น สองเท้าก้าวเดินอย่างมั่นคงมาประจำตำแหน่งสำหรับการบูชายัญอย่างไม่ลังเล

เมื่อได้ยินเสียงของไป๋เสี่ยวเซียว ปู่ของนางก็หันหน้ามาชำเลืองมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ แววตาแสดงออกถึงความเจ็บปวดรวดร้าว ชายชราขยับปากราวกับว่าต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ไป๋เสี่ยวเซียวเห็นท่านปู่ของตนเองค่อย ๆ หันหน้ากลับไปและไม่มองมาที่นางอีกเลย หลังจากนั้น ท่านปู่ก็เดินเข้าไปยืนประจำตำแหน่งบูชายัญ…

“ไม่นะ”

ไป๋เสี่ยวเซียวจ้องมองท่านปู่และชาวเผ่าจันทราขาวด้วยความตื่นตระหนก

นางพยายามจะระเบิดพลังของตนเองออกมา

แต่บัดนี้ ร่างกายของไป๋เสี่ยวเซียวถูกพันธนาการด้วยวัตถุวิเศษ ทำให้พลังศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังเดือดปุดอยู่ในร่างกายนั้นไม่สามารถแผ่กระจายออกมาได้ แต่ถึงกระนั้น ห่วงเหล็กที่สวมใส่อยู่รอบคอของนางก็เริ่มเกิดรอยแตกร้าวขึ้นมาแล้ว…

ใต้เท้าซวีถอนหายใจออกมาแผ่วเบาและยกไม้คทาในมือขึ้นโบกสะบัด

มวลอากาศปั่นป่วน

คลื่นพลังจำนวนมากปกคลุมร่างของไป๋เสี่ยวเซียวและห่วงเหล็กรอบคอของนางก็ไม่มีรอยแตกร้าวอีกต่อไป

“ใต้เท้าซวี ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะ ข้า…”

ไป๋เสี่ยวเซียวพยายามดิ้นรน แววตาขอร้องอ้อนวอน

ไป๋เสี่ยวเซียวไม่เข้าใจเลยว่าเพราะเหตุใดผู้ปกครองดินแดนแห่งตลาดการค้า ซึ่งเคยดูแลทุกคนด้วยความใจดีมีเมตตามาตลอด อีกทั้งยังเป็นผู้ฝึกสอนวิชาเกือบทั้งหมดให้แก่นาง อยู่ดี ๆ จึงสามารถกระทำเรื่องราวที่โหดร้ายอำมหิตเช่นนี้ได้?

เด็กสาวอดสงสัยไม่ได้ว่าระหว่างที่ตนเองเดินทางไปที่ดินแดนทวยเทพนั้น ที่นี่เกิดอะไรขึ้นบ้าง?

ทำไมท่านปู่และชาวเผ่าคนอื่น ๆ ถึงถูกจับตัวมาบูชายัญ?

พลังศักดิ์สิทธิ์พลุ่งพล่านอยู่ในตัวของไป๋เสี่ยวเซียว ภาพมายาของอสูรประจำตำแหน่งเทพเจ้าปรากฏขึ้นด้านหลังของนางอย่างชัดเจน…

“ที่แท้ก็เป็นผู้รับตำแหน่งเทพเจ้าระดับสูงนี่เอง?”

เด็กสาวเท้าเปล่าในชุดเสื้อคลุมสีดำเบิกตาโตด้วยความประหลาดใจ

เจี๋ยนเซียวเหยามีตำแหน่งเทพเจ้าอยู่ในมือมากน้อยเพียงใดกันแน่?

เด็กสาวเท้าเปล่ามีสีหน้าเคร่งเครียด เมื่อโบกสะบัดแขนเสื้อ คลื่นพลังก็พุ่งตัวออกไปคล้ายกับเส้นเชือกหกเส้น เข้าไปรัดพันร่างกายของอสูรมายาประจำตำแหน่งที่อยู่ด้านหลังไป๋เสี่ยวเซียวแน่นหนา

“พรวด…”

ไป๋เสี่ยวเซียวกระอักเลือดออกมา

สุดท้าย นางก็ไม่สามารถเป็นอิสระ

เมื่อท่านผู้เฒ่าทั้งสามเห็นเช่นนั้น พวกเขาก็เลิกดิ้นรนด้วยความหมดหวัง และไม่มีแม้แต่แรงจะสบถสาปแช่งอีกแล้ว

ในที่สุด พวกของไป๋เสี่ยวเซียวทั้งสี่คนก็ถูกมวลพลังควบคุมให้ยืนนิ่ง ๆ อยู่ในตำแหน่งบูชายัญนั้นเอง

แท่นบูชาเก้าชั้นระเบิดพลังออกมา

พื้นหินด้านล่างสั่นสะเทือน

เกิดแรงดูดมหาศาล

หลังจากนั้น โลหิตในร่างกายของผู้คนทั้ง 6,561 ชีวิตก็ถูกดูดออกไปผ่านทางรูขุมขนอย่างน่าสยดสยอง…

ผู้ที่มีขั้นพลังต่ำต้อยใช้เวลาเพียงห้าลมหายใจเท่านั้น ร่างกายก็สลายกลายเป็นผุยผง

รวมถึงผู้คนจากเผ่าจันทราขาว

ไป๋เสี่ยวเซียวสั่นเทาไปทั้งตัว ดวงตาเบิกโต จ้องมองท่านปู่ ท่านอาและเพื่อน ๆ ร่างกายแตกสลายเป็นผุยผงไปทีละคนสองคน ทันใดนั้น ไป๋เสี่ยวเซียวก็ตกอยู่ภายใต้ห้วงอารมณ์ของความโกรธแค้นอันบ้าคลั่ง…

โลหิตจำนวนมากไหลทะลักออกมาจากร่าง

กล้ามเนื้อและกระดูกเริ่มหดตัวลง…

แม้แต่ท่านผู้เฒ่าทั้งสามซึ่งได้รับตำแหน่งเทพเจ้าเช่นกันก็ไม่สามารถต้านทานแรงดูดโลหิตได้มากไปกว่าไป๋เสี่ยวเซียว ผ่านไปชั่วชงน้ำชาหนึ่งถ้วย ร่างของผู้อาวุโสทั้งสามท่านก็แหลกสลายกลายเป็นฝุ่นผงปลิวหายไปในอากาศ…

โลหิตและน้ำตาสองสายไหลออกมาจากดวงตาของไป๋เสี่ยวเซียว

ร่างกายของนางก็เริ่มเหือดแห้งแล้วเช่นกัน

“ท่านพี่ของข้า…”

“นางก็ต้องกลับมาแก้แค้นพวกเจ้าแน่นอน”

“นางไม่มีทางปล่อยพวกเจ้าเอาไว้แน่!”

ระหว่างที่โลหิตถูกดูดออกไปจากร่างกายจนไม่เหลือพลังที่จะคุ้มครองตนเองได้อีก ไป๋เสี่ยวเซียวเลือกที่จะใช้เวลานี้ระเบิดเสียงคำรามออกมาดังสนั่น

“ใต้เท้าซวี ท่านทรยศต่อความรักที่พวกเรามีให้ เทพีแห่งตลาดการค้าจะสาปแช่งท่านไปตลอดกาล…”

สติสัมปชัญญะของไป๋เสี่ยวเซียวเริ่มพร่าเลือน

ใต้เท้าซวียังคงมีสีหน้าไร้ความรู้สึก

หลังจากที่รูปปั้นของเทพีตลาดการค้าได้ดูดซับโลหิตจากกลุ่มผู้ถูกบูชูยันชุดนี้ ตัวของรูปปั้นก็มีสีแดงขึ้นมาจนถึงช่วงคอแล้ว…

ในที่สุด ร่างกายของไป๋เสี่ยวเซียวก็เหี่ยวแห้งโดยสมบูรณ์

ใบหน้าของนางแข็งค้างอยู่ในกิริยาโกรธแค้น ไม่ต่างจากเป็นรูปปั้นฝีมือยอดนักแกะสลักชั้นครู…

เมื่อโลหิตหยดสุดท้ายจากร่างกายของไป๋เสี่ยวเซียวไหลซึมเข้าสู่รูปปั้นเทพีแห่งตลาดการค้า ตัวรูปปั้นก็มีสีแดงจรดหว่างคิ้วแล้ว

จิตสังหารแรงกล้า พลังทำลายล้างรุนแรง คลื่นพลังแผ่กระจายออกมาจากรูปปั้นสีแดงฉาน แตกต่างจากคลื่นพลังรอบบริเวณโดยสิ้นเชิง บางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวกำลังเกิดขึ้น คล้ายกับว่ารูปปั้นตัวนี้กำลังจะเป็นสื่อกลางที่ช่วยชุบชีวิตอะไรบางอย่าง!

“เหลืออีกแค่ส่วนเดียวเท่านั้น”

เด็กสาวเท้าเปล่าในชุดเสื้อคลุมสีดำเพ่งมองหน้าผากของรูปปั้นที่ยังเป็นสีขาว ก่อนกล่าวว่า “ใต้เท้าซวี รีบเพิ่มโลหิตเร็วเข้า เวลาของพวกเราใกล้หมดแล้ว”

หญิงชราไม่พูดคำใดขณะเดินตรงไปยังจุดสำหรับการบูชายัญ

“ท่านคิดทำอะไรไม่ทราบ?”

เด็กสาวเท้าเปล่าขมวดคิ้วถาม

“การบูชายัญครั้งสุดท้าย ข้าจะใช้ร่างกายและพลังของตนเองเป็นเครื่องบรรณาการ”

ใต้เท้าซวียืนหยัดอยู่ใต้กิ่งก้านของแท่นบูชาเก้าชั้น สีหน้าสงบเยือกเย็นมากกว่าเคยขณะอธิบายต่อ “ข้าอยู่ดูแลผู้คนที่นี่มานานนับพันปี ข้าได้รับความเคารพและความศรัทธาจากผู้คนเป็นจำนวนมาก… จึงไม่มีผู้ใดจะเหมาะสมต่อการเป็นผู้ถูกบูชายัญคนสุดท้ายมากไปกว่าข้าอีกแล้ว”

กล่าวจบ นางก็เปิดการทำงานของแท่นบูชา

เสียงพื้นหินใต้ดินสั่นสะเทือน ค่ายอาคมบูชายัญเริ่มเคลื่อนไหว

โลหิตจำนวนมากไหลทะลักออกมาจากรูขุมขนของหญิงชรา แทรกซึมเข้าไปในกิ่งก้านสาขาของแท่นบูชา หลังจากนั้นกระแสโลหิตก็เคลื่อนที่ราวกับเป็นงูเลื้อยตรงเข้าไปสู่รูปปั้นของเทพีแห่งตลาดการค้า…

ดวงตาของเด็กสาวในชุดเสื้อคลุมสีดำเป็นประกายด้วยความพิศวง

เมื่อเห็นร่างกายของใต้เท้าซวีเหี่ยวแห้งไร้ชีวิต เด็กสาวเท้าเปล่าก็คิดว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล แต่นางก็ไม่เข้าใจว่าบางอย่างนั้นคืออะไร

และลมหายใจต่อมา รูปปั้นจิ้งจอกยักษ์ที่มีใบหน้าเป็นมนุษย์ก็กลายเป็นสีแดงฉานโดยสมบูรณ์ คลื่นพลังไหลเวียนไปทั่วตัวรูปปั้นด้วยความหนักหน่วงรุนแรง

“โชคดีที่สำเร็จทันเวลา เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็เหลืออีกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น..”

เด็กสาวเท้าเปล่าในชุดเสื้อคลุมสีดำยังพูดไม่ทันจบ สีหน้าของนางก็แปรเปลี่ยนไป

ปรากฏว่ารูปปั้นของเทพีแห่งดินแดนตลาดการค้าไม่ได้ฟื้นคืนชีวิตอย่างที่คิดเอาไว้ แต่เกิดเสียงลั่นดังเปรี๊ยะออกมาจากตัวรูปปั้น รอยแตกร้าวปรากฏขึ้นบนพื้นผิวรูปปั้น คลื่นพลังสีแดงไหลทะลักออกมามากมายมหาศาล ก่อนที่คลื่นพลังเหล่านั้นจะสลายหายไปเร็วไวในพริบตาราวกับเป็นมัจฉาหวนคืนสู่มหาสมุทร…

ครืน!

พลัน รูปปั้นยักษ์ถล่มลงมากลายเป็นก้อนหินเศษเล็กเศษน้อยและแท่นบูชาเก้าชั้นก็พังถล่มลงมาไม่เหลือชิ้นดีเช่นกัน

“บัดซบ”

ใบหน้าของเด็กสาวเท้าเปล่าในชุดเสื้อคลุมสีดำบิดเบี้ยวด้วยความโกรธแค้น ความงดงามที่เคยมีหายไป และถูกแทนที่ด้วยสีหน้าอำมหิตดุดัน

ดูเหมือนนางเพิ่งจะรู้ตัวว่าตนเองถูกหลอก!