บทที่ 1500 ข้าคือเทพเจ้าผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทาน

ตอนที่ 1,500 ข้าคือเทพเจ้าผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทาน

“เจ้านี่มันหน้าด้านไร้ยางอายจริง ๆ”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงโต้ตอบกลับมาอย่างทันควัน “ทำเป็นสวมใส่หน้ากากคนดี แต่เนื้อในเน่าเหม็นไม่มีผู้ใดเสมอเหมือน… ฮ่า ๆๆ เจ้าคิดว่าตนเองยังจะสามารถทำเรื่องราวเช่นในอดีตได้อยู่อีกหรือ?”

กลุ่ม ‘คนดู’ ที่อยู่ด้านล่างพลันมีเม็ดเหงื่อผุดพราวขึ้นมาเต็มหน้าผาก

นี่มันอะไรกันเนี่ย

การเผชิญหน้ากันระหว่างเทพเจ้าระดับสูง เหตุไฉนจึงกลายเป็นการวิวาททางวาจาไปเสียได้

ใต้เท้าเหลียนมีแววตาเคร่งเครียดมากขึ้น “จงกลับไปซุกหัวอยู่ในกระท่อมเก่าโทรมของเจ้าซะ มิเช่นนั้น วันนี้ข้าคงต้องฆ่าเจ้าไปพร้อมกับพวกของหลินเป่ยเฉินคนอื่น ๆ”

“เจ้ายินดีปล่อยข้ากลับไปจริงหรือ?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย “งั้นนี่ก็หมายความว่าเจ้ายังคงกลัวข้าอยู่สินะ… ฮ่า ๆๆ ยอมแพ้เสียเถอะ ถึงอย่างไร เจ้าก็สวยสู้ข้าไม่ได้อยู่แล้ว”

ใต้เท้าเหลียนขมวดคิ้ว

นางพบว่าตนเองไม่สามารถพูดคุยกับเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงได้อีกต่อไป

เพราะเทพธิดาผู้เสียสตินางนี้มีวาจาร้ายกาจมากเกินไป ยิ่งพูดกันมากเท่าไหร่ ใต้เท้าเหลียนก็พบว่าตนเองยิ่งเป็นฝ่ายเสียเปรียบมากเท่านั้น

“หากเป็นเช่นนี้…”

ใต้เท้าเหลียนโบกสะบัดธงรบวิหคดำในมือพร้อมกับพูดว่า “เจ้าก็ลงหลุมศพไปพร้อมกับหลินเป่ยเฉินเสียเถอะ”

ผืนธงโบกสะบัดอย่างแรง

“วูบ…!”

ได้ยินเสียงนกกรีดร้องในอากาศ

ทันใดนั้น วิหคดำที่อยู่บนผืนธงก็โบยบินออกมาด้วยความสง่างาม ปีกของมันกางออกกว้าง กรงเล็บแหลมคมพุ่งเข้าใส่เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิง

พญาวิหคดำคือสัตว์เลี้ยงประจำสภาเทพเจ้า

ในดินแดนทวยเทพ วิญญาณของพญาวิหคดำที่สถิตอยู่ในธงผืนนี้เปรียบดั่งพญาวิหคซึ่งเป็นนายเหนือหัวของอสูรวิหคทั้งมวล แม้แต่เทพเจ้าระดับสูงก็ยังต้องตายด้วยกรงเล็บของวิหคดำตัวนี้มานับไม่ถ้วน

พญาวิหคดำกระพือปีก พลังกดดันคุกคามรอบบริเวณ ไม่ต่างจากสัตว์กินเนื้อที่อยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร กลุ่มเทพเจ้าที่อยู่ด้านล่างต่างก็ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงยังคงสามารถรับแรงกดดันได้อย่างไม่มีปัญหา

สายลมกระโชกแรง

ผมยาวสลวยปลิวไสวราวกับม่านน้ำตก

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงยื่นมือออกมาข้างหน้าเล็กน้อย

และในพริบตาเดียวนั้นเอง พญาวิหคดำตัวนั้นก็ถูกนางคว้าคอเอาไว้อย่างง่ายดาย

พญาวิหคอสูรแห่งดินแดนทวยเทพส่งเสียงร้องด้วยความประหลาดใจ

หลังจากนั้น

พลังกดดันที่แผ่ออกมาจากตัวพญาวิหคดำก็สลายหายไป

วูบ! วูบ! วูบ!

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงยกมือซ้ายที่คว้าคอพญาวิหคดำขึ้นสูง แล้วจึงยกมือขวาฟาดเข้าใส่ศีรษะของพญาวิหคดำอย่างแรง ส่งผลให้พญาวิหคตัวนี้ขนหลุดกระจาย แม้มันจะพยายามดิ้นรนอย่างสุดความสามารถก็ตาม…

“เจ้านกผู้ต่ำต้อย ยังคิดจะขัดขืนข้าอีกหรือ?” เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงแสยะยิ้มด้วยความสะใจ “บอกตามตรง ข้าเป็นผู้ชำนาญการชำแหละนกเป็นอย่างยิ่ง… ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ ข้าจะถอนขนเจ้าและนำเจ้าไปทำเป็นนกดองสุรา…”

พูดมาถึงตรงนี้ เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงก็อดน้ำลายไหลไม่ได้

พญาวิหคดำได้ยินดังนั้นก็ไม่กล้าขยับตัวอีกแล้ว

มันทำได้แต่เฝ้ามองเทพธิดาสาวสวยผู้จับคอของมันอยู่ด้วยแววตาขอร้องอ้อนวอน

เพราะมันไม่เคยพบเจอสตรีที่ดุร้ายเช่นนี้มาก่อน

ทุกคนเฝ้าดูด้วยความตะลึงงัน

ช่างน่ากลัวเหลือเกิน

เทพธิดาสาวสวยผู้นี้… ไม่ว่านางเป็นใครมาจากไหน แต่นางก็ถึงกับทำให้พญาวิหคดำต้องตัวสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวแล้ว

สีหน้าของใต้เท้าเหลียนแปรเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ไม่ต่างจากคนที่ถูกบังคับให้รับประทานอาจม และนางก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ “นี่เจ้า… พลังของเจ้า… ฟื้นคืนกลับมาแล้วหรือ? เจ้า…”

“เจ้าจะประหลาดใจทำไม?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงละสายตาออกมาจากพญาวิหคดำในมือ ก่อนเงยหน้าระเบิดเสียงหัวเราะ เลื่อนมือข้างหนึ่งลงไปเท้าเอวพลางกล่าวว่า “คงคิดไม่ถึงล่ะสิว่าแผนการของข้าจะสำเร็จผล ฮ่า ๆๆ…”

นางกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ

นี่ไม่ใช่คำคุยโวโอ้อวด

“ข้าคือผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานที่สุดในดินแดนทวยเทพ ไม่ทราบว่ามีผู้ใดอยากจะออกมาสู้กับข้าบ้างหรือไม่?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงเริ่มกล่าววาจาเหมือนคนเสียสติ

“เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่เชื่อ…”

ใต้เท้าเหลียนโบกสะบัดผืนธงแรงมากกว่าเดิม ต้องการจะนำตัวพญาวิหคดำกลับมา แต่ไม่ว่าสะบัดธงรบอย่างแรงสักเท่าไหร่ สิ่งที่ลอยกลับมาก็มีเพียงขนบนตัวของพญาวิหคดำเท่านั้น ส่วนตัวของมันยังคงอยู่ในมือของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงต่อไปดังเดิม

“น่าเวทนานัก เจ้าไม่รู้หรอกว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงคืออะไร”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงเป็นฝ่ายยกมือขึ้นโบกสะบัดบ้าง

วูบ!

ธงรบวิหคดำสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ใต้เท้าเหลียนรู้สึกเจ็บปวดที่ข้อมือ ก่อนที่ธงรบวิหคดำจะลอยหลุดมือไปและเข้าไปอยู่ในมือของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิง

“ธงนี้สมควรเป็นของข้า”

เมื่อนางยกผืนธงขึ้นโบกสะบัด พญาวิหคดำก็ถูกดูดหายวับกลับเข้าไปอยู่ในผืนธงอีกครั้ง

หลังจากนั้น คลื่นพลังสีเงินก็แผ่กระจายออกมาจากธงรบสีดำแผ่ปกคลุมรอบบริเวณ

ด้วยเหตุนี้ ธงรบสีดำจึงเปลี่ยนไปกลายเป็นธงรบสีขาวในพริบตา

“สีนี้สวยกว่ากันเยอะเลย”

ใบหน้าที่สวยงามของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงแสดงออกถึงความพึงพอใจ

หลังจากนั้น นางก็โบกสะบัดผืนธง

วูบ!

แล้วเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงก็ปล่อยมือ

ธงรบวิหคดำที่เปลี่ยนแปลงกลายเป็นธงรบวิหคขาวพลันพุ่งลงไปปักอยู่หน้าประตูคฤหาสน์ใต้เท้าเจี๋ยน

ธงรบพลิ้วไหวตามแรงลม

“นี่ถือเป็นของขวัญสำหรับน้องชายตัวเหม็นของข้า”

เมื่อคำพูดนี้จากเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงดังกังวาน รอบบริเวณก็กึกก้องด้วยเสียงนกร้องอีกครั้ง อสูรวิหคดำปรากฏตัวออกมาจากผืนธง มันขยายร่างกลายเป็นนกยักษ์ที่เมื่อแผ่ปีกกางออกกว้างก็กินพื้นที่ยาวไกลถึงสามลี้ มันบินขึ้นไปเกาะอยู่บนยอดหลังคาของวิหาร ดวงตาเป็นประกายคมกล้า แสดงออกชัดเจนว่าต้องการปกป้องวิหารหลังนี้รวมถึงผู้คนทั้งหมดด้วยชีวิตของมันเอง

เสียงนกร้องดังกึกก้องทั่วแผ่นฟ้า บรรยากาศถูกปกคลุมด้วยมนต์ขลังที่น่าขนลุก

“นกของเจ้ากลายเป็นนกของข้าแล้ว”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงยกมือขึ้นและหันหน้าไปทางวิหคยักษ์

หลังจากนั้น ก้อนเมฆดำบนท้องฟ้าก็ถูกดูดซับลงมาไม่ต่างจากวาฬทะเลดูดน้ำ เมฆดำเหล่านั้นถูกดูดเข้ามาในฝ่ามือของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงจนกระทั่งหลอมรวมกลายเป็นลูกไฟสว่างไสวลูกหนึ่ง

พื้นที่รอบบริเวณปกคลุมด้วยแสงสว่างเจิดจ้า

สว่างจนแสบตา

ขณะนี้ พลังกดดันคุกคามในสนามรบได้ถูกกำจัดออกไปหมดสิ้น

ความหมดหวังสลายหายไป

ความหวังหวนคืนกลับมา

แม้แต่สมาชิกของกองทัพเทพสงครามทั้งสี่ก็ยังอดรู้สึกโล่งใจไม่ได้

คิดเปลี่ยนฝ่ายตอนนี้ยังทันอยู่หรือไม่?

พวกเขาไม่รู้เลยว่าเทพธิดาสาวสวยผู้มีความแข็งแกร่งไร้เทียมทานผู้นี้เป็นใครมาจากไหน เพราะเหตุใดจึงไม่มีผู้ใดรู้จักนางมาก่อน?

มีเพียงเทพเจ้าบางคนเท่านั้นที่เคยพบเจอเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงอยู่บ้าง และก็จำได้ว่านางเป็นเทพีขี้เมาแห่งย่านชานเมือง ซึ่งนั่นก็ทำให้พวกเขาส่ายหน้าปฏิเสธไม่อยากยอมรับความเป็นจริง เพราะเทพีขี้เมาผู้นั้นไม่มีทางมีความสามารถสูงส่งถึงระดับนี้เด็ดขาด

ดวงตาทุกคู่จ้องมองไปที่เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงด้วยความว่างเปล่า

ส่วนเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงจ้องมองไปที่ใต้เท้าเหลียนด้วยแววตาของผู้ชนะ

“บัดนี้ เจ้าคงรู้แล้วสินะว่าข้าแข็งแกร่งเพียงใด… มีสิ่งใดคิดพูดออกมาอีกหรือไม่?”

นางกำลังมีความสุขยิ่งนัก

หลังฟื้นฟูพลังกลับคืนมาได้ทั้งหมด เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงก็สามารถกระทำได้ทุกอย่างตามที่ต้องการแล้วจริง ๆ

การปรากฏตัวออกมากอบกู้สถานการณ์ในครั้งนี้ ทำให้นางได้พลังศรัทธาเป็นจำนวนมหาศาล

แต่ใต้เท้าเหลียนกลับตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาด

เพราะนางเลือกที่จะหมุนตัวหลบหนีไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

อ้าว?

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงเบิกตาโตด้วยความไม่อยากเชื่อ

ไม่คิดจะพูดอะไรสักหน่อยเลยหรือไง

อย่างน้อยก็สมควรพูดว่า ‘ฝากไว้ก่อนเถอะ’ หรืออะไรทำนองนั้น เพื่อแสดงออกถึงความโกรธแค้นและหลงเหลือไว้ซึ่งศักดิ์ศรีของตนเองบ้างนี่นา?

แต่ที่ไหนได้ ใต้เท้าเหลียนกลับทิ้งให้เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงลอยเคว้งคว้างอยู่แต่เพียงผู้เดียว

“นี่ กลับมานะ… เจ้ากลับมาก่อน!”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงรีบไล่ตามไปด้วยความเดือดดาลทันที