บทที่ 1052 ต้าเต๋อ ‘จั่วเหยียน เจ้าช่างตัดหนทางของตนเองให้แคบลงเสียจริง!’
ตัวหมากสีดำขาวทั้งหมดถูกเก็บไปแล้ว กระดานหมากล้อมถูกล้างออกหมดจดพร้อมสำหรับหมากล้อมตาใหม่ที่กำลังจะเริ่มขึ้น!
จั่วเหยียนสงบนิ่ง ไร้ความกลัวเกรง เขากล้าเล่นหมากล้อมกับหลี่จิ่วเต้า ย่อมหมายความว่าเขามีความมั่นใจ
อย่างไรเสียเขาก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่โลกใหม่ ตัวตนสูงส่ง แม้ว่าความแข็งแกร่งจะไม่ได้อยู่ในสภาวะสูงสุด เขาก็ไม่มีทางถูกจัดการง่าย ๆ!
เพียงไม่ช้า หมากล้อมก็เริ่มขึ้น ตัวหมากถูกวางลงไปบนกระดาน!
หลังจากตัวหมากวางลงกระดาน สวรรค์และโลก ทุกสรรพสิ่งล้วนเลือนหายกลายเป็นเพียงความว่างเปล่า เหลือเพียงหมากล้อม จั่วเหยียนและหลี่จิ่วเต้า
ทันใดนั้นเองร่างเงาของหลี่จิ่วเต้าก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างไร้ขอบเขต ทะลุผ่านฟ้าดิน ยืนมองโลกหล้า ประหนึ่งจ้าวแห่งสวรรค์และโลก รวมทั้งเหล่าสรรพสิ่ง!
‘อย่างที่คาดไว้! เขาอยากใช้หมากล้อมสู้กับข้า!’
จั่วเหยียนยิ้มหยันในใจ
สีหน้าของเขาสงบนิ่ง ร่างเงาเองก็สูงขึ้นอย่างไร้ขีดจำกัด ทะลุฟ้าดินก้มมองโลกาและสรรพสิ่ง ไม่เกรงกลัวต่อแรงกดดันที่เล็ดรอดออกมาจากร่างหลี่จิ่วเต้า
ด้านข้าง พวกลั่วสุ่ยต่างตกตะลึงกับความแข็งแกร่งของจั่วเหยียน
จั่วเหยียนนับว่าน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง เขาสามารถเผชิญหน้ากับแรงกดดันของคุณชายได้โดยไม่มีปัญหา ดูเหมือนว่าภูมิหลังของจั่วเหยียนจะไม่เล็ก ทั้งยังน่าตื่นตะลึงยิ่ง
คนใหญ่คนโตจากโลกใหม่หรือ?
พวกเขาคิดในใจ
‘คนใหญ่คนโตจากโลกใหม่แล้วอย่างไร? ต่อหน้าคุณชาย ไม่มีอันใดให้พูดถึงแม้แต่น้อย ล้วนเป็นเพียงตัวตนเล็กจ้อย!’
ลั่วสุ่ยเอ่ยในใจด้วยความมั่นใจ นางเชื่อมั่นในตัวคุณชายอย่างถึงที่สุด!
ตู้ม!
หนึ่งหมากถูกหลี่จิ่วเต้าวางลงไป ร่างเงาของเขาที่ยืนเหนือโลกหล้าพลันเริ่มโจมตีร่างเงาของจั่วเหยียน!
‘น่าขันนัก!’
จั่วเหยียนเองก็วางหมากลงไปด้วยความมั่นใจ ร่างเงาเหนือฟ้าดินของเขาโต้กลับทันที ปะทะเข้ากับร่างเงาของหลี่จิ่วเต้าอย่างดุเดือด!
ร่างเงาทั้งสองประหนึ่งต่อสู้กันอย่างดุเดือดในอีกพื้นที่หนึ่ง ไม่มีผลกระทบใดต่อโลกนี้ รอบข้างไม่เกิดอันใดขึ้น มีเพียงหลี่จิ่วเต้าและจั่วเหยียนที่กำลังเล่นหมากล้อมอย่างเงียบสงบ
พวกลั่วสุ่ยมองด้วยความตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ จั่วเหยียนผู้นี้ถึงกับสามารถต่อกรกับคุณชายได้!
พวกเขาสามารถเห็นร่างเงาทั้งสองกำลังปะทะกันในอีกพื้นที่ได้!
นี่น่าตื่นตะลึงจริง ๆ!
โชคยังดีที่พลังจากการปะทะของสองร่างเงาไม่หลุดรอดเข้ามายังมิติแห่งนี้ ไม่เช่นนั้นทุกสรรพสิ่งคงได้รับผลกระทบหนักหน่วง อาณาจักรแห่งนี้ ไม่สิ ทั่วทั้งจักรวาลโกลาหล หรือกระทั่งทั่วดินแดนเก่าจะต้องพังทลายลงในพริบตาแบบไม่อาจฟื้นกลับมาได้!
หมากล้อมยังคงดำเนินต่อ การปะทะระหว่างร่างเงาทั้งสองดุเดือดมากยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ!
ภายในพื้นที่แห่งนั้นไม่มีสิ่งใดอยู่ ทุกสรรพสิ่งล้วนถูกทำลายลงสิ้น ไม่มีสิ่งใดต้านทานได้
“หือ ฝีมือของเจ้าสูงล้ำยิ่ง การเดินหมากกล้าหาญองอาจมาก ทว่าก็ยังไม่สูญเสียความระมัดระวัง”
หลี่จิ่วเต้ารู้สึกเกินความคาดหมายอยู่บ้าง คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าผู้ที่เขาพบโดยบังเอิญจะมีฝีมือด้านหมากล้อมสูงล้ำเพียงนี้
คนผู้นี้เก่งกาจด้านหมากกว่าต้นหลิว!
“ชมเกินไปแล้ว”
จั่วเหยียนหัวเราะ “ข้าไม่ได้เก่งกาจถึงเพียงนั้น”
ประชันหมากกับเขาหรือ?
ฮ่าฮ่า เขาหัวเราะออกมาจริง ๆ!
เขาเคยได้รับการชี้แนะจากคนผู้นั้น ความสำเร็จในวิถีหมากล้อมของเขาจึงสูงล้ำไม่ธรรมดา!
หลี่จิ่วเต้ากลับต้องการประชันหมากด้วย เขาขำจนแทบจะตายแล้ว เรื่องนี้เข้าทางเขาเป็นอย่างยิ่ง!
“คาดไม่ถึงอยู่บ้าง เช่นนั้นต้องจริงจังขึ้นแล้ว” หลี่จิ่วเต้ากล่าว
มารดาเจ้าเถิด ช่างเสแสร้งเหลือเกิน!
จั่วเหยียนเหยียดหยามในใจ หลี่จิ่วเต้าเสแสร้งเก่งยิ่งนัก!
“เช่นนั้นหรือ? ข้าเองก็ต้องเอาจริงขึ้นบ้างแล้ว”
เขายิ้มไม่ยี่หระ
เสแสร้งถึงเพียงนี้? ผู้ใดจะทัดเทียมเจ้าได้!
หมากล้อมยังคงดำเนินต่อไป หลี่จิ่วเต้าเปลี่ยนการเดินหมาก เริ่มดุดันขึ้นมาในพริบตา
เขาต้องการกดดันจั่วเหยียน สกัดกั้นความดุดันของอีกฝ่าย ไม่เช่นนั้น หากเขายังนิ่งเฉย กระดานคงได้ถูกจั่วเหยียนควบคุม
ตู้ม!
ขณะหลี่จิ่วเต้าเปลี่ยนการเดินหมาก ร่างเงาเหนือโลกาของเขาก็แปรเปลี่ยน เริ่มโถมบุกอย่างดุดัน!
ตอนแรกจั่วเหยียนยังสามารถสกัดกั้นและโต้กลับได้!
ทว่าหลังผ่านไปครู่หนึ่ง จั่วเหยียนก็เริ่มไม่อาจต้านทานได้ เหงื่อหลั่งรินออกมาตามกรอบหน้า
ร่างเงาของเขาถูกร่างเงาของหลี่จิ่วเต้าทุบตีจนไม่อาจคงอยู่ ร่างระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ!
มารดาเถิด สิ่งที่คนผู้นี้กล่าวเป็นเรื่องจริงหรือ?!
จั่วเหยียนสบถด่าในใจ
ตอนแรกยามหลี่จิ่วเต้าบอกว่าจะเริ่มจริงจัง เขายังคิดว่าหลี่จิ่วเต้าเสแสร้งวางท่าใหญ่โต ปรากฏว่าอีกฝ่ายไม่ได้เสแสร้ง ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้โกหกว่ายังไม่เอาจริง!
เมื่อหลี่จิ่วเต้าเอาจริง พลังที่สำแดงออกมาก็น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง กระทั่งเขายังเกิดความหวาดกลัว รู้สึกว่าแม้จะเป็นตนเองครั้งอยู่ในจุดสูงสุดก็ไม่อาจต้านทานได้!
สวรรค์ หลี่จิ่วเต้าคือผู้ใดกัน?!
เหตุใดจึงมีพลังน่าสะพรึงกลัวถึงเพียงนี้!
เขาได้รับสิ่งใดจากดินแดนเก่ากันแน่?!
ไม่ต้องกล่าวเลยว่าอารมณ์ของจั่วเหยียนนั้นพลิกคว่ำมากมายเพียงใด เขาคิดว่าตนเองจัดการหลี่จิ่วเต้าได้ ปรากฏว่าเขาเพียงแค่คิดไปเอง…
หลี่จิ่วเต้าดูเหมือนจะเหนือกว่าเขามาก เกินกว่าที่เขาจะรับมือได้!
เขาตัวสั่นสะท้านขึ้นมาในทันใด
ตู้ม!
หลี่จิ่วเต้าวางหมากอีกตัวลง ผลของหมากกระดานนี้ได้ถูกตัดสินแล้ว นอกจากนี้ร่างเงาของจั่วเหยียนยังถูกร่างเงาของหลี่จิ่วเต้าทำลายสิ้นอีกด้วย
‘คุณชายก็คือคุณชาย!’
ลั่วสุ่ยเอ่ยในใจด้วยความภาคภูมิใจอย่างถึงที่สุด ราวกับว่าเป็นตนเองที่เอาชนะจั่วเหยียนได้
นางเชื่อมั่นอย่างแน่วแน่ว่าคุณชายไร้เทียมทาน!
และคุณชายก็สำแดงจุดนี้ออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบอีกครั้ง!
‘มาหาเรื่องคุณชายอย่างนั้นหรือ?’
ต้าเต๋อกล่าวในใจ ‘เจ้าช่าง…รนหาที่ตายเสียจริง!’
“ข้าฝีมือต่ำต้อยนัก”
ตอนนั้นเอง หลี่จิ่วเต้าเอ่ยกับจั่วเหยียนด้วยรอยยิ้ม
“ที่ไหนกัน เจ้าแข็งแกร่งมากนัก!”
จั่วเหยียนตอบกลับ ภายในใจยังคงสั่นสะท้าน
หลี่จิ่วเต้าล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาหรือไม่?
ตอนนี้ภายในหัวของเขาเต็มไปด้วยคำถามนี้!
“มาเล่นกันอีกตาเถิด ยังไม่ทันสนุกเลย”
หลี่จิ่วเต้าแย้มยิ้ม เชิญเชื้อจั่วเหยียนให้เล่นอีกรอบ
อีกรอบ?!
นี่ไม่ใช่หมากล้อมธรรมดาแต่อย่างใด ในกระดานเมื่อครู่เขาได้รับบาดเจ็บหนัก ร่างกายเกิดผลกระทบอย่างมาก!
มารดาเจ้าเถิด หลี่จิ่วเต้าคิดจะทำสิ่งใดกันแน่?
หรือว่าหลี่จิ่วเต้าล่วงรู้ถึงตัวตนของเขา จึงคิดสังหารกัน?
แต่ถึงเขาจะคิดกลับไปมา ทว่าก็ยังตอบรับอย่างรวดเร็ว
หลี่จิ่วเต้าไม่ได้แสดงท่าทีชัดเจน เขาเองก็ไม่กล้าบุ่มบ่าม!
ไม่เอ่ยออกมาอย่างชัดเจน หมายความว่ายังมีความหวังริบหรี่ หากเอ่ยออกมาชัดเจน เขาย่อมไร้โอกาสมีชีวิตรอด!
นอกจากนี้ภายในใจเขาเองก็ไม่ต้องการความชัดเจน
ไม่เช่นนั้นหลี่จิ่วเต้าจะต้องซักไซ้เขาเกี่ยวกับเรื่องดินแดนเก่าอย่างแน่นอน!
เรื่องเกี่ยวกับดินแดนเก่านั้น ถึงแม้ตายเขาก็ไม่อาจเอ่ยออกไปได้!
หมากล้อมเกมนี้จบเร็วเสียยิ่งกว่าเกมแรก ใช้เวลาเพียงไม่นานเขาก็ถูกหลี่จิ่วเต้าจัดการสิ้นโดยไม่เหลือทางรอด พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง!
ตัวของเขาเองได้รับบาดเจ็บหนักยิ่งกว่าเดิม ประหนึ่งหายไปครึ่งชีวิตแล้ว!
นี่ทำให้ในใจของเขาพังทลายลง!
เขา ‘เกิดใหม่’ สำเร็จแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปในทิศทางที่ดี ทว่าเขากลับยืนกรานจะตามหลี่จิ่วเต้ามา!
ตอนนี้เขาต้องทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่แล้ว!
‘ข้าประมาทเกินไป! ที่เขาไม่ถูกเหล่าผู้ยิ่งใหญ่คนอื่นพบตัวเพราะมีฝีมือน่าสะพรึงกลัวยิ่ง! ทว่าข้ายังคิดเข้าหาเขาด้วยตัวเอง ช่างรนหาที่ตายโดยแท้!’
เขามานึกเสียใจเอาทีหลัง
นอกจากนี้เขายังยิ่งสงสัยในตัวตนของหลี่จิ่วเต้า!
เหตุใดหลี่จิ่วเต้าจึงแข็งแกร่งน่าสะพรึงกลัวถึงเพียงนี้?!
มองจากพลังที่อีกฝ่ายสำแดงออกมาแล้ว จะต้องแข็งแกร่งกว่าผู้ยิ่งใหญ่โลกใหม่ หลี่จิ่วเต้าคือใครกันแน่?!
‘คนผู้นั้นก็คือคนผู้นั้น! แม้จะตายไปแล้ว แต่ดินแดนเก่าที่เป็นมาตุภูมิยังเต็มไปด้วยผลกรรมมหาศาล แปรเปลี่ยนกลายเป็นสิ่งที่พิเศษยิ่ง ทำให้คนที่น่าสะพรึงกลัวอย่างหลี่จิ่วเต้าถือกำเนิดขึ้นมา!’
อารมณ์ของเขาย่ำแย่สุดขีด ก่อนหน้านี้พวกเขามองข้ามสถานการณ์ดินแดนเก่า คิดว่าการทำให้ดินแดนเก่าหายไปทีละน้อย สุดท้ายก็จะเลือนหายไปเอง!
แต่พวกเขายังคงประเมินคนผู้นั้นต่ำไป!
คนผู้นั้นน่าสะพรึงกลัวเกินไป ดินแดนเก่าปะปนด้วยผลกรรมของคนผู้นั้นอย่างมหาศาล ทุกสิ่งแปรเปลี่ยนไปแตกต่างจากจินตนาการของพวกเขามาก!
ถึงสถานการณ์ในดินแดนเก่าจะถูกพวกเขามองข้าม บนโลกเองก็เหลือสิ่งมีชีวิตที่รู้เรื่องราวเพียงน้อยนิด ทว่าดินแดนเก่ายังคงไม่เลือนหายไป ทั้งยังคงความพิเศษน่าสะพรึงกลัว สามารถทำให้สิ่งมีชีวิตในดินแดนเก่าบรรลุสู่ขอบเขตสูงลิบ!
อีกด้านหนึ่ง หลี่จิ่วเต้ามองออกว่าจั่วเหยียนอยู่ในสภาพไม่สู้ดีนัก
ภายในใจของเขาเอ่ยว่าความอดทนด้านจิตใจของจั่วเหยียนน้อยเกินไปแล้ว เขาเพิ่งแพ้หมากล้อมไปสองกระดานก็เป็นเช่นนี้แล้วหรือ?
‘มาคิดดูแล้ว อันที่จริงก็พอเข้าใจได้ ฝีมือด้านหมากกระดานเขาสูงล้ำถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้คงไม่เคยปราชัยมาก่อน ยามนี้กลับมาพ่ายแพ้ขาดลอยให้กับข้าอย่างต่อเนื่อง เป็นเรื่องปกติที่ไม่อาจยอมรับได้ในทันที’
หลี่จิ่วเต้าคิดในใจ
“มา พวกเราเล่นอีกสักกระดานเถิด”
ชายหนุ่มเอ่ยกับจั่วเหยียน เขาทนเห็นอีกฝ่ายในสภาพเช่นนี้ไม่ได้ จึงวางแผนจะเล่นกับจั่วเหยียนอีกสักกระดาน หลังจากนั้นก็ปล่อยให้จั่วเหยียนชนะอย่างแนบเนียนโดยไม่ให้อีกฝ่ายสังเกตได้
หากจั่วเหยียนชนะในกระดานถัดไป หวังว่าสถานการณ์จะดีขึ้น
อีกรอบหรือ?!
หลี่จิ่วเต้าผู้นี้จ้องจะฆ่าเขาจริง ๆ สินะ หาได้ต้องการหยุดมือไม่!
จั่วเหยียนเอ่ยในใจอย่างชิงชัง
เขาได้รับผลกระทบอย่างหนักจากหมากล้อมสองกระดานก่อนหน้า สูญสิ้นชีวิตไปครึ่งหนึ่ง หากเขาเล่นกับหลี่จิ่วเต้าอีกกระดาน เกรงว่าต้องใช้ชีวิตเขาเป็นเดิมพันแล้ว!
หากจะให้เป็นเช่นนี้ ไม่สู้เขาลองลงมือดูสักครา!
คิดเช่นนี้แล้ว เขาก็ไม่ลังเลอีก พลังภายในร่างระเบิดออกอย่างเต็มที่มุ่งตรงใส่หลี่จิ่วเต้า!
“ตาย!”
ดวงตาของเขาเปล่งแสงเย็นเยียบ ทุ่มเทอย่างสุดชีวิต ยามนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
หากไม่ลงมือ แต่เล่นหมากล้อมกับหลี่จิ่วเต้าต่อ เขาย่อมไม่มีหนทางรอดชีวิตอย่างแน่นอน!
อีกด้านหนึ่ง พวกต้าเต๋อเห็นจั่วเหยียนลงมือพุ่งตรงไปหาคุณชาย ภายในใจก็พลันหัวเราะทันที
จั่วเหยียนผู้นี้ช่างตัดหนทางตนให้แคบลงเสียจริง!
หลี่จิ่วเต้ามองจั่วเหยียนที่พุ่งตรงเข้ามา ภายในใจคิดว่าที่แท้จั่วเหยียนก็ยังเป็นเหมือนผู้ฝึกตนทั่วไป ไม่อาจพ่ายแพ้ได้ เพียงเพราะพ่ายแพ้หมากล้อมสองกระดานถึงขั้นคิดฆ่าฟัน ตัวตนเช่นนี้ย่ำแย่เกินไปแล้ว!
ทว่ามาครุ่นคิดดูแล้ว การกระทำของจั่วเหยียนก็สามารถเข้าใจได้
เนื่องจากจั่วเหยียนเป็นผู้ฝึกตน ดังนั้นจึงไม่อาจทนต่อความรู้สึกพ่ายแพ้ภายใต้เงื้อมมือปุถุชนเช่นเขา อย่างไรเสียช่องว่างที่มีก็มากเกินไป
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")