สตรีแกร่งตระกูลไป๋ – ตอนที่ 1568 ลำบาก

ตอนที่ 1568 ลำบาก

“ทุกคนลุกขึ้นเถิด!”

ต่งซื่อซึ่งถือเตาอุ่นมือไว้ในมือกล่าวด้วยดวงตาแดงก่ำราวกับเพิ่งผ่านการร้องไห้มา

นางมองไปทางไป๋ชิงฉีพลางกล่าวเสียงขรึม

“อาฉี อาอวี๋บอกเรื่องทุกอย่างกับป้าหมดแล้ว หากครั้งนี้ต้องทำสงครามทำลายล้างต้าเยี่ยนขึ้นมาจริงๆ พวกเจ้าพี่น้องควรไปที่นั่นทั้งหมด เมืองหลวงมีป้า อาอวิ๋นและขุนนางคนอื่นๆ อยู่ ไม่มีทางเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นแน่นอน อาอวิ๋นกับป้าจะช่วยดูแลเรื่องข้างหลังให้พวกเจ้า พวกเจ้าไปเถิด!”

ไป๋ชิงอวิ๋นซึ่งนั่งรถเข็นอยู่ด้านนอกมองพี่ชายสามของตัวเองด้วยแววตาหนักแน่น จากนั้นกล่าวขึ้นเบาๆ

“พี่ชายสามไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ!”

ไป๋ชิงอวิ๋นไม่เห็นด้วยที่พี่หญิงใหญ่ใช้การเดิมพันระหว่างสองแคว้นตัดสินผลแพ้ชนะของสองแคว้นตั้งแต่แรก ทว่า พี่หญิงใหญ่บอกว่าไม่เคยมีผู้ใดในใต้หล้าใช้วิธีที่อ่อนโยนเช่นนี้รวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งมาก่อน

วิธีนี้ไม่มีบันทึกในประวัติศาสตร์ดังนั้นมันจึงยากว่ารวบรวมใต้หล้าด้วยสงครามมากนัก ทว่า พี่หญิงใหญ่ยินดีพยายามด้วยวิธีที่ยากลำบากเช่นนี้เพราะวิธีนี้อ่อนโยนและส่งผลดีต่อชาวบ้านและเหล่าทหารมากกว่า ต่อให้วิธีนี้จะยากกว่าการตัดสินด้วยสงครามหลายร้อยเท่าพี่หญิงใหญ่ของเขาก็ยินดีทำ

ไป๋ชิงอวิ๋นรู้ดีว่าพี่หญิงใหญ่ไม่ได้ทำไปเพื่อชื่อเสียงของตัวเอง ทว่า นางทำเพราะต้องการปกป้องชาวบ้านและทหารของนาง

ทว่า ในเมื่อตอนนี้หนทางนี้ใช้ไม่ได้แล้ว พี่หญิงใหญ่ที่เป็นคนเด็ดขาดของเขาต้องเลือกใช้สงครามในการรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งแน่นอน!

ขาทั้งสองข้างของเขาพิการ เขาไม่สามารถร่วมรบกับพี่หญิงใหญ่ได้ ทว่า เขาจะคอยอยู่เบื้องหลัง คอยผลิตอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดส่งไปให้พวกนาง เขาสามารถช่วยควบคุมสถานการณ์ในราชสำนักแทนพี่หญิงใหญ่ ให้นางไม่ต้องคอยห่วงหน้าพะวงหลังได้

ต่งซื่อรู้ดีว่าต่อให้ครั้งนี้บุตรสาวของนางไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย ทว่า หากเชื้อพระวงศ์ของต้าเยี่ยนกล้าแตะต้องเซียวหรงเหยี่ยน พวกเขาก็ไม่มีทางตัดสินผลแพ้ชนะกันได้ด้วยวิธีการเดิมพันแคว้นอีกต่อไป!

บัดนี้เหลือเพียงการทำสงครามเท่านั้น!

หากไม่นับเรื่องที่เซียวหรงเหยี่ยนกับบุตรสาวของนางเป็นสามีภรรยากัน พิจารณาแค่เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้น…เซียวหรงเหยี่ยนคือผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยน เขาเป็นคนทำสัญญาเดิมพันแคว้นกับจักรพรรดินีของต้าโจว หากเซียวหรงเหยี่ยนเสียชีวิตลง ต้าเยี่ยนสามารถปฏิเสธเรื่องการเดิมพันแคว้นโดยใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างได้

หลังจากนั้นหากเชื้อพระวงศ์เหล่านั้นกำจัดจักรพรรดิมู่หรงลี่ลงจากบัลลังก์ จากนั้นลงโทษไทเฮาที่เคยทำลายสัญญาพันธมิตรระหว่างสองแคว้น จักรพรรดิองค์น้อยและผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนจะกลายเป็นคนทรยศแผ่นดิน ส่วนพวกเขาจะกลายเป็นคนที่ทำเพื่อต้าเยี่ยนและจัดการไทเฮาให้ต้าโจวทันที

หากพวกเขาเป็นคนเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่แบบที่ไป๋จิ่นถงเขียนบอกในจดหมายจริงๆ พวกเขาย่อมต้องหาวิธีสร้างปัญหาใหญ่ให้ต้าโจวแน่นอน

ต้าโจวจะเกิดปัญหาใหญ่ได้อย่างใดกัน

นั่นก็คือพวกเขาต้องสังหารจักรพรรดินีต้าโจว ให้เชื้อพระวงศ์ของต้าโจวเกิดการแย่งชิงอำนาจกันเกิดขึ้นจนไม่มีเวลาสนใจต้าเยี่ยนของพวกเขา

ที่คือเหตุผลที่อาอวี๋ต้องเดินทางไปยังต้าเยี่ยน แม้นางไม่อยากจะยอมรับ…ทว่า ไป๋ชิงเหยียนน่าจะตกอยู่ในอันตรายจริงๆ

ไป๋ชิงฉีมองดูป้าสะใภ้ใหญ่ที่ยืนหลังตรงด้วยแววตาหนักแน่น จากนั้นมองไปทางมารดาของตัวเอง

ฮูหยินห้าฉีซื่อยิ้มให้บุตรชายอย่างปลอบโยน

“ไปเถิด แม่ให้คนเก็บสัมภาระให้เจ้าเรียบร้อยแล้ว ครั้งนี้จงคุ้มครองพี่หญิงใหญ่ของเจ้ากลับมาอย่างปลอดภัย! แม่จะเข้าวังไปกับท่านป้าสะใภ้ใหญ่ของเจ้า พวกเจ้าอยู่ที่ด่านหน้าต้องระวังตัวให้ดี ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรา”

“ลูกจะไม่ทำให้ท่านแม่ผิดหวังขอรับ”

ไป๋ชิงฉีโค้งกายคำนับต่งซื่อและมารดา

ต่งชิงผิงก้าวออกไปกล่าวกับไป๋ชิงฉี

“เมื่อพบฝ่าบาทโปรดบอกนางว่าไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเสบียงอาหาร ต่อให้ต้องขายทรัพย์สินทั้งตระกูล…ขุนนางอย่างพวกกระหม่อมก็จะไม่ปล่อยให้ทหารอดอยากเด็ดขาด!”

“กระหม่อมจะเกณฑ์ทหารเพิ่มเผื่อทางโน้นต้องการกำลังทหารเพิ่มพ่ะย่ะค่ะ”

เสนาบดีกรมทหารจางตวนหนิงกล่าวขึ้น

ไป๋ชิงฉีพยักหน้า จากนั้นโค้งกายคำนับขุนนางทุกคนอีกครั้ง

“ข้าขอฝากต้าโจวไว้กับทุกท่านด้วย!”

ไป๋ชิงฉีหยิบดาบยาวของตัวเอง จากนั้นพาไป๋จิ่นเจาเดินออกไปจากประตูใหญ่ของจวนเจิ้นกั๋วอ๋อง เขาเห็นองครักษ์ไป๋ขี่ม้ารออยู่หน้าจวนเจิ้นกั๋วอ๋องอย่างพร้อมเพรียง ปลายแถวยาวจนเขามองไม่เห็นด้วยซ้ำว่ามันหยุดอยู่ที่ใด นี่ไม่น่าใช่เพียงองครักษ์ของตระกูลไป๋เท่านั้น

ไป๋จิ่นหวาและไป๋จิ่นเซ่อสวมชุดเกราะถือดาบยาวและสะพายธนูไว้บนบ่ายืนรอยู่หน้าประตูด้วยท่าทีองอาจ

พวกนางมาไม่ทันพี่ชายห้ากับพี่หญิงรอง ตอนนี้พี่ชายสามกำลังจะเดินทางไปยังต้าเยี่ยน ไม่ว่าอย่างใดพวกนางก็จะติดตามพี่ชายสามไปด้วยแม้พี่ชายสามจะไม่อนุญาตก็ตาม

“พี่ชายสาม! พี่หญิงรองกับพี่ชายห้าออกเดินทางเร็วเกินไป พวกเราตามไม่ทัน…”

ไป๋จิ่นเซ่อมองไปทางไป๋จิ่นเจาซึ่งยืนอยู่ข้างไป๋ชิงฉีแวบหนึ่ง จากนั้นกล่าวต่อ

“ข้าเห็นพี่หญิงห้าเก็บสัมภาระจึงเดาได้ว่าพี่หญิงห้าจะเดินทางไปกับพี่ชายสามด้วย พวกข้าจึงมาดักรอพี่ชายสามที่นี่ พี่ชายสามต้องพาพวกข้าไปด้วยนะเจ้าคะ!”

ไป๋ชิงฉีมองไป๋จิ่นหวาและไป๋จิ่นเซ่อแวบหนึ่ง จู่ๆ เขาก็นึกถึงน้องชายสิบเจ็ดที่ออกไปรบทั้งๆ ที่ตัวยังสูงไม่เท่าม้าด้วยซ้ำขึ้นมา

“เสี่ยวชียังเด็ก เจ้ากลับไปเถิด อยู่ดูแลท่านป้าสะใภ้ใหญ่ให้ดี!”

“พี่ชายสาม ข้าขออนุญาตท่านแม่แล้วเจ้าค่ะ ท่านแม่อนุญาตให้ข้าไปกับพี่ชายสามด้วยเจ้าค่ะ”

ไป๋จิ่นเซ่อยกต่งซื่อขึ้นมาอ้างอย่างไม่เกรงกลัว

ไป๋ชิงฉีจนปัญญา เขารู้ดีว่าน้องสาวทั้งสามคนเป็นห่วงพี่หญิงใหญ่เช่นเดียวกับเขา

พ่อบ้านเหลียงซึ่งยืนอยู่ข้างไป๋ชิงฉีกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

“คุณชายสาม องครักษ์ไป๋ของพวกเราล้วนถอนตัวออกมาจากกองทัพไป๋ด้วยกันทั้งสิ้น ตอนนี้ทุกคนทราบแล้วว่าคุณหนูใหญ่อาจตกอยู่ในอันตรายที่ต้าเยี่ยนจึงอยากเดินทางไปต้าเยี่ยนด้วย บ่าวคิดว่าฮูหยินคนอื่นๆ ต้องตามฮูหยินใหญ่เข้าไปอยู่ในวังหลวง ดังนั้นจึงตัดสินใจโดยพลการให้ทหารที่ยังพอออกรบได้อยู่ติดตามคุณชายสามไปต้าเยี่ยนทั้งหมดขอรับ พวกเขาล้วนเป็นยอดฝีมือในสนามรบ ทว่า ตอนนั้นได้รับบาดเจ็บจึงต้องถอนตัวจากกองทัพ ทว่า ฝีมือของพวกเขาไม่เคยตกเลยขอรับ! หากคุณชายสามไม่อนุญาตพวกเขาก็คงแอบตามไปอยู่ดี คุณชายสามได้โปรดอนุญาตด้วยเถิดขอรับ”

พ่อบ้านเหลียงไม่เพียงขนม้าออกมาทั้งจวนเจิ้นกั๋วอ๋องเท่านั้น เขายังไปขอยืมม้าล้ำค่าจากจวนอื่นอีกด้วย

นี่ผ่านมาสามชั่วยามแล้วตั้งแต่ได้รับจดหมายจากไป๋จิ่นถง ผู้ที่ได้รับข่าวว่าอ๋องของต้าเยี่ยนคิดสังหารไป๋ชิงเหยียนล้วนพยายามคิดหาทางช่วยเหลือในแบบที่ตัวเองทำได้

พวกเขาคือบ่าวรับใช้ผู้จงรักภักดีของจวนไป๋ พวกเขาไม่สามารถช่วยเรื่องใหญ่ระดับแคว้นได้ ทว่า พวกเขายินดีเดินทางไปช่วยชีวิตคุณหนูใหญ่ของพวกเขาที่ต้าเยี่ยน

ลำคอของไป๋ชิงฉีร้อนผ่าว เขาพยักหน้า จากนั้นกล่าวกับพ่อบ้านเหลียง

“ลุงเหลียง เมื่อพวกเราจากไปฝากลุงเหลียงดูแลจวนไป๋ด้วย ลำบากลุงแล้ว”

“คุณชายสาม คุณหนูห้า คุณหนูหกและคุณหนูเจ็ดระวังตัวด้วยนะขอรับ ต้องช่วยคุณหนูใหญ่กลับมาอย่างปลอดภัยนะขอรับ”

พ่อบ้านเหลียงโค้งกายคำนับคุณชายและคุณหนูตระกูลไป๋ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

ไป๋ชิงฉีพยักหน้าและขึ้นไปบนหลังม้าเป็นคนแรก ไป๋จิ่นเจา ไป๋จิ่นหวาและไป๋จิ่นเซ่อรีบขึ้นหลังม้าตาม พวกนางควบม้าตามหลังไป๋ชิงฉีไปติดๆ

พี่น้องตระกูลไป๋ทยอยออกเดินทางไปยังต้าเยี่ยนทันทีที่ได้รับจดหมายจากไป๋จิ่นถง