เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 1045 ไม่มีความยุติธรรมสำหรับคนธรรมดา

บทที่ 1045 ไม่มีความยุติธรรมสำหรับคนธรรมดา

ซูอันถูกนำตัวไปที่ห้องส่วนตัวของจูเซี่ยฉือซินในตำหนักถักแพร เขาโบกมือไล่คนอื่นให้ออกไปแสดงท่าทีว่าจะสอบสวนเรื่องนี้เพียงลำพัง

ทูตยุทธ์เสื้อแพรคนอื่นประหลาดใจเล็กน้อย ตามระเบียบข้อบังคับ จำเป็นต้องมีพยานในระหว่างการสอบสวน เพื่อเป็นวิธีการควบคุมและป้องกันการสมรู้ร่วมคิด แต่หัวหน้าของพวกเขากำลังแหกกฎ!

อย่างไรก็ตาม ด้วยอำนาจของจูเซี่ยฉือซินและผู้ที่ถูกสอบสวนคือทูตยุทธ์เสื้อแพรทองหมายเลขสิบเอ็ดผู้มาใหม่ พวกเขาไม่พูดอะไรและพากันออกไปอย่างเชื่อฟัง

เมื่อทุกคนจากไปจูเซี่ยฉือซินนั่งลงตรงข้ามกับซูอันและจ้องมองเขาอย่างสงบ

ซูอันได้ถอดหน้ากากออกแล้ว ท้ายที่สุดแล้วอีกฝ่ายก็รู้ดีว่าเขาเป็นใคร เขาถามว่า “ท่านผู้บัญชาการ ข้าทำผิดอะไร? ทำไมต้องจับข้าด้วย?”

จูเซี่ยฉือซินทุบโต๊ะอย่างดุดัน “เจ้าช่างกล้าเสียจริง! เจ้ากล้าทำให้องค์หญิงรัชทายาทมีมลทิน!”

ซูอันทำสีหน้าสยดสยอง “ผู้บัญชาการ เรื่องนี้มาจากไหน? นี่เป็นอาชญากรรมที่มีโทษกวาดล้างทั้งตระกูล! อย่าล้อข้าเล่นแบบนี้!”

“ใครล้อเล่นกับเจ้า?” ใบหน้าของจูเซี่ยฉือซินมืดหม่น “มีคนรายงานว่าเจ้ากับองค์หญิงรัชทายาทมีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาว เรื่องนี้จริงหรือไม่?”

“แน่นอนว่าไม่จริง แม้ว่าท่านจะไม่เชื่อข้า แต่ท่านไม่ไว้ใจองค์หญิงรัชทายาทเหรอ?” ซูอันรีบถาม “ข้าไม่ได้อยู่ในวังหลวงมานานขนาดนั้น องค์หญิงรัชทายาทคือใคร? ทำไมพระองค์ต้องสนใจข้าด้วย? ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าใครเป็นคนเริ่มเผยแพร่ข่าวลือทั้งหมดนี้ พวกเขาคงจะตาบอดแน่ ๆ” เขารู้ว่าน่าจะเป็นซือจวิ้น แต่ไม่สามารถพูดออกมาดัง ๆ ได้ เพราะมีเพียงคนเหล่านี้เท่านั้นที่รู้ว่าซือจวิ้นได้บุกเข้าไปในห้องขององค์หญิงรัชทายาท

เขาเคยดูการ์ตูนยอดนักสืบโคนันมามากในชีวิตก่อนหน้า และผู้กระทำความผิดมักจะโพล่งบางสิ่งที่แสดงความจริงออกมามัดตัวเองจนดิ้นไม่หลุด นี่เป็นเหตุผลที่เขาต้องคิดอย่างรอบคอบทุกอย่างก่อนจะพูดอะไรออกไป

“ไม่จำเป็นต้องอยากรู้ว่าใครเป็นคนรายงานเจ้า ไม่ใช่แค่คนเดียวที่รายงานเข้ามา มีนางกำนัล คนรับใช้ และแม้แต่ขันทีที่พบเห็นกับตา” จูเซี่ยฉือซินกล่าวอย่างเย็นชา

“เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่เคยทำแบบนั้น! ผู้บัญชาการโปรดให้ความยุติธรรมกับข้า!” ซูอันพลางคิดในใจ คนเหล่านั้นคงเห็นแค่หลังของข้าในขณะที่กำลังวิ่งอยู่เท่านั้น ไม่มีทางที่พวกเขาเห็นหน้าข้า องค์หญิงรัชทายาทซุกหน้าอยู่กับอกของข้าตลอดเวลา มีโอกาสน้อยมากที่จะมีคนเห็นว่าเป็นข้าอย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าคนที่รายงานจะเป็นพวกผู้สมรู้ร่วมคิดทั้งหมด

“แล้วทำไมเจ้าถึงไม่ออกจากวังหลังตะวันตกดิน” จูเซี่ยฉือซินยังคงถามต่อไป

“ข้าเห็นว่ามันมืดแล้ว ข้าจึงตัดสินใจอยู่ในบ้านพัก และจากนั้นด้วยความเบื่อข้าก็เลยออกมาเดินเล่นข้างนอกเพื่อดูว่าจะมีเรื่องน่าสนใจอะไรเกิดขึ้นอีก” ซูอันอธิบาย

“ดูเรื่องน่าสนใจที่จะเกิดขึ้นอีกงั้นเหรอ?” จูเซี่ยฉือซินหัวเราะอย่างโกรธจัด “เจ้าคิดว่าพระราชวังเป็นสถานที่แบบไหน? มีนางสนมและองค์หญิงอาศัยอยู่ที่นี่ บุรุษอื่นนอกจากองค์จักรพรรดิควรออกมาเตร็ดเตร่ในวังได้อย่างไร!”

ซูอันพึมพำ “ข้าไม่ใช่ทูตยุทธ์เสื้อแพรงั้นเหรอ? สถานะนี้จะมีประโยชน์อะไรหากข้าไม่ใช้มัน?”

จูเซี่ยฉือซินพูดไม่ออก เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถามว่า “แล้วคืนนี้เจ้าไปไหนมาบ้าง?”

ซูอันกล่าวว่า “ข้าแค่ไปเดินเล่นรอบพระราชวัง ข้ามาที่นี่ได้ไม่นาน เลยอยากจะทำความคุ้นเคยกับสถานที่ ข้ากังวลว่าการโจมตีเหมือนครั้งก่อนอาจเกิดขึ้น จึงต้องการเตรียมพร้อมเพื่อรับมือกับเหตุในอนาคต”

“เจ้าไปเดินเล่นรอบพระราชวังในตอนดึก?” จูเซี่ยฉือซินหัวเราะอีกครั้ง “ข้าบอกอะไรเจ้าไปแล้วก่อนหน้านี้? พระราชวังเต็มไปด้วยสนมนางใน เจ้าไม่สามารถเดินเตร่ในสถานที่แห่งนี้ได้ ลืมไปแล้วเหรอ?”

“แต่ข้าแค่เบื่อเลยออกไปข้างนอกนิดหน่อย ไม่คิดว่าตัวเองจะกลายเป็นอาชญากรเพราะเรื่องแค่นั้น!” ซูอันกล่าวเสริมอย่างรวดเร็วว่า “ผู้บัญชาการ ถึงแม้ว่าข้าจะเข้าร่วมวังตะวันออกได้ไม่นานและไม่รู้จักสนิทสนมกับองค์หญิงรัชทายาท แต่จากสิ่งที่ข้ารู้ พระองค์จะไม่ทำสิ่งผิดประเพณีอย่างการลักลอบเล่นชู้แน่ ๆ!”

จูเซี่ยฉือซินโต้ตอบอย่างเย็นชา “ถ้าไม่ใช่เพราะความไว้ใจในตัวองค์หญิงรัชทายาท เจ้าคิดว่าด้วยความยิ่งใหญ่ของฝ่าบาท พระองค์จะยังอดทนให้ข้าถามคำถามมากมายกับเจ้าแบบนี้งั้นเหรอ?”

ซูอันดูตกใจในขณะที่เขาพูด “เป็นฝ่าบาทงั้นเหรอที่สงสัยข้า?”

“แล้วเจ้าคิดว่าจะเป็นใครไปได้อีก? เมื่อมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้น พระองค์จะทรงไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวได้อย่างไร?” จูเซี่ยฉือซินกล่าวอย่างเย็นชาว่า “จากการวิเคราะห์ เราได้พิจารณาแล้วว่า เจ้าและองค์หญิงรัชทายาทมีแนวโน้มว่าร่วมกันทำผิดจริง เจ้าต้องบอกข้าทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเจ้ากับองค์หญิงรัชทายาท เมื่อนั้นข้าถึงสามารถจัดการกับผลที่ตามมาได้อย่างเหมาะสม”

ซูอันกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผู้บัญชาการทำไมไม่เชื่อข้า? ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างข้ากับองค์หญิงรัชทายาท ข้าไม่ได้พบหน้าองค์หญิงรัชทายาทเลยตั้งแต่หลังจากที่ข้าออกจากห้องหนังสือส่วนพระองค์” ซูอันจะไม่ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นเด็ดขาดแม้ว่าเขาจะสัมผัสได้ถึงความจริงใจบางอย่าง โดยรู้สึกว่าทั้งจักรพรรดิและจูเซี่ยฉือซินต้องการจัดการเก็บกวาดเรื่องวุ่นวายทั้งหมด และจากนั้นท้ายที่สุดองค์หญิงรัชทายาทอาจยังมีชีวิตอยู่ แต่เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน

เขายังคงจำได้ว่าคราวที่ช่วยองค์หญิงรัชทายาทในระหว่างการโจมตีของอวิ้นเจียนเยว่ เขาเกือบจะสูญเสียแขนเพราะเขาสัมผัสเนื้อตัวของนาง ส่วนเรื่องในวันนี้ไม่มีทางที่จักรพรรดิจะยอมให้ชายอื่นทำให้ลูกสะใภ้ของเขามีมลทินใช่ไหม?

จูเซี่ยฉือซินมองเขาอย่างลึกซึ้ง หลังจากนั้นไม่นาน เขาพูดด้วยเสียงต่ำ “ดีมาก ในอนาคต ไม่ว่าใครจะถามอะไรเจ้า เจ้าก็แค่กัดฟันพูดออกไปว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”

ซูอันมองเขาด้วยความประหลาดใจ ผู้ชายคนนี้แอบช่วยข้าอยู่หรือเปล่า? ดูเหมือนว่ามิตรภาพครั้งที่แล้วจะยังคงอยู่!

จูเซี่ยฉือซินกระแอม เสียงของเขากลับมาเป็นปกติในขณะที่ถาม “แล้วเจ้าเห็นใครน่าสงสัยไหม?”

“ไม่” ซูอันส่ายหัว “ทั่วทั้งวังวุ่นวายหลังจากข้าออกมาดูได้ไม่นาน ดูเหมือนว่า ทหารราชองครักษ์กำลังตามหาใครสักคน ข้ากังวลว่าจะมีการเข้าใจผิดเกิดขึ้น ข้าจึงกลับบ้านพักแล้ว ข้าก็เห็นพวกท่านรออยู่”

จูเซี่ยฉือซินนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง นิ้วของเขาเคาะโต๊ะเบา ๆ เสียงเคาะในห้องที่ปิดสนิท ทำให้เกิดความรู้สึกกดดันตามธรรมชาติ

ไม่นานหลังจากนั้นจูเซี่ยฉือซินกล่าวว่า “เดี๋ยวจะมีคนจะพาเจ้าไปสอบสวนเพิ่มเติมที่คุกหลวง เจ้าควรเข้าใจว่าอะไรที่ควรพูดและไม่ควรพูด ยิ่งกว่านั้นจักรพรรดิยังทรงรับสั่งให้ข้าบอกเจ้าว่าอย่าเปิดเผยฐานะทูตยุทธ์เสื้อแพรของตัวเอง”

“เข้าใจแล้ว!” ซูอันไม่ได้รู้สึกแย่ การที่จักรพรรดิกล่าวเช่นนี้หมายความว่าพระองค์ยังต้องการให้เขาจัดการกับราชันลมปราณ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ตราบใดที่เขาไม่ยอมรับว่าได้ทำอะไรกับองค์หญิงรัชทายาท จักรพรรดิก็จะไม่ฆ่าเขา

ซูอันอดไม่ได้ที่จะถาม “ทำไมเรื่องนี้ต้องไปถึงคุกหลวง? เรื่องนี้ไม่ควรจัดการสอบสวนเป็นการส่วนตัวให้มากที่สุดเหรอ? แบบนี้จะทำให้ชื่อเสียงขององค์หญิงรัชทายาทเสื่อมเสียได้”

หลังจากลังเลเล็กน้อยจูเซี่ยฉือซินอธิบายว่า “ไม่มีเสือเพียงตัวเดียวในวัง อำนาจมากมายเป็นของราชันลมปราณ พวกมันเริ่มสั่นคลอนราชสำนักแล้ว เราจะเอาเรื่องนี้ลงเงียบ ๆ ได้อย่างไร? องค์หญิงรัชทายาทนั้นมีฐานะสูงส่ง เราจึงสอบสวนพระนางไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าทุกอย่างต้องเริ่มจากเจ้า”

ซูอันยิ้มอย่างขมขื่น ในโลกนี้ไม่มีความยุติธรรมสำหรับคนธรรมดา

…

เมื่อจูเซี่ยฉือซินออกไป ซูอันถูกพาตัวไปที่คุกหลวงอย่างรวดเร็ว โกวซือ แม่ทัพกองทหารฝ่ายขวาก็ถอนหายใจเมื่อเห็นเขา “น้องซู ไม่คิดว่าจะได้เจอเจ้าอีกในสถานการณ์แบบนี้”

ซูอันฝืนหัวเราะและพูดว่า “ข้าก็เหมือนกัน”

โกวซืออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็ลังเล ในขณะที่ไม่มีใครให้ความสนใจ เขาพูดผ่านกระแสพลังชี่ว่า “เสนาบดียุติธรรม เสนาบดีฝ่ายกิจการพระญาติและหัวหน้ากองทหารราชองครักษ์จะสอบปากคำเจ้าทีละคน ขอให้น้องซูโชคดี”