สตรีแกร่งตระกูลไป๋ – ตอนที่ 1571 ตายอย่างสมเกียรติ

ตอนที่ 1571 ตายอย่างสมเกียรติ

เหล่าทหารที่ได้รับบาดเจ็บช่วยกันประคองลุกขึ้นหันไปทางไป๋ชิงเหยียน

“ฝ่าบาท ให้ทหารบาดเจ็บอย่างพวกเราเป็นคนถ่วงเวลาเถิดพ่ะย่ะค่ะ การพาพวกกระหม่อมไปด้วยมีแต่จะถ่วงเวลาเท่านั้น…”

“ให้พวกเราอยู่ถ่วงเวลา ฝ่าบาทและสหายคนอื่นๆ จะได้มีโอกาสรอดพ่ะย่ะค่ะ”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ พวกกระหม่อมพิการแล้ว ต่อให้ข้ามแม่น้ำพวกเราก็คงไม่รอดพ่ะย่ะค่ะ!” นายร้อยคนนั้นมองไปทางหลิ่วผิงเกา “แม่ทัพหลิ่ว ท่านคุ้มกันฝ่าบาทข้ามแม่น้ำไปเถิดขอรับ!”

ขอบตาของไป๋ชิงเหยียนร้อนผ่าว นางกำหมัดที่แนบอยู่ข้างลำตัวแน่นด้วยความรู้สึกอัดอั้น

กองทัพเสริมยังมาไม่ถึง พวกนางทำได้เพียงถอยหนีเท่านั้น…

หากข้ามแม่น้ำ…นางก็รับประกันไม่ได้ว่าทหารเหล่านี้จะรอดชีวิต

ไป๋ชิงเหยียนไม่อยากทอดทิ้งทหารไว้ที่นี่แม้แต่คนเดียว ทว่า หากนางยังรีรอต่อไปแล้วกองทัพซีผิงตามขึ้นมาทัน พวกนางจะเหลือรอดสักกี่คนกัน

“หากฝ่าบาทไม่สบายพระทัย บ่าวจะอยู่เองพ่ะย่ะค่ะ” เว่ยจงกล่าวขึ้นเช่นเดียวกัน เขาคุ้มครองไป๋ชิงเหยียนจนได้รับบาดเจ็บเช่นเดียวกัน ตอนนี้เขาพันผ้าพันแผลไว้ที่แขน ทว่า เลือดยังคงไหลออกมาไม่หยุด “บ่าวมีชีวิตอยู่เพื่อคุ้มครองฝ่าบาท ต่อให้วันนี้จะต้องตายอยู่ที่นี่ก็ถือว่าตายอย่างสมเกียรติพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาท!” หลิ่วผิงเกามองไปทางไป๋ชิงเหยียน เขารู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้ยากมาก “ทรงตัดสินพระทัยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

พลธนูที่อยู่บนต้นไม้สูงเห็นคบเพลิงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จึงรีบลงจากต้นไม้และวิ่งเหยียบร่างของศัตรูตรงมาทางไป๋ชิงเหยียนอย่างรวดเร็ว “ฝ่าบาท มีคบเพลิงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พ่ะย่ะค่ะ!”

ไป๋ชิงเหยียนกำคันธนูในมือแน่น นางตัดสินใจได้แล้ว

“ฝ่าบาท จะเป็นกองทัพเสริมของต้าเยี่ยนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” หลิ่วผิงเกาเริ่มไม่สบายใจ

ไป๋ชิงเหยียนส่ายหน้า “ไม่มีทาง ซีผิงอ๋องที่เสียชีวิตไปแล้วกับซีผิงอ๋องซื่อจื่อล้วนอยากได้ชีวิตของจักรพรรดินีต้าโจวอย่างข้าเพื่อที่จะได้มีอำนาจเหนือเชื้อพระวงศ์คนอื่นๆ ตอนนี้กองทัพซีผิงส่งกำลังทหารมามากที่สุดอีกทั้งกักขังต้อนพวกเรามาบนภูเขาได้ หากพวกเขาส่งคนไปขอทัพเสริมก็ไม่มีทางส่งทหารทั้งหมดขึ้นมาบนเขาก่อนเช่นนี้แน่นอน น่าจะเป็นทัพเสริมของต้าโจวของพวกเรา”

ไป๋ชิงเหยียนกล่าวจบจึงก้าวขึ้นไปยืนบนก้อนหินก้อนใหญ่ จากนั้นกล่าวเสียงดังลั่น “ทหารทุกคน! กองทัพเสริมของต้าโจวมาถึงแล้ว พวกเราอดทนอีกนิดหนึ่ง! เมื่อทหารซีผิงบุกขึ้นมาอีกครั้งพวกเราจะร่วมมือกับทัพเสริมฝ่าวงล้อมของศัตรูออกไปให้ได้ หากวันนี้พวกเรายังไม่ตาย กลับไปเราจะพาทหารต้าโจวบุกมาทำลายล้างต้าเยี่ยนให้ดับสูญ!”

“ทำลายต้าเยี่ยนให้ดับสูญ!”

“ทำลายต้าเยี่ยนให้ดับสูญ!”

“ทำลายต้าเยี่ยนให้ดับสูญ!”

ทหารต้าโจวฮึกเหิมขึ้นเพราะคำกล่าวของไป๋ชิงเหยียน แม้ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่มีกำลังทหารมากกว่าพวกเขาหลายเท่าพวกเขาก็ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย

ซีผิงซื่อจื่อที่อยู่ด้านล่างภูเขาได้ยินเสียงสู้รบและเสียงร้องโอดครวญจากบนภูเขาจึงตะโกนสั่งให้ทหารซีผิงบุกขึ้นไปเรื่อยๆ ผู้ใดสังหารจักรพรรดินีต้าโจวได้จะได้ทองจากเขาอย่างงาม

“รายงาน…”

จู่ๆ ก็มีม้าเร็วตัวหนึ่งวิ่งตรงมาทางซีผิงซื่อจื่อ ชายหนุ่มซึ่งสวมชุดองครักษ์จวนซีผิงอ๋องกระโดดลงจากหลังม้าทั้งๆ ที่ม้ายังไม่หยุดวิ่งดีจนเกือบล้มลงบนพื้น เขาตะโกนขึ้นเสียงดังลั่น “รายงาน ซื่อจื่อขอรับ คนบุกโจมตีจวนซีผิงอ๋อง พวกมันจับตัวพระชายา ชายาซื่อจื่อ คุณชายทั้งสาม อนุ รวมทั้งครอบครัวของนายท่านสองและนายท่านสามไปหมดเลยขอรับ!”

ซีผิงซื่อจื่อได้ยินจึงนิ่งอึ้งไปทันที คนแรกที่เขานึกถึงคือจักรพรรดินีไป๋ชิงเหยียนของต้าโจว

ทว่า กองทัพซีผิงบุกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว จักรพรรดินีต้าโจวจะคาดการณ์เหตุการณ์ล่วงหน้าได้และจับตัวครอบครัวของเขาไปได้อย่างไรกัน

ผู้ที่รู้ว่าเขายกทัพมาหมดทั้งกองทัพมีเพียงบรรดาท่านลุงของเขาเท่านั้น!

หรือจะเป็นพวกเขาอย่างนั้นหรือ!

“ซื่อจื่อ น่าจะเป็นฝีมือของอ๋องคนอื่นๆ ขอรับ พวกเขาคงอยากจับตัวพระชายา ชายาซื่อจื่อและคุณชายทั้งสามไว้ต่อรองกับซื่อจื่อหลังจากท่านสังหารจักรพรรดินีต้าโจวสำเร็จขอรับ” ที่ปรึกษาชุดดำก้าวขึ้นไปด้านหน้าพลางกล่าว

“หึ พวกหน้าไม่อาย!” ซีผิงซื่อจื่อสบถออกมา “ยังไม่ทันรบชนะ พวกนั้นก็คิดทำร้ายพวกเดียวกันแล้ว พวกสารเลว!”

“รายงาน…” ทหารอีกคนขี่ม้าเร็วมารายงาน “รายงาน กองทัพเสริมของต้าโจวมาถึงแล้วขอรับ”

“ซื่อจื่อ ข้าคิดว่าพระชายาและคนอื่นๆ น่าจะปลอดภัยดี ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการต้านกองทัพเสริมของต้าโจวและสังหารจักรพรรดินีต้าโจวนะขอรับ!” ที่ปรึกษาชุดดำกล่าวขึ้นอีกครั้ง

เดิมทีที่ปรึกษาชุดดำคิดว่าควรขังต้าโจวไว้บนภูเขาและรอจนกว่าทัพเสริมของอ๋องคนอื่นจะมาถึง ทว่า ในเมื่อซีผิงซื่อจื่อไม่เห็นด้วยกับวิธีนี้พวกเขาก็ต้องรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าก่อน

ไป๋จิ่นจื้อขี่ม้าเร็วก็ยังแทบตามเซียวหรงเหยี่ยนไม่ทัน

กองทัพของพวกนางมองเห็นเปลวไฟสีแดงเพลิงจากบนภูเขามาแต่ไกล ใจของไป๋จิ่นจื้อกระตุกวูบ

นางกลัวว่าพี่หญิงใหญ่จะทนรอนางไม่ไหว

กองทัพเสริมของต้าโจวพบกับเซียวหรงเหยี่ยนกลางทาง เซียวหรงเหยี่ยนจับครอบครัวของซีผิงอ๋องทั้งหมดยี่สิบหกคนไว้ได้ทั้งหมด ไม่เว้นแม้แต่เด็กทารก

ครั้งนี้เซียวหรงเหยี่ยนออกมาเยี่ยมชาวบ้านที่ติดโรคระบาดตามเมืองต่างๆ แทนจักรพรรดิต้าเยี่ยน รถม้าของผู้สำเร็จราชการค่อยๆ เคลื่อนไปตามทาง ทว่า เซียวหรงเหยี่ยนพาองครักษ์ล่วงหน้าไปสำรวจเส้นทางที่เมืองต่อไปให้ก่อน ด้วยเหตุนี้ตอนที่อ๋องคนอื่นโจมตีรถม้าของเซียวหรงเหยี่ยนจึงจับตัวชายหนุ่มไม่ได้และทำให้ชายหนุ่มรู้แผนการของอ๋องเหล่านั้น

การก่อความวุ่นวายของเชื้อพระวงศ์ของต้าเยี่ยนอยู่นอกเหนือความคาดหมายของเซียวหรงเหยี่ยน ทว่า เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล…

หนึ่งในสาเหตุต้องเป็นเรื่องที่ฐานะที่แท้จริงของเซียวหรงเหยี่ยนถูกเปิดเผยแน่นอน ทว่า สาเหตุหลักคงเป็นเพราะพวกอ๋องเหล่านั้นเห็นว่าต้าเยี่ยนจะแพ้การเดิมพันและตกเป็นของต้าโจว พวกเขาคิดว่าจักรพรรดินีต้าโจวต้องกำจัดอ๋องอย่างพวกเขาทิ้งเหมือนที่ทำกับอ๋องต่างเมืองของต้าจิ้นตอนขึ้นครองราชย์แน่นอน

ดังนั้นพวกเขาจึงถือโอกาสสังหารไป๋ชิงเหยียนตอนที่หญิงสาวยังอยู่ในแผ่นดินของต้าเยี่ยน

เซียวหรงเหยี่ยนคำนวณเส้นทางการเดินทางของไป๋ชิงเหยียนแล้วจึงเดาได้ว่าซีผิงอ๋องต้องลงมือกับไป๋ชิงเหยียนแน่นอน ตอนที่เขาเร่งขี่ม้าไปยังซีผิงก็พบว่าซีผิงอ๋องยกทัพไปโจมตีไป๋ชิงเหยียนทั้งเมือง ชายหนุ่มตัดสินใจสั่งให้องครักษ์จับกุมตัวครอบครัวของซีผิงอ๋องไว้ทั้งหมดทันที เดิมทีเขาอยากไปปรึกษากับไป๋ชิงเหยียน ทว่า เขาพบกับไป๋จิ่นจื้อระหว่างทางเสียก่อน เมื่อรู้เรื่องทั้งหมดเขาจึงรีบขี่ม้าไปช่วยเหลือไป๋ชิงเหยียนทันที

เมื่อเห็นทหารซีผิงถือโล่ยืนขวางทัพเสริมอยู่แต่ไกลเซียวหรงเหยี่ยนจึงกระชากบังเหียนม้าให้หยุดลง

ไป๋จิ่นจื้อยกมือสั่งให้กองทัพหยุดเช่นเดียวกัน

เดิมทีกองทัพซีผิงคิดว่ากองทัพต้าโจวต้องบุกโจมตีแน่นอน ทว่า พวกเขาไม่คิดเลยว่ากองทัพต้าโจวจะหยุดเคลื่อนไหวลงเช่นนี้ เมื่อแม่ทัพที่ได้รับคำสั่งให้อยู่ขวางทัพเสริมของต้าโจวที่นี่เห็นผู้สำเร็จราชการซึ่งสวมหน้ากากนำอยู่ด้านหน้าสุดของกองทัพเขาจึงเบิกตาโพลงในทันที!

เขากระตุกม้าขึ้นไปด้านหน้าอีกเล็กน้อย จากนั้นมองไปทางสตรีที่ขี่ม้าอยู่ด้านข้างผู้สำเร็จราชการ เขาเดาว่านางผู้นี้คือเกาอี้อ๋องที่หนีรอดจากทหารของพวกเขาไปได้ในวันนี้ เขาหรี่ตาแคบลง

เมื่อได้ยินเสียงสู้รบดังมาจากบนภูเขาไป๋จิ่นจื้อจึงรู้สึกร้อนใจมาก นางกล่าวขึ้นเสียงดังลั่น “ให้ซีผิงอ๋องของพวกเจ้าออกมา!”

“ผู้สำเร็จราชการสมคบคิดกับต้าโจว ทรยศแคว้นต้าเยี่ยนแล้วจริงๆ ด้วย!” แม่ทัพผู้นั้นไม่สนใจไป๋จิ่นจื้อแม้แต่น้อย เขาเอาแต่มองไปทางเซียวหรงเหยี่ยน ทัพเสริมของอีกฝ่ายมีไม่มาก ในเมื่อผู้สำเร็จราชการเอาชีวิตมาให้พวกเขาถึงที่พวกเขาก็จะส่งจักรพรรดินีต้าโจวและผู้สำเร็จราชการต้าเยี่ยนไปปรโลกพร้อมกันทีเดียว “ผู้สำเร็จราชการทรยศแคว้น! เขาควรถูกสังหาร! ผู้ใดนำศีรษะของเขามาให้ข้าได้จะได้รับความดีความชอบอย่างงาม!”