My Cold and Elegant CEO Wife – ตอนที่ 631 แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วนะ !

ผู้หญิงที่อยู่ยืนบนสะพานนั้นน่าดึงดูดใจเป็นอย่างมากแม้จะมองเห็นจากระยะไกลแต่ฉิงเฟิงก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีวงหน้าที่โดดเด่น เธอมีส่วนโค้งเว้าที่สามารถปลุกอารมณ์ผู้ชายได้อย่างรุนแรง ในตอนนี้เธอดูเหมือนกำลังเมา เธอเดินโซเซอยู่บนสะพาน
เธอยืนอยู่ข้างเสาสะพานพร้อมกับก้มศีรษะลงเธออาจจะตกลงไปในแม่น้ำได้ทุกวินาที
นั่นมัน…ซูเมิ่งเหยา
ฉิงเฟิงมีสายตาที่ยอดเยี่ยมเขาจดจำได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ก็คือซูเมิ่งเหยา สาวงามที่เป็นหัวหน้าตำรวจแผนกอาชญากรรม เขาเคยมีโอกาสได้ทำงานร่วมกับเธอในหลายสถานการณ์
ในขณะนี้อันธพาลคนหนึ่งที่อยู่แถวนั้นก็เห็นซูเมิ่งเหยาที่ยืนอยู่ตามลำพังบนสะพานเขาเดินไปหาเธออย่างหื่นกระหาย　　ผู้หญิงเมาที่เดินอยู่บนสะพานตอนเวลาเที่ยงคืนย่อมต้องถูกมองว่าเป็นผู้หญิงหากินที่กำลังหิวผู้ชายแน่นอนอันธพาลคนนี้รู้สึกมีความสุขที่จะได้ใช้ค่ำคืนที่หฤหรรษ์กับเธอ
“โย่คนสวย มาคนเดียวเหรอจ้ะ ! มาทำความรู้จักกันหน่อยมั้ย” อันธพาลเสนอตัวด้วยรอยยิ้ม
ถึงแม้ว่าเธอกำลังเมาแต่ซูเมิ่งเหยาก็ยังคงมีสติ เธอสบถออกมาว่า
“ไสหัวไป! ชั้นไม่ต้องการผู้ชาย”
เมื่อได้ยินคำด่าของเธอการแสดงออกของอันธพาลก็เปลี่ยนไปเป็นความโกรธ เขากล่าวว่า
“น้องคนสวยอย่ามาทำใจแข็งยืนหนาวอยู่ตรงเลยน่า ให้พี่ใช้ของแข็งปรนเปรอน้องดีกว่า” อันธพาลพยายามจะจับแขนของซูเมิ่งเหยา แต่ก่อนจะถึงตัวเธอเขาก็ถูกฝ่ามือที่หยาบกระด้างคว้าจับไว้
อันธพาลเงยหน้าขึ้นเขาก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งกำลังจับจ้องมองเขาอย่างหนาวเย็น
“เฮ้ย! จับมือข้าทำไมวะ ปล่อยสิโว้ย” อันธพาลกล่าวด้วยความโมโห
เปรี้ยง
!
ฉิงเฟิงยกขาเตะอันธพาลคนนั้นจนกระเด็นไปไกลเขากลิ้งตกสะพานตามด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด
จากนั้นฉิงเฟิงก็หันไปหาซูเมิ่งเหยาที่กำลังเมาและมีสีหน้าดุร้ายเขากล่าวว่า
“เมิ่งเหยาเธอรู้ไหมว่ามันอันตราย เธอเมามายขนาดนี้แล้วยังมาเดินเตร็ดเตร่ตอนเที่ยงคืน เธอมีปัญหาอะไร ”
“แล้วคุณเป็นใคร คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาบอกว่าชั้นควรจะทำตัวยังไง !”
ซูเมิ่งเหยากล่าว
ฉิงเฟิงขมวดคิ้วเขาสงสัยว่าเธอดื่มไปหนักขนาดไหนกันแน่ เธอเมาจนจำเขาไม่ได้　　เห็นได้ชัดว่าที่นี่ไม่ใช่สถานที่ปลอดภัยสำหรับเธอในตอนเที่ยงคืนฉิงเฟิงจึงโอบเธอไว้ในอ้อมแขนและเดินเข้าไปยังโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆ
“ปล่อยชั้นนะไอ้ลูกหมา !” ซูเมิ่งเหยาสบถออกมาและทุบไปที่หน้าอกของเขา เธอกำลังเมาและอ่อนแอมาก หมัดของเธอเบาเหมือนสายลมอ่อนๆ
ฉิงเฟิงเช็คอินเข้าห้องเมื่อเข้ามาแล้วเขาก็ค่อยๆวางเธอลงบนเตียงก่อนที่จะป้อนน้ำอุ่นๆให้เธอดื่ม
“หลี่ฉิงเฟิง…คุณมันคนบ้า ชั้นเกลียดคุณ……” ซูเมิ่งเหยาพึมพัมด้วยอาการเมามายอย่างหนัก
ฉิงเฟิงกลอกตาและพูดไม่ออกเขาคิดในใจว่า
“
ฉันก็ยังไม่ได้ทำอะไรให้เธอแม้แต่น้อยเธอเกลียดฉันเรื่องอะไรหว่า　　”
แต่คำพูดถัดมาของซูเมิ่งเหยาก็ทำให้ฉิงเฟิงอึ้งจนอ้าปากค้างเธอบ่นออกมาว่า
“หลี่ฉิงเฟิงคุณมันไอ้งั่ง ! ชั้นชอบคุณ แต่ทำไมคุณถึงไปเอากับนังดาราคนนั้น ทำไมไม่มาเอาชั้นแทนเล่า ”
ซูเมิ่งเหยาได้เห็นเซียะเฟยเฟยและฉิงเฟิงอยู่ด้วยกันที่โรงแรมเธอรู้สึกเจ็บปวดมาก เธอสวยกว่าเซียะเฟยเฟยแต่ฉิงเฟิงกลับไปนอนกับเธอ
เวรแล้วไง
!
ได้โปรดอย่ามาวุ่นวายกับฉันอีกคนเลย…
ฉิงเฟิงหน้าเหวอเห็นคิดในใจเขาไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไง
เขามีโชคเรื่องอิสตรีเป็นอย่างมากไม่ว่าจะเป็นหลินเสวี่ย, หลิวหรูหยาน, เซียะเฟยเฟย, อลิซ, จางเสี่ยวเยวี่ย ลำพังแค่ที่กล่าวมานี้เขาก็ไม่รู้จะจัดการยังไงดีแล้ว ถ้าหากซูเมิ่งเหยามาร่วมด้วยอีกคนวันๆเขาคงไม่ต้องทำอะไรกันพอดี
แต่ถ้าจะให้พูดจากใจจริงเขาก็ชอบตำรวจสาวแสนสวยคนนี้ไม่น้อย เธอเป็นตำรวจตงฉินที่ซื่อตรงและมีความยุติธรรมมาก
ฉิงเฟิงมั่นใจว่าถ้าตอนนี้เขากินเธอเธอจะไม่ขัดขืนอย่างแน่นอนเพราะเธอกำลังเมา แต่การฉวยโอกาสเช่นนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง นอกจากนี้เขาก็มีผู้หญิงมากมายเกินกว่าที่เขาจะสามารถจัดการได้
อย่างไรก็ตามการตัดสินใจไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขา ถึงแม้ว่าฉิงเฟิงต้องการจะอยู่ให้ห่างจากเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมปล่อย
หลังจากดื่มน้ำอุ่นก็ทำให้เธอสร่างเมาขึ้นบ้างเล็กน้อยเธอเริ่มรู้สึกได้ถึงสภาพแวดล้อมโดยรอบ แม้จะยังมึนๆอยู่แต่เธอก็จำฉิงเฟิงได้
“หลี่ฉิงเฟิงเป็นคุณจริงๆเหรอ ” ซูเมิ่งเหยาตาปรือและถามด้วยความไม่เชื่อ　　ฉิงเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า“เหยาเหยาน้อย เธอต้องหยุดดื่มเหล้าดึกๆดื่นๆเช่นนี้ มันอันตรายและไม่ดีต่อสุขภาพ”
ความห่วงใยของฉิงเฟิงทำให้หัวใจของเธออุ่นขึ้นเธอล้มตัวลงไปในอ้อมแขนของเขาและเริ่มไต่ขึ้นมาจูบใบหน้าของเขา
“เฮ้ย! เหยาเหยาน้อย มาจูบฉันทำไมเนี่ย ”
“ชั้น… ชั้นชอบคุณ..”
“แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วนะ!”
“ชั้นไม่สน! ถ้าเซียะเฟยเฟยเป็นผู้หญิงของคุณได้ ชั้นก็ต้องเป็นได้ ชั้นอยากเป็นผู้หญิงของคุณด้วย” ด้วยความมุ่งมั่น หลังจากพูดจบเธอก็จูบที่ริมฝีปากของฉิงเฟิงทันที
ริมฝีปากของเธอหอมหวานและนุ่มนวลมากฉิงเฟิงรู้สึกดีมากและสมองของเขาว่างเปล่าในพริบตา
จากนั้นซูเมิ่งเหยาก็ผลักฉิงเฟิงลงบนเตียงและขึ้นค่อมเขาไว้เสื้อผ้าของเขาและเธอกระจัดกระจายไปทุกหนทุกแห่งทั่วห้อง เธอพาเขาเกี่ยวก้อยขึ้นไปถึงจุดสุดยอด
ฉิงเฟิงรู้สึกดีมากมันเป็นความรู้สึกที่เหมือนฝัน จากท่าทางที่อึดอัดของเธอในตอนแรกกลับกลายเป็นเธอเริ่มลิ้มรสความสุขมากขึ้นเรื่อยๆจากเวลาที่ผ่านไป ใบหน้าที่เย้ายวนใจของเธอกลายเป็นสีแดงอมชมพูอย่างงดงาม
ซูเมิ่งเหยาเป็นตำรวจหญิงที่ออกกำลังกายและมีความแข็งแรงกว่าผู้หญิงทั่วไปการสัประยุทธ์ของเขาและเธอกินเวลาตลอดทั้งคืน เธอสำเร็จโทษฉิงเฟิงไปถึง 5 ครั้ง…
…….
…..
..
เช้าวันถัดมาแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาทำให้ห้องสว่างขึ้นและมีเงาบนพื้นห้อง
“…..บ้าชิบ ฉันถูกข่มขืน.. ” ฉิงเฟิงตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกหวิวๆ　　เขารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมครั้งที่แล้วเซียะเฟยเฟยข่มขืนเขา คราวนี้เขาก็ถูกซูเมิ่งเหยาข่มขืนอีก ทำไมเขาถึงต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่เสมอ
แต่เมื่อเขาได้เห็นจุดสีแดงบนผ้าปูที่นอนเขาก็รู้สึกใจไม่สงบ
“
ซูเมิ่งเหยายังเป็นสาวบริสุทธิ์
!”
ฉิงเฟิงเริ่มปวดหัวเขาไม่ได้ตั้งใจจะมีอะไรกับซูเมิ่งเหยาถึงแม้ว่าจะชอบเธอก็ตาม เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเธอเป็นคนเริ่มก่อนทั้งนั้น เธอข่มขืนเขา
ซูเมิ่งเหยาเปิดตาขึ้นและพบว่าฉิงเฟิงกำลังจ้องมองเธอด้วยท่าทางที่ซับซ้อนเธอเขินอายด้วยความละอายใจและกล่าวว่า “มองอะไร เมื่อคืนมองไม่พอหรือไง ?”
“เหยาเหยาน้อยเธอป่าเถื่อนมากยังกับเสือสาวหลุดจากกรง เธอข่มขืนฉันไป 5 ครั้ง” 　　ฉิงเฟิงหยอกล้อซูเมิ่งเหยาไม่ให้เธอคิดมากในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วและเธอก็เป็นผู้หญิงของเขาไปแล้ว เขาตั้งใจที่จะปกป้องเธอ
“ระ….ไร้สาระ!” เมื่อระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ซูเมิ่งเหยาก็ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีชมพูด้วยความอับอาย เธอคว้าหมอนและโยนไปที่ฉิงเฟิง
ฉิงเฟิงรับหมอนไว้และหันไปกดทับร่างของซูเมิ่งเหยาไว้ใต้ตัวเขาเขากล่าวอย่างดุร้ายว่า “เมื่อคืนเธอข่มขืนฉัน ตอนนี้ตาฉันบ้าง”
“อ๊ะ! แต่นี่มันเช้า…. แ…ล ” ยังไม่ทันพูดจบฉิงเฟิงก็ปิดปากเธอด้วยริมฝีปากของเขา
สงครามเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งแต่คราวนี้ฉิงเฟิงเป็นฝ่ายก่อสงคราม เขาวางแผนจะแก้แค้นเธอสัก 10 ยก
ดังนั้นซูเมิ่งเหยาผู้น่าสงสารจึงถูกฉิงเฟิงกระทำชำเราอย่างรุนแรง