My Cold and Elegant CEO Wife – ตอนที่ 671 แกรนด์มาสเตอร์อัลบรอน !

　　ฉิงเฟิงและอลิซไม่สามารถขยับตัวได้ภายใต้การดำรงอยู่ของพลังที่แข็งแกร่งของอัลบรอนพวกเขาถูกขังอยู่เหมือนนกกระจอกในกรง
เขตแดนแห่งแกรนด์มาสเตอร์
!
“คุณเป็นนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์งั้นหรือ!”
ดวงตาของฉิงเฟิงเต็มไปด้วยความตกตะลึงเขาเคยได้ยินจากลู่เต๋าซางว่านักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์จะสามารถมีขอบเขตสภาวะของตัวเองได้ ทำให้คนที่ตกอยู่ในเขตแดนของแกรนด์มาสเตอร์ผู้นั้นจะไม่สามารถขยับตัวได้แม้แต่นิ้วเดียว ซึ่งการจะต้านทานเขตแดนได้นั้น คุณต้องอยู่ในระดับแกรนด์มาสเตอร์เช่นเดียวกับอีกฝ่ายเท่านั้น
“วูฟคิงคุณคิดว่าตัวเองไร้เทียมทานเพียงเพราะว่าคุณเป็นนักสู้ระดับราชันงั้นหรือ ช่างน่าขันนัก โลกใบนี้มันกว้างใหญ่กว่าที่คุณคิด คุณเพิ่งจะอายุเท่าไรกันเชียว ? ยังมีนักรบที่แข็งแกร่งเกินกว่าที่คุณจะจินตนาการได้อยู่มากมาย” อัลบรอนกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสามพระคาร์ดินัลที่มีสถานะเป็นรองเพียงสมเด็จพระสันตะปาปา,อัลบรอนแข็งแกร่งมาก อย่างไรก็ตาม เขาเลือกที่จะไม่เปิดแสดงออก
การแสดงออกของฉิงเฟิงนั้นดูไม่ดีเขาขยับตัวไม่ได้แม้แต่นิ้วเดียว ในตอนแรกเขาคิดว่าจะสามารถจากไปได้หลังจากเอาชนะอัศวินศักดิ์สิทธิ์ เขาไม่ได้คาดคิดว่าอัลบรอนจะผิดคำพูดและไม่ยอมให้พวกเขากลับไป
“ลอร์ดอัลบรอนได้โปรดปล่อยวูฟคิงไปเถอะ ” แคทเธอรีนกล่าวอย่างไม่มีความสุข เธอเป็นคนพาฉิงเฟิงมาที่นี่ เธอจะรู้สึกแย่มากถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา
“แคทเธอรีเรื่องไม่เกี่ยวกับเธอ ไปยืนดูอยู่ห่างๆ” อัลบรอนกล่าวพร้อมกับโบกมือ เขาไม่ฟังคำพูดของแคทเธอรีนแม้แต่น้อย
บางทีอัลบรอนอาจจะยอมฟังคำขอถ้าหากคนพูดเป็นยูเรนัส ผู้นำแห่งอัศวินศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้น แม้ว่าแคทเธอรีนจะมีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง แต่อัลบรอนก็เลือกที่จะไม่สนใจคำพูดของเธอ
“วูฟคิงถ้าหากคุณยอมทิ้งอลิซไว้ที่นี่ ผมจะปล่อยคุณไปก็ได้นะ” อัลบรอนกล่าวขณะที่มองฉิงเฟิงด้วยความดูหมิ่น นักรบขั้นใต้สวรรค์นั้นอ่อนแอเกินกว่าจะลงมือในสายตาของนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์
ฉิงเฟิงไม่สามารถขยับตัวแต่เขายังสามารถพูดได้ เขากล่าวอย่างเยือกเย็นว่า
“อย่าฝันว่าจะพาอลิซไปจากฉันได้ยกเว้นฉันจะตาย !”
“วูฟคิงในเมื่อคุณยังคงดื้อรั้น เช่นนั้นก็อย่าโทษต่อการกระทำของผมก็แล้วกัน”
อัลบรอนกล่าวด้วยรอยยิ้มอันหนาวเย็นเขาเตรียมที่จะสังหารฉิงเฟิงภายในเขตแดนแกนด์มาสเตอร์ของเขา ฉิงเฟิงที่ติดอยู่เขตแดนของอัลบรอนตอนนี้ก็เหมือนปลาในแห่ที่อ่อนแอจนถูกสังหารได้อย่างง่ายดาย
อัลบรอนหยิบดาบยาวที่ข้างเอวออกมาและเตรียมตัดหัวฉิงเฟิง
ดาบยาวเกือบ3 ฟุต มันเป็นสีดำบริสุทธิ์และเต็มไปด้วยลวดลายการแกะสลักที่ซับซ้อน ลวดลายที่แกะสลักเป็นคำของสันตะสำนัก
ดาบยาวเฉือนผ่านอากาศตรงเข้าหาฉิงเฟิงศีรษะของเขาจะถูกตัดในไม่ช้า !
ตูม
!!!
ทันใดนั้นเองก็มีหินก้อนหนึ่งพุ่งเข้ากระแทกใส่วิถีดาบของอัลบรอนและเบี่ยงทิศทางดาบ
“ผู้ใดกัน! เป็นยอดฝีมือคนใด ” ใบหน้าของอัลบรอนเปลี่ยนไปและกล่าวออกมาขณะจ้องไปที่หน้าต่าง
เขาเป็นนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์เขาแข็งแกร่งอย่างสุดขั้ว เมื่อเห็นยอดฝีมือลึกลับคนหนึ่งขว้างหินเปลี่ยนทิศทางดาบของเขาได้ก็ย่อมเป็นธรรมดาที่เขาจะต้องตกตะลึง
น้ำเสียงที่เหยียดหยามดูแคลนดังออกมาจากนอกหน้าต่าง“อัลบรอน เจ้าเป็นถึงนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์และเป็นถึงพระคาร์ดินัลแห่งสันตะสำนัก ช่างน่าทุเรศนักที่ไปรังแกชนรุ่นหลังที่มีพลังระดับใต้สวรรค์ เราขายหน้าแทนเจ้านัก !”
จากนั้นชายวัยกลางคนก็ลอยออกมาจากหน้าต่างใช่แล้ว เขาลอยเข้ามาจริงๆ
ชายวัยกลางคนผู้นี้หล่อเหลามากคิ้วเข้มหนา ผิวเหลือง เขามีลักษณะของชาวเอเชีย เขาสวมชุดจีนโบราณและสะพายกระบี่ยาวอยู่ข้างหลัง ท่าทางของเขาเหมือนจักรพรรดิกระบี่ผู้ไร้เทียมทาน
แกรนด์มาสเตอร์
!
การแสดงออกของอัลบรอนเปลี่ยนไปมีเฉพาะแกรนด์มาสเตอร์ขั้นสูงสุดเท่านั้นที่สามารถลอยบนอากาศได้ เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้เป็นนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์ขั้นสูงสุด ! ไอรีนโนเวล
“อัลบรอนจงปล่อยชายหนุ่มผู้นี้และสุภาพสตรีคนนี้ไปซะ” มือกระบี่กล่าวอย่างสงบ
“ให้ปล่อยเขา ย่อมเป็นไปไม่ได้” อัลบรอนกล่าวขณะที่ส่ายหัว เขาเป็นพระคาร์ดินัลผู้ยิ่งใหญ่ เขาจะถูกคุกคามจากผู้อื่นได้อย่างไร?
“ถ้าเป็นเช่นนี้..เจ้าคงต้องคุยกับกระบี่ของเรา” มือกระบี่วัยกลางคนเลิกคิ้วขึ้นขณะที่เขาชักกระบี่ออกมา
กระบี่ยาวเล่มนี้ยาวสามฟุตครึ่งกว้างสามนิ้ว กระบี่ทั้งเล่มมีเปลวเพลิงที่ร้อนระอุสีแดง อีกทั้งยังมีเปลวเพลิงจารึกอยู่บนตัวกระบี่
เช้ง
!
มือกระบี่วัยกลางคนชักกระบี่ดาบออกจากฝักด้วยพลังที่ทะลุผ่านท้องฟ้าเขาเหวี่ยงกระบี่ตรงไปที่อัลบรอนอย่างเกรี้ยวกราด
อัลบรอนไม่กล้าประมาทเขาหยิบดาบยาวสีดำที่ล้อมรอบด้วยแสงสีดำ จากนั้นก็สะบัดเข้าปะทะกับกระบี่สีแดงเพลิงเล่มนั้นทันที
ศัสตราวุทธทั้งสองปะทะกันจนเกิดเสียงดังตูม! กระบี่สีแดงเพลิงผ่าทะลุแสงของดาบสีดำและพุ่งเข้าหาตัวดาบสีดำโดยตรง
ครืดครืด ครืด
!!
อัลบรอนถอยรูดไปด้านหลังสามก้าวขณะที่มือกระบี่วัยกลางคนยืนนิ่งไม่ไหวติงด้วยท่วงท่าที่สบายๆ
ถึงแม้ว่ามือกระบี่วัยกลางคนจะฟาดกระบี่ออกมาเพียงกระบวนท่าเดียวแต่ก็เห็นได้อย่างชัดว่าอัลบรอนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
“กระบี่แดงเพลิง! คุณคือราชันกระบี่ของหัวเซี่ย เนี่ยอู๋ซวง !?”
(SwordKing)
การแสดงออกของพระคาร์ดินัลอัลบรอนเปลี่ยนไปเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ในระหว่างการปะทะกันเขาก็รู้ตัวตนของกระบี่และเจ้าของ
“ถูกต้องเราคือราชันกระบี่แห่งหัวเซี่ย เนี่ยอู๋ซวง”
“เป็นไปไม่ได้! เมื่อ 15 ปีก่อนเนี่ยอู๋ซวงและราชันผู้พิชิตหลี่ซานได้เข้าไปที่ดินแดนต้องห้ามคุนหลุน คุณออกมาได้อย่างไร ”
“เรื่องนี้เป็นความลับเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้” เนี่ยอู๋ซวงกล่าวเบาๆ น้ำเสียงของเขาราบเรียบเงียบสงบเหมือนเดิม
บัดซบ
!
เป็นราชันกระบี่หัวเซี่ยจริงๆ
ความรู้สึกของอัลบรอนมืดครึ้มลงเมื่อ 15 ปีก่อนราชันกระบี่หัวเซี่ยและราชันผู้พิชิตหลี่ซานได้เข้ามาที่ทวีปเสือ และพิชิตนักรบทุกคนในทวีป
เนี่ยอู๋ซวงเห็นได้ชัดว่าเป็นนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์และแข็งแกร่งกว่าอัลบรอนเขารู้ดีว่าถ้าหากพระสันตะปาปาไม่เสด็จมาด้วยพระองค์เอง เขาไม่มีทางรับมือเนี่ยอู๋ซวงได้ ชายผู้นี้คือมือกระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดของหัวเซี่ย
เนี่ยอู๋ซวงสะบัดกระบี่แดงเพลิงและทำลายเขตแดนของอัลบรอนได้อย่างง่ายดายจากนั้นเขาก็กล่าวกับฉิงเฟิงว่า “ไปเถอะ”
ดวงตาของฉิงเฟิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักมือกระบี่ผู้นี้ แต่ฉิงเฟิงก็รู้ชื่อเขาแล้ว เนี่ยอู๋ซวงผู้นี้แข็งแกร่งยิ่งนัก เขาสามารถทำลายเขตแดนของอัลบรอนได้ด้วยการสะบัดกระบี่เบาๆเพียงเล็กน้อย
จากนั้นฉิงเฟิงจูงมืออลิซและเดินออกจากโบสถ์พร้อมกับเนี่ยอู๋ซวง
การแสดงออกของอัลบรอนเปลี่ยนไปใบหน้าของเขาเขียวคล้ำด้วยความโกรธ เมื่อเขาเห็นร่างที่กำลังห่างไปเรื่อยๆของฉิงเฟิง เขาก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร แต่เขาก็รู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ตราบใดที่เนี่ยอู๋ซวงอยู่ที่นี่ เขาทำได้เพียงมองดูฉิงเฟิงจากไปพร้อมกับอลิซ
ด้านนอกโบสถ์
ฉิงเฟิงมองไปที่เนี่ยอู๋ซวงด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนเขาอ้าปากจะพูด แต่ก็ปิดปากอีกครั้ง
“เจ้าอยากรู้อะไรก็ถามมา”เนี่ยอู๋ซวงกล่าวกับฉิงเฟิง เขาไม่ได้มองฉิงเฟิงแต่มองไปข้างหน้า น้ำเสียงสงบราวกับว่าเขาพูดกับตัวเอง
“ราชันกระบี่ท่านออกมาจากดินแดนต้องห้ามคุนหลุนได้จริงๆหรือ ท่านพบพ่อของผมไหม ? ราชันผู้พิชิต ? นายน้อยสามตระกูลหลี่ ?” ฉิงเฟิงยิงคำถามที่คาใจออกมาเป็นชุดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวัง
หัวใจของเนี่ยอู๋ซวงกระตุกเมื่อได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงเป็นดั่งที่เขาคาดไว้ ชายหนุ่มผู้นี้เป็นทายาทของราชันผู้พิชิต เขาตัดสินใจถูกต้องแล้วที่ลอบติดตามมาและช่วยเหลือไว้ได้ทัน