My Cold and Elegant CEO Wife – ตอนที่ 702 หัวใจที่แหลกสลาย (2)

หลินเสวี่ยลากกระเป๋าเดินทางเดินออกจากบ้านอย่างไร้จุดหมายตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนในช่วงฤดูหิมะ ซึ่งมีทั้งลมแรงและหิมะตก
เกล็ดหิมะที่ร่วงหล่นจากท้องฟ้าทำให้มันดูหนาวเย็นกว่าที่ควรจะเป็น
หลินเสวี่ยไม่รู้สึกหนาวแม้แต่น้อยเพราะในใจของเธอแข็งทื่อจากความรู้สึกที่พังทลาย
พ่อของหลินเสวี่ยต้องการลูกชายเพื่อสืบทอดวงศ์ตระกูลดังนั้นเขาจะมีเมียน้อย พ่อของเธอเคยแม้กระทั่งไล่เธอออกจากบ้านเพราะเธอเป็นลูกสาว
เธอมีชีวิตวัยเด็กที่ไม่มีความสุขและไม่เคยรู้สึกปลอดภัยเธอเกลียดและกลัวผู้ชายมากนั่นคือเหตุผลที่เธอพยายามเรียนอย่างหนักและเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดจนและกลายเป็นนักศึกษาดีเด่นที่มีผลการเรียนเป็นเลิศ　　หลินเสวี่ยไม่เคยมีแฟนมาก่อนในชีวิตเนื่องจากปมชีวิตในวัยเด็กของเธอเธอปฏิเสธการเข้าหาของผู้ชายทุกคนรวมถึงการนัดบอดทั้งหลาย หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเธอทุ่มเททั้งเวลาและพลังงานทั้งหมดในการทำงานเท่านั้น
การขาดความอบอุ่นและความกลัวที่ถูกทอดทิ้งจากพ่อส่งผลให้เธอกลายเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำและหวาดระแวงไม่เชื่อใจผู้ชาย เธอเคยขยะแขยงผู้ชายและไม่แม้แต่จะแตะเนื้อต้องตัวผู้ชาย
เธอต้องแต่งงานกับฉิงเฟิงเนื่องจากการบังคับทางอ้อมของพ่อเธอครั้งแรกที่พบหน้า เธอไม่ชอบเขาแม้แต่น้อย ไม่สิ เธอไม่ชอบผู้ชายเลยสักคนมากกว่า
แต่ทว่าน้ำหยดลงหินสักวันหินก็ยังกร่อนได้นับประสาอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่ง หัวใจที่ที่ถูกเธอแช่แข็งเอาไว้เริ่มละลายลงอย่างช้าๆจากการใช้ชีวิตร่วมกันและมีปฏิสัมพันธ์กัน ตลอดจนผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกับฉิงเฟิงจิตใจที่เย็นชาของเธอค่อยๆจางหายไป เธอเริ่มยอมรับเขาและตกหลุมรักเขาในที่สุด
เธอคิดอยู่หลายครั้งว่าจะทอดกายให้ฉิงเฟิงแต่มีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นตลอดจนต้องรอจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน
เธอฝันอยู่เสมอถึงวันที่เข้าพิธีแต่งงานอย่างสมบูรณ์แบบกับฉิงเฟิงที่มีเพื่อนฝูงพ่อแม่ญาติพี่น้องมาร่วมแสดงความยินดี ไม่ใช่เพียงมีแค่ใบจดทะเบียนสมรสเท่านั้น
มันเป็นความฝันของเธอและผู้หญิงทุกคนที่จะได้ใส่ชุดแต่งงานและผ้าคลุมหน้าตลอดจนสวมแหวนแต่งงาน มันคือสัญลักษณ์ของความรัก
เหลือเวลาอีกครึ่งสองสัปดาห์ก็จะถึงวันงานแต่งงานของเธอกับเขาพวกเขาวางแผนจะใช้ชีวิตร่วมกัน หลับนอนด้วยกัน มีลูกด้วยกัน เพื่อให้เป็นครอบครัวที่แท้จริง
แต่ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นแค่เพียงความฝันเนื่องจากการตั้งท้องของหลิวหรูหยาน　　หลิวหรูหยานและฉิงเฟิงมีอะไรกันมานานแล้วจนหลิวหรูหยานตั้งท้องเธอกำลังจะคลอดในไม่ช้า มันเหมือนกับมีเข็มเหล็กนับล้านแทงเข้าที่หัวใจของหลินเสวี่ย หัวใจของเธอเจ็บปวดรวดร้าวที่สุดในชีวิต หยาดน้ำตาหลั่งไหลออกมาไม่หยุดที่ใบหน้าของเธอ
เธอพบว่าสุดท้ายแล้วผู้ชายที่เธอรักและไว้ใจที่สุดในชีวิตทรยศเธอเขามีลูกกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เธอเจ็บปวดและเสียใจยิ่งกว่าตอนที่ปู่ของเธอเสียชีวิต
หิมะเริ่มหนาขึ้นและหนาขึ้น…
พื้นดินเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวโพลนและลื่นมาก
มีผู้คนเพียงไม่กี่คนที่อยู่บนถนนของเมืองตงไห่ในช่วงดึกและหิมะตกเช่นนี้มันเงียบสงัดมาก
หลินเสวี่ยเดินต่อไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายพร้อมกับกระเป๋าเดินทางของเธอบนถนนที่ว่างเปล่าเธอยังคงร้องไห้ด้วยหัวใจที่บอบช้ำ　　มีเส้นกั้นบางๆระหว่างความรักและความเกลียดชังความรักลึกซึ้งของเธอที่มีต่อฉิงเฟิงกลับกลายเป็นความเกลียดชังที่รุนแรงเช่นกัน
หากไม่ได้รักแต่แรกก็จะไม่มีความเกลียดชัง
เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งเกลียดชังผู้ชายอย่างลึกล้ำก็เป็นเพราะว่าเธอเคยรักเขามากจากก้นบึ้งของหัวใจ
หิมะตกหนักปิดกั้นถนนบางส่วนแต่หลินเสวี่ยก็ยังคงเดินต่อไปอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเดิน
เธอเดินอย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้จนมาถึงชานเมือง
แถบชานเมืองเต็มไปด้วยหิมะสีขาวโพลนเธอคิดในใจว่า ที่ของเธออยู่ที่ไหน เธอจะไปที่ไหน
เธอไม่รู้อะไรเลยไม่หิว ไม่รู้สึกหนาว และไม่รู้ว่าอนาคตของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป　　หลินเสวี่ยเดินต่อไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยด้วยกระเป๋าเดินทางเพียงหนึ่งใบจนกระทั่งเธอมาถึงหน้าภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ
เธอเริ่มรู้สึกหนาวสั่นแต่เธอก็จะไม่หันหลังกลับเพราะด้านหลังของเธอคือทิศทางของเมืองตงไห่ เมืองที่เธอจากมา เมืองที่เธอต้องการทิ้งไว้เบื้องหลังพร้อมกับชายที่ทำลายหัวใจของเธอ
หลินเสวี่ยเริ่มปีนขึ้นไปบนภูเขาที่นี่เธออยู่เพียงลำพังจึงไม่ต้องกังวลว่าจะร้องไห้ดังแค่ไหน
นี่เป็นภูเขาที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักและมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เคยมาที่นี่เนื่องจากความสูงชันของมัน
หลินเสวี่ยเริ่มปีนขึ้นไปเธอเป็นคนเดียวท่ามกลางความขาวโพลนของหิมะของธรรมชาติระหว่างท้องฟ้าและผืนดิน
แต่เมื่อเธอไปถึงจุดหนึ่งเธอก็ลื่นและกลิ้งลงมา　　เธอกลิ้งชนต้นไม้หลายต้นระหว่างที่ไถลลงมาต้องขอบคุณฤดูหนาวที่เต็มไปด้วยหิมะ หินแข็งก้อนใหญ่ที่หลินเสวี่ยกระแทกถูกหิมะปกคลุมจนไม่เป็นอันตรายต่อชีวิต มิฉะนั้นเธออาจจะต้องตายจากแรงกระแทก
แต่ถึงแม้จะมีหิมะหนารับแรงกระแทกแต่ร่างของเธอก็ยังคงได้รับบาดเจ็บมากมายจากการตกหน้าผา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจากกิ่งไม้ เสื้อผ้าของเธอฉีกขาดและร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยเลือด
ปึง!
ร่างกายของหลินเสวี่ยล้มลงอยู่ใต้หน้าผาและศีรษะของเธอกระแทกต้นไม้เธอรู้สึกวิงเวียนขณะที่เลือดไหลออกจากหน้าผากและไหลนองไปทั่วเสื้อผ้าของเธอ
“ ไอรีนโนเวล
ชั้นกำลังจะตาย
…….”
หลินเสวี่ยเริ่มสติเลือนรางเธอไม่สามารถลืมตาได้และมีเลือดไหลไม่หยุด ตามมาด้วยอาการเจ็บปวดเฉียบพลันตามร่างกายของเธอ
ผู้หญิงที่สวยที่สุดของเมืองตงไห่ผู้หญิงที่งดงามราวกับหิมะบริสุทธิ์ตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยเลือด
“
อืม…มันก็คงไม่เลวร้ายหรอกมั้งถ้าจะต้องตาย
ชั้นไม่อยากเห็นหน้าคนที่ทำร้ายจิตใจคนนั้นอีกแล้ว…”
เธอพึมพำด้วยเสียงต่ำและดูอ่อนล้า
เธอนอนกองกับหิมะด้วยดวงตาพร่าเลือนที่มองขึ้นไปบนท้องฟ้าในขณะที่ความคิดของเธอกำลังล่องลอยออกไป
“
บางทีเขา… เขาจะได้อยู่กับหลิวหรูหยาน
, 　　นังจิ้งจอกคนนั้นหลังจากที่ชั้นตาย”
“
แต่… ทำไมหัวใจของชั้นถึงเจ็บปวดมากขนาดนี้
“
“
เขา… เขาจะคิดถึงชั้นมั้ยถ้ารู้ว่าชั้นตายแล้ว
”
“
คงไม่หรอกมั้ง…
เขาเป็นถึงราชันหมาป่าผู้ปกครองทวีปเขามีผู้หญิงที่งดงามชื่นชมเขามากมาย ชั้นคงเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งในจำนวนผู้หญิงมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา…”
“
ลาก่อนผู้ชายเพียงคนเดียวที่ชั้นรัก
, 　　ลาขาดแล้วผู้ชายที่ชั้นเกลียด
“
“
ชั้นหวังว่าชาติหน้าจะไม่ต้องมาเจอคุณอีกมันเหนื่อย…เหลือเกินกับการที่ต้องรู้สึกทั้งรักทั้งชังคุณ…..”
เสียงพึมพัมของหลินเสวี่ยเริ่มอ่อนลงจนเงียบไปเธอนอนอยู่บนกองหิมะใต้หน้าผาเหมือนนางฟ้าที่กำลังนอนหลับ
เกล็ดหิมะที่ตกลงมาหมุนวนอยู่รอบๆตัวหลินเสวี่ยราวกับว่าพวกมันกำลังพยายามที่จะบอกเล่าเรื่องราวที่น่าเศร้าของเธอ
…
จู่ๆฉิงเฟิงที่กำลังเดินออกจากวิลล่าของหลิวหรูหยานก็รู้สึกเจ็บปวดเฉียบพลันในหัวใจเขารู้สึกราวกับว่ามีบางสิ่งที่สำคัญกำลังหลุดออกจากชีวิตของเขา
อั่ก
!! 　　เขากระอักเลือดออกจากปากและรู้สึกเจ็บที่หัวใจอย่างรุนแรงเขาทรุดลงกับพื้นก้มตัวลงด้วยความเจ็บปวด
โชคดีที่เขาออกจากวิลล่าของหลิวหรูหยานมาแล้วมิฉะนั้นเธอจะต้องตกใจแน่นอนถ้าได้เห็นเขาในสภาพนี้
เขาเพิ่งจะกินข้าวที่นั่นมื้อเดียวทำไมกระอักเลือดออกมา
“เฮ้ย! วูฟคิง นายโอเคมั้ย เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยทำไมจู่ๆกระอักเลือดออกมาแบบนี้ ?” เมื่อกัวซื่อเว่ยเห็นสภาพฉิงเฟิง เขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ
ในความคิดของกัวซื่อเว่ยฉิงเฟิงแข็งแกร่งมาก เขาสามารถจัดการกับยอดฝีมือเหนือสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆถึงกระอักเลือดได้
“หะ…หัวใจ หัวใจของฉันเจ็บปวดมาก”
ใบหน้าของฉิงเฟิงดูซีดเซียวมากเขากระอักเลือดออกมาอีกครั้งและรู้สึกเหมือนกับว่าสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิตของเขากำลังหลุดออกไปจากชีวิต
��