ฉิงเฟิงอุ้มหลิวหรูหยานออกจากตำหนักโกสคิงและรีบวิ่งสุดกำลังไปที่โรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุด
อืมมมม……
อาจเป็นเพราะความเจ็บปวดในร่างกายของเธอหลิวหรูหยานลืมตาขึ้นช้าๆและใบหน้าที่กระวนกระวายของฉิงเฟิงก็เป็นสิ่งแรกที่เธอได้เห็น
ฉิง…..เฟิง พวกเราตายแล้วเหรอคะ ? หลิวหรูหยานรู้สึกวิงเวียนและใบหน้าที่งดงามทรงเสน่ห์ของเธอก็ดูซีดเซียวเนื่องจากเสียเลือดมากเกินไป
หลิวหรูหยานยังคงจำได้ชัดเจนว่าเธอถูกเฮลคิงลักพาตัวมาที่ตำหนักโกสคิงรอบๆตัวเธอเต็มไปด้วยเหล่าผู้แข็งแกร่ง หรือว่าพวกมันฆ่าเธอพร้อมกับฉิงเฟิงไปแล้ว
เมื่อฉิงเฟิงเห็นหน้าของหลิวหรูหยานเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่และพูดว่า หรูหยาน ไม่ต้องกังวลนะ ฉันฆ่าพวกมันทั้งหมดแล้ว
จริงเหรอ คนเลวพวกนั้นตายไปแล้วเหรอ?
แน่นอนฉันไม่โกหกคุณหรอก ดูสิพวกเราทุกคนสบายดี
ชั้นรู้สึกเจ็บท้องมากเลย…หรือว่าชั้นกำลังจะคลอดแล้ว หลิวหรูหยานรู้สึกเจ็บท้องมาก ใบหน้าของเธอดูซีดเซียวมากยิ่งขึ้น
ดวงตาของฉิงเฟิงเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักถนอมเขาจูบหน้าผากของหลิวหรูหยานและกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาล
ฉิงเฟิงอุ้มหลิวหรูหยานและมองหาโรงพยาบาลในละแวกใกล้เคียง
เนื่องจากตำหนักโกสคิงตั้งอยู่ในย่านชานเมืองจึงไม่มีโรงพยาบาลใกล้ๆด้วยความสิ้นหนทางฉิงเฟิงจึงตัดสินใจขับรถไปที่โรงพยาบาลในเมืองเทียนจิง
โรงพยาบาลเทียนจิงเป็นโรงพยาบาลที่ตั้งอยู่ใกล้ตำหนักโกสคิงมากที่สุดและเป็นโรงพยาบาลที่ใหญ่ที่สุดของเมือง
ทั่วทั้งร่างกายของฉิงเฟิงเต็มไปด้วยเลือดและใบหน้าของเขาดูกระวนกระวายเขาเป็นกังวลเกี่ยวกับหลิวหรูหยานมาก มาเมื่อถึงโรงพยาบาลเขาก็รีบตรงดิ่งไปยังแผนกนรีเวชวิทยาทันที
โชคดีที่มีแพทย์หญิงคนหนึ่งอยู่เวรเมื่อเธอเห็นอาการของหลิวหรูหยานก็รีบพาเธอเข้าห้องไอซียูทันที
มีเพียงเฉพาะผู้ป่วยที่ป่วยหนักเท่านั้นที่จะถูกนำตัวไปเข้าห้องไอซียูซึ่งหลิวหรูหยานก็อยู่ในสถานการณ์เร่งด่วน
แพทย์หญิงเริ่มทำความสะอาดเลือดบนร่างกายของเธอใบหน้าของหลิวหรูหยานที่แต่เดิมซีดเซียวก็เริ่มกลับมาเป็นสีชมพูและดูมีอาการดีขึ้น หลิวหรูหยานหันไปมองฉิงเฟิงด้วยความกระวนกระวายและวิตกกังวลนี่เป็นครั้งแรกที่เธอให้คลอดลูก ดังนั้นเธอจึงรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก
หรูหยานคุณไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะอยู่ที่นี่ อยู่กับคุณและลูกน้อยของเรา
ฉิงเฟิงมองหน้าหลิวหรูหยานและกล่าวเบาๆเพื่อให้กำลังใจเธอ
คุณเป็นอะไรกับคนไข้คะ คุณเป็นคนพาเธอมาและเธอก็กำลังจะคลอด คุณต้องกรอกแบบฟอร์มและลงชื่อนะคะ แพทย์หญิงเดินไปหาฉิงเฟิงพร้อมกับกองเอกสารแล้วพูดขึ้น
เป็นอะไรกับคนไข้…….
ฉิงเฟิงหน้าเหวอและรู้สึกอึ้งกับคำถามของแพทย์หญิงที่จริงแล้วเขามีความสัมพันธ์อะไรกับหลิวหรูหยานกันแน่
คุณกำลังมัวอึ้งอะไรอยู่คะ! เราจะส่งตัวเธอเข้าห้องคลอดแล้ว คุณเป็นอะไรกับเธอ ? แพทย์หญิงกล่าวด้วยความร้อนใจ ฉิงเฟิงก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องเร่งด่วนและรีบพูดขึ้นทันทีว่า ผมเป็นแฟนของเธอครับ
ฉิงเฟิงบอกได้แค่ว่าเขาเป็นแฟนของเธอเท่านั้นถ้าเขาบอกว่าเขาเป็นสามีของเธอก็คงจะไม่เหมาะสม เพราะพวกเขายังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน
ผู้ชายสมัยนี้มีแต่คนไร้ความรับผิดชอบส่วนใหญ่ก็รู้แต่วิธีทำผู้หญิงท้องและพามาทำแท้ง หรือไม่ก็พามาโรงพยาบาลหลังจากทำร้ายร่างกาย แพทย์หญิงพูดพล่ามไปเรื่อยเปื่อย
แพทย์หญิงคนนี้ทำงานในแผนกนรีเวชและนี่เป็นสถานการณ์ทั่วไปสำหรับเธอที่เกิดขึ้นเป็นประจำ โดยปกติแล้วผู้ชายจะพาแฟนสาวมาส่ง บางคนก็เลิกกันและทิ้งให้ผู้หญิงดูแลลูกคนเดียว
สำหรับผู้ชายที่ไร้ความรับผิดชอบเหล่านี้เธอดูถูกและเกลียดพวกเขามาก
ฉิงเฟิงไม่ได้ใส่ใจสิ่งที่แพทย์หญิงพูดและลงชื่อในแบบฟอร์มทันทีเขาไม่ต้องการต่อปากต่อคำกับแพทย์หญิง เพราะเธอจะเป็นคนทำคลอดให้หลิวหรูหยาน
แพทย์หญิงนำเอกสารกลับไปที่ออฟฟิศหลังจากที่ฉิงเฟิงเซ็นชื่อเธอเรียกพยาบาลหญิงอีกหลายคนและเริ่มเตรียมตัวนำตัวเธอส่งห้องคลอด
แล้วคุณมัวยืนทำอะไรอยู่คะ ไปรอข้างนอกสิ อ่อ อีกอย่าง คุณต้องไปซื้อผ้าอ้อมเด็กทารก, กระดาษชำระที่ผ่านการฆ่าเชื้อ, ชุดคลุมท้อง ……. ฯลฯ แพทย์หญิงเห็นฉิงเฟิงยืนเอ๋อจึงเดินไปบอกให้เขาเตรียมของที่จำเป็น
ฉิงเฟิงผงกหัวเป็นไก่จิกและเดินออกไปเขารู้ว่าตนเองทำได้เพียงต้องนั่งรอระหว่างหรูหยานคลอด
อ้าาาาาาาาาาาาาาาาา…
เสียงของหลิวหรูหยานดังออกมาจากในห้องเธอร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด หน้าผาก ทั่วใบหน้าและร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ ฉิงเฟิงที่ยืนอยู่หน้าห้องคลอดและได้ยินเสียงร้องของหลิวหรูหยานเขาสะดุ้งโหยงและในใจเต็มไปด้วยความกระสับกระส่ายและเป็นกังวล
หลิวหรูหยานเลือกคลอดเองตามธรรมชาติเพื่อให้ลูกเกิดมาอย่างสมบูรณ์เต็มที่ซึ่งมันจะเจ็บปวดมากกว่าการผ่าคลอด เมื่อเห็นเธอร่ำร้องอย่างเจ็บปวด ฉิงเฟิงก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน
เขาเดินไปเดินมาหน้าห้องคลอดด้วยความวิตกกังวล
ในเวลานั้นเองพยาบาลก็เดินออกมาหาอุปกรณ์บางอย่างและเมื่อเธอเห็นว่าฉิงเฟิงเดินตัวเปล่าจึงถามขึ้นว่า ญาติคะ เราขอให้คุณซื้อของ คุณไปซื้อมาหรือยังคะ
ฉิงเฟิงรู้สึกอายเล็กน้อยและกล่าวว่า คือ.. ผมอยากเห็นหน้าลูก เดี๋ยวผมไปซื้อทีหลังนะครับ
พยาบาลจ้องเขม็งไปที่ฉิงเฟิงตะคอกว่า ไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ! เราจำเป็นต้องใช้หลังคลอด !
*เกร็ดความรู้ไม่ใช่ว่าพยาบาลในนิยายดุนะครับ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้จริงๆเพราะพยาบาลทำคลอดมักจะรู้ว่าผู้ชายที่รอแฟนคลอดจะไม่ค่อยรู้เรื่องและชอบยืนเอ๋อๆ พวกพยาบาลจึงมักจะดุเวลาทำอะไรชักช้า ผมรู้เพราะแฟนผมก็เพิ่งคลอดมา ดังนั้นถ้าผู้อ่านเจอพยาบาลทำคลอดดุก็ไม่ต้องโกรธพวกเธอนะครับ พวกเธอหวังดี*
ฉิงเฟิงพยักหน้าอีกครั้งเขาเข้าใจสิ่งที่พยาบาลพูด แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถไปได้เพราะหลิวหรูหยานยังอยู่ใน ICU เขาเป็นห่วงจนไม่อยากไปไหนไกล
ฉิงเฟิงหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาลั่วหนี่ชิงเขารบกวนให้เธอซื้อของทั้งหมดที่พยาบาลบอกมาและบอกให้เธอรีบนำมาให้ที่โรงพยาบาลเทียนจิงทันที
ตอนนี้ฉิงเฟิงสามารถขอความช่วยเหลือจากลั่วหนี่ชิงได้เพียงคนเดียวเท่านั้นเพราะผู้หญิงคนอื่นๆกำลังบาดเจ็บฉินเซียนจื่ออ่อนล้าเนื่องจากมอบพลังแท้ให้เขาไป เช่นเดียวกับฮวาเซียนจือที่เสียแก่นโลหิตไปครึ่งหนึ่งที่กำลังพักฟื้นอยู่
ฉิงเฟิงเป็นหนี้บุญคุณทั้งฉินเซียนจื่อและฮวาเซียนจือเป็นอย่างยิ่งซึ่งเขาทำได้เพียงหาทางตอบแทนพวกเธอในภายภาคหน้าเท่านั้น
ฉิงเฟิงยังคงเดินไปเดินมารอบๆห้องคลอดและได้ยินเสียงร้องตะโกนของหลิวหรูหยานอย่างต่อเนื่องเขาเป็นห่วงเธอและอยากจะเจ็บแทนเธอ แต่เขาก็รู้ดีว่าเรื่องพวกนี้เป็นสิ่งที่มีเพียงผู้หญิงเท่านั้นที่สามารถทำได้ เขาเป็นผู้ชายและไม่สามารถคลอดแทนเธอได้
หลิวหรูหยานเหงื่อท่วมตัวเธอไม่เพียงแค่รู้สึกเจ็บเท่านั้น แต่ยังกระวนกระวายอีกด้วย การคลอดบุตรเป็นเรื่องยากลำบากสำหรับผู้หญิงมาก เธอทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย
ที่รักของแม่..คุณแม่ของหนูเหนื่อยมากแล้ว ทำไมหนูไม่ยอมออกมาสักทีละคะ
หลิวหรูหยานแววตาพร่ามัวและมองทารกในท้องกลมโตของเธอด้วยใบหน้าที่เจ็บปวดและซึมเศร้า
ทุกครั้งที่เธอรู้สึกว่าลูกกำลังจะออกมาแต่เธอก็กลับเข้าไปอีกครั้งซึ่งทำให้หลิวหรูหยานหงุดหงิดมาก
คุณแม่เบ่งแรงขึ้นอีกค่ะลองอีกครั้ง ลูกน้อยของคุณกำลังจะออกมาแล้ว แพทย์หญิงพยายามกระตุ้นให้กำลังใจหลิวหรูหยาน
หลิวหรูหยานพยักหน้าแล้วลองเบ่งใหม่อีกครั้งในที่สุดทารกน้อยก็อาจจะยอมแพ้ที่จะกลับเข้าไปในมดลูกและต้องการออกมาดูโลกใหม่นี้ ในที่สุดเธอก็คลอดออกมาจากท้องของหลิวหรูหยาน
