ตอนที่ 1012 ช่วยเหลือราชาอสูรมีดวายุ
หลี่ฉิงเฟิง,อย่าฝันว่าจะช่วยอาจารย์ของเจ้าได้ ! เฮยชวงกล่าวกับฉิงเฟิงอย่างเยือกเย็น
พานอิงและเซี่ยเฟิงไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่พวกเขายืนเคียงข้างเฮยชวงในขณะจ้องมองไปที่ฉิงเฟิงอย่างเย็นชา
ถึงแม้ว่าธรรมะและอธรรมจะไม่อาจอยู่ร่วมกันได้แต่หากมีผลประโยชน์ร่วมกัน ทุกสิ่งนั้นเปลี่ยนแปลงได้เสมอ ดังนั้นพวกเขาจึงร่วมมือกันชั่วคราวเพื่อขัดขวางฉิงเฟิง
วิชาดาบแสงทมิฬ
!
เฮยชวงตะโกนออกมาและเหวี่ยงดาบสีดำของเขาไปที่ฉิงเฟิงอย่างรุนแรง
ศิลาโน้มถ่วง
!
พานอิงขว้างแท่นหินยักษ์ของเขาออกมาเช่นกัน
ฝ่ามือนภาโฉด
!
เซี่ยเฟิงเปลี่ยนฝ่ามือขวาของเขาให้เป็นเงาดำขนาดใหญ่และตบเข้าที่ศีรษะของฉิงเฟิง
เฮยชวง,พานอิงและเซี่ยเฟิงต่างก็มีพลังในระดับจิตวิญญาณแท้จริงขั้นสูงสุด พวกเขาใกล้จะทะลวงผ่านถึงระดับจิตโลกาแล้ว อีกทั้งต่างก็เป็นยอดฝีมือรุ่นเยาว์ในยุคนี้ของแต่ละนิกายรวมถึงครอบครองเคล็ดวิชาที่ทรงพลัง การร่วมมือของพวกเขาทำให้อากาศระเบิดออกทันที
ฉิงเฟิงต้องตั้งสมาธิอย่างตั้งใจเขาใช้ท่าร่างก้าวมังกรในพริบตา ร่างกายไหววูบอย่างรวดเร็วราวกับภูติพราย
เขาใช้กระบี่เพลิงคะนองที่มือขวาสกัดกั้นดาบสีดำขนาดใหญ่ของเฮยชวงในขณะที่มือซ้ายเหวี่ยงหมัดทลายนรกานต์เข้าหักหาญกับแท่นหินยักษ์ของพานอิง เราใช้การโจมตีจากสองมือเพื่อรับการโจมตีสองด้านไปแล้ว เหลือเพียงการโจมตีจากเซี่ยเฟิง
เปรี้ยง
!
ฉิงเฟิงสกัดกั้นการโจมตีจากเฮยชวงและพานอิงได้แต่เขาต้องถูกฝ่ามือของเซี่ยเฟิงกระแทกเข้ากลางหลัง อย่างไรก็ตาม เขามีกายาที่แข็งแกร่งจนไม่ได้รับบาดเจ็บมากนักจากการโจมตีครั้งนี้
เมื่อเห็นว่าฉิงเฟิงไม่ได้เสียเปรียบมากนักแม้จะถูกกรุ้มรุมจากสามยอดฝีมือในเวลาเดียวกันพวกเขาต่างก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เซี่ยเฟิงเป็นผู้ที่ตกใจมากที่สุดเขาฟาดฝ่ามือนภาโฉดอันเกรี้ยวกราดของนิกายเข้าเต็มหลังฉิงเฟิงแต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
ฮวาเซียนจื่อและฉินเซียนจื่อต่างก็รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นฉิงเฟิงปลอดภัยดี
เขาแข็งแกร่งขึ้น แววตาของฮวาเซียนจื่อเต็มไปด้วยความชื่นชม ฉิงเฟิงแข็งแกร่งขึ้นทุกครั้งที่เธอพบ
เพลิงภูเขาไฟระเบิด
!!
ฉิงเฟิงใช้กระบวนท่าที่รุนแรงที่สุดของวิชากระบี่เพลิงภูเขาไฟเรารวบรวมพลังแท้ไว้ที่กระบี่และก่อให้เกิดภาพมายาขนาดใหญ่ของภูเขาไฟในอากาศที่พุ่งไปยังคู่ต่อสู้ทั้งสามคน
เฮยชวงและอีกสองคนต่างก็ต้องตั้งสมาธิพวกเขารีบป้องกันตนเองจากภาพลวงตาของภูเขาไฟยักษ์ หลังจากแรงกระแทกขนาดใหญ่ ระเบิดที่เกิดจากกลุ่มก้อนพลังงานก็กระจายออกไป
หากเป็นการสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งฉิงเฟิงก็สามารถเอาชนะพวกเขาทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย
เขารู้ว่าไม่อาจเสียเวลาได้อีกเขาจำเป็นต้องรีบเอาชนะแมลงวันพวกนี้โดยเร็วที่สุดเพื่อช่วยอาจารย์ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจใช้พลังแห่งสายเลือดของเขาในช่วงเวลานี้
ออกมาสายเลือดราชันหมาป่า
!
ฉิงเฟิงเปล่งเสียงโห่ร้องดังสุนัขป่าและเปิดใช้งานสายเลือดราชันหมาป่าของเขาทันที
ดวงตาของเขาแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำดั่งโลหิตสดแม้แต่ใบหน้าและผิวหนังของเขาก็เป็นสีแดง เขาถูกโอบล้อมไปด้วยพลังงานสีแดงอันเกรี้ยวกราดซึ่งทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าจากเมื่อก่อน
หมัดทลายนรกานต์
!
ฉิงเฟิงคำรามลั่นและเหวี่ยงหมัดออกมามันก่อให้เกิดภาพลวงตาของภูเขาที่ใหญ่เป็นสองเท่าของก่อนหน้านี้
เปรี้ยงเปรี้ยง เปรี้ยง
!!
ทั้งสามคนถูกกระแทกด้วยหมัดที่โคจรจากพลังสายเลือดราชันหมาป่าอย่างไร้ความปราณีบีบให้พวกเขาล้มลงกับพื้นและกระอักเลือดออกมา พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
ฉิงเฟิงสามารถเอาชนะทั้งสามคนได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวต้องบอกว่าพลังสายเลือดรวมกับหมัดทลายนรกานต์นั้นรุนแรงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ฉิงเฟิงชักกระบี่เพลิงคะนองของเขาออกมาในขณะที่เดินไปยังโซ่เหล็กสีแดงเขาเหวี่ยงกระบี่ไปที่โซ่อย่างรวดเร็วเพื่อทำลายมัน
เคร้ง!
โซ่เส้นแรกถูกตัดออกตามมาด้วยเส้นที่สองและสาม
หลังจากโซ่ทั้งหมดถูกตัดออกราชาอสูรมีดวายุก็กระโจนออกจากสระเลือดโดยไร้ซึ่งพันธนาการใดๆ แต่เขาแทบจะล้มลงกับพื้นด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว
ฉิงเฟิงประคองเขาด้วยมือขวาและถามด้วยความกังวลว่า ท่านอาจารย์ ท่านเป็นอะไรไหม
ราชาอสูรมีดวายุเผยรอยยิ้มบิดเบี้ยว ข้าสูญเสียโลหิตไปมากและอ่อนแอลง แต่ด้วยผลไม้เลือดปีศาจ พลังของข้าจะกลับคืนมา
ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นยอดฝีมือขอบเขตจิตโลกาขั้นปลายแต่ราชาอสูรมีดวายุก็ถูกทำร้ายอย่างรุนแรงในขณะที่กำลังตามหาตัวราชาผู้พิชิต หลังจากนั้นเขาก็ถูกจับโดยเฒ่าอสูรโลหิตและถูกล่ามโซ่ไว้ที่สระเลือดเพื่อสูบเลือดไปใช้ในการเลี้ยงผลไม้เลือดปีศาจ
โชคดีที่ฉิงเฟิงมาทันเวลาพอดีมิฉะนั้นเมื่อเลือดของเขาถูกดูดเข้าไปในต้นไม้โลหิต เขาจะต้องตายแน่นอน
ท่านอาจารย์รออยู่ที่นี่ก่อนนะ ผมจะไปเก็บผลไม้เลือดปีศาจมาให้ท่าน
ฉิงเฟิงกล่าว
ฟุ่บ!
ฉิงเฟิงเคลื่อนไหวรวดเร็วดั่งพายุหมุนและไปถึงต้นไม้เลือดปีศาจทันทีจากนั้นก็หยิบฉวยผลทั้งสามผลของมันมา
เฮยชวง,พานอิง,เซี่ยเฟิง,เซวี่ยจงและคนอื่นๆต่างก็วิตกกังวลหลังจากเห็นฉิงเฟิงหยิบฉวยผลไม้เลือดปีศาจทั้งหมดไป
เนื่องจากผลไม้เลือดปีศาจสามารถกระตุ้นพลังของสายเลือดของพวกเขาได้ดังนั้นทุกคนต่างก็ต้องการมัน แต่พวกเขาพ่ายแพ้ต่อฉิงเฟิงและได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกนอกจากมองดูฉิงเฟิงหยิบผลไม้ทั้งหมดไปต่อหน้า
ฉิงเฟิงนำผลไม้เลือดปีศาจทั้งสามผลมาที่ด้านข้างของราชาอสูรมีดวายุและกล่าวว่า ท่านอาจารย์ กินมันเดี๋ยวนี้เลย
ราชาอสูรมีดวายุพยักหน้าและหยิบผลไม้ออกมาใส่เข้าไปในปากของเขาผลไม้เลือดปีศาจมีขนาดเท่ากับลูกแอปเปิ้ลและมีพลังงานสูง
พลังงานจำนวนมหาศาลไหลเข้าสู่ร่างของราชาอสูรมีดวายุมันเติมเต็มและเสริมพลังงานในร่างให้เขาราวกับคลื่นสึนามิที่ปั่นป่วน
พลังงานสายนี้ทรงพลังและเปี่ยมไปด้วยคุณภาพไม่เพียงแค่สามารถฟื้นฟูเลือดที่เหือดแห้งไปเท่านั้น แต่มันยังพัฒนาคุณภาพของพลังสายเลือดให้อีกด้วย
พลังสายเลือดของเขาเดิมทีอยู่ในเกรดที่สองขั้นกลางแต่หลังจากได้กินผลไม้เลือดปีศาจเข้าไป มันก็พัฒนาไปสู่เกรดที่สองขั้นสูง
ตูม!!
ด้วยการระเบิดของพลังงานที่แข็งแกร่งมันแพร่กระจายจากร่างของราชาอสูรมีดวายุ พลังของเขาตอนนี้กลับคืนสู่ขอบเขตจิตโลกาขั้นปลายในที่สุด
รูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปตามระดับพลังที่ฟื้นฟูใบหน้าและผิวหนังของเขากลายเป็นสีแดงก่ำทำให้เขาดูอ่อนเยาว์และแข็งแรงขึ้น
ปัง
!
ราชาอสูรมีดวายุสะบัดฝ่ามือออกไปสะเปะสะปะมันก่อให้เกิดดาบวายุขนาดใหญ่ที่เจาะทะลุอากาศโจมตีเข้าหาเซวี่ยจงจนร่างของเงาระเบิดเป็นชิ้นๆ
ศิษย์สาวกคนอื่นๆของนิกายอสูรโลหิตก็ตกตายภายใต้วิชาฝ่ามือของราชาอสูรมีดวายุเช่นเดียวกันพวกเขากลายเป็นชิ้นส่วนจำนวนมากและหายไปในอากาศ
ราชาอสูรมีดวายุเกลียดชังนิกายอสูรโลหิตอย่างล้ำลึกเพราะเฒ่าอสูรโลหิตได้จองจำเขามาเป็นเวลานานดังนั้นเขาจึงไม่แสดงความเมตตาต่อเหล่าสาวกและสังหารพวกมันทิ้งทั้งหมดในพริบตา !
