บทที่ 267 – คาฮาร์ (1)
ฉันไม่สามารถจะปฏิเสธคําขอนี้ได้ เนื่องจากว่าฉันได้ยอมแพ้ในการล่าแต้มสเตตัสไปแล้วคําขอของทหารรับจ้างต่างมิตินั่นก็ไม่ได้สําคัญแบบนั้น แต่สําหรับฉันคําขอของทหารรับจ้างต่างมิติต่างไปจากการที่ได้รับแต้มสเตตัสและแต้มทักษะเช่นกัน มันเป็นก้าวหนึ่งที่จะทําให้ฉันได้เข้าใกล้ เป้าหมายของฉัน
ในกิลด์รีไวเวิร์ลมีทหารรับจ้างต่างมิติอยู่อีกสองคนคือฮวาหยากับเดซี่นี้ยังผ่านไปไม่ถึง 6 เดือนเลยนับตั้งแต่เดซีได้ใช้ทักษะทองมิติทําให้ทักษะนี้ยังคงอยู่ในคูลดาวน์ ส่วนฮวาหยาก็กําลังอยู่ฝึกสอนเคียร่าอยู่ทําให้อย่างน้อยต้องใช้เวลาอีกสองสามวัน
แต่ว่าทักษะทองมิติของฉันก็สามารถจะพาคนอื่นไปได้ด้วยทําให้มันง่ายที่จะพาเดซี่ไปด้วย ถ้าหากฉันต้องการฉันยังสามารถจะพาคนที่อาสาสมัครในกิลด์ไปได้ด้วยเช่นกัน
“ก่อนอื่นฉันก็ต้องไปบอกพวกนั้นก่อนสินะ”
เอลลอสได้ขอให้ฉันไปที่ทวีปอเดียสในตอนที่ฉันมีเวลาอยู่แล้ว เขาได้บอกว่าพวกเขากําลังเตรียมตัวสําหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้าย แม้ว่าโลกของเขาจะต้องเผชิญกับความยากลําบากมากมาย แต่ว่ามันก็ดูเหมือนจะกําลังมุ่งไปสู่ความอยู่ยอด
ยังไงก็ตามการที่คําขอนี้ได้มาจากทางกิลด์ผู้ดูแลแทนที่จะมาจากเอลลอสเองมันทําให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ ฉันได้ส่งข้อความกลับไปโดยที่พยายามจะซ่อนความรู้สึกนี้เอาไว้
[ฉันจะต้องไปที่ไหน?]
[มาที่สวนแฟรี่ คุณก็คงจะชินกับมันนะ ก่อนอื่นฉันจะไปจัดการกับโรเล็ตต้าเอง มันไม่สําคัญหรอกไม่ว่าฉันจะโดนอัดตอนนี้หรือทีหลัง]
[ขอบคุณมาก]
ครั้งล่าสุดในตอนที่เอเลนี้ขอให้ฉันมาทําภารกิจของทหารรับจ้างต่างมิติ โรเล็ตต้าก็จัดการกับเธอแล้ว การที่ฉันได้พบหรือสู้กับศัตรูของโลกเสมอในตอนที่ฉันไปทําภารกิจของทหารรับจ้างต่างมิติทําให้โรเล็ตต้ากังวลกับเรื่องนี้เอามากๆ มันเป็นเรื่องที่พอจะเข้าใจได้เลย ฉันยังรู้สึกแบบเดียวกันด้วย ไม่ว่าภารกิจของทหารรับจ้างต่างมิติจะอันตรายขนาดไหนก็ไม่เคยมาอยู่ในระดับเดียวกับที่ฉันเจอเลย
“คุณชินมีอะไรหรอคะ”
“อ่าฉันได้รับข้อความบางอย่างมานะ ขอโทษด้วยนะสุมิเระแต่ดูว่าเธอจะต้องฝึกด้วยตัวเองซะแล้วล่ะ ฉันมีธุระต้องไปทํานะ”
“ค่ะ หนูจะพยายามให้ดีที่สุด โชคดีนะคะคุณชิน”
“อ่า ขอบคุณ”
ฉันได้ยิ้มขึ้นและรู้สึกดีขึ้นหลังจากได้เห็นสุมิเระกําหมัดแน่น ใช่แล้ว ฉันไม่ควรจะมากลัวจนกว่าจะได้รู้เหตุการณ์สิ หลังจากที่แยกกับสุมิเระแล้วฉันได้เข้าไปในสวนแฟรีทันที ในตอนที่ฉันได้เข้าไปใกล้ๆศาลาฉันก็ได้เห็นเอเลนี่กําลังถูกโรเล็ตต้าอัดอย่างหมดท่าในขณะที่คนอื่นๆในสวนแฟรี่ได้มองอยู่ข้างๆ
“ฉันจะตายนะ ฉันจะตายจริงๆแล้วนะ”
“ไม่เป็นไร ด้วยฉันจะชุบชีวิตเธอขึ้นมาอัดอีกรอบเอง”
“โอ้ย อย่าเอาแต่ดูสิ มาช่วยกันหน่อย… แอ๊ก”
“ว้าว”
ในตอนที่ฉันได้เผลอส่งเสียงออกไป คนในนี้ก็ได้เห็นฉันและทักทายขึ้น ยังก็ยังได้โบกมือกลับไป ฉันได้มาที่นี่บ่อยจนได้รับการปฏิบัติเหมือนกับเป็นสมาชิกในนี้ไปแล้ว
“เธอโดนอัดมานานแค่ไหนแล้วนะ?”
“ก็ตั้งแต่ที่เธอมาสวนแฟรี่”
วันนี้เขาต้องมาทํางานที่กิลดั้งนหรอ? ฮอบก็อบลินเมลาเดลได้ตอบกลับมาพร้อมกับจิบชาในมือ
” ฉันคิดว่าเธอน่าจะโดนอัดไปประมาณ 1.2 ล้านที่แล้ว”
“ฉันน่าจะยกย่องโรเล็ตต้านะที่เธอได้อัดคนไปประมาณล้านกว่าทีในเวลาสั้นๆแบบนี้”
โรเล็ตต้าได้ตั้งสมาธิกับการอัดเอเลนี่จนไม่ได้สังเกตุว่าฉันมาเลย แม้ว่าฉันจะไม่สามารถตามความเร็วแขนและขาของเธอได้ง่ายๆ แต่ฉันก็ยังพอดูออก หากเป็นในอดีตฉันก็คงไม่เห็นอะไรเลย
“ฉัน! บอก! เธอ! แล้ว! ไม่! ใช่! หรอ! ว่า! ห้าม! มา! รบ! กวน! ซิน!”
” พวกเรามีคนไม่พอ โอ้ย! หยุดที่ฉันได้แล้ว ผิวฉันจะลอกหมดแล้วนะ โอ๊ย!”
“ยัง มี นัก สํารวจ คน อื่น อีก”
แขนขาเรียวๆของโรเล็ตต้ามีพลังขนาดไหนกันนะ ถัดไปจากฉันเอลฟ์สาวซิคาทราได้ พึมพัมขึ้นเบาๆ
“อย่างที่คิดเอาไว้จากราชินีเลย การใช้พรทําให้กล้ามเนื้อของเธอไม่มีวันเหนื่อยล้า การใช้พลังเวทย์ทําให้เกิดการโจมตีที่ทรงพลังแบบนี้ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเธอเป็นอัจฉริยะขนาดไหน”
“นั่นมันเป็นอัจฉริยะที่น่ากลัว”
ถ้าหากว่าฉันได้เห็นด้านนี้ของเธอก่อน ฉันอาจจะไม่ตกหลุมรักเธอก็ได้
“โอ๊ย! เจ็บนะ!”
” ฉันจะทําให้มันไม่เจ็บเลยก็ได้นะ”
“มะ ไม่”
ฉันไม่อยากจะเห็นศพใครเกิดขึ้นทําให้ฉันเข้าไปหยุดเธอ
“โรเล็ตต้าพอได้แล้ว”
“ชิน!?”
“อั่ก”
โรเล็ตต้าได้ยืดตัวขึ้นในตอนที่ได้ยินเสียงฉันและเตะเอเลนี้ไปอีกที่หนึ่ง เอเลนี่ได้ลอยไปไกลด้วยเสียงร้องสั้นๆเหมือนกับตัวการ์ตูน หลังจากที่เอเลนี่ได้หายไปจากสายตาของทุกๆคนแล้ว ในที่สุดโรเล็ตต้าก็หันหน้ามา มันดูเหมือนว่าเธอจะพยายามอัดเอเลนอย่างมากทําให้มีเหงื่อหยดออกมาบนหน้าผากของเธอ
“ชะ ชิน มาแล้วหรอ? ชินมีธุระอะไรที่นี่นะ? ชินมาเล่นกันฉันสินะ? อุหุ อุหุหุ
“ฉันดูอยู่สักพักแล้วนะอย่าแสร้งทําเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นสิ”
“ไม่มีทางหน้า”
โรเล็ตต้าได้แต่สิ้นหวัง ในขณะเดียวสมาชิกรีไวเวิร์ลที่อยู่ในศาลาได้เริ่มพนันกันว่าฉันจะหมดความสนใจกับโรเล็ตต้าในสิ่งที่เกิดขึ้น คนโหดร้ายพวกนี้มัน….
“เรียกเอเลนมานี่สิ ฉันมีเรื่องที่จะต้องฟังจากเธอ”
“ไม่ชิน มันอันตรายไป”
“ฉันมีเพื่อนอยู่ที่ทวีปอเดียสเหมือนกัน นอกไปจากนี้…”
ฉันได้กลืนคําพูดของฉันลงไป มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะสามารถไปพูดกับคนอื่นได้ โรเล็ตต้าได้แต่งง แต่ว่าฉันก็แค่ขอให้เธอเรียกเอเลนกลับมาหรือไม่ก็เอาชีวิตเธอกลับมาจากนั้นโรเล็ตต้าก็ปรบมือ ของเธอสองครั้งทําให้เอเลเนี่โผล่มาแบบก้นเบ้า
“โรเล็ตต้า เธอมัน…”
“ลุกขึ้นมาซะก่อนที่ฉันจะต้องอัดเธออีกครั้ง”
“ยัยเอลฟ์ป่าเถื่อนนี่มัน ยัยสตอลเกอร์โรคจิต ยัย… อัก”
“ลุกขึ้นมาก่อนที่จะตาย”
หลังจากนั้นเอเลนี้ได้ใช้เวลาอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะมาคุยกับฉัน “ถ้างั้นฉันจะทําให้มันง่ายขึ้นเอง”
ด้วยดวงตาที่บอบช้ําเอเลนี้ได้ลุกยืนขึ้น
“ฉันทําหน้าที่รับผิดชอบในฮีโร่ของทวีปอีเดินสเหมือนกันกับที่โรเล็ตต้ารับหน้าที่ในการดูแลโร่ของโลกนาย”
“ฉันรู้”
นี่เป็นเหตุผลให้เธอสนใจในธุระของทวีปอีเดียวสินะ ในตอนที่ฉันหยักหน้าเอเลนี่ก็เริ่มเปิดปากขึ้น
“พูดตามตรงเลยนะ นายกับฉันในตอนนี้ก็อยู่ในระดับเดียวกันแล้ว นายกินอะไรลงไปกันถึงได้แข็งแกร่งตั้งแต่ยังเด็กแบบนี้?”
“ฉันฝึกมามากนะ แต่ว่าฉันก็ยังโชคดีอีกด้วย โชคดีมากๆ ยังไงก็เถอะเธอดูมั่นใจกับการถูกอัดเลยนะเอเลนี้”
“หุบปากน่า”
เธอได้ใช้เวทย์รักษะกับตัวเองอีกครั้งและจ้องไปทางโรเล็ตต้าด้วยสายตาที่ดูหน้ากลัว ในตอนที่โรเล็ตต้าได้มองกลับมาเธอก็ตัวสั่นและหันหน้าหนีทันที มันดูเหมือนว่าจะเป็นความกลัวโดยสัญชาตญาณ เป็นความกลัวที่ถูกฝังไว้ในตัวเธอ แม้อย่างนั้นฉันก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจแทนเธอเลย
“กองกําลังพันธมิตรของทวีปอเดียสได้มุ่งหน้าไปที่ทวีปของผู้บุกรุก ฮีโร่ที่ฉลาดและกล้าหาญ เขาได้ทําหน้าที่เป็นทัพหน้าในการบุก หลังจากการต่อสู้ได้ทวีปความรุนแรงขึ้นไปเรื่อยๆในที่สุดการต่อสู้กับศัตรูของโลกเขาก็ใกล้เข้ามาแล้ว”
“เธอกําลังพูดถึงเรื่องในอดีตสินะ”
“ใช่แล้ว”
เอเลนกระทั่งเงียบลงไปเล็กน้อย
“ในตอนนี้ฉันติดต่อเขาไม่ได้เลย เขายังไม่ตาย. แต่ฉันก็แค่ติดต่อเจาไม่ได้ ฉันคิดว่าเขาน่าจะหายตัวไป”
“ฉันก็บอกให้เธอไปขอให้นักสํารวจคนอื่นไปจัดการไง”
โรเล็ตต้าได้พูดขึ้นอย่างเย็นชา
“เธอต้องการจะให้ฮีโร่จากอีกโร่หนึ่งเกี่ยวข้องกับฮีโร่ที่หายไป? เธอจะบ้าหรอ? จะเกิดอะไรขึ้นถะ…ถ้ามันเกิดเรื่องยะ แย่ขึ้นกับชิน!?”
“เขาหนี้ได้ถ้ามันอันตราย”
“เธอหนีจากศัตรูของโลกไม่ได้”
จากนั้นเอเลนี้ก็ได้เลียริมฝีปากของเธอ โรเล็ตต้ายังคงพูดต่อไป
“มันดูเหมือนว่าเธอจะเกี่ยวข้องกับนักสํารวจอีกหลายคนด้วยนี้ ฉันรู้นะว่าเธอได้จัดการดูแลเขามานับตั้งแต่เริ่มต้นและเธอก็ให้ความสําคัญกับเขามากนี้ แม้กระทั่งยอมเอาความปลอดภัยของอีกโลกหนึ่งไปเสี่ยงเพื่อเรื่องโง่เขลา ฉันเสียใจด้วยนะแต่ว่าโกของชินมันสําคัญกับฉันมากกว่าทวีปอเดียส มันก็เหมือนกับที่ทวีปอเดียสสําหรับกว่าโลกของชินสําหรับเธอนั่นแหละ”
“แต่ว่าอัตราความสําเร็จของหมอนี้คือ 100961”
ทันใดนั้นเอเลนี่ก็ได้ตะโกนขึ้น
“เขาได้เอาชนะศัตรูของโลกอีกด้วย ฉันจะหวังไม่ได้หรอ!? เขาอาจจะค้นหาฮีโร่ที่ยไปเจอและร่วมมือกัน พวกเราอาจจะ…”
“เธอ… เธออยากจะตายจริงๆสินะ”
“โรเล็ตต้า พอเถอะ เธอเริ่มน่ากลัวแล้วนะ”
ฉันได้หยุดโรเล็ตต้าเอาไว้ในขณะนั้นโรเล็ตต้าก็ได้เก็บจิตสังหารของเธอกลับไป ฉันได้ตอบเอเลนี่ไป
“ฉันยอมรับคําขอนี้”
“จริงหรอ!?”
“ชิน!”
“ฉันมีเพื่อนอยู่ในทวีปอีเดียว แล้วฉันก็ยังมีบางสิ่งที่กําลังหาอยู่เหมือนกัน ฉันอยากจะไปที่นั่น”
“ชิน ชินรู้ความหมายของการหายไปของฮีโร่ว่ามันหมายถึงอะไรใช่ไหม?”
“แน่นอนสิ”
ฉันได้สูดหายใจเข้าลึกและหายใจออกมา
“มันหมายความว่ามีคนที่แข็งแกร่งกว่าฮีโร่”
” ชินก็ยังจะไปอีกหรอ?”
“โรเล็ตต้า บางอย่างที่ฉันกําลังค้นหาอยู่มันอยู่ที่นั่น”
“บางอย่างที่ชินกําลังค้นหา ?”
โรเล็ตต้าได้เบิกตาขึ้น ในตอนนั้นเธอน่ารักจนฉันหมดคําพูด ฉันได้แต่ลูบหัวเธอ
“สิ่งที่ฉันได้บอกไปไง…. คนที่แข็งแกร่งกว่าฮีโร่”
“ชิน…!”
โรเล็ตต้าได้กระโดดขึ้นมา ยังไงก็ตามฉันยังพูดต่อไปด้วยรอยยิ้ม
“นั่นมันคือสิ่งที่ฉันต้องการในตอนนี้ ดันเจี้ยนคือสิ่งที่ดี แต่ว่าฉันต้องการที่จะต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งโดยมีชีวิตเป็นเดิมพัน ฉันรู้สึกว่านี้มันจะเป็นวิธีเดียวที่ฉันจะบรรลุในสิ่งที่ฉันค้นหาได้ สิ่งที่ไม่มีทางแสดงออกมาได้ด้วยเลเวล”
“ชิน นั่นมันก็ไม่จําเป็นต้องไปเสี่ยงอันตรายแบบนั้น”
“ฉันไม่เคยเข้าไปเสี่ยงอันตรายเลย”
ฉันได้เว้นช่วงเอาไว้
“ฉันไม่จําเป็นต้องทําแบบนั้นเลย อันตรายมันมักจะมาหาฉันแทน แม้แต่ในตอนนี้โลกก็ยังเผชิญอยู่กับหายนะที่อันตรายอยู่เลย ครั้งต่อไปที่เหตุการณ์ดันเจี้ยนปรากฏขึ้นมามันก็จะมากขึ้น ยิ่งมันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอันตรายเท่านั้น โรเล็ตต้าสถานการณ์ในปัจจุบันของโลกมันดูเหมือนกับโลกอื่นๆหรอ?”
“มะ มันแตกต่างนิดหน่อย”
“มันไม่ใช่แค่นิดแล้ว ความเร็วของการบุกและศัตรูก็ยังทรงพลังกว่าปกติมากไป พวกนั้นทั้งสองกองกําลังแข็งแกร่งเกินกว่าที่โลกอื่นเผชิญอยู่ มันไม่มีทางที่ฉันจะทําแบบฮีโร่คนอื่นๆแน่”
ฉันจําเป็นต้องยกระดับพลังของฉัน
สําหรับตัวฉันในปัจจุบันการต่อสู้กับศัตรูของโลกก็อาจจะเป็นอันตรายแต่ว่ามันก็ยังคงมีโอกาส แม้แบบนั้นภารกิจของทหารรับจ้างต่างมิติก็ยังช่วยพัฒนาตัวฉันทั้งหายและจิตใจ บางทีนี้ มันอาจจะเป็นโอกาสที่ทําให้ฉันสามารถเข้าใจถึงเทคนิคที่ฉันรู้สึกได้โดยสมบูรณ์ก็ได้เทคนิคที่ไม่ ใช่ทั้งฮีโรอิคสไตรค์และเทคนิคนับของตระกูล
มันเป็นอันตราย อันตรายอย่างมาก แต่ว่าฉันก็ยังจําเป็นต้องไปทวีปอีเดียว นั่นเป็นสิ่งที่สัญชาตญาณของฉันบอกมา
“ฉันมัวแต่ปืนดันเจี้ยนไปเรื่อยๆไม่ได้ ฉันจะต้องทําในทุกๆสิ่งที่ทําได้ เธอจะจําก็ได้ถ้าเธอคิดว่ามันโง่เง่า แต่ว่าก็ช่วยสนับสนุนฉันด้วยนะ ฉันต้องการกําลังใจจากเธอโรเล็ตต้า”
“ชิน…”
โรเล็ตต้าได้หยุดหายใจไปแล้ว
“ชิน นายทํา…”
“ขอบคุณมาก นายนี่เป็นคนดีจริงๆ”
เอเลนี่ได้เข้ามาคว้ามือฉันและขัดจังหวะโรเล็ตต้า
“หลินเป็นเพียงที่หนึ่งสําหรับฉัน แต่ว่าถ้าเป็นนาย ฉันก็คงไม่คิดอะไรกับหนึ่งคน– ก รี้ดดดด”
“ถ้านี้เป็นสิ่งที่ชนตัดสินใจไปแล้วงั้นฉันก็จะไม่ขัดขวางชิน…. แต่ว่าฉันก็ยังกลัวกับการที่ต้องส่งชินไปแบบนี้ ไปหาหมิ่นดูก่อนนะ เขาน่าจะทําของส่วนใหญ่เสร็จไปแล้ว”
โรเล็ตต้าได้เหยียบเอเลนที่ซักกะตุกเหมือนกับหนอนเอาไว้ คําแนะนําของเธอดูเหมาะสมมากทําให้ฉันหยักหน้ารับและไปหาหลิน
ดูเหมือนว่าโรเล็ตต้าก็จะบอกกับหลินไว้ให้แล้วทําให้เขามาคอยฉันอยู่ก่อนของในมือเขาคือกําไลคู่หนึ่ง หนึ่งอันเป็นอันหนาเล็ก และอีกนั้นเป็นอันหนาและค่อนข้างใหญ่ซึ่งแต่ละอันต่างออกแบบมาให้หญิงกับชาย
“ทันเวลาพอดีเลย ฉันเพิ่งจะทําเสร็จวันี้เอง ฉันใช้เวลาทําพวกมันกว่าสองเดือนเลยนะให้ตาย”
หลินได้บ่นออกมาในทันทีที่เห็นหน้าของฉัน จากนั้นเขาก็โยนกําไลมาให้ฉัน ฉันได้ถามถึงความสามารถในทันทีแต่หลินก็ยิ้มขึ้นและตอบกลับมา
“ดูมันด้วยตัวเองสิ”
“โอเค งั้นมาดูกัน”
ฉันได้เปิดหน้าต่างข้อมูลขึ้นทันที จากนั้นดวงตาฉันก็ต้องเบิกกว้าง
[???(???)
??? – ???
??? – ???
??? – ???]
บัค นี้มันเป็นบัค
