Chapter 520: เงื่อนไข
ด้านหน้าประตูของตึกก็เป็นรถของคนบางคน สำหรับเคลื่อนย้ายวัตถุดิบ แต่บางคันก็อยู่ไกลเกินไป มีรถแค่สามคันเท่านั้นที่จอดอยู่ใกล้กันกับพวกเขา รถสามคันพร้อมกับจางไฮ่และรถระดับกองทัพของซุนคุนก็น่าจะพอ
ทหารที่ยังมีแรงพอก็วิ่งไปหารถสามคัน ภายใต้การปกป้องของคนอื่น หลังจากนั้น พวกเขาก็ขับรถสามคันกลับมาหน้าประตู
หวันหลานสั่งผู้รอดชีวิตให้เข้าคิวในห้องโถง เธอเป็นคนสั่ง ซึ่งเป็นเพราะว่า เธอต้องการให้พี่สาวของเธอรายงานเกี่ยวกับสิ่งที่เธอทำกับคนที่มีตำแหน่งสูง เนื่องจากความเบาะแว้งของเธอกับเจียงลู่ฉี เธอก็เลยถูกส่งมายังแผนกที่น่าเลวร้ายนี่ เธอหวังว่าเธอจะได้เลื่อนตำแหน่งอีกครั้ง จากการทำดี ในครั้งนี้ของเธอ เธอยังคงใฝ่ฝันเกี่ยวกับตำแหน่งที่สูง ในความคิดของเธอ หวันหลานก็รู้สึกขอบคุณสัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่ปรากฏตัวขึ้น
“พวกคุณสามารถที่จะขึ้นไปบนรถสามคันได้แล้วครับ แต่ทหารของพวกเราจะเป็นคนขับ ดังนั้นมันจึงเหลือคนแค่สี่คนเท่านั้นที่ปกป้องรถ มันเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้ สำหรับพวกเขาในการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดด้วยอาวุธของพวกเรา พวกเราต้องการความช่วยเหลือของคุณครับ กัปตันเจียง” หัวหน้าเจ้าหน้าที่ก็พูดออกมาอย่างจริงใจ สุดท้ายแล้ว นกกลายพันธุ์ก็รวดเร็วมากเกินไป
“ไม่มีปัญหา แต่ฉันมีเงื่อนไขบางอย่าง” เจียงลู่ฉีตอบกลับ
‘อะไรนะ? เงื่อนไข?’ หวันหลานเยอะเย้ยในใจ มันเป็นงานง่ายๆ แต่เจียงลู่ฉีก็ยังมีเงื่อนไขอีกเหรอ? แต่เธอก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมาตรงๆ
หัวหน้าเจ้าหน้าที่ก็พยักหน้า “กัปตันเจียงครับ เงื่อนไขของคุณคืออะไรงั้นเหรอครับ? คุณไม่ต้องฝืนตัวเองช่วยพวกเราหรอกนะครับ เพียงแค่การช่วยเหลือของคุณมันก็มากเกินพอแล้ว ขอบคุณมากจริงๆครับ”
“จริงๆ เงื่อนไขของฉันมันก็เป็นเงื่อนไขง่ายๆนะ” เจียงลู่ฉีพูด ในขณะที่หันไปมองหวันหลาน “ฉันไม่ต้องการปกป้องผู้หญิงคนนี้”
“เอ๋?” หัวหน้าเจ้าหน้าที่รวมทั้งคนอื่นก็สับสน ทันใดนั้น พวกเขาต่างมองไปที่หวันหลาน แม้แต่หวันหลานก็ยังตกตะลึงกับเงื่อนไขของเจียงลู่ฉี
“ทำไมกัน? ทำไมนายถึงทำแบบนี้กับฉันกันละ?” หวันหลานถามออกมาในทันที “นายหมายความว่ายังไง? นายไม่สามารถทำแบบนี้ได้นะ!”
“ทำไมจะไม่ได้ละ?” เจียงจู้อิงตอบกลับพร้อกมับรอยยิ้มกว้าง
“ฉันเป็นเจ้าหน้าที่นะ! นอกจากนี้แล้ว ฉันให้วัตถุดิบกับนายไปทั้งหมดแล้ว! มันเป็นเรื่องจริงที่พวกเราอาจจะเข้าใจผิดกันเล็กน้อยในอดีต แต่นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ! ถ้านายไม่พาฉันไปกับนาย ฉันจะต้องไม่รอดแน่ๆเลย!” หวันหลานก็พูดออกมาอย่างกระวนกระวายใจ
“ทุกคน ช่วยกันค้านด้วย! ทำไมฉันจะต้องเป็นคนเดียวที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังกันละ? ฉันช่วยพวกนายทั้งหมดนะ! ฉันยังช่วยเขาอีกด้วย เขาทำแบบนี้ได้ยังไงกัน?” หวันหลานถามออกมา
“จริงเหรอ? แล้วเธอช่วยทุกคนยังไง?” เจียงจู้อิงถามออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะ มันเหมือนกับว่าเธอพึ่งจะได้ยินเรื่องตลกที่สุดที่เธอเคยได้ยินมา
หวันหลานก็ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง นอกจากสั่งพวกเขาไปทั่ว สำหรับการจัดพวกเขาให้ยืนต่อคิวกัน มันก็ไม่ได้สำคัญอะไร ไม่ว่าเธอจะช่วยหรือไม่ช่วย มันก็ไม่มีใครที่โง่มากพอ พวกเขาก็รู้ว่าพวกเขาต้องทำตัวยังไง ในยามคับขัน สิ่งที่หัวหน้าเจ้าหน้าที่หวันหลาน ทำงั้นเหรอ? เธอก็หนีไปชั้นสองเพื่อซ่อนตัวยังไงละ! เธอก็ไม่ได้สู้กับพี่น้องของเธอเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นพวกเขาจะช่วยเธอในจังหวะนี้ ทำไมละ?
“นายไม่เห็นว่าฉันพยายามอย่างดีที่สุดในการจัดระเบียบผู้รอดชีวิตหรือไง?” หวันหลานก็กรีดร้องออกมา
“โอ้? ไม่ใช่ว่าเธอทำเพราะว่าเธอมีเหตุผลของเธองั้นเหรอ? อย่างการหวังที่จะใช้มันในการเลื่อนตำแหน่ง?” เจียงจู้อิงก็ใช้โอกาสนี้และพูดออกมา
“ไม่! นั่นไม่ใช่เหตุผลว่าทำไมฉันถึงทำมัน!” หวันหลานเถียงกลับ
เมื่อได้ยินว่าเธอจะถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง หวันหลานก็เริ่มพูดออกมาโดยไม่คิด หลังจากที่เจียงจู้อิงเปิดเผยความคิดของเธอออกมาด้วยประโยคง่ายๆประโยคเดียว หวันหลานก็รู้สึกว่าทหารที่กำลังมองเธออยู่ ก็มองแปลกออกไป พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะยอมรับได้ว่า ในขณะที่พวกเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยทุกคน เธอแอบวางแผนแบบนี้ไว้ด้านหลังของพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงเลยว่า มันไม่ได้เป็นเรื่องที่ยากที่จะให้พี่สาวของเธอเลื่อนตำแหน่ง แทนที่พวกเขา
เมื่อหวันหลานเห็นว่าไม่มีใครพยายามที่จะช่วยเธอ เธอก็เริ่มกวาดตามองไปที่พวกผู้รอดชีวิต ทีละคน ทีละคน โชคร้ายที่พวกเขาต่างหลบสายตาของเธอกันทั้งหมด พวกเขาต่างไม่พร้อมใจที่จะช่วยเธอ โดยปราศจากการคุ้มกันของเจียงลู่ฉี พวกเขาก็จะไม่สามารถหลบหนีออกไปจากสถานที่แห่งนี้ได้อย่างปลอดภัย
“เจียงลู่ฉี นายยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า!? ทำไมนายถึงทำแบบนี้กัน!?” หวันหลานก็ดิ้นรนมากขึ้นเรื่อยๆ
เจียงลู่ฉีก็ตอบกลับอย่างเจื่อนๆ “ไม่มีเหตุผล ฉันแค่ไม่อยากช่วยเธอแค่นั้นเอง” ในตอนสุดท้าย มันก็ขึ้นอยู่กับเจียงลู่ฉี ถ้าเขาจะช่วยใครสักคนหรือไม่
ที่จริงแล้ว เจียงลู่ฉีต้องการที่จะวิ่งขึ้นไปชั้นบนและเถียงกับเธอ สำหรับท่าทางที่ไร้เหตุผลของเธอ แล้วเขาจะยินดีช่วยเธอได้ยังไง?
หัวหน้าเจ้าหน้าที่ก็มองไปที่หวันหลาน แต่เขาก็ยังคงเงียบอยู่ เขาก็รู้ดีว่านิสัยอันน่ารังเกียจของหวันหลานก็จะเปิดเผยออกมาในไม่ช้า เมื่อปัญหามาถึงเธอ
“ทุกคน! รีบขึ้นรถทั้งสามคันเร็วเข้า! ขึ้นทีละคนนะ! ให้คนเจ็บขึ้นก่อน!” หัวหน้าเจ้าหน้าที่ก็ตะโกนออกมา
“นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ! นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ!” หวันหลานก็วิ่งออกมาเหมือนกับคนบ้า แต่เธอก็ถูกหยุดโดยฝูงชนอย่างพร้อมใจกัน เธอก็ยังต้องการที่จะวิ่งไปด้านข้างของเจียงลู่ฉีอีกด้วย แต่หลังจากที่สังเกตเห็นดวงตาอันเยือกเย็นของเขาแล้ว เธอก็หวาดกลัวและหยุด หลังจากนั้น หวันหลานก็วิ่งไปมาอย่างคลุ้มคลั่ง ท่ามกลางผู้คนมากมาย เธอมองไปที่พวกเขาอย่างสิ้นหวัง เมื่อพวกเขาพยายามที่จะขึ้นรถ
“ฉันขอให้พวกนายทั้งหมดตาย ภายใต้กรงเล็บนกกลายพันธุ์นั่น! ฉันต้องการให้สัตว์กลายพันธุ์ใต้ดินนั่นทำให้พวกนายตายอย่างช้าๆและเจ็บปวด!” หวันหลานก็ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง หลังจากนั้น เธอก็วิ่งตรงไปรอยแตกบนพื้นดิน และก็กรีดร้องออกมาดังก้อง “ออกมาซะ! พวกเขากำลังจะหนีไปแล้วนะ!”
เจียงลู่ฉีก็มองไปที่หวันหลานและส่ายหัว “ถ้าเธอหนีไปอยู่ชั้นสอง เธออาจจะรอจนทีมช่วยเหลือมาถึงก็ได้นะ แต่ถ้าเธอมัวแต่ทำแบบนี้แล้ว โอกาสสุดท้ายที่เธอจะรอด ก็จะหายไปนะ! จำไว้ละกัน เธอโทษได้แค่ตัวของเธอเองนั่นแหละ”
ร่างกายของหวันหลานก็แข็งทื่อ เมื่อเธอรู้สึกว่าพื้นใต้ดินเท้าของเธอมันสั่น
เจียงลู่ฉีก็ให้หวังฉี่ชีขึ้นบนรถมินิบัส และหลังจากนั้นพวกเขาก็ออกเดินทาง “ไปได้!”
“กรี๊ดดดดดดดด!!!” หวันหลานกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงอีกครั้งหนึ่ง เสียงกรีดร้องของเธอก็ดังควบคู่ไปกับการออกเดินทางของรถมินิบัส
ด้านหน้ารถมินิบัสก็เป็นรถบรรทุกกองทัพสามคันและรถ off-road คุณภาพกองทัพ รถเหล่านี้ต่างขนคนหลายสิบคน ซึ่งก็เป็นที่จับตามองของนกกลายพันธุ์ในทันที
เสียงแหวกอากาศก็ดังขึ้น
‘รถทุกคน! ขับต่อไปด้วยความเร็วสูงสุด พวกคุณไม่ต้องสนใจนกกลายพันธุ์’ หลันซิหยู่ก็ส่งคำสั่งของเจียงลู่ฉีให้กับทุกคน
หัวหน้าเจ้าหน้าก็รู้สึกกังวล หลังจากได้รับคำสั่ง มันเป็นไปได้ด้วยเหรอ?
ยังไงก็ตาม เขาก็ตัดสินใจและออกคำสั่ง “ทำตามคำสั่งของกัปตันเจียงซะ!” โดยปราศจากเจียงลู่ฉี พวกเขาก็คงสูญเสียกันไปหนักกว่านี้แล้ว!
“หยิง เปิดใช้งานห้องยิงปืน จู้อิง เธอมากับฉัน” เจียงลู่ฉีสั่ง
ในเวลาเดียวกัน หยิงก็เหยียบคันเร่งแรงที่สุดเท่าที่เธอจะสามารถทำได้ เสียงเครื่องยนต์ของรถมินิบัสก็คำรามออกมา และรถมินิบัสก็ไล่ตามรถคันอื่นทัน
นกกลายพันธุ์หลายต่อหลายตัวก็ส่งเสียงร้องแหลมออกมา ก่อนที่จะพุ่งดิ่งลงมา ในเวลาเดียวกัน เสียงปืนก็ดังขึ้นและนกกลายพันธุ์สองตัวก็ล่วงลงบนพื้น แต่นกกลายพันธุ์อีกสองตัวก็มาถึงหนึ่งในรถบรรทุกกองทัพ คนขับก็เต็มไปด้วยเหงื่อ เขาอดที่จะหันพวงมาลัยหลบสัตว์ประหลาดสองตัวเสียมิได้
ในเวลาเดียวกัน เสียงของหลันซิหยู่ก็ดังขึ้นในหัวของคนขับ ‘ขับรถด้วยความเร็วสูงสุด! อย่ากังวลเกี่ยวกับเรื่องอื่น!’
“เอาจริงดิ?” คนขับก็ยังคงกังวลใจอยู่ดี
หลังจากที่ได้ยินเสียงกรีดร้องจากผู้รอดชีวิตด้านหลัง คนขับรถกัดฟันและพยายามอย่างดีที่สุดที่จะเมินสัตว์ประหลาด เขาก็เหยียบไปบนคันเร่งและก็จับไปที่พวงมาลัยแน่นๆด้วยมือทั้งสองข้าง เขาก็ยังคงมองตรงต่อไปด้านหน้า
ทีมของเจียงลู่ฉีก็จัดการกับทุกสิ่งทุกอย่าง!
ทันใดนั้น ตาข่ายไฟฟ้าก็ลอยขึ้นด้านบนหัวของเขา เมื่อรถมินิบัสเข้าใกล้อย่างรวดเร็ว หญิงสาวปรากฏตัวขึ้นจากห้องยูเอฟโอด้านบนของรถมินิบัส กำลังปลดปล่อยตาข่ายกระแสไฟฟ้าออกมา
ในเวลาเดียวกัน เจียงลู่ฉีก็ใช้โอกาสนี้ในการยิงอีกครั้งหนึ่ง ตามเสียงปืนที่ดังลั่นออกมา เงาสีดำก็กระแทกเข้ากับดาดฟ้าของรถบรรทุก ก่อนที่จะตกลงบนพื้นอย่างไม่ไหวติง
ทุกคนก็เห็นเหมือนกับฉากไซไฟ มันก็เป็นเรื่องน่าตื่นตกใจจนหัวใจของพวกเขาเต้นอย่างบ้าคลั่ง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะตกอยู่ในอันตรายและความผิดพลาดเพียงเล็กน้อย ก็สามารถที่จะฆ่าพวกเขาได้ทั้งหมด พวกเขาก็ยังคงตื่นเต้นอยู่ดี
ในตอนนี้ หัวหน้าเจ้าหน้าที่ก็เข้าใจถึงแผนของเจียงลู่ฉี เขาก็ใช้รถมินิบัสเป็นป้อมรถเคลื่อนที่!
พวกเขาก็จำเป็นแค่ขับรถต่อไป ในขณะที่รถมินิบัสก็หักเลี้ยวระหว่างพวกเขา และคอยช่วยพวกเขาในการป้องกันการโจมตีของสัตว์ประหลาด โชคดีที่ไม่ว่าจะเป็นหยิงหรือจะเป็นจางไฮ่ พวกเขาต่างมีความสามารถในการขับรถที่ยอดเยี่ยม และสามารถที่จะตัดสินใจได้ดี ด้วยเหตุนี้ ไม่เพียงแต่ทีมของเจียงลู่ฉีจะสามารถหลบหนีออกมาได้โดยเหงื่อไม่ตก แต่ก็ยังช่วยสนับสนุนขบวนรถได้อีก ทุกคนก็คิดว่าทีมฉี่หยิงเป็นดาวนำโชคของพวกเขา พวกเขาก็สังเกตว่า แทนที่จะภาวนาและร้องไห้ มันก็คงจะดีกว่าที่จะเชียร์ทีมฉี่หยิง!
“ทีมฉี่หยิง! ทำปาฏิหารย์ได้เป็นจริงแล้ว! ฆ่าไอ้พวกสัตว์บัดซบนั่นซะ!” ใครบางคนก็ตะโกนออกมา หลังจากนั้น ทุกคนก็ตามการนำของชายหนุ่มและเริ่มต้นเชียร์ออกมา
“ทีมฉี่หยิง! ฆ่าสัตว์ประหลาดเวรนั่นซะ!” พวกเขาต่างตะโกนออกกันมาพร้อมๆกัน
หลังจากผ่านไปสักพัก หัวหน้าเจ้าหน้าที่ก็นำขบวนรถไปยังลานจอดรถใต้ดิน เมื่อรถไปถึงลานจอดรถ นกกลายพันธุ์ก็กรีดร้องออกมาอย่างโกรธเคือง พวกมันก็ไม่ยอมที่จะละทิ้งเหยื่อให้หลบหนีไป แต่สิ่งที่พวกมันสามารถทำได้ก็คือบินกลับไปบนท้องฟ้า
ลานจอดรถใต้ดินถูกเปลี่ยนกลายเป็นที่หลบซ่อน หลังจากพื้นที่ปลอดภัยก่อตั้งขึ้น ทหารบางคนที่อยู่ด้านนอก ก็ยืนเฝ้ายามอยู่ เพียงเวลาไม่นานที่ขบวนรถจอดลง ใครบางคนก็วิ่งมาหาพวกเขา แล้วก็ถามเกี่ยวกับสถานการณ์ด้านนอก หลังจากได้รับการแจ้ง เขาก็พาผู้รอดชีวิตไปยังชั้นบน ผ่านบันได หน้าต่างชั้นบนก็ถูกปิดกั้นไว้แล้ว
“คุณหลบหนีออกมาได้ยังไงกัน?” เจ้าหน้าที่ก็ถามออกมาอย่างประหลาดใจ
