Chapter 541 : ฉันจะต้องฆ่านายทิ้งไป
“กัปตันเจียงรีบส่งแก่นมาให้เถอะครับ! มันเป็นสิ่งที่ไม่เสถียรมาก เจ้าหลุมดําอาจจะหลุดออกมาอีกครั้งแล้วก็ได้” ฮานหยวนรีบพูดอย่งเร่งรีบ ในเวลาเดียว รถถังได้เข้าใกล้กับพวกเขามากยิ่งขึ้น
ทันใดนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้นและรอยกระสุนปรากฏขึ้นที่พื้นเบื้องหน้าของรถถัง จางไฮ่ก็โผล่ออกมาจากทางด้านหน้าต่าง เขาจ้องไปที่ฮานหยวนอย่างโกรธเคืองและตะโกนออกมา “ถ้านายเข้ามาอีกนิดแล้วละก็ สิ่งที่ฉันจะยิงต่อไป มันจะไม่ใช่พื้นดินอีก!”
เมื่อได้ยินคําพูดของจางไฮ่ ฮานหยวนและหวันยี่หลิงต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะมีผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไปที่กล้ายั่วยุนายพลเช่นเขา
แม้ว่าเขาจะตะโกนและยั่วยุนายพลใหญ่ จางไฮ่ยังคงดูใจเย็นอยู่ในความคิดของเขาแล้ว มีเพียงคําพูดของเจียงลู่ฉีเท่านั้นที่สําคัญ ไม่สําคัญว่าพวกเขาเป็นใคร ถ้าเจียงลู่ฉีออกคําสั่ง จางไฮ่ก็จะยิงในทันที นายพลก็ยังไม่ใช่ข้อยกเว้น ไม่ต้องพูดถึงฮานหยวนเลย ตําแหน่งเหล่านั้นมันไม่ได้มีค่าอะไรกับเขาเลย พวกเขายังฆ่ากรรมการฉู่ไปแล้วเลย ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ที่เติบโตขึ้นมาในกองทัพ ในตอนเกาะเชนไฮ่ เมื่อเทียบกับเขาแล้ว คนอย่างฮานหยวนก็แทบเทียบไม่ติดเลย
หวันยี่หลิงอาจจะดูถูกทีมฉี่หยิง เนื่องจากว่าพวกเขาเป็นทีมผู้รอดชีวิตก็ตาม แต่เธอก็ไม่ได้รับรู้เลยว่า ต่อหน้าสายตาของพวกเขาแล้ว เธอมันก็ไม่ได้ต่างไปจากมดตัวกระจ้อย
ฮานหยวนมองไปที่เขาอย่างกระวนกระวายใจและพูดออกมา “ทีมฉี่หยิง! นี่หมายความว่าอะไร? นายต้องการที่จะเก็บแก่นแท้ไว้กับตัวเองงั้นเหรอ? แก่นแท้นั่นมันเหมือนกับระเบิดเวลา! นายอาจจะทําให้ผู้คนรอบตัวนายบาดเจ็บได้ทุกเมื่อ นอกจากนี้แล้ว นายยังใช้มันไม่ได้อีกด้วย! ถ้านายส่งมาในตอนนี้ ฉันจะแกล้งว่ามันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ฉันอาจจะทําให้นายได้รับประโยชน์เพิ่มเติมได้อีกด้วย”
ฮานหยวนเป็นชายที่เต็มไปด้วยโอหังและมั่นใจในตัวเองสูง ในความคิดของเขาแล้ว มีเพียงกลุ่มของเขาเท่านั้นที่มีความสามารถในการพัฒนาและใช้งานพลังงานแสงดํา แก่นแท้มันไร้ประโยชน์สําหรับคนอื่น ฮานหยวนเชื่อว่าเจียงลู่ฉีเป็นชายที่ฉลาดและเขาจะเลือกตัวเลือกที่ถูกต้อง ถ้าเจียงลู่ฉีปฏิเสธ นั่นหมายความว่าเขาปฏิเสธคําสั่งโดยตรงและไม่ได้สนใจผู้อื่น
หลังจากคําพูดของฮานหยวน มันทําให้คนที่ดูอยู่ต่างรู้สึกกังวลและหวาดกลัว
“กัปตันเจียง ทางที่ดีคุณควรที่จะส่งแก่นแท้ให้นายพลฮานนะครับ สุดท้ายแล้ว นายพลฮานจะต้องมีวิธีจัดการกับมันแน่ๆ นอกจากนี้แล้ว ถ้าสหายของพวกเราไม่ได้เสียสละชีวิตไปจนทําให้เจ้าหลุมดํามันอ่อนแอลง มันคงเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้สําหรับคุณ ในการที่จะฆ่ามันลงได้” ถังคังหยุนพูดออกมา
ฝูงชนต่างเห็นว่าทีมเจียงลู่ฉีได้ช่วยพวกเขาไว้ทุกคน เมื่อพวกเขาได้ยินถังคังหยุนพูดจาไร้สาระเช่นนั้น พวกเขาต่างโกรธเคืองและรู้สึกอับอายกันทั้งหมด แต่มันก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรขึ้นมา
ถังคังหยุนเยาะเย้ยพวกเขาในความคิด ในตอนแรก เขากังวลว่าเจียงลู่ฉีอาจจะไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทําไป แต่กลับกัน เจียงลู่ฉีทําตัวเย่อหยิ่งจนไปคุกคามนายพลฮาน ทําให้ถังคังหยุนไม่พลาดโอกาสในการเลียรองเท้าของฮานหยวน
“กัปตันเจียง แก่นแท้มันไม่ได้เป็นของคุณนะครับ คุณไม่มีสิทธิ์ในการเก็บมันไว้” ถังคังหยุนพูด เขาเชื่อว่าฮานหยวนจะคอยช่วยเหลือเขาในอนาคต ถ้าการแสดงของเขามันน่าพึงพอใจ
เว่ยเฟยเฟยจ้องไปที่ยังคงหยุนอย่างโกรธเคือง ในความคิดของเธอ ถังคังหยุนเป็นชายที่น่ารังเกียจมาก
แต่จางไฮ่กลับยกปืนขึ้นและเล็งไปที่ยังคงหยุนอย่างไม่คาดคิด ในทางกลับกัน ถังคังหยนรู้สึกถึงลางร้าย และเขาก็พยายามที่จะหนีทันที โดยสัญชาตญาณของเขา
“อย่าลองดีนะ!” ฮานหยวนตะโกนออกมาอย่างโกรธเคือง
โชคร้ายที่เสียงปืนมันดังลั่นออกมาก่อน!
ถังคังหยุนที่กําลังจะหลบหนีไปรู้สึกว่าร่างกายของเขาแข็งที่ออีกครั้งหนึ่ง เขาทําได้เพียงมองไปที่จางไฮ่อย่างหวาดหวั่น ซึ่งเป็นชายที่ลั่นไกปืนใส่เขา หลังจากนั้น กระสุนก็พุ่งทะลวงหน้าอกของถังคังหยุนและบดขยี้หัวใจของเขา จนส่งเขากระเด็นออกไปไกลและไถลไปบนพื้นตาของถังคังหยุนยังคงเปิดวก้าง เนื่องจากความตกตะลึง ในขณะที่ร่างกายของเขาสั่นกระตุกไปมาบนพื้น ก่อนที่จะหยุดนิ่งไปตลอดกาล เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าทีมฉี่หยิ่งจะกล้าฆ่าเขาต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้
ใบหน้าของฮานหยวนมืดคล้ำ เมื่อเขาจ้องไปที่รถมินิบัสอย่างเยือกเย็น
“นายกล้าที่จะฆ่าลูกน้องต่อหน้าฉันแบบนี้งั้นเหรอ!?” ฮานหยวนพูดอย่างโกรธเคือง
ความตายของถังคังหยุนเท่ากับการตบใบหน้าของฮานหยวนอย่างแรก ในตอนแรก เขากําลังจะช่วยถังคังหยุน แต่เมื่อเขาถูกเล็งโดยปากกระบอกปืนสไนเปอร์ที่ยืดออกมาจากด้านบนของรถมินิบัส โดยเจียงลู่ฉีที่ใจเย็นมากแล้ว เขาก็ไม่สามารถที่จะขยับตัวได้
“เจียงลู่ฉี” ฮานหยวนพึมพําออกมาอย่างเย็นชา เขารู้ว่าถ้าเขาขยับ เจียงลู่ฉีคงไม่ลังเลที่จะฆ่าเขาทิ้งไป ระหว่างการช่วยถังคังหยุน หรือการปกป้องชีวิตตัวเองแล้ว ทางเลือกของฮานหยวนนั้นชัดเจนมาก กับความจริงที่เขาถูกบังคับให้เลือก มันทําให้เขาหงุดหงิดอย่างมาก มันเป็นเวลานานแล้ว ตั้งแต่ที่มีคนกล้าที่จะปฏิบัติกับเขาอย่างกับแมงเม่า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่เขาเลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นนายพล ฮานหยวนอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่า เจียงลู่ฉีที่เป็นผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไปถึงมีความกล้ามากขนาดนั้น
ในเวลาเดียวกัน เจียงลู่ฉีก็พูดยั่วยุฮานหยวน “นายต้องการแก่นแท้จริงๆงั้นสินะ ฝันไปเถอะ!”
เมื่อเขาได้ยินมัน มันทําให้ฮานหยวนขมวดคิ้ว
เว่ยเฟยเฟยก็หลุดออกมาจากความสับสนของเธอและหันไปมองเจียงลู่ฉี เธอกังวลเกี่ยวกับเขา เมื่อคําพูดคําสุดท้ายของเขาได้ทําลายโอกาสในการแก้ไขสถานการณ์นี้ ถึงแม้ว่าหน่วยจู่โจมจะได้รับการสูญเสียอย่างใหญ่หลวงก็ตาม มันก็ยังคงมีทหารอีกจํานวนมาก รวมทั้งอาวุธด้วย เจียงลู่ฉีมีเพื่อนพ้องเพียงไม่กี่คนที่คอยสนับสนุนเขา ซึ่งพลังอํานาจมันห่างกันอย่างมาก
ในเวลาเดียวกัน ทหารมากมายที่ต่างนับถือเจียงลู่ฉีเป็นดั่งผู้ช่วยชีวิต ต่างรู้สึกกังวลใจ พวกเขาต่างถอนหายใจออกมา เนื่องจากความดื้อรั้นของเจียงลู่ฉี พวกเขาส่วนใหญ่ต่างรู้สึกว่าเจียงลู่ฉีควรที่จะส่งแก่นแท้ไป หลังจากนั้น ฮานหยวนจะไม่มีทางอื่นในการสังหารเขาที่อยู่ด้านหน้า หลังจากกลับไปยังพื้นที่ปลอดภัย ทีมฉี่หยิงก็จะได้รับผลประโยชน์จํานวนมาก จากการกระทําของพวกเขา
แต่ในตอนนี้แล้ว การกระทําของเจียงลู่ฉีเหมือนกับยื่นมีดไปให้กับฮานหยวน อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีไม่ได้สนใจเขาเลย และเขายังคงใจเย็นอยู่ สุดท้ายแล้ว หวันยี่หลิงเป็นคนที่วางแผนจะขโมยรถมินิบัสของเขาก่อน เพื่อทําตามแผนการของเธอแล้ว เธอจะต้องถามหาความคิดเห็นของฮานหยวนก่อน ไม่สําคัญว่าพวกเขาจะทํายังไง เจียงลู่ฉีก็เลือกที่จะลงโทษพวกเขาซะ
ในความคิดของเจียงลู่ฉีแล้ว ฮานหยวนก็เปรียบดั่งกับคนตายแล้ว มันเป็นแค่เวลาเท่านั้น ก่อนที่เจียงลู่ฉีจะฆ่าเขาทิ้งไป
“มันเหมือนกับว่านายปฏิเสธความใจกว้างของฉันนะ” ฮานหยวนพูดออกมา พร้อมกับส่งสัญญาณทางสายตาให้กับหวันยี่หลิง
หวันยี่หลิงรีบหยิบวิทยุสื่อสารของเขาขึ้น และออกคําสั่งให้ทหารเตรียมตัวที่จะต่อสู้ เพียงเวลาไม่นาน รถถังต่อสู้ได้ขยับตัวขึ้นมากันทีละคัน และปืนใหญ่ของพวกเขาต่างเล็งไปที่รถมินิบัส
เจียงลู่ฉีพูดออกมาต่อ เหมือนกับว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นรถถังเลยด้วยซ้ำไป “เอาละ ถ้าเป็นคนอื่นที่พูดกับฉันแล้ว ฉันคงจะรู้สึกขอบคุณต่อความใจกว้างของพวกเขานะ แต่เมื่อเป็นนายที่พูดออกมา ไอ้หมาตัวหนึ่งที่ทําได้แค่เห่าแบบนาย มันทําให้ฉันรู้สึกรังเกียจกับคําพูดของนายมากเลย”
“และเธอ…” เจียงลู่ฉีมองไปที่หวันยี่หลิง
เมื่อสายตาของพวกเขาสบกัน หวันยี่หลิงรู้สึกหวาดกลัวกับสายตาของเจียงลู่ฉีมาก ซึ่งมันเหมือนกับสายตาของนักล่าที่จับจ้องมาที่เหยื่อของเขา ถึงแม้ว่าเธอจะหวาดกลัว หวันยี่หลิงก็พยายามอย่างดีที่สุดที่จะใจเย็นลง สุดท้ายแล้ว ในสายตาของเธอ เจียงลู่ฉียังคงเป็นผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไป แล้วเธอจะกลัวเขาไปทําไมกัน?
“น้องสาวของฉันตายไปเพราะนาย! นายมันสมควรตายมาก!” หวันยี่หลิงกรีดร้องออกมาอย่างโกรธเคือง เจียงลู่ฉียิ้มอย่างเย็นชาและหยุดสนใจเธอ
“เจียงลู่ฉี มันเหมือนว่าฉันจะต้องจับนาย ในข้อหาไม่ปฏิบัติตามคําสั่งแล้วละ น่าเสียดายจริงๆ แม้ว่านายจะเป็นคนที่มีความสามารถก็ตาม ในตอนแรก ฉันต้องการที่จะเคลียร์ความเข้าใจผิดของพวกเราอย่างมีศีลธรรม แต่นายบังคับให้ฉันทําแบบนี้” ฮานหยวนพูด เขายังมีใบหน้าที่ดูเศร้าสร้อย แต่สายตาที่เต็มไปด้วยเจตนาสังหาร ยังหลุดรอดออกมาจากดวงตาของเขา
ใบหน้าของเว่ยเฟยเฟยซีดขาว เธอคิดว่ารถมินิบัสไม่สามารถที่จะทนทานการโจมตีที่ดุเดือดของรถถังได้
“วิ่งหนีไป!” เว่ยเฟยเฟยตะโกนออกมา เธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไปจากที่แห่งนี้กับพีช แต่เจียงลู่ฉีได้ช่วยเหลือพวกเธอไว้แล้ว และแม้ว่าเธอจะช่วยอะไรไม่ได้ เธอก็พยายามอย่างดีที่สุดที่จะช่วย
เจียงลู่ฉีก็ได้ยินคําพูดของเว่ยเฟยเฟย แต่เขาก็ไม่ได้หนีไป เขากลับหันมามองเธอพร้อมกับรอยยิ้มแทน
“เร็วเข้า!” เว่ยเฟยเฟยตะโกนออกมาอีกครั้งหนึ่ง
เจียงลู่ฉีตอบกลับอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “พวกเราไม่เป็นไรหรอก เธอควรที่จะหาที่กําบังและคอยดูแลตัวเองก่อนนะ”
เว่ยเฟยเฟยเปิดปากที่จะพูด แต่มันไม่มีคําพูดใดออกมาจากปากเธอ แต่ฟังจากน้ำเสียงของเจียงลู่ฉีแล้ว เธอก็บอกได้ว่าเขามั่นใจมาก
“ฮานหยวน นายควรที่จะกังวลชีวิตของนายเสียมากกว่านะ นายคิดเหรอว่านายจะปลอดภัย เนื่องจากว่ากองกําลังมันคอยปกป้องนายอยู่แบบนั้น? ถ้านายคิดแบบนั้นแล้ว นายคงคิดผิดแล้วละ!” เจียงลู่ฉีพูด
“มันน่าอายนะที่ฉันจะต้องฆ่านายในวันนี้หน่ะ!” เจียงลู่ฉีพูดเพิ่มเติม พร้อมกับปลดปล่อยออร่าสังหารออกมา
ฮานหยวนตกตะลึง แต่เขามั่นใจในตัวเขา เขาเชื่อว่าเขาสามารถที่จะยึดครองทุกสิ่งทุกอย่างได้ ตราบเท่าที่เขาอยู่ใต้การคุ้มครองของกองทัพ
ในเวลาเดียวกัน ฮานหยวนเปิดตากว้างและเสียงก็ดังขึ้นมาจากเครื่องยนต์ของรถมินิบัส หลังจากนั้น หมอกควันดําก็พวยพุ่งออกมาจากรถมินิบัสของเขา และมันกําลังพุ่งไปทางทีมของฮานหยวน!
“เขาบ้าไปแล้วเหรอ?” ฮานหยวนรู้สึกไม่เชื่อในสายตาตัวเองมาก
