Chapter 543: ขาหัก
ฮานหยวนรู้สึกได้อย่างแรงกล้าเลยว่าถ้าเขาขยับตัว เจียงลู่ฉีก็จะลั่นไกอย่างไม่ลังเลในทันที
“กัปตันเจียงครับ ได้โปรดใจเย็นลงก่อน” ฮานหยวนพูด
ซึ่งเขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป และมันทําให้เขาไม่ได้กังวลกับสถานการณ์วิกฤติเช่นนี้ “มันไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดเลยในการฆ่าผม ในอนาคต ไม่สําคัญว่าคุณจะไปที่ไหน คุณจะได้รับผลกระทบอย่างมาก คุณและทีมของคุณจะไม่มีโอกาสในการก้าวเข้าไปในพื้นที่ปลอดภัยอีกเลย” ฮานหยวนพูดอย่างช้าๆ
เขาเชื่อว่าเจียงลู่ฉีจะเปลี่ยนความคิด เพื่อครอบครัวและเพื่อนของเขา แม้ว่าเจียงลู่ฉีจะค่อนข้างเย่อหยิง เขาคงชั่งน้ำหนักได้ถึง ผลที่ตามมาจากการฆ่านายพล
เมื่อเสียงของฮานหยวนจางหายไป เจียงลู่ฉีก็ลั่นไกออกมาโดยไม่มีคําเตือน!
“อ๊า!”
ถึงแม้ว่าฮานหยวนจะหลบแล้ว เขายังคงโดนยิงเข้าที่ขาอยู่ดี เลือดและเนื้อของเขาสาดกระจาย รวมทั้งเศษกระดูกของ ก่อนที่น่องของเขาจะบิดเบี้ยวไป บาดแผลมันรุนแรงมากจนทําให้ฮานหยวนไม่สามารถที่จะทนใจเย็นต่อได้ และเริ่มกรีดร้องออกมา มันเห็นได้เด่นชัดว่าเจียงลู่นี้ไม่ได้เลือกที่จะฆ่าเขา
ใบหน้าของฮานหยวนซีดขาวมากและปากของเขากระตุกรัวๆ เขาไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้ชัดๆ เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่หนักหน่วงของเขา ถ้าเขาไม่ใช่ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติแล้ว อาการเสียเลือดมากของเขาก็จะทําให้เขาตายกันอย่างแน่นอน
เจียงลู่ฉีก็จ้องฮานหยวนอย่างเหี้ยมโหด ตั้งแต่ที่ฮานหยวนกล้าที่จะคุกคาม เจียงลู่ฉีก็มีเหตุจําเป็นในการสอนบทเรียนเขาสักหน่อย
“ครั้งนี้ มันแค่ขาข้างหนึ่ง ครั้งหน้า ฉันจะยิงขาอีกข้างทิ้งซะ” เจียงลู่นี่พูดอย่างสบายๆ
ฮานหยวนมองไปที่เจียงลู่อย่างหวาดกลัวและสูญเสียความมั่นใจของเขาไป สุดท้ายแล้วเขาก็เข้าใจถึงสายตาของเจียงลู่ฉี ว่าตําแหน่งนายพลของเขามันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย
“สําหรับทีมของฉันหรือฉันจะก้าวเข้าไปในพื้นที่ปลอดภัย หรือจะเป็นสังคมมนุษย์ได้หรือไม่ มันไม่ใช่เรื่องที่นายจะต้องไปสนใจหรอก” เจียงลู่ฉีพูดเพิ่มเติม เมื่อเขาครอบครอง MCV เจียงลู่ฉีก็สามารถที่จะก่อตั้งพื้นที่ปลอดภัยของตัวเองขึ้นมาได้
“สิ่งที่นายควรจะสนใจก็คือชื่อของนายที่จะกลายเป็นที่โดนด่าต่อสาธารณชน! ตั้งแต่แรกแล้ว เจ้าหลุมดํามันเป็นเป้าหมายเพียงอย่างเดียวของนายใช่ไหมละ? นายตั้งใจที่จะสร้างหน่วยจู่โจมขึ้นมาเพื่อกองกําลังคนและอาวุธ ถูกไหม? เพื่ออะไรกันละ? เพื่อที่จะได้แก่นแท้ยังไงละ! นายควรที่จะมีหน้าที่ในการกําจัดภัยคุกคามที่เข้ามาในพื้นที่ปลอดภัย! แต่นายทําอะไรอยู่? นายปล่อยให้ผลประโยชน์ของนายเหนือกว่าสิ่งอื่น นายรู้ไหมว่าคนจํานวนมากเท่าใดต้องตายไป เพราะนายกัน? แย่ไปกว่านั้นแล้ว นายยังรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเจ้าหลุมดํานี่ด้วย แต่นายก็ไม่เคยที่จะแบ่งปันให้กับใครอื่นเลย ถ้านายบอกกับพวกเขาแล้ว ผู้นําของพื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงจะไม่ได้นิ่งเงียบแบบนี้หรอก” เจียงลู่ฉีพูด
สิ่งที่เจียงลู่ฉีพูดนั้นเป็นเรื่องจริง ด้วยเหตุนี้ เขาจึงฉีกกระชากความเป็นผู้ดีของฮานหยวนออกและเปิดเผยด้านที่เขาคอยเก็บซ่อนไว้ต่อทุกคน
ฮานหยวนหัวเราะเยาะออกมาเสียงดังก้อง และก่อนที่เขาจะพูดอะไรออกมา เจียงลู่ฉีก็พูดขัดเขาก่อน “เลขาหวัน ต้องให้ฉันเชิญเธอออกมาด้วยตัวเองไหม?”
หวันยี่หลิงนั้นกําลังซ่อนตัวอยู่ด้านหลังรถถัง ตัวของเธอเปรอะเปลื้อนไปด้วยฝุ่น และกําลังมองหาแว่นของเธออยู่ แต่เมื่อได้ยินน้ำเสียงของเจียงลู่ฉีแล้ว เธอก็ออกมา ใบหน้าที่แต่งตัวของเธอมันยุ่งเหยิงไปแล้ว ในขณะที่ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดกลัว ภาพลักษณ์ของรถมินิบัสที่ชนเข้ากับรถถังมันสดใหม่มากเกินไปสําหรับเธอ เธอยังคิดว่าพวกเธอคงจะตายไปแล้วด้วยซ้ำ เมื่อหวันยี่หลิงรับรู้ได้ว่าเธอยังคงมีชีวิตอยู่ หลังจากที่ชนกัน เธอก็แอบซ่อนตัวอยู่ด้านหลังรถถัง แต่เธอจะหลบหนีจากสัมผัสของหลันซิหยู่ได้ยังไง?
“ไม่ใช่ว่าเธอต้องการที่จะฆ่าฉันงั้นเหรอ? ทําไมเธอไปซ่อนละ?” เจียงลู่ฉีเยาะเย้ย
ร่างกายของหวันยี่หลิงสั่นสะท้าน และมันยิ่งสั่นมากขึ้นไปอีก หลังจากที่เจียงลู่ฉีพูดถึงเธอ จากที่เธอรวบรวมข่าวเกี่ยวกับอดีตของเจียงลู่ฉีแล้ว หวันยี่หลิงก็รู้ถึงลักษณะนิสัยที่ชัดเจนของเขาและไม่เคยที่จะไว้ชีวิตกับศัตรูของเขาเลยซักคน
“เจียง… กัปตันเจียงคะ” หวันยี่หลิงฝืนยิ้มออกมา ชุดยูนิฟอร์มที่เธอสวมอยู่ ขาดไปบางส่วน ในขณะที่ถุงน่องของเธอขาดออก จนเปิดเผยเนื้อหนังของเธอบางส่วน
“ฉันถูกผีสิงก่อนหน้านี้ แต่ฉันสามารถที่จะตอบแทนคุณได้ค่ะ” หวันยี่หลิงจับไปที่เสื้อของเธอและถอดกระดุมเสื้อของเธออย่างช้าๆ จนเปิดเผยเนินอกขาว ชุดชั้นในของเธอค่อนข้างธรรมดาทั่วไป แต่ร่างกายของก็สวยงามมาก
หวันยี่หลิงทําตัวอย่างเรียบร้อยมาโดยตลอด แต่เธอเข้าใจว่าผู้ชายต่างชอบเรื่องเหล่านี้ ยิ่งผู้ชายบางคนยิ่งชอบมากเกี่ยวกับผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ที่ยอมแพ้ต่อหน้าพวกเขา ด้วยเหตุนี้แล้ว หวันยี่หลิงต้องการใช้ผลประโยชน์นี้ในการทําให้เธอรอดตาย
เมื่อเจียงลู่นี้ได้ยินและเห็นหวันยี่หลิงปลดเปลื้องชุด เขาก็มองร่างกายเธออย่างไม่มีพิธีรีรอในเวลาเดียวกัน หวันยี่หลิงก็รู้สึกไม่สบายใจ มันเหมือนกับว่าเขาฉีกกระชากชุดของเธอขาดเป็นชิ้นๆ ด้วยสายตาของเขา แต่เธอยังคงยืดหลังตรง เพื่อทําให้หน้าอกของเธอมันเต่งตึงมากยิ่งขึ้น เธอยังคงรู้สึกเยาะเย้ยเขาในหัวด้วยอยู่ดี เมื่อเจียงลู่ฉีมันเหมือนกับผู้ชายคนอื่น
แต่เจียงลู่ฉีก็ส่ายหัวอย่างผิดหวังและพูดออกมาอย่างขยะแขยง “เหอะ เธอมันน่าเกลียดมากเกินไป”
มันทําให้หวันยี่หลิงตัวแข็งทื่อกับสิ่งที่เธอได้ยิน เธอยอมรับว่าหน้าตาของเธอมันเทียบกับผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างเจียงลู่ฉีไม่ได้ แต่เธอก็ยังเป็นสวยอยู่ดี แต่มาพูดว่าเธอมันน่าเกลียดเกินไป มันเป็นการดูถูกที่ยิ่งไปกว่าการตบหน้าเธอเสียอีก!
หวันยี่หลิงชักสีหน้าใส่เจียงลู่ฉี และเธอก็พูดอย่างโกรธเคือง “กัปตันเจียง! ฉันได้ยินมาว่าคุณยู่ซินเป็นหนึ่งในสมาชิกของคุณ ถ้าฉันจําไม่ผิดแล้วละก็ ครอบครัวของเธอก็น่าจะทํางานอยู่ในสถาบันวิจัยในพื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงอยู่นะ ถ้ากัปตันเจียงคิดว่าพวกเขาจะปลอดภัยแล้วคุณมันใสซื่อเกินไป…”
ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรต่อ ร่างกายของหวันยี่หลิงก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ เมื่อเธอมองไปที่เจียงลู่ฉี เขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และไม่ได้ควบคุมเจตนาสังหารที่หนาแน่นของเขาเอาไว้เลย
หวันยี่หลิงรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครบางคนสาดน้ำทะเลที่เย็นยะเยือกใส่ เมื่อเธอตระหนักได้ว่าคําพูดคุกคามของเธอเป็นความผิดร้ายแรง เธอไม่ควรที่จะพูดคําเหล่านั้นออกไป! ถ้าเธอไม่ได้พูดมันออกไป เธออาจจะมีชีวิตที่ยืนยาวกว่านี้ก็ได้
โชคร้ายที่มันสายเกินไปแล้ว เมื่อเจียงลู่ฉียกปากกระบอกปืนขึ้นเล็งไปที่เธอ!
“ไม่”
เสียงปืนถูกกลบโดยเสียงกรีดร้องของหวนยี่หลิง และกระสุนสไนเปอร์ก็ส่งร่างของเธอกระเด็นออกไปเหมือนกับกระสอบทราย เลือดของเธอก็สาดกระจายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง
เจียงลู่ฉีหงุดหงิดอย่างมากกับการคุกคามของหวันยี่หลิง เธอกล้าดียังไงที่มาข่มขู่ครอบครัวของหลี่ยู่ซินกัน?
การตายของหวันยี่หลังทําให้คนที่คอยดูอยู่ต่างตกตะลึง สุดท้ายแล้ว เธอก็ถือเป็นเลขาของฮานหยวน แต่เจียงลู่นี้ได้เลือกที่จะฆ่าเธอทิ้งไปอย่างไม่ลังเลใจ แต่เมื่อคิดอีกที่แล้ว เจียงลู่ฉียังกล้ายิงไปที่ฮานหยวนได้เลย จนแทบทําให้เขาขาพิการไปทั้งสองข้าง
ทันทีที่เจียงลู่ฉียิงปืนเข้าใสหวันยี่หลิง ฮานหยวนก็กรีดร้องออกมาด้วยเช่นกัน และกระโดดไปที่รถถังอีกคันหนึ่ง เพื่อเอาชีวิตรอด แต่เมื่อเขากําลังจะทํามัน เขาก็รู้สึกราวกับว่ามีค้อนมาทุบหัวของเขารัวๆ ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ฟื้นตัวและเจียงลู่นี้ได้ยิงขาของเขาไปอีกข้างหนึ่ง จนทําให้เขาไม่สามารถที่จะเดินได้อีก!
ฮานหยวนกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ในขณะที่ใบหน้าของเขาขาวซีด ซึ่งเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ เขาแสดงให้เห็นถึงความอดทนอย่างสูงมาก กับการไม่ยอมกลิ้งไปกับพื้น เนื่องจากพิษบาดแผล เจียงลู่ฉีกําลังทรมาณเขาอยู่
“นายลืมสิ่งที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้งั้นเหรอ?” เจียงลู่ฉีพูดอย่างเย็นชา
“โอ๊ย!” ฮานหยวนร้องออกมาเสียงดัง
“ฉันมีคําถามที่อยากถาม” เจียงลู่ฉีพูดต่อ “ถ้านายไม่ต้องการจะตออบ ฉันจะยิงมือหรือนิ้วของนายสักอย่าง นายลองดูได้นะ ถ้านายต้องการ”
ที่จริงแล้ว เจียงลู่ฉีไม่ได้ฆ่าฮานหยวน เพื่อที่จะถามคําถามกับเขา
ฮานหยวนตัวสั่นไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อเขาได้ยินมัน เขาไม่มีความสงสัยเลยแม้แต่นิดเดียว เขาเชื่อว่าเจียงลู่ฉีจะทําสิ่งที่เขาพูดอย่างแน่นอน
“นายรู้เกี่ยวกับเจ้าหลุมดํามากขนาดไหนกัน?” เจียงลู่ฉีถาม เขาสงสัยว่าทําไมฮานหยวนถึงได้รู้เกี่ยวกับพลังงานแสงดํา หรือตัวตนของแก่นแท้ เจียงลู่นี้ได้เรียนรู้มันจากเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาว แต่ฮานหยวนรู้ได้ยังไงละ?
โชคดีที่ฮานหยวนไม่รู้เกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวของเจียงลู่นี้ หรือไม่ก็สามารถดูดซึมพลังงานทั้งหมดได้ เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวเป็นสิ่งพิเศษ แต่เจียงลู่ฉีก็ยังคงสงสัยเกี่ยวกับคําตอบของคําถามนี้ในหัวของเขา พวกเขาคือใครกัน? พวกเขารู้ได้ยังไง? และพวกเขารู้เกี่ยวกับมันได้ยังไง รัฐบาลและกองทัพรู้ความลับที่พวกเขาไม่รู้งั้นเหรอ? สุดท้ายแล้ว ก่อนวันโลกาวินาศ รัฐบาลก็รับรู้ถึงภัยพิบัติก่อนแล้ว ไม่สําคัญว่าเรื่องจริงคืออะไร เจียงลู่นี่ตัดสินใจที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ก่อน ไม่อย่างงั้นแล้ว เขาคงรู้สึกไม่สบายใจอยู่ตลอดเวลา
เจ้าหลุมดําเป็นภัยคุกคามต่อ MCV ของเขา และมันอาจจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้งก็ได้ ตราบเท่าที่ชิ้นส่วนของมันยังมีชีวิตอยู่ นอกจากนี้แล้ว เจ้าหลุมดํายังอยู่ในช่วงเริ่มต้น มันกําลังเติบโตอยู่ ถ้าเจ้าหลุมดํามันโตเต็มวัย มันจะทรงพลังขนาดไหน? แล้วพวกเขาจะทํายังไง?
พูดตามตรงแล้ว มันไม่น่าจะมีสัตว์ประหลาดตัวไหน ที่มันน่ากลัวขนาดนั้น เมื่อพื้นที่ปลอดภัยหลักจะส่งคําเตือนออกไป มันยังต้องใช้พลังงานเป็นจํานวนมาก เจียงลู่นี้รู้ดีเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดจากสิ่งที่ฮานหยวนพูดกับหวันยี่หลิง ซึ่งจะต้องขอบคุณหลันซิหยู่มาก
ฮานหยวนจ้องเจียงลู่ฉีอย่างประหลาดใจ เขาก็ลืมอาการบาดเจ็บไปชั่วคราว
“ผู้บังคับบัญชา พวกเราจะทํายังไงดี?” ทหารถามอย่างฉับพลัน
ผู้บังคับบัญชาหยุดครุ่นคิดอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้น เขาก็โบกมือและพูดออกมา “พวกเรารอก่อน ถ้าพวกเราทําตัวไร้สาระแล้ว พวกเราอาจจะต้องทําร้ายนายพลฮาน”
ทหารที่อยู่ข้างพวกเขากําลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่เขาก็หยุดพูโ ถ้าพวกเขาโจมตีใส่เจียงลู่ฉีแล้ว ฮานหยวนอาจจะหาโอกาสในการหลบหนีได้ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเดินได้แล้วก็ตาม เขาสามารถที่จะใช้มือของเขาหนี้ได้ อย่างไรก็ตาม ทหารก็ยกเลิกความคิดนี้ไป เมื่อฮานหยวนไม่ใช่ผู้นําที่แท้จริงของพวกเขา และเจียงลู่ฉีก็เป็นคนที่ช่วยเหลือพวกเขา ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาโจมตี เพราะว่าเป็นคําสั่งของฮานหยวนและพวกเขาไม่สามารถขัดคําสั่งได้ แต่ในตอนนี้ มันเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้สําหรับฮานหยวนในการสั่งพวกเขา ไม่ต้องพูดเลยว่าพวกเขาส่วนใหญ่ต่างได้ยินสิ่งที่เจียงลู่ฉีเปิดเผยออกมา
“หน่วยจู่โจม….รวมทั้งคําสั่งทั้งหมดของเขาจนถึงตอนนี้ ผู้บังคับบัญชารถถังมองไปที่ฮานหยวนอย่างแปลกประหลาดใจ เขาเต็มไปด้วยคําถาม มันเห็นได้เด่นชัดว่าเจียงลู่ฉีพูดถูก ฮานหยวนไม่เพียงไม่สนใจความปลอดภัยของพวกเขา ถ้าฮานหยวนใช้พวกเขาเป็นดั่งเกราะเนื้อเพื่อให้เจ้าหลุมดํามันอ่อนแอลงจริงๆแล้วละก็ การที่เจียงลู่ฉีฆ่าเขาทิ้งก็เป็นเรื่องที่ถูกต้อง
