Chapter 563: ระเบิดแก๊สมนุษย์
หลิงขมวดคิ้วและถามออกมา “พวกเขาสู้กันเองงั้นเหรอ?”
เจียงลู่ฉีรู้สึกว่ามันแปลกประหลาดมาก แม้แต่สมาชิกของหน่วยพายุต่างสับสนด้วยเช่นกัน
“มันโอกาสที่ดีของเราด้วยเหมือนกัน” จางไฮ่และซุนคุนต่างตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น
เจียงลู่ฉีฉวยโอกาสนี้ไว้และบดขยี้รถถังที่เหลือด้วย MCV ของเขา และฝ่าวงล้อมออกมาได้ เมื่ออยู่ต่อหน้าปราสาทสงครามขนาดใหญ่โตเช่นนี้แล้ว รถถังไม่สามารถที่จะหนีไปไหนได้
“นั่นไม่ใช่รถของผู้บังคับบัญชางั้นเหรอ?” เว่ยเฟยเฟยถามอย่างสับสน เมื่อเธอมองออกไปจากห้องสงคราม
ก่อนหน้านี้ มือปืนหลายต่อหลายคนต่างเล็งมาที่ล้อของ MCV และด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงตกกลายเป็นเป้าหมายของเว่ยเฟยเฟย หนึ่งในทหารของเว่ยเฟยเฟยที่เธอเล็งมานานแล้วหยุดเล็งมาทางล้อรถแล้ว นี่คือเรื่องที่น่าแปลกประหลาดมาก
ท่ามกลางหมอกสีน้ําเงิน เจียงลู่ฉีมองเห็นคนได้ลางๆ หลังจากจ้องเข้าไปในนั้น เจียงลู่ฉีตกตะลิ้งมาก
“ทําไมเธอมาอยู่ที่นี่กันได้เนี่ย!?” เจียงลู่ฉีอุทาน
“ใครคะพี่?” เจียงจู้อิงถาม
“เซียงซัวไฮ่!”
หลันซิหยู่มองไปทางเซียงซัวไฮ่อย่างประหลาดใจ “เซียงซัวไฮ่?”
มันเห็นได้เด่นชัดเลยว่า เซียงซัวไฮ่ได้ช่วยพวกเธอไว้ เมื่อใบมีดลมของเธอได้ทําความเสียหายอย่างหนักหน่วงกับรถซงหลิงเฉิน รวมทั้งรถข้างๆด้วย โชคร้ายที่เซียงซัวไฮ่ติดอยู่ในกับดัก ตั้งแต่ที่เธออยู่ใจกลางของหน่วยพายุ
ลมที่พัดอย่างรุนแรงของเซียงซัวไฮ่เริ่มที่จะเบาลง เมื่อพลังโจมตีรุนแรงก่อนหน้านี้ได้ใช้พลังงานของเธอไปครึ่งหนึ่ง และการที่จะสร้างลมไว้นานเช่นนี้มันส่งผลกระทบกับตัวเธอหนักมาก เพียงเวลาไม่นาน ร่างของเซียงซัวไฮ่ก็ปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจน โดยปราศจากการสนับสนุนของลมแล้ว เธอหล่นลงมาจากฟากฟ้าและกระแทกกับพื้นดินพร้อมกับเสียงโอดครวญ เธอเงยหน้าขึ้น และจ้องไปที่ซงหลิงเฉินด้วยใบหน้าที่ซีดขาวของเธอ
“เธอไม่เห็นหรือไง? ลมของเธออาจจะปกป้องเธอมาได้จนถึงตอนนี้ แต่มันก็ได้แพร่กระจายแก๊สพิษของฉันไปมากด้วยเหมือนกันนะ” ซงหลิงเฉินบ่นออกมา เพียงเวลาไม่นานที่เขาเปิดปาก หมอกควันสีน้ําเงินก็ลอยออกมาจากปากของเขา
“เอาละ? เป็นไปไงมั่งกับการโดนแก๊สพิษของฉัน? เธอคิดเหรอว่าเจียงลู่ฉีจะเป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยนะ? เปิดตาได้แล้วยัยโง่ เขามันเป็นแค่ขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้นแหละ!” ซงหลิงเฉินพูดออกมาด้วยเสียงเยาะเย้ย
หลังจากนั้น ร่างกายและดวงตาของเขาก็กลายเป็นสีน้ําเงินมากขึ้น ในขณะที่หมอกเริ่มที่จะกระจายออกมาจากจุดที่เขายืนอยู่ หมอกของเขาทําให้ถนนปูนซีเมนต์โดนกัดกร่อนด้วยเช่นกัน!
เซียงซัวไฮ่ไม่เพียงแต่หน้าซีดขาวมากขึ้น แต่เธอยังรู้สึกอ่อนแอมากขึ้นด้วยเช่นกัน แม้แต่ผมของเธอก็ยังติดหมอกสีน้ําเงินลางๆ ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะปัดแก๊สพิษออกไปก่อนหน้านี้ และพยายามกั้นหายใจของเธอให้มากที่สุดเท่าที่เธอจะทําได้แล้วก็ตามที แก๊สพิษยังคงสัมผัสกับผิวหนังของเธอ ถ้าเธอไม่ได้ใช้พลังงานไปมาก เซียงซัวไฮ่คงจะเป็นฝ่ายได้เปรียบในการต่อสู้นี้ แต่โชคร้ายที่หมอกพิษสามารถที่จะเข้าไปในอวัยวะภายในของเธอได้ จนทําให้เธอได้รับบาดเจ็บในทันที แก๊สพิษมันมีความเป็นพิษสูงมาก
เซียงซัวไฮ่พยายามที่จะลึกขึ้นยืน เธอดูบอบบางมาก หลังจากโดนพิษเข้าไป แต่เซียงซัวไฮ่ยังคงจ้องไปที่ซงหลิงเฉินอย่างเย็นชา ศักดิ์ศรีของเธอไม่สามารถที่จะถูกทําร้ายได้
“อย่าเอานายไปเปรียบเทียบกับเจียงลู่ฉีเลย นายมันห่างชั้นมากเกินไปกับเขา!” เซียงซัวไฮ่พูด เธอได้เห็นเจียงลู่ฉีกําจัดปลาปักเป้ากลายพันธุ์และช่วยคนในค่ายของเธอมาก่อนแล้ว ดังนั้นเธอจะอดกลั้นไม่ให้โต้กลับคําพูดอันหยิ่งยโสของซงหลิงเฉินได้ยังไงกัน?
ซงหลิงเฉินเดาะลิ้นแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เมื่อเขากําลังจะออกคําสั่ง ลมพายุที่รุนแรงพร้อมกับใบมีดลมได้พัดเข้าใส่เขา
ซงหลิงเฉินหลบพวกมันอย่างรวดเร็วและพูดต่อ “เธออย่ารีบเลย พวกเธอทั้งหมดก็จะตายกันนั่นแหละ”
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว!” เซียงซัวไฮ่พูดขัดเขา
เซียงซัวไฮ่พลิกตัวและเรียกลมที่พัดอย่างเกรี้ยวกราดด้วยพลังงานที่เหลืออยู่ของเธอ หลังจากนั้น ใบมีดลมดาบนับไม่ถ้วนต่างล้อมรอบเข้าใส่ซงหลิงเฉิน อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเซียงซัวไฮ่ก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เธอไม่ได้เหลือพลังงานไว้มากแล้ว
“เซียงซัวไฮ่ เธอต้องการตายงั้นเรอะ!?” ซงหลิงเฉินครามออกมา
เซียงซัวไฮ่แค่เหลือบตามองไปทางรถของเจียงลู่ฉีและกระซิบออกมา “เจียงลู่ฉี ฉันช่วยนายได้แค่นี้นะ หนีไปเร็วเข้า”
หลังจากนั้นเธอหันไปมองซงหลิงเฉินและพูดต่อ “มันคงจะดีกว่านะ ถ้านายจะกังวลเกี่ยวกับตัวของนายเอง นายได้ดูถูกฉันมาตั้งแต่แรกแล้ว ให้ฉันพิสูจน์ว่านายคิดผิดละกัน!” เมื่อเป็นหัวหน้าของค่ายเธอ เซียงซัวไฮ่ไม่เคยพิจารณาเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอ
นี่คือเหตุผลที่ว่าเธอไม่เคยเชื่อใจซงหลิงเฉินเลย สุดท้ายแล้ว เขาก็เป็นแค่กบในบ่อ “ฉันบอกนายแล้วว่าถ้านายต้องการฆ่าฉันทิ้ง นายจะต้องจ่ายบทเรียน!” เซียงซัวไฮ่กรีดร้องออกมา
“อ้า!”
สมาชิกทั้งหมดบนรถถังและรถติดเกราะต่างอดที่จะปิดหูของพวกเขาเสียไม่ได้ เสียงแหลมคม และถูกเสริมด้วยแรงลมได้ทําร้ายหูของพวกเขา ในเวลาเดียวกัน ใบมีดลมได้ลอยขึ้นไปทั่วทุกทิศทาง ดังนั้นสมาชิกของหน่วยพายุต้องการที่จะเลิกสู้ แล้วไปซ่อนในรถถังอีกครั้งหนึ่ง สําหรับรถที่บอบบางกว่านั้นแล้ว ภายนอกของรถต่างถูกทําลายด้วยใบมีดลมที่ทรงพลัง
ใบมีดลมดาบส่วนใหญ่ถูกรวมกันเหมือนกับใบมีดแหลมคมที่อยู่ล้อมรอบซงหลิงเฉิน และกรีดผ่านผิวหนังของเขาไป ภายใต้การโจมตีเช่นนี้แล้ว แม้แต่ผิวของสัตว์กลายพันธุ์ที่หนามากยังคงถูกตัดขาดเป็นชิ้นๆ ทันใดนั้น หมอกควันสีน้ําเงินก็พุ่งออกมาจากใบมีดลมดาบ และหลังจากนั้น ร่างสีน้ําเงินกระโดดออกตามมาด้วยความเร็วสูง ร่างของซงหลิงเฉินปกคลุมไปด้วยบาดแผลมากมาย แต่พวกมันต่างฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เขาไม่สามารถที่จะกลั้นเจตนาสังหารที่หนาแน่นของเขาไว้ได้อีกต่อไป เขามองไปที่เซียงซัวไฮ้และตะโกนออกมา “ฉันจะฆ่าเธอทิ้งซะ!”
ในเวลาเดียวกัน เขาเปิดปากของเขาออก และปลดปล่อยหมอกที่เหมือนลูกธนูแหลมยิงไปทางรถ MCV ของเจียงลู่ฉี
เซียงซัวไฮ่ได้ถูกพันไปด้วยหมอกพิษแล้ว แต่เมื่อเธอเห็นฉากที่เกิดขึ้น เธอถามอย่างกระวนกระวายใจ “เธอต้องการจะทําอะไร?” เธอโบกมือของเธออย่างรวดเร็ว เพื่อสร้างลมขึ้น
“เธอควรกังวลกับตัวของเธอไว้ก่อนนะ!” ซงหลิงเฉินตะโกนออกมา ในขณะที่พุ่งไปข้างหน้า และจับไปที่ขาของเซียงซัวไฮ่ หลังจากนั้นเขาก็ขว้างเธอเข้าใส่เพดานรถอย่างรุนแรง ลมที่เธอส่งไปป้องกันหมอกควันได้จางหายไป เมื่อเธอสติหลุดไปนิดหนึ่ง
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันอยู่ห่างไปไม่กี่เมตรกับ MCV ซงหลิงเฉินมองไปที่ MCV อย่างเย็นชา สําหรับหนึ่งในลูกน้องของหลัวเจียเฟิงแล้ว เขาจะตายง่ายๆได้ยังไง? สําหรับเขาแล้ว เกมพึ่งจะเริ่มต้นเพียงเท่านั้น
แก๊สพิษนั้นเป็นความสามารถที่แท้จริงของเขา เมื่อแก๊สพิษแพร่กระจายออกไป ทุกคนที่โดนมันปกคลุมต่างจะตายลง ถ้าซงหลิงเฉินใช้พลังงานถึงขีดสุด แก๊สพิษของเขาจะไม่ต่างไปจากระเบิดแก๊สเลย เมื่อมันสามารถที่จะระเบิดรัศมี 600 เมตร
ในอดีต การใช้งานระเบิดแก๊สในสงครามถูกเรียกว่าเป็นวิธีที่เลวทรามมาก แต่แก๊สพิษของซงหลิงเฉินแย่กว่าระเบิดแก๊สในอดีตเสียอีก ยิ่งรัศมีของแก๊สพิษมันเล็กมากเท่าใด ความหนาแน่นของมันจะเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น แม้แต่เหล็กยังถูกกัดกร่อนได้เลย ไม่ต้องพูดถึงผิวหนัง และเลือดเลย เมื่อเขาฟื้นฟูแก๊สพิษ มันจะไม่มีสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในบริเวณนี้เลย ในความคิดของเขาแล้ว เจียงลู่ฉีและสมาชิกของเขาทั้งหมดกําลังจะหายไปจากโลกใบนี้
ในเวลาเดียวกัน เขาต้องการที่จะให้เซียงซัวไฮ่รับรู้ว่าเธอไม่สามารถป้องกันคนรักของเธอไม่ให้ตายได้ เมื่อเธอล้มเหลวในการหยุดลูกธนูแก๊ส เซียงซัวไฮ่กระวนกระวายใจมาก เธอพยายามที่จะลุกขึ้นยืน บนใบหน้าที่ซีดขาวของเธอ เลือดก็หยดมาจากมุมปาก เมื่อเห็นซงหลิงเฉินเดินเข้ามาหาเธอทีละก้าว ทีละก้าว เซียงซัวไฮ่ก็หันตัวกลับอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงลม
ซงหลิงเฉินเดาะลิ้นและแพร่กระจายแก๊สพิษไปล้อมรอบเซียงซัวไฮ่ และทําให้ลมของเธอเป็นพิษ เธอทําได้เพียงสลายลมของเธอไปและวิ่งหนีด้วยเท้าของเธอเพียงอย่างเดียว เธอรู้สึกได้ถึงช่วงเวลาชี้เป็นชี้ตาย เมื่อปืนหลายต่อหลายกระบอกต่างเล็งมาที่เธอ เธอสามารถทําได้เพียงหลบมันด้วยสัญชาตญาณของเธอเพียงอย่างเดียว ทุกครั้งที่เธอหลบ เธอได้ใช้ความแข็งแกร่งของเธอไปทั้งหมด เพียงแค่วิ่งหนีอย่างเดียว มันทําให้ใบหน้าของเซียงซัวไฮ่ซีดขึ้น ผิวหนังของเธอแทบจะโปร่งใสแล้ว และฝ่าเท้าของเธอมันหนักขึ้นเรื่อยๆ เธอแทบจะไม่รู้สึกถึงตัวตนของเธออีกแล้ว
ในทางกลับกัน เสียงของฝีเท้าของซงหลิงเฉินที่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง มันยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับสายฟ้าที่ผ่าลงมาที่หูของเธอ
“ฉันจะตายที่นี่สินะ” เซียงซัวไฮ่คิด เธอไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรตามมากับสมาชิกและเจียงลู่ฉี นอกจากนี้แล้ว เธอไม่ต้องการที่จะตาย เธอต้องการที่จะเห็นว่าโลกนี้มันจะถึงจุดจบหรือไม่ แต่มันคงสายเกินไปเสียแล้ว
“ปืนใหญ่สุญญากาศยังชาร์จไม่เสร็จ ปิดประตูและหน้าต่างทุกบาน ยิงปืนไฟแทนซะ!” ด้านในรถ MCV เจียงลู่ฉีสั่งออกมาอย่างเร่งรีบ
ปืนไฟถูกยิงออกมาและกลืนกินลูกธนูพิษสีน้ําเงินออกไป ความร้อนก็ถาโถมเข้าใสกับบริเวณรอบข้าง
“อะไรวะเนี่ย? รถมันพ่นไฟได้ด้วยเรอะ?” สมาชิกของหน่วยพายุตกตะลึงออกมา พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่ารถหน้าตาประหลาดแบบนี้จะมีอาวุธที่ทรงพลังมากมายเช่นนี้
แม้แต่ซงหลิงเฉินยังคงตกตะลึง หลังจากที่เห็นเรื่องที่เกิดขึ้น ลุกธนูพิษที่เขาสร้างถูกเผาไปอย่างง่ายดาย นอกจากนี้แล้ว เปลวไฟยังคงพุ่งมาทางทีมของเขา โดยเฉพาะเขา ซึ่งมันพุ่งมาด้วยความเร็วสูง
“สมาชิกทุกคน เตรียมตัว” ซงหลิงเฮินพึ่งจะตะโกนออกมา
โชคร้ายที่เจียงลู่ฉีได้สั่งให้ใช้งานฟังก์ชั่นเร่งความเร็วแล้ว มันเป็นครั้งแรกสําหรับเจียงลู่ฉีที่ใช้งานฟังก์ชั่นเร่งความเร็วโดยการใช้แสงดําเพียงอย่างเดียว
เสียงของซงหลิงเฉินถูกปกคลุมไปด้วยเสียงที่ดังก้อง หลังจากนั้นเหมือนกับว่าพื้นที่ด้านหน้าของเขาถูกตัดออกไป ซงหลิงเฉินพบว่า MCV ได้มาปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของพวกเขาแล้ว รถหลายต่อหลายคันของหน่วยพายุต่างถูกทําลายไปโดยเปลวไฟที่โหมกระหน่ํา นอกจากเปลวเพลิงแล้ว แหกระแสไฟฟ้าที่อันตรายได้ปกคลุมเข้า MCV ไว้
MCV ได้พุ่งชนเข้าใส่รถถังและรถติดเกราะอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่ได้โจมตีอย่างหนักหน่วงเข้าใส่!
ในครั้งนี้ ชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในห้องสงคราม เจียงลู่ฉีเล็งปืนของเขาไปทางชายสีน้ําเงิน ที่จริงแล้ว มันเป็นเรื่องที่ยากของเขาในการเล็งไปทางซงหลิงเฉิน ท่ามกลางคนที่มากมายเช่นนี้ แต่มันกลับกลายเป็นเรื่องที่ค่อนข้างง่ายแล้ว
“ใครบอกนายให้กลายเป็นสีน้ําเงินกัน?” เจียงลู่ฉีพูดอย่างมีความสุข เขาพิจารณาว่าหน่วยพายุเป็นศัตรูที่ทรงอํานาจ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาสามารถที่จะกําจัดเขาได้ ซึ่งหลิงเฉินได้ดูถูกพลังที่แท้จริงของทีมฉี่หยิงไว้มากเกินไป
“ซิหยู่!” เจียงลู่ฉีตะโกนออกมา
เข็มล่องหนได้พุ่งทะลวงผ่านอากาศเข้าไปในวิญญาณของซงหลงเฉินโดยตรง ร่างกายของเขา แข็งทื่อขึ้นก่อนที่เขาจะได้หลบ
“เป็นไปไม่ได้!” ซงหลิงเฉินคิด เขาเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติระดับสองแล้วแท้ๆ แต่เขายังตัวแข็งทื่อนานประมาณหนึ่งวินาที แต่มันก็มาพอสําหรับเจียงลู่ฉีในการยิงแล้ว!
“อ๊า!” ซงหลิงเฉินกรีดร้องออกมา ภายใต้ผิวหนังของเขา หลอดเลือดของเขาก็ปูดขึ้นอย่างรุนแรง ต่อหน้าความตายของเขาแล้ว ซึ่งหลิงเฉินตัดสินใจที่จะปลดปล่อยแก๊สพิษทั้งหมดของเขาออกไป และเตรียมที่จะพาทุกคนไปลงนรกพร้อมกับเขา
เขาต้องการที่จะตายไปพร้อมกับเจียงลู่ฉีและสมาชิกของเขาไปด้วยกัน แก๊สพิษที่เลวร้ายได้พุ่งกระจายไปทั่วทุกแห่งอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับแพร่กระจายอย่างรวดเร็วกว่าแต่ก่อน
“อ๊าก!!” ทหารที่อยู่ด้านในรถถังที่อยู่ใกล้กับเขาต่างปกคลุมปากและจมูกของเขา ในขณะที่กรีดร้องออกมา อย่างไรก็ตาม ผิวหนังของเขายังคงโผล่ขึ้นมาอย่างชัดเจน ตราบเท่าที่ผิวหนังของพวกเขาสัมผัสเข้ากับแก๊สสีน้ําเงิน ผิวหนังของพวกเขาก็จะเน่าเสียและตายไปในทันที คนเหล่านี้ต่างกลิ้งไปมาอย่างเจ็บปวด พวกเขาบางคนไม่สามารถที่จะทนกับความเจ็บปวดไว้ได้ จนพวกเขายิงปืนฆ่าตัวตาย
ปืนไฟยังคงพ่นออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่มันไม่สามารถที่จะเผาแก๊สได้ทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน ควันลมก็พัดออก และได้พัดเปลวไฟของปืนไฟไปข้างหน้า
ในเวลาเดียวกัน ลมได้พัดแก๊สที่เหลือออกไป หลายนาทีต่อมา เหลือเพียงแต่ร่างของซงหลิงเฉินที่นอนกองอยู่บนพื้น พ่นทิ้งไว้แต่หมอกพิษเพียงเท่านั้น
ในครั้งนี้ รถถังได้ขยับไปยังด้านข้าง เปิดทางให้ปืนไฟของ MCV เจียงลู่ฉีขับ MCV ของเขาไปยังร่างของซงหลิงเฉิน หลังจากนั้น ปืนไฟอุณหภูมิสูงได้ปกคลุมไปทั้งร่างของซงหลิงเฉิน และเผาร่างของเขาทิ้งไป
ทันใดนั้น เกมก็จบลง มันจบไวมากเกินไป
ในครั้งนี้ เจียงลู่ฉีเปิดประตูและลงจากรถ สมาชิกทั้งหมดของหน่วยพายุต่างจ้องไปที่เจียงลู่ฉีอย่างเงียบงัน เมื่อเจียงลู่ฉีเดินไปทางพวกเขาแล้ว มันไม่มีใครกล้าที่จะยิงพวกเขาเลยแม้แต่นิดเดียว หลังจากนั้น พวกเขาเห็นเจียงลู่ฉีเดินไปที่ด้านหน้าของเซียงซัวไฮ่
ผิวหนังของเซียงซัวไฮ่โปร่งใส เธอมองไปทางเจียงลู่ฉีด้วยดวงตาที่เย็นชาของเธอ เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นดั่งความฝัน!
