The Daily Life of the Immortal King – ตอนที่ 164

ตอนที่ 164

ตอนที่ 164 ดีใจและกังวลใจ

จากข้อมูลของสองคิงชู แฮคเกอร์แบล็คใช้เวลาสองวันสองคืนเต็มในการหาข้อมูล ในที่สุดพวกเขาก็หาเบาะแสจนเจอ แต่พวกเขาไม่ได้เตรียมใจที่จะมาเจอสถานการณ์แบบนี้ แม้แต่หวังลิ่งยังรู้สึกหงุดหงิด

ปัญหาใหญ่ที่สุดตอนนี้ก็คือ เขาจะต้องค้นหานหวี่วาเด็กผู้หญิงผู้ปั้นโคลนคนนั้น

แน่นอนว่าถ้าหากเขาไม่มียันต์ผนึกพลังวิญญาณอยู่ เขาคงใช้พลังวิญญาณของเขาค้นหาเป้าหมายไปแล้ว แต่ติดตรงที่ว่าถ้าหากเขาใช้งานมัน ไฟคงดับทั่วทั้งเมืองซึ่งหวังลิ่งก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้น

ปัญหาหน้ากากผีดิบนั้นค่อนข้างซับซ้อน เจ้าของร้านทานนั้นมองทั้งสามด้วยความรู้สึกหนักใจ จากนั้นไม่นานเขาก็เดินไปหยิบกล่องเหล็กใบหนึ่งจากลิ้นชักใต้โต๊ะทํางานของเขานํามาให้เทพมือระเบิด

“คุณเจ้าของร้านสิ่งนี้คือ?”

“มันคือเมล็ดฮอว์ธอร์น” (Hawthorn เป็นพืชตระกูลเดียวกันกับดอกกุหลาบ) เจ้าของร้านทานตอบ “มันเป็นสําสัญญาในวัยเด็กระหว่างฉันและเธอ ให้หาที่ปลูกเมล็ดนี้และวันที่ดอกไม้เบ่งบานมีผลเต็มต้น เธอจะปรากฏตัวให้ฉันเห็นใต้ต้นไม้นั่น”

“มันจะได้เป็นอย่างนั้นจริงเหรอ…”

เป็นเวลาหลายปีแล้ว…คนส่วนใหญ่มักจะจําชื่อเพื่อนสมัยเด็กไม่ได้และยิ่งเป็นสัญญาด้วย เทพมือระเบิดหวนนึกถึงวัยเด็กของเขา เขานั้นเคยฝันว่าจะแต่งงานกับเด็กผู้หญิงทุกคนในโรงเรียน…แต่จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคงโสดสนิท!

“ยังไงพวกเราก็ไม่มีทางเลือกอื่นขอนไม้ขอนไหนลอยมาพวกเราก็คงต้องคว้ามันไว้ก่อน…” เทพมือระเบิดเปิดกล่องเหล็กและหยิบเอาเมล็ดพืชอันนั้นออกมา

เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืนแล้วเมื่อเทพมือระเบิดกลับถึงบ้านของเขา ในเวลานั้นเองทั้งเขาและสองคิงซูก็ทราบข่าวจากสองสีว่า มีคนจากปราสาทตระกูลโม่มาสืบเรื่องของสองคิงชูเพื่อยืนยันว่าสองคิงซูนั้นเสียชีวิตแล้วจริงๆ

น่าเสียดายที่สองสีกันทั้งสองคนนั้นลงชักโครกไปเสียแล้ว พวกเขาจึงไม่สามารถรีดไถข้อมูลใดได้ ไม่เช่นนั้นแล้วสองคิงชุมั่นใจว่าเขาจะต้องรีดข้อมูลลับออกมาได้ไม่มากก็น้อย

“คุณต้องระมัดระวังตัวหน่อยนะในช่วงสองสามวันนี้ เพราะพวกนั้นน่าจะรู้แล้วว่าคุณยังมีชีวิตอยู่” เทพมือระเบิดพูดกับสองคิงชูในระหว่างที่เขาฝังเมล็ดฮอว์ธอร์นลงในสวนหลังบ้านเขา

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ คุณหวังยังไม่เอากางเกงขายาวกลับไปเลย” สองคิงซูตอบกลับ

“ของวิเศษทุกชิ้นมีวันหมดอายุ แม้ว่าจะเป็นน้องลิ่งลงอาคมเองกับมือก็เถอะ แต่จากที่เห็นมันคงอยู่ได้อีกไม่นานหรอก ดังนั้นหลีกเลี่ยงการปะทะเท่าที่ทําได้ เข้าใจไหม?”

สองคิงชูพยักหน้าเหมือนไก่ที่กําลังกินข้าวเปลือก “ได้ครับ! อีกอย่างคือผมยังไม่ได้เอารองเท้าแตะของบ้านคุณหวังไปคืนเลย ถ้าหากผมวิ่งผมจะวิ่งได้เร็วกว่ารถเสียอีก”

สองคิงชู: “ว่าแต่ว่า เมล็ดนั่น มันจะได้ผลหรอครับ?”

“ก็ไม่รู้สิ” เทพมือระเบิดกลบดินพลังวิญญาณบิดทับเมล็ดพืช

จากการคําณวนของเขา แม้ว่าจะใช้ดินพลังวิญญาณ มันก็น่าจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย5วันกว่าเมล็ดจะกลายเป็นต้นอ่อน และใช้เวลาอีกครึ่งเดือนกว่าจะโตเป็นต้น แต่สิ่งที่สําคัญที่สุดนั่นอยู่ที่นหวี่วาจะปรากฏตามที่สัญญาไว้หรือไม่ยังคงเป็นปริศนา

พวกเขามองดินที่พูนออกมาจากพื้นด้วยแววตาเหม่อลอยและคิดว่าเรื่องนี้มันช่างน่าหนักใจเสียจริงๆ

วันศุกร์ที่ 3 มิถุนายน

ในเช้าวันนี้มีทั้งคนที่ดีใจและคนที่กังวลใจ สําหรับการเข้าค่ายฝึกทหารนั้น นักเรียนชายทุกคนจะต้องตัดผมสั้น แต่ก็มีบางคนที่สั้นเกินแบบไม่ได้ตั้งใจ ดั่งเช่นเช็นเฉาเป็นต้นที่เผยให้เห็นหนังศีรษะเขียวทั้งสี่ด้าน

เช็นเฉาเอามือปิดหัวตัวเองอย่างเขินอาย ตอนก่อนจะตัดผมเขาได้กําชับช่างตัดผมแล้วว่าให้ตัดออกเพียงแค่นิดเดียว แม้ว่าจะตัดผมสั้นเตรียมทหาร แต่เขาก็อยากจะให้มันดูดีนิดนึง! เขาไม่คิดว่าแค่เผลอไปแปปเดียวช่างตัดผมกับกรรไกรคู่ใจตัดผมของเขาเสียเกลี้ยง

ค่าตัดผมก็ราคาแพงแต่ดันได้ทรงผมแบบนี้มา

เมื่ออาจารย์ป่านเดินเข้ามาในห้องเรียน ทั้งห้องเรียนก็ยังคงพูดคุยกันเกี่ยวกับทรงผม แต่แทนที่อาจารย์ป่านจะโมโหเหมือนทุกครั้ง เธอค่อยๆวางอุปกรณ์ของเธอลงบนโต๊ะและชื่นชมทรงผมเด็กนักเรียนชายที่เธอดูแล

เด็กผู้ชายต้องคู่กับผมสั้นแบบนี้สิทั้งดูดีและสมกับวัย!

ด้วยการที่เป็นบุคลากรแถวหน้าของโรงเรียนอันดับที่60 อาจารย์ป่านสอนนักเรียนมาหลายต่อหลายรุ่น ภายใต้กฎระเบียบเคร่งครัดของเธอ ลึกๆข้างในใจเธอก็ไม่รู้ว่าทําไมเวลาเธอมองนักเรียนชายไว้ผมสั้นเธอรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจ

ในขณะที่ทางอาจารย์ป่านกําลังชื่นชมเด็กนักเรียนในห้องของเธอ ทางอีกด้านหนึ่งสมาคมร้อยโรงเรียนกําลังอยู่ในความโกลาหล

โจวยี่นั่งอยู่ที่โต๊ะทํางานด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด ตั้งแต่เงาสายธารบุกโรงเรียนอันดับที่60 เขาก็ไม่เคยหยุดกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทันทีที่เขาได้เลื่อนตําแหน่ง เขาได้เสริมกําลังรักษาความปลอดภัยในทุกโรงเรียนที่เขารับผิดชอบ เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก

โจวไม่อยากให้มีข้อผิดพลาดใดเกิดขึ้นอีกในขณะที่เขาอยู่ในห้องทํางานนี้

วัฒนธรรมของราชการผู้ฝึกตนนั้นค่อนข้างซับซ้อนเกินกว่าคนธรรมดาจะนึกถึง โรงเรียนอันดับที่60นั้นเป็นโรงเรียนเก่าเขา ถ้าหากเขาไม่สามารถปกป้องโรงเรียนเก่าของเขาได้ เขาคงโดนสังคมภายนอกล้อเลียน อีกไม่นานก็จะถึงวันเข้าค่ายฝึกทหารของโรงเรียนอันดับที่60แล้ว โจวยี่จึงได้แอบเพิ่มกําลังการป้องกันเพื่อคอยรับมือ

แต่โชคไม่ดีที่ในเวลาน่าสิวน่าขวานนี้เขาก็ได้รับข่าวร้ายบางอย่าง

น้องสาวของหัวหน้าองค์กรเงาสายธาร ผู้ซึ่งโดนจับกุมที่โรงเรียนอันดับที่ 59ในตอนนั้นได้แหกคุกหนีออกไป!

คุกสูงสุดเมืองซึ่งไห่นั้นเป็นที่ที่ตํารวจส่งนักโทษคดีร้ายแรงไปขังไว้ นักโทษชื่อดังหลายคนถูกขังไว้ที่คุกแห่งนั้น ตัวอย่างนักศึกษาของมหาวิทยาลัยฟูริผู้ซึ่งวางยาเพื่อนร่วมห้อง เขาถูกจองจําไว้ที่คุกนี่เป็นระยะเวลานานก่อนที่ท้ายที่สุดจะถูกตัดสินให้ประหารชีวิต

ข่าวการแหกคุกนั้นทําให้บรรดาผู้นําตื่นตัว ผู้ตรวจการกลางได้จัดตั้งทีมสืบสวนสอบสวนพิเศษขึ้นในเมืองซึ่งไห่ เลขาซุนดาลังรีบไปยังสถานที่เกิดเหตุทันทีที่ได้ทราบข่าว มีคนสามารถแหกคุกสูงสุดเมืองซ่งไห่นั้นเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง

ผู้ฝึกตนที่ถูกส่งไปยังคุกสูงสุดนั้นจะถูกลงอาคมผนึกพลังวิญญาณไว้ และกุญแจมือยังทําถูกสั่งทําพิเศษสามารถผนึกพลังได้อีกทางนึงด้วย ข้างใต้คุกสูงสุดลึกลงไปกว่าพันลี้นั้นติดตั้งเครื่องกําเนิดพลังวิญญาณ พร้อมทั้งกําแพงคุกที่สูงรอบทิศทางต่อให้เป็นไททัน (Titan: Attack on Titan) ก็ไม่สามารถปีนข้ามมาได้ เพราะฉะนั้นสําหรับคนในก็ออกไปข้างนอกยากเช่นกัน

เมื่อเลขาซุนดาคังถึงที่เกิดเหตุ ตํารวจก็ได้กระจายกําลังตรวจสอบที่เกิดเหตุอยู่ก่อนหน้าแล้ว

ณ เวลานี้ ข่าวดีเพียงข่าวเดียวที่พวกเขาพบนั่นก็คือ นักโทษที่หลบหนียังไม่ได้ออกไปจากเขตคุกสูงสุด

แต่วิธีที่ใช้หลบหนีนั้นค่อนข้างน่าเหลือเชื่อ นักโทษได้ถอดชิ้นส่วนเหล็กข้างใต้เตียงของห้องขังและได้ใช้ส้อมจากบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปขุดหนีออกไป

จากประสบการณ์ของนายตํารวจหวังนั้น เขาพบว่าร้อมอันนั้นเป็นร้อมของบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปยี่ห้อ “Kang Shifu” !!(เป็นบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปยี่ห้อดังของจีน)

The Daily Life of the Immortal King

The Daily Life of the Immortal King

Status: Ongoing

เรื่องย่อ

เขาผู้ซึ่งเป็นอัฉริยะได้รับพลังใหม่หนึ่งขั้นในทุกๆสองปีตั้งแต่เขาอายุได้เพียง1ขวบ หวังลิ่งมีพลังมหาศาลเกินกว่าที่เขาจะควบคุม ตอนนี้เขาอายุ16ปีเขาเริ่มเข้าเรียนในระดับมัธยมปลายและพบเจอเรื่องวุ่นๆมากมาย เขาวางแผนไว้เพียงอย่างเดียวคือการทำตัวให้ไม่เป็นจุดสนใจ แต่ดูเหมือนแผนของเขาจะค่อยๆลอยห่างไกลออกไปทุกที

ฉันก็แค่อยากจะกินขนมบะหมี่ของฉันอย่างสงบสุขเท่านั้นเ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท