The Daily Life of the Immortal King – ตอนที่ 174

ตอนที่ 174 ต้องระมัดระวังตัวอยู่เสมอ!

ปฏิบัติการถล่มรังผู้ก่อการร้ายโดยกองกําลังอิสระแมวเจิ้งทานจบลงที่ประสบความสําเร็จอย่างสวยงามปราศจากผู้(แมว)เสียชีวิต(เฉพาะแมว) ระหว่างปฏิบัติการเครื่องรางเกราะเบาของหวังลิ่งนั้นมีประสิทธิภาพดีเยี่ยม ทําให้นักฆ่าเงาสายธารเสียชีวิตจากการสะท้อนมากมาย

ภายในอพาร์ทเม้นสุดหรู ถังชี่ ซ่งสือและหยวนชิว สามกลุ่มเสือน้อยกําลังอ่านรายงานสรุปผลปฏิบัติการอยู่ ต้องขอบคุณทุกหน่วยแมวที่เข้าร่วม รวมไปถึงราชันย์เหมียวที่เป็นกําลังเสริมสําคัญ แมวดําเจิ้งทานจึงสามารถทําสําเร็จได้

แต่ในด้านที่เป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชานั้นคนละเรื่อง มันฝ่าฝืนคําสั่งและกระทําโดยพลการ เป็นข้อหาที่ร้ายแรงส่วนจะมีบทลงโทษหรือไม่นั้นต้องรอประชุมกันอีกที

ถังที่เป็นหนึ่งในผู้ที่หนักใจที่สุด เพราะมันเป็นคนเลี้ยงดูเจิ้งทานมาเอง มันจึงหันหน้าไปทางซ่งสือและหยวนชิว “พวกนายคิดว่าฉันควรจะทํายังไงดี?”

ซ่งสือกอดอกด้วยท่าทางตึงเครียด “ครั้งนี้เจิ้งทานนําแมวกว่าหมื่นตัวปฏิบัติการต่อต้านกลุ่มผู้ก่อการร้ายโดยไม่ได้รับการอนุมัติ เพราะเหตุนี้หากเราไม่ทําอะไรเลยมันจะกลายเป็นปลาเน่าในเข่งในอนาคต! แต่ทว่า…จากแผนการและผลลัพธ์ กองกําลังเจิ้งทานนั้นกล้าที่จะต่อกรกับกลุ่มผู้ก่อการร้ายโดยลําพัง รัวกระสุนปืนใหญ่เพื่อบังคับให้กลุ่มผู้ก่อการร้ายต้องตั้งรับ นั่นเป็นอะไรที่น่าที่งมาก! ยิ่งไปกว่านั้นในช่วงปฏิบัติการ หน่วยรบทุกหน่วยได้รับการช่วยเหลือจากบรรดาแมวจรจัดเป็นน้ําหนึ่งใจเดียวกัน จนกลายเป็นปฏิบัติการกําจัดผู้ก่อการร้ายครั้งใหญ่”

หยวนชิวกางแผนที่ออกบนโต๊ะ “นี่เป็นข้อมูลสถิติที่พวกเราได้รับ มาดูกัน…นี่คือจํานวนการเพิ่มขึ้นของกําลังพลในแต่ละกองทัพหลังจากการต่อสู้”

ทันทีที่ถังชี่เห็นกราฟโค้งขึ้นมันตกใจเป็นอย่างมาก “จํานวนเพิ่มขึ้นถึงแปดล้านตัว? กองทัพของเราก่อนหน้ามีแค่เพียงสองล้านเท่านั้นเอง!”

ซ่งสือจับคางของมันด้วยกงเล็บ “หลังจากปฏิบัติการนี้ แมวจรจัดจากสิบเมืองข้างเคียงต่างอยากจะเข้าร่วมกับเรา แน่นอนว่านี่เป็นแค่สถิติเบื้องต้น จํานวนของมันยังมากได้ถึงขนาดนี้ แล้วถ้าหากแมวจรจัดพวกนี้อยากจะเข้าร่วมกองทัพเราจริงๆ พวกเขาต้องผ่านการทดสอบ หากตัวไหนไม่ถูกเลือก พวกเราจะหามนุษย์คอยดูแลพวกมันเอง”

ถังชี่เกาหัว “มันเยอะแบบนี้แล้วพวกเราจะจัดการไหวเหรอ? เสบียงของพวกเราจะพอเหรอ?”

หยวนชิวยิ้มกว้าง “เจิ้งทานยึดเสบียงและเงินทองได้มากมายจากศูนย์บัญชาการใหญ่องค์กรเงาสายธาร มันสามารถใช้ได้หลายสิบปี กองทัพของพวกเรายังคงไม่ต้องการใช้มันตอนนี้ และยังมีสมบัติของวิเศษต่างๆอีก พวกเราสามารถขายอันที่ไม่ใช้งานได้ ต้องได้เงินกลับมาจํานวนหนึ่งเพียงพอต่อความต้องการของพวกเราแน่นอน!

“อืม..นั่นก็ดี”

ถังชี่พยักหน้า “ว่าแต่สถานะของหัวหน้าองค์กรเงาสายธารเจียงหลิวเย่หล่ะ?”

ซ่งสือ: “พวกเราออกค้นหาอยู่ ไม่มีใครคาดคิดว่าเธอจะใช้ร่างโคลนนั้น แต่ราชันย์เหมียวบอกว่า ณ เวลานี้พวกเราไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับคนผู้นี้ หลังจากที่ราชันย์เหมียวทําลายร่างโคลนนั้น เธอก็ได้สูญเสียพลังที่ฝึกฝนมาประมาณหกร้อยปี”

“หกร้อยปี..เยอะขนาดนั้นเชียว”

ซ่งสือยักไหล่ “ครั้งนี้เธอเสียพลังถึงหกร้อยปี เพิ่งทานตอนนี้อาจจะมากกว่าหัวหน้านักฆ่าคนนั้นแล้ว มีข่าวลือว่าที่พลังของเจิ้งทานเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดนั้น เขาได้รับการแนะนําจากราชันย์เหมียวโดยตรง”

“เจ้าแมวนั่นดูเลือดร้อนเกินไป แต่ถ้าหากมันได้รับการฝึกฝนขัดเกลาที่ดี มันจะเป็นกระดูกสันหลังชิ้นสําคัญของกองทัพเราได้นะ” หยวนชิวลูบหนวดตัวเองอย่างภูมิใจหลังจากที่พูดจบ

ถังชี่ไม่ได้พูดอะไรกลับไป เดิมทีเขาคิดว่าพี่ๆน้องๆของมันจะลงโทษเจิ้งทาน แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ทําอย่างนั้น…อย่างที่คิดไว้เลยการได้พบเจอราชันย์เหมียวอีกครั้ง อะไรอะไรมันก็ดีไปหมด!

……………………………………

อีกทางด้านหนึ่ง หลังจากปัญหานักโทษแหกคุกจบลง ทางผู้คุมวอร์เดนเหลียงได้เขียนรายงานเหตุการณ์ทั้งหมดหลังจากจบการประชุม ครั้งนี้ต้องขอบคุณโจวยี่ที่ทําให้นักฆ่าตัวอันตรายถูกจับก่อนที่เธอจะทันได้ไปสร้างความเสียหายแก่สาธารณะ และช่วยทําให้ตําเขายังคงรักษาตําแหน่งผู้คุมเอาไว้ให้

ผู้คุมเหลียงปวดหัวกับหลายๆเรื่อง นอกจากเรื่องเขียนรายงานตนเองแล้ว เขายังต้องทําแผนเสริมการป้องกันให้กับคุกสูงสุดเมืองซ่งไห่ เพื่อไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก

หลังจากครุ่นคิดอยู่เป็นเวลานาน ผู้คุมเหลียงก็ตัดสินใจส่งข้อความไปหาโจวยี่ “ผู้อํานวยการโจว นี่น้องเหลียงพูดนะครับ พอดีว่าผมกําลังเขียนรายงานผลการทํางานของตนเองน่ะครับ เกี่ยวกับเรื่องแผนการเสริมการป้องกันคุก ไม่ทราบว่าคุณโจวยี่มีอะไรจะแนะนําไหมครับ?”

เมื่อโจวยี่ได้รับข้อความนี้เขาเกือบจะทําโทรศัพท์หลุดมือ เนื่องจากตําแหน่งของพวกเขานั้นก็มีอํานาจเทียบเท่ากัน หลังจากเหตุการณ์นักโทษสาวแหกคุก ผู้คุมวอร์เดนเหลียงคนนี้ก็เรียกตัวเขาเองว่าน้องเหลียง ซึ่งนั่นทําให้โจวยี่รู้สึกลําบากใจ

เหตุการณ์แบบนี้มันไม่ควรจะเกิดขึ้นบ่อยในสังคมข้าราชการ

ทุกหน่วยงานล้วนมีหน้าที่ของตนเอง โจวยี่รู้สึกว่าเขานั้นไม่ควรที่จะไปก้าวก่ายงานของคนอื่น แต่ถึงกระนั้นตามมารยาทเขาก็ไม่อาจทําเป็นเมินข้อความนี้ได้

หลังจากนั้นไม่นาน เหมือนเขาจะนึกอะไรออก ก่อนหน้านี้เขาได้มีโอกาสเข้าไปดูสินค้าในเว็บไซต์ Tianmao (เว็บไซต์ขายของออนไลน์แห่งหนึ่งในจีน) เขาจึงเปิดหน้าเว็บไซต์และแคปภาพสินค้ารูปหนึ่งส่งไปให้ผู้คุมเหลียง

ทันทีที่ผู้คุมเหลียงได้รับภาพแคปหน้าจอ เขารู้สึกงุนงง “ผู้อํานวยการโจวยี่…ขอโทษนะครับ มันคืออะไรงั้นหรือ?”

โจวยี่จึงตอบกลับไป “มันคือหน้ากากจ้อไม่หยุด หลังจากใส่มัน ผู้สวมใส่จะกลายเป็นคนช่างพูด ถ้าหากเหล่าพี่ๆน้องๆผู้คุมได้สวมใส่หน้ากากนี้ จะทําให้พวกเขานั้นคึกคักตลอดทั้งวัน จะระมัดระวังตัวตลอดเวลาและไม่รู้สึกง่วงนอนอีกด้วย!”

ผู้คุมเหลียง: “…มันเชื่อถือได้แค่ไหนครับ? แล้วใครเป็นเจ้าของร้านขายหน้ากากนี่กัน?”

โจวยี่: “หวงเช่าเทียน” (Huang Shaotian จากเรื่อง The King’s Avatar / Glory เป็นนักกีฬาจากทีม Blue Rain อุปนิสัยคือพูดมากพูดไม่หยุดจนคู่แข่งรําคาญ มีฉายาว่า Chatterbox)

ผู้คุมเหลียง: “…”

………………………………………………………

วันอาทิตย์ที่ 5 มิถุนายน เมื่อพ่อของหวังสิ่งเปิดทีวีเพื่อดูข่าว มันเป็นข่าวเกี่ยวกับศูนย์บัญชาการใหญ่ขององค์กรเงาสายธารพอดี

บรรดานักฆ่าระดับโบวทองขององค์กรเงาสายธารได้ถูกจับกุมจนหมด ก่อนที่หวังลิ่งจะกลับมาเขาได้ทําการลบความทรงจําเกี่ยวกับแมวทั้งหมดจากบรรดานักฆ่าเหล่านั้น พวกเขาถูกนําตัวส่งไปที่สถานีตํารวจตอนพลบค่ำ พวกเขายังคงสามารถให้ปากคําได้อย่างถูกต้องว่าพวกเขาถูกโจมตี แต่ไม่มีใครเลยสามารถตอบได้ว่าใครเป็นคนโจมตีพวกเขา

นักข่าวสาวเหลือบมองไปยังสคริปต์กระดาษในมือจากนั้นจึงพูดต่อด้วยรอยยิ้ม “ผู้เชี่ยวชาญจากหน่วยงานที่น่าเชื่อถือบอกว่า นี่เป็นผลกระทบข้างเคียงจากการโดนปืนใหญ่อิตาลี่”

หวังลิ่ง: “…”

และข่าวที่ว่ามีกลุ่มคนนิรนามบุกทําลายฐานที่ตั้งขององค์กรเงาสายธารกลายเป็นข่าวใหญ่ซึ่งไม่มีใครสามารถไขกระจ่างได้ ไม่ใช่แค่เพียงในประเทศจีนแต่มันดังไปทั่วทั้งโลก บรรดาผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อต้านผู้ก่อการร้ายบอกว่ามันเป็นฝีมือของมนุษย์ต่างดาว!

หวังลิ่งคิดว่ามันก็อาจจะมีส่วนอยู่บ้าง

เพราะที่จริงแล้วมันไม่ใช่ฝีมือของมนุษย์ต่างดาวที่กําจัดองค์กรเงาสายธาร หากแต่เป็นแมวต่างหาก…ใช่แล้วแมวเหมียวๆ…