The Daily Life of the Immortal King – ตอนที่ 198

ตอนที่ 198

ตอนที่ 198 Come on, you’re so weak, hey

นี่หรือคือความรุนแรงของเทพเจ้าสายฟ้าระดับ7? หวังลิ่งคิดว่ามันน่าจะทําให้ผู้ฝึกตนระดับแก่นแท้วิญญาณขยับตัวไม่ได้ แน่นอนว่านั่นเฉพาะผู้ฝึกตนที่ไม่ได้ทันตั้งตัว

ถ้าหากเป็นเหตุการณ์ทั่วไป คงไม่มีใครอยากจะรับหมัดสายฟ้าเทพเจ้าของดามาราจาแบบตรงๆ นั่นจึงเป็นอีกเหตุผลที่ว่าทําไมเขาถึงไม่เคยได้เห็นพลังที่แท้จริงของมันสักที

สายฟ้าของมันนั้นอันที่จริงแล้วทํากลับให้หวังลิ่งรู้สึกดีขึ้นเสียอีก เขาสําเร็จวิชากายเซียนมานานและมันทําให้เขาไม่ค่อยรู้สึกอะไรมากนัก แต่เมื่อพลังสายฟ้าของสายฟ้าเทพเจ้าผ่านเข้าตัวเขามันได้ไปกระตุ้นเส้นประสาทเขา ทําให้เขานั้นรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก!

ทางด้านโทยะจอมอมตะนั้นอ้าปากค้างไปเป็นที่เรียบร้อย เขาก็คาดการณ์ไว้แล้วส่วนหนึ่ง แต่การที่หลิงเงิน เหรินไม่กระดิกไปไหนเลยแม้แต่ก้าวเดียวหลังจากรับหมัดของดามาราจาเข้าไปมันค่อนข้างน่าเหลือเชื่อ

ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นทําให้ดามาราจารู้สึกตื่นเต้น  คุณหลิงเงินเหรินนี่สุดยอดจริงสมกับชื่อเสียงที่ล่ําลือ! 

พลังสายฟ้าในมือซ้ายของดามาราจานั้นสว่างจ้ากว่าคราวที่แล้ว พร้อมด้วยเสียงฟ้าผ่าซึ่งดังไปทั่วทั้งลานกว้าง!

มันอาจจะพูดได้ว่าสมกับที่ได้ชื่อสายฟ้าเทพเจ้า พลังของมันสามารถเปลี่ยนแปลงได้กระทั่งสภาพอากาศ

ท้องฟ้าบริเวณเหนือลานกว้างก่อนหน้านี้นั้นยังคงแจ่มใสอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับมีเมฆดําอึมครึมลอยอยู่เต็มท้องฟ้า

ท้องฟ้ามืดครื้มเริ่มแผ่กระจายออกไปโดยมีจุดศูนย์กลางอยู่ตรงใจลานกว้างแห่งนี้ แม้ว่าจะใช้ตาสวรรค์แล้วก็ตามโทยะก็ยังมองสิ่งที่เกิดขึ้นข้างในไม่ชัด

 นี่หรือพลังของอาวุธศักดิ์สิทธิ์  โทยะจอมอมตะถอนหายใจออกมา

ทันใดนั้นเองหยดฝนเม็ดแรกก็ร่วงหล่นมาจากท้องฟ้ากระทบจมูกของเขา หลังจากนั้นไม่นานเพื่อนๆของมันก็พร้อมใจเทกันลงมาจากท้องฟ้า

มีเสียงฟ้าผ่าดังออกมาจากใจกลางเมฆฝน โทยะสังเกตเห็นว่าสายฟ้ากระพริบเป็นครั้งที่แปด!

พลังสายฟ้าเทพเจ้าขั้น8นั้นเทียบกับระดับก่อนหน้าไม่ติด หมัดของดามาราจาคราวนี้จะมาพร้อมกับระเบิดพลังสายฟ้า พลังของมันนั้นรุนแรงถึงขั้นทําให้พื้นบางส่วนเป็นรู

อิฐหินบางส่วนถูกเผาโดยสายฟ้าและบางส่วนก็มีรอยแตก…โทยะพอจะคาดเดาถึงสภาพหลังการต่อสู้ได้บ้างแล้ว ดามาราจาคงจะต้องรับหน้าที่ซ่อมแซมของพวกนี้ไปเต็มๆ

ใครจะรู้ว่ามีโลหะผสมอยู่ในอิฐหินพวกนี้หรือไม่ ถ้าหากดามาราจาไม่สามารถซ่อมได้เขาคงต้องจ่ายค่าเสียหายเอง อิฐหินพวกนี้มาจากยุคสงครามพลังชี่ มูลค่าของมันคงไม่อาจประเมิณได้…

โทยะซึ่งยืนมองภาพเหตุการณ์อยู่ข้างนอกตัดสินใจที่จะเดินถอยห่างออกไปอีก

หมัดของดามารากระแทกเข้าที่หน้าอกของหวังลิ่งอีกครั้ง และเป็นอีกครั้งที่หวังลิ่งรู้สึกสดชื่น(?) เขารู้สึกเหมือนหลอดเลือดดําและแดงของเขาได้รับการนวด

 มันได้ผลไหม? 

ดามาราจามองไปยังเบื้องหน้าของเขาและเห็นหวังลิ่งพยักหน้าให้

ความรุนแรงของการโจมตีในครั้งนี้รุนแรงยิ่งกว่าพลังระดับ/ก่อนหน้า หากโดนโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว พลังระดับ7ทําให้ผู้ฝึกตนระดับแก่นแท้วิญญาณเป็นอัมพาต ระดับ8คงทําให้คนคนนั้นพิการไปเลย

พลังของสายฟ้าเทพเจ้านั้นพิเศษ เมื่อผู้ถูกโจมตีโดนสายฟ้าเข้าไป มันจะทําให้เซลล์ภายในร่างกายไม่ทํางานหรือก็คือไม่สามารถฟื้นฟูตนเองได้ ส่วนอาการชานั้นเป็นแค่เพียงผลกระทบทั่วไป

หวังลิ่งบิดคอของเขาไปมา ดามาราจาอ้าปากค้างด้วยความช็อค นี่เขากําลังสู้กับสัตว์ประหลาดหรือยังไง?

 ดามาราจาทําไมนายถึงไม่ลองใช้พลังทั้งหมดดูหล่ะ?  โทยะพูดขึ้นหลังจากที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

คนที่โดนสายฟ้าเทพเจ้าเข้าไปถึงสองครั้งแล้วไม่แสดงอาการใดออกมา นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น…

ดามาราจามองไปยังมือซ้ายของเขา เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกสงสัยว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่เขาครอบครองอยู่นั้นเป็นของปลอมหรือไม่!

หวังลิ่งซึ่งยืนอยู่ใกล้เข้าโบกมือเป็นเชิงว่าตามสบายให้แก่ดามาราจา

ดามาราจาตื่นเต้นเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันที่เขาสามารถปลดปล่อยพลังของสายฟ้าเทพเจ้าอย่างเต็มสูบได้

ดามาราจาสูดหายใจเข้าปอดและสงบสติอารมณ์ลง หลังจากนั้นสายฟ้าในมือซ้ายซ้ายของเขาก็เริ่มส่องสว่างขึ้นอีกครั้ง  ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ยังไม่มีบันทึกในตระกูลของผมว่ามีคนที่สามารถรับพลังของสายฟ้า เทพเจ้าขั้น10แล้วอยู่รอดปลอดภัยมาก่อน 

เขามองไปยังหวังลิ่งงด้วยสายตานับถือ

ก่อนหน้านี้ ดามาราจาเคยได้ยินแต่เพียงเรื่องเล่าข่าวลือของหวังลิ่งผ่านทางหลายช่องทาง ก่อนที่เขาจะได้พบเจอตัวจริงเขา ไม่มีใครที่สามารถยืนยันถึงความเก่งกาจในตัวของหวังลิ่งได้เลย แต่ตอนนี้ดามาราจากล้าเอาตัวเองเป็นหลักประกันว่า ข่าวลือที่ว่าหวังลิ่งนั้นเป็นของปลอมนั้น ข่าวลือพวกนั้นล้วนไม่เป็นความจริง

หลิงเงินเหรินนี่แหละของจริง!!!

หลังจากเกิดประกายแสงครบสิบครั้งพลังของสายฟ้าเทพพระเจ้าก็ก้าวข้ามขีดจํากัดขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง

ชั่วพริบตาสภาพอากาศก็แปรเปลี่ยนไปอีกครั้ง ประกายแสงเมื่อชั่วครู่เปลี่ยนเป็นพายุฝนลูกใหญ่ สายฟ้าในมือซ้ายของดามาราจามีรูปร่างคล้ายกับมังกร ไม่กี่วินาทีต่อมาดามาราจาเริ่มออกตัวไปทางหวังลิ่ง ก้อนอิฐใต้เท้าของเขาปริแตกทิ้งร่องรอยเอาไว้หลายสิบเมตร

พลังกดดันจากหลายสิบเมตรก่อนหน้านั้นเดินทางมาถึงหน้าของหวังลิ่ง จนเขารู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือน

ตาทั้งคู่ของหวังลิ่งมองเห็นพลังของสายฟ้าเทพเจ้า จนเขารู้สึกได้ถึงพลังบางส่วนที่กระทบตัวเขา

ถ้าหากเจ้าจอมมารกัวผีในหน้ากากเป็นบุคคลที่ถือครองสายฟ้าเทพเจ้า หวังลิ่งคิดว่าโลกอาจจะถึงจุดจบก็เป็นได้

หมัดลูกนี้ถือเป็นหมัดที่รุนแรงที่สุดของดามาราจา หวังลิ่งไม่คิดว่าเขาจะมีโอกาสรับรู้ถึงแรงกระแทกของหมัดมาก่อน และเขาจําเป็นต้องอดกลั้นความรู้สึกนั้นเอาไว้

แต่โชคไม่ดีของหวังลิ่งที่การเคลื่อนที่ของดามาราจานั้นค่อนข้างเชื่องช้า หวังลิ่งสามารถบอกได้เลยว่าตอนนี้อีกฝ่ายกําลังขยับขาข้างไหนด้วยตาของเขา

เมื่อดามาราจาเคลื่อนที่เข้ามาถึงในระยะครึ่งตัวคน หวังลิ่งยกมือของเขาขึ้นมาอย่างเชื่องช้าเพื่อรับหมัดตรงของดามาราจา

ทันใดนั้นเองมังกรสายฟ้าในมือของดามาราจาก็หายไป แต่ในขณะเดียวกันพลังสะท้อนอันมหาศาลก็ประทุขึ้นมา!

ร่างของหวังลิ่งเรืองแสงสีทองขึ้นและก่อนที่พลังนั่นจะประทุขึ้นมา เขาใช้แสงสีทองนั้นคลุมตัวดามาราจาและโทยะเอาไว้ ก่อนที่พลังวิญญาณจํานวนมหาศาลจะระเบิดออกมาทุกทิศทุกทางโดยมีจุดศูนย์กลางอยู่ที่ตัวของหวังลิ่ง

พลังสะท้อนของหวังลิ่งนั้นได้ขจัดเมฆฝนบนท้องฟ้าไปจนหมดสิ้น

พระอาทิตย์กลับมาส่องสว่างบนท้องฟ้าอีกครั้ง เมื่อโทยะลืมตาขึ้น สิ่งที่เขาเห็นก็คือหวังลิ่งรับหมัดของดามาราจาไว้โดยที่นิ้วมือทั้งห้าของเขากุมหมัดของดามาราจาอยู่

ฉากนี้ทําให้เขานึกถึงมีม  Come on, you’re so weak, hey  (ผู้เขียนพูดถึงมีมมีมนึงที่ดังในจีน หากเสิจในGoogleก็จะพบเลยครับเป็นรูปเด็กผู้หญิงผมสีชมพูรับหมัดของซุนโกคูอยู่)

 

The Daily Life of the Immortal King

The Daily Life of the Immortal King

Status: Ongoing

เรื่องย่อ

เขาผู้ซึ่งเป็นอัฉริยะได้รับพลังใหม่หนึ่งขั้นในทุกๆสองปีตั้งแต่เขาอายุได้เพียง1ขวบ หวังลิ่งมีพลังมหาศาลเกินกว่าที่เขาจะควบคุม ตอนนี้เขาอายุ16ปีเขาเริ่มเข้าเรียนในระดับมัธยมปลายและพบเจอเรื่องวุ่นๆมากมาย เขาวางแผนไว้เพียงอย่างเดียวคือการทำตัวให้ไม่เป็นจุดสนใจ แต่ดูเหมือนแผนของเขาจะค่อยๆลอยห่างไกลออกไปทุกที

ฉันก็แค่อยากจะกินขนมบะหมี่ของฉันอย่างสงบสุขเท่านั้นเ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท