“หึหึ ข้าถึงได้บอกไงล่ะ ว่าคนที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร จะหาของดี ๆ จากสถานที่แบบนี้ได้เสมอ”
หานซั่วพูดด้วยรอยยิ้ม
“ไปกันเถอะ พาข้าไปซื้อของกับเจ้าด้วยสิ ท่าทางเจ้าดูเหมือนคนที่รู้อะไรเยอะแยะเลย!”
โซฟีพูดด้วยกระตือรือร้นสุดขีด เธอจับชายเสื้อของหานซั่วไว้แน่นและดึงเขาไปยังบริเวณที่พลุกพล่านและจอแจ
หานซั่วจำต้องตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ พลางคิดในใจ ไหนตอนแรกเจ้าบอกว่าจะดูแลต้อนรับข้าอย่างดีในฐานะเจ้าบ้านไม่ใช่เรอะ? ทำไมกลายเป็นว่าข้าต้องมาคอยดูแลเจ้าแทนล่ะเนี่ย? ดูเหมือนว่าคำพูดที่ออกมาจากปากของผู้หญิงนี่จะเชื่อไม่ได้เอาเสียเลย
เมื่อเห็นว่าโซฟีมีความมุ่งมั่นอย่างมาก หานซั่วก็ไม่ได้พยายามฉุดรั้งเธอไว้ เขาพาเธอฝ่าฝูงชนและแวะดูตามร้านรวงต่าง ๆ เขาใช้ประสาทสัมผัสและหูตาที่ว่องไว จนกระทั่งพบของมีค่าหลายอย่างที่เหมาะสมกับเธอ
“หาน เจ้านี่น่าทึ่งจริง ๆ เลย เจ้ารู้อะไรเยอะแยะขนาดนี้ได้ยังไงกันน่ะ?”
โซฟีพูดกับหานซั่วด้วยความตื่นเต้น ขณะที่ถือกำไลหยกที่เป็นงานฝีมือหยาบ ๆ ชิ้นหนึ่งเอาไว้
** Please note : หากท่านไม่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้จากบล็อก https://gdk-th.blogspot.com/ แปลว่าท่านกำลังจ่ายเงินให้กับคนที่กำลังสุขสบายกับการหาเงินง่าย ๆ ด้วยการใช้นิ้วคลิกก๊อบผลงานแปลของเพจไปขายอีกต่อหนึ่ง **
กำไลหยกเป็นหนึ่งในสิ่งที่หานซั่วช่วยโซฟีเลือก หลังจากที่ลองสวมใส่ดูแล้ว เธอก็สัมผัสได้ว่าผลของมันคือช่วยลดความเหนื่อยล้า หลังจากฟังหานซั่วบรรยายสรรพคุณของกำไลหยก โซฟีก็รู้สึกชื่นชมในตัวหานซั่วอย่างแท้จริง จนแทบจะคุกเข่าลงไปต่อหน้าเพื่อสรรเสริญเยินยอเขา
“ใกล้จะบ่ายแล้ว เราไปที่งานประมูลกันเถอะ”
หานซั่วแนะนำด้วยรอยยิ้มขณะมองไปยังโซฟี
“ที่นั่นไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกน่า เราอยู่ที่นี่แล้วก็เดินเล่นรอบ ๆ กันต่อเถอะ”
โซฟีตอบพร้อมเม้มปากอย่างไม่พอใจ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบงานประมูลเอาเสียเลย
“นี่คืองานประมูลของจักรวรรดิคาซีที่จะจัดขึ้นทุก ๆ 3 ปี มันต้องมีผู้คนและสินค้าที่น่าสนใจมากมายมารวมกันอยู่แน่ ๆ ล่ะ อุตส่าห์มาเยือนจักรวรรดิคาซีทั้งที ถ้าไม่ไปก็เสียเที่ยวแย่สิ แล้วเจ้าล่ะ ในฐานะเจ้าบ้าน บางทีอาจจะถึงเวลาที่เจ้าจะได้แสดงความเป็นเจ้าบ้านที่ดีแล้วก็ได้นะ?”
แม้ว่าร้านรวงมากมายตามสองข้างถนนได้แสดงให้เห็นแล้วว่ามีของดีซ่อนอยู่ แต่ที่งานประมูลจะต้องมีของที่มีค่ามากกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย และไม่เพียงเท่านั้น สิ่งของต่าง ๆ ที่ถูกนำมาประมูลล้วนผ่านการตรวจสอบและประเมินค่ามาแล้วอย่างดี ด้วยเหตุผลเหล่านี้เอง หานซั่วจึงเสนอออกไปเช่นนั้น
“ก็ได้ ในเมื่อเจ้ายังยืนกรานแบบนั้น ข้าก็จะไปกับเจ้า”
โซฟียอมตกลงอย่างเสียไม่ได้ และตามหลังหานซั่วไป มุ่งหน้าไปยังงานประมูล
งานประมูลจัดขึ้นที่อาคารขนาดใหญ่หลังหนึ่ง พร้อมด้วยหน่วยอัศวินในชุดเกราะแวววาวคอยรักษาความปลอดภัยอยู่เป็นจำนวนมากตรงบริเวณทางเข้า เมื่อหานซั่วและโซฟีไปถึง พวกเขาก็ได้พบกับเหล่าอัศวินที่ยืนเรียงรายอยู่ตามโถงทางเดินอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แม้ว่าอัศวินเหล่านี้จะแลดูเป็นมิตร แต่พวกเขาก็พุ่งเข้ามาขวางทางคนทั้งสองทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย
“ท่านสุภาพสตรี ท่านสุภาพบุรุษ เข้าไปไม่ได้นะ ถ้าไม่มีบัตรเชิญ”
อัศวินคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
เมื่อหานซั่วและโซฟีอยู่ในรูปลักษณ์และสวมใส่เสื้อผ้าที่แสนจะธรรมดา หลังจากพวกเขาเก็บแหวนมิติไป จึงไม่หลงเหลือลักษณะใด ๆ ที่ควรจะได้รับข้อยกเว้น เห็นได้ชัดว่าคนที่แต่งตัวปอน ๆ อย่างพวกเขาไม่สมควรจะมาปรากฏตัวอยู่ในที่ ๆ หรูหราและจำต้องมีสิทธิพิเศษเช่นนี้
หานซั่วพ่นลมอย่างดูถูกออกมา พลางคิดในใจว่าคนพวกนี้ช่างมีให้เห็นได้ทุก ๆ ที่เลยจริง ๆ อย่าได้ไว้ใจท่าทีสุภาพมารยาทงามเพียงภายนอกของอัศวินเหล่านี้เชียว เพราะไม่ว่ายังไง สายตาที่เต็มไปด้วยการดูถูกถากถางก็ยังคงเด่นชัดเสียจนแทบจะไม่สามารถปกปิดไว้ได้ หานซั่วสัมผัสได้ถึงการเหยียดหยามภายในใจของพวกเขาด้วยเพียงการมองแค่ปราดเดียว
“นี่ไง จดหมายเชิญ พวกเราเข้าไปได้รึยัง?”
โซฟีหยิบบัตรเชิญ 2 ใบออกมาอย่างไม่รีบเร่ง และยื่นให้กับอัศวินด้วยท่าทีไม่พอใจเล็กน้อย อัศวินผู้นั้นถึงกับประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าหานซั่วและโซฟีจะมีบัตรเชิญจริง ๆ เขามองไปยังโซฟีและหานซั่วด้วยความงงงัน จนลืมไปเสียสนิทว่าจะต้องพูดอะไรต่อไป
“พวกเราเข้าไปได้รึยัง?”
โซฟีถามย้ำอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังขึ้นเล็กน้อย
“แน่นอนครับ แน่นอน!”
อัศวินสะดุ้งตกใจและรีบตอบ ก่อนจะหลีกทางให้และโค้งคำนับอย่างสุภาพนอบน้อม
“เชิญเข้าไปด้านในได้เลย”
“เหอะ!”
หานซั่วจ้องมองอัศวินคนนั้นด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในพร้อมกับโซฟี
ทันทีที่พวกเขาก้าวผ่านทางเข้ามา พวกเขาก็ได้เห็นฉากที่สวยงามประดับประดาไปด้วยแสงอันเรืองรอง ลึกเข้าไปด้านใน เป็นห้องโถงที่กว้างขวางอย่างไม่น่าเชื่อ มีโคมไฟคริสตัลส่องแสงระยิบระยับห้อยประดับอยู่เป็นแถวด้านบน พื้นถูกปูด้วยพรมสีแดง ห้องโถงมีแถวที่นั่งคล้ายคลึงกับโรงภาพยนตร์อันหรูหรา บรรดาผลไม้ขนมชั้นเลิศถูกจัดวางไว้อย่างประณีตบนโต๊ะแต่ละตัว
** Please note : หากท่านไม่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้จากบล็อก https://gdk-th.blogspot.com/ แปลว่าท่านกำลังจ่ายเงินให้กับคนที่กำลังสุขสบายกับการหาเงินง่าย ๆ ด้วยการใช้นิ้วคลิกก๊อบผลงานแปลของเพจไปขายอีกต่อหนึ่ง **
ตรงเข้าไป โฆษกงานประมูลคนหนึ่งสวมใส่อยู่ในชุดออกงานหรูหรากำลังนำเสนอสินค้าอย่างร่าเริง เวทีที่จัดแสงไฟหลากสีสันส่องสว่างลงมายังคทาเวทมนตร์อันวิจิตรชิ้นหนึ่งที่ประดับไปด้วยอัญมณีทรงเหลี่ยมสีฟ้าใส ภายใต้แสงระยิบระยับที่ส่องสว่าง ยิ่งทำให้คทานั้นส่องแสงวิบวับสวยงามมากขึ้นกว่าเดิม สำหรับนักเวทย์ธาตุน้ำที่ปรารถนาจะได้ถือของสวย ๆ งาม ๆ ไม่ว่าใครต้องเห็นพ้องต้องกันว่าคทาเวทมนตร์ชิ้นนี้ช่างน่าสวยงามหลงใหลเสียเหลือเกิน
“ท่านสุภาพสตรี และสุภาพบุรุษ คทาเวทมนตร์อันประณีตวิจิตรนี้ถูกสร้างขึ้นโดยท่านอาจารย์ฟาเลอร์แห่งเผ่าเอลฟ์ คทาเวทมนตร์สีฟ้าที่ชวนฝันนี้สามารถเพิ่มความทรงพลังในการร่ายเวทมนตร์ธาตุน้ำได้มากขึ้นถึง 3 เท่า และยังสามารถฟื้นฟูพลังจิตได้เร็วมาก ๆ อีกด้วย สำหรับการออกแบบอันเป็นเอกลักษณ์เช่นนี้ บางที อาจมีเพียงคำว่า ‘สมบูรณ์แบบ’ เท่านั้นที่สามารถอธิบายได้ และผลงานชิ้นเอกที่ท่านอาจารย์ฟาเลอร์ได้หล่อหลอมขึ้นมา ย่อมไม่มีสิ่งใดที่ทัดเทียมได้อย่างแน่นอน…”
บนเวที โฆษกกำลังนำเสนอคทาเวทมนตร์ด้วยท่าทีเร้าใจ
หานซั่วสำรวจอย่างถี่ถ้วนอยู่ครู่หนึ่ง เขาพบว่าคทาเวทมนตร์อันนี้ไม่เลวเลยทีเดียว แต่น่าเสียดายที่มันดูหรูหราเกินไป และการออกแบบที่วิจิตรอลังการจนเกินจริงย่อมไม่เหมาะสำหรับการถือของนักเวทย์ที่ใช้มัน ซึ่งอาจารย์ฟาเลอร์คงตัดเรื่องความสะดวกใช้นี้ออกไปเพื่อที่จะได้ทำตาม ‘ความสมบูรณ์แบบ’ ในแบบฉบับของเขา
ซึ่งด้วยนิสัยของหานซั่วแล้ว ไม่มีทางเลยที่เขาจะใช้เลือกอาวุธแบบนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ความงามของมันคงปลุกเร้าความต้องการของเหล่านักเวทย์หญิงอยู่ดี โดยเฉพาะในจักรวรรดิคาซี ที่บูชาลัทธิของอารามแห่งน้ำแข็ง นักเวทย์ส่วนใหญ่จึงเป็นนักเวทย์ธาตุน้ำกันหมด เมื่อโฆษกพูดจบ ฝูงชนก็เริ่มเสนอราคาในทันที
“ท่านสุภาพสตรี และท่านสุภาพบุรุษ ได้โปรดตามข้ามา!”
ขณะที่หานซั่วและโซฟีกำลังจับจ้องไปยังเวที บริกรชายผู้หนึ่งก็พูดขึ้นกับพวกเขาพร้อมรอยยิ้ม
“มีห้องส่วนตัวสักห้องที่ยังว่างอยู่รึเปล่า?”
โซฟีหันไปหาบริกรและถามอย่างไม่ใส่ใจนัก
บริกรนิ่งอึ้งไปทันที และจ้องมองโซฟีตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นเขาก็ยิ้มและตอบเธอ
“ข้าต้องขอโทษด้วย ห้องทั้งหมดถูกจองเต็มไปนานแล้ว”
หานซั่วตระหนักดีว่าในการประมูลชั้นสูงเช่นนี้ ย่อมต้องมีห้องพิเศษที่ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับพวกคนใหญ่คนโต ห่างจากห้องโถงใหญ่ที่มีแถวที่นั่งสูงเป็นชั้น ๆ พวกคนที่มีฐานะย่อมจองห้องส่วนตัวของตนเองเอาไว้
หากโซฟีมากับบรากตามที่วางแผนไว้ในตอนแรก เธอคงจะได้อยู่ในห้องพิเศษพวกนั้นไปแล้ว แต่ในเมื่อตอนนี้เธอมากับหานซั่ว เธอจึงทำได้เพียงปล่อยผ่านเรื่องนั้นไป
“ไม่เป็นไร นำทางไปเลย”
โซฟีตอบ แล้วบริกรก็พาหานซั่วและโซฟีก็มาถึงที่นั่งแถวหลัง มีแผงควบคุมวิเศษถูกจัดไว้ด้านหน้าของบรรดาขนมอบที่วางเรียบรายดูน่าอร่อย เพื่อที่ผู้ประมูลจะสามารถใส่จำนวนเหรียญทองที่ถูกต้องในแผงควบคุมนั้น
**************************
