Gate of God – ตอนที่ 620 ดาบสายฟ้า

ในฐานะราชาของเหลียงตะวันตกเขาไม่คิดจะมีปฏิสัมพันธ์กับคนที่อยู่ในระดับอภนิหารอย่างจริงจังมากนัก แม้แต่ ฉือ เฮา เขายังไม่ค่อยจะพูดด้วย
อย่างไรก็ตามในครั้งนี้เขาไม่ได้แสดงท่าทีหยาบคายกับ ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาอยู่ในสถานะที่เท่าเทียมกัน
”โฮก!”ราชาอสูรร้องลั่นด้วยความโกรธในฐานะราชาอสูรการได้ยินบทสนทนาที่เป็นการดูถูกเขาอย่างนี้มันทำให้เขาโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างยิ่ง
หลังเสียงคำรามแสงสีทองก็ส่องประกายขึ้นที่กีบเท้าหน้า เลือดหยุดไหลออกจากปากแผลในทันที กีบเท้าใหม่ค่อยๆงอกขึ้นมาทันที
”มาดูกันว่าเจ้าจะฆ่าข้าได้หรือไม่!”ดวงตาของราชาอสูรเต็มไปด้วยจิตสังหาร
”กีบเท้าฟื้นตัวกลับมาแล้วงั้นหรือ?!”
”ความเร็วในการฟื้นฟูนี่มันอะไรกัน!”
เหล่าทหารต่างเต็มไปด้วยความแปลกใจ
แน่นอนพวกเขาเตรียมตัวสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น
ยิ่งฝ่ายตรงข้ามคือราชาอสูรด้วยแล้ว
แต่พวกเขายังไม่อยากเชื่อสายตา
เหยียนเฉียนหลี่ จ้องไปที่ราชาอสูรด้วยดวงตาแดงก่ำ เขามองหาทุกส่วนในร่างกายของราชาอสูร แต่ดูเหมือนจะไม่มีไข่มุกปีศาจตรงไหนเลย
มันซ่อนอยู่ที่ไหน?
เขารู้ดีว่าถ้าหาไข่มุกปีศาจไม่เจอความพยายามทั้งหมดก็จะสูญเปล่า
นอกจากนี้ดูเหมือน ฟาง เจิ้งจือ ก็จะไม่รู้จักไข่มุกปีศาจแม้แต่น้อย
ฟางเจิ้งจือ พุ่งออกไป ร่างของเขาหายไปจากพื้นดิน
มันงดงามราวกับมังกรที่ทะยานสู่ฟากฟ้า
แต่ในครั้งนี้มังกรไม่ได้บิดเบี้ยวไปมา
มันพุ่งตรงสู่ท้องฟ้า
และหายเงียบไปในอากาศ
”ตูมมม!”ฟ้าร้องดังก้องกังวาลมีสายฟ้าผ่าลงมาจากท้องฟ้า
”ฟางเจิ้งจือ แสดงให้ข้าเห็นถึงพลังที่แท้จริงของเจ้า!”ราชาอสูรมองไปบนฟ้า เขาไม่อาจประมาท ฟาง เจิ้งจือ ที่สร้างบาดแผลให้เขาได้
เขาเลือกที่จะจ้องมองและเฝ้ารอให้ฟาง เจิ้งจือ กลับลงมา
เหยียนเฉียนหลี่ ยังคงอยู่ที่เดิม
รอโอกาส
เขาจะรอจนกว่าจะเกิดช่องโหว่ในการต่อสู้ขึ้น
ทั้งคู่ยังคงรอแต่ ฟาง เจิ้งจือ ไม่มีท่าทีจะเผยตัวออกมา
”หา?เจ้าจะไม่ลงมาเหรอ?”ราชาอสูรรอมานานพอสมควรแล้วเริ่มคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะลงมาหรือไม่ เขาอยู่ที่ไหน?
”ทำไมเขาไม่ลงมา?เขาจะรออีกนานไหม?”เหยียน เฉียนหลี่ รู้สึกสับสน
เกิดอะไรขึ้นกัน?
”หายไป?!”
”เขาซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มเมฆ?”
”หรือว่าหนีไปแล้ว?”
กองทัพทลายภูผาและกองทัพคนเถื่อนต่างเฝ้ามองมังกรที่หายไปในกลุ่มเมฆ
ฝนยังคงโหมกระหน่ำอย่างต่อเนื่อง
ราชาอสูรรู้สึกแปลกๆและความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของเขา
หรือว่าจะหนีไปจริงๆ?การหนีไปจากสนามรบ เป็นสิ่งที่ราชาอสูรคาดไม่ถึงแม้แต่น้อย
แต่ถ้าเป็นฟาง เจิ้งจือ ….
เขาคงใช้โอกาสนี้เพื่อหนีไป
”เขาหนีไปจริงๆเหรอ?นี่มันบ้าไปแล้ว เขาหนีไปแบบนี้ได้ยังไง?”ในขณะที่เหล่าทหารไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น ฟาง เจิ้งจือ ก็ยังไม่ปรากฎตัวออกมา
”ฟางเจิ้งจือ!”ราชาอสูรส่งเสียงร้องสะเทือนไปทั่วฟ้า แต่ท้องฟ้ายังคงสงบนิ่งและไม่มีการตอบสนองใดๆ”เชี่ยเอ้ย!”
หลังจากตะโกนออกไปเขาก็ไม่สามารถรอได้อีกแล้ว เขาพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
”ฮืมมม?เจ้าคิดจะว่าขึ้นไปได้ง่ายๆงั้นหรือ!”เหยียน เฉียนหลี่ จ้องราชาอสูรที่กำลังพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า แสงสีแดงเริ่มก่อตัวเป็นตาข่ายยักษ์
เขาไม่รู้ว่าทำไมฟาง เจิ้งจือ ถึงพุ่งขึ้นไปและไม่กลับลงมา
ข้าจะไปก่อน?
หมายถึงจะขึ้นไปก่อนงั้นหรือ?..
ถ้าจริงเขาคงต้องยอมรับว่าคำพูด ฟาง เจิ้งจือ ไม่น่าเชื่อถือ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็ไม่สามารถปล่อยให่ราชาอสูรขึ้นไปได้ดังนั้นเขาจึงสร้างตาข่ายยักษ์ขึ้นอีกครั้ง
”ตูม!”
ร่างของราชาอสูรชนเข้ากับตาข่ายสีแดงอย่างรุนแรงราชาอสูรอ้าปากกว้างและกัดกินตาข่ายยักษ์รอบตัว
ในเวลาต่อมาเสียงที่แหลมชัดก็ดังขึ้น ตาข่ายสีแดงเริ่มขาดเป็นริ้วๆ ก่อนที่มันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แต่ เหยียน เฉียนหลี่ ก็รีบสร้างตาข่ายมาขวางราชาอสูไว้ไหม่ทันที
เขาไม่สนใจฝนที่กำลังตกแม้แต่น้อยรวมถึงเสียงฟ้าร้องที่ดังขึ้นอย่างผิดปกติ จนกระทั่งเกิดฟ้าผ่าลงที่หัวของเขา
”ตูม!”
สายฟ้าที่รุนแรงผ่าลงมาที่กลางหัวของราชาอสูร
เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วอากาศเลือดสีแดงสดหลั่งไหลออกจากหัวของราชาอสูร ปะปนเข้ากับสายฝน
”โฮก… .. ” ราชาอสูรไม่ทันระวังตัว และทันใดนั้นหัวของเขาก็ถูกผ่าออกลึกจนเห็นถึงกระโหลกภายใน จากบาดแผล …รอยนั่นมัน …
เกิดจากดาบ!
ทั้งราชาอสูรเหยียน เฉียนหลี่ รวมถึงเหล่ากองทัพทหารทั้งหมด ต่างเต็มไปด้วยความสับสน
จนกระทั่ง…
สายฟ้าครั้งที่สองผ่าลงมาจากท้องฟ้า
”เปรี๊ยง!”
มันผ่าลงบนหัวของราชาอสูรอีกครั้งและที่น่าแปลกคือมันเกิดขึ้นในตำแหน่งเดียวกันกับครั้งแรก
ไม่เพียงแต่แผลสาหัสขึ้นแต่เนื้อเริ่มหลุดออกเลือดพวยพุ่งออกมาจากปากแผลไม่หยุด
”โฮกกก!”แววตาของราชาอสูรเริ่มเปลี่ยนไปอย่างชัดเจนแม้จะมีความสามารถในการฟื้นฟูขั้นสูงแต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่เจ็บปวด
สมองของเขาถูกฟ้าผ่าถึงสองครั้ง
ในตำแหน่งเดียวกัน
เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่รู้สึกเจ็บปวด
ในขณะที่เขากำลังร้องลั่นสายฟ้าที่สามก็ผ่าลงในตำแหน่งเดิมอีกครั้ง
”ไม่มันไม่ใช่แค่สายฟ้า มันคือดาบสายฟ้า สายฟ้าที่บิดเบี้ยว!”
”ดาบสายฟ้าบิดเบี้ยว?หรือว่า ….”.Aileen-novel.
”มังกรหวนกลับพลังของ ฟาง เจิ้งจือ เพียงแต่ดูเหมือนสายฟ้า!”
เมื่อเหล่าทกองทัพทหารเห็นสายฟ้าสามครั้งที่ผ่าลงมาในตำแหน่งเดียวกันอย่างแม่นยำพวกเขาก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่สายฟ้าธรรมดา
ที่สำคัญกว่านั้น…
แม้จะผ่าลงในตำแหน่งเดียวกันมันก็ไม่น่าทำร้ายราชาอสูรได้
มีเพียงคำตอบเดียวคือมันอาจจะเป็นดาบสายฟ้าแต่ทำไมมันถึงคล้ายกับฟ้าผ่า
เดี๋ยวก่อน!
หรืออาจจะเพราะว่า..
ในขณะนั้นความคิดพุ่งเข้ามาในใจเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นตรงหน้า
แสงสีทั้งเจ็ดที่ตรึงร่างของราชาอสูรไว้กับพื้นเป็นยุทธศาสตร์ที่ใช้ประโยชน์จากธรรมชาติ
จนเกิดเป็นการโจมตีใหม่
”ฟางเจิ้งจือ หยิบยืมพลังมาจากธรรมชาติ!”
”เหมือนกับราชาหลี่ฉินเขาใช้ประโยชน์จากกลุ่มเมฆ ไม่ …ไม่ใช่แค่เมฆ แต่รวมไปถึงสายฟ้าด้วย!”
”การใช้มังกรหวนกลับผสานเข้ากับสายฟ้าที่ก่อตัวในกลุ่มเมฆ!”
”โอ้พระเจ้าไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม? พวกเราเคยเห็นวิธีแบบเดียวกันนี้จากราชาหลี่ฉิน แต่ ฟาง เจิ้งจือ กลับทำแบบนั้นได้แล้ว?!”
”ปีศาจเขาเป็นปีศาจตัวจริง!”
ไม่ว่าจะเป็นกองทัพทลายภูผากองทหารเมฆาหรือแม้แต่กองทัพคนเถื่อนต่างก็ตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
มันราวกับได้เห็นภูเขาสูงที่ไม่มีใครสามารถข้ามได้
”เปรี๊ยง!”
สายฟ้าที่สามผสานเข้ากับดาบแล้วผ่าลงมาและไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันต้องผ่าลงในตำแหน่งเดิม จนหัวของราชาอสูรเปิดออก
ในครั้งนี้….
เนื้อเปิดออกจนมองเห็นถึงกระโหลกสีขาวซีด
”โฮก!”แสงสีทองรอบตัวของราชาอสูรไหลขึ้นไปบนหัวของเขาอีกครั้งราวกับพยายามจะซ่อนตัวจากการผ่าของสายฟ้าครั้งที่สี่
อย่างไรก็ตามตาข่ายยักษ์จำกัดการเคลื่อนไหวของเขาเอาไว้ทำให้เขาไม่สามารถหลบได้
”ตูม!”
สายฟ้าที่สี่ผ่าลงมา
และผ่าลงมาอย่างต่อเนื่องครั้งที่ห้า หก เจ็ด แปด …
…..
”ตูม!”
”ตูมตูม……”
เสียงดังก้องไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืนทุกคนต่างตกตะลึง และในเวลาเดียวกัน ร่างของราชาอสูรก็ดูไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ตั้งแต่หัวลงมาถึงร่างกาย ราวกับว่าร่างของเขาถูกแยกออกเป็นสองเสี่ยง
ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงพยายามต่อต้าน…..
แสงสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งไปยังปากแผลพยายามฟื้นฟูบาดแปลที่เกิดขึ้นอย่างรวดเรว
เหยียนเฉียนหลี่ ไม่ยอมปล่อยตาข่ายที่จับเขาไว้
เลือดไหลออกจากปากของราชาอสูรเขายังคงดิ้นรนอยู่ในตาข่ายยักษ์ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
แต่…
ในที่สุดเขาก็เข้าใจสิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ พูดว่า ‘ข้าจะพุ่งไปก่อน ท่านคุ้มกันข้าจากด้านหลัง’
การคุ้มกันด้านหลังคือจับเขาเอาไว้
เหยียนเฉียนหลี่ ต้องจำกัดการเคลื่อนไหว ในขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ โจมตีจากด้านบน นี่คือความหมายของคำพูดนั่น
”ยอดเยี่ยมแม้มันอาจจะหมายถึงการที่ข้าต้องเอาชีวิตตัวเองเข้าแลก ข้าจะช่วยเจ้าหยุดรั้งเขาเอาไว้!”สีหน้าของ เหยียน เฉียนหลี่ แสดงให้เห็นถึงการชื่นชม การกระทำของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นเกินกว่าที่เขาคาดหวังเอาไว้เสียอีก
และตอนนี้…
”จะเป็นการผ่าครั้งที่สิบเอ็ด!”
”ถ้ายังคงเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆแม้จะเป็นราชาอสูรก็อาจจะ”
”มีโอกาสมีโอกาสจริงๆ!”
กองทัพทลายภูผาและกองทหารเมฆาไม่สามารถช่วยอะไรได้แต่ก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นแม้พวกเขาจะเป็นหนึ่งในทหารชั้นยอดของอาณาจักร แต่ก็นับว่าเป็นครั้งที่พวกเขาได้เห็นปรากฎการณ์ที่น่าตะลึงเช่นนี้
”ราชาอสูรจะแพ้?”แม้แต่กองทัพคนเถื่อนก็ไม่อาจเชื่อสายตาพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ก็อดกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าไม่ได้
สายฟ้ายังคงผ่าลงมาอย่างต่อเนื่อง
ราชาอสูรส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและแสงสีทองก็ดับหายไปจากร่างกายของเขาร่างใหญ่ยักษ์ถูกตัดออกเป็นสองซีก เลือดสีแดงหลั่งไหลไปทั่วท้องฟ้า
”ชนะไหม?!”
”ร่างที่ขาดครึ่งแม้จะเป็นราชาปีศาจ แต่ข้าก็ไม่คิดว่าจะผสานร่างกลับมาเหมือนเดิมได้ใช่ไหม?”
”อย่างน้อยมันก็ไม่น่างอกกลับมาได้ในทันทีนี่เป็นโอกาสที่ดี!”
กองทัพทลายภูผาและกองทหารเมฆาที่ได้เห็นฉากตรงหน้าต่างตะโกนโห่ร้องด้วยความยินดี เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้มองเห็นชัยชนะตรงหน้า
”ทำได้ดีมากฟาง เจิ้งจือ!” ในตอนนั้นเอง เหยียน เฉียนหลี่ จะเคลื่อนไหวอีกครั้ง เพราะตั้งแต่ร่างของราชาอสูรแยกออกเป็นสองซีก เขาก็ไม่สามารถรับน้ำหนักของตาข่ายยักษ์ไว้ได้
เขาดึงมือออกจาตาข่าย
ทันใดนั้นหอกสีแดงก็ปรากฏขึ้นที่มือทั้งสองข้างของเขา
ในพริบตาเขารีบเข้าไปในตาข่ายยักษ์
”ตายซะราชาอสูร!”เหยียน เฉียนหลี่ตะโกนลั่น พร้อมกับปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวออกมาจากร่างกาย
หอกทั้งสองจากมือของเขาไม่มีท่าทีจะหยุดลงแม้แต่วินาทีเดียว
มันพุ่งใส่ร่างที่ตอนนี้ถูกแยกเป็นสอซีกอย่างรวดเร็ว