Gate of God – ตอนที่ 665 ผ่านแล้ว!

ตั้งแต่จบการต่อสู้ในเมืองหลวงเวลาได้ผ่านพ้นไปกว่าสองเดือนแล้ว เขาเหลือเวลาเพียงแค่สี่เดือน
หรือก็คือ…
ถ้าเขาเข้าถึงระดับเซียนไม่ได้ภายในเวลาที่เหลือนี้เขาจะตายลง
ดังนั้นเขาต้องคิดอะไรอีก?
ฟางเจิ้งจือ กระแอมเล็กน้อย พร้อมกวาดสายตามองใบหน้าผู้เข้าร่วม ก่อนจะเพ่งเล็งไปที่ เฉียน วู่
”คัดเฉียน วู่ ออกก่อนดีหรือไม่?”ฟาง เจิ้งจือ คิดในใจ แต่ก็ปฏิเสธมันอย่างรวดเร็ว เขานึกถึงคำพูดของศิษย์น้องทั้งสามคน
เขาไม่ได้สนใจศิษย์ทั้งสามมากนักแต่เขากังวลเกี่ยวกับผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสห้า
มันยากเกินไปที่จะคัดเฉียน วู่ ออกอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้
ลืมมันซะ
เขาตัดสินใจที่จะสุ่มเลือกสักสองสามคนเพื่อทดสอบผู้อาวุโสทั้งสอง ถ้าเขาเดินหมากไม่ดีล่ะก็ แผนการของเขาคงพังไม่เป็นท่าแน่
”เฉียนวู่!”
”เฉียนวู่ องค์ชายแห่งอาณาจักรนักรบศักดิ์สิทธิ์ โปรดถามข้า!”น้ำเสียงของ เฉียน วู่ เปลี่ยนไปเล็กน้อย
”อธิบายถึงคำว่าแหล่งพลังแห่งเต๋า”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”ย่อมได้!”เฉียนวู่ ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบออกมา “เต๋านั้นก่อเกิดจากผืนดิน มวลชีวิต สิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นเต๋าทั้งสิ้น…”
เฉียนวู่ ใช้เวลาในการตอบไม่นานนัก แม้เขาจะรู้สึกประหม่าพอสมควร เนื่องจากมีเหล่าผู้อาวุโสยืนอยู่ด้วย
”อืมมยอดเยี่ยมมาก เจ้าผ่านรอบนี้ได้!”เฉียน วู่ คิดว่าเขาจะพลาด แต่ ฟาง เจิ้งจือ ก็ตอบกลับอย่างมั่นใจ
”ผ่านรอบนี้?!”
”ผ่านจริงหรือ?”
ทุกคนต่างประหลาดใจกับคำตอบของฟาง เจิ้งจือ พวกเขาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
หรือจะบอกว่า…. ไอลีนโนเวล
”คนอย่างข้าไม่สามารถเข้าใจสติปัญญาระดับท่านกงฉิงได้เลย!”
”เขาเป็นศิษย์ของศาลาเต๋าสวรรค์แน่นอน!”
”ข้าหวังว่าข้าเองก็จะมีโอกาสได้ผ่านเข้าไป!”
ทุกคนรู้สึกประทับใจในตัวฟาง เจิ้งจือ ในขณะที่ดูเหมือนว่าเขาเพียงแค่ทำตามกฏเท่านั้น แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกัน ดูจะเป็นตัวอย่างที่ดีในฐานะผู้คุมการทดสอบ
”เอาล่ะต่อไป!”ฟาง เจิ้งจือ โบกมือให้ เฉียน วู่ ที่กำลังตะลึงในสิ่งที่เกิดขึ้น
จากนั้นเขาก็โค้งคำนับด้วยความสุภาพก่อนจะเดินออกไปจากกลุ่มผู้เข้าร่วม
คนต่อไปมาถึงหน้าฟาง เจิ้งจือ
ชายหนุ่มในชุดคลุมยาว
ฟางเจิ้งจือ ดูจะไม่แยแสกับการแนะนำตัวเองของเขาแม้แต่น้อย หลังจากที่เขาตอบคำถามอย่างระมัดระวัง ฟาง เจิ้งจือ ก็พึมพำบางอย่างเบาๆ
”ออก!”
”…” ชายหนุ่มตัวแข็งค้าง เขาคิดว่าได้ตอบคำถามไปแล้ว
ศิษย์ทั้งสามคนทรุดลงไปกับพื้น
”คัดออกอีกแล้วงั้นหรือ?”
”พี่กงฉิงไม่ได้คิดจะคัดออกอีกใช่ไหม?”
”ใช่ซี่หม่า เฟิง ก็ถูกคัดออกไปแล้ว? ทำไมถึงต้องคัดคนออกอีก?”
ศิษย์ทั้งสามคนต่างสับสนแต่พวกเขาก็ไม่กล้าแนะนำอะไรกับ ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาหันมองดูผู้อาวุโสทั้งสองอย่างช้าๆ
ผู้อาวุโวทั้งสองยังคงยิ้มให้ฟาง เจิ้งจือ ราวกับไม่แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
หรือแม้แต่ผู้อาวุโสยังเห็นด้วยในการตัดเขาออก?ไม่มีทาง คำตอบของเขาสมบูรณ์แบบ ทำไมกัน?” ศิษย์ทั้งสามสับสน
ฟางเจิ้งจือ มองไปยังเด็กหนุ่มที่ยืนงงงวยอยู่
”เจ้าไม่สังเกตุถึงความผิดพลาดของตัวเองงั้นหรือ?”
”โปรดทำให้ข้ากระจ่างด้วย!”เด็กหนุ่มพยักหน้ารับอย่างมั่นใจ ดูเหมือนว่าในปีนี้การถูกคัดออกจะเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว
”ข้าถามเจ้าเกี่ยวกับเสาหลักทั้งสี่ใช่ไหม?”ฟาง เจิ้งจือ ถามอย่างใจเย็น
”ใช่”เด็กหนุ่มพยักหน้า
”ซึ่งเจ้าได้ตอบกลับมาว่าสี่เสาหลักคือความสุภาพ ความถูกต้อง ความอ่อนน้อม ความฉลาด ถ้าปราศจากสิ่งเหล่านี้อาณาจักรนั้นย่อมแตกดับไป …” ฟาง เจิ้งจือ หยุดชั่วคราว
”โปรดอธิบายเพิ่มเติม!”
“มันไม่ผิดที่เจ้าจะพูดอย่างนั้น แต่เจ้าไปเน้นย้ำในจุดนั้นมากเกินไป ด้วยน้ำเสียงและทัศนคติของเจ้า ข้าขอเดาว่าเจ้าคงไม่พอใจกับดินแดนที่เจ้าอยู่เท่าไรนัก และการฝึกของเจ้าคงติดอยู่ที่คอขวด เจ้าไม่สามารถพัฒนาไปได้มากกว่านี้ต่อให้พยายามเท่าไรก็ตาม?” ฟาง เจิ้งจือ เริ่มอธิบาย
”ท่าน…ท่านรู้ได้ยังไงกัน?!” เด็กหนุ่มงุนงงมาก
”ไม่เพียงแค่นั้นข้ายังรู้ว่าเจ้าฝึกเต๋าอยู่แค่สามชนิดเท่านั้น!” ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มพร้อมพูดออกมา
”โปรด….โปรดสั่งสอนข้าด้วยเถอะ!” เด็กหนุ่มคุกเข่าลง ดวงตาของเขามีน้ำตาแห่งความยินดีไหลออกมา” ด้วยความสัตย์จริง ข้านั้นเชี่ยวชาญเต๋าเพียงสองชนิดเท่านั้นตั้งแต่เด็ก ข้าบอกว่าตัวเองเก่งกาจ แต่ตอนนี้ข้ากลับคิดว่า….”
”เจ้าคิดว่าตัวเองก็เหมือนคนอื่นๆรอบตัวใช่ไหม?”
”ใช่มันทำให้ข้าสับสนมากท่านคิดว่าข้านั้นขาดความรู้หรือความสามารถในเรื่องของเต๋างั้นหรือ?”
”ไม่เจ้าเก่งมาก เสาหลักทั้งสี่ที่เจ้าพูดออกมานั้นเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ในแต่ละดินแดนเป็น แต่ใช่ว่าจะมีแค่นั้นทุกอย่างย่อมมีอีกมุมมองซ่อนอยู่เสมอ การที่สนใจด้านหนึ่งเพียงอย่างเดียวนั้นก็เหมือนเป็นการทำลายอีกด้านหนึ่ง?”
”มุมมองด้านอื่น?ทำลายด้านอื่น? ข้าไม่เข้าใจคำพูดของท่าน…”เด็กหนุ่มยังคงสับสน
”การฝึกฝนตนเองและการปกครองดินแดนนั้นคล้ายคลึงกันแต่ถ้าเจ้าสนใจในด้านเดียวหรือเต๋าอันเดียว มุ่งเน้นไปที่ส่วนใดส่วนหนึ่งมากเกินไป เจ้าจะไม่เข้าใจในส่วนที่เหลือ และไม่สามารถนำมันมาปรับใช้ร่วมกันได้! ไม่ว่าจะเป็นเต๋าธรรมดาหรือเต๋าที่ยิ่งใหญ่ก็มีข้อแตกต่างและช่วยเกื้อหนุนกัน!”
”เกื้อหนุนกัน…ดูเหมือนข้าจะเข้าใจในสิ่งที่ท่านพูดแล้วข้าเข้าใจแล้วว่าข้าจะฝึกต่อไปได้ยังไง ขอบคุณท่านมาก ข้าจะพยายามศึกษาศาสตร์แห่งเต๋าให้มากกว่านี้!” เด็กหนุ่มพูดออกมาอย่างรอบคอบ เห็นได้ชัดว่าเขาดีใจมากจนน้ำตาไหลออกมา
”อืมเจ้าไปได้แล้ว!” ฟาง เจิ้งจือ ส่งสัญญานให้เขาออกไป
”งั้นข้าขอตัว!”เด็กหนุ่มฟัง ฟาง เจิ้งจือ ก่อนที่เขาจะเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
”…”
ผู้เข้าสอบที่อยู่รอบๆต่างมองหน้ากัน
มันน่าประหลาดใจมากเกินไป
แค่เด็กหนุ่มคนนั้นตอบปัญหาเกี่ยวกับเสาหลักทั้งสี่กงฉิงก้สามารถเข้าใจได้ถึงปัญหาในการฝึกของเด็กหนุ่มคนนั้น รวมถึงเข้าใจว่าเขาฝึกเต๋าไม่กี่ประเภทเท่านั้น
ส่วนที่น่าสนใจที่สุดคือเขานำการฝึกตนไปเปรียบเทียบกับการปกครอง
มันแสดงให้เห็นถึงความล้ำลึกด้านความรู้ของเขา
”ข้าต้องเข้าไปในศาลาเต่าสวรรค์ให้ได้ข้าอยากเป็นเหมือนศิษย์พี่กงฉิง!”
”เจ้ามันไร้เดียงสาจริงๆเจ้าคิดว่าเจ้าจะเก่งกาจได้เท่าท่านกงฉิงงั้นหรือ? ข้าเองต้องการเพียงอย่างเดียวเท่านั้นคือรู้เคล็ดลับจากเขา!”
”ใช่แล้วถ้าข้าเข้าสู่ศาลาเต๋าสวรรค์การฝึกของข้าต้องพัฒนาไปมากแน่นอน!”
ผู้เข้าสอบต่างพูดคุยกันด้วยความตื่นเต้น
เมื่อถึงจุดนี้พวกเขารู้สึกว่าการถูกคัดออกไม่สำคัญอีกต่อไปพวกเขาสนใจในคำสอนของ ฟาง เจิ้งจือ มากกว่า มันเป็นประโยชน์ต่อการฝึกของพวกเขา
เด็กหนุ่มได้เดินจากไปแล้ว…
ผู้อาวุโสทั้งสองไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่น้อยพวกเขาแค่เพียงสบตากัน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประทับใจ
เนื่องจากพวกเขายังคงเงียบตั้งแต่เริ่มต้นฟาง เจิ้งจือ สันนิษฐานว่าเขาสามารถทำการทดสอบต่อไปได้
ดังนั้นเขาจึงพูดต่อ
เขาพยายามกำจัดผู้เข้าแข่งขันอีกสี่คน
เรื่องที่น่าแปลกใจที่สุดคือผู้เข้าแข่งขันที่ถูกกำจัดออกนั้นกลับรู้สึกราวกับว่าประสบความสำเร็จราวกับว่าพวกเขาพบสมบัติบนพื้นดิน
จนถึงตอนนี้มีเพียงเฉียน วู่ จากสิบสี่คนเท่านั้นที่ผ่านการทดสอบแรกไปได้
มันเป็นเกือบครึ่งหนึ่งของทั้งหมด
ผู้อาวุโสไม่สามารถทนให้เรื่องเป็นแบบนี้ต่อไปได้แน่นอน