ข้ามีนามสกุลว่าหยุน…..
เจ้าชื่ออะไร? เสียงของอสูรตนนั้นเริ่มเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ ต่างจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
หยุนชิงวู
หยุนชิงวู?! อสูรตนนั้นมองนางอย่างถี่ถ้วน ก่อนที่เขาจะหายใจติดขัดและถามออกมา ข้าจะเชื่อเจ้าได้ยังไง?
หญิงนางนนั้นไม่ได้ตอบแต่นางค่อยๆดึงผ้าคลุมที่ปกปิดใบหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้าอันงดงาม
คิ้วของนางโก่งได้รูปริมฝีปากบาง ดวงตาของนางสงบราวกับสายน้ำ นางเพียงยืนอยู่เงียบๆเท่านั้น
ไม่มีดวงตาปีศาจ! อสูรเบิกตากว้างขณะมองไปที่หน้าผากอันว่างเปล่าของ หยุน ชิงวู ร่างกายของเขาสั่นเทาทันที ราวกับเขาสามารถจำบางอย่างได้ ทำไมราชาเซี่ยโหลวถึงไม่มากับเจ้าด้วย?
เขาตายแล้ว หยุน ชิงวู พูดอย่างชัดเจน
เป็นไปไม่ได้!เขาเป็นถึงราชาอสูร งานของเขาคือการปกป้องท่านอย่างเงียบๆ ตราบใดที่เขาไม่ก้าวเท้าเข้าไปในแดนศักสิทธิ์หรือยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของอาณาจักรต่างๆเขาไม่มีทางตาย?
เขาตายแล้วจริงๆ เขาตายในสงครามระหว่างอาณาจักรเซี่ยและจักรวรรดินักรบศักดิ์สิทธิ์
ราชาอสูรไม่มีทางไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้นเขารู้กฎดี ยกเว้นมันเป็นคำสั่งของท่าน?
ใช่ หยุน ชิงวู พูดพร้อมพยักหน้า
ท่านรู้ไหมว่าเขาเป็นพี่ชายข้า? เสียงของอสูรตนนั้นสั่นอย่างเห็นได้ชัดเจน
หยุนชิงวู ไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตามดวงตาของนางกลับส่องประกาย ท่านสามารถบอกเหตุผลได้ไหม?
ศิลาเซียนทั้ง13ชิ้นของอาณาจักรเซี่ย
ศิลาเซียน…ข้าเข้าใจ การตายของพี่ชายข้าไม่ได้เปล่าประโยชน์ อสูรพยักหน้าด้วยความเข้าใจ ก่อนจะคุกเข่าลงทันที เซี่ยยี่ แม่ทัพผู้เฝ้าทางเข้าเขตแดนอสูร ขอแสดงความเคารพต่อองค์จักรพรรดินีน้อย โปรดลงโทษที่ข้ากล้าสงสัยในตัวท่าน!
หลังจากที่พูดจบเซี่ยยี่ก็พ่นไข่มุกสีฟ้าออกมาจากปาก มันลอยอยู่ในอากาศก่อนจะค่อยๆเคลื่อนที่ไปหา หยุน ชิงวู
มันเป็นไข่มุก?
นอกจากนั้นมันเป็นไข่มุกอสูรระดับสูง
ยังไงก็ตาอสูนตนอื่นไม่คิดจะหยุดเซี่ยยี่แม้แต่น้อยนอกจากนี้พวกเขามองด้วยสายตาราวกับเป็นเรื่องปกติ
ตึง!
ตึง!
… พวกเขาเริ่มคุกเข่าลงบนพื้น
ไม่มีแม้แต่ตนเดียวที่กล้าเงยหน้าขึ้นจากนั้นไข่มุกอสูรจำนวนมากก็ลอยขึ้นมาบนอากาศ
มันเป็นฉากที่น่าตกตะลึง
เจ้าจะโทษตัวเองไม่ได้หรอกข้าเองก็ไม่ได้แจ้งว่าจะมาที่นี่ ช่วยพาข้าไปพบท่านแม่ที หยุน ชิงวู กล่าว
ขอเวลาสักครู่องค์จักรพรรดินีน้อย! ร่างของเซี่ยยี่สั่นเล็กนอย จากนั้นเขาค่อยๆถอยหลังและหายไปในหมอกหนา
อย่างไรก็ตามไข่มุกอสูรจำนวนมากยังคงลอยอยู่กลางอากาศ
จากนั้นไม่นานเรือลำเล็กสองลำก็ปรากฎขึ้นลำหนึ่งว่างเปล่าอีกลำมีเก้าอี้นั่ง ผ้าคลุมสีเงินถูกปูลงบนเก้าอี้พวกนั้นอย่างดี
จากนั้นเซี่ยยี่ก็คุกเข่าลงบนพื้นอีกครั้ง
ทำไมเจ้าไม่เอาไข่มุกอสูรของเจ้ากลับไป? หยุน ชิงวู ไม่ได้ขึ้นเรือในทันที แต่นาง พวกเขาเริ่มคุกเข่าลงบนพื้น
ไม่มีแม้แต่ตนเดียวที่กล้าเงยหน้าขึ้นจากนั้นไข่มุกอสูรจำนวนมากก็ลอยขึ้นมาบนอากาศ
มันเป็นฉากที่น่าตกตะลึง
เจ้าจะโทษตัวเองไม่ได้หรอกข้าเองก็ไม่ได้แจ้งว่าจะมาที่นี่ ช่วยพาข้าไปพบท่านแม่ที หยุน ชิงวู กล่าว
ขอเวลาสักครู่องค์จักรพรรดินีน้อย! ร่างของเซี่ยยี่สั่นเล็กนอย จากนั้นเขาค่อยๆถอยหลังและหายไปในหมอกหนา
อย่างไรก็ตามไข่มุกอสูรจำนวนมากยังคงลอยอยู่กลางอากาศ
จากนั้นไม่นานเรือลำเล็กสองลำก็ปรากฎขึ้นลำหนึ่งว่างเปล่าอีกลำมีเก้าอี้นั่ง ผ้าคลุมสีเงินถูกปูลงบนเก้าอี้พวกนั้นอย่างดี
จากนั้นเซี่ยยี่ก็คุกเข่าลงบนพื้นอีกครั้ง
ทำไมเจ้าไม่เอาไข่มุกอสูรของเจ้ากลับไป? หยุน ชิงวู ไม่ได้ขึ้นเรือในทันที แต่นางหันไปมองไข่มุกที่ลอยอยู่กลางอากาศ
การที่ข้าสงสัยในตัวท่านถือเป็นความผิดร้ายแรง! เซี่ยยี่ตอบ
ถ้าข้าเหยียบหัวเจ้าเพื่อขึ้นเรือนั่นจะเพียงพอให้เจ้ามีชีวิตรอดหรือไม่? เมื่อ หยุน ชิงวู ได้ยินเช่นนั้น นางก็พยักหน้า
ข้ามีโอกาสรอดชีวิตหนึ่งในสองส่วน เซี่ยยี่ตอบ
อืมข้าเข้าใจ หยุน ชิงวู พูดพร้อมถอยไปหา หยิงเต๋า จากนั้นก็เอื้อมมือออกไป
หยิงเต๋าเข้าใจเจตนาของนางในทันทีเขาส่งมีดให้นางทันที
หลังจากหยุน ชิงวู รับมีดมาแล้วนางก็เดินไปหาเซี่ยยี่ จากนั้นนางก็แทงลงไปที่ฝ่ามือของเซี่ยยี่ทันที
ฉึก! มือของเซี่ยยี่ถูกตอกลงไปที่พื้น
เขาขมวดคิ้วอย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไรออกมาหรือทำอะไร
จากนั้นหยุน ชิงวู ก็ค่อยๆยกขาขึนและเหยียบไปที่หัวเซี่ยยี่ จากนั้นก็ค่อยๆก้าวขึ้นไปบนเรือและนั่งลง
ข้าได้ลงโทษเจ้าแทนท่านแม่ของข้าแล้วตอนนี้เจ้านำทางข้าไปได้แล้ว! เสียงของ หยุน ชิงวู ดังขึ้น มันไม่ดังมากแต่อสูรทุกตัวได้ยินชัดเจน
เซี่ยยี่มองด้วยความไม่เชื่อก่อนจะก้มลงมองมือที่ถูกมีดปักอยู่
ขอบคุณสำหรับการลงโทษองค์จักรพรรดินีน้อย!
ไปได้แล้ว!
รับทราบ! เซี่ยยี่พยักหน้า จากนั้นเขาก็กลืนไข่มุกอสูรกลับเข้าไปและหันไปมองกลุ่มคนในชุดดำ ก่อนที่จะชี้ไปที่เรืออีกลำ เชิญ! ขอบคุณ!
หยิงเต๋าพยักหน้าก่อนจะถอยหลังเข้าไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆทันที
ก่อนที่พวกเขาทั้งหมดจะรีบตรงไปที่เรืออีกลำทันที สิบผู้อาวุโสของดินแดนปีศาจ? สายตาของเซี่ยยี่มองไปที่พวกเขาที่กำลังค่อยๆก้าวลงเรือ
เก้า เสียงแหบๆตอบกลับ
้เข้าใจแล้ว เซี่ยยี่ไม่ได้ถามอะไรอีกต่อไป เขารีบเดินไปยังเรือที่ หยุน ชิงวู นั่งอยู่อย่างรวดเร็ว เขาเคาะท้องเรือเบาๆด้วยเท้าของเขาก่อนที่มันจะหายไปในหมอกหนาทันที
ถาใครสังเกตุดีๆที่ท้ายเรือทั้งสองลำมีโซ่สีดำผูกไว้อยู่
เรือไม่ได้เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามมันหายไปอย่างรวดเร็วในหมอกสีเทาจากนั้นก็มีสิบร่างขนาดใหญ่ราวกับภูเขาที่ค่อยๆเดินตามไป
สำหรับอสูรจำนวนมากที่ปรากฎตัวขึนมาก่อนหน้านี้พวกมันค่อยๆหายเข้าไปในหมอกดังเดิมเช่นกัน
…
บึงน้ำยักษ์นันได้ชื่อว่าเป็นดินแดนของเหล่าอสูร
ใจกลางบึงมีเกาะเล็กๆไม่มีหมอกหนาปกคลุม บนเกาะแทนที่จะมีต้นไม้แต่มันกลับเต็มไปด้วยแผ่นหินที่สลักเป็นลวดลายต่างๆ
พวกมันวางเรียงเป็นทางไปจนถึงปราสาทสีดำขนาดใหญ่
หยุนชิงวู กระโดดลงจากเรือลำเล็ก
เซี่ยยี่เดินนำหน้าทุกคนไป จนถึงหน้าปราสาทที่มีอสูรจำนวนหนึ่งยืนรักษาการอยู่
ปราสาทหลังนี้ไม่ได้ตกแต่งอะไรมากมายอย่างไรก็ตามเหนือปราสาทสามารถเห็นหยกสีขาวขนาดใหญ่วางอยู่ มันถูกแกะเป็นร่างของอสูรตัวหนึ่ง
จิ้งจอกขาวเก้าหาง
เซี่ยยี่คุกเข่าลงให้รูปสลักนั้นก่อนที่จะยืนขึ้น เชิญองค์จักรพรรดินีน้อย!
อืม หยุน ชิงวู พยักหน้า จากนั้นนางก็เดินเข้าไปในปราสาทสีดำ
ตามด้วยผู้อาวุโสจากแดนปีศาจทั้งเก้า หยุนชิงวู เดินผ่านรูปปั้นหินทั้งเก้าจนมาถึงหน้าโถงใหญ่ภายในปราสาทดำ
ยินดีที่ได้พบจักรพรรดินีน้อย! อสูรสองตนเป็นทหารคุ้มกันทางเข้าต่างโค้งคำนับกล่าวทักทาย จากนั้นพวกเขาก็รีบเปิดประตู
หยุนชิงวู พยักหน้าตอบรับแล้วเข้าไปในโถงใหญ่
มันเป็นโถงที่สว่างไสวเมื่อเทียบกับด้านนอกแล้วมันสว่างกว่ามาก บนผนังกำแพงขอโถงเต็มไปด้วยลวดลายแกะสลักมากมาย พวกมันส่องประกายระยิบระยับ
แถวกลางโถงมีเก้าอี้ที่ทำจากหยกขาวตั้งอยู่บนเก้าอีกมีหญิงสาวนางหนึ่งนั่งอยู่ นางสวมชุดกระโปรงและพาดขนสัตว์ขาวไว้บนไหล่
ดูจากภายนอกนางอายุราวๆยี่สิบปีใบหน้าของนางคมเข้มและดวงตาสีดำสนิท คิ้วของนางอ่อนบาง ผิวขาวนวลราวกับหิมะ
นางสวยกว่าหญิงทั่วๆไปสง่างามเป็นเอกลักษณ์
มาแล้วหรือ ผู้หญิงคนนั้นพูด เสียงของนางเต็มไปด้วยความชั่วร้ายเพียงคำพูดไม่กี่คำทำให้สั่นเทาไปถึงกระดูก
ข้ามาแล้ว หยุน ชิงวู พยักหน้า
เขาเป็นไงบ้าง?
ท่านพ่อสบายดี
หัวหน้าดินแดนปีศาจมาที่นี่ถึงเก้าคนข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมาที่นี่เพื่อมองดูข้าใช่ไหม? หญิงคนนั้นถาม ดวงตาสีดำของนางจ้องเขม็ง
ท่านพูดถูก!ข้าหวังว่าท่านแม่จะทำตามสัญญาพันธมิตรที่ให้ไว้ หยุน ชิงวู ดูเคารพหญิงสาวคนนี้มาก นางเป็นแม่ของ หยุน ชิงวู
พันธมิตร?ฮ่าฮ่า …มันเป็นสัญญาที่ไร้ประโยชน์สำหรับพวกเราทั้งสองฝ่าย เจ้าควรจะรู้ไว้ เจ้าเป็นความผิดพลาดจากการแต่งงานครั้งนั้น นางพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
อย่างไรก็ตามเลือดของอสูรยังอยู่ในตัวข้า
เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น! เสียงของหญิงสาวเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
แม้จะแค่ครึ่งเดียวแต่ก็ดีกว่าอีกครึ่ง! เสียงของ หยุน ชิงวู เปลี่ยนไป นางตอบอย่างเด็ดเดี่ยว
ใช่ดีกว่าอีกครึ่งแต่ก็ยังคงล้มเหลว เจ้าไม่มีดวงตาปีศาจที่เป็นสัญลักษณ์ของเผ่าปีศาจนอกจากนี้เจ้าไม่มีร่างกายที่เป็นอสูร ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเผ่าอสูรอีก เจ้าเป็นเพียงขยะที่เกิดจากจักรพรรดิปีศาจและจักรพรรดินีอสูรเท่านั้น ช่างน่าขัน! ถ้าข้าคิดถูก เผ่าปีศาจเองก็ปฏิเสธเจ้าใช่ไหม? หญิงสาวพูดออกมาอย่างไม่ใยดี
ราชาเซี่ยโหลวไม่ได้ส่งข้อความให้ท่านหรือ?
ไม่เขาไม่ได้ทำ หลังจากที่เจ้าถูกไล่ออกจากเมืองเงาเลือด ข้าก็ออกคำสั่งว่าเราจะไม่รับข่าวสารจากเขา อะไรกัน…? จากน้ำเสียงของเจ้า มันดูเหมือนเจ้าได้กลับไปที่เมืองเงาเลือดแล้ว?
ใช่
ฮ่าฮ่า…ถึงแบบนั้นแล้วยังไง? เผ่าปีศาจนั้นแข็งแกร่ง และเคารพในพลัง แม้เจ้าจะได้กลับไปที่เมืองเงาเลือด เจ้าก็เป็นแค่เครื่องมือที่พ่อเจ้าใช้ทำสัญญาระหว่างเผ่าพันธ์ หญิงคนนั้นยังคงพูดอย่างไม่ใยดี
……………………………………..
