Gate of God – ตอนที่ 946 ตื่นขึ้น

　　ไม่นานร่างจำนวนหนึ่งได้ปรากฎขึ้นที่ทางเข้าหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ

　　เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นทหารชันยอด

　　กองทหารปีกสีชาด!

　　 เป็นกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์! 

　　 …ท่าน…ฉือเฮา! 

　　 ท่านฉือเฮาเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง! 

　　 ยินดีต้อนรับท่านฉือเฮา! 

　　หลังจากเห็นสัญลักษณ์บนชุดเกราะของเหล่าทหารชาวบ้านก็รับรู้ได้อย่างรวดเร็วพวกเขาคุกเข่าลงในทันที

　　ด้านฉือเฮาผู้นำกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ผู้สวมชุดเกราะสีม่วงเขามองไปรอบๆหมู่บ้านจากนั้นท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

　　 เกิดอะไรขึ้น? 

　　 ท่านฉือเฮาพวกปีศาจฆ่าหัวหน้าหมู่บ้านของพวกเรา…  ชาวบ้านตอบด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไรนัก

　　สำหรับพวกเขานั้นกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นเสาหลักของแดนเหนือพวกเขามีหน้าที่ต้องปกป้องแดนเหนือจากพวกปีศาจ

　　 ปีศาจ?พวกเจ้าหมายถึงเผ่าปีศาจงั้นหรือ? ท่าทีของฉือเฮากลายเป็นเย็นชาทันที  เหยียนเอ๋อร์อยู่ที่ไหน? นางปลอดภัยไหม? 

　　 นางปลอดภัยตอนนี้นางพักอยู่ที่บ้านครอบครัวฟาง 

　　 พาข้าไปพบนาง 

　　 … 

　　…

　　กองทหารรออยู่ทางเข้าบ้านตระกูลฟางทำให้เหล่าชาวบ้านต้องหลบไปด้านข้าง

　　ฉือเฮาไม่ได้สนใจชาวบ้านมากนักเขาเดินเข้าไปในบ้านตระกูลฟางด้วยความกังวล

　　 ท่านฉือเฮา วู่จวี้เอ๋อที่สวมชุดสีดำปรากฎขึ้นที่ทางเข้าบ้าน

　　 วู่จวี้เอ๋อ? ฉือเฮาขมวดคิ้ว เหยียนเอ๋อร์เป็นยังไงบ้าง? ข้าได้ยินว่านางสลบไปแล้วยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีกหรือ? แล้วฟางเจิ้งจือล่ะ เขาอยู่ไหน? 

　　ฉือกูเหยียนนั้นเหมือนความภูมิใจสูงสุดของชีวิตฉือเฮา

　　 ท่านไม่ควรมาที่นี่ในตอนนี้ แทนที่จะตอบ วู่จวี้เอ๋อกลับขวางทางเขาเอาไว้

　　 เจ้าหมายความว่าอะไร? 

　　 การเดินทางจากเมืองเกล็ดทองมาที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือใช้เวลาขั้นต่ำสิบวันท่านยังไม่บอกข้าเลยว่าท่านมาถึงที่นี่เร็วขนาดนี้ได้ยังไง? วู่จวี้เอ๋อยังถามต่อไป

　　 ข้าจำเป็นต้องตอบงั้นรึ? ฉือเฮาขมวดคิ้ว

　　 ใช่! 

　　 ได้ข้าได้ข่าวว่าฟางเจิ้งจือกลับมาที่อาณาจักรเซี่ยแล้ว ข้ายังรู้ด้วยว่าเหยียนเอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บและหมดสติอยู่ และฟางเจิ้งจือกำลังรีบตรงไปที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ ดังนั้นข้าจึงออกเดินทางมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อสิบวันที่แล้ว… 

　　 ท่านได้ข่าวมาจากไหน? วู่จวี้เอ๋อยังคงถามต่อไป

　　 มันเป็นความลับทางทหารเจ้าไม่จำเป็นต้อง… 

　　 ข้าเข้าใจแล้ว วู่จวี้เอ๋อตัดจบประโยคจากนั้นนางขมวดคิ้วและพูดบางอย่างออกมา หยุนชิงวู..นางน่าประทับใจเหลือเกิน! 

　　 หยุนชิงวู?เจ้าหมายความว่ายังไง?! 

　　 เมื่อวานกองทัพปีศาจเดินทางข้ามภูเขาคังหลิงมาที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ ถ้าข้าเดาไม่ผิดน่าจะมีกองทัพถูกส่งออกมามากกว่าหนึ่งทัพ ท่านเข้าใจที่ข้าพูดไหม? 

　　 เจ้าเจ้า… ร่างของฉือเฮาสั่นสะท้าน

　　 เชิญท่านเข้ามาก่อน! 

　　 ข้า…ข้า…  　　 ท่านยังไม่ต้องคิดเรื่องอื่นเมืองเกล็ดทองน่าจะถูกบุกตั้งแต่ตอนที่ท่านเดินทางออกมาแล้ว ตอนนี้ท่านควรจะคิดถึงการขอความเมตตาจากองค์จักรพรรดิมากกว่า 

　　 … ฉือเฮาต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่มีคำพูดอะไรออกมา

　　นั่นเพราะเขารู้สิ่งที่วู่จวี้เอ๋อพูดดีเมืองเกล็ดทองน่าจะถูกพวกปีศาจบุกไปแล้ว

　　ศัตรูของเขาคือหยุนชิงวู!

　　นางน่าจะวางแผนเรื่องนี้ไว้นานแล้วเขาไม่มีทางรับมือได้

　　…

　　สามวันหลังจากนั้นเซียนสวรรค์พักพิงมาถึงหมู่บ้านภูเขาทางเหนือและตรงไปยังบ้านครอบครัวฟางทันที หลังจากมองฟางเจิ้งจือที่หมดสติเขาส่ายหัวและไม่ได้พูดอะไรออกมา

　　อีกสองวันร่างของจางหยางปิงโม่เฉิง และกลุ่มล่าสัตว์อีกยี่สิบสามคนถูกฝังไว้ด้วยกันข้างๆหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ　　ช่วงเวลาห้าวันฉือเฮาเฝ้าฉือกูเหยียนอยู่ไม่ห่าง

　　เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

　　 รายงาน!เมืองเกล็ดทอง…ถูกบุกจากพวกปีศาจแล้ว! 

　　 ข้ารู้แล้ว! ฉือเฮามองหน่วยสอดแนมที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าเขาเขาเพียงพยักหน้าและเดินกลับเข้าไปในบ้าน

　　ฉือกูเหยียนยังคงนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงใบหน้าของนางซีดขาว

　　 เหยียนเอ๋อร์ข้าทำให้เจ้าและฝ่าบาทตกอยู่ในอันตรายข้าไม่สามารถปกป้องเจ้าได้ ข้าไม่สามารถปกป้องผู้คนในเมืองเกล็ดทองได้… 

　　 … 

　　วู่จวี้เอ๋อที่นั่งอยู่ไม่ไกลหันไปมองฉือเฮา

　　 ท่านจะเดินทางไปยังเมืองหลวงเพื่อกล่าวขออภัยโทษจากองค์จักรพรรดิไหม? 

　　 อืมข้าคงต้องรบกวนเจ้าให้ดูแลเหยียนเอ๋อร์ต่อไป 

　　 ท่านจะไม่พาฉือกูเหยียนไปด้วยงั้นหรือ? 

　　 ตอนนี้ข้าเป็นคนบาปการเดินทางไปเมืองหลวงนั้นเป็นหายนะของข้า ข้าจะนำนางไปด้วยได้ยังไง? ฉือเฮากล่าว

　　 อืมท่านพูดถูก  วู่จวี้เอ๋อไม่แปลกใจกับการตัดสินใจของฉือเฮา  ท่านคิดว่าจะไม่ได้เจอฉือกูเหยียนหลังจากการเดินทางครั้งนี้แล้วใช่หรือไม่? 

　　 เหยียนเอ๋อร์ข้า… 

　　 ข้ามีคำแนะนำบางอย่างไม่รู้ว่าท่านอยากจะฟังไหม? 

　　 พูดมา 

　　 แม้เมืองเกล็ดทองจะถูกบุกยึดจากพวกปีศาจรากฐานของกองตรวจการทั้งห้าในแดนเหนือยังคงมั่นคง ถ้าท่านออกคำสั่งให้บุกยึดเมืองเกล็ดทองคืน ข้าเชื่อว่ากองตรวจการทั้งห้าสามารถทำได้ 　　 เจ้าหมายความว่ายังไง?เจ้าจะให้ข้าทรยศอาณาจักรงั้นรึ?! 

　　 ฮ่าฮ่าท่านเป็นคนฉลาด ท่านคงเข้าใจที่ข้ากล่าว 

　　 … ฉือเฮาขมวดคิ้วอย่างไรก็ตามเขากำมือแน่น  เจ้าหมายความว่าจะให้ข้าไถ่โทษตัวเองงั้นหรือ? 

　　 ท่านหลักแหลมจริงๆนอกจากท่านจะมีใครเข้าใจพื้นที่ในแดนเหนือได้ดีพอที่จะนำทัพทั้งห้ากองตรวจการ? ข้าคิดว่าท่านรู้ว่าข้าหมายความว่ายังไง ถ้าท่านไปที่เมืองหลวงตอนนี้ แม้จักรพรรดิจะไม่ฆ่าท่าน เขาก็คงจะนำท่านไปขังคุก จากนั้นใครจะรู้แดนเหนืออาจจะกลายเป็นดินแดนของปีศาจในอีกไม่นานก็ได้ 

　　 งั้นเจ้าต้องการให้ข้ารวมทัพทั้งหมดและยืดเมืองเกล็ดทองคืนงั้นหรือ? 

　　 ไม่ในเมื่อหยุนชิงวูได้บุกยึดเมืองเกล็ดทองไว้แล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่ท่านจะยึดเมืองคืนในเวลาสั้นๆ ที่ข้าพูดคือให้ทนอีกสักหน่อยเพื่อรักษาความสามารถของห้ากองตรวจการของแดนเหนือเอาไว้  วู่จวี้เอ๋อส่ายหัว

　　 เจ้าต้องการให้ข้าอยู่เฉยๆทนดูผู้คนในแดนเหนือทุกข์ทรมารงั้นหรือ?เป็นไปไม่ได้!  ฉือเฮาส่ายหน้าทันที

　　 ท่านลองคิดดูดีๆท่านต้องการจะรักษากองตรวจการทั้งห้าบนแดนเหนือเอาไว้และรอเวลาที่เหมาะสมเพื่อบุกโจมตีหรือท่านจะยอมสังเวยชีวิตตัวเองในตอนนี้เลย?  วู่จวี้เอ๋อกล่าว

　　 วู่จวี้เอ๋อเจ้า…ได้ งั้นบอกแผนของเจ้ามา! 

　　 อย่างแรกส่งจดหมายไปที่เมืองหลวงเพื่อขอรางวัลที่ท่านใช้เมืองเกล็ดทองเป็นเหยื่อล่อควบคุมกองทัพปีศาจ และขอให้เมืองหลวงส่งทหารมาช่วยท่านควบคุมสถานการณ์! 

　　 เจ้าจะให้ข้าขอรางวัลเนี่ยนะ?! 

　　 หรือท่านจะถามหาการลงโทษล่ะ?ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าเชื่อว่าท่านจะได้มันทันที จากนั้นท่านก็จะสูญเสียตำแหน่งและกลายเป็นกบฎ 

　　 … 

　　 หลังจากเสียเมืองเกล็ดทองไปทุกคนรู้ว่าสภาหลวงต้องฟังคำขอของท่านแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นด้วยจดหมายของท่านพวกเจ้าหน้าที่ในสภาหลวงต้องคิดถึงเรื่องการก่อกบฎของท่านแน่นอน 

　　 พูดต่อ 

　　 พวกเขาจะส่งทหารมาเพื่อดูท่าทีของท่านแน่นอนอย่างไรก็ตามพวกเขาไม่มีทางตัดสินท่านในตอนนี้ พวกเขาไม่กล้าทำเพราะต้องคำนึงถึงกองทัพกองตรวจการทั้งห้าที่อยู่ในการควบคุมของท่าน พวกเขาไม่มีทางกล่าวหาว่าท่านเป็นกบฎได้! 

　　 พูดต่อไป 

　　 พวกเขามีทางเดียวคือทำตามคำขอของท่านท่านจะยังคงดำรงตำแหน่งผู้นำทัพแดนเหนือต่อไป ถึงแม้สภาหลวงจะมีเหตุผลมากมายที่จะไม่ส่งทหารมาช่วย แต่ท่านก็สามารถใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างเพื่อพักผ่อนอยู่ในแดนเหนือ ยิ่งไปกว่านั้น… 

　　 อะไร? ฉือเฮาถามอย่างเร่งรีบ

　　 ท่านคิดว่าองค์จักรพรรดิไร้ความสามารถหรือไง? 

　　 เจ้ากล้าพูดแบบนั้นได้ยังไงฝ่าบาททรงฉลาดและมองการณ์ไกล ฝ่าบาทมีความยุติธรรมในการให้รางวัลหรือลงโทษ 

　　 อืมในเมื่อท่านไม่ได้คิดจะกบฏ ท่านคิดว่าองค์จักรพรรดิจะไม่สังเกตเห็นความผิดปกติงั้นหรือ? 

　　 เรื่องนี้…ข้าไม่แปลกใจเลยที่นิกายเงาเป็นนิกายแรกในอาณาจักรเซี่ยวันนี้ข้าได้เรียนรู้มากมายจากเจ้า ขอบคุณเจ้ามาก!  ฉือเฮาก้มหัวให้วู่จวี้เอ๋อจากนั้นก็พุ่งไปที่ทางเข้าหมู่บ้านภูเขาทางเหนือที่กองทหารปีกสีชาดตั้งค่ายพักอยู่　　ด้านวู่จวี้เอ๋อนางหันไปมองฟางเจิ้งจือที่นอนอยู่บนเตียง

　　นางรู้ว่าฉือเฮายอมรับคำแนะนำของนางในฐานะผู้นำนิกายเงานางไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องการเมืองหรือทหารของอาณาจักรเซี่ย

　　อย่างไรก็ตามนางทำลงไปแล้ว…

　　นั่นเพราะนางรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนั้นจะเป็นสิ่งที่ตัดสินอนาคตของมนุษย์ชาติ

　　 เจ้าไร้ยางอายข้าเตรียมทุกอย่างไว้ให้เจ้าแล้ว รีบตื่นขึ้นมา… วู่จวี้เอ๋อเดินไปด้านข้างเตียงของฟางเจิ้งจือจากนั้นนางประทับริมฝีปากลงไปบนปากของฟางเจิ้งจือเบาๆ

　　ปากของทั้งสองสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาเท่านั้น

　　อย่างไรก็ตามนางกลับรู้สึกเขินอายอย่างมาก

　　 แค่กแค่ก…จวี้เอ๋อ เจิ้งเอ๋อร์ยังไม่ตื่นอีกงั้นหรือ?  เสียงของฉินซูเหลียนดังมาจากประตู

　　 อ๊ะ?!…เขายังไม่… 

　　 … 

　　…

　　เวลาหนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

　　เป็นเวลาสองเดือนครึ่งตั้งแต่การต่อสู้บนภูเขาสวรรค์หมู่บ้านภูเขาทางเหนือยังอยู่ในความสงบ ที่ต่างออกไปคือกองทหารปีกสีชาดวนเวียนอยู่รอบๆหมู่บ้าน รวมถึงกองทัพขนาดใหญ่จากทั้งห้ากองตรวจการที่ซ่อนอยู่ในภูเขาคังหลิง

　　สำหรับฟางเจิ้งจือและฉือกูเหยียน…

　　พวกเขายังคงไม่ได้สติ

　　 เจ้าไร้ยางอายทำไมเจ้ายังไม่ตื่นขึ้นมาอีกทุกสิ่งบนโลกตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง  วู่จวี้เอ๋อคอยดูแลฟางเจิ้งจือมาตลอด นางเหนื่อยล้ามาก

　　อย่างไรก็ตามนางไม่พักนางกลัวว่าถ้าฟางเจิ้งจือตื่นเขาจะมองไม่เห็นนางในทันที　　อย่างไรก็ตามนางเหนื่อยล้าจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้น

　　 เจ้าไร้ยางอาย…เจิ้งจือข้ายังคงรอคอยการกลับมาของเจ้า… 

　　 … 

　　คืนนั้นแสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างกระทบลงบนร่างของวู่จวี้เอ๋อ

　　วู่จวี้เอ๋อกำลังนอนซบอยู่ข้างเตียงของฟางเจิ้งจือที่ขอบตาของนางยังคงมีคราบน้ำตาอยู่

　　ทันใดนั้นดวงตาของฟางเจิ้งจือก็เบิกกว้าง

　　……………………………………..