จักรพรรดิหยุนท่านคิดว่าใครน่าจะปลอมตัวเป็นเมิ่งเทียนมากที่สุด? หลินยู่กล่าวถามจักรพรรดิหยุนโดยตรง
ความเป็นไปได้มากที่สุดน่าจะเป็นฟาง…
ใช่แล้ว! หลินยู่พยักหน้าและพูดต่อไป จากรายงานการต่อสู้วิชาการต่อสู้ที่เขาใช้นั้นต่างออกไปจากฟางเจิ้งจือ รวมทั้งฟางเจิ้งจือไม่ได้มีพลังขนาดนั้น แต่กลับมีบางอย่างคล้ายกันระหว่างชายสวมหน้ากากกับฟางเจิ้งจือ ข้าจึงแนะนำให้ตรวจสอบเรื่องนี้เพิ่มเติม
แล้วมันเกี่ยวกับการที่ต้องสังเวยรองหัวหน้าดินแดนปีศาจถึงห้าคนยังไง? จักรพรรดิหยุนขมวดคิ้วและถามออกมาด้วยความสงสัย
ถ้าข้าเดินทางไปที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือด้วยตัวเองแน่นอนว่าฟางเจิ้งจือไม่มีทางได้เปรียบ อย่างไรก็ตามถ้าส่งรองหัวหน้าดินแดนไปแทน… หลินยู่หยุดพูดตรงท้ายประโยค
เทพปีศาจท่านหมายความว่าจะให้ส่งพวกเขาไปตายงั้นหรือ?! ในที่สุดจักรพรรดิหยุนก็เข้าใจที่หลินยู่พูด
ฮ่าฮ่า… หลินยู่ไม่ได้ตอบตรงๆเขากลับยกชาขึ้นมาจิบเล็กน้อย จากแผนการของท่านหยุนชิงวู ถ้าพวกเราสามารถเข้าถึง’แหล่งพลังเทพเจ้า’ได้ พวกเราสามารถสร้างรองหัวหน้าดินแดนปีศาจขึ้นมาใหม่มากแค่ไหนก็ได้!
แต่ว่า…ได้ข้าเข้าใจแล้ว เดี๋ยวข้าจะให้คนไปเตรียมการเรื่องนี้ทันที! จักรพรรดิหยุนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลังจากเห็นท่าทีของหลินยู่เขาตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรอีก
ท่านหยุนชิงวูมีความคิดเห็นเช่นไร? หลินยู่โบกมือขัดจักรพรรดิหยุนจากนั้นก็หันไปถามหยุนชิงวู หยุนชิงวูยืนขึ้นและยังคงทอดสายตาไปนอกวังนางกัดริมฝีปากด้วยความลังเล
ชิงวูเจ้ามีความคิดเห็นเช่นไร? เห็นหยุนชิงวูยังเงียบอยู่ จักรพรรดิหยุนจึงกล่าวถามขึ้นมาอีกครั้ง
ท่านพ่อไม่จำเป็นต้องขอความคิดเห็นจากข้าในเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ท่านคือเจ้าปีศาจ ผู้ปกครองปีศาจ หยุนชิงวูมองหลินยู่ก่อนจะหันไปมองจักรพรรดิหยุนและกล่าวออกมาเบาๆ
ฮ่าฮ่า…ได้ข้าจะตัดสินใจเรื่องนี้เอง จักรพรรดิหยุนหัวเราะและมองรองหัวหน้าดินแดนปีศาจจำนวนหนึ่งที่ยืนอยู่ หยิงเต๋าข้าให้เจ้ารับผิดชอบเรื่องนี้
ท่านเจ้าปีศาจท่านหยุนชิงวูยังไม่ได้แสดงความเห็นของนางออกมา หยิงเต๋ากล่าวด้วยความเคารพ
เจ้าหมายความว่ายังไง? รอยยิ้มของจักรพรรดิหยุนแข็งค้างไปทันที ท่านโปรดถามความคิดเห็นของท่านหยุนชิงวูให้ชัดเจนเสียก่อนอนาคตของเผ่าปีศาจนั้นสำคัญมาก ข้าไม่อยากให้เกิดการสูญเสียเหมือนที่หมู่บ้านภูเขาทางใต้อีก
เจ้าหมายความว่าข้าส่งกองทัพออกไปโดยไม่ถามความคิดเห็นผู้อื่นงั้นรึ?!
ข้าไม่กล้ากล่าวเช่นนั้นแต่มันเป็นเรื่องจริง ท่านเจ้าปีศาจไม่ยอมรอท่านหยุนชิงวูกลับมาและสั่งให้ทหารปีศาจเดินทางข้ามเขาคังหลิงไปก่อนส่งผลให้รองแม่ทัพปีศาจและทหารจำนวนหนึ่งล้มตาย…
เจ้า… จักรพรรดิหยุนกำหมัดแน่นเขาหันไปมองหยุนชิงวูและหลินยู่
เขาไม่สามารถอ่านอะไรจากหยุนชิงวูได้มากนักนอกจากท่าทีที่สงบและความงดงามของนางนอกจากนั้นท่าทีของนางยังเต็มไปด้วยความเคารพต่อตัวของเขา
แน่นอนนางไม่ได้พูดอะไรออกมามากนักกับเรื่องที่เขาสั่งกองทัพให้ข้ามเขาคังหลิงไป เห้อ… จักรพรรดิหยุนถอนหายใจพร้อมกันหันไปหาหยิงเต๋า ข้าได้เตรียมประกาศลงจากตำแหน่งไว้แล้ว ถ้าเจ้าไม่คิดอะไรมากก็ช่วยข้าประกาศเรื่องนี้ให้ทุกคนรับรู้ด้วย
ลงจากตำแหน่ง?! รองหัวหน้าดินแดนปีศาจต่างมองหน้ากันแทนที่พวกเขาจะประหลาดใจ พวกเขากลับดูมีความสุขมากกว่า
นั่นเป็นเพราะการลงจากตำแหน่งของจักรพรรดิหยุนและให้หยุนชิงวูเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์เจ้าปีศาจแทนนั้นเป็นสิ่งที่พวกเขาคาดหวังนอกจากนี้มันยังเป็นหลักประกันของเผ่าปีศาจ
เหตุผลนั้นง่ายๆ…
ทุกคนรู้ว่าสถานะของหยุนชิงวูคือจักรพรรดินีน้อยของเผ่าอสูรนางได้รับความเคารพจากเผ่าอสูรอย่างเหลือล้น แต่มันมีความหมายอย่างอื่นแฝง การที่นางเป็นเพียงนายน้อยของเหล่าปีศาจเทียบไม่ได้กับการเป็นจักรพรรดินีน้อยของเหล่าอสูร การที่มอบตำแหน่งเจ้าปีศาจให้กับนางเป็นหลักประกันว่าหยุนชิงวูจะไม่ละทิ้งเผ่าปีศาจ
ข้าขอปฏิเสธที่จะรับตำแหน่งเจ้าปีศาจเลิกพูดถึงเรื่องนี้ได้แล้ว! เสียงของหยุนชิงวูทำให้หยิงเต๋าที่เตรียมจะประกาศการสละตำแหน่งของจักรพรรดิหยุนมีท่าทีแข็งค้างไปทันที
จากนั้นเมื่อเขาได้สติเขาก็คุกเข่าและก้มหัวลงทันที
พิจารณาถึงอนาคตของเผ่าปีศาจข้าหวังว่าท่าน…
หุบปาก!
นายน้อย…
ใครที่พูดถึงเรื่องนี้อีกต้องตาย! ขณะที่หยุนชิงวูพูดนางได้หันไปโค้งคำนับให้กับจักรพรรดิหยุนและเดินออกไปจากพระราชวัง
รองแม่ทัพปีศาจต่างมองหน้ากันเงียบๆพวกเขามองจักรพรรดิหยุนด้วยความกังวล
กลับกันจักรพรรดิหยุนกลับรู้สึกตกใจมาก
มันชัดเจนมากเกี่ยวกับสภาพปัจจุบันของเผ่าปีศาจ
แม้ว่าเขาจะเป็นจักรพรรดิแต่หยุนชิงวูกลับมีสิทธิ์และความน่าเชื่อถือมากกว่าตัวเขาเสียอีก
แน่นอนว่าเขาไม่ได้ไม่พอใจในเรื่องนี้
เพราะมันขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นในอนาคตยังไงหยุนชิงวูก็ต้องสืบทอดตำแหน่งต่อจากเขา
ชิงวู่พ่อต้องการส่งต่อตำแหน่งนี้ให้เจ้าอย่างแท้จริง ตลอดมาเผ่าปีศาจนั้นใช้กฎผู้ที่มีพลังมากที่สุดคือผู้ตัดสินทุกอย่าง อย่างไรก็ตามวิสัยทัศน์และความฉลาดของข้ากลับเทียบเจ้าไม่ได้แม้แต่น้อย.. จักรพรรดิหยุนถอนหายใจอีกครั้งหลังจากเห็นหยุนชิงวูเดินออกจากวังไป
ท่านไม่ต้องกังวลตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดในการส่งมอบตำแหน่งให้นายน้อยอย่างไรก็ตามข้าเชื่อว่าภายในสองปีนางต้องรับตำแหน่งอย่างแน่นอน
สองปี? จักรพรรดิหยุนมองหลินยู่
ใช่! หลินยู่ยืนยันและมองหยิงเต๋าที่คุกเข่าอยู่บนพื้น รองหัวหน้าดินแดนหยิงเจ้าไม่คิดจะทำตามคำสั่งของเจ้าปีศาจงั้นหรือ?
ข้าจะทำมันเดี๋ยวนี้! หยิงเต๋ายืนขึ้นและเดินออกจากวังไปอย่างรวดเร็ว
จักรพรรดิหยุนมองหยิงเต๋าที่เดินจากไปจากนั้นก็หันไปมองหลินยู่ ดูเหมือนว่าต้องอยู่ตำแหน่งนี้ต่อไปอีกสองปี
ท่านไม่ต้องห่วงไม่เกินสองปีแน่นอน! หลินยู่ยิ้ม
ฮ่าฮ่าอย่างน้อยข้าก็สบายใจได้ เอ่อใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ท่านพูดถึงปัญหาตอนที่ปีศาจจะเข้าสู่ระดับเซียน ท่านช่วยอธิบายเรื่องนั้นเพิ่มเติมหน่อยได้หรือไม่?
แน่นอน!
… ณห้องหนึ่งในวังกลางเมืองเงาเลือด หยุนชิงวูผู้สวมชุดสีขาวกำลังนั่งลงมองกู่เจิ้งที่วางอยู่ตรงหน้านาง นางกดลงไปที่สายเส้นหนึ่งเบาๆ
ติ้ง!เสียงที่น่าพึงพอใจดึงขึ้น
หยุนชิงวูยังคงดูสงบเหมือเช่นเคยแต่เหมือนนางกำลังนึกถึงความทรงจำบางอย่างราวกับหวนกลับไปตอนที่นางอยู่ในเรือที่ล่องอยู่บนแม่น้ำแห่งความสัตย์
เวลาเจ็ดวันผ่านไปอย่างรวดเร็วแสงอาทิตย์สาดส่องมาที่เมืองเงาเลือด
หลินยู่สวมชุดสีดำยืนอยู่อยู่ข้างๆหยุนชิงวูด้วยความอดทนนางกำลังกินข้าวเช้าอยู่
จากนั้นทหารที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยฝุ่นก็เดินเข้ามาและคุกเข่าลง
นายน้อย!
ลุกขึ้นเจ้าเห็นทุกอย่างที่เขียนลงในรายงานด้วยตาตัวเองใช่ไหม? หยุนชิงวูส่งสัญญานให้ทหารปีศาจยืนขึ้น ใช่แล้วข้าเห็นทุกอย่างด้วยตาของตัวเอง ข้าเห็นพื้นที่ลับบริเวณหมู่บ้านภูเขาทางเหนือที่ถูกบังไว้ด้วยหิน ข้าเลยไม่ถูกพบตัวโดยฟางเจิ้งจือ ทหารปีศาจลุกขึ้นและอธิบายทันที
เจ้ามั่นใจไหมว่ารองหัวหน้าดินแดนปีศาจทั้งห้าถูกฆ่าโดยฟางเจิ้งจือคนเดียว? หลินยู่ขมวดคิ้ว
ข้ามั่นใจ! ทหารปีศาจพยักหน้า
ยังไง? หลินยู่ยังคงถามต่อไป
ดาบไร้ร่องรอยเขาใช้ดาบเล่มนั้น แม้ข้าจะไม่กล้าเข้าใกล้เขามากแต่ข้าจำดาบเล่มนั้นได้เป็นอย่างดี! ทหารปีศาจกล่าว
แค่ใช่ดาบงั้นหรือ? หลินยู่ดูเหมือนจะไม่เชื่อเท่าไรนัก
พลังของเขาน่าจะอยู่ในระดับเซียนแม้รองหัวหน้าดินแดนปีศาจทั้งห้าจะมีพลังอยู่ในระดับจุติ แต่พวกเขาไม่มีโอกาสต่อต้านแม้แต่น้อย พวกเขาไม่สามารถ… ไม่สามารถอะไร?
พวกเขาไม่สามารถหนีฟางเจิ้งจือได้เขาแข็งแกร่งเกินไป ตอนที่พวกเขาพบฟางเจิ้งจือ พวกเขาคิดจะหนีแต่ไม่มีใครรอดมาได้
อืมเจ้าไปได้แล้ว หลินยู่หยุดถาม
รับทราบ! ทหารปีศาจจากไปอย่างรวดเร็ว
หลินยู่ขมวดคิ้วพร้อมกับมองไปยังดวงอาทิตย์นอกหน้าต่างเขากำลังจมอยู่ในห้วงความคิด
ผ่านไปสักพักเขาหันหน้ากลับมาในห้อง
เป็นเวลาสามวันที่รองหัวหน้าดินแดนปีศาจมุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนืออย่างเร่งรีบถ้าฟางเจิ้งจืออยู่ที่ดินแดนภูเขาทางใต้ เขาไม่น่าจะกลับไปได้ทัน
อืม หยุนชิงวูพยักหน้า
อย่างไรก็ตามข้าคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่ดี เพราะถ้าเมิ่งเทียนกลับมามีชีวิตจริงๆ ทำไมถึงไม่มีข่าวคราวอะไรมากกว่านี้เลยยกเว้น…
เจ้ากำลังจะพูดถึง’แหล่งพลังเทพเจ้า’งั้นหรือ? หยุนชิงวูค่อยๆหยิบหนังสือโบราณขึ้นมาและเปิดมันออก
มันเป็นหนังสือที่เก่ามากอย่างไรก็ตามวัสดุที่ทำมันแสดงให้เห็นถึงความพิเศษ แม้มันจะเก่าแต่ตัวอักษรยังชัดเจน
ถ้า’แหล่งพลังเทพเจ้า’ร่วงหล่นลงบนหลุมศพของเมิ่งเทียนจริงๆด้วยพลังของมันการที่จะคืนชีพให้เมิ่งเทียนไม่ใช่เรื่องยากเลย… หลินยู่พยักหน้าจากนั้นก็เงียบไป
ข้าหวังว่าเขาจะเป็นเมิ่งเทียนตัวจริง หยุนชิงวูลุกขึ้นจากเก้าอี้จากนั้นก็เดินไปที่ประตูพร้อมกับหนังสือในมือ
ท่านก็คิดว่ามันเป็นไปได้ใช่ไหม? หลินยู่หรี่ตาและมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง
ตัดสินจากสถานการณ์ในตอนนี้ฟางเจิ้งจือไม่สามารถเดินทางจากดินแดนภูเขาทางใต้ไปที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือได้ทันในสามวันแน่นอน หยุนชิงวูกล่าวเบาๆ
หรือว่าข้าจะลองตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยตัวเองอีกที? หลินยู่กล่าวอีกครั้งด้วยความสงสัย
ไม่เป็นไร หยุนชิงวูส่ายหน้า หลินจีพ่ายแพ้พวกเราขาดพลังในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ พวกเราควรปล่อยเรื่องที่เมืองเงาเลือดไว้และมุ่งหน้าเข้าไปในดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ข้าเข้าใจแล้วข้าจะเตรียมการสิ่งที่จำเป็น
อืม หยุนชิงวูพยักหน้าด้วยความสงบ
หลังจากหลินยู่เดินออกประตูไปหยุนชิงวูกลับไปยังที่นั่งของนางและมองกู่เจิ้งที่วางอยู่บนโต๊ะอีกครั้ง
เมิ่งเทียน…เป็นเทพสงครามเมิ่งเทียนจริงๆงั้นหรือ? หยุนชิงวูกล่าวพร้อมกับเอื้อมมือไปจับสร้อยที่คอของตัวเองอย่างไรก็ตามนิ้วของนางกลับแข็งค้างเพราะไม่มีสร้อยอยู่ที่นั่น จากนั้นนางก็ยิ้มอย่างขมขื่น ฟางเจิ้งจือเจ้าหัวขโมย…
……………………………………..
