Gate of God – ตอนที่ 961 ฉวยโอกาสกับข้า?

　　คำโบราณกล่าวว่า’การประนีประนอมจะช่วยแก้ไข้ความขัดแย้งได้มากกว่า’

　　ฟางเจิ้งจือไม่ชอบความพ่ายแพ้เพราะเขารู้ว่าถ้าหากยอมแพ้ไปแล้วครั้งหนึ่งก็จะจบลงด้วยความเสียเปรียบ

　　เขาตัดสินใจที่จะก้าวไปทีละขั้นการบังคับให้ฉานยู่ยอมแพ้ในดินแดนภูเขาทางใต้ก็เพื่อให้เขามั่นใจในความปลอดภัยของนาง

　　นั่นคือแผนการของฟางเจิ้งจือ

　　อย่างไรก็ตามเมื่อทหารปีศาจและจักรพรรดิปีศาจเห็นสิ่งนี้พวกเขาก็หมดคำพูด

　　เขาคือเทพสงครามเมิ่งเทียนผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่บนจุดสูงสุดของโลก!

　　ทหารปีศาจรู้สึกแปลกแต่พวกเขาไม่สามารถพูดอะไรได้นั่นเพราะไม่มีใครเคยเห็นตัวตนที่แท้จริงของเทพสงครามเมิ่งเทียน

　　จึงไม่มีใครรู้ว่าเมิ่งเทียนมีนิสัยอย่างไรและหญิงสาวแบบไหนที่เขาชอบ

　　 เมิ่งเทียนแม้ท่านจะเป็นเทพสงครามและท่านผู้อาวุโสของพวกเรา ท่านก็ไม่ …ไม่สามารถ… หนึ่งในหัวหน้าถิ่นฐานพูดด้วยน้ำเสียงติดขัด

　　 ไม่ได้เหรอ?เอาเถอะเลิกพูดไร้สาระ ไปกันได้แล้ว ฟางเจิ้งจือไม่ได้สนใจและหยุดมองดูฉานยู่ทันที

　　 เดี๋ยวก่อน… ฉานยู่กัดริมฝีปากเล็กน้อยและขมวดคิ้วราวกับกำลังคิดหนักและตัดสินใจบางอย่าง

　　เมื่อเห็นเช่นนั้นหัวใจของฟางเจิ้งจือก็เต้นรัว บ้าน่ะ อย่าบอกนะว่าฉานยู่จะยอมขายตัวเองเป็นทาสจริงๆ? 

　　เป็นอย่างที่เขาคิดฉานยู่สูดหายใจเข้าลึกแล้วอ้าปากกว้าง

　　 เจ้าไม่ต้องรีบให้คำตอบข้าหรอก ฟางเจิ้งจือชูแขนขึ้นและหยุดฉานยู่เอาไว้จากนั้นก็มองไปรอบๆ  ในฐานะราชินีแดนใต้ เจ้าควรจะคิดให้ดี นอกจากนี้ข้าหวังจะได้ยินคำตอบที่คิดไตร่ตรองแล้วเท่านั้น 

　　หลังจากฟางเจิ้งจือพูดเขาก็ไม่ได้รอให้ฉานยู่ตอบและชี้ไปทางแดนใต้ ราชินีแดนใต้ ถ้าเราไม่รีบไปตอนนี้จะไม่สามารถออกไปได้แล้ว 

　　 … ฉานยู่กลืนคำพูดกลับเข้าไปในขณะที่จ้องมองฟางเจิ้งจือ

　　ในขณะเดียวกันเหล่าทหารปีศาจรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า

　　หลังจากได้ยินคำพูดของฟางเจิ้งจือหัวหน้าถิ่นฐานต่างก็สับสนอย่างไรก็ตามพวกเขาสังเกตุถึงบางอย่างด้านหน้าประตูเงาเลือดในทันที

　　พวกเขาตกตะลึงเพราะทหารปีศาจจำนวนมากพุ่งไปที่ประตูพร้อมกับหัวหน้าดินแดนสองสามคนและปีศาจอาวุโสจำนวนหนึ่ง

　　 ฝ่าบาทหนีก่อน! 

　　 ใช่แล้วพวกเราค่อยคุยกันหลังจากหนีออกไปจากที่นี่! 

　　หัวหน้าถิ่นฐานพูดขึ้น

　　 ผู้อาวุโสข้าหวังว่าท่านจะทำตามที่กล่าวเอาไว้! ฉานยู่มองไปทางประตูเมืองเงาเลือดที่มีปีศาจจำนวนมากวิ่งออกมา ก่อนที่นางจะตัดสินใจวิ่งออกไปในทิศทางตรงกันข้าม ดินแดนภูเขาทางใต้…

　　 ทำตามที่พูดงั้นเหรอ? ฟางเจิ้งจือยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่มองดูแผ่นหลังของฉานยู่ ฉานยู่ ผู้หญิงคนนี้ …ดื้อรั้นจริงๆ ถ้าข้าหลอกให้นางลงนามในสัญญาขายตัว นางคงจะฆ่าข้าเมื่อรู้ความจริงอย่างแน่นอน 

　　…

　　สองวันต่อมาในยามรุ่งสางสัตว์ร้ายสองตัวที่ส่งอประกายสีทองบินลงมาที่ประตูเมืองเงาเลือด หางของมันยาวลงไปถึงพื้นดิน

　　หงส์ทองคำ!

　　 นายน้อย!!!! 

　　 ท่านเทพปีศาจ!  　　ทหารปีศาจที่ซ่อมแซมประตูเห็นร่างทั้งสองบนหลังของหงส์ทองคำจากนั้นก็คุกเข่าลง

　　หลังจากนั้นไม่นานหัวหน้าดินแดนและปีศาจอาวุโสก็ไปที่ประตู

　　 นายน้อยข้าทำให้ท่านต้องผิดหวัง ได้โปรดลงโทษข้า! 

　　 ท่านพ่อของข้าอยู่ที่ไหน แทนที่จะมองดูประตูที่แตกหักนางกลับมองไปที่หอปีศาจอย่างเงียบเชียบ

　　นางจะไม่สังเกตุความผิดปกติของหอปีศาจได้ยังไงในขณะที่นางบินจากบนฟ้า?

　　 ท่านเจ้าปีศาจ… 

　　 พวกเราอ่อนแอเกินไป! 

　　 นายน้อยท่านเจ้าปีศาจ …ถูก …ถูกเมิ่งเทียนจับตัวไป… 

　　ปีศาจอาวุโสและหัวหน้าดินแดนก้มหัวลงและไม่กล้าสบตาหยุนชิงวู

　　 เมิ่งเทียน…ท่านพ่อถูกเมิ่งเทียนจับตัวไป… ร่างของหยุนชิงวูสั่นสะท้านและมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน นางไม่สามารถสงบใจลงได้

　　 นายน้อยข้าจะไล่ตามไปเดี๋ยวนี้ ข้าจะพาตัวท่านเจ้าปีศาจกลับมาอย่างแน่นอน! หลินยู่พูดขึ้นในที่สุด

　　 ไม่ผ่านไปสองวันแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพาเขากลับมา หยุนชิงวูมองดูประตูแตกหัก รอยดาบยาวไปจนถึงทางเข้า  เมิ่งเทียน ..เขาพูดหรือยื่นข้อเสนออะไรไว้หรือไม่? 

　　 เรื่องนั้น… 

　　 ข้าคิดว่าเขาไม่ได้เสนออะไร… 

　　 เมิ่งเทียนแค่บอกให้พวกเราถอนตัวจากเหมืองที่ดินแดนภูเขาทางใต้นอกจากนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก 

　　หลังจากหันมองกันปีศาจอาวุโสและหัวหน้าดินแดนปีศาจก็ส่ายหัวอย่างหดหู่

　　 ถอนตัวจากเหมืองทองงั้นหรือ? หยุนชิงวูขมวดคิ้วแต่ทันใดนั้นเองร่างของนางกลับร่วงลงมาจากหลังหงส์ทองคำ

　　 นายน้อยไม่ได้นอนเลยตลอดสองวันมานี้โปรดไปพักผ่อนก่อน! เมื่อเห็นเช่นนั้นหลลินยู่เดินไปหาหยุนชิงวูแต่ไม่ได้แตะต้องนาง

　　 ไม่เป็นไร หยุนชิงวูส่ายหน้าก่อนหันมองหัวหน้าดินแดนปีศาจและปีศาจอาวุโส หัวหน้าดินแดนหยิงอยู่ที่ไหน ทำไมข้าไม่เห็นเขา? 

　　 นายน้อยเนื่องจากหัวหน้าหยิง …ก่อกบฏ ตอนนี้เขาจึงอยู่ที่คุก.. ปีศาจอาวุโสและหัวหน้าดินแดนหันมองกันอย่างลังเลก่อนจะพูดออกไป

　　 กบฏ? หยุนชิงวูยกมือพยุงหัวไว้ข้างหนึ่งจากนั้นดวงตาก็ส่องประกายก่อนจะพูด  ในเมื่อหัวหน้าดินแดนหยิงอยู่ในคุก ข้าจะให้เทียนยู่รับหน้าที่ดูแลเมืองเงาเลือดชั่วคราว 

　　 รับทราบ! หัวหน้าดินแดนเทียนยู่ตอบรับคำสั่งของหยุนชิงวูทันที

　　ในขณะที่หัวหน้าดินแดนคนอื่นหัวมองกันด้วยความสับสนหยิงเต๋าเป็นคนที่หยุนชิงวูเชื่อถืออย่างมาก

　　พวกเขาคิดว่าหยิงเต๋าจะได้รับการปล่อยตัวทันทีที่หยุนชิงวูกลับมาอย่างไรก็ตามนางไม่ได้ทำเช่นนั้น อีกทั้งยังมอบหมายหน้าที่ให้เทียนยู่?

　　ทำไมกัน?

　　หัวหน้าดินแดนต่างสับสนและไม่สามารถรู้คำตอบ

　　อย่างไรก็ตามแม้จะไม่เข้าใจเหตุผลของหยุนชิงวูแต่ก็ไม่มีใครคัดค้านเพราะการตัดสินใจของหยุนชิงวูทำให้พวกเขารู้สึกว่ามันยุติธรรมแล้ว

　　 นายน้อย… หลังจากได้เห็นท่าทีของหัวหน้าดินแดนโดยรอบปีศาจอาวุโสสูงสุดก็ก้มหัวลง

　　ในขณะเดียวกันเทียนยู่ก็เริ่มพูดขึ้น นายน้อยเราควรส่งทหารไปตรวจสอบหาที่อยู่ของท่านเจ้าปีศาจหรือไม่? 

　　 ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น หยุนชิงวูส่ายหัว แม้ว่าเมิ่งเทียนจะไม่ได้ยื่นเงื่อนไขใดไว้ๆ เขาจะกลับมาหาข้าอย่างแน่นอนหลังจากที่จับตัวท่านพ่อไป 

　　 ท่านต้องการให้เรารออยู่ที่นี่งั้นหรือ? 

　　 เขาไม่น่าจะกลับมาที่เมืองเงาเลือดถ้าข้าเดาถูก เขาคงจะไปที่ดินแดนศักดิ์ศักดิ์ หยุนชิงวูส่ายหัวอีกครั้ง

　　 ดินแดนศักดิ์สิทธิ์…งั้นพวกเรา… 

　　 ไม่มีการเปลี่ยนแผน หยนุชิงวูขัดจังหวะประโยคของหัวหน้าดินแดนและหันมองหลินยู่ ไปกันเถอะ เขารอเราอยู่ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ 

　　 ท่านไม่ต้องการพักผ่อนสักหน่อยหรือนายน้อย? หลินยู่ถามเมื่อเห็นหยุนชิงวูที่เหนื่อยล้า

　　 อาจต้องมีการเปลี่ยนแผนสำหรับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ข้าจำเป็นต้องยืนยันบางเรื่อง 

　　 ยืนยันบางเรื่องงั้นหรือ?เข้าใจแล้ว หลินยู่พยักหน้าโดยไม่ถามอะไรอีกและกระโดดขึ้นหลังหงส์ทองอีกครั้ง

　　เสียงร้องที่คมชัดของหงส์ดังขึ้น

　　หงส์ทองเริ่มกางปีกอีกครั้งก่อนจะบินขึ้นไปบนฟ้าในพริบตา

　　ในขณะเดียวกันหยุนชิงวูเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

　　ดวงอาทิตย์ไม่ได้ส่องสว่างเจิดจ้าเป็นเพียงแสงสีแดงทองสลัวๆ อย่างไรก็ตามหยุนชิงวูกัดริมฝีปากเล็กน้อย  เมิ่งเทียนจริงๆงั้นหรือ? 

　　…

　　ฟางเจิ้งจือยืนอยู่หน้าปากถ้ำและแหงนหน้ามองท้องฟ้าในขระเดียวกันภายในถ้ำฉานยู่กำลังคุกเข่าต่อหน้าหลุมศพหิน มีคำพูดบางอย่างสลักอยู่บนนั้น

　　 หลุมศพของราชาแห่งดินแดนภูเขาทางใต้! 

　　 ท่านราชินีแม้ว่าผู้อาวุโสเมิ่งเทียนจะช่วยชีวิตพวกเราเอาไว้ แต่ท่านยังคงเป็นราชินีแห่งดินแดนภูเขาทางใต้ ท่าจะยอมตกเป็นทาสของเมิ่งเทียน… หลังจากเห็นฉานยู่คุกเข่าบนพื้นหัวหน้าถิ่นฐานก็หยุดพูดไปกลางคัน

　　 เจ้าคิดว่าข้ามีทางเลือกอื่นงั้นรึ? ฉานยู่เช็ดน้ำตาที่หางตาก่อนจะเงยหน้ามองหัวหน้าถิ่นฐาน

　　 เรื่องนี้… หัวหน้าถิ่นฐานหันมองกันด้วยความเงียบเชียบ

　　ในตอนนั้นเองหลินจีที่ถูกมัดอยู่มุมถ้ำก็เริ่มหัวเราะในขณะที่มองเจ้าปีศาจที่ถูกมัด

　　 ขายตัวเองเป็นทาสเพื่อซากศพไร้ค่า?ช่างน่าสมเพช! หลินจีเยาะเย้ย

　　 ข้าไม่แน่ใจว่าเทพอสูรหลินจีขายตัวเป็นทาสให้กับหยุนชิงวูไม่ใช่หรือ? เสียงหนึ่งดังขึ้นจากปากถ้ำร่างหนึ่งค่อยๆเดินเข้ามา

　　 ไร้สาระข้าขายตัวเป็นทาสตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? หลินจีตอบกลับโดยไม่คิดมากเพราะนางรู้ว่าร่างนั้นคือใคร　　 โอ้เจ้าไม่ได้ทำเช่นนั้นหรือ? ฟางเจิ้งจือเยาะเย้ย

　　 ไม่อย่างแน่นอน! น้ำเสียงของหลินจีเต็มไปด้วยความมั่นใจ

　　 ถ้าเช่นนั้นข้าไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ที่อยู่ในระดับเทพเจ้าถึงยอมทำตามคำสั่งคนอ่อนแออย่างหยุนชิงวู ฟางเจิ้งจือกล่าว

　　 อ่อนแอ?ฮ่าฮ่า…  หลินจีหัวเราะแล้วมองดูราวกับกำลังคิดบางอย่าง  ข้าไม่แน่ใจว่าเทพสงครามรู้จักวิธีเล่นหมากรุกหรือไม่? 

　　 เล็กน้อย ฟางเจิ้งจือพยักหน้า

　　 ถ้าข้ามีตัวหมากหนึ่งร้อยและเจ้ามีแค่ห้าสิบเจ้ามั่นใจว่าจะชนะข้าหรือไม่? หลินจีสอบถาม

　　 หนึ่งร้อยกับห้าสิบ? ฟางเจิ้งจือตกตะลึงครู่หนึ่งก่อนที่จะนั่งลง ถ้าฝ่ายตรงข้ามคือเจ้า ข้าคิดว่ามีโอกาสสูงที่จะชนะ 

　　 ฮ่าฮ่าเมิ่งเทียนข้าเริ่มชอบความมั่นใจของเจ้า …หรือความไร้ยางอายกันแน่นะ? หลินจีหัวเราะอีกครั้ง  ยังไงก็ตามแม้เจ้าจะเอาชนะหมากหนึ่งร้อยตัวของข้าได้ แต่ข้าจะไม่เชื่อฟังเจ้าเพราะจักรพรรดินีน้อยใช้เพียงหมากสิบห้าตัวเท่านั้น! 

　　 สิบห้าตัว? 

　　 ใช่แล้วที่ภูเขาสวรรค์ จักรพรรดินีน้อยชนะข้าด้วยหมากสิบห้าตัวเท่านั้น! หลินจีพูดอย่างประทับใจ

　　 ชนะด้วยหมากสิบห้าตัว? ในที่สุดฟางเจิ้งจือก็เข้าใจว่าทำไมผู้ที่อยู่ในระดับเทพเจ้าถึงได้เชื่อฟังหยุนชิงวู

　　มันฟังดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาแต่เฉพาะผู้ที่เข้าใจและมีความรู้กว้างของอย่างแท้จริงเท่านั้นที่จะอ่านเกมได้อย่างชาญฉลาด

　　แน่นอนว่าฟางเจิ้งจือรู้ดีว่าเกมที่เกิดขึ้นบนภูเขาสวรรค์ไม่ใช่แค่เกมเท่านั้นแต่มันเป็น ‘แผนการ’ แผนการการต่อสู้ระหว่างมนุษย์และอสูรกับปีศาจ

　　แม้จะมีจำนวนน้อยกว่าแต่ชนะหนึ่งร้อยคนด้วยสิบห้าคนเท่านั้น!

　　 ดูเหมือนเจ้ากำลังพยายามหลอกล่อให้ข้าไปที่ภูเขาสวรรค์เพื่อดูการเล่นหมากรุกที่เจ้าว่างั้นหรือ? ฟางเจิ้งจือมองดูหลินจี

　　ร่างกายของหลินจีสั่นสะท้านหลังจากที่ความคิดของนางถูกเปิดเผยอย่างไรก็ตามนางหัวเราะออกไปอย่างมั่นใจอีกครั้ง  เข้าใจถูกแล้ว ไม่รู้ว่าเทพสงครามเมิ่งเทียนจะกล้าไปหรือเปล่า? 

　　 ไป…แน่นอนว่าข้าต้องไปอย่างไรก็ตามก่อนที่ข้าจะไป ข้าต้องแก้ปัญหาส่วนตัวระหว่างพวกเราก่อน  ฟางเจิ้งจือกล่าวพร้อมทอดสายตาไปยังร่างของหลินจี

　　 แหม…เจ้ากำลังจะพยายามฉวยโอกาสกับข้างั้นหรือ? หลินจีกล่าวพร้อมบิดร่างไปมาแทนที่จะหลบหรือหวาดกลัวนางกลับยื่นหน้าอกของนางไปทางฟางเจิ้งจือ

　　……………………………………..