ตอนที่ 1039 การตัดสินใจสุดท้ายของหนานกงมู่
ราวกับมีโคมไฟสีแดงปรากฎขึ้นท่ามกลางหมอกควัน
เปลวไฟสีดำเหมือนจะถูกโคมไฟสีแดงที่ปรากฎขึ้นกลืนกิน…
พวกมันหายไปแทบจะในทันที?!
เจ้าสามารถดูดกลืนการผสานของเต๋านรกได้ด้วยงั้นรึ? ฟางเจิ้งจือต้องรู้สึกตกใจอีกครั้ง ดาบยาวทั้งสองเข้าโจมตีอีกครั้ง
มันปล่อยพลังรูปจันทร์เสี้ยวออกไปในอากาศ
ในเวลาเดียวกันโคมแดงทั้งสองหายไปและปรากฎขึ้นอีกครั้งใกล้ๆฟางเจิ้งจือ
มันเร็วมาก
มันคืออะไรกันแน่? ฟางเจิ้งจือมองโคมแดงทั้งสองที่เข้ามาใกล้และพบว่าที่จริงแล้วมันคือดวงตาสีแดงคู่หนึ่ง ดวงตาที่แดงก่ำแต่ต่างออกไปจากเต๋าอาชูร่ามีสัญลักษณ์ที่ซับซ้อนอยู่ในดวงตาคู่นั้น
วิชาสังเวยเลือด?! ฟางเจิ้งจือจดจำสัญลักษณ์เหล่านั้นได้และรู้ว่ามันเป็นวิชาที่หนานกงเฮาเคยใช้ วิชาของตระกูลหนานกง
เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมมันถึงปรากฎขึ้นในดวงตาของโจวฉี?
แปลกเกินไปแล้ว!
ฟางเจิ้งจือจำได้ว่าหนานกงเฮาตายไปตั้งแต่อยู่บนภูเขาเซียนแล้ว
คนตายจะฟื้นคืนชีพได้ยังไง?
ฟางเจิ้งจือดูซะว่าข้าเป็นใคร! ทันใดนั้นเองฟางเจิ้งจือได้ยินเสียงจากใต้ชุดคลุมสีดำ
ไม่มีทาง! ฟางเจิ้งจือไม่มีทางหลงกลอย่างแน่นอน
ไม่ว่าตัวจริงของโจวฉีจะเป็นใครเมื่อเขาฆ่าโจวฉีได้ทุกอย่างย่อมถูกเปิดเผย ฟางเจิ้งจือถอยหลังไปสองก้าวและผ่าเสื้อคลุมสีดำที่ลอยมาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ร่างหนึ่งปรากฎขึ้นด้านหลังผ้าคลุมสีดำเขาสวมชุดสีเขียวเข้ม หน้าตาธรรมดาๆของเขามีแผลเป็นอยู่
ฟางเจิ้งจือหยุดโจมตี
ดวงตาของเขาเบิกกว้าง
หนานกงมู่?!
ทำไมหนานกงมู่ถึงอยู่ที่นี่?
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังปรากฎตัวตอนที่ฟางเจิ้งจือกำลังสู่กับโจวฉี?
เดี๋ยวก่อน!
มีบางอย่างผิดปกติ..
โจวฉีคือหนานกงมู่?
หนานกงมู่คือโจวฉี!
ฟางเจิ้งจือรู้สึกว่าสมองของตัวเองกำลังจะระเบิดเขาไม่เคยคิดว่าหนานกงมู่จะเกี่ยวข้องกับโจวฉี ยิ่งไปกว่านั้นเขายังกลายเป็นผู้บัญชาการกองทัพปีศาจและอสูร
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ทำไมหนานกงมู่ต้องทำเช่นนี้?
ขณะที่ฟางเจิ้งจือกำลังสับสนดวงตาสีแดงได้เข้ามาใกล้เขาแล้ว
ปั้ง!
ร่างกายของฟางเจิ้งจือลอยกระเด็นไปด้านหลังราวกับดาวตกเขาเกือบหลุดออกไปจากกลุ่มควันสีเทาแต่ด้วยแรงดึงดูดอันทรงพลังจากหนานกงมู่เขาจึงถูกดูดกลับเข้าไปอีกครั้ง
มันเป็นกรงเล็บแหลม
จับเข้าที่แขนและขาทั้งสองข้างของฟางเจิ้งจือ
เจ้าต้องการจะฆ่าข้างั้นรึ?! ฟางเจิ้งจือสามารถบอกได้ว่ากรงเล็บแหลมทั้งสี่นั้นเกิดจากวิชาสังเวยเลือด
มันเหมือนกับตอนที่เทียนซิงถูกดึงเข้าไปในวิชาสังเวยเลือดขนาดใหญ่
แต่ตอนนี้…
หนานกงมู่กำลังทำแบบเดียวกันกับเขา
ใช่ข้าต้องการฆ่าเจ้า! หนานกงมู่ยืนยัน
เจ้าต้องการอะไรเจ้าลองบอกข้าได้ไหม ข้าจะทำให้เจ้าทั้งหมด! ฟางเจิ้งจือไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหนานกงมู่ถึงอยากจะฆ่าเขา?
หนานกงมู่เป็นบ้าไปแล้วหรือ?
ข้าแค่ต้องการผลไม้เทพเจ้าในร่างของเจ้าเพื่อเปิดประตูเทพเจ้าดังนั้นข้าต้องฆ่าเจ้า! หนานกงมู่กล่าว
ผลไม้เทพเจ้า? ฟางเจิ้งจือเข้าใจได้
หนานกงมู่ต้องการกุญแจในการเปิดประตูเทพเจ้าโดยการเต็มใจที่จะฆ่าฟางเจิ้งจือ…
ฟางเจิ้งจือมั่นใจได้ข้าจะดูแลพ่อแม่ของเจ้าเป็นอย่างดี ข้าจะปฏิบัติต่อพวกเขาราวกับเป็นพ่อแม่ของตัวเอง พวกเขาจะกลายเป็น’บิดาแห่งราชา’เมื่อข้ากลายเป็นราชา! โซ่สีแดงพุ่งออกมาจากร่างของหนานกงมู่ขณะที่เขาพูด
บิดาแห่งราชา? ฟางเจิ้งจือต้องการหลบโซ่ทั้งสี่ แต่เขาถูกจับไว้ด้วยกรงเล็บทั้งสี่
เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ครืด!โซ่สี่แดงพันเข้ากับร่างของฟางเจิ้งจือ
บัดซบข้าจะตายเพราะหนานกงมู่จริงๆงั้นรึ? ฟางเจิ้งจือไม่คิดว่าทุกอย่างจะกลับกลายเป็นเช่นนี้
เดี๋ยวก่อนเจ้าต้องการผลไม้เทพเจ้าใช่ไหม? เจ้าควรจะบอกข้าก่อนหน้านี้ ข้าสามารถให้เจ้าได้ พวกเราจะได้ไม่ต้องสู้กัน ฟางเจิ้งจือตะโกนขณะพยายามดิ้นรน
ให้ข้า?เจ้าไม่สามารถทำแบบนั้นได้ หนานกงมู่ส่ายหน้า
จะรู้ได้ยังไงถ้าไม่ได้ลอง!บางทีอาจจะมีหนทาง เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของฟางเจิ้งจือ
ไม่เป็นไรข้ามีวิธีจัดการด้วยตัวเอง หนานกงมู่ส่ายหน้าอีกครั้ง
เกิดบ้าอะไรขึ้นกับโลกนี้?พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่งั้นรึ? ทำไมเจ้าถึงต้องทำเช่นนี้? ฟางเจิ้งจือเริ่มโกรธเกรี้ยว
ใช่แล้วเพื่อน!
ยิ่งไปกว่านั้นฟางเจิ้งจือเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของหนานกงมู่
ฟางเจิ้งจือพวกเราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม? สัญลักษณ์วิชาสังเวยเลือดในดวงตาของหนานกงมู่หมุนวนเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ใช่! ฟางเจิ้งจือพยักหน้าโดยไม่ลังเล
งั้น…เจ้าจะว่าข้าไหมถ้าข้าฆ่าเจ้า? หนานกงมู่ถามอีกครั้ง
แน่นอนไม่เพียงแต่ข้าจะต่อว่าเจ้าข้าจะเกลียดเจ้าที่กล้าทรยศข้า เจ้ามันเป็นเพื่อนที่เลวร้ายที่สุด เจ้าไม่สมควรเป็นมนุษย์! ฟางเจิ้งจือไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าถ้าพูดด้วยน้ำเสียงราวกับตัวเองเป็นพ่อพระหนานกงมู่คงฆ่าเขาทิ้งโดยไม่ลังเลในทันที
ทรยศ…ไม่สมควรเป็นมนุษย์?ไม่!!! ข้าไม่ใช่คนแบบนั้น ข้าถูกบังคับให้ต้องทำเช่นนี้! การแสดงออกของหนานกงมู่เปลี่ยนไป
เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ของเขาไม่มั่นคงอย่างยิ่งสีหน้าของเขาบิดเบี้ยว
ต้นไม้ยักษ์สีขาวส่องสว่างอยู่ด้านหลังของหนานกงมู่
บนต้นมีผลไม้หลากสีอยู่
ต้นไม้เทพเจ้า?หนานกงมู่ได้ผสานเข้ากับต้นไม้เทพเจ้า ผลไม้เหล่านั้น…เดี๋ยวก่อน ผลไม้สีเทาดูเหมือนกับ… ฟางเจิ้งจือเห็นผลไม้สีเทาบนต้นไม้เทพเจ้า มันถูกล้อมรอบด้วยหมอกหนา
ลมหายใจแห่งความตาย
มันเป็นพลังของโจวฉี
หนานกงมู่ฆ่าโจวฉีงั้นรึ?! ใช่ข้าฆ่าโจวฉี ข้าฆ่าฉินเซียนและ…พ่อของข้า นอกจากนี้หัวใจของข้ายังเป็นของพี่ชาย ฟางเจิ้งจือด้วยสภาพของข้าเช่นนี้เจ้าจะยังเป็นเพื่อนกับข้าอยู่ไหม? หนานกงมู่เงยหน้ามองฟางเจิ้งจือ
แน่นอนพวกเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ฟางเจิ้งจือตอบในทันที จากนั้นเขาก็พูดสิ่งที่คิดออกไป หนานกงเฮาทำเช่นนั้นเพราะต้องการช่วยเจ้า เจ้าไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง
แล้วพ่อของข้าล่ะ? หนานกงมู่ดูต้องการคำตอบเป็นอย่างมาก
เจ้าต้องการจะเป็นอย่างพ่อของเจ้างั้นรึ?
ไม่…ไม่ใช่ข้า…
ไม่เป็นไรเจ้าอย่ากดดันตัวเองมากเกินไป เจ้าเป็นคนดี เจ้าเป็นเพื่อนของข้า ดังนั้นเจ้าไม่ควรจะฆ่าข้า ฟางเจิ้งจือยังคงพูดต่อไป
ใช่แล้วพวกเราเป็นเพื่อนกัน…ข้าไม่สามารถฆ่าเจ้าได้ แต่…แต่ข้าเป็นคนของตระกูลหนานกง ข้ามีภารกิจที่ต้องทำ พ่อและพี่ชายของข้าได้ตายไปแล้ว ข้าเป็นสายเลือดที่เหลืออยู่ของจักรพรรดิหยาน ข้าไม่สามารถทำให้พวกเขาผิดหวังได้ ข้าควรทำเช่นไร ข้าควรทำเช่นไรดี? หนานกงมู่พึมพัมกับตัวเอง
ยิ่งไปกว่านั้น…
ฟางเจิ้งจือรู้สึกว่าโซ่ที่รัดร่างกายเขาอยู่เริ่มคลายออกเล็กน้อยเขาสามารถเคลื่อนไหวได้
โอกาสชั้นเยี่ยม
ถ้าฟางเจิ้งจือไม่คว้าโอกาสเช่นนี้ไว้เขาคงเป็นคนโง่แล้ว
เปิด! กงล้อแห่งการจุติเข้าไปในร่างกายของฟางเจิ้งจือ จากนั้นแสงทั้งห้าสีส่องสว่างออกมาจากร่างของเขา
ขณะเดียวกันปีกสีดำได้กางออกพร้อมกับกล้ามเนื้อที่ขยายใหญ่ขึ้น
แคร้ง!โซ่ทั้งหมดแตกออก
จากนั้นฟางเจิ้งจือก็ใช้ดาบในมือตัดกรงเล็บออกเป็นชิ้นๆ
มันเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน
อย่างไรก็ตามหนานกงมู่ที่เริ่มใจเย็นลงกลับมีท่าทีเปลี่ยนไปทันทีจิตสังหารแผ่ออกมาจากร่างของหนานกงมู่
ในเวลาเดียวกันต้นไม้ยักษ์สีขาวเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆราวกับมีอยู่จริง
……………………………………..
