Gate of God – ตอนที่ 1041 ตำนาน

ตอนที่ 1041 ตำนาน

　　  เขาเข้าไปในหมอกนั่นจริงๆ?!  

　　  เขาเป็นแค่เซียนธรรมดาๆเองนะ?  

　　  แม้เหยียนซิวจะฆ่าท่านหลิงหนิงได้แต่พิจารณาจากระดับการบ่มเพาะของเขาแล้ว เขาควรจะรออยู่ด้านนอกมากกว่า การเข้าไปด้านในเป็นการรนหาที่ตายชัดๆ  

　　อสูรและปีศาจต่างเยาะเย้ยเมื่อเห็นเหยียนซิวตรงเข้าไปในหมอกที่เกิดจากลมหายใจแห่งความตาย

　　ด้านฝ่ายมนุษย์เองก็กังวลกับการกระทำของเหยียนซิวเช่นกัน

　　สถานการณ์ที่การต่อสู้ด้านในหมอกแห่งความตายยังไม่ชัดเจนวิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือเหยียนซิวควรไปช่วยปิงหยางกับเหยียนเฉียนหลี่สู่กับหลินยู่ก่อน

　　ตราบใดที่หลินยู่ตายแม้ว่าฟางเจิ้งจือจะแพ้โจวฉี แต่มนุษย์ก็ยังมีความหวังอยู่ โจวฉีอาจบาดเจ็บสาหัสหลังสู้กับฟางเจิ้งจือทำให้คนที่เหลืออยู่สามคนอาจจะเอาชนะได้

　　  เหยียนซิวเร่งรีบเกินไป!  

　　  เห้อเขายังเด็กเกินไปและขาดการไตร่ตรองที่ดี  

　　  น่าเศร้าเหลือเกินความหวังของพวกเราต้องมาพังทลายลงในมือของเขา  

　　เหล่าผู้นำสำนักต่างถอนหายใจ

　　  ตาเฒ่ามู่ไม่มีอะไรจะพูดหรือ?  โม่ฉานฉือถามเมื่อเห็นมู่ฉิงเฟิงเงียบไป

　　  ข้าควรพูดอะไรงั้นรึ?  มู่ฉิงเฟิงถาม

　　  เกี่ยวกับการกระทำของเหยียนซิว?  

　　  เห้อ…ข้าก็ไม่ได้มีอะไรจะพูดมากนักนอกจาก…ข้าไม่ได้แปลกใจแม้แต่น้อย  มู่ฉิงเฟิงส่ายหัว เขารู้ว่าเหยียนซิวอาจจะทำแบบนี้อยู่แล้ว

　　ย้อนกลับไปในอดีตตอนที่ฟางเจิ้งจือบุกเข้าไปในศาลาหยินหยางด้วยตัวคนเดียวเพื่อช่วยชีวิตเหยียนซิวตอนนั้นเขาก็หุนหันพลันแล่นมิใช่น้อยเช่นกัน

　　เพื่อน?

　　มู่ฉิงเฟิงมองร่างที่หายเข้าไปในหมอกแห่งความตายแล้วได้แต่ถอนหายใจเบาๆ

　　  เจ้าไม่แปลกใจ?  โม่ฉานฉือจมอยู่ในความคิดหลังจากฟังคำพูดของมู่ฉิงเฟิง   ฮ่าฮ่า ก็จริง เจ้าไม่ควรจะแปลกใจที่เหยียนซิวจะตรงเข้าไปช่วนฟางเจิ้งจือ!  

　　  ใช่แล้วเพราะเขาคือเหยียนซิว!   วู่จวี้เอ๋อเองก็ถอนหายใจเช่นกันเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

　　…

　　เหยียนซิวไม่รู้เรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นภายนอก

　　ร่างของเขาถูกล้อมรอบด้วยชุดเกราะสีแดงที่ทำจากเต๋าอาชูร่าเพื่อใช้ป้องกันลมหายใจแห่งความตาย

　　  รอข้าก่อน!  แม้ชุดเกราะสีแดงของเขาจะถูกกัดกร่อนด้วยลมหายใจแห่งความตายแต่เขากลับไม่สนใจแม้แต่น้อย　　ในใจของเขาคิดเพียงเรื่องเดียวคือไปถึงตัวฟางเจิ้งจือให้เร็วที่สุด

　　ไม่นานเขาก็ไปถึงจุดศูนย์กลางของหมอก

　　เขาสังเกตุเห็นร่างทั้งสองที่ยืนอยู่ทันที

　　  เจอแล้ว!  โดยไม่ลังเล เหยียนซิวพุ่งไปหาร่างที่คาดว่าเป็นฟางเจิ้งจือทันที

　　อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นอีกร่างชัดเจนร่างของเขากลับแข็งค้าง

　　  หนานกง…มู่?!  

　　  หืม?เหยียนซิว?   ฟางเจิ้งจือหันกลับไปเมื่อได้ยินเสียงของเหยียนซิว

　　  โจวฉีอยู่ไหน?  เหยียนซิวมองไปยังหนานกงมู่ที่สวมใส่ชุดสีดำและมีหมอกสีเทาไหลออกมาจากร่างกาย

　　มันเป็นลมหายใจแห่งความตาย

　　อย่างไรก็ตามเขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิดเหมือนกับฟางเจิ้งจือก่อนหน้านี้　　  หนานกงมู่คือโจวฉีโจวฉีคือหนานกงมู่   ฟางเจิ้งจืออธิบายเมื่อเห็นเหยียนซิวตกใจ

　　  อืมข้าเข้าใจแล้ว มาเริ่มสู้กันเถอะ   เหยียนซิวพยักหน้าและไม่ได้ถามอะไรอีก

　　นั่นเป็นเพราะฟางเจิ้งจือกล่าวออกมาชัดเจนขนาดนี้ต่อให้เขาพยายามปฏิเสธแค่ไหนแต่โจวฉีคือหนานกงมู่จริงๆ

　　  เหยียนซิวออกไปซะด้วยพลังของเจ้าไม่สามารถอยู่ในนี้ได้เกินห้านาที   หนานกงมู่กล่าวหลังจากเหลือบมองชุดเกราะสีแดงของเหยียนซิว

　　  หนึ่งนาทีก็เพียงพอ  เหยียนซิวไม่สนใจ เขาหยิบพัดสีเงินขึ้นมาทันที

　　  อืมมันเพียงพอจริงๆ  ฟางเจิ้งจือพยักหน้า

　　จริงๆแล้วเขาก็ต้องการให้เหยียนซิวออกไป

　　แต่เขาไม่ได้พูดออกไป

　　เพราะเขารู้ว่าเหยียนซิวไม่มีทางยอมในเมื่อเขาไม่ยอมก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องพูด

　　  ข้าจะโจมตีก่อน  เหยียนซิวพุ่งเข้าไปหาหนานกงมู่ทันที

　　  พวกเจ้าทั้งคู่มีเวลาไม่มากนักยกเว้นพวกเจ้าจะโจมตีเข้ามาพร้อมกัน  หนานกงมู่โบกดาบสีฟ้าและเขียวในมือจากนั้นลำแสงทั้งสองสีได้พุ่งเข้าหาเหยียนซิว

　　มันเป็นการโจมตีธรรมดาๆ

　　แต่ความเร็วนั้นกลับน่าเหลือเชื่อมาก

　　แสงทั้งสองโจมตีเหยียนซิวจากด้านหน้าและด้านหลัง

　　อย่างไรก็ตามเหยียนซิวไม่ได้หลบ

　　นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่าฟางเจิ้งจืออยู่ด้านหลัง

　　ขณะที่แสงจากดาบทั้งสองกำลังกระทบเข้ากับร่างของเหยียนซิวแสงที่ต่างออกไปได้สว่างขึ้นจากด้านหลังด้วยความเร็วไม่แพ้กัน มันเป็นโซ่ตรวนรก

　　ตูม!เสียงระเบิดดังขึ้นเมื่อโซ่ปะทะเข้ากับแสงจากดาบทั้งสองเล่ม

　　ในเวลาเดียวกันเหยียนซิวสะบัดพัดสีเงินไปทางหนานกงมู่

　　ดาบยักษ์ที่เกิดจากผลึกสีแดงปรากฎขึ้นบนอากาศยิ่งไปกว่านั้นบนใบดาบยังมีโซ่ตรวนนรกพันอยู่

　　  หืม?!  หนานกงมู่ตกตะลึง

　　เขารู้ว่าฟางเจิ้งจือและเหยียนซิวรู้จักกันมานานแล้วแม้พวกเขาจะมีระดับพลังที่ต่างกัน…

　　ทั้งคู่กลับสามารถผสานการโจมตีได้เป็นอย่างดี

　　เหตุผลคืออะไร?

　　ความเชื่อใจงั้นหรือ?!

　　หนานกงมู่ถอยหลังไปทันทีแต่ดาบยักษ์ที่พันด้วยโซ่ตรวนนรกได้มาถึงเหนือหัวของเขา

　　  จงแตกออก!  หนานกงมู่ตั้งดาบสีเขียวและฟ้าเป็นรูปกากบาทเหนือหัวของตัวเองจากนั้นลำแสงสีฟ้าและเขียวได้พุ่งออกมา

　　อย่างไรก็ตามแทบจะในทันที…

　　เขาได้ยินเสียงอันนิ่งสงบ

　　  ผสานอาชูร่า!  

　　ตูม!เสียงระเบิดดังขึ้น

　　ดาบสีแดงปลดปล่อยแสงสีทองอ่อนๆออกมาราวกับมันมีชีวิตเป็นของตัวเองมันดูแหลมคมมากราวกับสามารถตัดผ่านได้ทุกอย่าง

　　ร่างกายของหนานกงมู่สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

　　นั่นเป็นเพราะตามความคิดของเขาต้องเป็นดาบยักษ์ที่แตกเป็นเสี่ยงๆแต่ความจริงกลับเป็นดาบของเขาที่แตกออก!

　　อั้ก!หนานกงมู่กระอักเลือดออกมา

　　เขาได้รับบาดเจ็บอย่างไรก็ตามในใจของเขากลับคิดถึงแต่เรื่องที่ฟางเจิ้งจือและเหยียนซิวผสานการโจมตีร่วมกันได้เป็นอย่างดีแม้ไม่ได้ต่อสู้ร่วมกันมานาน　　ทำไม?

　　ความไว้ใจความเชื่อใจระหว่างสหายมันแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยงั้นรึ?

　　หนานกงมู่เองก็ต้องการมีเพื่อนที่สามารถเชื่อใจได้ความจริงเขาคิดว่าเขาพบแล้วคนหนึ่ง

　　แต่ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เขาเลือกที่จะละทิ้งมันไปเอง

　　เขาเลือกละทิ้งความเป็นเพื่อนไปเพราะเขามีสายเลือดของจักรพรรดิหยานเขาต้องทำภารกิจของตระกูลหนานกงให้สำเร็จ

　　  ฮ่าฮ่า…  หนานกงมู่หัวเราะจนร่างกายสั่นไหวเขาหัวเราะด้วยความเจ็บปวดและเดือดดาล ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว

　　มันผิดงั้นรึ?

　　เขาทำผิดจริงๆงั้นรึ?!

　　คำถามเกิดขึ้นในหัวของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเขานึกถึงตอนที่ได้พบกับฟางเจิ้งจือครั้งแรก

　　นึกถึงตอนที่ได้ร่วมต่อสู้กับฟางเจิ้งจือ

　　บางทีครั้งหนึ่ง…เขาเองก็เคยสัมผัสได้ถึงถึงคำว่าเพื่อนเช่นกัน

　　บางทีเขาควรจะเป็นคนที่ยืนอยู่เคียงข้างฟางเจิ้งจือเพื่อต่อสู้กับปีศาจและอสูร

　　บางที…

　　อาจจะไม่ควรมีคำว่า’บางที’อีกต่อไป

　　นั่นเป็นเพราะเขาได้ตัดสินใจแล้วเขาเลือกที่จะละทิ้งทุกอย่าง ละทิ้งความเป็นเพื่อนทั้งหมดเพื่อเป้าหมาย

　　ไม่มีการหันหลังกลับไปอีกแล้ว

　　ไม่จำเป็นต้องเสียใจไม่จำเป็นต้องผิดหวังในเมื่อเขาได้เลือกแล้ว

　　  ข้าได้เลือกที่จะทรยศเพื่อนของข้าดังนั้นข้าจะไม่ทรยศตระกูลของข้าอีก ฟางเจิ้งจือ เหยียนซิว พวกเจ้าต้องตายในวันนี้!   ดวงตาของหนานกงมู่แดงก่ำ　　แสงสีแดงส่องสว่างออกมาจากร่างกายของเขา

　　ตูม!สายฟ้าสีแดงผ่าลงมาจากท้องฟ้า

　　มันกระทบกับหัวของหนานกงมู่เกิดเป็นภาพสัญลักษณ์วิชาสังเวยเลือดขนาดใหญ่

　　ขณะเดียวกันกิ่งไม้สีขาวได้พุ่งออกมาจากร่างของหนานกงมู่มันกระจายไปทั่วทุกทิศทางและเกือบจะสัมผัสกับสัญลักษณ์วิชาสังเวยเลือดเหนือหัวของหนานกงมู่

　　  วิชาสังเวยเลือดกับต้นไม้เทพเจ้า?  ฟางเจิ้งจือแปลกใจมาก เขานึกไม่ออกว่าเคยมีตำนานพวกนี้ในโลกเก่าของเขา

　　เขาไม่แน่ใจว่าโลกนี้เกี่ยวข้องกับโลกเก่าของเขายังไงแต่เขาคิดว่ามันต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกัน

　　เช่นเรื่องภัยพิบัติในยุคโบราณที่บันทึกอยู่ในจารึกหิน

　　มันเหมือนกับตำนานของเจ้าแม้หนี่วา

　　เดี๋ยวก่อน! 　　เหมือนกัน?!

　　ใช่แล้วแม้จะมีตำนานที่คล้ายกันแต่ไม่ได้เหมือนกันทั้งหมด

　　แม้มันจะเป็นความแตกต่างเพียงเล็กน้อยแต่ก็ทำให้ฟางเจิ้งจือต้องพิจารณาพวกมันใหม่ทั้งหมด

　　ต้นไม้เทพเจ้า…

　　เรื่องเกี่ยวกับต้นไม้เทพเจ้าที่บันทึกไว้ในเอกสารโบราณปรากฎขึ้นในความคิดของฟางเจิ้งจือมีต้นไม้เทพเจ้าอยู่ห้าต้น

　　ต้นแรกคือ’ต้นไม้อมตะ’

　　มันถูกบันทึกไว้ใน’คัมภีร์ทะเลและภูเขา’

　　ตามตำนานกล่าวไว้ว่าต้นไม้อมตะเติบโตขึ้นในดินแดนอมตะตอนใต้ใครก็ตามที่กินผลไม้จากต้นไม้นี้จะกลายเป็นอมตะ

　　มันดูค่อนข้างเกินจริง

　　แต่ถ้านำมันมาเปรียบเทียบกับสถานการณ์ปัจจุบันของโลกใบนี้… 　　มันสามารถตีความได้ว่า’ผลไม้จากต้นไม้สามารถทำให้คนธรรมดากลายเป็นเซียนมีอายุที่ยืนยาวและแข็งแกร่งขึ้น’

　　มันเกี่ยวข้องกับต้นไม้เทพเจ้าของหนานกงมู่

　　จริงๆแล้วพลังของหนานกงมู่และหนานกงเฮาได้เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดหลังจากกินผลจากต้นไม้เทพเจ้าเข้าไป

　　ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบันทึกเรื่องอื่นเกี่ยวกับต้นไม้เทพเจ้า

　　ตำนานกล่าวว่ามันเติบโตขึ้นในทะเลตะวันออกและครั้งหนึ่งเทพีดวงอาทิตย์เคยใช้มันเพื่อลูกชายของนาง

　　ต้นไม้นั้นอาจจะเทียบได้กับประตูที่เชื่อมต่อระหว่างดินแดนเทพเจ้ากับโลกแห่งความเป็นและตายอย่างไรก็ตามหลังจากที่มันถูกทำลาย ประตูที่เชื่อมต่อระหว่างสามดินแดนก็ได้หายไป

　　ดูเหมือนว่ามันจะคล้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกนี้มาก

　　อย่างไรก็ตามวิชาสังเวยเลือดมีไว้เพื่ออะไร?

　　ทำไมหนานกงมู่ถึงต้องผสานวิชาสังเวยเลือดเข้ากับต้นไม้เทพเจ้า?

　　ฟางเจิ้งจือคิดไม่ออกแต่เขามีลางสังหรณ์ถึงเรื่องอันน่าสะพรึงกลัว

　　วิชาสังเวยเลือด…

　　จักรพรรดิหยาน

　　หนานกงเฮาและไป่ฉือเคยพูดถึงเรื่องนี้ที่ภูเขาสวรรค์

　　ต้นไม้เทพเจ้าถูกปลูกหลังจากสงครามครั้งใหญ่และมีเพียงลูกหลานของจักรพรรดิหยานเท่านั้นที่สามารถควบคุมมันได้

　　อย่างไรก็ตามฟางเจิ้งจือไม่เข้าใจบางเรื่อง

　　ความสัมพันธ์ระหว่างต้นไม้เทพเจ้าและวิชาสังเวยเลือดคืออะไรกันแน่? 　　……………………………………..