ตอนที่ 1046 รวมสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์
เจ้าไม่มีพวกมันอยู่? หยุนชิงวูมองฟางเจิ้งจือแปลกๆ ถ้าเจ้าไม่มีมัน งั้นพวกเราก็คงต้องตายด้วยกัน
แน่นอนไม่….อย่างน้อยก็ไม่ใช่แผนที่ที่สมบูรณ์ ฟางเจิ้งจือกล่าว
งั้นเจ้ามีมันกี่อัน? หยุนชิงวูถามอีกครั้ง
เอ่อ… ฟางเจิ้งจือลังเล เขาไม่กลัวที่จะกล่าวตามความจริง แต่เขารู้สึกแปลกๆที่หยุนชิงวูเป็นคนถาม
มันเหมือนกันการที่ตัวเขาพยายามเก็บเงินแต่ถูกภรรยาจับได้
มันคือความรู้สึกผิด
แน่นอนอว่าอีกเหตุผลคือพวกมันมีค่ามากเกินไปจนอาจจะนำมาซึ่งปัญหาใหญ่โตถ้ามีคนรู้ว่าเขามีศิลาเซียนอยู่มากแค่ไหน
มันเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฟางเจิ้งจือ แต่ตอนนี้เขาจะต้องเปิดเผยมันให้หยุนชิงวูที่เคยเป็นศัตรูของเขารู้
อย่างไรก็ตามเมื่อนึกถึงเรื่องที่หยุนชิงวูขอกับเขาก่อนหน้านี้ฟางเจิ้งจือเริ่มรู้สึกว่าเขาคิดมากเกินไป
นางที่พร้อมจะตายไม่มีทางทำอะไรเขาได้
เอาล่ะข้ามี… ฟางเจิ้งจือคิดเกี่ยวกับมัน เขาได้รับมันหนึ่งชิ้นจากภูเขาคังหลิง ตามด้วยสิบสามชิ้นจากหยุนชิงวู เก้าชิ้นจากศาลาเต๋าสวรรค์ สามชิ้นที่เขาขโมยมาจากหยุนชิงวู และอีกสองชิ้นจากโจวฉี ข้ามียี่สิบแปดชิ้น
แน่นอนว่าสองชิ้นของโจวฉีอยู่ที่เจ้า หยุนชิงวูพยักหน้าโดยไม่แปลกใจ
เจ้ารู้งั้นหรือว่าโจวฉีเองก็กำลังหามันอยู่? ฟางเจิ้งจือประหลาดใจเล็กน้อย
ตามสิ่งที่ได้ฟังมาจากโจวฉีหยุนชิงวูไม่ควรจะรู้เรื่องนี้ ยิ่งไปกว่านั้นดูนางจะไม่กังวลเกี่ยวกับการรวบรวมพวกมันอีกต่อไป แต่ตอนนี้นางกลับบอกว่านางรู้
นั่นหมายความว่าโจวฉีน่าจะโกหกหยุนชิงวูยังให้ความสำคัญกับสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์เป็นอย่างมาก
หรือนางอาจจะเก็บบางชิ้นเอาไว้อยู่อีก?
เจ้ายังมีพวกมันอยู่กับตัวอีกไหม? ฟางเจิ้งจือถามออกมาในทันที
ไม่ข้าไม่มี หยุนชิงวูส่ายหัว
ไม่มี? ฟางเจิ้งจือไม่เชื่อ
มีทั้งหมดสามสิบหกชิ้นเจ้ามีอยู่ยี่สิบแปดนั่นหมายความว่าขาดเพียงแปดชิ้น… แทนที่จะตอบฟางเจิ้งจือ หยุนชิงวูราวกับกำลังจมอยู่ในความคิด แม้ยี่สิบแปดชิ้นจะไม่พอที่จะป้องกันต้นไม้เทพเจ้า แต่มันก็พอที่จะช่วยให้เจ้าหลบหนีไปได้
งั้นรึ?ต้องทำยังไง? ฟางเจิ้งจือไม่เชื่อว่าหยุนชิงวูไม่มีพวกมันอยู่กับตัว แต่เขาไม่สามารถซ่อนความสงสัยเอาไว้หลังจากฟังสิ่งที่นางพูดได้ นั่นเพราะเขาไม่เคยรู้ว่าสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์สามารถนำมาใช้งานได้เขาคิดเสมอว่ามันอาจจะเอาไว้ศึกษาเท่านั้น
หรือบางที…
อาจจะใช้สร้างค่ายกลเหมือนที่ฟางเจิ้งจือเคยทำในอดีต?
มีหลายวิธีในการใช้พวกมันเช่นใช้ในการสร้างค่ายกล แต่มันไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องที่สุด หยุนชิงวูอธิบาย
งั้นวิธีที่ถูกต้องที่สุดคือ? ฟางเจิ้งจือถามด้วยความสงสัย
รวมสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์
ไร้สาระข้าจะรวมพวกมันเข้าด้วยกันได้ยังไงถ้าไม่มีพวกมันทั้งหมด?
แม้พวกมันจะดูเหมือนกันแต่ก็มีจุดแตกต่างกันอยู่แต่ละชิ้นนั้นแสดงถึงเต๋าและดินแดนที่แตกต่างกันออกไป ดังนั้นพวกมันจึงมีลำดับ หากเจ้าสามารถจัดเรียงพวกมันได้แม้จะมีไม่ครบก็สามารถใช้งานมันได้ หยุนชิงวูอธิบาย
แล้วข้าจะรู้ลำดับได้ยังไง? ดวงตาของฟางเจิ้งจือส่องสว่างขึ้นอีกครั้ง
ราวกับมันเป็นแผนที่ที่ถูกฉีกออกเป็นสามสิบหกชิ้นแม้จะมีแค่ยี่สิบแปดชิ้นก็สามารถนำมาจัดเรียงและใช้งานได้
เป็นการยากที่จะบอกลำดับของแผนที่แต่ถ้าเจ้ารู้จักรูปแบบของสามสิบหกกระบวย มันอาจจะเป็นไปได้ หยุนชิงวูกล่าว
สามสิบหกกระบวย? ฟางเจิ้งจือรู้ว่ามันคืออะไร
อย่างไรก็ตามสามสิบหกกระบวยนั้นเป็นส่วนหนึ่งของวิชาโหราศาสตร์มันมีหลายรูปแบบมากเกินไป ไม่มีใครที่จะเข้าใจมันได้ทั้งหมด
แม้แต่ฟางเจิ้งจือยังเข้าใจมันอย่างผิวเผินเท่านั้น
หืมมม หยุนชิงวูพยักหน้า
แล้วยังไงต่อ? ฟางเจิ้งจือถามอย่างหงุดหงิด
ที่เหลือก็เป็นเรื่องของเจ้า หยุนชิงวูกล่าวออกมาอย่างนิ่งสงบ
… ฟางเจิ้งจือพูดไม่ออก
ปกติเขาไม่ใช่คนที่รังเกียจที่จะต้องเรียนรู้อะไรแต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลา!
เจ้ามีเวลาไม่มากถ้าเจ้าต้องการรวบรวมแผนที่ทั้งหมดยี่สิบแปดชิ้น มันไม่น่าจะเป็นงานที่ยากเกินไปสำหรับเจ้า หยุนชิงวูพูดออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นฟางเจิ้งจือเงียบไป
อย่างไรก็ตามฟางเจิ้งจือไม่มีเวลามาเล่นสนุกกับนางเพราะกรงที่ขังพวกเขาค่อยๆหดตัวลงจนฟางเจิ้งจือแทบไม่มีที่ยืน
ไม่!
เขาจะต้องตายแน่นอนถ้าเสียเวลาไปมากกว่านี้!
เขาไม่รู้เกี่ยวกับสามสิบหกกระบวย…
เดี๋ยวก่อน!หยุนชิงวู! ฟางเจิ้งจือรู้ดีว่าหยุนชิงวูมีความรู้มากมายในเมื่อนางรู้เรื่องสามสิบหกกระบวยนั่นหมายความว่านางจะต้องศึกษาพวกมันมาเป็นอย่างดีแล้วแน่นอน
เจ้ารู้เกี่ยวกับสามสิบหกกระบวยใช่ไหม? ฟางเจิ้งจือถามออกไปทันที
เล็กน้อยเท่านั้น หยุนชิงวูกล่าวโดยไม่ปฏิเสธ
งั้นเจ้าสามารถจัดเรียงสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์ได้ใช่ไหม? ฟางเจิ้งจือถามอีกครั้ง
ใช่แต่ถ้าเจ้ามอบมันให้ข้า เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะหนีไปกับพวกมันงั้นหรือ? ดวงตาของหยุนชิงวูส่องประกาย ใบหน้าของนางขึ้นสีเพราะอยู่ใกล้กับฟางเจิ้งจือมากเกินไป
ความงดงามในตอนนี้สามารถสั่นคลอนทั้งอาณาจักรได้
แน่นอนว่ามันทำให้ใจของฟางเจิ้งจือสั่นไหวเช่นกัน
นางราวกับเป็นสีแดงที่โดดเด่นออกมาจากภาพวาดหมึกสีดำทั้งสะดุดตาและสง่างาม
ฟางเจิ้งจือกำหมัดแน่น
หยุนชิงวู…
แม้ว่านางจะงดงามแต่การที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาความคิดของนางได้ทำให้นางน่ากลัวเกินไป
เหมือนกับความลึกลับที่ใครๆก็อยากเข้าไปค้นหา
แต่เมื่อค้นหาไปสักพักความจริงที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังนั้นอาจจะสามารถฆ่าคนคนนั้นได้
ฟางเจิ้งจือไม่ต้องการเดาว่านางคิดอะไรอยู่
มันเป็นอย่างที่นางพูดถ้าเขามอบมันให้นางแล้วจะเกิดอะไรขึ้น?
ถ้านางหนีไปโดยไม่มีฟางเจิ้งจือด้วยจริงๆล่ะ?
ถ้าพลังของมันยี่สิบแปดชิ้นเพียงพอที่จะหลบหนีไปจากต้นไม้เทพเจ้าได้นั่นหมายความว่าหยุนชิงวูย่อมสามารถหลุดออกมาจากการควบคุมของฟางเจิ้งจือได้เช่นกัน
ถ้าเขาไม่มีแผนที่เท่ากับมีเพียงความตายเท่านั้นที่รอเขาอยู่
นอกจากใช้สามสิบหกกระบวยเพื่อจัดเรียงลำดับของแผนที่ยังมีวิธีอื่นอีกไหม? ฟางเจิ้งจือถามหลังจากไตร่ตรองอยู่สักพัก เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่มีทางมอบมันให้เจ้า
ข้ารู้… หยุนชิงวูไม่แปลกใจกับคำตอบ แต่นางกลับดูผิดหวัง ข้าคิดว่าพวกเราเป็นพวกเดียวกันแล้วเสียอีก
… หัวใจของฟางเจิ้งจือสั่นไหว
เขาสามารถเห็นความผิดหวังในสายตาของหยุนชิงวูได้มันเป็นการแสดงออกที่ไม่เคยบนปรากฎบนตัวของนางมาก่อน
มันง่ายมากเจ้าเพียงแค่ใส่ข้าลงไปในกล่องสีดำที่เจ้าเก็บสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์เอาไว้ เมื่อข้ารวมพวกมันเสร็จแล้ว เจ้าก็สามารถใช้มันได้ทันที
เอาเจ้าเข้าไปในกล่องดำ? ฟางเจิ้งจือนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ผ่านไปสักพักเขาก็นึกออกในทันที
ถ้าเขาเอาหยุนชิงวูเข้าไปในกล่องสีดำเขายังคงสามารถควบคุมแผนที่ทั้งยี่สิบแปดชิ้นได้อยู่ แม้หยุนชิงวูจะกำลังจัดเรียงลำดับพวกมันอยู่ก็ตาม
อย่างไรก็ตามนั้นต่างออกไปจากมิติพิเศษมันเป็นพื้นที่ปิดตาย
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหายใจด้านในพื้นที่ปิดตาย
เวลาที่ใช้ในการเรียงลำดาบสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์นั้นมีจำกัดในสถานการณ์ที่ไม่มีอากาศ…
ความคิดของนางน่ากลัวเกินไปหรือเปล่า?
มั่นใจได้ข้ามั่นใจว่าสามารถทำได้ แต่เจ้าอย่าลืมคำสัญญา ถ้าข้าตาย…ช่วยฝังข้าไว้ที่ภูเขาคังหลิงและๆทุกๆปีข้าต้องการที่จะฟังเจ้าบรรเลงเพลง ดวงตาของหยุนชิงวูเต็มไปด้วยความโดดเดี่ยวขณะที่นางพูด
……………………………………..
