Chapter 238: คำสาปแห่งแองเจล่า
หุบเขาไวเปอร์นั้นเป็นพื้นที่ที่ดันเจี้ยนถ้ำเฮอร์ริเคนตั้งอยู่ มันเป็นสถานที่เก็บระดับที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ประเภทงู มอนสเตอร์พวกนี้จัดการอย่างยากลำบากกับความจริงที่ว่ามันไม่ได้มียาแก้พิษระดับสูงขายมากสักเท่าไหร่ในตลาด พันธมิตรอันนองเลือดจะต้องใช้เงินจำนวนมากในการทำเควสป้องกันสำนักงานใหญ่ให้สำเร็จ
แต่จำนวนของมอนสเตอร์ที่กิลด์จะต้องเผชิญในช่วงเควสป้องกันสำนักงานกิลด์นั้นเป็นจำนวนที่มากกว่าจำนวนผู้เล่นที่ไปทำเควสได้ นอกจากนี้แล้วพวกเขานั้นก็สามารถทำได้เพียงให้กิลด์อีกสองกิลด์นั้นมาช่วยพวกเขาในการทำเควสนี้ได้มากที่สุด แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่มผู้คนที่มาเป็นพันธมิตรกับพวกเขาแล้ว พวกเขาก็สามารถมีคนได้มากสุดแค่พันห้าร้อยคน
สมญานามนี้ทำให้เกิดปัญหาค่อนข้างใหญ่กับธงสงครามอันนองเลือด
“ฉันได้บอกนายแล้วว่านายอาจจะไม่ได้สมญานามที่นายต้องการ..”ไร้ความกลัวถอนหายใจ
“อ่า…”ธงสงครามอันนองเลือดรู้สึกผิดหวังในทันที “ทำไมฉันถึงดวงซวยขนาดนี้กัน…”
“เอาเถอะ นั่นมันปัญหาของนาย แต่นายควรที่จ่ายเงินให้กับพวกเราเต็มจำนวนนะ เข้าใจไหม?”ไร้ความกลัวถาม
“ใช่ ฉันจะจ่ายเงินให้กับนายเต็มจำนวนเอง..”ธงสงครามอันนองเลือดพึมพำแล้วการแสดงออกบนใบหน้าของเขานั้นก็มืดมนมากขึ้นกว่าเดิม
“เยี่ยมมาก!”ไร้ความกลัวแสยะยิ้ม “ตั้งแต่ที่นายนั้นใจกว้าง ทำไมไม่ให้ฉันสอนวิธีการที่จะช่วยนายลดจำนวนสูญเสียให้น้อยที่สุดกันละ?”
“วิธีการอะไรครับ?”ใบหน้าของธงสงครามอันนองเลือดก็สว่างขึ้นด้วยความคาดหมาย
“วางสมญานามลงประมูลและใช้เงินจ่ายซื้อมันอีกอันหนึ่ง!”
“เอ่อ ตั้งแต่ที่มันเป็นการค้าขาย ถ้าอย่างงั้นอาจจะให้ผมรอกิลด์อื่นนั้นได้รับสมญานามของพวกเขาก่อนที่จะทำการค้าขายกับพวกเขา!”ธงสงครามอันนองเลือดพูด
“เอ่อ..นายคิดว่าใครจะต้องการสมญานามของหุบเขาไวเปอร์กันละ?”ไร้ความกลัวถาม
“แน่นอนว่าไม่!”ธงสงครามอันนองเลือดตอบกลับตรงๆ และเย้ยหยันใส่ไร้ความกลัว “ฉันจะยึดครองสถานที่นี้เอง!”
“เอ่อ นายไม่สามารถที่จะทำแบบนั้นได้ นายคิดเหรอว่าไอ้โง่แบบนายจะสำเร็จได้งั้นเหรอ?”ไร้ความกลัวเยาะเย้ย
“เฮ้…”ธงสงครามอันนองเลือดขู่คำรามแล้วการแสดงออกของเขามืดมนลง
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง หวังหยู่นั้นก็เมินเฉยต่อการโต้เถียงระหว่างทั้งสองคนและเก็บไอเทมชิ้นต่อไปแล้ว
ไอเทมชิ้นที่สองนั้นเป็นกล่องสีเขียวธรรมดาทั่วไป ค่าสถานะของมันธรรมดามาก
{คำสาปแห่งแองเจล่า (พิเศษ) (นี่สามารถใช้ได้เพียงผู้เล่นที่ฆ่าแองเจล่าไป}
“หื้อ? มันมีความหมายอะไรกัน?”ไร้ความกลัวพึมพำแล้วเขาก็ดูคำอธิบายของไอเทม
มันเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีของการเล่นเกมที่ไร้ความกลัวเห็นไอเทมที่พิเศษแบบนี้
“ของผม! ฮ่าๆๆ!”หวังหยู่เย้ยหยันแล้วเขก็เปิดกล่อง
“ฉัวะ!”
เพียงแค่เปิดกล่อง ของเหลวสีเขียวก็พุ่งออกมาและลงบนใบหน้าของหวังหยู่
“เหี้..อะไรวะ!”
หวังหยู่ก็ชักดาบจักรวาลออกมาในทันทีและปัดของเหลวสีเขียวออกไปจากใบหน้าของเขา
ของเหลวนี้เปลี่ยนกลายเป็นหมอกพิษเมื่อมันสัมผัสกับพื้นดินและมันก็ทำให้เกิดหลุมลึกห้าเมตรบนพื้นดิน
“เหี้..อะไรวะ นี่แม่งชั่วร้ายเกินไปแล้ว เธอกล้าขนาดไหนกันที่พยายามจะฆ่าผมหลังจากที่เธอตายไปแล้ว!”หวังหยู่สาปแช่งอย่างโกรธเคือง
โชคดีที่ปฏิกิริยาของเขาเร็วพอ มิฉะนั้นเขาก็อาจจะโดนพิษจนตายไปแล้วก็ได้
“คำสาปของแองเจล่า..นี่มันไม่ใช่บางสิ่งที่ดีแน่ๆ พูดตามตรงแล้วนะทำไมนายถึงชอบได้ของแปลกๆแบบนี้กัน?”ไร้ความกลัวพูด
“ผมจะไปรู้ได้ยังไง!”หวังหยู่โต้กลับแล้วเขาก็ยื่นมือไปหาศพของแองเจล่าอีกหนึ่งครั้ง
นี่มันบอสระดับทองอะไรกัน? สมญานามที่เธอดรอปนั้นน่ารังเกียจน้อยกว่าไอเทมชิ้นที่สองที่มาจากศพเธอเสียอีกและมันก็เกือบที่จะฆ่าหวังหยู่ไปแล้วด้วย…
โชคดีที่ไอเทมสุดท้ายนั้นเป็นอุปกรณ์ระดับทอง
{เขี้ยวพิษ (กริช)(ทอง)}
พลังโจมตีกายภาพ : 62-72
พลังโจมตีเวทย์มนต์ : 27-35
+17 ความคล่องแคล่ว
+9 แข็งแกร่ง
สกิล :
[ภาวะแห่งพิษ] (ติดตัว):พลังโจมตีของผู้เล่นมีโอกาส 20%ที่จะทำให้ศัตรูอ่อนแอลง และทำให้ความเร็วและพลังโจมตีของมันลดลงไป30%
[งูกัด] (ติดตัว) : ผู้เล่นมีโอกาส 20%ในการทำให้คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลือดไหล พลังชีวิตลดลง 20% ต่อวินาที
[การโจมตีอันรุนแรง] (ใช้งาน) : จุดพลังชีวิตของผู้เล่น เพื่อพลังชีวิต 120% ของพลังโจมตีกายภาพใส่คู่ต่อสู้ของคุณ คูลดาวน์ 1800วินาที
หวังหยู่นั้นพึงพอใจอย่างมากกับสกิลของกริชนี้ แต่เนื่องจากว่าหวังหยู่และธงสงครามอันนองเลือดนั้นได้บางสิ่งจากบอสตัวนี้แล้ว กริชนี้ก็จะตกเป็นของไร้ความกลัวอย่างเป็นธรรมชาติ
“ตั้งแต่ที่ฉันโดนหลอกไปแล้ว พวกนายก็ยังจะพดูดว่าทุกคนจะต้องได้บางสิ่งจากบอสกันจริงๆเหรอ…”หวังหยู่ถามอย่างผิดหวัง
“ไสหัวไป นายก็เอาคำสาปของแองเจล่าไปแล้ว…มันก็ไม่ใช่ว่านักต่อสู้สามารถที่จะใช้กริชนี้ได้สักหน่อย แล้วนายจะต้องการเอามันไปทำไมกัน?”
“ผมสามารถที่จะฆ่าแองเจล่าแองเจล่าได้เร็วกว่านี้ ถ้าผมมีกริชในตอนนี้!”หวังหยู่บ่น
“ไม่ใช่ว่านายก็มีอาวุธของนายอยู่แล้วงั้นเหรอ?”ไร้ความกลัวถามแล้วเขาก็ชี้ไปที่ดาบจักรวาลของหวังหยู่ ก่อนที่จะอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง “หื้อ? เกิดอะไรขึ้นกับดาบของนายกัน? มันดูแตกต่างออกไป!”
“ดูแตกต่างออกไป?”หวังหยู่ก็ก้มมองต่ำลงไปอย่างรวดเร็ว มีเพียงแค่เห็นดาบที่ล้ำค่านั้นสึกกร่อนและผุพัง มันมองว่าอายุนับพันปีและแม้แต่ค่าสถานะของมันก็เปลี่ยนไป
{ดาบจักรวาลติดคำสาป}
พลังโจมตีกายภาพ : 1-1
พลังโจมตีเวทย์มนต์ : 1-1
(ใช้งานไม่ได้)
“เกิดเหี้..อะไรขึ้นกับดาบของผมกัน!”หวังหยู่ร้องออกมา
นี่เป็นอาวุธที่หวังหยู่ชื่นชอบมากที่สุดในเกม! แต่มันก็ถูกทำลายครั้งแรกที่เขาใช้มัน แล้วเขาจะไม่เศร้าได้ยังไงกัน?
“ฉันคิดว่ามันเกิดการเปลี่ยนแปลงไปเพราะคำสาปแห่งแองเจล่า…ฉันเดาว่านายสามารถที่จะพิจารณาว่านี้มันก็เป็นสมบัติและก็แขวนมันไว้สักแห่งละกัน…”ไร้ความกลัวพยายามที่จะปลอบประโลมหวังหยู่
“เหี้..! ถ้าผมรู้ก่อนแล้วว่ามันจะทำให้อาวุธของผมพังแล้วละก็ ผมก็ควรที่จะตายแทนเสียมากกว่า!”หวังหยู่ถอนหายใจ
เขานั้นสามารถที่จะเกิดใหม่ได้เสมอๆ แต่อาวุธนี้มีเพียงชิ้นเดียว
“อย่าเศร้าไป อาวุธมันก็แค่ดูสนิมขึ้นเล็กน้อย มันก็ไม่ได้ทำลายไปทั้งหมดเสียหน่อย ทำไมนนายถึงไม่พยายามซ่อมมันสักแห่งละ?”ไร้ความกลัวถาม
“ผมควรที่จะไปไหนดี?”
“ไปหาช่างตีเหล็กสิ…”ไร้ความกลัวตอบกลับ
“ก็ได้! ผมจะไปที่นั่น เมื่อพวกเรากลับไปยังเมืองรัตติกาล!”หวังหยู่พยักหน้า
แม้กระทั่งหลังจากดันเจี้ยนเคลียร์และเขานั้นก็ได้รับสมญานามแล้ว การแสดงออกของธงสงครามอันนองเลือดก็ยังมืดมนอยู่ แต่เขานั้นก็มีศักดิ์ศรีพอต่อคำสัญญาต่อไร้ความกลัวและจ่ายเขาตามข้อตกลง
“ถ้านายเจอปัญหาอะไรในอนาคตแล้วละก็ นายสามารถที่จะมาหาพวกเรา! ผมจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะช่วยพวกนายอย่างแน่นอน!”หวังหยู่ยิ้มแล้วเขาก็เก็บถุงเงินจากมือของธงสงครามอันนองเลือด
เนื่องจากข้อขัดแย้งก่อนหน้านี้กับพันธมิตรอันนองเลือด หวังหยู่ก็ได้มีความประทับใจอย่างแท้จริงกับธงสงครามอันนองเลือด
“จริงเหรอ?”ธงสงครามอันนองเลือดอ้าปากค้าง
“กับราคาที่ถูกต้อง!”ไร้ความกลัวพูดขัด
“โอ้…”ธงสงครามอันนองเลือดถอนหายใจ
