Chapter 230: สไตล์การต่อสู้ฆ่าตัวตาย
ดันเจี้ยนใน {REBIRTH}เป็นสุดยอดของการจินตนาการของนักออกแบบเกม นักออกแบบเกมเหล่านี้พยายามที่จะทำให้ดันเจี้ยนนั้นยากเท่าที่จะเป็นไปไม่ได้ ไม่เพียงแต่บอสที่ทรงพลัง แต่สถานการณ์ที่ผู้เล่นที่ชาญฉลาดนันก็จะโดนท้าทายอีกด้วย ดันเจี้ยนั้นไม่ใช่เพียงแค่ตัวทดสอบพลังแท้ๆ แต่ยังคงเป็นการแก้ปัญหาอีกด้วย
งูแฟนตาซีในถ้ำเฮอร์ริรเคนนั้นเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับการทดสอบสติปัญญาของผู้เล่น
ในขณะที่งูตัวนี้ไม่ได้มีแต้มสถานะที่มากกว่าบอสตัวอื่น มันก็มีสกิลที่ทรงพลังอย่าง [แปลงร่าง] ตราบเท่าที่มันกำลังจะโดนโจมตี มันก็จะแปลงร่างเป็นคนที่โจมตีมันและใช้พลังความแข็งแกร่งของเขาเองในการฆ่าตัวเขาเอง การฆ่าผู้โจมตีและปกป้องตัวของมันเอง
หลังจากนั้นมันก็จะหลอกผู้เล่นให้ตอบปริศนา
ปริศนาเหล่านี้เป็นตัวปิดกั้นพลังงูแฟนซี…ทุกครั้งที่ผู้เล่นแก้ไขปริศนาได้ พลังของงูแฟนตาซีก็จะถูกปลดล็อค
มันมีทั้งหมดสิบคำถามและมีสิบขั้นในการปลดล็อค ทุกครั้งที่หนึ่งในตราประทับที่ปิดผนึกนั้นถูกปลดปล็อค พลังของงูแฟนตาซีก็จะเพิ่มขึ้นสองเท่า…เมื่อสิบชั้นถูกปลดล็อค งูแฟนตาซีก็จะมีความสามารถในการเริ่มโจมตีได้
ถ้ามันเกิดขึ้นละก็ ผู้เล่นก็จะต้องยกเลิกในการเคลียร์ดันเจี้ยนนี้ไปเลย เนื่องจากงูแฟนตาซีก็จะทรงพลังเท่ากับสัตว์พระเจ้า เมื่อพลังของมันถูกปลดล็อคเต็มกำลัง
ในความเป็นจริง มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากในการจัดการกับงูแฟนตาซี ตราบเท่าที่ผู้เล่นไม่ได้ตอบคำถามต่อในหนึ่งนาที ความแข็งแกร่งของมันก็จะลดทอนลงไปอีกครั้งหนึ่ง…
เมื่อผู้เล่นตอบคำถามครบห้าคำถาม งูแฟนตาซีก็จะจากไป ในเวลาเดียวกันนั้นมันก็จะร่ายดีบัฟ -10 จิตวิญญาณใส่ผู้เล่น
..
แต่ผู้เล่นที่พบเจอบอสตัวนี้จะตอบคำถามนี้และหวังว่าจะหลีกเลี่ยงการสู้กับบอสตัวนี้ได้ แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็จะตกลงไปในกับดักของผู้ออกแบบเกม…
หลงัจากที่ตกลงไปในกับดักนี้ ไร้ความกลัวพึ่งจะตอบคำถามไปทั้งหมดเจ็ดครั้งติดกัน ซึ่งทำให้ค่าสถานะของงูแฟนตาซีเพิ่มขึ้นเจ็ดเท่า…แต่แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าบอสกำลังทำอะไรอยู่แล้วก็ตามที พวกเขานั้นก็ปลดปล่อยพลังส่วนมากไปแล้ว…
“ใครที่มีพลังโจมตีสูงอยู่ด้านหลังไว้ แท็งค์ทั้งหมดมาด้านหน้าซะ! ฉันไม่เชื่อว่าพวกเราไม่สามารถที่จะฆ่าไอ้บัดซบนี่ลงได้หรอก!”ไร้ความกลัวตะโกนอย่างดื้อรั้น
เนื่องจากว่าแท็งค์เหล่านี้มีพลังป้องกันที่สูงและพลังโจมตีที่ต่ำ งูแฟนตาซีนั้นก็จะไม่ทำความเสียหายกับพวกเขามากสักเท่าไหร่ แม้ว่ามันจะใช้ [แปลงร่าง]
นกสวรรค์ก็พุ่งไปด้านหน้าและฟาดโล่ของเขาเข้าใส่งูแฟนตาซี
งูแฟนตาซีก็รีบเลียนแบบรูปร่างของนกสวรรค์และใช้การโจมตีเดียวกันใส่เขา
-1798
จำนวนตัวเลขที่ลอยขึ้นบนหัวของเขานั้นทำให้ทุกคนตื่นตระหนก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักสวรรค์ งูแฟนตาซีนั้นเกือบทำร้ายเขาจนตายไปแล้ว!
นักบวชก็รีบรักษานกสวรรค์อย่างรวดเร็วแล้วเขาก็ล่าถอย ไร้ความกลัวก็ขมวดคิ้วและพูดขึ้น “มันเพิ่มพลังโจมตีของนายขึ้นเจ็ดเท่า…เหี้..! นี่มันไม่ดีแล้ว..”
แม้แต่ผู้พิทักษ์ก็ไม่สามารถที่จะทนการโจมตีงูที่น่ารังเกียจนี้ได้ แล้วใครจะจัดการมันได้กัน?
“ผมจะลองเอง!”หวังหยู่ก็ก้าวไปด้านหน้าอย่างฉับพลัน
“นาย? ลืมมันไปซะ…นายจะถูกฆ่านะ…”ไร้ความกลัวบอกหวังหยู่
ทุกคนรู้ถึงพลังโจมตีของหวังหยู่ที่มีความสามารถในการเอาชีวิตของคู่ต่อสู้เขาไปได้เลย มันไม่มีใครที่มีพลังโจมตีสูงกว่าเขา ถ้าเขานั้นพยายามที่จะสู้กับงูแฟนตาซี เขาก็คงจะตายในการโดนโจมตีเพียงครั้งเดียวแล้ว!
“ไม่ต้องกังวลไป ให้ผมลองดูละกัน ผมมีความรู้สึกว่าผมสามารถที่จะหลบการโจมตีของมันได้!”หวังหยู่ตอบกลับอย่างไม่แยแส
“หลบการโจมตีของมัน?”
“ถูกแล้ว!”หวังหยู่พยักหน้า
ถ้าผู้เล่นใช้โหมดช่วยเหลือ เกมนั้นก็จะทำให้โดนการโจมตีของผู้เล่น แต่เนื่องจากว่าระบบนั้นจะให้เวลาและเป้าหมายการโจมตีกับผู้เล่น มันจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับงูแฟนตาซีที่เป็นเอไอระดับสูงเพื่อที่จะได้เปรียบกับเรื่องนี้และสวนกลับการโจมตีของผู้เล่น
แต่ถ้าผู้เล่นใช้โหมดอิสระ หลังจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับพวกเขาเอง ทั้งจังหวะและช่วงเวลาระหว่างการเคลื่อนไหวของผู้เล่นและการโจมตีนั้นจะคาดเดาไม่ได้ สำหรับผู้เชี่ยวชาญในการฝึกศิลปะการต่อสู้อย่างหวังหยู่แล้วนั้นก็จะทรงพลังยิ่งกว่างูแฟนตาซี
“ถ้างั้นลองมันซะ ถ้านายตายฉันก็สามารถที่จะใช้ [ชุบชีวิต] ใส่นายได้..”ไร้ความกลัวถอนหายใจ
ผู้เล่นจากพันธมิตรอันนองเลือดจ้องไปที่ไร้ความกลัวอย่างโกรธเคือง ถ้าเขามีสกิล[ชุบชีวิต] ถ้างั้นทำไมเขาถึงไม่ใช้ใส่สตอร์มบิงเกอร์อันนองเลือดกัน
หวังหยู่นั้นก็ยิ้มแล้วเขาก็เดินเข้าใส่งูแฟนตาซี งูนั้นก็เหมือนกับอารมณ์ดีแล้วมันก็ถามอย่างมีความสุข “นายก็ต้องการที่จะตอบปริศนาด้วยเช่นกันงั้นเหรอ?”
โดยปราศจากการหยุดยั้งเลยแม้แต่นิดเดียว หวังหยู่ก็รีบซัดหมัดเข้าใส่มัน
“ปัก….”
งูแฟนตาซีก็แปลงร่างเป็นหวังหยู่และซัดหมัดกลับมา
หวังหยู่ก็บิดร่ายกายของเขาอย่างสบายๆและหลบการโจมตีของงูแฟนตาซี…งูแฟนตาซีก็เลียนแบบการหลบของหวังหยู่ด้วยเช่นกัน…
“หื้อนายสามารถที่จะหลบมันได้งั้นเหรอ?”
“มันจะมีประโยชน์อะไรในการหลบ ถ้าการโจมตีของนายไม่สามารถทำความเสียหายกับมันได้เลย..”ผู้เล่นจากพันธมิตรอันนองเลือดถอนหายใจไ
ไร้ความกลัวนั้นรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก มันจะมีความหมายอะไรในการสู้กับสัตว์นี้ ถ้ามันเลียนแบบผู้เล่นทั้งหมดกัน? หรือว่าพวกเขาจะต้องยอมแพ้เพราะเขากัน?
ในเวลานั้นเอง หวังหยู่ก็หยุดเคลื่อนที่และก็เอาอุปกรณ์ทั้งหมดของเขาออกไปทั้งหมดจนกระทั่งเขาสวมแค่ชุดชั้นใน
“นายกำลังทำอะไรกระทิงเหล็ก? มันจะทำให้นายโจมตีเร็วขึ้นงั้นเหรอ?”ทุกคนถาม
เพียงแค่ทุกคนกำลังบ่นอยู่นั้น หวังหยู่ก็ซัดหมัดเข้าใส่อีกครั้งหนึ่ง
“เขาจะทำอะไ? บอสตัวนี้ไม่เสียพลังชีวิตเลยแม้แต่นิดเดียวเลยนะ”คนอื่นถามไร้ความกลัวตรงๆ
“ฉันก็ไม่มั่นใจด้วยเช่นกัน…การถอดอุปกรณ์ของเขานั้นจะทำให้เขาได้เปรียบในการต่อสู้นี้จริงๆงั้นเหรอ? การถอดส่วนบนนั้นเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ทำไมเขาถึงถอดกางเกงด้วยละ?”ไร้ความกลัวถามอย่างกระวนกระวายใจ เมื่อหวังหยู่สู้กับงูแฟนตาซี
แต่ฉากที่เกิดขึ้นต่อสายตาของพวกเขาทำให้ผู้เล่นสับสน
เพียงแค่เขาจะหลบการโจมตีจากงูแฟนตาซี หวังหยู่ก็ยกหมัดของเขาขึ้นอีกครั้งหนึ่ง แต่ในครั้งนี้ เขาเล็งเป้าหมายไปที่หัวของเขาเอง…
นั่นมันถูกแล้ว หวังหยู่โจมตีตัวของเขาเอง
แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงมากกว่านั้นก็คืองูแฟนตาซีเลียนแบบการกระทำนั้นด้วยเช่นกัน
“เพล้ง!’
-5627
ตัวเลขสีเลือดปรากฏขึ้นบนหัวงูแฟนตาซีแล้วมันก็ล้มลงบนพื้น
“พระเจ้า! มันเวิร์คด้วยงั้นเหรอ?”ทุกคนอ้าปากค้าง
แม้แต่ไร้ความกลัวก็ไม่สามารถที่จะเชื่อสายตาของเขาเองได้ เขาก็ส่ายหัวแล้วเขาก็พูดกับหวังหยู่ “เหี้..อะไรวะเนี่ย เฒ่ากระทิง ฉันไม่เข้าใจนายเลยแม้แต่น้อย…ฉันไม่สามารถที่จะเชื่อได้ว่านายหลอกบอสในโหมดอิสระจนมันตายด้วยตัวเองได้ นายมีจริงๆเลย”
“เฮะ เฮะ เฮะ ผมสังเกตว่ามันเลียนแบบทุกการกระทำที่ผมทำในช่วงการต่อสู้ ดังนั้นผมจึงคิดว่าถ้าเขาเลียนแบบการกระทำของผมทั้งหมดแล้ว ถ้างั้นผมก็อาจจะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ได้เช่นกัน…”หวังหยู่หัวเราะ
“ดังนั้นนายจึงต่อยตัวเอง?”
“ใช่!”
“นายไม่กลัวว่านายจะทำร้ายตัวเองจนตายเลยงั้นเหรอ?”ไร้ความกลัวถามอย่างสงสัย
เนื่องจากว่านักออกแบบแกมนั้นรู้มันมีบัคทางเทคนิคอยู่ใน {REBIRTH} พวกเขาจึงอนุญาตให้ผู้เล่นฆ่าตัวตายได้ ถ้าพวกเขาตกอยู่ในบัคของระบบ…
‘นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงถอดอุปกรณ์ของผมออกยังไงละ…”หวังหยู่ตอบกลับเจื่อนๆ
