Chapter 237: นี่มันอาวุธอะไรกัน?
ทันใดนั้นหวังหยู่ก็ดึงดาบแปลกๆออกมาจากช่องเก็บของของเขา..
เมื่อถือฝักดาบในมือซ้ายและดาบในมือขวา หวังหยู่ก็ก้าวไปด้านหน้า เมื่อเขาเห็นแองเจล่าพุ่งเข้าใส่เขา..
“เช้ง…”
แองเจล่าก็ร้องเสียงแหลมออกมาแล้วเธอก็พยายามที่จะถอยหลังอย่างยากลำบาก ตัวเลขสีแดงเลือดก็สว่างวาบขึ้นบนหัวของเธอ
-1942
“เหี้..อะไรวะนั่น?”ธงสงครามอันนองเลือดและไร้ความกลัวก็พึมพำแล้วพวกเขาก็มองไปอย่างสงสัย
ในสถานะตื่นตระหนก แองเจล่าก็รีบร่าย [หมอกกัดเซาะกระดูก] ขึ้นในทันที
ดาบในมือของหวังหยู่ก็ยืดขึ้นอย่างฉับพลัน เมื่อหวังหยู่ล่าถอย แต่เพียงแค่แองเจล่าจะไล่ตาม หวังหยู่ก็ขว้างดาบเข้าใส่เธออย่างฉับพลัน และใช้สองมือจับไปที่เสาหินที่ใกล้ที่สุดเพื่อส่งตัวของเขาเองไปด้านหน้า นิ้วมือของหวังหยู่ก็สว่างวาบและปรากฏขึ้นด้านหน้าแองเจล่าแล้วเขาก็ยืดดาบออกไปฟันเข้าใส่ท้องของเธอ
แองเจล่าก็รีบถอยหลังและเตรียมที่จะใช้ [จูบแห่งฝันร้าย] ใส่หวังหยู่ แต่ดาบของหวังหยู่ในมือก็แยกออกเป็นสองเล่มอย่างลึกลับ…
แองเจล่าก็คำรามออกมาอย่างเจ็บปวดแล้วตาของเธอก็เริ่มที่จะส่องแสงออกมาและพยายามที่จะใช้ [การจ้องมองแห่งความตาย] ใส่หวังหยู่ แต่หวังหยู่ก็หัวเราะเบาะๆแล้วเขาก็ปรากฏขึ้นด้านหลังของแองเจล่าและฟันเข้าใส่ลำคอของเธอด้วยดาบ…
-1888
“เหี้..อะไรวะ นั่นมันดาบอะไรกัน?”ธงสงครามอันนองเลือดพึมพำแล้วเขาก็มองไปที่ดาบในมือของหวังหยู่ มันมีดาบที่ทรงพลังขนาดนั้นใน {REBIRTH} ด้วยงั้นเหรอ?
ดาบเล่มนี้เป็นอาวุธที่หวังหยู่แลกเปลี่ยนมาจากแต้มอีเวนต์เมื่อวานนี้ ดาบจักรวาลระดับอัคนี..
การออกแบของดาบนี้มาจากราชวงศ์ถัง และแม้ว่ามันจะมีความยาวเท่ากับดาบยาวที่หวังหยู่ใช้ก่อนหน้านี้ ดาบนี้ก็มีตัวเลือกในการโจมตีหลากหลายกว่า
ดาบยาวนั้นหน้าที่หลักของมันก็คือการฟันใส่เป้าหมาย แม้แต่ผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ที่เชี่ยวชาญอย่างหวังหยู่แล้วก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้มากสักเท่าไหร่ ความแตกต่างหลักระหว่างหวังหยู่และผู้ใช้ดาบยาวธรรมดาก็คือจังหวะในการโจมตีของหวังหยู่นั้นมีความแม่นยำกว่าและรุนแรงกว่า
แต่ดาบจักรวาลนั้นเบากว่ามาก เมื่อเทียบกับดาบยาว หวังหยู่ก็สามารถที่จะใช้มันในการแทงและอย่างอื่น เขานั้นไม่ถูกจำกัดด้วยน้ำหนักจนทำได้เพียงแค่ฟันอีกแล้ว
นี่คือข้อได้เปรียบที่มากที่สุดของดาบจักรวาลที่หวังหยู่สามารถแสดงอำนาจของศิลปะการต่อสู้ของเขาได้อย่างเต็มรูปแบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการชักดาบที่รวดเร็ว
ความซับซ้อนของศิลปะการต่อสู้นั้นทำให้ศัตรูประหลาดใจโดยการชักดาบและฟันพวกมันอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกมันจะสามารถเข้าใจได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่ที่มันเป็นการโจมตีเป็นเส้นตรง มันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลว่าสภาพแวดล้อมแคบๆนั้นจะจำกัดการเคลื่อนไหวของเขา
แม้ว่าดาบจักรวาลนั้นไม่ได้มีพลังโจมตีกายภาพที่สูงสักเท่าไหร่ มันก็มีสกิลที่ทำให้เพิ่มความเสียหายเพิ่มเติมและทำให้ความเสียหายที่มันทำได้นั้นสูงไปกว่าอาวุธทั่วไป
ดาบจักรวาลนั้นมีประโยชน์มากยิ่งกว่าดาบยาวที่หวังหยู่ใช้ก่อนหน้านี้มาก
หลังจากที่ชักดาบโจมตีใส่แองเจล่าเป็นครั้งที่สอง แองเจล่าก็ร่ายพิษรอบๆตัวของเธอเอง
หวังหยู่ก็เก็บดาบแล้วเขาก็เตะเข้าใส่เสาหินและส่งเขาลอยขึ้นเหนือพื้นดิน
เมื่อพิษจางหายไป หวังหยู่ก็กระโดดลงมาจากท้องฟ้าแล้วฟันใส่เข้าใส่ลำคอของแองเจล่าอีกครั้งหนึ่ง..
เมื่อแองเจล่าเรียกเสาหินในตอนแรกนั้น หวังหยู่นั้นก็เอาแต่หลบการโจมตีของเธอซึ่งเขานั้นไม่ได้คิดจะใช้เสาหินนี้ไว้หลบเธอเลย มันเป็นเพียงแค่หลังจากที่การโจมตีของเธอไม่สามารถที่จะสูงไปกว่าตัวของเธอได้ เขาจึงคิดจะใช้สภาพแวดล้อมในการเอาชนะเธอ สุดท้ายแล้ว นักต่อสู้อย่างหวังหยู่นั้นคล่องแคล่วกว่าเธอเป็นอย่างมาก
หวังหยู่ก็พุ่งไปรอบๆป่าเสาหินและวิ่งระหว่างพวกมันและใช้พวกมันในการกระโดดขึ้นกลางอากาศ มันไม่มีทางที่แองเจล่าจะสามารถสวนกลับหรือคาดเดาการโจมตีของหวังหยู่ว่ามาจากทางไหนได้..
บอสตัวนี้ช่างน่าสงสารมากจริงๆ ป่าเสาหินนั้นเคยเป็นอาณาเขตของเธอที่เธอสามารถฆ่าใครก็ตามที่เข้ามาได้อย่างง่ายดาย แต่หวังหยู่นั้นดูปรับตัวเข้ากับอาณาเขตจนเขาใช้ประโยชน์ของมันได้มากกว่าเธอเสียอีก
“เหี้..อะไรวะเนี่ย เขาแม่งโคตรเท่ห์เลย!”ไร้ความกลัวและธงสงครามอันนองเลือดมองไปอย่างชื่นชมและนับถือในดวงตาของพวกเขา คำพูดนั้นสามารถอธิบายได้อย่างยากลำบากต่อประสิทธิภาพของหวังหยู่ในการต่อสู้นี้
มันไม่มีที่ให้สวนกลับ เมื่อเจอสัตว์ประหลาดอย่างหวังหยู่ แองเจล่าก็ทำได้เพียงตีไปรอบๆอย่างสิ้นหวังจนกระทั่งเธอถูกสังหารโดยหวังหยู่
{แจ้งเตือนระบบ : คุณได้สำเร็จเควส ‘งูแห่งคำสาป’ คุณได้อัตราความสำเร็จ 40% ต่อดันเจี้ยนนี้}
เมื่อแองเจล่าตายลง เสาหินทั้งหมดก็หายไปด้วยเช่นกัน ในตอนนี้ธงสงครามอันนองเลือดและไร้ความกลัวก็ออกมาจากที่ซ่อนของพวกเขา
“นายนี่เป็นชายที่เหี้ยมโหดจริงๆ! แม้แต่บอสตัวเมียอย่างเธอก็ถูกฟันเหมือนกับว่านายกำลังหั่นผักอยู่เลย!”ไร้ความกลัวถอนหายใจแล้วเขาก็มองไปที่บาดแผลที่โดนฟันบนร่างของเธอ “มันน่าเศร้าที่ร่างกายส่วนล่างของเธอนั้นเป็นหางงู…”
“มันน่าเศร้าอะไรกัน?”หวังหยู่ถาม
“มันไม่มีที่ให้แทงมันเข้าไป…”ไร้ความกลัวยิ้ม
“ไอ้เหี้..! มึงป่วยแล้วละ!”ธงสงครามอันนองเลือดอ้าปากค้าง
“นายหมายความว่าอะไร? นายสามารถที่จะแทงเข้าลำคอของเธอได้นะ…”หวังหยู่พูด
สมญานาม : ไอเทมหายาก คุณสามารถที่จะแลกเปลี่ยนสมญานามนี้เพื่อสิทธิ์ในการทำเควสป้องกันสำนักงานกิลด์สำหรับหุบเขาไวเปอร์
