Chapter 282: ทางเลือกของฝ่าย
เมื่อหวังหยู่กลับเข้ามาในเกมในวันต่อไป เขาก็ช่วยมู่จีเซียนที่ร้านสะดวกซื้อก่อนหลังจากนั้น เขาก็เข้าไปในโบสถ์ของอารามศักดิ์สิทธิ์
หวังหยู่ก็เข้าไปในโบสถ์เพื่อทําเควส สุดท้ายแล้ว นอกจากสถานะหายนะทางการเงิน รางวัลจากเควสและมอนสเตอร์ก็ไม่เคยลดลง
นี่มันเป็นเควสเนื้อเรื่อง เมื่อผู้เล่นมาถึงระดับ 25และเรียกว่า “ทางเลือก” นี่เป็นเควสสําหรับผู้เล่นระหว่างฝายศักดิ์สิทธิ์และฝามืด
หวังหยู่นั้นเคยมีประสบการณ์กับระบบฝายไม่นานมานี้ เขารู้เกี่ยวกับบัฟของฝายและเขาก็สามารถที่จะแลกเปลี่ยนรางวัลที่น่าสนใจพร้อมกับแต้มผลงานของฝ่าย เมื่อเขาเข้าร่วมฝาย อย่างไรก็ตาม เขานั้นได้ปฏิเสธคําเชิญของฝายมืดไปและตัดสินใจที่จะเข้าร่วมกับฝ่ายศักดิ์สิทธิ์เนื่องจากเพื่อนของเขาในนิกายซวนเฉิน
ผู้เล่นส่วนใหญ่นั้นได้ตัดสินใจแล้วระหว่างทั้งสองฝ่ายก่อนที่พวกเขาจะเล่นเกมเสียอีก ตั้งแต่ที่เมืองในเกมนั้นถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่ายด้วยเช่นกัน ผู้เล่นที่ปรารถนาที่จะเข้าฝ่ายศักดิ์สิทธิ์ก็จะไปยังเมืองที่อยู่ภายใต้การควบคุมของฝ่ายศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับเพื่อนของเขาก่อนหน้านี้
เมืองรัตติกาลนั้นเป็นเมืองเป็นกลาง นั่นหมายความว่ามันไม่มีฝ่ายไหนที่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในเมือง อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงเมืองรัตติกาลก็อยู่ภายใต้การควบคุมของฝ่ายศักดิ์สิทธิ์
ด้วยเหตุนี้นี่เอง มันจึงเป็นเรื่องที่คาดไว้ว่าผู้เล่นส่วนใหญ่ในเมืองจะเข้าร่วมฝ่ายศักดิ์สิทธิ์
อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นก็สามารถที่จะเลือกไม่เข้าร่วมกับฝ่ายไหนได้ด้วยเช่นกัน พวกเขาก็จะเป็นพวกคิดนอกกรอบ พวกเขาก็จะไม่ถูกไล่ล่าจากทั้งสองฝ่าย แต่ฝ่ายไหนก็จะไม่ชอบพวกเขาด้วย เช่นกัน
เรื่องที่สําคัญที่สุดก็คือพวกคิดนอกกรอบนั้นจะสูญเสียที่จะได้รับบัฟของฝ่ายและผลประโยชน์ หลายอย่างในการเข้าร่วมฝ่ายและสูญเสียการแข่งขันไป ผู้เล่นเหล่านี้จะเป็นผู้คนที่มีความผิดปกติ นอกจากพวกโง่เง่าแล้วละก็มันก็ไม่มีใครที่จะยอมเสียผลประโยชน์ฟรีๆที่เสนอมาแบบนี้
โบสถ์นั้นเป็นจุดเกิดของนักเวทย์และอัศวิน ตั้งแต่ที่มันเป็นช่วงเช้าของวัน ผู้เล่นก็ไม่สามารถที่จะเล่นได้นานเท่าไหร่ หวังหยู่จึงทําตามการแนะนําของเควสและมายังโบสถ์
ตามคําแนะนําของระบบ หวังหยู่ก็มาหานักบวชผ้าคลุมแดงณอน ณอนก็มองไปที่หวังหยู่อย่างอ่อนโยนและพูดออกมา “เด็กน้อย นายมาแล้ว…”
“ครับ ผมได้เลือกเส้นทางที่จะทําให้ความแข็งแกร่ง” หวังหยู่อ่านตามเนื้อเรื่อง
“ฉันรู้ นายได้ถึงคอขวดในช่วงการฝึกซ้อมของนาย บางทีเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์จะนําทางนายไป!”
“สรรเสริญต่อเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์!” หวังหยู่พูดออกมาอย่างไม่แยแส เขาคิดกับตัวเองว่า “ถ้าฉันจะต้องพูดประโยคที่น่าขยะแขยงนั่นอีกรอบแล้วละก็ ฉันเลือกที่จะเป็นพวกคิดนอกกรอบจะดีกว่า”
“ตั้งแต่ที่นายเป็นลูกของพระเจ้าแล้วในตอนนี้ ได้โปรดถอดผ้าคลุมของนายออก ให้ แสงศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้ากวาดล้างบาปของนายซะ…”ณอนพูดต่อ
หวังหยู่นั้นมีชื่อเสียงในทางลบสองร้อยหน่วยกับฝ่ายศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขาจึงใส่หน้ากากเข้ามาเมื่อเขาเข้ามาในโบสถ์
“เอิ่ม…”หวังหยู่หยุดพูดและถามออกมา “นี่พระเจ้าจะยกโทษให้ฉันจริงๆงั้นเหรอ?”
ถ้ามันไม่ได้มีความต้องการของค่าชื่อเสียงในการเข้าร่วมกับฝ่ายศักดิ์สิทธิ์แล้วละก็ มันจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม หวังหยู่กังวลว่าเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์จะไม่พอใจกับเขา หวังหยู่นั้น เห็นNPC มาจนเพียงพอจนรู้ว่าเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นไอ้บัดซบ
หวังหยู่ไม่กลัว NPC ยามสองตัวในโบสถ์ แต่ถ้าระบบปล่อยเควสออกมาให้ผู้เล่นที่นี่สังหารเขา แล้วละก็ มันจะเป็นเรื่องที่เจ็บปวดอย่างมาก
“ไม่ต้องกังวลไป เด็กน้อยของฉัน นายมันก็ลูกแกะที่หลงทาง เรื่องในอดีตจะถูกลืมไปทั้งหมด ถ้าเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์อันทรงอํานาจสามารถที่จะยกโทษให้ได้แม้กระทั่งปีศาจ นายก็สามารถที่จะถูกยกโทษได้ดว้ยเช่นกัน…”
ณอนนั้นเป็นนักขายของที่เชี่ยวชาญ…เอิ่ม นักบวช เขาเริ่มที่จะล้างสมองหวังหยู่ไปแล้ว
“ก็ได้!” หวังหยู่กังวลเกี่ยวกับค่าชื่อเสียงทางลบของเขาเพียงอย่างเดียว นอกจากค่าชื่อเสียงทางลบของฝ่ายศักดิ์สิทธิ์แล้วนั้น ถ้าเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์สามารถที่จะยกโทษให้กับปีศาจได้ เขาก็จะโอเคดี
หวังหยู่ก็ถอดหน้ากากของเขาออก..
บรรยากาศของโบสถ์นั้นก็เปลี่ยนอย่างรวดเร็ว เมื่อหวังหยู่ถอดหน้ากากของเขาออก
ระบบที่เสมือนจริงนั้นน่าประทับใจอย่างมาก ผู้เล่นก็สัมผัสได้ถึงความตึงเครียดในบรรยากาศ และทุกคนก็มองมายังหวังหยู่
นักบวชผ้าคลุมแดงก็มึนงงไปสิบวินาทีเต็มๆก่อนที่จะตะคอกออกมาอย่างโกรธเคืองกับหวังหยู่ “ไอ้ปีศาจ! กล้าดียังไงที่จะแทรกซึมเข้ามาในโบสถ์ จับเขาซะ!”
ก่อนที่ประโยคของเขาจะจบลง นอนก็โบกคทาของเขาและแสงศักดิ์สิทธิ์ก็เริ่มก่อตัว ด้านบนหัวของหวังหยู่
เมื่อเป็นนักบวช ณอนก็มีระดับที่สูงมาก นอกจากการโจมตีที่ต่ําต้อยของนักบวช เขาก็จะสามารถทําลอยหวังหยู่จากความแตกต่างของระดับได้แล้ว
“เย็.แม่ถึงอะ กล้าดียังไงที่หลอกผม!”
แสงศักดิ์สิทธิ์ที่นอนเรียกออกมานั้นน่าหวาดกลัว หวังหยู่รู้ดีและรีบใช้ [การเคลื่อนย้ายแห่ง ระอาทิตย์ตกดิน] เพื่อหลบหนี
พื้นที่ปลอดภัยนั้นจะไม่มีการคุ้มกันต่อการโจมตีของ NPC เพียงแค่หวังหยู่เคลื่อนย้ายตัวไปแสงศักดิ์สิทธิ์ของณอนก็ลงมาและซัดเข้าใส่เทมพลาร์ทั้งสองที่อยู่ด้านหลังของเขาเป็นชิ้นๆ
“เหี้อะไรวะ! เกิดอะไรขึ้นกัน?”ผู้เล่นในโบสถ์เริ่มต้นที่จะตื่นตระหนก ถึงแม้ว่าทุกคนจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ความจริงที่นอนที่อ่อนโยนสังหารใครบางคน นั่นก็หมายความว่ามีเรื่องที่ผิดปกติเกิดขึ้น
เหตุการณ์ผิดปกตินั่นหมายความว่ามันเป็นเควสพิเศษซึ่งแสดงให้เห็นถึงผลประโยชน์อันมากมาย
มันเป็นเรื่องที่คาดคิดไว้ เมื่อผู้เล่นทั้งหมดได้รับเวคส หลังจากแสงศักดิ์สิทธิ์ของณอนลงบนพื้น
แจ้งเตือนระบบ : สังหารปีศาจที่แทรกซึมเข้ามา รางวัลเควส : แต้มชื่อเสียงของฝ่ายศักดิ์สิทธิ์ 200หน่วยและสมญานาม “นักรบศักดิ์สิทธิ์”
“แต้มชื่อเสียง 200หน่วย? ไอ้เหี้นี้ไปทําอะไรมากับฝ่ายศักดิ์สิทธิ์กันจนฝ่ายศักดิ์สิทธิ์เสนอรางวัลที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้มากัน?”ฝูงชนมองไปที่หวังหยู่อย่างประหลาดใจในขณะที่พวกเขาสวมอาวุธของพวกเขาในเวลาเดียวกัน
เป้าหมายของเควสนั้นจะไม่ได้รับการปกป้องในพื้นที่ปลอดภัยด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม หวังหยู่ก็ไม่ได้แสดงความสนใจกับพวกเขา เนื่องจากยาม NPC ทั้งสองคนกําลังเข้ามาหาเขา ยามนั้นทรงพลังมากเกินไปสําหรับหวังหยู่จนเขาไม่สามารถที่จะละความสนใจไปจากพวกเขาได้เลยแม้แต่นิดเดียว
แม้กระทั่งผู้เล่นก็ถอยล่นออกมาเมื่อพวกเขาเห็นยามโจมตีใส่หวังหยู่
ยามนั้นเป็นที่รู้กันว่าไม่มีความเมตตาใดๆตั้งแต่พวกมันเป็นแค่NPCโง่ๆ การโดนพวกมันสัมผัส แม้แต่นิดเดียวนั้นก็หมายความว่าค่าประสบการณ์ก็จะเสียไป 10%
“เพื่อความยุติธรรมและแสงศักดิ์สิทธิ์!”
ยามทั้งสองคนก็พุ่งเข้าใส่หวังหยู่พร้อมกับหอกของพวกเขา หวังหยู่ก็กลั้นลมหายใจและ รอคอยพวกมันให้เขามาเพียงแค่ยามจะทุบเขา พลองยาวของเขาก็ส่งเขาขึ้นกลางอากาศและใช้ [หมัดกระแทก] เพื่อเข้าไปยังทางเข้าของโบสถ์
