Chapter 312: เทพเจ้าเป็นดั่งตัวตลก
“เทพธิดาแห่งโชคลาภงั้นเหรอ? มันคืออะไร?”หวังหยู่ถาม
หวังหยู่เข้าไปดูในเว็บบอร์ดอยู่บ่อยครั้ง ผู้เล่นในเว็บบอร์ดต่างชื่นชอบในการอวดมอนสเตอร์ที่พวกเขาฆ่า ไม่ว่าจะเป็นตัวใดก็ตาม ดังนั้นหวังหยู่จึงได้เห็นบอสที่แตกต่างกันมากมายมาก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยได้ยินบอสที่ชื่อว่าเทพธิดาแห่งโชคลาภมาก่อน
“มันเป็นบอสโชคลาภหน่ะ!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิตอบคําถาม
{REBIRTH} ต่างคล้ายคลึงกับเกมอื่น มันมีระบบeaster eggอยู่ในเกมด้วยเช่นกันและบอสโชคลาภก็เป็นหนึ่งใน easter egg
บอสโชคลาภไม่ได้ตั้งจุดเกิดแบบเจาะจงไว้ ในความเป็นจริง มันก็ไม่ได้เกิดเหมือนกับมอนสเตอร์ทั่วไปในทุกครั้ง มันอาจจะเป็นสุนัขโชคลาภระดับต่ําหรืออาจจะเป็นมังกรโชคลาภอันทรงพลังก็ได้
ในเนื้อหาข้อมูลทางการ มันมีบอสโชคลาภเพียงสิบตัวในเมืองสามร้อยเมืองและบอสเหล่านี้ต่างท่องเที่ยวไปทั่วทวีป พวกมันอาจจะปรากฏตัวขึ้นในแผนที่แบบสุ่มหรือแม้แต่ในดันเจี้ยน ไม่มีใครเคยเห็นพวกมันมาก่อน
มันมีทางเดียวที่จะหาความแตกต่างระหว่างบอสธรรมดาทั่วไปกับบอสโชคลาภ ซึ่งก็คือคําว่า “โชคลาภ” ที่อยู่ด้านหน้าชื่อของบอสรวมทั้งคําเสริมท้ายของบอสพิเศษ
บอสโชคลาภต่างแข็งแกร่ง เมื่อพวกมันต่างหาตัวพบได้ยาก ถ้าสุนัขป่าทั่วไปที่แข็งแกร่งและทรงพลังอย่างมากปรากฏตัวในหมู่บ้านเริ่มต้น มันก็อาจจะเป็นบอสโชคลาภด้วยเช่นกัน
บอสโชคลาภเหมือนกับชื่อของมันและมันจะให้รางวัลที่ดีมากกับผู้เล่นที่โชคดีพอที่จะพบเจอกับมัน อุปกรณ์ที่ดรอปมาจากมันต่างเป็นอุปกรณ์ที่ดีที่สุด และมันก็มีโอกาสอีกเล็กน้อยที่มันสามารถดรอปอุปกรณ์ระดับตํานานได้อีกด้วย
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ผ่านการทดสอบภายในมาสองปีครึ่ง เบต้าเทสต์และช่วงให้คนทั่วไปทดสอบ ไม่มีใครเคยพบเจอกับบอสโชคลาภมาก่อน แต่ไอ้บัดซบหน้าด้านอย่างหมิงคู่กับพบกับบอสโชคลาภ นั่นแสดงให้เห็นว่าเทพเจ้านั้นเป็นดั่งตัวตลกที่ไม่สนับสนุนความยุติธรรมและความดี
“โอ้..”หวังหยู่ใช้เวลาอยู่ระดับหนึ่งบนเว็บทางการ ดังนั้นเขาจึงรู้เกี่ยวกับระบบ easter egg
แม้กระทั่งไร้ความกลัวก็พูดแทรกขึ้นมาด้วย “บอสโชคลาภเป็นโอกาสที่หาได้ยาก มารวมตัวกันที่รูปแบบเทเลพอร์ตที่เมืองพระอาทิตย์ส่องสว่างกันเถอะ!”
“ภรรยาของผมกําลังยุ่งอยู่ ดังนั้นผมต้องการที่จะช่วย..”หวังหยู่พูดเหมือนกับว่าเขากําลังตกอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“ไอ้เหี้…!”ทุกคนเริ่มที่จะด่าใส่หวังหยู่ หวังหยู่ปฏิบัติกับบอสโชคลาภเป็นบางสิ่งที่สําคัญน้อยยิ่งกว่าการอยู่กับภรรยาของเขา
มู่ลี่เซียนยิ้มออกมา “ไปเถอะ สุดท้ายแล้วมันก็เป็นบอสโชคลาภ บางทีมันอาจจะดรอปของที่สร้างผลกําไรมหาศาลก็ได้ มันจะดีกว่าการช่วยอยู่ในร้านแบบนี้”
มู่ลี่เซียนก็อยู่ในช่องแชทกิลด์ด้วยเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงเห็นบทสนทนาของพวกเขา เธอรู้ดีว่าพวกเธอไม่สามารถที่จะช่วยฆ่าบอสได้ ดังนั้นอย่างน้อยที่สุดที่เธอสามารถทําได้ก็คือการส่งหวังหยออกไปช่วยพวกเขา
“ก็ได้ ถ้างั้นรอผมก่อน!” หวังหยู่ก็ออกจากร้านและเดินไปยังรูปแบบเทเลพอร์ตที่อยู่ด้านบนชั้นสอง
เมืองพระอาทิตย์ส่องสว่างต่างอยู่ใกล้กับเมืองรัตติกาลมันมีคล้ายคลึงกับระหว่างชื่อของพวกเขา พร้อมกับมีเพียงเมืองเดียวที่อยู่ขั้นระหว่างพวกเขา หวังหยู่ก็สามารถที่จะไปถึงมันได้โดยตรงผ่านรูปแบบเทเลพอร์ต
หลังจากผ่านไปสิบนาที ทุกคนก็อยู่ในรูปแบบเทเลพอร์ต ยกเว้นหมิง
“พิกัดตําแหน่งอยู่ที่ไหนกัน?”ไร้ความกล้วถามรัศมีฤดูใบไม้ผลิ เมื่อหมิงตูที่ฟลัดข้อความใส่ช่องแชทก็ทําให้ข้อมูลของแชทเก่าถูกลบไป เหลือเพียงแต่คนที่เซนซิทีฟต่อตัวเลขอย่างรัศมีฤดูใบไม้ผลิที่สามารถจ่าพิกัดได้สมกับเป็นผู้เชี่ยวชาญ รัศมีฤดูใบไม้ผลิกรายงานพิกัดออกมาโดยไม่มีการหยุดพูด
“ยังไงก็ตาม มันเป็นบอสโชคลาภ พวกเราแค่ไม่กี่คนจะจัดการมันลงได้จริงๆใช่ไหม?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิถามอย่างระมัดระวังตัว
ตั้งแต่ที่บอสโชคลาภสามารถดรอปอุปกรณ์ระดับตํานานได้ พวกมันก็จะต้องแข็งแกร่งเป็นบอสระดับโบราณเป็นอย่างน้อย ตั้งแต่ที่ทีมของพวกเขามีระดับราวๆระดับ 25 การต่อสู้กับบอสที่ทรงพลังเช่นนั้นก็เป็นเหมือนกับภารกิจฆ่าตัวตาย
การตั้งค่าของระบบนั้นถูกกําหนดไว้ แม้ว่าผู้เล่นจะเก่งกาจอย่างหวังหยู่หรือหยางหัว พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะก้าวข้ามความแตกต่างของระดับและค่าสถานะได้ แม้ว่าเขาจะเล่นเก่งมากแค่ไหนก็ตาม
นอกจากนี้ คําพูดของหมิงคู่ก็ได้แจ้งไว้แล้วว่ามีใครบางคนกําลังสู้กับบอสอยู่ บวกกับความแข็งแกร่งของเขา เขาสามารถที่จะกําจัดผู้เล่นนับสิบคนได้ด้วยตัวเขาเพียงคนเดียว ในตอนนี้เขากําลังเรียกขอความช่วยเหลืออยู่ ซึ่งมันหมายความว่ากิลด์ที่กําลังสู้กับบอสอยู่นั้นเป็นกิลด์ที่ใหญ่
ถ้ามันเป็นแบบนั้นแล้ว แรงกดดันที่กดลงบนนิกายซวนเฉินก็จะหนักมากยิ่งขึ้นไปอีก
“แน่นอนว่าไม่ ตั้งแต่ที่มันเป็นบอส มันก็จะมีวิธีฆ่ามันอย่างแน่นอน!”ไร้ความกลัวตอบกลับอย่างมั่นอกมั่นใจ
“ชิ ฉันนี่นับถือความมั่นใจของไร้ความกลัวจริงๆ!”ความทระนงตัวประทับใจกับความกล้าหาญของไร้ความกลัว นอกจากความจริงที่ว่ามันเป็นภารกิจฆ่าตัวตาย
“มีคําถามอะไรอีกไหม?”ไร้ความกลัวเหลือบมองไปคนที่เหลือและถามออกมา
“มีใครต้องการอุปกรณ์อะไรหรือเปล่า? อุปกรณ์ใหม่มีอยู่ที่นี่ ผมสามารถที่จะให้ส่วนลดในราคาเพื่อนๆได้นะ..
“ไม่เอาเว้ย!”คนที่เหลือหยุดหวังหยู่ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค “นายหน้าด้านงั้นเหรอไงกัน?”
หวังหยู่มองไปที่ไร้ความกลัวอย่างโกรธเคือง “ไอ้โง่ตัวไหนที่ถามผมว่ามีคําถามอะไรอีกไหมกันละ…”
ไร้ความกลัวสามารถที่จะทําได้แค่ยอมรับความจริงที่เขาเป็นไอ้โง่ ตั้งแต่ที่มันไม่มีอะไรที่เขาสามารถทําได้ เมื่อกําปั้นของหวังหยู่อยู่หน้าใบหน้าของเขา
“ถ้ามันไม่มีคําถามอื่นแล้วละก็ พวกเราจะเดินทางกันเลยในตอนนี้”
บอสโชคลาภอยู่ในแผนที่ระดับ 30 ทุ่งหญ้าพระอาทิตย์ส่องสว่าง มันเป็นพื้นที่เปิดกว้างยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา
เมื่อทั้งกลุ่มมาถึงตําแหน่งที่หมิงต่บอกกับพวกเขา พวกเขาก็เห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งกําลังรวมตัวกัน มันก็มีผู้เล่นอีกหลายสิบคนที่ดูอยู่ไกลๆ
ในอีกทางหนึ่งหมิงไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้เลยแม้แต่น้อย เขาแสร้งว่าเขากําลังเก็บระดับอยู่ ในขณะที่เหลือบไปมองฝูงชนด้วยเช่นกัน
ไร้ความลกัวอดที่จะด่าไม่ได้ “เฒ่าหลี่ นายกลายเป็นไอ้ลูกตุ๊ดแบบนี้ได้ยังไงกัน? นี่มันไม่เหมือนกับนายเลยนะ!”
“เหี้..เอ้ย!… บอสนั่นเป็นของฉัน…ไอ้พวกขยะนั่นมันแย่งบอสของฉัน!”หมิงต่อุทานออกมาอย่างเศร้าสร้อย
“ชิ บอสนั้นไม่ได้เป็นของใครหรอก ถ้านายสามารถแย่งบอสคนอื่นได้ พวกเขาก็สามารถแย่งบอสได้ มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาทั่วไป..”ดาบน้ําแข็งดูถูกหมิงตู
“เหี้..เอ้ย บอสตัวนี้เป็นของฉันจริงๆ!”หมิงตูด่าออกมาอีกครั้งหนึ่ง
รัศมีฤดูใบไม้ผลิหัวเราะใส่การแสดงออกที่ดูหงุดหงิดของหมิงตู “บอสพวกเรามาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น หมิง”
หมิงคู่แทบจะร้องไห้ออกมา “มันเป็นบอสสําหรับเควสฝ่ายของฉัน “หุ่นเชิดเจ้าปีศาจ” แต่มันเป็นยังไงไม่รู้จึงเกิดมาเป็นบอสโชคลาภ ไอ้เหี้..ระบบเฮงซวย!”
“..”ทุกคนพูดไม่ออก
สุดท้ายแล้วกรรมก็มีอยู่จริง การกระทําที่ชื่นชอบของหมิงในการแย่งบอสของคนอื่นมันก็เหมือนกับกรรมได้ตามทัน ในตอนนี้ระบบก็ได้ทําให้บอสเควสฝ่ายของเขากลายเป็นบอสโชคลาภ พวกเขาไม่รู้ว่ามันเป็นโชคร้ายหรือคําอวยพรกันแน่
