Chapter 321: ใครทรงพลังกว่าใครนะ?
นักฟิสิกส์ที่เก่งกาจเคยบอกพวกเราว่าทุกแรงกิริยาย่อมมีแรงปฏิกิริยาซึ่งมีขนาดเท่ากัน แต่มีทิศตรงข้ามกันเสมอในจุดนี้นี่เองฉันก็จะเตือนทุกคนไม่ให้มุ่งไปด้านหน้าเมื่อพลองยาวอยู่ท่ามกลางหว่างขาของเขา
ผู้กุมอํานาจที่ไร้ที่ติก็จ่ายราคาที่สูงส่งกับการเมินเฉยสติปัญญาของนักฟิสิกส์
เพียงแค่เขากําลังจะเบี่ยงตัวและล้มลงบนพื้นแล้ว เวทย์มนต์ของรัศมีฤดูใบไม้ผลิและหมิงคู่ก็ร่ายออกมา
[บาเรียแห่งความมืด] ก็กักขังพื้นที่ไว้
[เพลิงนรกสายฟ้า] ก็ปกคลุมทั่วทั้งผืนดินในขณะที่สายฟ้าก็สว่างวาบท่ามกลางเปลวเพลิงพื้นที่รอบตัวหวังหยู่ก็เปลี่ยนกลายเป็นสีขาวไป
ในเวลาเดียวกัน หวังหยู่ก็ปะทะเข้ากับบอสโชคลา)
บอสโชคลาภมีพลังชีวิตรวมทั้งหมด 2ล้านหน่วย แม้ว่ามันจะลดลงไปจนถึง 1% พลังชีวิตของมันก็ยังราวๆ 2หมื่นหน่วยมันจําเป็นต้องให้หวังหยู่โจมตีมันห้าหรือหกหน่วย
อย่างไรก็ตาม [บาเรียแห่งความมืด] ก็หมดลงในช่วงเวลานั้นดังนั้นบอสโชคลาภก็ฟื้นความสามารถในการหลบหลีกและการโจมตีที่บ้าคลั่ง
เมื่อเห็นหวังหยู่เหวี่ยงพลองยาวของเขา บอสโชคลาภก็เหวี่ยงดาบของมันด้วยเช่นกันและปลดปล่อยคลี่นดาบออกมา
หวังหยู่ก็สู้ดีว่าการโจมตีของบอสโชคลาภนั้นเพียงพอที่จะฆ่าเขาในครั้งเดียวด้วยเหตุนี้นี่เองเขาจึงเบี่ยงตัว ถอยหลังและทําท่าสะพานโค้งและหลบการโจมตีของปราณดาบเขาก็บิดสะโพกของเขาและเปลี่ยนทิศทางและก็เหวี่ยงพลองยาวใส่บอสโชคลา
ศิลปะการต่อสู้ของจีนนั้นให้ความสําคัญกับการเหวี่ยงพลองยาวในการควบคุมพื้นที่ขนาดใหญ่มากซึ่งมัน หมายความว่าพื้นที่การโจมตีของการเหวี่ยงพลองยาวนั้นใหญ่มากถ้าระบบของเกมต้องการที่จะทําตัวหน้าด้านและอนุญาตให้บอสโชคลาภมันหลบการโจมตีนี้ได้แล้วละก็หวังหยู่ก็จะยอมแพ้มัน
บอสโชคลาภไม่สามารถที่จะเคลื่อนที่ได้แต่มันก็ไม่สามารถหลบได้ด้วยเช่นกัน มันก็ชักดาบยาวกลับไปป้องกันพลองยาว
“เครั้ง!”
พร้อมกับแสงสว่างที่เกิดจากการเสียดสีแล้ว พลองยาวของหวังหยู่ก็ถูกบล็อคไว้ อย่างไรก็ตามการป้องกันของมันก็ไม่ได้ทําให้เขาหงุดหงิดแต่มันกลับทําให้เขามีความสุขแทน
มันเหมือนกับกับการเดาของหวังหยู่นั้นถูกต้อง – บอสโชคลาภสามารถที่จะหลบได้เพียงแต่การโจมตีระยะไกลและไม่สามารถหลบการโจมตีระยะใกล้ได้ มิฉะนั้นแล้วละก็กับการเผชิญหน้ากับแท็งค์ทั้งสี่คน มันก็คงไม่คลื่อนไหวก่อนมันเป็นเพราะว่ารอให้ทั้งสี่เข้ามาใกล้ก่อนที่จะเริ่มการโจมตีซึ่งมันไม่ได้ต้องการที่จะปล่อยให้ผู้กุมอํานาจที่ไร้ที่ติเอาชีวิตรอดไป
ใครก็ตามก็ยอมรับว่าการออกแบบบอสตัวนี้นั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก – การโจมตีระยะไกลนั้นไร้ประโยชน์และในขณะที่มันยืนนิ่งเฉย การโจมตีระยะใกล์ก็ไม่สามารถที่จะเข้ามาใกล้มันได้ ซึ่งมันแทบจะจัดการไม่ได้เลยด้วยซ้ําไป ถ้าไม่ใช่เพราะไร้ความกลัวหาจุดอ่อนของมันได้เจอแล้ว สมาชิกทั้งหมดของสี่กิลด์ใหญ่ก็คงตายอยู่ที่นี่โดยไม่รู้ว่าจะฆ่าบอสโชคลาภได้ยังไง
แน่นอนว่าผู้เล่นธรรมดาทั่วไปอาจจะไม่สามารถเข้าไปใกล้กับระยะของบอสได้แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า หวังหยู่ไม่สามารถทําได้ ไม่สําคัญว่าบอสจะทรงพลังมากขนาดไหน มันก็เป็นแค่บอสระดับ 40 เท่านั้นท่วงท่าในการฟันดาบของมันอาจจะเอาชนะไม่ได้ สําหรับผู้เล่นธรรมดาทั่วไปก็ตามทีแต่มันก็เหมือนกับเด็กเล่นสําหรับหวังหยู่
ช่วงเวลาสั้นๆต่อมา บอสโชคลาภก็เหวี่ยงดาบป้องกันพลองยาวของหวังหยู่และก็ปลดปล่อยคลื่นดาบออกมาอีกระรอกหนึ่ง
หวังหยู่ก็หลบปราณดาบโดยที่เหงื่อไม่ออกเลยแม้แต่หยดเดียวและก็มาอยู่ด้านหน้าของบอสโชคลาภด้วยการขยับเพียงก้าวเดียว พลองยาวของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นดาบคู่ดาบหนึ่งยาวและดาบอีกเล่มหนึ่งสั้นที่ดูเหมือนกับช้อนส้อมอย่างมาก
การพุ่งเข้าใส่อย่างฉับพลันนี้ทําให้บอสโชคลาภตกตะลึง มันจึงเหวี่ยงดาบไปอย่างบ้าคลั่งใส่หวังหยู่อีกรอบหนึ่งอย่างไรก็ตามดาบยาวในมือของหวังหยู่ก็แทกออกไปตรงข้อมือของบอสโชคลาภแล้ว
ดาบที่ยาวและเรียวของดาบยาวก็โจมตีอย่างหนักหน่วง
-3324!
ความเสียหายสีแดงก็ปรากฏขึ้นบนหัวของบอสโชคลา
“เชี่ยเอ้ย! นี่มัน..”
เจ้าพ่อแห่งการกวนประสาทที่เอาชีวิตรอดมาจากการโจมตีของหมิงคู่ได้อย่างโชคดีนั้นก็ยืนดูอย่างตกตะลึงเมื่อเขาเห็นภาพที่เกิดขึ้นด้านหน้าของเขา
มีเพียงแค่คนที่เคยปะทะกับบอสโชคลาภเท่านั้นที่จะรู้ว่ามันทรงพลังขนาดไหน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นบอสที่ยนอยู่ตรงที่เดิมก็ตามทีกิลด์ใหญ่ทั้งสี่ก็สามารถทําได้เพียงพึ่งสกิลควบคุมสถานะผิดปกติและให้นักธนูค่อยๆทําให้พลังชีวิตของมันลดลงทีละนิดทีละนิด แม้ว่ามันจะมีผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนก็ตาม ใครจะไปรู้ว่ามันจะมีไอ้บ้าที่ สู้กับบอสตรงๆและโจมตีมันโดนอีกด้วยกัน!
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือมันเหมือนกับบอสโชคลาภนั้นตั้งใจขยับข้อมือไปด้านหน้าเพื่อให้โดนโจมตี
หลังจากเล่นเกมมานานหลายปี เจ้าพ่อแห่งการกวนประสาทก็พึ่งจะเคยเห็นสิ่งนี้เป็นครั้งแรก
แม้ว่าเขาจะตกตะลึง เจ้าพ่อแห่งการกวนประสาทก็ยังเป็นผู้เชี่ยวชาญอยู่ดี ด้วยเหตุนี้นี่เองเขาจึงฟื้นสติได้อย่างรวดเร็วและหยิบลูกธนูออกมาสามดอกและยิงพวกมันออกไปใส่หวังหยู่
เจตนาของเขาชัดเจนอย่างมาก – ความแข็งแกร่งของบอสโชคลาภนั้นชัดเจนอย่างมาก ดังนั้นเจ้าพ่อแห่งการกวนประสาทจึงคิดว่าหวังหยู่นั่นโชคดีที่โจมตีโดนมันและการลอบโจมตีของเขาในครั้งนี้ก็จะทําให้บอสโชคลาภมีโอกาสที่จะได้สู้กลับ
ในตอนนี้นี่เอง ดวงตาของหวังหยู่ก็จดจ้องไปที่การโจมตีรอบที่สองของบอสโชคลาภและเขาก็พึ่งจะคํานวนวิถีของดาบได้แต่เขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่พุ่งผ่านอากาศมาที่ด้านหลังเขา
“มันยังคงมีคนอยู่รอบๆนี่!”หวังหยู่ก็เกร็งตัวและเขาก็เบี่ยงตัวไปด้านข้างเล็กน้อยโดยที่ไม่ได้หันกลับไปดูและก็หมุนตัวเตะไปด้านหลังด้วยขาขวาของเขา ลูกธนูทั้งสามดอกก็โดนลูกเตะที่แม่นยําจนลงบนพื้นในขณะที่ดาบของบอสโชคลาภก็มาอยู่ที่ด้านหน้าของหวังหยู่
เขาก็ยกดาบสั้นในมือซ้ายขึ้น หวังหยู่ก็ไขวดาบยาวของเขาในมือขวา ที่จับของทั้งสองดาบก็ตัดกันซึ่งทําให้ดาบของบอสโชคลาภติดอยู่ตรงนั้น
หวังหยู่ก็ทําการตัดสินใจอย่างรวดเร็ว แขนของเขาก็กดดาบลงไปในขณะที่ขาของเขาก็ปลดปล่อย [เทพเจ้าสายฟ้าเหยียบย่ํา] ลงไปตรงเอวของบอสโชคลาภ เมื่อบอสโชคลาภถูกถีบกระเด็นออกไป มันก็ถูกล้อมรอบไปด้วยประกายสายฟ้าดาบยาวของมันก็ถูกปัดจนหล่นไป
ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างไหลลื่น เขาก็เก็บดาบยาวเข้าไปในกระเป๋าของเขา ซึ่งมันน่าจะเป็นของที่ดี
หลังจากที่เขาเตะบอสโชคลาภกระเด็นออกไป หวังหยู่ก็หันกลับไปยิ้มให้กับเจ้าพ่อแห่งการกวนประสาทซึ่งทําให้เขาเสียวสันหลังวาบ
“มัน..มันเป็นไปได้ยังไงกัน “เจ้าพ่อแห่งการกวนประสาทตกใจอย่างมากกับสิ่งที่เขาพึ่งจะเห็นไปตามการคํานวนของเขาแล้วหวังหยู่จะต้องตกใจและโดนการโจมตีทีเผลอของเขาจนตายหรือไม่ก็ถูกบอสโชคลาภฟันจนตายไปใครจะไปรู้กันว่าเขาจะหลบการโจมตีของบอสได้แถมยังเตะบอสกระเด็นไปอีกด้วย
ถ้าการโจมตีโดนครั้งแรกมันเป็นโชคแล้วละก็ ถ้างั้นครั้งที่สองที่หวังหยู่โจมตีโดนนั้นก็เป็นความสามารถของเขาอย่างแน่นอน
สิ่งที่ทําให้เจ้าพ่อแห่งการกวนประสาทหวาดกลัวที่สุดก็คือรอยยิ้มผ่อนคลายของหวังหยู่ซึ่งมันเหมือนกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทํามานั้นเป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่างมาก
คนที่น่ากลัวที่สุดในโลกก็คือคนที่สู้ด้วยคิดว่าเขานั้นต่อสู้อย่างสุดกําลังจนใช้ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายแต่ที่จริงแล้วพวกเขากลับไม่ได้ใช้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา
รอยยิ้มของหวังหยู่ทําให้เกิดความภาคภูมิใจของเจ้าพ่อแห่งการกวนประสาทเกิดจุดด่างพร้อยขึ้น
“มันมีคนแบบนี้อยู่ได้ยังไงกัน? นี่มันจะต้องเป็นฝันแน่ๆ…”
ในขณะที่เจ้าพ่อแห่งการกวนประสาทพึมพํากับตัวเอง เขาก็สลายกลายเป็นฝุ่นไปด้วยสายฟ้าจากหมิงที่พุ่งเข้ามา
บอสโชคลาภที่ไร้อาวุธนั้นก็ยังมีความสามารถในการต่อสู้ระยะใกล้ที่สูงอยู่ดี ในจุดนี้นี่เองหวังหยู่ก็เปลี่ยนอาวุธของเขากลับไปเป็นถุงมือและก็ใช้ด้วย[ขยําอันรุนแรง] และ [เข่าลอย]
สุดท้ายแล้วการต่อสู้โดยไม่มีอาวุธก็คือสิ่งที่หวังหยู่เก่งมากที่สุดด้วยเหตุนี้นี่เองการโจมตีทั้งสี่จึงโจมตีโดนบอสโชคลาภ ซึ่งมันก็ถูกฆ่าตายจนกลายเป็นแสงสว่างสีขาวและก็ดรอปไอเทมลงมาจากฟากฟ้า
เขาก็โบกมือของเขาและไอเทมที่ดรอปลงมาทั้งหมดก็ถูกเก็บไปโดยหวังหยู่หลัง จากนั้นเขาก็ส่งข้อความไปในช่องแชทของพวกเขา “ถอย!”
